Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Αύγ 08, 2019 5:40 pm
Από τις εμπειρίες του Γέροντος Γελασίου Σιμωνοπετρίτου (+1987)
Ἀναφέρει ὁ π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος:
«Ὁ π. Γελάσιος ὁ Σιμωνοπετρίτης, ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μέ πλούσιες πνευματικές ἐμπειρίες. Εἶχε ἀδιάλειπτη προσευχή καί συχνά ἔβλεπε τό ἄκτιστο Φῶς!
Κάποια ἡμέρα, ὁ παραδελφός του, ὁ π. Ἀθανάσιος, τόν βρῆκε στόν ἐξώστη καθισμένο στήν πολυθρονίτσα του νά κλαίη μέ λυγμούς.
—Γιατί κλαῖς, Γέροντα;, τόν ρώτησε στοργικά καί τόν περίμενε νά συνέλθη.
—Νά, παιδί μου!, τοῦ ἀπάντησε σέ λίγο ὁ π. Γελάσιος. Ὅπως καθόμουν κι ἀγνάντευα τή θάλασσα καί χαιρόμουν τά πουλάκια καί τά λουλούδια καί ἔβλεπα τόν ἥλιο νά βγαίνη ἀπ᾽ τήν κορυφή τοῦ Ἄθωνα, εἶπα μέσα μου:
—Θεέ μου, τί ὡραῖος κόσμος! Γιά ποιόν ἔφτιαξες τόσο ὄμορφο αὐτόν τόν κόσμο;
Καί τότε ξαφνικά..., ἦλθε μία φωνή ἀπ᾽ τόν Ἄθωνα, σάν ἑκατό κεραυνοί μαζί:
—Γιά σένα, τό πλάσμα μου!
Κόντεψε νά σπάση ἡ καρδιά μου! Ἀλλά παρόλα αὐτά, ἀντί νά κλείσω τό στόμα μου ὁ ἀνόητος, τόλμησα νά ρωτήσω:
—Τί θέλεις ἀπό μένα, τό πλάσμα Σου;
—Νά μ᾽ ἀγαπᾶς ἀλλά καί νά μέ φοβᾶσαι!
—Θεέ μου... (ποῦ βρῆκα τό θράσος νά συνεχίσω;) Πῶς θέλεις νά Σ᾽ ἀγαπῶ καί πῶς νά Σέ φοβᾶμαι;
—Νά μ᾽ ἀγαπᾶς ὡς Πατέρα σου καί νά μέ φοβᾶσαι ὡς Πλάστη σου!, ἀπάντησε ἡ φοβερή φωνή.
Μετά ἀπ᾽ αὐτό, παιδάκι μου, πῶς νά μήν κλαίω!...».
Πηγή: