Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ιδιόγραφα κείμενα, λόγοι και συμβουλές, όπως μεταφέρθηκαν από άλλους, ηχογραφήσεις, βίντεο των αγιασμένων μορφών της εποχής μας

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Δημοσίευσηαπό gkou » Παρ Μάιος 17, 2013 12:06 pm

Στοχασμοί
Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


Εικόνα

Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

Ο άνθρωπος είναι σαν το πουλί, που ο καιρός το στολίζει με πολύχρωμα πούπουλα. Όμως, σαν έρθει θα μαδήσει τα πούπουλά σου. Άμα δέσεις υπερβολικά την ψυχή σου με τα πούπουλα, ο καιρός μαζί με τα πούπουλα θα μαδήσει και την ψυχή σου. Ω, πόσο άσχημη θα είναι τότε η γύμνια σου!

Ο άθεος είναι δήμιος του εαυτού του

Όταν ο άνθρωπος στρέψει το πρόσωπό του στον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Αυτόν. Όταν ο άνθρωπος αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.
Όποιος αρνηθεί τον Θεό, με τον λόγο και την καρδιά, τίποτα δεν μπορεί να κάνει στη ζωή, που να μην οδηγεί στην ολοκληρωτική ερήμωση του σώματος και της ψυχής.
Γι’ αυτό μην βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ’ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει.

Τα δυνατά πνεύματα

Δεν φθάνει μόνο η δύναμη της θέλησης, ούτε μόνο η δύναμη της αίσθησης, ούτε μόνο η δύναμη του νου. Ούτε όλα αυτά μαζί φθάνουν χωρίς τον φωτεινό στόχο.
Ως προς τι αξίζει η ταχύτητα των ποδιών και η δύναμη των πνευμόνων στον αθλητή, εάν ο καθένας απομακρύνεται από αυτόν με φόβο και εάν κανείς δεν θέλει τη βοήθειά του;
Όλα τα ισχυρά και θυελλώδη στοιχεία της φύσης, ντυμένα στο σκοτάδι της νύχτας, γεμίζουν τον ταξιδιώτη με φόβο. Όμως, όταν ο πρωινός ήλιος τα φωτίσει, ο ταξιδιώτης γίνεται φίλος μ’ αυτά.
Τέτοια είναι και τα λεγόμενα δυνατά πνεύματα. Ντυμένα στο σκοτάδι του εγωισμού και της ματαιοδοξίας είναι σκιάχτρα και για τους ανθρώπους και για τη φύση γύρω τους. Όμως, όταν φωτιστούν με θεϊκό φως, γίνονται ανατολής χαρά για όλα γύρω τους.
Το χαλάζι είναι πιο δυνατό από τη βροχή, αλλά γι’ αυτό δεν έχει φίλους στη γη.

Η σιωπή

Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς: Περί του Θεού- μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν. Περί της αμαρτίας του άλλου- μέχρι να θυμηθείς τη δική σου- και περί της επόμενης ημέρας- μέχρι την αυγή της.


Από το περιοδικό : «πειραϊκή εκκλησία»
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΤΟΣ 22Ο ΤΕΥΧΟΣ 240
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Παρ Νοέμ 01, 2013 2:30 pm

Προς μια γυναίκα για την τρέλα

Γράφεις, πώς υπέφερες πολλά από τον άνδρα σου. Σε μάλωνε, σ’ έδιωχνε από το σπίτι, σε έδερνε ακόμα. Όμως με την προσευχή και την ελπίδα στον Θεό είχες τη δύναμη να τα αντέξεις όλα. Ποτέ σε κανέναν δεν παραπονιόσουν και δεν έλεγες εκτός σπιτιού το τι συνέβαινε στο σπίτι. Τα πάθη σου μαλάκωσαν την ψυχή, ξερίζωσαν την υπερηφάνεια και ακόμα ισχυρότερα σε έδεσαν με τον ζώντα Θεό. Μια εποχή νόμιζες ότι θα τρελαθείς. Όμως δεν τρελάθηκες εσύ- τρελάθηκε ο άνδρας σου. Τώρα είσαι ανήσυχη για την ψυχή του, και ρωτάς: υπάρχει καθόλου σωτηρία για τους τρελούς;
Εφόσον πιστεύεις στον Θεό και στην πρόνοια του Θεού, πίστευε ως το τέλος και εξ ολοκλήρου. Αφού κατά τον λόγο του Χριστού, «οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν.» (Ματθ. 10,29), τότε πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να πέσει στα βάσανα και την αρρώστια και τον θάνατο χωρίς τη θέλησή Του; Αλλά η κύρια θέληση του Θεού σε σχέση με τους ανθρώπους εκφράζεται στο «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (Α΄ Τιμ. 2, 4) . Σημαίνει, ότι και η τρέλα επιτράπηκε επάνω στον βασανιστή άνδρα σου για τη σωτηρία του. Εάν ο ελεήμων Δημιουργός δεν θα ήθελε τη σωτηρία του, δεν θα τον χτυπούσε μ’ αυτή την φοβερή αρρώστια, αλλά θα τον χτυπούσε με τον θάνατο στη μέση της αμαρτίας του. Με κάθε αρρώστια και βάσανο ο ουράνιος Γιατρός θεραπεύει τις ανθρώπινες ψυχές. Γι’ αυτό δεν πρέπει να λυπόμαστε τόσο εκείνους που αρρωσταίνουν βαριά και πεθαίνουν, όσο εκείνους, τους σωματικά υγιείς, που τους αρπάζει ο θάνατος μέσα στην αμαρτία τους. Έχει λεχθεί ότι σε ό,τι σε βρει, σ’ εκείνο θα σε κρίνει: «…εἷς παραληφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται» (Λουκ. 17, 34) ∙ όποιος βρεθεί μέσα στην αμαρτία θα υποστεί δίκη, όποιος βρεθεί μέσα στη μετάνοια θα πάρει συγχώρεση και βραβείο. Βέβαια θα μου πεις ότι αυτός τώρα δεν μπορεί ούτε να μετανοήσει ούτε να προσευχηθεί στον Θεό! Γι’ αυτό εσύ θα προσεύχεσαι για εκείνον, και θα προσφέρεις τις θυσίες. Αυτός στην τωρινή κατάσταση μπορεί μόνο να ταλαιπωρείται, προς σωτηρία του εαυτού του, και για το φόβο των άλλων. Κάθε νοσοκομείο δείχνει με το δάχτυλο στον Θεό. Κανένα τόσο πολύ όσο το νοσοκομείο για τους ψυχασθενείς. Τοποθέτησε την ελπίδα σου στον Κύριο και να είσαι ήρεμη.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
εκδόσεις «εν πλω»
Σελ. 89-91



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Νοέμ 05, 2013 12:50 pm

Στον έμπορο Σ.Τ. , τον οποίο «ο Θεός δεν ακούει».

Παραπονιέσαι, ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σου. Σε πολλές δυσκολίες προσευχόσουν στον Θεό, και ποτέ δεν σε έσωσε από καμία! Πώς όχι, αναρωτιέμαι, αφού ιδού εσύ επέζησες από τις δυσκολίες;
Όμως επίτρεψέ μου μία ερώτηση: εσύ, ακούς τον Θεό; Μέσα και από την Παλαιά και από την Καινή Διαθήκη, ο Ύψιστος υποσχέθηκε να ακούει τους ανθρώπους υπό τον όρο οι άνθρωποι να ακούν Εκείνον. Εσύ ακούς τον Θεό, αφού ζητάς ο Θεός να ακούει εσένα; Εκπληρώνεις τους θεϊκούς νόμους και κρατάς τις τάξεις Του; Εάν δεν το κάνεις, τότε είναι παράξενη η απαίτησή σου, ο Θεός να ακούσει εσένα και να υπακούσει. Ο Θεός κατέβηκε στη γη και έπλυνε τα πόδια εκείνων που Τον αγαπούν. Στον Δημιουργό μας είναι μεγάλη η χαρά να ακούει τα υπάκουα παιδιά Του. Ο Δημιουργός υπάκουσε στον Μωυσή , τον Αβραάμ και τον Ιακώβ σ’ ό,τι Τον παρακάλεσαν . Και μέσω φυσικών και υπερφυσικών ενεργειών Εκείνος άπλωνε το έλεός Του σ’ εκείνους που εκπλήρωναν τον νόμο Του. Εάν Αυτός δεν ήθελε να υπακούσει τις δικές μου και τις δικές σου προσευχές, τούτο συνέβη ή εξαιτίας του ότι εμείς δεν θέλαμε να υπακούσουμε τις εντολές Του από τη Διαθήκη ή επειδή οι προσευχές μας ήταν ανορθόδοξες. Μέσω του Ησαΐα έλεγε ο Κύριος στον ανυπάκουο λαό: «ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν», ( Ησ. 1, 15 ) . Ενώ λίγο πιο μετά : «Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·» ( Ησ. 1, 19 ) . Ο Θεός μας ακούει όταν ακούμε και δεν ακούει όταν δεν ακούμε. Ακόμα, δεν ακούει ούτε τότε που ζητάμε κάτι επιζήμιο και ανόητο. Οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης παρακάλεσαν μία φορά τον Κύριο, ν’ αφήσει φωτιά από τον ουρανό στο χωριό, το οποίο δεν ήθελε να τους δεχθεί για να περάσουν την νύχτα. Αυτός «στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς» ( Λουκ. 9, 55 ) . Όχι μόνο δεν τους εκπλήρωσε τα αιτήματα, αλλά τους μάλωσε . Θυμήσου και εσύ , εάν οι προσευχές σου ήταν άξιες του ανθρώπου και άξιες του Θεού.
Κάτι ακόμα: Γιατί προσεύχεσαι στον Θεό μόνο στη δυσκολία; Μ’ αυτό ταπεινώνεις τον εαυτό σου, ενώ υβρίζεις τον Θεό σου. Ο Δημιουργός μας, ζητά από μας να αισθανόμαστε αδιάκοπα τη δική Του παρουσία και ασταμάτητα να επικοινωνούμε μέσω της προσευχής μαζί Του: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» ( Α΄ Θες. 5, 17 ) . Προσευχόμενος στον θεό μόνο όταν σε βρίσκει καημός κάνεις τον εαυτό σου απλό ζητιάνο και ντροπιάζεις τον Θεό , αφού Τον καλείς σαν πυροσβέστη μόνο όταν καίγεται το σπίτι σου. Ο Χριστός μας έδωσε το δικαίωμα να επικαλούμαστε τον δικό Του Πατέρα, ως δικό μας Πατέρα. Τί πιο γλυκό υπάρχει από αυτό; Και τί υπάρχει πιο γλυκό για τα παιδιά από το να βρίσκονται παρόντες οι γονείς τους; Ας φροντίζουμε, λοιπόν, κι εμείς ασταμάτητα να στεκόμαστε στην παρουσία του ουράνιου Πατέρα μας, με την καρδιά και με τις σκέψεις και με τις προσευχές. Η προσευχή μας στον καιρό της προκοπής και της χαράς είναι σαν κάποιο κεφάλαιο προσευχής, που μας χρησιμεύει στις μέρες της δυσχέρειας και των βασάνων περισσότερο από τη στιγμιαία προσευχή όταν αυτές οι μέρες έρθουν.
Ειρήνη από τον Κύριο


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
σελ. 309-310



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Νοέμ 05, 2013 12:50 pm

Στον πατέρα που έψαχνε παντού το φάρμακο για τον γιο του

Παντού έψαχνες φάρμακο και τίποτα. Οπουδήποτε άκουγες για κάποια μάντισσα , πήγαινες. Πήγες στη Βοσνία, στους χότζες για τα γραπτά. Και όταν όλα αυτά δεν βοήθησαν , κάλεσες τελικά και τον ιερέα. Αλλά ούτε η προσευχή του ιερέα βοήθησε. Ο γιος ασθενούσε και πέθανε. Τώρα η ζωή σου κατάντησε χωρίς στόχο και δίχως νόημα. Σκέπτεσαι την αυτοκτονία. Προμηθεύτηκες δηλητήριο, το έβαλες κάτω από το μαξιλάρι σου, και ολόκληρες νύχτες αποφασίζεις , εάν θα το πιείς ή όχι. Ρωτάς, γιατί σε βασανίζει ο Θεός;
Και εγώ θα ρωτήσω κάτι εσένα. Γιατί εσύ βασανίζεις τον Θεό; Γιατί βασανίζεις τον βασανισμένο για σένα στον σταυρό, τον Ιησού Χριστό; Αυτός υπέφερε βαρείς πόνους για να σώσει τους ανθρώπους από τους ψεύτικους θεούς , από τους ψευδείς σωτήρες και απ’ όλες τις σκοτεινές δυνάμεις που ενεργούν μέσω αυτών. Και όμως εσύ παράκαμψες Αυτόν, τον μόνο Αληθινό , και πήγες πρώτα να ζητήσεις βοήθεια από τους εχθρούς Του, μάντισσες και μάγισσες. Ο απόστολος του Χριστού συμβουλεύει ως εξής: «ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος» ( Ιακ. 5,14 -15 ) . Εσύ, όντως, κάλεσες ιερέα, τον πρεσβύτερο της εκκλησίας , για να διαβάσει την προσευχή στον άρρωστο, αλλά πότε; Όταν απευθύνθηκες πρώτα σ’ όλες τις μάγισσες και τους καταραμένους! Θυμώνοντας πρώτα Εκείνον, ο οποίος είναι ο μόνος που δίνει ζωή και υγεία, τότε άρχισες να τον παρακαλάς. Και ποιός ξέρει με τι καρδιά και τι πίστη! Οπωσδήποτε με μοιρασμένη την καρδιά και με λίγη πίστη. Ο Θεός μας είναι αρωγός σ’ εκείνους , οι οποίοι με ολόκληρη την καρδιά και πλήρη πίστη ανήκουν αποκλειστικά σ’ Αυτόν.
Εάν κάποιος προσεύχεται στον Θεό και στο δαιμόνιο, παραμένει αβοήθητος ,αφού ο Θεός δεν θέλει και ο δαίμονας δεν μπορεί, να τον βοηθήσει. Ο άγιος προφήτης Ηλίας έλεγε στον αλό με τη μοιρασμένη καρδιά: «ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ᾿ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; εἰ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ ∙ εἰ δὲ ὁ Βάαλ, ( δηλαδή το σατανικό είδωλο) πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ.» ( Γ ΄Βασ. 18, 21 ) . Και όταν αρρώστησε ο βασιλιάς Οζοχίας , δεν ζήτησε βοήθεια από τον ζώντα Θεό αλλά έστειλε τους υπηρέτες στο Ακκαρόν στον Βάαλ για να ρωτήσουν , εάν θα γιάνει. Ο άγιος Ηλίας ακούγοντας αυτό πήγε στον βασιλιά και είπε: «τάδε λέγει Κύριος· τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ἐκζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ» ( Δ΄ Βασ. 1, 16 ) .
Έτσι και εσύ βασάνισες τον Θεό και Τον «θύμωσες». Ο Θεός να σε συγχωρήσει. Όμως ευχαρίστησέ Τον που και τον γιο σου πήρε και εσένα έσωσε από την αυτοκτονία και την ψυχοκτονία. Και επειδή σου άφησε χρόνο για μετάνοια. Να παραδοθείς από τώρα ολόκληρος σ’ Αυτόν μόνο, με όλη σου την καρδιά. Και η αγάπη Του θα ισχυροποιήσει τη ζωή σου, θα φωτίσει τους δρόμους σου, και στον γιο σου θα χαρίσει το Βασίλειο των Ουρανών.
Ειρήνη σε σένα από τον αναστηθέντα Χριστό.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
Σελ. 302-304



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Νοέμ 05, 2013 12:51 pm

Στην μοναχή που ρωτά για τη ζύμη και τα τρία σάτα αλευριού

Ο Κύριος είπε: «῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον» ( Ματθ. 13, 33 ) . Εσύυ θα ήθελες να ξέρεις το μυστικό αυτών των λόγων, τίμια αδελφή. Όντως σ’ αυτούς βρίσκεται μεγάλο πνευματικό μυστικό. Στην κοσμική λογική αυτή η ιστορία φαίνεται απλή μέχρι γελοία. «ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ( Α΄Κορ. 2, 14 ) . Και όταν πνευματικά ανακρίνεται, όπως ανέκριναν οι άγιοι, τότε αυτή η ιστορία φαίνεται ως εξής:
Η ζύμη συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα , η γυναίκα συμβολίζει την ψυχή του ανθρώπου, που έλαβε από τον Θεό και έβαλε μέσα της, τρία σάτα. Δηλαδή τις τρεις ικανότητες της ψυχής , τον νου, την καρδιά και τη θέληση. Όλα αυτά ζυμώνονται και υγραίνονται με τη μαγιά, διαπερνώνται δηλαδή με το Άγιο Πνεύμα.
Μ’ άλλα λόγια η ψυχή του χριστιανού, όταν αξιωθεί, λαμβάνει από τον Δημιουργό Της το Πνεύμα Του. Λαμβάνοντάς το, το κρατά στον νου της, έως ότου ο νους να θεοποιηθεί και το κρατά στην καρδιά του, έως ότου η καρδιά να θεοποιηθεί και το κρατά στη θέλησή του, έως ότου όλη η θέληση να θεοποιηθεί και ασταμάτητα το κρατά και στα τρία σάτα ταυτόχρονα, έως ότου όλη η ψυχή να θεοποιηθεί.
Όταν όλα θεοποιηθούν , τότε και αγιάζουν, και αυξάνεται σαν ζύμη που ζυμώθηκε. Κι έτσι η ψυχή γίνεται μεγάλη και πλούσια και άγια. Τότε η ψυχή είναι σε θέση, ακόμα και το σώμα της- σαν όργανό της- να το πνευματοποιήσει, αναγεννήσει και αγιάσει.
Άραγε δεν είναι τέτοιο το Βασίλειο του Θεού; Και η ιστορία δεν είναι θαυμαστή;
Ειρήνη και χάρη σε σένα από τον Κύριο


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
σελ. 274-275



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τετ Νοέμ 06, 2013 2:36 pm

Στον κύριο Θωμά O. : Υπάρχει η μοίρα;

Γράφετε, πώς γίνατε ογδόντα χρονών, και πως είστε ακόμα δυνατός και νέος ως προς το πνεύμα. Πολλές φορές ο θάνατος σας πλησίασε, όμως πάντα ξαφνικά σωζόσασταν. Γι’ αυτό ρωτάτε: Υπάρχει μοίρα, και πώς η Ορθόδοξη Εκκλησία βλέπει τη μοίρα;
Εάν ως μοίρα εννοείτε την τυφλή τυχαία σύμπτωση ή το μοιραίο, η Εκκλησία σ’ αυτό είναι κατηγορηματικά αντίθετη. Η Εκκλησία βασίζεται εξ ολοκλήρου στον Λόγο. Τίποτα δεν αποδίδει ούτε στη τυφλή τυχαία σύμπτωση ούτε στο τυχαίο, το μοιραίο, αλλά όλα τα αποδίδει στην πρόνοια του παντοδύναμου και τα πάντα ορώντος Θεού, που ενεργεί με ανώτερο σχέδιο. Η ίδια η λέξη «μοίρα» έρχεται από τη λέξη «δίκη», σ’ αυτή την περίπτωση τη δίκη του Θεού. «ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ᾿ αἰῶνος, Κύριε, καὶ παρεκλήθην.»( Ψαλμ. 118, 52) , λέει ο Ψαλμωδός . Δηλαδή θυμάται πώς ο Κύριος επιβράβευε τους δίκαιους και τιμωρούσε τους αμαρτωλούς ήδη σ’ αυτόν τον κόσμο. Πάλι λέει: «καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου· ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην»( Ψαλμ. 118, 120) . Και πάλι: «ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με.» ( Ψαλμ. 118, 40 ) . Στο σλάβικο κείμενο χρησιμοποιείται η λέξη subda [ μοίρα ] αντί sud [ κρίση, δίκη ]. Κι εμείς συχνά λέμε: «πώς κρίνεις εσύ περί αυτού του ζητήματος;» Που σημαίνει: «πώς σκέφτεσαι περί αυτού του ζητήματος». Η μοίρα, λοιπόν, είναι η σκέψη του Θεού περί όλων όσων γίνονται και συμβαίνουν: όμως δεν είναι σκέψη παθητική και αδύναμη σαν την ανθρώπινη, αλλά δραστήρια και αποφασιστική.
Κάποιος ετοιμαζόταν αποβραδίς για να πάει την επόμενη μέρα στην κοντινή πόλη, όμως εκείνη τη νύχτα τον έφθασε ο θάνατος και τον μετέφερε στη μακρινή ουράνια πόλη. Και λένε οι άνθρωποι: «τέτοια είναι η μοίρα του». Κάποιος ετοιμαζόταν να πάρει μια κοπέλα, όμως ξαφνικά παντρεύτηκε μια άλλη. Πάλι λένε οι άνθρωποι: «η μοίρα»! Κάποιος βγήκε από το χαράκωμα στην οπισθοφυλακή του στρατού όμως κάτω από τη σκηνή τον βρήκε η σφαίρα και ο θάνατος . Πάλι: «η μοίρα»! Όμως ποτέ και πουθενά η «τυφλή» μοίρα, αλλά η μοίρα [= η κρίση] η διορατική, προερχόμενη από την κρίση και την Πρόνοια του Θεού, ο Οποίος ξέρει σε όλα το γιατί. Όποιος αποδέχεται την «τυφλή μοίρα» μ’ αυτό και μόνο ομολογεί ότι αδυνατεί να κατανοήσει την αιτία και το νόημα κάποιου συμβάντος. Τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους δεν γίνεται χωρίς τον Δίκαιο και Ελεήμονα Θεό. Να επαναλάβουμε ξανά εκείνο τον λόγο του Σωτήρα: «οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται.» ( Λουκ. 12, 6-7 ) . Κι έτσι, κανενός η μοίρα δεν είναι ούτε «τυφλή» ούτε τυχαία, αλλά σκεπτόμενη και προνοητική. Κατά τέτοια έξυπνη και διορατική μοίρα εσείς αποφύγατε τον θάνατο που σας πλησίασε πολλές φορές και επιζήσατε.
Από τον Θεό ζωή και σωτηρία


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
Σελ. 125-127



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Δευτ Νοέμ 11, 2013 11:05 am

Στην καλή γυναίκα για τον αιρετικό σύζυγο

Ο σύζυγός σου μπήκε σε μία αίρεση και τώρα στο σπίτι σας κυριαρχεί η ταραχή και η διαφωνία. Ούτε σ’ ένα πράγμα δεν συμφωνείτε πια. Τόσο πολύ η πίστη απασχολεί την καθημερινή μας ζωή και επηρεάζει όλες μας τις σκέψεις και τις αισθήσεις, ακόμα και σ’ εκείνα τα πράγματα που δεν έχουν σχέση με την πίστη. Έτσι ήταν ανέκαθεν: Οι ορθόδοξοι να έχουν διαφορετική σκέψη από τους αιρετικούς όσον αφορά το κράτος, τον στρατό, την εργασία, την κοινωνική τάξη και όλα τ’ άλλα.
Προσευχήσου στον Θεό και ο Θεός θα σε βοηθήσει. Μην αρνείσαι τον άντρα σου, μην τον κατακρίνεις, μην μιλάς άσχημα για εκείνον και μην σκέπτεσαι κάτι κακό εναντίον του. Αφού μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα τον διορθώσεις. Ο πατέρας του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου βρέθηκε άθελά του σε κάποια αίρεση. Η ευπρεπής γυναίκα του Νόνα λυπήθηκε πάρα πολύ εξαιτίας αυτού του γεγονότος και παρακάλεσε θερμά τον Θεό , ώστε ο Παντοδύναμος να φωτίσει τον νου του άντρα της με την αλήθεια. Και οι θερμές προσευχές της γυναίκας βοήθησαν, ώστε να επιστρέψει ο άντρας της στην ορθή πίστη. Αντίθετα με αυτό, λέγεται πως η γυναίκα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, η Θεοδώρα, κατάφερε να τον παρασύρει σε μια λανθασμένη διδασκαλία ( τον Μονοφυσιτισμό) . Αλλά αυτό διήρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα επέστρεψαν στην Ορθοδοξία με τις προσευχές ολόκληρης της Εκκλησίας. Από αυτά τα δύο παραδείγματα , όπως και από πολλά άλλα, βλέπουμε πως η γυναίκα μπορεί να επηρεάσει τον άντρα όσον αφορά την πίστη του είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια. Και εσύ με την επιρροή σου θα τα καταφέρεις , μην αμφιβάλλεις γι’ αυτό. Έχει ειπωθεί: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν» ( Λουκ. 11, 19 ) . Δεν μας δίδεται το κακό όταν το ζητάμε, αλλά το καλό. Ο Θεός επιδιώκει να ζητάμε διαρκώς το καλό και μόνο το καλό. Όταν ζητάμε το καλό, ιδιαίτερα όταν ζητάμε την ορθή πίστη για μας και για τους άλλους, ζητάμε την Ουράνια Βασιλεία. Αυτή είναι η πρώτη και κύρια αίτηση που μας έχει δοθεί ως εντολή. Στις προσευχές της Εκκλησίας μας συχνά ζητάμε από τον Θεό πίστη που δεν θα ντραπεί, ελπίδα αναμφίβολη και αγάπη χωρίς υποκρισία. Υπάρχει και ντροπιαστική πίστη- γι’ αυτήν οι αιρετικοί και οι σεκταριστές ντρέπονται πάντοτε στη γη ή θα ντραπούν στη Δευτέρα Παρουσία. Η ορθόδοξη πίστη είναι πίστη χωρίς ντροπή.
Και αν η γειτόνισσα σε χλευάζει λέγοντας «για δες εγώ και ο άντρας μου δεν πιστεύουμε πουθενά και όμως ζούμε σε συμφωνία», εσύ να μην δίνεις σημασία. Και ανάμεσα στους κακοπροαίρετους ανθρώπους υπάρχει συμφωνία μα είναι πρόσκαιρη. Και ανάμεσα στα σκουλήκια υπάρχει συμφωνία, όσο τρώνε το ψοφίμι, αλλά όταν τελειώσουν, τρώγονται μεταξύ τους. Δεν είναι η αρχή ο δικαστής του τέλους, αλλά το τέλος δικαστής της αρχής.
Θάρρος και παρηγοριά από τον Θεό.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
Σελ. 250-251



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Νοέμ 19, 2013 8:18 pm

Στον νεόφυτο στην πίστη για τους καρπούς της πίστης

Όσο για σας ήταν η αμαρτία κάποτε γλυκιά, τόσο σας είναι τώρα απεχθής . Διαβάσατε πολλή φιλοσοφία , από τον Πλάτωνα ως τον Μπέρκλεϋ. Είναι πολύ. Δεν ξέρατε πού να σταματήσετε. Η μια φιλοσοφική κοσμοθεωρία αναιρούσε την άλλη. Ό,τι ένας φιλόσοφος πίστευε ως αλήθεια, ο άλλος το παρουσίαζε ως ψέμα. Ό,τι ο ένας έβαφε άσπρο, ο άλλος το επάλειφε μαύρο. Δεν ξέρατε πού βρίσκεται η αλήθεια και αυτό σας καταπίεζε σφοδρά. Τελικά συνέβη ένα «ατυχές» συμβάν (στην πραγματικότητα, σωτήριο για σας! ) : πέσατε κάτω από ένα αμάξι στον δρόμο, και οι τροχοί πέρασαν πάνω από τα πόδια σας. Ξαπλωμένος στο νοσοκομείο συμμαζεύατε τις σκέψεις σας , αναρωτώμενος ασταμάτητα τί είναι η αλήθεια. Δίπλα σας κείτονταν κάποιος ασθενής μ’ ένα βιβλιαράκι κάτω από το μαξιλάρι, το οποίο διάβαζε συχνά. Όταν τον ρωτήσατε με περιέργεια, αυτός σας πρόσφερε σιωπηλά το βιβλιαράκι. Κι έτσι έπεσε στα χέρια σας για πρώτη φορά στη ζωή σας η Καινή διαθήκη. Όταν διαβάσατε όλο το βιβλιαράκι, το κλείσατε και είπατε στον εαυτό σας : εδώ είναι η τελεία και από εδώ αρχίζει για μένα η νέα ζωή. Αναβλέψατε και είδατε ότι η πτώση κάτω από το αμάξι, η παραμονή στο νοσοκομείο και η τυχαία συνάντηση με τη Βίβλο της ζωής ήταν σημαντικές . Ξαφνικά είδατε ξεκάθαρα το χέρι του Θεού που σας αγαπά και σας σώζει. Όταν βγήκατε από το νοσοκομείο, αρχίσατε να ζείτε τη ζωή του χριστιανού.
Αλλά τώρα έχετε κάποια δυσαρέσκεια. Σας φαίνεται, ότι δεν το προχωράτε, ότι δεν αυξάνεσθε πνευματικά. Μη βιάζεσθε νεότατε Σαύλε! Και σ’ εκείνον τον πρώτο Σαύλο τα μάτια ήταν τυφλωμένα από το υπέρλαμπρο φως του Χριστού, ώστε πρέπει να αισθανόταν πόνο, ώσπου συνήθισε εκείνο το θεϊκό φως. «Καὶ εὐθέως ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψέ τε» ( Πράξ. 9, 18 ) . Αργά μόνο, και με υπομονή. Η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται αμέσως για να φαίνεται. Και ο σπορέας, που χθες έσπειρε τον σπόρο , δεν βγαίνει σήμερα για συγκομιδή. Ενώ ο Κύριος είπε, ότι και η Βασιλεία του Θεού μέσα μας αυξάνεται όπως ο σπόρος του σιταριού. Ο νοικοκύρης , λέει, έσπειρε τον σπόρο «καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.» ( Μαρκ.4 ,27 ) . Έτσι πρέπει να γίνει και μ’ εσάς. Αφού η αλήθεια δεν είναι μόνο για να γνωρίζεται, αλλά η αλήθεια είναι σαν τον σπόρο που θέλει να αυξάνεται και να φέρει καρπό. Εσείς δεχθήκατε τον σπόρο της θεϊκής αλήθειας στον αγρό της ψυχής σας . Να έχετε τώρα υπομονή. Μην προσπαθείτε , να γίνετε αμέσως απόστολος και προφήτης. Αφήστε τον σπόρο να μεγαλώνει. Κάθε σας προσευχή ζεσταίνει τούτο τον σπόρο, κάθε δάκρυ τον ποτίζει, κάθε αναστεναγμός τον τραβά προς τα πάνω. Και ο σπόρος φυτρώνει και μεγαλώνει, ενώ εσείς δεν το ξέρετε καν. Αλλά ο Χριστός ξέρει. Και όταν έρθει η ώρα της συγκομιδής, κι εσείς θα ξέρετε και θα ευφραίνεστε.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
Σελ. 160-161



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Τετ Νοέμ 20, 2013 9:51 pm

Στον πωλητή Αντζέμ Σ. για τον πεινασμένο Χριστό.

«ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν» ( Ματθ. 25, 35), θα πει ο Κύριος την ημέρα της Κρίσεως στους ελεήμονες . Εσύ παραξενεύεσαι , διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, πότε ήταν ο Χριστός πεινασμένος στη γη;
Δεν μιλά μόνο για την εποχή που βρισκόταν στη γη σωματικά, αλλά για όλες τις εποχές , έως τέλους. Ούτε μόνο στους ελεήμονες εκείνης της εποχής αλλά όλων των εποχών. Ο Χριστός και σήμερα αισθάνεται την πείνα των πεινασμένων σαν δική Του πείνα. Αυτός πεινά μέσω όλων των φτωχών στη γη, μέσω όλων των ζητιάνων, μέσω όλων των παραγκωνισμένων και περιφρονημένων. Η πεινά τους είναι η δική Του πείνα. Παρόλο που αυτοί είναι παραγκωνισμένοι από τον κόσμο, από τον Θεό είναι εκλεκτοί, για να δοκιμάζουν τις καρδιές των πλουσίων. «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» ( Ματθ. 25, 40 ). Αυτός, Υπέρ- πλούσιος και Παμμέγιστος , ταυτίζει τον εαυτό Του με τους φτωχότατους και ελάχιστους∙ τους ονομάζει αδέλφια Του για να μαλακώσει τις καρδιές των πλουσίων και για να τους προτρέψει στην οδό της σωτηρίας. Με τη βοήθεια των ελαχίστων θέλει να σώσει τους μέγιστους, με τη βοήθεια των φτωχότατων τους πλουσιότατους , με τη βοήθεια των πλέον αδυνάτων τους πλέον ισχυρούς αυτού του κόσμου. Τέτοια είναι η μέθοδός Του , η μέθοδος της σωτηρίας των ανθρώπων. Αφού το παντοδύναμο χέρι Του στέκει πίσω από τιποτένια εργαλεία. Αυτός θέλει , όλοι να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον, και να βοηθούν τη σωτηρία ο ένας του άλλου. Γι’ αυτό, όποιος δίνει στον πεινασμένο, ας δίνει με φόβο σαν να βάζει στο χέρι του Χριστού αυτοπροσώπως . Ο χορηγός να δίνει εν ονόματι του Χριστού , ενώ ο λαβών ας δέχεται εν ονόματι του Χριστού, για να είναι η ευλογία του Χριστού και στις δύο πλευρές.
Η προσευχή του φτωχού ηχεί δυνατά μπροστά στον Δημιουργό . Μας έλεγε κάποιος άνθρωπος , πως ξεκίνησε για το δικαστήριο, να ακούσει την απόφαση. Μια μέρα πριν δυο άνθρωποι δήλωσαν μπροστά στο δικαστήριο , ότι θα ορκιστούν εναντίον του. Ο άνθρωπος ήταν αθώος. Καθ’ οδόν βλέπει έναν άνθρωπο χωρίς πόδια στον δρόμο να ζητιανεύει. Αυτός του πρόσφερε ελεημοσύνη και του είπε: «έχω βάσανα, αδελφέ, προσευχήσου στον Χριστό για μένα!». «Μην φοβάσαι , ο Θεός θα σε βοηθήσει!» , απάντησε ο φτωχός. Στο δικαστήριο, εκείνοι οι δύο αντίπαλοι τρέμοντας δήλωσαν, ότι δεν μπορούν να ορκιστούν. Κι εκείνος ο άνθρωπος απελευθερώθηκε.
Κι εσύ όταν δίνεις στον φτωχό παρακάλεσέ τον να προσευχηθεί στον Χριστό για σένα ή για τα παιδιά σου ή για τους νεκρούς σου!
Ειρήνη σε σένα και χαρά από τον Κύριο.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
σελ. 138-139



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Στοχασμοί περί καλού και κακού του Αγ. Νικολάου Βελιμίρο

Δημοσίευσηαπό gkou » Πέμ Νοέμ 21, 2013 5:39 pm

Στην μοναχική κυρία για την προσευχή

Εικόνα

Είστε πικραμένη επειδή ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σας! Μην πικραίνεστε μ’ Εκείνον, από τον οποίο έχουμε και το είναι και τη ζωή και την αναπνοή και το λογικό, και όλα. Σας παρακαλώ, μην παραπονιέστε για Εκείνον, που έχει χιλιάδες φορές περισσότερο δίκαιο να παραπονεθεί για μας μπροστά στους αγγέλους και τους αγίους Του. Ακόμα κι αν ο Κύριος δεν εκπληρώνει όλες τις προσευχές μας, εκείνες που φέρνουν στην ψυχή μας καρπό, κάνοντας τις ψυχές μας πλουσιότερες και πιο ώριμες. Αυτό είναι το μυστήριο, που γνώρισαν οι πνευματικοί εξερευνητές του εαυτού τους.

Ας πούμε ότι όποιος σπέρνει το σιτάρι και προσεύχεται ο σπόρος να φέρει καρπό. Αντί καρπού φυτρώνει χορτάρι. Αυτός πάλι προσεύχεται για καρπό. Αλλά αντί του καρπού από το χόρτο μεγαλώνει καλάμι και στάχυ. Αυτός πάλι προσεύχεται για καρπό. Και τελικά, τα καλάμια γεμίζουν σιτάρι, και ωριμάζει, και πέφτει στην καρδιά του προσευχόμενου. Όλες οι πραγματικές μας προσευχές εν καιρώ θα φέρουν τον καρπό τους. Όπως λέει ο Ρώσος ποιητής Βγιαζέμσκι:

Και την αίθρια ημέρα και κάτω από την καταιγίδα,
κατά τη συνάντηση της ευτυχίας ή της ανάγκης
να περάσει πάνω σου η σκιά του σύννεφου
ή το φως των αστεριών,
προσευχήσου! Προσευχήσου! Από την άγια προσευχή
Ωριμάζουν μέσα μας οι μυστικοί καρποί.

Ο Θεός μας όρισε την προσευχή όχι προκειμένου να μάθει τί χρειαζόμαστε- αφού γνωρίζει και πριν τη σύλληψή μας, τί θα χρειαστούμε σε κάθε λεπτό της ζωής μας- αλλά προκειμένου οι ψυχές μας , υπό τις ακτίνες της προσευχής, να μεγαλώνουν, να ευρύνονται, να υψώνονται και να ωριμάζουν. Εάν , προς στιγμή, δεν απαντά στις προσευχές , σημαίνει ότι δεν επιθυμεί να γίνει σε μας εκείνο που εμείς θέλουμε, αλλά εκείνο που Αυτός θέλει. Σ’ αυτήν την περίπτωση επιθυμεί για μας και μας προετοιμάζει για κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο από εκείνο που εμείς στην προσευχή Του ζητάμε. Γι’ αυτό πρέπει με ταπεινοφροσύνη να ολοκληρώνουμε κάθε προσευχή με τη φράση: « Πατέρα, ας γίνει το θέλημά σου, όχι το δικό μου».

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
Σελ. 79-80




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 1 και 0 επισκέπτες