Δημοσίευσηαπό aposal » Τρί Αύγ 21, 2018 9:27 am
Το να ψάχνουμε για χαρισματικούς γέροντες κρύβει κινδύνους. Πολλές φορές θέλουμε κάτι εντυπωσιακό να ακούσουμε και είναι κάποιοι (που δεν είναι του Θεού, αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε) οι οποίοι μιλάνε προφητικά για να μας "κερδίσουν".
Δύο είναι τα κόλπα που μεταχειρίζονται οι δήθεν χαρισματικοί: Οι "προφητείες" και τα μάγια. Στο μεν πρώτο μας λένε τι θα μας συμβεί στο μέλλον (αν είναι δυνατόν και όμως οι περισσότεροι τρώμε κουτόχορτο και τους πιστεύουμε) και στο δεύτερο μας λένε ότι τυχόν πρόβλημα που έχουμε οφείλεται στα μάγια που μας έκαναν κάποιοι άλλοι, αλλά οι ίδιοι μπορούν να τα λύσουν.
Μιλάω εκ πείρας, γιατί την έχω πάθει.
Ήταν το 2001 και είχαμε επισκεφθεί έναν "χαρισματικό" (έτσι μας τον είχαν χαρακτηρίσει) γέροντα σε μοναστήρι της Εύβοιας, κοντά στην Ερέτρια. Είχαμε ένα πρόβλημα, το οποίο του το αναφέραμε. Αυτός μας είπε (φυσικά) ότι μας έχουν κάνει μάγια, ότι θα πρέπει να πηγαίνω εκεί, μόνος μου, μία φορά κάθε μήνα για να μου διαβάζει ευχές κλπ. Μάλιστα μας είπε ότι τα μάγια έγιναν από το σόι της γυναίκας μου!!
Πάνω στην απόγνωσή μου τον πίστεψα, άλλωστε φρόντισε να μου θρέψει τον εγωισμό (μου είπε ότι είναι πολύ ευλαβής και ότι η Παναγία με αγαπάει πολύ), η γυναίκα μου όμως τον άκουγε με κάποια επιφύλαξη, από των πρώτη στιγμή και ιδιαίτερα όταν ανέφερε το σόι της ως υπαίτιο των - όποιων - προβλημάτων. Τελικά ρωτήσαμε κάποιον γνωστό μας που ήταν πολύ πιο προχωρημένος πνευματικά από εμάς) και αυτός μας έδωσε το τηλέφωνο ενός αρχιμανδρίτη (τότε) για να κλείσουμε ραντεβού μαζί του, λέγοντάς μας ότι είναι εξαίρετος ιερέας και πνευματικός. Πράγματι έτσι έγινε, τον είδαμε και έτσι σωθήκαμε.
Οι πραγματικά χαρισματικοί είναι πολύ ταπεινοί (γι' αυτό ακριβώς και το Άγιο Πνεύμα τους έχει δώσει το χάρισμα) και συνήθως δεν αποκαλύπτονται. Άλλωστε και το χάρισμά τους δεν είναι παντοτινό, αλλά μόνον όσο παραμένουν στον σωστό δρόμο. Αν τυχόν παρεκκλίνουν αίρεται η όποια επιφοίτηση.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).