3ετές μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου

[Νίκος]

Ιερώνυμος "Έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε το έργο του μακαριστού Χριστόδουλου"
Κυριακή, 23 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης



Συμπληρώθηκαν σήμερα τρία χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, και στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Π. Φαλήρου τελέστηκε ιερό μνημόσυνο προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Ο Μακαριώτατος μετά το πέρας του μνημόσυνο εξερχόμενος από το ναό της «Παναγίτσας» σε δηλώσεις του στο Άλτερ, μεταξύ άλλων τόνισε: «Είναι μεγάλο το κενό, όμως εμείς έχουμε υποχρέωση και ευθύνη μεγάλη, ότι καλό αυτός άρχισε και δεν τελείωσε να το προχωρήσουμε».

Για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο μίλησε και ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος χαρακτηριστικά υπογράμμισε: «Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ένας ανεπανάληπτος άνθρωπος, ένα μοναδικό πρόσωπο, ένας αδιάστατος πνευματικός ηγέτης».

Ο Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, εξερχόμενος και αυτός από τον ιερό ναό της Κοιμήσεως Π. Φαλήρου ανέφερε: «Η αγάπη του είναι εκείνη η οποία λείπει απ΄ όλους».

Τέλος, δηλώσεις έκανε και ο Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν λησμονηθούν, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν θα πεθάνει ποτέ, γιατί ποτέ δεν θα λησμονηθεί».

Πηγή: www.romfea.gr

[Νίκος]

Σάμου Ευσέβιος «Οι Έλληνες αναζητούν τον μακαριστό Χριστόδουλο»
Κυριακή, 23 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης



Με θρησκευτική κατάνυξη τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Π. Φαλήρου (Παναγίτσα) το τριετές μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου.

Της πολυαρχιερατικής Θ. Λειτουργίας προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Σάμου Ευσέβιο, Καστορίας Σεραφείμ, Κασσανδρείας Νικόδημο, Σύρου Δωρόθεο, Νέας Σμύρνης Συμεών, Φλωρίνης Θεόκλητο, Ύδρας Εφραίμ, Σερρών Θεολόγο, Κερκύρας Νεκτάριο, Σιδηροκάστρου Μακάριο, Πειραιώς Σεραφείμ, Καισαριανής Δανιήλ, Δημητριάδος Ιγνάτιο και Κυθήρων Σεραφείμ.

Να σημειωθεί, ότι το τριετές μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, τελέστηκε στο Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Π. Φαλήρου μετά από πρόταση του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ναός ήταν κατάμεστος, ενώ πολλοί συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου μετά βίας κρατούσαν τα δάκρυα τους.

Για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο μίλησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, ο οποίος στη αρχή της ομιλία του υπογράμμισε, ότι «εδώ στον ιερό ναό της Παναγίτσας υπηρέτησε επί μια δεκαετία ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος από το 1963 έως το 1974. Υπηρέτησε προτού ανέβει στο Επισκοπικό αξίωμα, ως προϊστάμενος και ιεροκήρυκας. Εγώ είχε την τιμή να συλλειτουργό μαζί του, από την θέση του διακόνου.»

Ο Μητροπολίτης Σάμου κ. Ευσέβιος, εν συνεχεία τόνισε: «Έχω τη γνώμη ότι δεν υπάρχει καλύτερος χαρακτηρισμός για την έξοχη αυτή εκκλησιαστική προσωπικότητα, από τον λόγο του Αποστόλου Παύλου που ακούσαμε σήμερα να απευθύνει προς τον μαθητή του Τιμόθεο. Όπως ο ίδιος εξηγεί τον σκοπό που ελεήθηκε από τον Θεό για να γίνει υπόδειγμα για όλους εκείνους που έμελλε να πιστέψουν στον Θεό, έτσι τηρουμένων των αναλογιών και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υπήρξε προς υποτύπωση των μελών πιστεύειν επ΄ αυτώ.»

«Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος ήταν τύπος και παράδειγμα στο ιερό θυσιαστήριο, ιερουργούσε με παραδειγματικό τρόπο. Τύπος και παράδειγμα στον ιερό άμβωνα, τον οποίο κόσμησε με την πλατεία νομική, θεολογική και κοινωνική του μόρφωση, την ρητορική του δεινότητα, τη γνώση της Αγίας Γραφής και της Ιεράς παραδόσεως. Τύπος και παράδειγμα στο πλούσιο συγγραφικό έργο. Τύπος και παράδειγμα τα επί 24 έτη καρποφόρου ποιμαντορίας και διακονίας του, στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος με το πλούσιο πνευματικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό και συγγραφικό έργο», πρόσθεσε ο κ. Ευσέβιος.

Επίσης, υπογράμμισε: «Ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν τύπος και παράδειγμα στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών, το ποίμνιο του οποίου αγωνίστηκε να καλλιεργήσει πνευματικά να οικοδομήσει εν Χριστώ. Τύπος και παράδειγμα τα δέκα χρόνια αρχιεπισκοπικής διακονίας του, όπου έζησε πολλές και σημαντικές στιγμές, αλλά και γεγονότα και περιόδους δύσκολες. Σε κάθε περίπτωση όμως ενεργούσε σύμφωνα με το αλάνθαστο κριτήριο της Εκκλησιαστικής του συνειδήσεως, μαζί με την αυθεντικότητα της προσωπικότητας του».

«Ο Θεός και πατέρας μας επέτρεψε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος να δοκιμαστεί στο καμίνι της αρρώστιας, στάθηκε ωστόσο όρθιος μέχρι τέλους και υπέμεινε την δοκιμασία αγόγγυστα. Σήκωσε τον καύσωνα της ασθενείας του με θαυμαστό τρόπο, θαρραλέα, αισιόδοξα, ελπιδοφόρα, προσευχητικά και παρακλητικά ώστε να γίνει το θέλημα του Θεού», ανέφερε ακόμη ο Μητροπολίτης Σάμου.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Όσοι τον ζήσαμε από κοντά τον θαυμάζαμε, θαυμάζαμε την θεολογική του παιδεία, την λειτουργική του συνείδηση, την ποιμαντική του αγωνία, την εκπληκτική του ικανότητα να λαμβάνει τα μηνύματα της εποχής, την πολυγλωσσία, το μειδίαμα, την απλότητα, το φωτεινό πρόσωπο του, την παιδικότητα του και τέλος την ανεξικακία του.»

Ο Μητροπολίτης Σάμου υπογράμμισε επίσης, ότι «ο Αρχιεπίσκοπος ήταν πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, διώκτης του ανθελληνισμού, διώκτης της προσπάθειας της αποχριστιανοποιήσεως της Ευρώπης και του Ένθους μας. Ήθελε την Εκκλησία κέντρο της ζωής όλων μας, έκανε αυτοκριτική για τα λάθη του και ζήτησε συγνώμη.»

«Καρδιακά επικοινώνησε με τον λαό μας, και ο λόγος του ξεχείλιζε από αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον Χριστό. Αγώνας και αγωνία του να κηρυχθεί παντού η ελπίδα και η βεβαιότητα της σωτηρίας», πρόσθεσε ο κ. Ευσέβιος.

Επίσης, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Οι Έλληνες τον θυμούνται με νοσταλγία, τον αναζητούν γιατί ο Χριστόδουλος ως αγάπη, δεν πέρασε απαρατήρητος.»

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου, εν συνεχεία τόνισε: «Η μνήμη της μορφής του θα μας συνοδεύει πάντα, εξάλλου ο ίδιος τόνιζε ότι οι άνθρωποι του Θεού και όταν φεύγουν από την ζωή αυτή, δεν παύουν να ζουν και να κινούνται ανάμεσα μας. Πολλές φορές έχουμε ζωντανή την αίσθηση της παρουσίας του».

«Κατ΄ ανθρωπον έφυγε πρόωρα έτσι παρεχώρησε ο Κύριος, όμως τα έτη της διαβάσεως του και της αρχιερατικής του ποιμαντορίας παραμένουν και θα παραμείνουν ζωηρά, για ολόκληρο τον Ελληνικό λαό και τον Ορθόδοξο κόσμο», υπογράμμισε συγκινημένος ο κ. Ευσέβιος.

Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Σάμου την ομιλία του, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στο τρισάγιο τον περασμένο χρόνο, ο οποίος είχε υπογραμμίσει ότι πάντοτε οι προσωπικότητες οι δυνατές και πληθωρικές σαν του Χριστοδούλου αφήνουν ένα κενό πίσω.»

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, από την πλευρά του δεν μίλησε υπογραμμίζοντας μόνο «να έχουμε την ευχή του, να έχουμε την ευχή του».

Πηγή: www.romfea.gr





Πηγή: anagrafes.com

[Νίκος]

Γιάννης Παρασκευαϊδης «Ο αδελφός μου ζει στις καρδιές όλων…»
Κυριακή, 23 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον Νίκο Νικολίζα



Στον οίκο ευγηρίας Αγάπης Μέλαθρον - Άγιος Χαράλαμπος της Μητρόπολης Καλαβρύτων φιλοξενείται εδώ και τρία χρόνια ο αδελφός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Ιωάννης Παρασκευαΐδης, έπειτα από την τελευταία επιθυμία του σεπτού ιεράρχη, όπως την είχε εκφράσει στον εγκάρδιο φίλο του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, «πρόσεχε, σε παρακαλώ, τον αδελφό μου όταν φύγω» του είχε πει λίγο πριν κλείσει τα μάτια του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος. Και εκείνος τήρησε κατά γράμμα τα λόγια του επιστήθιου φίλου του.

Ο 85χρονος σήμερα γέροντας είναι για όλους τους φιλοξενούμενους του οίκου ευγηρίας ένα σεβαστό πρόσωπο, μιας και σ’ εκείνον βλέπουν τον μεγάλο ιεράρχη που αποδήμησε στις 28 Ιανουαρίου 2008 σε ηλικία εξήντα εννέα ετών.

«Δεν έχω παράπονο που δεν με επισκέπτονται ιεράρχες που είχε δίπλα του ο αδελφός μου. Καταλαβαίνω, έχουν πολλές ασχολίες. Όμως, ο Καλλίνικος έχει έρθει να με δει. Το ίδιο και απλοί ιερείς που βρίσκονταν στο πλευρό του» λέει ο Γιάννης Παρασκευαΐδης, μη θέλοντας να θίξει με αυτόν τον τρόπο τα πνευματικά παιδιά του Χριστόδουλου.

Στις 23 Ιανουαρίου, ιεράρχες από όλα τα μέρη της Ελλάδας θα κάνουν το ετήσιο μνημόσυνο στην Παναγίτσα Παλαιού Φαλήρου παρόντος και του αδελφού του:

«Ο Χριστόδουλος δεν ξεχνιέται. Όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο θα μας λείπει. Ο αδελφός μου έβλεπε πολύ μπροστά από την εποχή του. Δυστυχώς, ο Θεός τον πήρε πολύ νωρίς κοντά του» λέει αποκλειστικά στην «Espresso της Κυριακής» και χαμηλώνει τα μάτια του με παράπονο.

«ΕΔΩ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ, ΕΝΑ ΨΥΓΕΙΟ, ΜΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ»

Το δωμάτιο 212 του οίκου ευγηρίας δεν έχει τίποτα περισσότερο από αυτό που ο ίδιος επιθυμούσε, όπως μας εκμυστηρεύεται. Πάνω σε ένα μικρό κομοδίνο διακρίνεται η φωτογραφία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. «Εδώ με αγαπάνε και νιώθω καλύτερα από το σπίτι μου.

Δεν ζήτησα τίποτα περισσότερο από ένα κρεβάτι, ένα ψυγείο, μια τουαλέτα και βιβλία με τους λόγους του αδελφού μου» λέει και μας ξεναγεί με τις αφηγήσεις του στην κοινή ζωή του με τον Χριστόδουλο.

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ

Τα λεπτά, οι ώρες, οι ημέρες και οι νύχτες για τον Γιάννη Παρασκευαΐδη δεν περνούν εύκολα. Μια ζωή ολόκληρη ήταν στο πλευρό του.

Όταν μάλιστα οι πύρινοι λόγοι του Χριστόδουλου ξεσήκωναν τα πλήθη, ο Γιάννης Παρασκευαΐδης ήταν εκεί δίπλα του: «Ο Χριστόδουλος πάντα ήταν πνεύμα ανήσυχο. Από μικρό παιδί αποζητούσε κάτι περισσότερο από αυτό που ήθελαν τα άλλα παιδιά της Εκκλησίας. Αγαπούσε τη μόρφωση. Διάβαζε συνεχώς για την Ελλάδα, για τη θρησκεία, για το γένος μας. Έπειτα, γράφτηκε στην εκκλησιαστική χορωδία με τον Σπύρο Περιστέρη. Κατόπιν, πήγε στο ωδείο και έμαθε τους ύμνους.

Οι γονείς μας υπήρξαν δύο φορές πρόσφυγες. Μία από τη Μικρά Ασία και άλλη μία από την Ξάνθη. Ο πατέρας μας ήταν έμπορος, πανέξυπνος άνθρωπος, και εκεί πάνω είχε εθνική δράση, οπότε ήταν δύσκολο να ζήσουμε.

Το 1941 λοιπόν, κατεβήκαμε στην Αθήνα, αρχικά στο Χαλάνδρι και μετά μετακομίσαμε στην Κυψέλη, που ήταν και ο θείος μας. Το 1945, όταν ανέβηκε ξανά στην Ξάνθη για να δει την περιουσία μας, είχαν καταστρέψει τα πάντα. Ετσι, μείναμε μόνιμα στην Αθήνα.

Εμείς ως παιδιά ήμασταν απόλυτα συνδεδεμένα με τη χριστιανική και ενάρετη ζωή των γονέων μας. Η Ελλάδα για εμάς ήταν πάνω απ’ όλα» λέει και ένα γλυκό χαμόγελο διαφαίνεται στα χείλη του.

«Εγώ ποτέ δεν αντιμετώπισα τον Χριστόδουλο ως συνομήλικό μου, γιατί είχαμε δεκατρία χρόνια διαφορά. Πάντα με σεβόταν, αλλά κι εγώ πάντα τον άκουγα. Τα λόγια του ήταν σοφά. Οταν μπήκε στη Θεολογική Σχολή, γνωρίστηκε με τον Καλλίνικο και τον Αμβρόσιο και δημιούργησαν τη “Χρυσοπηγή”. Ο Καλλίνικος έγινε Πειραιώς, ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων και ο Χριστόδουλος εξελίχθηκε και έγινε Αρχιεπίσκοπος».



«Ηταν γελαστός άνθρωπος»

Η συζήτησή μας με τον 85χρονο γέροντα περισρτέφεται γύρω από τον χαρακτήρα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου: «Ηταν γελαστός άνθρωπος.

Δεν κρατούσε κακία σε κανέναν. Βοηθούσε πολύ κόσμο. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, δεν ήθελα να τον κουράζω και έτσι απέφευγα να τον ρωτάω. Μέρα και νύχτα έγραφε.

Ετοίμαζε συνεχώς λόγους του είτε για να τους πει στην εκκλησία είτε για να τους αφήσει πίσω του μετά θάνατον. Αλλοι τον έλεγαν ακραίο.

Γιατί; Επειδή έλεγε την αλήθεια τον χαρακτήριζαν έτσι; Είχε μεγάλες ανησυχίες για τη γλώσσα, για το έθνος και τη θρησκεία μας. Όλα αυτά η Εκκλησία πρέπει να τα αναφέρει στο εκκλησίασμα, στους πολίτες».

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Η συζήτησή μας φτάνει και στο παράπονο του Χριστόδουλου: «Στεναχωριόταν, όταν δεν αναγνώριζαν το έργο του. Είχε μεγάλη πικρία γι’ αυτό. Και κυρίως, λυπόνταν όταν οι δημοσιογράφοι διαστρέβλωναν τους λόγους του. Μου έλεγε “βρε Γιάννη, είναι δυνατόν άλλα να λέω εγώ το πρωί και άλλα να δείχνουν ότι είπα το βράδυ; Αφού τα έχω γραμμένα όσα θα πω. Μήπως θέλουν να με βγάλουν αλλόφρονα;”. Αυτή η πικρία δυστυχώς επιδείνωσε την αρρώστια του, όμως τους συγχώρεσε όλους πριν φύγει».

«ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΞΕ...»

Τα μάτια του 85χρονου γέροντα γεμίζουν δάκρυα. Θυμάται τις τελευταίες στιγμές του και ένας κόμπος σταματάει τη συζήτηση: «Τα φάρμακα που του έδωσαν στην Αμερική δεν τα άντεξε ο οργανισμός του και έτσι έφυγε από κοντά μας.

Εκείνες τις τελευταίες ώρες δεν μιλούσε πολύ, όμως πονούσε υπερβολικά, παρ’ όλο που δεν ήθελε να το δείξει σε όλους εμάς. Εκείνος μας έδινε κουράγιο. Το τελευταίο εικοσιτετράωρο ήταν σε καταστολή. Δεν καταλάβαινε απολύτως τίποτα».

Λίγο πριν φύγουμε από τον οίκο ευγηρίας μας διαβάζει τα τελευταία λόγια του αδελφού του που εκφώνησε τον Δεκέμβριο του 2008:

«Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την ένιωσαν οι αείμνηστοι πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει».

Πηγή: www.romfea.gr

[Ania]

Καλημερα! Ο Θεος αν τον αναπαυει!

Ειμαι σιγουρη οτι ειναι κοντα στον Κυριο ημων Ιησου Χριστο!

Αρχιεπισκοπος Αθηνών και πασης Ελλαδος σαν αυτόν ποτε δεν προκειται ξανα να βρεθει στους κολπους της Εκκλησιας!

Αθανατος!!

Φισικα κι αναζηταμε σήμερα τον Μακαριοτατο! Που να τον βρουμε όμως! Μακαρι να ζουσε. Δεν θα ηταν ετσι η Εκκλησια!

Ηταν Ελληνας. Εφερε τα νεα παιδια στην εκκλησια. Εστω και με τα σκουλαρικια! Ο λογος του και οι πραξεις ηταν ενος ανθρωπου δυναμικου! Η ομιλιες του βροντουσαν, γιατι αγαπουσε τον Κυριο ημων Ιησου Χριστο!

[ORTHODOXIA]

Καισαριανής Δανιήλ «Ο Χριστόδουλος είχε πολλούς θαυμαστές και σκληρούς διώκτες»
Δευτέρα, 24 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Μητροπολίτης Καισαριανής Δανιήλ



Η Εκκλησία, που συγκροτούν οι πιστοί στον αληθινό και ζωντανό, δίκαιο και σοφό, αγαθό και παντοδύναμο Τριαδικό Θεό μνημονεύουν, ενθυμούνται τους ηγουμένους τους που αγρύπνησαν για τις ψυχές τους (Προς Εβραίους ιγ 17), τους καλούς ποιμένες που ποίμαναν τις λογικές ψυχές τους κατά το πρότυπο του καλού Ποιμένος (Ιωάννου ι 1-10) Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τους κοπιάσαντες προεστώτες «εν λόγω και διδασκαλία» (Προς Τιμόθεον Α ε 17).

Χρέος ηγούμεθα και μεις να καταθέσουμε την μαρτυρία μας για τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο τον πεπνυμένο Προκαθήμενο της Εκκλησίας μας που «εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον» (Προς Φιλιππησίους β 22), όπως τον γνωρίσαμε κατά την εκκλησιαστική διακονία μας με την πνευματική καθοδήγηση του για τριάντα και τέσσαρα έτη (1974-2008).

1. Η οικογένειά του

Γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1939. Οι γονείς του είχαν ήλθαν πρόσφυγες στην Ξάνθη από την Αδριανούπολη. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν έμπορος και η μητέρα του Βασιλική δασκάλα. Στην οικογένεια ο Χρήστος (Χριστόδουλος) ήταν ο δεύτερος υιός. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήτο ο Ιωάννης.

Από την Ξάνθη η οικογένεια του μετά τον πόλεμο του ᾽40 μετεκώμισε στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε στην Κυψέλη.

2. Η μόρφωσή του.

Οι γονείς του φρόντισαν να του παράσχουν όλα τα μέσα για να μορφωθεί. Εφοίτησε στην Λεόντειο Σχολή των Πατησίων. Μετά εισήχθη για να σπουδάσει στην Νομική Σχολή, επειδή ο πατέρας του διέκρινε, ότι μπορούσε να έχει λαμπρή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, η να σταδιοδρομήσει ως νομικός.

Μετά την Νομική Σχολή από την οποία πήρε το πτυχίο του με Άριστα το 1962 φοίτησε στην Θεολογική Σχολή, από την οποία αποφοίτησε επίσης με Άριστα το 1967.

Το 1981 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το θέμα της εναισίμου επί διδακτορία διατριβής του ήτο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού», η οποία έκτοτε παραμένει η μοναδική επιστημονική αναφορά στο ζήτημα.

Εισηγητής στην κρίση της διατριβής ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμων, τότε πρύτανις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και καθηγητής του Κανονικού Δικαίου του ιδίου Πανεπιστημίου.

Ως Αρχιεπίσκοπος ανηγορεύθη επίτιμος Διδάκτορας του Ποντιφηκικού Πανεπιστημίου του Λατερανού της Ρώμης καθώς και των Πανεπιστημίων της Κραϊόβας και Ιασίου.

Μιλούσε απταίστως γαλλικά που διδάχθηκε ως μητρική γλώσσα στην Λεόντειο Σχολή, όπως επίσης και αγγλικά. Εγνώριζε καλώς Γερμανικά, Ιταλικά και Ρωσσικά.

3. Η Ιερατική κλήση και αφιέρωση του στον Θεό.

Από μικρό παιδί είχε την κλίση και την κλήση στην ιερωσύνη και πολλές ώρες κάθε μέρα περνούσε στο ιερό βήμα και στο αναλόγιο. Νέος εφοίτησε αριστούχος και με υποτροφία στο Ωδείο Αθηνών έχοντας διδάσκαλο τον αείμηστο Πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών Σπύρο Περιστέρη και καταρτίσθηκε στην ιεροψαλτική, κοσμημένος με σπάνια μελωδική φωνή, που την χαρακτήριζε η γλυκύτητα και η εκφραστικότητα.

Από το Ωδείο έλαβε και την εξαιρετική διάκριση να του απονεμηθούν Διπλώματα μετ’ επαίνων στην Ευρωπαϊκή και Βυζαντινή Μουσική. Νεώτατος ως ιεροψάλτης έψαλε στον Ιερό Ναό της αγίας Ζώνης Κυψέλης, που ήτο η ενορία του.

Εκεί εγνωρίσθη με τον Γέροντά του τον μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Καλλίνικο και το πνευματικό αδελφό του μετέπειτα Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο. Ο πνευματικός αυτός σύνδεσμος ήταν καθοριστικός για την ζωή του.

Διότι από την Κυψέλη το 1959, ακολούθησε τον Γέροντά του, που μόλις είχε χειροτονηθεί Πρεσβύτερος και είχε λάβει το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη, και συμμετείχε στην ίδρυση της Αδελφότητας «Η Χρυσοπηγή», και στην εγκαταβίωση τους σε οίκημα που τους πραραχωρήθηκε από ευλαβείς Χριστιανούς στην οδό Στέντορος 4 του Παγκρατίου.

Σκοπός η δημιουργία Αδελφότητας κληρικών, εντεταγμένης στον οικείο Επίσκοπο και εχούσης ως κύρια στοιχεία τον συνδυασμό της πνευματικής ζωής των Αδελφών με την ιεραποστολή εντός του κόσμου. Το 1961 και μετά από πρόσκληση του αειμνήστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου η Αδελφότητα πλαισιωμένη και με νέα μέλη, όπως τον νυν Μητροπολίτη Κίτρους κ. Αγαθόνικο και τον νυν Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ κ. Ισίδωρο Τσιατά επάνδρωσε τη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.

Ο Γέροντας του ανέλαβε Ηγούμενος και ο ίδιος ακολουθώντας την κλήση του εκάρη Μοναχός και χειροτονήθηκε το 1961 Διάκονος από τον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο, προσφέροντας έτσι θυσία στην Εκκλησία όλα του τα πτυχία, τις γνώσεις, τις ικανότητες και τα τάλαντα, με τα οποία τον είχε κοσμήσει ο Θεός, διότι παρά τις πολλές και ελκυστικές προτάσεις που είχε για ακαδημαϊκή καριέρα και λαμπρή σταδιοδρομία στον κόσμο προτίμησε να αφιερωθεί στον Κύριο και να θέσει τα χαρίσματά του στην διακονία του Ευαγγελίου.

Ο Μητροπολίτης Διονύσιος διακρίνοντας τα πολλές του ικανότητες του ανέθεσε ιεραποστολική διακονία να κηρύττει στις διάφορες Ενορίες της περιοχής και να διδάσκει σε Κατηχητικά Σχολεία.

Μετά την αποχώρηση τους από τα Μετέωρα οι τρεις π. Καλλίνικος, π. Χριστόδουλος και π. Αμβρόσιος συνέστησαν το 1964 τον «Σύνδεσμο Αγάπης ο Ιερός Χρυσόστομος», στην οδό Πυργοτέλους 3 στο Παγκράτι, και ανεπτυξαν ευρύτατα και ευφήμως γνωστή ιεροποστολική και φιλανθρωπική διακονία στην Πρωτεύουσα με κέντρο το Παγκράτι. Σήμερα τα περισσότερα ορφανά παιδιά - τρόφιμοι του Ιδρύματος – είναι επίλεκτα και έντιμα μέλη της κοινωνίας μας. Επίσης ως κατηχητής προσέλκυσε πολλούς νέους του Παγκρατίου, δημιουργώντας ένα «Φοιτητικό Σύνδεσμο» με πάνω από πενήντα μέλη.

Ο π. Χριστόδουλος χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Κίτρους Βαρνάβα το 1965 και διορίσθηκε για λίγους μήνες Εφημέριος στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ασυρμάτου και στην συνέχεια και έως την εις Επίσκοπο χειροτονία του Προϊστάμενος του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου.

Στην Ενορία του εργάσθηκε με θείο ζήλο λειτουργώντας, κηρύττοντας, οργανώνοντας την κατήχηση των νέων, με πρωτοποριακές καινοτομίες, όπως με την έκδοση πρωτοποριακού νεανικού περιοδικού. Επίσης ανέπτυξε την φιλανθρωπική διακονία και σημαντικές δημιουργικές δραστηριότητες για την πνευματική κατάρτιση των ενοριτών, που τον αγάπησαν γιατί στο πρόσωπο του ανεγνώριζαν τον αυθεντικό Ποιμένα και Διδάσκαλο, Πατέρα και Αδελφό με την εξαιρετική πρωτοποριακή διακονία.

4. Η διακονία του στην Ιερά Σύνοδο.

Όταν επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Α προκηρύχθησαν να πληρωθούν οι θέσεις των Γραμματέων της Ιεράς Συνόδου ο π. Χριστόδουλος έλαβε μέρος στις εξετάσεις και προσλήφθηκε το 1968 στην Γραμματεία των Συνοδικών για Αρχιερείς Δικαστηρίων. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εξεπλάγη ευχάριστα από τις ικανότητες, τις δυνατότητες και τις γνώσεις του νεαρού Αρχιμανδρίτου, που αν και δεν τον εγνώριζε προσωπικώς, διότι δεν ανήκε στον κύκλο των γνωριμιών του, αμέσως τον προσέλαβε.

Από εκεί προήχθη σε Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου. Επί εξάμηνο, το 1967, απεσπάσθη στη Μητρόπολη Κιλκισίου, όπου ανέπτυξε λαμπρή πνευματική δραστηριότητα σε χαλεπούς για το Έθνος καιρούς. Ως Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και λόγω των ικανοτήτων του, αλλά και της απροσωπόληπτης διακονίας του απετέλεσε σε χαλεπούς καιρούς πολύτιμο συνεργάτη των αειμνήστων Αρχιεπισκόπων Ιερωνύμου και Σεραφείμ, παρασχών, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων του που του έδιδε η θέση και η προσφορά του, πολύτιμες υπηρεσίες στην Εκκλησία, που ο Κύριος γνωρίζει και δεν είναι ο καιρός να αποκαλυφθούν.

Από την θέση αυτή εκλέχθηκε Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού την 13.7.1974, σε ηλικία 35 ετών.

5. Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού.

Ως Μητροπολίτης Δημητριάδος με το σφρίγος της νεότητός του, τον δυναμισμό του χαρακτήρα του, την ιεραποστολική έμπνευση του, την πνευματική εξάρτηση του ανέλαβε την διακονία του λαού του Θεού στην Ιερά Μητρόπολη που εκλέχθηκε.

Διαποίμανε την Ιερά Μητρόπολη επί είκοσι τέσσαρα έτη. Λειτουργούσε ανελλιπώς και εκήρυττε σε κάθε ευκαιρία. Ωργάνωσε τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως για να ανταποκρίνονται στις πνευματικές ανάγκες και απαιτήσεις των πιστών.

Ιδιαίτερη μέριμνα έδειξε για τους νέους. Με την ποιμαντική πρόνοια του αγκάλιασε τους έχοντες ανάγκη, ασθενείς, φυλακισμένους, γέροντες. Ίδρυσε “Σπίτια Γαλήνης Χριστού” που προσεφέρετο φαγητό σε ενδεείς.

Ο ίδιος με τους συνεργάτες του επισκέπτετο Σχολεία, Νοσοκομεία, Γηροκομεία, Άσυλα, Ορφανοτροφεία, Φυλακές, Στρατόπεδα, αλλά και καφετέριες και άλλα στέκια της νεότητας για να διδάξει, να στηρίξει, να παρηγορήσει. Κατήρτισε ιεραποστολικά στελέχη και εθέσπισε θεσμούς για την πνευματική καλλιέργεια των ψυχών.

Εξέδωσε την πρωτοποριακή εφημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως «Πληροφόρηση» και ίδρυσε τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» που εξέπεμπε το πρόγραμμα του επί δωδεκάωρο και την πρώτη στην Ελλάδα κινητή έκθεση για τις συνέπειες από την χρήση των ναρκωτικών ουσιών.

Ο πιστός λαός τον αγάπησε και τον εμπιστεύθηκε, γιατί ήταν γνήσιος, αυθεντικός και αληθινός Ποιμένας που νοιαζόταν για όλους και για όλα. Ήταν κατά τον αποστολικό λόγο «προϊστάμενος εν σπουδή» που διαχειριζόταν την πνευματική εξουσία, που του έδωσε η Εκκλησία με επιμέλεια και φροντίδα αναποσκοπώντας στην ανάπτυξη και προκοπή της Τοπικής Εκκλησίας.

6. Αρχιεπίσκοπος.

Την 28.4.1998 η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε πανηγυρικά Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Προκαθήμενο της καθ’ Ελλάδα Εκκλησίας.

Η αρχιεπισκοπεία του διήρκησε περί τα δέκα έτη. Στην διάρκεια της το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος γνώρισε ένα εκκλησιαστικό άνδρα έτοιμο για την αποστολή του και με πρόγραμμα και στρατηγική για την Εκκλησία της Ελλάδος.

Ένα πνευματικό ηγέτη συνεπή στην αποστολή του, ανιδιοτελή στις αποφάσεις του, ακέραιο στην συμπεριφορά του, αφειδώλευτο στην αγάπη του, ευγενικό στους τρόπους του, υψηλό στο ήθος του, μοναδικό στα χαρίσματά του, πειστικό στον διάλογο, διαλεκτικό με τους αντιτιθεμένους, γενναίο στους αγώνες του, ανυποχώρητο στα δίκαια του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας, εγκρατέστατο σε γνώσεις θύραθεν και εκκλησιαστικές, χειμαρώδη ρήτορα που σαγήνευε τον νου και αιχμαλώτιζε τις καρδιές των ακροατών του.

Αγαπήθηκε και μισήθηκε εξ ίσου. Είχε πολλούς θαυμαστές και σκληρούς διώκτες. Δεν φοβήθηκε να πολεμήσει για τις ιδέες του. Δεν έκρυψε τις σκέψεις του. Υπερασπίσθηκε τις αξίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας.

Δεν υπέστειλε την σημαία των αγώνων του. Υπηρέτησε το όραμα της Εκκλησίας. Με τις αποφάσεις που έπερνε προηγείτο της εποχής του πολλές δεκαετίες.

Ενέπνευσε τους πιστούς να έχουν θάρρος και δύναμη. Δεν φοβήθηκε τις προκλήσεις για να προωθήσει την πνευματικότητα και το ήθος της Εκκλησίας.

7. Συγγραφέας

Μακρύς και πλούσιος είναι ο κατάλογος των συγγραφών του που έγραψε για να καλύψει τις πνευματικές ανάγκες των πιστών.

Με την πλούσια έμπνευση του και τον ακάματο κάλαμό του παρέδωσε μελέτες πνευματικής οικοδομής, ιστορικές και δοκίμια που απαντούσαν σε σύγχρονους προβληματισμούς, κατέθεσαν την άποψη της Εκκλησίας για την σύγχρονη ιστορική μας πορεία με αυτογνωσία και συνέπεια.

Έζησε και πέθανε προσφέροντας τα πάντα στον Χριστό και στην Εκκλησία.

Πηγή: www.romfea.gr

[Δημήτριος]

Tο προσωπο του δυστυχως καπηλευτηκε αναιδως απο κάποιους ιδεολογικους χώρους (υποψιαζεστε)με αποτελεσμα να εχουμε αντιδράσεις από την αντίπερα όχθη ακομη πιο αναιδεις και δη εμετικές.Βασικά τη ζημιά την έκανε η εφημερίς "Στόχος" .Στο δε ιστολόγιο του "Ροιδη" γράφονται μύρια οσα εμετικά...να μην σας πω και για τον "Ριζοσπάστη".Ο εχων οφθαλμούς αναγιγνώσκειν,αναγιγνωσκετω!

[Νίκος]

Χριστόδουλος: ο Αρχιεπίσκοπος των αγώνων και της αγωνίας
Ημ. Δημοσίευσης: Jan 25, 2011 -

Του Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου

Την προσεχή Παρασκευή συμπληρώνονται τρία χρόνια από την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου. Η επέτειος αυτή έτι περισσότερο ζωντανεύει τη μορφή του στη μνήμη μας, αναμοχλεύει τις πολλές αναμνήσεις μας, επαναφέρει την οδύνη του ανθρώπινου χωρισμού. Συγχρόνως, όμως, η ικανή πλέον χρονική απόσταση παρέχει τη δυνατότητα νηφάλιας αποτίμησης, στοχασμού και έμπνευσης από τη φωτεινή πορεία και πρωθιεραρχική διακονία του.

Για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο έχουν γραφεί πολλά και ειπωθεί περισσότερα. Η προσωπική εμπειρία της γνωριμίας με την προσωπικότητα του Χριστοδούλου είναι σε κάθε περίπτωση καταλυτική. Ο υπογράφων ευτύχησε να ανήκει στην ίδια πνευματική οικογένεια αλλά και να τον διαδεχθεί στον επισκοπικό θρόνο της Δημητριάδος, όπου ανίχνευσε τον τρόπο της επισκοπικής διακονίας του και γεύεται ακόμη τους καρπούς των κόπων του. Άνασκοπώντας την όλη του αρχιερατική διάβαση από την τοπική Εκκλησία της Δημητριάδος και την Εκκλησία της Ελλάδος, θεωρούμε ότι αυτό που κόμισε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος στα εκκλησιαστικά μας πράγματα ήταν η ανάγκη να αφουγκραζόμαστε τον παλμό της εποχής μας, το σφυγμό του σήμερα, τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου. Για το λόγο αυτό ήταν αληθινά ο ποιμένας της εποχής του, με την αγωνία του παρόντος, με γνώση του παρελθόντος και όραμα για το μέλλον.

Η ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία ποτέ δεν πορεύτηκε σε πλαίσιο ανιστορικό, σε εποχή αόριστη και ανύπαρκτη. Φανερώνοντας λειτουργικά την υπέρβαση του χρόνου και την πρόγευση του «μέλλοντος αιώνος», δεν παύει να προσεγγίζει σωστικά τον άνθρωπο μέσα στις συνθήκες και τις ανάγκες της εποχής του. Την αυθεντική αυτή πρακτική της Εκκλησίας συνέχισε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διαλεγόμενος αδιάκοπα με την εποχή του, πασχίζοντας να προσφέρει τον ακαινοτόμητο λόγο της αλήθειας της Παράδοσης πάντα ζείδωρο και ουσιαστικά επίκαιρο.

Η ποιμαντική αυτή εγρήγορση καταδείχθηκε εμφανέστατα στη σχέση του αειμνήστου Χριστοδούλου με τους νέους. Στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος τα τεκμήρια της αγωνίας του για τους νέους είναι πάμπολλα αλλά και η αρχιεπισκοπική διακονία δεν υπολείπεται. Δεν επρόκειτο μόνο για την πρωτοβουλία των δράσεων στο νεανικό έργο αλλά κυρίως για τη προσωπική του στάση. Ο Χριστόδουλος φλεγόνταν από την ασίγαστη επιθυμία να συναντήσει και να επικοινωνήσει με τους νέους, τα προσλάβει τα μηνύματά τους, να καταστήσει την Εκκλησία χώρο ευμενούς υποδοχής τους. Αφού η Εκκλησία είναι ο χώρος συνάντησης με τον ζωντανό Θεό, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φρόντισε να άρει τις προκαταλήψεις και νοοτροπίες που ως εμπόδια δυσχεραίνουν αυτή τη συνάντηση.

Η έγνοια για την παρουσία των νέων στην Εκκλησία και η θαυμαστή αγάπη του στη θεία λατρεία τον ώθησαν να θέσει πρώτος το θέμα της λειτουργικής αναγέννησης, εγκαινιάζοντας ένα γόνιμο προβληματισμό για τη συνειδητή συμμετοχή όχι μόνο των νέων αλλά και όλων των εκκλησιαζομένων στις λατρευτικές συνάξεις. Η εύτακτη τέλεση των ακολουθιών, η λειτουργική κατάρτιση, το ζήτημα της κατανόησης της λειτουργικής μας γλώσσας βρίσκονται ακόμη στη ποιμαντική βάσανο της Εκκλησίας μας και ξεκίνησαν από την προσπάθεια ενός επισκόπου όχι να νεωτερίσει αλλά να συναισθανθεί την περίσταση των καιρών και να διαβλέψει την ανάγκη του μέλλοντος.

Η διορατικότητά του, επίσης, για τον τόπο μας του επέβαλε να μιλήσει τόσο έγκαιρα και σχεδόν προφητικά για την ανάγκη «επιστροφής» στις αξίες και την πολιτιστική μας παράδοση, στο ορθόδοξο ήθος και τα ιδανικά των Ελλήνων. Έχοντας πλέον, ως χώρα, πνευματικά χρεοκοπήσει, τόσοι πολλοί όψιμα πια αναμηρυκάζουν τα λόγια του Χριστοδούλου. Η προβολή, βέβαια, της ελληνικής αυτοσυνειδησίας δεν τον φυλάκισε στο ελλαδικό παρόν, δεν τον εμπόδισε να προβάλει την οικουμενικότητα της ελληνικής πρότασης και του ορθόδοξου ήθους. Γι αὐτό και εργάσθηκε για το χριστιανικό μέλλον της Ευρώπης.

Παράλληλα διαλέχθηκε με το χριστιανικό κόσμο, καθιστώντας την Εκκλησία της Ελλάδος σημαντικό παράγοντα διαλόγου στις διαχριστιανικές και στις διορθόδοξες εξελίξεις. Η αναγνώριση και το κύρος του στο εξωτερικό πήγαζαν ακριβώς από τη συνείδησή του ότι είναι Ιεράρχης της καθόλου Εκκλησίας, της οικουμενικότητας και όχι αποκλειστικά μιας τοπικής Εκκλησίας, με φοβικά σύνδρομα και επαρχιώτικο απομονωτισμό. Εδραίος στην πίστη, παραδοσιακός στα ουσιώδη, ανοιχτός στη σύγχρονη προβληματική, διαλεκτικός στις προκλήσεις, οικουμενικός στο φρόνημα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ανήκει πλέον στην ιστορία. Οι καιροί μας καθιστούν το παράδειγμα του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου επίκαιρο και καθοδηγητικό. Είναι περισσότερο παρά αναγκαίο ο εκκλησιαστικός μας λόγος να αγγίξει την απτή πραγματικότητα, να αφουγκραστεί τα αιτήματα της εποχής, να διαλεχθεί ελευθερωτικά και σωτήρια.

Πηγή: amen.gr

[Νίκος]

"Ανάπαυσον, ο Θεός τον δούλον σου..." - Μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του μακαριστού Χριστοδούλου (video)
Παρασκευή, 28 Ιανουάριος 2011



Τρία χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα (28.01.2011) από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου.

Ενός ανθρώπου που – όπως γράφτηκε – «αγαπήθηκε πολύ και μισήθηκε εξίσου πολύ». Ενός ανθρώπου όμως, αναμφισβήτητα χαρισματικού, ο οποίος σε «κέρδιζε επικοινωνιακά». Χαμογελαστός και αυθόρμητος, με μία παιδική αφέλεια που σε έκανε να τον θαυμάζεις.

Οι κινήσεις του καλύπτονται τηλεοπτικά σχεδόν καθημερινά. Τα κηρύγματά του γίνονται συνθήματα και συζητώνται παντού. Η επαφή που έχει με τους ανθρώπους – κυρίως με τους νέους – ταράσσει τα μέχρι τότε ήρεμα νερά της γενικότερης Εκκλησιαστικής ζωής.

Αναμφισβήτητα λοιπόν ο μακαριστός Χριστόδουλος, υπήρξε άνθρωπος χαρισματικός, με χιούμορ και μεγάλη μόρφωση. Ιδιαίτερη μέριμνά του είναι η νεολαία και το κάνει σαφές από τον επιβατήριο λόγο του.



Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή στις 5:30 περίπου τα ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008. Δεκαπέντε λεπτά νωρίτερα και ύστερα από επτά περίπου μήνες μάχης με την επάρατη νόσο, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, οδεύει προς την θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Ο τρόπος που αντιμετώπισε την ασθένειά του, υποδειγματικός. Άλλους τους εξέπληξε και άλλους τους ενδυνάμωσε.

Τα πρώτα σημάδια κόπωσης φαίνονται στην επίσκεψή του στην Έδεσσα. Στις 9 Ιουνίου εισέρχεται στο Αρεταίειο και εκεί γίνονται οι πρώτες διαγνώσεις που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Μένει αρκετό καιρό, αλλά εξέρχεται αισιόδοξος.



Μετά από πολλές συζητήσεις, συσκέψεις και ιατρικά συμβούλια, ως μοναδική λύση επιλέγεται η μεταμόσχευση. Μια επέμβαση την οποία ανέλαβε τελικά να κάνει ο διεθνούς φήμης γιατρός του δρ. Ανδρέας Τζάκης, στο Μαϊάμι των Η.Π.Α.

Πριν αναχωρήσει από την Ελλάδα για την μεταμόσχευση που θα έκανε στην Αμερική, είχε δηλώσει: «Αν θέλει ο Θεός, θα ταξιδέψω στην Αμερική και στο Μαϊάμι στις 18 Αυγούστου. Θα ενταχθώ αμέσως σε ένα πρόγραμμα προετοιμασίας και ιατρικών εξετάσεων μέχρι την ημέρα της μεταμόσχευσης».

Δείγμα της πιστής εφαρμογής του προγράμματος που του υπέδειξαν οι θεράποντες ιατροί του, είναι η παρακάτω δήλωση: «Βρίσκομαι σε διαρκή επικοινωνία και συνεργασία με τους γιατρούς. Ακολουθώ κατά γράμμα τις εντολές τους. Παράλληλα όμως μαθαίνω και εμπλουτίζω τις γνώσεις μου γύρω από την υπόθεση των μεταμοσχεύσεων, οι οποίες πολλές φορές με είχαν απασχολήσει και στο παρελθόν σε θεωρητικό βέβαια επίπεδο».

Η αισιοδοξία του, παραμένει παραδειγματική και η αγάπη του προς του λαό του Θεού παραμένει ισχυρή: «Η υπόσχεσή μου είναι μία και θα την τηρήσω» είπε. «Θα επιστρέψω δυνατός για να συνεχίσω να τον διακονώ μέσα στην Εκκλησία του Χριστού».



Πενήντα μέρες στο Μαϊάμι υπέμεινε καρτερικά – παρά τις μικρές στιγμές ψυχολογικής κατάπτωσης – να βρεθεί το μόσχευμα που θα του χάριζε και πάλι την υγεία του. Οι σκέψεις του εκείνη την εποχή ήταν πρώτον να πετύχει η επέμβαση και δεύτερον να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα που τόσο είχε νοσταλγήσει. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα τηλεφωνικά είχε πει τότε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων της Ελλάδας.



Το μόσχευμα βρίσκεται από υγιέστατο νεαρό δότη θύμα τροχαίου και τα ξημερώματα της Δευτέρας 8ηςΟκτωβρίου 2007 εισάγεται στο χειρουργείο για μεταμόσχευση ύπατος από την Ιατρική ομάδα του δρ. Ανδρέα Τζάκη. Μία πολύωρη διαδικασία η οποία αναμενόταν να ολοκληρωθεί περίπου στις 5:00 το απόγευμα.

Όλη η Ελλάδα περιμένει και προσεύχεται να πάνε όλα κατ’ ευχήν. Δυστυχώς όμως η μεταμόσχευση δεν κατέστη δυνατή εξαιτίας μεταστάσεων στον οργανισμό του.

Ο γιατρός του, Ανδρέας Τζάκης, δήλωσε ότι ο Αρχιεπίσκοπος είχε από την αρχή πλήρη γνώση της καταστάσεως και ερωτηθείς για την πορεία του επεσήμανε: «Ο Αρχιεπίσκοπος, μας έχει εκπλήξει και στο παρελθόν. Δεν θα μας εξέπληττε εάν πήγαινε καλύτερα από ότι διαφαίνεται τώρα».

Εξερχόμενος από το νοσοκομείο Τζάκσον Μεμόριαλ, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε την επιθυμία να γυρίσει στην πατρίδα που τόσο την είχε νοσταλγήσει. «Η ανάγκη με κρατάει εδώ» είπε χαρακτηριστικά ευχαριστώντας όλους για την συμπαράστασή τους.



Η ημέρα της ονομαστικής του εορτής (21 Οκτωβρίου) τον βρίσκει στο Μαϊάμι. Εκεί παρέστη συμπροσευχόμενος στην Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ορθόδοξο Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας.

Μιλώντας στους πιστούς κάνει λόγο για τα όσα μπορούν να συμβούν στον κάθε άνθρωπο και τους καλεί να μην χάνουν το θάρρος τους και την πίστη τους στο Θεό. Με δάκρυα στα μάτια, βρίσκει το κουράγιο και μιλάει για τις ανθρώπινες αξίες και τη θέληση για ζωή.



Οι ημέρες περνούν και το ένα από τα δύο όνειρα του Αρχιεπισκόπου εκπληρώνεται. Έρχεται η ημέρα που επιστρέφει στην Ιθάκη του όπως χαρακτηριστικά είπε την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007, φτάνοντας στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ύστερα από 68 ημέρες παραμονής στην Αμερική.

Σε επόμενες δηλώσεις του, ευχαριστεί και πάλι όλους όσοι του συμπαραστέκονται στο δύσκολο αγώνα του. «Επέστρεψα για να συνεχίσω τον αγώνα που έχω αρχίσει. Σε αυτό τον αγώνα μου συμπαραστέκεστε όλος ο Ελληνισμός» τονίζει και συμπληρώνει: «Σας ευχαριστώ όλους για τα αισθήματά σας απέναντί μου, τα οποία μου δίνουν κουράγιο για να συνεχίσω έναν αγώνα που είναι δύσκολος. Ελπίζω όμως να τον κερδίσω. Θέλω να ευχαριστήσω όλους, ξεκινώντας από την Ελληνική Κυβέρνηση που δεν εφίστη κόπων και μου εξασφάλισε όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στο Μαϊάμι. Ύστερα την Ιεραρχία, τον Ιερό κλήρο και όλους τους ευσεβείς ανθρώπου, οι οποίοι με τις επιστολές τους και τις ευχές τους, εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους» .

«Είστε η φύτρα του γένους μας, οι άνθρωποι που στηριζόμεθα. Εσείς οι νέοι θα διδάξετε τα παιδιά σας και θα μεταφέρεται τη δάδα της πίστης μας, γιατί αυτή μόνο θα μας σώσει και θα εξασφαλίσει την ουσιαστική μας επιβίωση» λέει σε νέους και νέες από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι την παραμονή της πρωτοχρονιάς του έψαλλαν τα κάλαντα στην αρχιεπισκοπική κατοικία.

Οι πρώτες ημέρες της νέας χρονιάς είναι πιο δύσκολές. Οι γιατροί επιμένουν να μεταφερθεί στο νοσοκομείο προκειμένου να εξεταστεί και να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν μεταστάσεις όγκων. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως αρνείται και θέλει να παραμείνει στο σπίτι. Έτσι, στις 14 Ιανουαρίου οι γιατροί εκδίδουν νέο ιατρικό ανακοινωθέν, στο οποίο τονίζουν την περαιτέρω επιδείνωση της υγείας του. Η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει.

Την ημέρα των γενεθλίων του (17.01), η κατάσταση της υγείας του Αρχιεπισκόπου, παρουσιάζει περαιτέρω επιδείνωση. Εκείνη την ημέρα συμπλήρωνε τα 69 του χρόνια.

Τις τελευταίες αυτές ημέρες, βρισκόταν πολλές ώρες καθημερινά σε κατάσταση βυθιότητας, έχοντας πλέον χάσει το αίσθημα της πείνας, ενώ η επικοινωνία με το περιβάλλον του γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας, 28 Ιανουαρίου, στις 5:15, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος αναπαύθηκε εν Κυρίω, βυθίζοντας τη χώρα σε τριήμερο Εθνικό πένθος.

Στις 7:20 το πρωί η σoρός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, μεταφέρετε από την αρχιεπισκοπική κατοικία στο λαϊκό νοσοκομείο Αθηνών προκειμένου να υποβληθεί σε νεκροψία. Εκεί, ομάδα κληρικών, ενέδυσε τον μακαριστό με τα Αρχιερατικά Άμφια.

Στη συνέχεια, η σορός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, μεταφέρθηκε στην Μητρόπολη Αθηνών όπου τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα.

Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αιωνία η μνήμη.

Πηγή: anagrafes.com

[Νίκος]

Κερκύρας Νεκτάριος "Ο Χριστόδουλος άκουγε, ακόμη και εκείνους που τον μισούσαν"
Δευτέρα, 31 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr



Στο Ιερό προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα τελέστηκε την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 το τριετές μνημόσυνο για την ανάπαυση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.

Στην ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος επεσήμανε ότι το μνημόσυνο αυτό αποτελεί και για την τοπική Εκκλησία οφειλόμενο χρέος για έναν αληθινά μεγάλο Αρχιεπίσκοπο, αλλά και για τον ίδιο ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον πνευματικό του πατέρα, ο οποίος του έδωσε και τους τρεις βαθμούς της ιερωσύνης.

Χαρακτηριστικά τόνισε σε σύντομη προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος: «Πατέρας πνευματικός ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, δυναμικός και οξυδερκής, με κατά Χριστόν μόρφωση στην καρδιά του. Με το μειδίαμα και το χαμόγελο σαγήνευε τις καρδιές των ανθρώπων. Σαγήνευε ακόμη και με τον λόγο και με την ψαλμωδία του, καλώντας τους ανθρώπους στο Θεό."

"Υπήρξε πατέρας που άκουγε, ακόμη και εκείνους που τον δυσφημούσαν και τον μίσησαν. Αυτό συμβαίνει με τους αληθινούς ποιμένες της Εκκλησίας. Εκείνος που προσφέρει την αλήθεια, «κείται εις πτώσιν και εις ανάστασιν πολλών, είναι αντιλεγόμενο σημείο", επεσήμανε επίσης ο κ. Νεκτάριος.

Εν συνεχεία τόνισε, ότι "η μνήμη του είναι ζωντανή, ιδίως στους νέους ανθρώπους, που τόσο ο ίδιος αγάπησε, αλλά και εκείνοι του ανταπέδωσαν την αγάπη και ακόμη τον θυμούνται. Δεν θα παύσει ο λόγος του να λειτουργεί προφητικά. Έβλεπε τι επρόκειτο να συμβεί στις μέρες μας."

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας, υπογράμμισε: "Μίλησε για τα εθνικά συμφέροντα, για την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας, για τις αξίες της παιδείας και της οικογένειας, για όλα όσα δίνουν νόημα στη ζωή μας. Μας άφησε ως παρακαταθήκες να αγαπάμε την Εκκλησία, την πίστη μας, το Χριστό μας, για να μπορέσουμε να αντέξουμε τα όσα συμβαίνουν."

"Και γι’ αυτό η μνήμη του θα παραμείνει πάντοτε άσβεστη στις καρδιές όλων των Ελλήνων", πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Πλήθος λαού ανταποκρίθηκε στην πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου και ένωσε τις προσευχές του για την ανάπαυση της ψυχής του μακαριστού Πρωθιεράρχου.

Πηγή: www.romfea.gr