Δημοσίευσηαπό aposal » Τρί Οκτ 07, 2014 11:29 am
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
Έλεγε ότι όλοι είμαστε ένα και να κάνουμε τις προσευχές μας και για τους ζώντες και για τους κεκοιμημένους. Τόνιζε ότι δεν πρέπει να λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον τάδε», ή «ελέησον ημάς», αλλά «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», γιατί εφ’ όσον η Εκκλησία του Χριστού αποτελεί ΕΝΑ σώμα, μέσα στο ελέησόν με περιλαμβάνονται και οι ζώντες και οι τεθνεώτες. Και ότι, αν η προσευχή δεν επεκτείνεται σε όλους, τότε δεν είναι εκκλησιαστική.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).