ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ

[ΦΩΤΗΣ]

Δεν μπορούμε να διαμορφώνουμε νόμους δικούς μας για την αγάπη. Ή εντολή: «Να αγαπάς» είναι για όλους. Τί να κάνουμε διότι ή απάντησης είναι αυτή: Υπάρχει και παράδεισος και κόλασης. Δόθηκε ή δυνατότητα στον καθένα να μή πάει στην κόλαση και παρ’ όλα αυτά εκείνος επήγε στην κόλαση. Τί να κάνουμε; Εμείς κάνουμε το χρέος μας να αγαπάμε, διότι κι αυτούς πού είναι στην κόλαση τούς αγαπά ό Θεός. ’Αλλά ή αγάπη του Θεού τώρα τούς μαστιγώνει στην κόλαση. Εκεί τούς κρατεί ή δικαιοσύνη τού Θεού. Ή κόλασης είναι μεγάλος πόνος για τον Θεό της αγάπης. Αυτοί αντιλαμβάνονται ότι τούς αγαπά ό Θεός και αυτό ακριβώς τούς βασανίζει. Και λένε οι κολασμένοι- «Κοίτα, και τώρα ακόμη μάς αγαπά σκέψου πόσο θα μάς αγαπούσε αν τον άκολουθούσαμε». Και τί δεν έκανε ό Χριστός για να σώση τούς ανθρώπους από την κόλαση;!

[ΦΩΤΗΣ]

Πρόσεχε, αγαπητέ μου! Κάναμε ένα διάλογο, όσον αφορά την σωτηρία. Γιατί βαδίζεις στο οποιοδήποτε μονοπάτι και δεν άκολουθείς την πεπατημένη οδό πού οδηγεί στην άνω 'Ιερουσαλήμ; Σ’ αυτό τον δρόμο τραυματίζεσαι από μερικές αιχμηρές πέτρες, αλλά μην εγκαταλείπεις την πορεία σου εξαιτίας τών ματωμένων πληγών σου. Να τις επιδένεις, αλλά μην παρεκκλίνεις απ’ αυτό τον δρόμο, διότι ή Χάρις του Θεού δεν έρχεται από όλους τούς δρόμους.

[ΦΩΤΗΣ]

- Ν’ αγαπούμε ό ένας τον άλλον. Να προσπαθούμε ν’ αγαπούμε όλο τον κόσμο αδιακρίτως τάξης και πολιτείας του καθενός. Ν’ αγαπούμε την πληγή και αυτόν πού μάς την προκάλεσε. Να μάθουμε να κερδίζουμε τον Χριστό, μέσω τών εχθρών μας. Αυτός μένει κρυμμένος ανάμεσα σ’ αυτούς πού μάς μισούν. Δεν μπορείς να γίνεις κατοικητήριο τού Χριστού, εάν δεν αγαπήσεις αυτούς, πού Τον κρατούν μυστικά και εάν ή καρδιά σου δεν γίνει ένας μικρός ουρανός της Αγάπης. Στον Ιησού Χριστό ανήκουν οι πρώτοι καρποί όλων τών έργον, αναμφίβολα δέ οι πρώτοι καρποί της αγάπης!

[ΦΩΤΗΣ]

Όλοι είμεθα παιδιά τού Θεού. Εξαγορασμένοι με το Αίμα Του, γεννημένοι και βαπτισμένοι στο Όνομα Του τρεφόμενοι από το Σώμα Του, σφραγισμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Ή συμβουλή μου ώς μεγαλυτέρου στην ηλικία, είναι μία και μόνη για όλους: Να μην απελπιζώμεθα σ’ οποιοδήποτε αμάρτημα κι αν πέσαμε, διότι ό Θεός είναι ό Πατέρας μας και είναι μακρόθυμος και πολυέλεος. Γι’ αυτό, αδελφοί, να μη χάνουμε τις ελπίδες μας, έστω κι αν κάποτε μάς εξαπάτησε ό φθονερός διάβολος. Ό Θεός ώς φιλάνθρωπος, πρώτος θα μάς αναζητήσει, θα μάς εναγκαλισθεί. θα μάς πάρει στη συνοδεία Του, θα μάς αγαπήσει, διότι εμείς δεν τον εγκαταλείψαμε για να λατρεύσουμε άλλους θεούς.

[ΦΩΤΗΣ]

Εύχομαι επί πλέον στα κατά πνεύμα τέκνα μου μία εσωτερική ατέρμονη χαρά, ή οποία θα μαρτυρεί ότι ή καρδιά τους θα είναι με τον Ιησού Χριστό, τον Όποιον και συνεχώς να αναπνέουν. Ή καρδιά τους να δονείται πάντοτε από την ανέκφραστη προσευχή. Να εγείρονται από την αμαρτία, να εξομολογούνται με μετάνοια, να διώχνουν τά αίτια της άμαρτίας να προσεύχονται με ελπίδα και να βαδίζουν πάντοτε τον δρόμο τού Θεού. Είθε να μή βαδίζουν μόνοι τον δρόμο προς την Άνω Εμμαούς. Ό Θεός δεν μάς ζητεί τίποτε το αδύνατο, αλλά με τις εντολές του μάς προτρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε, να ζητάμε αυτό πού δεν μπορούμε να κάνουμε και Αυτός θα μάς βοηθήσει να επιτελέσουμε αυτό πού ποθούμε.

[ΦΩΤΗΣ]

Τί πρέπει να κάνουμε, όταν ή πίστη εξασθένηση;

Εάν ευρίσκεσαι σέ κατάσταση πνευματικής εσωτερικής οπισθοχωρήσεως, σίγουρα ή πίστις αδυνατεί. Πώς να μην κλονισθή ή πίστις! Ακόμη και στους άγιους διαπιστώνει κανείς περιπτώσεις ταλαντεύσεως στην πίστη, αναβάσεως και καταβάσεως. Γιατί σέ εγκαταλείπει ή Χάρις; Για να μην υπερηφανεύεσαι, να μη λέγεις: «Να, κοίταξε εγώ πού έφτασα»! Οπότε σέ εγκαταλείπει ή Χάρις για να ταπεινωθείς. Αλλά σ’ αυτές τις περιόδους της ζωής σου, να μή χάσης και την πίστη σου. Σύ πρέπει να είσαι πάντοτε εν έγρηγόρσει. Διότι δεν φέρεις αποτέλεσμα έστω και με πολλή προσευχή, αν κάνης, όση με την Χάρι του Θεού, εφ’ όσον σύ θέλεις με κάθε τρόπο την βοήθεια του Θεού.

[ΦΩΤΗΣ]

Είναι αλήθεια ότι ό σατανάς έρχεται να σου αρπάξει τον νου, αλλά εσύ δεν πρέπει να ξαφνιάζεσαι, ούτε να αδημονείς, διότι αυτός (ό σατανάς) δεν ησυχάζει να σέ ενοχλεί. Ό Θεός γνωρίζει τί θέλεις. Μή φοβάσαι καθόλου και συνέχιζε την προσευχή σου. Εάν λέγεις την ευχή: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό», μή φοβήσαι πλέον τον διάβολο. Διότι δεν μπορεί να ακούει και να υποφέρει την δύναμη του Ονόματος του Χριστού. Βλέπεις;

[ΦΩΤΗΣ]

Υπάρχει έλλειψης εσωτερικού αληθινού βιώματος και όχι λογικής. Θα πρέπει να καταλαβαίνεις σίγουρα αυτά τά θέματα.
Όσον αφορά την ταλάντευση πού είχαν και οι Άγιοι υπάρχει ένας λόγος του Αποστόλου Παύλου πού λέγει: «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οιτινες έλάλησαν υμίν τον λόγον τον Θεού, ων αναθεωρούντες την εκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν» (Έβρ. 13,7). Δηλαδή στο τέλος της ζωής τους τελειοποιήθηκαν και έχουν δυνατό και αληθινό διδακτικό λόγο. Επομένως ημείς πού είμεθα σέ μάχη , μάς βοηθεί τώρα ή Χάρις του Θεού. Μάχη όμως είναι ολόκληρη η ζωή μας και πειραζόμεθα από τον διάβολο συνεχώς.

[ΦΩΤΗΣ]

Πρέπει να να προσευχώμεθα μόνον, όταν πειραζώμεθα από τον διιάβολο;Όχι! Πρέπει να προσευχώμεθα και όταν δεν έχουμε πειρασμούς. Εάν όμως μάς πειράζει και αυτό του το επιτρέπει ό Θεός, είναι μία επιπλέον ευκαιρία ν αγωνιστούμε για να λάβουμε στεφάνους και δεν θα μάς κυριεύση το δυστυχισμένο αυτό θηρίο (διάβολος).

[ΦΩΤΗΣ]

Έχουμε ανάγκη από μια κατάσταση συνεχούς εσωτερικής εγρηγόρσεως και τότε ή Χάρις του Θεού θα μάς βοηθη. Διότι, χωρίς -την Χάρι του Θεού, δεν μπορούμε να σωθούμε. Είναι αδύνατο να σωθείς, όσο και μέγας ασκητής να είσαι, ελπίζοντας στα καλά σου έργα και όχι στην Χάρι τού Θεού. ’Άκουσε τι είπε στον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη ό Χριστός: -<<Κράτησε τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι», δηλαδή δεν του είπε ότι θα σωθείς με τά έργα σου. Και ποιος ήτο ο Μέγας Αντώνιος, όλοι γνωρίζουμε. Δεν σώζεται ό άνθρωπος από τά έργα του, αλλά από την Χάρι του Θεού λέγει ό Σωτήρ: «Τά αδύνατα παρ άνθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί» (Λουκ. 18,27). Τον ρώτησε ό Απόστολος Πέτρος: «Και τί θα κάνουμε, Κύριε, ποιός μπορεί να σωθεί»; (Πρβλ. Ματθ. 19, 25). Συνεπώς δεν μάς σώζουν τά έργα μας, αλλά το έλεος του Θεού, αρκεί εμείς να έχουμε εσωτερική εγρήγορση και προσευχή. Δεν αξίζεις να λάβεις χαρίσματα, παρά μόνο, όταν ζεις με βαθειά εσωτερική ταπείνωση.