Δημοσίευσηαπό aposal » Τετ Οκτ 08, 2014 10:37 am
Πάντοτε μας έλεγε να αγαπάμε τον Χριστό. Και μια φορά που ήμουν μαζί με τα παιδιά μου μας είπε μια πολύ ωραία ιστορία: Ήταν λέει μια βοσκοπούλα που αγαπούσε έναν νεαρό, ο οποίος δούλευε σ’ ένα άλλο μαντρί. Κι έφευγε κρυφά το βράδυ από το μαντρί της αψηφώντας το σκοτάδι, τους θάμνους με τ’ αγκάθια και όλα τα άλλα για να πάει να ανταμώσει τον αγαπημένο της. Έτσι, μας έλεγε, να αγαπάμε κι εμείς τον Χριστό.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη : «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ. Μαρτυρίες και εμπειρίες».
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).