Μέγας Βασίλειος : Ἐπιστολὴ περὶ τελειότητος βίου Χριστιανῶν

Ιδιόγραφα κείμενα, λόγοι και συμβουλές, όπως μεταφέρθηκαν από άλλους, ηχογραφήσεις, βίντεο των αγιασμένων μορφών της εποχής μας

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Μέγας Βασίλειος : Ἐπιστολὴ περὶ τελειότητος βίου Χριστιανῶν

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Δευτ Ιαν 01, 2018 1:53 pm

Ἐπιστολὴ περὶ τελειότητος βίου Χριστιανῶν

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Εικόνα (Ἡ κάτωθι ἐπιστολὴ γράφτηκε τὸ 364, ὅταν ὁ Μέγας Βασίλειος ὑπηρετοῦσε ὡς Πρεσβύτερος στὴν Καισάρεια καὶ ἀποτελεῖ σύντομη περίληψη τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου. Περιέχεται στὸν 3ο τόμο τῶν ἔργων τοῦ Μεγάλου Βασιλείου).

« Ἀπὸ τὰ πολλὰ πράγματα τὰ ὁποῖα δεικνύει ἡ θεόπνευστος Γραφὴ καὶ τὰ ὁποία ὀφείλουν νὰ πραγματοποιηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀποφασισμένους νὰ εὐαρεστήσουν τὸ Θεὸ ἔκρινα τώρα ἀναγκαῖο νὰ σημειώσω σὲ σύντομο ὑπόμνημα μόνο ἐκεῖνα τὰ ὁποία ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀνακινήθηκαν μεταξύ σας. Τὴν γιὰ κάθε σημεῖο μαρτυρία ποὺ εἶναι εὐκατάληπτη, ἀφήνω νὰ τὴν ἀνεύρουν οἱ ἀπασχολούμενοι μὲ τὴν ἀνάγνωση τῆς Γραφῆς, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ τὴν ὑπενθυμίσουν καὶ σὲ ἄλλους.

Ὅτι πρέπει ὁ Χριστιανὸς νὰ φρονεῖ ἄξια τῆς ἐπουρανίου κλήσεως (Ἑβρ. 3,1) καὶ νὰ ἀκολουθεῖ βίο ἄξιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ (Φιλιπ. 1,27). Ὅτι δὲν πρέπει ὁ Χριστιανὸς νὰ εἶναι ἐπιπόλαιος (Λουκ. 12,29) καὶ νὰ παρασύρεται ἀπὸ ὁτιδήποτε μακράν τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς θέλησης καὶ τῶν κριμάτων αὐτοῦ. Ὅτι πρέπει ὁ Χριστιανὸς γινόμενος σὲ ὅλα ἀνώτερος ἀπὸ τὴν κατὰ νόμο δικαίωση νὰ μὴν ὁρκίζεται, οὔτε νὰ ψεύδεται (Ματθ. 5,34). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ βλασφημεῖ (Τίτ. 3,2), οὔτε νὰ ὑβρίζει (Α΄ Τιμ. 1,13), οὔτε νὰ μάχεται (Β΄ Τιμ. 2,24), οὔτε νὰ αὐτοδικεῖ (Ρώμ. 12,19), οὔτε νὰ ἀποδίδει κακὸ ἀντὶ κακοῦ (Ρωμ. 12,17), οὔτε νὰ ὀργίζεται (Ματθ. 5,22). Ὅτι πρέπει νὰ μακροθυμεῖ (Ἰακ. 5,8), ὁτιδήποτε καὶ ἂν πάσχει καὶ νὰ ἐλέγχει κατάλληλα τὸν ἀδικοῦντα (Τίτ. 2,15) ὄχι ὅμως ἀπὸ πάθος ἐκδίκησης ἀλλὰ ἀπὸ ἐπιθυμία διόρθωσης τοῦ ἀδελφοῦ, κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου (Μάτθ. 18,15). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέει κάτι ἐναντίον ἀπόντος ἀδελφοῦ μὲ σκοπὸ νὰ τὸν διαβάλλει, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο εἶναι συκοφαντία, ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι ἀληθινὰ τὰ λεγόμενα (Β΄ Κορ. 12,20 καὶ Α΄ Πετρ. 2,1). Ὅτι πρέπει νά ἀποστρέφεται τὸν διαβάλλοντα τὸν ἀδελφὸ (Ἅ΄ Πετρ. 3,16-17 καὶ Ἰακ. 4,11). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέει εὐτράπελα (Ἐφεσ. 5,4). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑποδουλώνεται στὸν οἶνο (Τιτ, 2,3), οὔτε νὰ καταλαμβάνεται ἀπὸ πάθος γιὰ τὴν κρεοφαγία (Ρώμ. 14,21), οὔτε καθόλου νὰ γίνεται λαίμαργος γιὰ ὁποιοδήποτε φαγητὸ καὶ ποτὸ (Β΄ Τιμ. 3,4), διότι ὁ ἀγωνιζόμενος εἶναι ἐγκρατὴς στὰ πάντα (Α΄ Κορ. 9,25). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ γογγύζει (Α΄ Κορ. 10,10), οὔτε ἀπὸ στενοχώρια γιὰ τὴν ἔλλειψη τῶν ἀναγκαίων, οὔτε ἀπὸ τὴν κόπωση γιὰ τὴν ἐργασία, διότι σὲ κάθε περίπτωση τὴν κρίση ἔχουν οἱ ἐμπεπιστευμένοι τὴν ἀντίστοιχη ἐξουσία. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ξοδεύει τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὰ ἀναγκαία καὶ χάριν πολυτέλειας, πρᾶγμα ποὺ εἶναι κατάχρηση. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ζητᾶ τιμὲς καὶ νὰ ἐπιδιώκει πρωτεῖα (Μάρκ. 9,35). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀνυπάκουος (Τίτ. 1,10). Ὅτι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ἐργασθεῖ, δὲν πρέπει νὰ ζεῖ ὡς ἀργόσχολος (Β΄ Θεσσ. 3,10), ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὁ ἀσχολούμενος μὲ καθῆκον ποὺ ἐπιδιώκει τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ καταβάλλει προσπάθεια, ὥστε νὰ ἐκτελεῖ τὸ κατὰ δύναμιν ἔργο (Α΄ Θεσσ. 4,11). Ὅτι πρέπει ὁ καθένας νὰ μένει σὲ ὅ,τι τάχθηκε καὶ νὰ μὴν ἐπεμβαίνει ὑπερβαίνοντας τὴν ἁρμοδιότητά του σὲ ξένα ἔργα, ἐκτὸς ἂν οἱ ἔχοντες τὴν εὐθύνη γιὰ τέτοια πράγματα, κρίνουν ὅτι κάποιο χρειάζεται βοήθεια. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ κάνει κάτι μὲ πνεῦμα φιλονικίας ἢ ἔριδας. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ φθονεῖ γιὰ τὴν εὐδοκίμηση τοῦ ἄλλου, οὔτε νὰ ἐπιχαίρει γιὰ τὰ ἐλαττώματα κάποιου προσώπου (Α΄ Κορ. 13,6). Ὅτι πρέπει μὲ ἀγάπη Χριστοῦ νὰ λυπᾶται μὲν καὶ νὰ συντρίβεται γιὰ τὰ ἐλαττώματα τοῦ ἀδελφοῦ, νὰ εὐφραίνεται δὲ γιὰ τὰ κατορθώματα (Α΄ Κορ. 12,26). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς ἁμαρτάνοντες ἢ νὰ ἐφησυχάζει γιὰ αὐτοὺς (Α΄ Τιμ. 5,20). Ὅτι ὁ ἐλέγχων πρέπει νὰ ἐλέγχει μὲ κάθε εὐσπλαχνία (Β΄ Τιμ. 4,2), μὲ φόβο Θεοῦ καὶ μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιστρέψει ὁ ἁμαρτάνων (Ἰακ. 5,20). Ὅτι πρέπει ὁ καθένας, ὅσο τοῦ εἶναι δυνατόν, νὰ κατευνάζει ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ἔχθρα ἐναντίον του. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ μνησικακεῖ ἐναντίον τοῦ ἁμαρτήσαντος καὶ μετανοοῦντος, ἀλλὰ νὰ τὸν συγχωρεῖ ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ (Β΄ Κορ. 2,7). Ὅτι δὲν πρέπει νὰ εἶναι φιλάργυρος (Μάρκ. 10,23 ἔ., Λουκ. 18,24), οὔτε νὰ θησαυρίζει ἀνωφελῆ πράγματα, ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη.

Εἴθε νὰ δώσει ὁ Κύριος νὰ δεχθεῖτε τὶς ὁδηγίες μὲ ὅλη τὴν πεποίθηση, ὥστε νὰ ἐπιδείξετε καρπούς ἀξίους τοῦ Πνεύματος σὲ δόξα Θεοῦ, μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συνεργία τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ὁμιλίες, Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, σ. 33-39

http://www.imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3190:pistol-per-teleiotitos-viou-xristian-n&catid=102:anakoinoseis&Itemid=865


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες

cron