Μονή Αγίων Πατέρων ΑζωγυρέΗ σημερινή μικρή Μονή των 98 θεοφόρων Πατέρων κτίστηκε το 1864 στο χωριό Αζωγυρές Σελίνου από τον οπλαρχηγό Κωνσταντίνο Κριάρη. Αποτελεί το κέντρο λατρείας των 98 μοναχών, οι οποίοι μαζί με τον όσιο Ιωάννη τον Ερημίτη ήλθαν στην Κρήτη από την Αίγυπτο και τη Μικρά Ασία κατά το πρώτο μισό του 16ου αιώνα μέσω της νήσου Γαύδου. Ο Ιωάννης αναχώρησε από τον Αζωγυρέ για την περιοχή του Ακρωτηρίου, κοντά στη Μονή Γουβερνέτου Κυδωνίας, όπου και τοξεύτηκε από κάποιον κυνηγό. Σύμφωνα με την παράδοση οι 98 μοναχοί πέθαναν την ίδια στιγμή με τον Ιωάννη, σύμφωνα με την κοινή επιθυμία τους μέσα στο σπηλαιοβάραθρο, όπου ζούσαν. Εκεί είναι και ο κυρίως χώρος λατρείας τους, που αναπτύχθηκε από τα τέλη της Βενετοκρατίας. Κοντά στο μονόχωρο ναό κτίστηκαν τα απλά, λαϊκά κτίσματα, που φιλοξενούσαν τους μοναχούς, αλλά και τους προσκυνητές, που συγκεντρωνόταν στη μνήμη τους στις 7 Οκτωβρίου. Στο χώρο της Μονής υπάρχει ένα μικρό μουσείο με νεότερα εκκλησιαστικά κειμήλια, ιστορικά και λαογραφικά αντικείμενα.
Η ιστορία των 99 Αγίων ΠατέρωνΣύμφωνα με την παράδοση, στις αρχές του 1600 ξεκίνησαν από την Αίγυπτο 36 ερημίτες κι έφτασαν στην Κύπρο, αναζητώντας έναν ερημικό τόπο για να αφοσιωθούν στο θεό. Όμως, η φήμη τους εξαπλώθηκε στο νησί και πλήθος πιστών έρχονταν στο σημείο για να θαυμάσουν τον τρόπο ζωής τους, ενώ προστέθηκαν 38 ακόμη Κύπριοι. Αναζητώντας ξανά την ερημιά, οι 75 πλέον πατέρες μετανάστευσαν στην Αττάλεια, όπου συνέβησαν τα ίδια και προστέθηκαν 24 ακόμη. Οι 99 πλέον Πατέρες αποφάσισαν να μεταναστεύσουν για αλλού και δεν έπαιρναν άλλους μαζί γιατί έλεγαν ότι ο 100ος είναι ο Κύριος.
Επόμενος σταθμός τους ήταν η Κρήτη και η περιοχή της Σητείας, αλλά η τρικυμία τους ανάγκασε να αποβιβαστούν στη Γαύδο. Εδώ έμειναν 24 μέρες κι όταν ηρέμησε η θάλασσα πέρασαν απέναντι στα Σφακιά. Όταν έφτασαν διαπίστωσαν ότι ο Ιωάννης ο Ερημίτης έλειπε και τον περίμεναν. Ο Ιωάννης τότε άπλωσε το μανδύα του στο νερό κι άρχισε να πλέει σα βάρκα, με κατάρτι το ραβδί του και πανί το ράσο του, φτάνοντας στα Σφακιά. Αφού όλοι μαζί περιπλανήθηκαν στη περιοχή, βρήκαν τη σπηλιά που σήμερα βρίσκεται η εκκλησία τους και εγκαταστάθηκαν κάτω από τον μνημειακό πλάτανο.
Ο Άγιος Ιωάννης θέλοντας την απόλυτη απομόνωση αποφάσισε να αποσυρθεί σε άλλο μέρος, μόνος του. Στην τελευταία κοινή προσευχή τους, οι Πατέρες, πριν φύγει ο Ιωάννης παρακάλεσαν τον Θεό να τους εκπληρώσει μια επιθυμία: να πεθάνουν όλοι μαζί την ίδια μέρα. Ο Ιωάννης άφησε τους 98 Πατέρες πίσω, πέρασε από τη Μαραθοκεφάλα, και έφτασε στο Ακρωτήρι, όπου έζησε στο σημερινό σπήλαιο της Μονής Καθολικού για πολλά χρόνια.
Μια μέρα, ο Ιωάννης μάζευε χόρτα κι όπως έσκυβε ένας βοσκός τον πέρασε για θήραμα και τον χτύπησε με το τόξο του. Ο Ιωάννης γύρισε στη σπηλιά του και ο βοσκός ακολουθώντας το αίμα του τον εντόπισε, ζητώντας του ταπεινή συγχώρεση. Ο Ιωάννης πριν ξεψυχήσει στις 6 Οκτωβρίου του 1632 απάντησε: «εγώ σε συγχωρώ μα το σπουδαιότερο είναι πως ο Θεός που αγαπά την σωτηρία των ανθρώπων θα δεχθεί την μετάνοια σου….».
Πλήθη πιστών έμαθαν το θάνατο του Οσίου Ιωάννη του Ερημίτη και έφταναν στη σπηλιά, όπου αναδυόταν άρωμα λιβανιού παντού, ενώ υπήρχαν μαρτυρίες για θεραπείες αρρώστων. Επίσης, την ίδια ώρα που πέθανε ο Άγιος Ιωάννης πέθαναν και οι 98 Πατέρες στο σπήλαιο του Αζωγυρέ. Μάλιστα ήταν τόσο αιφνίδιος ο θάνατος που άλλοι ήταν καθιστοί και ακουμπισμένοι στα ραβδιά τους, άλλοι κοιμώμενοι όπως ήταν και άλλοι σε στάση προσευχής. Στη συνέχεια κτίστηκαν εκκλησίες στο Ακρωτήρι (το ερειπωμένο σήμερα μοναστήρι του Καθολικού) και στον Αζωγυρ