Το λειτουργικό βίωμα οφείλει να διατρέχει ασταμάτητα την πνευματική μας ζωή. Η Αγία Τράπεζα πρέπει να είναι η αφετηρία όλης της πνευματικής, όσο και κοινωνικής δραστηριότητάς μας, αλλά και η προέκταση συνολικά του βίου μας.
Η Θεία Λειτουργία είναι η δύναμη, το οξυγόνο, ο βασικός λόγος ύπαρξής μας μέσα στον κόσμο. Είναι το σπουδαιότερο έργο το οποίο μπορεί να επιτελέσει ένας άνθρωπος πάνω στη γη, γιατί ξεπερνά τα ανθρώπινα δεδομένα και έχει την αναφορά του στον ουρανό.
Οτιδήποτε άλλο κι αν πράξει ο άνθρωπος, όσο μεγαλεπήβολο και μεγαλειώδες κι αν είναι, μένει και ριζώνει στη γη, προκαλώντας, ίσως, σχόλια και βλέμματα θαυμασμού. Η Θεία Λειτουργία, όμως, μπορεί να τελείται από τα χοϊκά και ευτελή χέρια μας, ενώνει, όμως, τον ουρανό με την γη…
Αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος απομακρύνεται από την Εκκλησία, γιατί οι νέοι δεν πλησιάζουν την ενορία, γιατί μάς θεωρούν ξεπερασμένους και περιθωριακούς, περιττούς, ακόμα, στην κοινωνία του 21ου αιώνα; Η απάντηση είναι απλή. Ο λαός μας πάσχει από λειτουργική ένδεια γιατί εμείς δε τον γαλουχήσαμε στην λειτουργική ζωή, δεν τον διδάξαμε, με το προσωπικό μας παράδειγμα, ότι Ορθοδοξία, πίστη, Εκκλησία δεν υφίστανται χωρίς το λειτουργικό βίωμα.
Μετατρέψαμε τους εαυτούς μας σε κοινούς κοινωνικούς εργάτες, σε κοινωνικούς ακτιβιστές, νομίζοντας ότι, με τον τρόπο αυτό, θα εκσυγχρονιστούμε και θα πλησιάσουμε πιο εύκολα τον κόσμο.
Ο λαός μας, όμως, δεν ψάχνει στα πρόσωπά μας τέτοιους ανθρώπους. Σαν κι αυτούς μπορεί να βρει οπουδήποτε. Γιατί να στραφεί στην Εκκλησία; Αναζητεί ανθρώπους φλεγόμενους από την αγάπη του Θεού, πρόσωπα που θα ξεκινούν και θα τελειώνουν την όποια εκκλησιαστική τους δραστηριότητα στην Αγία Τράπεζα, πάνω στην οποία, με Ευχαριστιακό τρόπο, θα εναποθέτουν τις ελπίδες τους για σύνολη την Εκκλησιαστική τους διακονία.
Όπου οι ενορίες λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, διατηρώντας ζωντανή την λειτουργική ζωή, είναι ζωντανές και οι ίδιες και λειτουργούν ως πόλος έλξης για χιλιάδες διψασμένες και πονεμένες ψυχές. Όπου η λειτουργική ζωή περνά σε δεύτερη μοίρα οι ενορίες είναι νεκρές, έχουν μεταβληθεί σε παραρτήματα δημοσίων υπηρεσιών και οι κληρικοί αντιμετωπιζόμαστε ως δημόσιοι υπάλληλοι περιορισμένης ή και περιττής, ευθύνης…
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι είμαστε κληρικοί για να λειτουργούμε και να προσφέρουμε τον Χριστό στο λαό μας, διαφορετικά δεν έχουμε λόγο ύπαρξης…
http://www.romfea.gr/index.php?option=c ... 8-08-38-40