Εγκύκλιοι Μητροπολιτών Χριστουγέννων 2013

[Νίκος]

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΔΕΣΣΗΣ ΙΩΗΛ: ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΝΤΟΥ
Πέμπτη, 19 Δεκέμβριος 2013 08:25 Εκ της Μητροπόλεως



"Ειρήνη με τον Θεό, όταν φυλάττουμε τις εντολές Του και εφαρμόζουμε τα θελήματά Του. Ειρήνη με τον εαυτό μας, όταν διώχνουμε τα πάθη και τους λογισμούς από την ψυχή μας, και ειρήνη με τους άλλους, όταν κάνουμε τα πάντα για να ειρηνεύσει ο αδελφός μας και δεν του προξενούμε σκάνδαλο" αναφέρει μεταξύ άλλων στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ.

Ολόκληρο το μήνυμά του έχει ως εξής:

Προς τον Ιερόν Κλήρον
και τον ευσεβή λαόν της καθ᾿ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. (Λουκ. 2,14)

Ο αγγελικός ύμνος τη νύκτα της γεννήσεως του Χριστού μας μιλάει για την ειρήνη που έφερε πάνω στη γη η γέννηση του Θεανθρώπου. Σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας μας, η ειρήνη δεν είναι ιδεολόγημα, ούτε φανταστική υπόθεση, αλλά το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού. Ο ίδιος άλλωστε είχε πει· «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιω. 14,27). Επίσης, ο απόστολος Παύλος θα το φωνάξει· «αυτός γαρ εστιν η ειρήνη υμών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότειχον του φραγμού λύσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού...» (Εφ. 2,14), δηλαδή ο Χριστός είναι η ειρήνη που συνήνωσε τα δύο μέρη και κατέρριψε το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Ο άνθρωπος μετά την πτώση μισούσε τον Θεό και είχε γίνει εχθρός Του. Τώρα ο Χριστός στο πρόσωπό Του συνήνωσε τον Θεό και τον άνθρωπο. Έγινε Θεάνθρωπος και συμφιλίωσε το πλάσμα με τον Πλαστουργό. Ο ιερός Χρυσόστομος θα σχολιάσει ως εξής την καταλλαγή μας με τον Θεό· «και γαρ του μονογενούς έργον εγένετο τούτο, συναγαγείν τα διεστώτα και καταλλάξαι τα εκπεπολεμένα», δηλαδή το έργο του Χριστού είναι να συνενώσει τα χωρισμένα και να ειρηνεύσει αυτά που είχαν πόλεμο μεταξύ τους.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λέγουν πως ο Χριστός μας έφερε τριών ειδών ειρήνη. Ειρήνη με τον Θεό, ειρήνη με τον εαυτό μας, ειρήνη με τους ανθρώπους. Πιο αναλυτικά: Ειρήνη με τον Θεό, όταν φυλάττουμε τις εντολές Του και εφαρμόζουμε τα θελήματά Του. Ειρήνη με τον εαυτό μας, όταν διώχνουμε τα πάθη και τους λογισμούς από την ψυχή μας, και ειρήνη με τους άλλους, όταν κάνουμε τα πάντα για να ειρηνεύσει ο αδελφός μας και δεν του προξενούμε σκάνδαλο. Η ειρήνη είναι ενέργεια του αγίου Πνεύματος· «εκτός ενεργείας του αγίου Πνεύματος ουχ ευρίσκεται», λέγει ένας εκ των Πατέρων. Ο Ειρηνοποιός είναι ο πρεσβευτής του Θεού.

Όσο εμείς αγιαζόμαστε, τόσο περισσότερο ζούμε την ειρήνη του Θεού και μπορούμε να την μεταδώσουμε και στους άλλους. Ο ακατάστατος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ειρηνικός. Άλλωστε ο Θεός είναι Θεός ειρήνης κι όχι ακαταστασίας (Α΄ Κορ. 14,33). Αυτός που βάζει σκάνδαλα και προκαλεί πολέμους δεν μπορεί να είναι άνθρωπος της ειρήνης. Πόσο αποκαρδιωτικό ήταν το φαινόμενο οι λεγόμενοι ισχυροί της γης να βάζουν τους ανθρώπους να σκοτώνονται, και μάλιστα για την επιτυχία τους αυτή να προτρέπουν την οικουμένη να προσεύχεται, ώστε να πάει καλά η επιχείρηση του πολέμου! Μια φοβερή δαιμονική κατάσταση κι ένας παραλογισμός.

Οι Πατέρες έναν πόλεμο αναγνωρίζουν κι αυτός είναι εναντίον του αντιδίκου της σωτηρίας μας, του πονηρού. Όποιος ειρηνεύσει με τον εαυτό του, θα ειρηνεύσει μαζί του ο ουρανός και η γη, λέει ο αββάς Ισαάκ. Να γίνουμε ειρηνικοί και ειρηνοποιοί με την προσευχή, με τη συμμετοχή μας στη θεία Ευχαριστία, με την υποχώρηση, με την καλοσύνη, με συγκεκριμένες πράξεις. Να αποδείξουμε με την ζωή μας πως είμαστε παιδιά του άρχοντα της ειρήνης και της καταλλαγής, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Αυτό που λέγει η Εκκλησία μας να το λέμε συχνά· «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου... του Κυρίου δεηθώμεν».

Σήμερα που διάφοροι παράγοντες, όπως ένας από αυτούς είναι η πολυποίκιλη κρίση των ημερών μας, μας κάνουν να είμαστε νευρικοί, βιαστικοί στις δουλειές μας και ανυπόμονοι στις απαιτήσεις μας, βίαιοι στις ενέργειές μας και ταραγμένοι στους λογισμούς μας, η γέννηση του Χριστού, του ειρηνοποιού και άρχοντος της ειρήνης, μας κάνει να προβληματισθούμε και μας παρακινεί να αγωνισθούμε να επικρατήσει η ειρήνη παντού, δηλαδή στον κόσμο, στον εαυτό μας και με τον Θεό. Όλα τα αγαθά, η υγεία και ο πλούτος βιώνονται σωστά με το αγαθό της ειρήνης.

Ως Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι στον κλήρο και στον λαό, στους άρχοντες και στους εργαζομένους, στους επιφανείς και ασήμους για τις εορτές των Χριστουγέννων χρόνια πολλά, ειρηνικά και ευλογημένα.

Αδελφοί μου,
Χαίρετε, Ειρηνεύετε και Υγιαίνετε.

Χριστούγεννα 2013

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ
Ευχέτης όλων ημών

Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

[Νίκος]

Σιατίστης Παύλος: Δέστε με πόση λύσσα και πόση μανία επιτίθενται στο πρόσωπο του Χριστού
22 Δεκεμβρίου 2013 - γραφείο ειδήσεων Amen.gr



Ακολουθεί το εγκύκλιο σημείωμα του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου για την εορτή των Χριστουγέννων:

Προς

τον Ιερόν Κλήρον και τον ευσεβή λαόν

της καθ’ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών !!!

Αυτή η πραγματικότητα της επισκέψεως του Θεού στον κόσμο τον δικό μας γεμίζει σήμερα χαρά την ζωή μας. Τον αναμέναμε από αιώνων και γενεών. Τον αναμέναμε από την ημέρα εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος απεδήμησε μακράν του Θεού και από το φως πέρασε στο σκοτάδι. Εκεί στην θύρα της εξόδου από τον Παράδεισο μια γλυκειά υπόσχεση δόθηκε από τον Θεό στον ταλαίπωρο άνθρωπο. Κάποια μέρα, ο απόγονος μιας γυναίκας θα συνέτριβε την κεφαλή του φιδιού. Μέσα στόν ευλογημένο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας μας και στις αρχές του Εκκλησιαστικού έτους εορτάσαμε την γέννηση αυτής της Γυναίκας, το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο υμνωδός της Εκκλησίας τότε μας έλεγε ότι η γέννηση της Θεοτόκου «χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη». Και η αιτία της χαράς ήταν ότι από Αυτήν θα ανέτειλε η ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός, ο Οποίος θα ερχόταν να λύσει την κατάρα και να φέρει την ευλογία.

Αυτής της Γυναικός εορτάσαμε πριν ένα περίπου μήνα τα Ιερά Εισόδια εις τον Ναόν του Θεού. Σε ηλικία τριών μόλις ετών η Θεόπαις Μαριάμ εισέρχεται εις τον Ναόν του Θεού και αυτή η Είσοδος ονομάσθηκε προoΐμιον της ευδοκίας του Θεού και προκήρυξη της Σωτηρίας των ανθρώπων. Γιατί αυτή η είσοδος τότε προκαταγγέλλει σε όλους τον Χριστόν.

Σήμερα η υπόσχεση πραγματοποιείται. Το προοΐμιον ολοκληρώνεται. Σήμερα ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται. Σήμερα ο Χριστός δεν αναγγέλεται, αλλά φανερώνεται ενώπιον μας ως ο Εμμανουήλ. Σήμερα ο Χριστός είναι μαζί μας. Σήμερον ο Χριστός είναι ένας από εμάς. Ανήκει στον δικό μας τον κόσμο. «Όλος είναι εν τοις κάτω», αλλά και την ίδια στιγμή «των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος». Πρόκειται για συγκατάβαση θεϊκή και όχι για μετάβαση τοπική.

«Σήμερα γεννάται εκ Παρθένου ο δρακί συνέχων πάσαν κτίσιν. Σήμερα ο άναρχος άρχεται, και ο Λόγος σαρκούται, αι δυνάμεις των ουρανών αγάλλονται και η γη συν τοις ανθρώποις ευφραίνεται».

Σε ένα πνευματικό πανηγύρι μας καλεί ο ιερός της Εκκλησίας υμνωδός. «Ευφραίνεσθε δίκαιοι. Ουρανοί αγαλλιάσθε. Σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος». Σήμερα, ευδοκία του Πατρός και συνεργεία του Αγίου Πνεύματος ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού αθάνατος υπάρχων καταδέχεται δια την δική μας σωτηρία να σαρκωθεί εκ της Αγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου και να επισκεφθεί τον δικό μας κόσμο, προκειμένου με τον δικό Του θάνατο να πατήσει τον δικό μας και να μας ελευθερώσει εκ της δουλείας του εχθρού. Ευλογημένος λοιπόν ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν.

Αυτή την εορτή την μεγάλη και επιφανή εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, ευλογημένοι χριστιανοί μου. Αυτό το ευαγγέλιο ευαγγελίζεται και σήμερα η Εκκλησία στον κόσμο μας. Αυτό είναι το Μέγα της ευσεβείας Μυστήριο, ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί. Ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος.

Αλλά ποίος είναι ο λόγος της Θείας επισκέψεως; Εις το ερώτημα αυτό σύμπασα η Εκκλησία του Χριστού με τον λόγο των Αγίων Πατέρων της και την εμπειρία και το βίωμα των πιστών της ανά τους αιώνας απαντά: «Άνθρωπος έγινε ο Θεός, για να κάνει Θεό τον άνθρωπο». Και αυτή την δυνατότητα της θεώσεως του ανθρώπου την ψηλαφήσαμε τόσο πρόσφατα με την αγιοκατάταξη του ευλογημένου ανθρώπου του Θεού, Αγίου πλέον, γέροντος Πορφυρίου. Ο ευλογημένος αυτός και θεοφόρος άνθρωπος είναι καρπός της Σαρκώσεως του Θεού. Έγινε ο θεωμένος άνθρωπος και χαρίσθηκε στην Εκκλησία ως ένα ακόμη σημείον της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο.

Ο Λαός λοιπόν που τότε καθόταν στο σκοτάδι είδε φως μέγα. Είδε να ανατέλλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών.

Όμως ο λαός σήμερα ξαναζεί το σκοτάδι και την απελπισία και την απόγνωση γιατί για μια ακόμη φορά αυτονομήθηκε από τον Ήλιο της δικαιοσύνης και μπήκε στη χώρα της σκιας και του θανάτου. Δεν θέλησε να έχει τον Θεόν εν επιγνώσει. Αντάλλαξε την δόξα του αφθάρτου Θεού με την δαιμονική αυτοθέωση του ανθρώπου. Παραδομένος σε πάθη ατιμίας ποιεί τα μη καθήκοντα. Ξαναζεί πλέον το σκότος και την απόγνωση.

Έφυγε από τον Θεό και το θέλημα του και έτρεξε πίσω από ανθρώπους για να βρει την σωτηρία του ξεχνώντας την θεϊκή παραγγελία: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων», σ’ αυτούς δεν υπάρχει η σωτηρία. Και οι άνθρωποι αυτοί πίσω από τους οποίους τρέξαμε, δεν έγιναν οι σωτήρες μας, αλλά οι τύραννοι μας, οι εκμεταλλευτές μας.

Ο Θεός με την ενανθρώπηση Του φανέρωσε σε μας πόσο μας αγαπά. Πόσο μας υπολογίζει. Μας φανέρωνε το μέτρο της αξίας του ανθρώπινου προσώπου. Μας φανέρωσε το νόημα και τον προορισμό της ύπαρξης μας. Γι’αυτό το λόγο το πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού έγινε και παλαιότερα και σήμερα ο στόχος της πιο ανελέητης πολεμικής. Έγινε αντικείμενο χλευασμού και ειρωνείας. Εκτοξεύτηκε εναντίον του όλη η χυδαιότητα απίστευτων ανθρωπαρίων. Τρόμαξαν μπροστά στο μέτρο της αξίας του ανθρώπου που φανέρωνε η αγάπη του Θεού. Τρόμαξαν μπροστά στην ελευθερία που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο. Ένας τόσο ελεύθερος άνθρωπος δεν φοβάται τυράννους. Βάλθηκαν λοιπόν να αμφισβητήσουν και να καταστρέψουν αυτό το μέτρο της ανθρώπινης αξίας, για να μην ξυπνήσουν οι δούλοι και αναζητήσουν την ελευθερία τους.

Παρόλο το γεγονός ότι η Εκκλησία του Χριστού στέκεται δίπλα στο λαό με ένα μοναδικό κοινωνικό έργο, παρόλο το γεγονός ότι εάν δεν υπήρχε αυτό το έργο δεν θα υπήρχε αυτή η Πατρίδα, δέστε και σήμερα με πόση λύσσα και πόση μανία τα υποταγμένα στην εξουσία δημιογραφικά όργανα επιτίθενται στο πρόσωπο του Χριστού, στην Εκκλησία Του, στην πίστη. Στόχος δεν είναι ο Θεός. Στόχος είναι ο άνθρωπος. Στόχος είναι ο υποταγμένος άνθρωπος, για να παραμείνει στην υποτέλεια και την εξάρτηση και να μην διεκδικήσει την ελευθερία του.

Η διαβολή, η συκοφαντία, τα συνειδητά ψεύδη, η διαστρέβλωση της αληθείας, το ανακάτεμα της λάσπης, από ασήμαντα δημοσιογραφικά και άλλα ανθρωπάρια, προκειμένου να κερδίσουν την εύννοια των αφεντικών τους, η εκμετάλλευση της αποτυχίας κάποιων εκκλησιαστικών προσώπων είναι τα μέσα που τα όργανα του σκότους χρησιμοποιούν σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο με στόχο τον άνθρωπο και την υποταγή του.

Όμως τα Χριστούγεννα είναι για να φανερώνουν την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού. Ο Εμμανουήλ, που σημαίνει ότι ο Θεός είναι μαζί μας, έστησε την σκηνή Του, την Εκκλησία του, μέσα στον κόσμο σαν κιβωτό Σωτηρίας. Η Ανατολή μιας καλύτερης ημέρας μόνο με την υποδοχή του Σωτήρος Χριστού μέσα στην φάτνη των καρδιών μας μπορεί να έχει ελπίδα.

Και εμείς σήμερα ήλθαμε στην Βηθλέεμ της Εκκλησίας μας μαζί με τους ποιμένες, υμνούμε τον γεννηθέντα, μαζί με τους Αγγέλους, με την βεβαιότητα ότι η δοξολογία του Θεού είναι η προϋπόθεση της ειρήνης των καρδιών μας και του κόσμου, μαζί με τους Μάγους προσκυνούμε τον γεννηθέντα μόνο αληθινό Άρχοντα και του προσφέρουμε ως δώρο την καρδιά μας.

Ικέτης υπέρ πάντων υμών ενώπιον του Ιερού

Ο Επίσκοπος Σας

+ ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Πηγή: http://www.amen.gr/article16341

[Νίκος]

Η Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Λαγκαδά
Από την Ι.Μητρόπολη Λαγκαδά - 24 Δεκεμβρίου 2013



ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ.κ. Ἰωάννου

ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων

Ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται

παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτὴρ (Λουκ. 2, 10 – 12)

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Αὐτό τό μήνυμα τῆς χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων ἀποτελεῖ τό μήνυμα τῆς ἑορτῆς πού καλούμεθα νά ἐορτάσωμεν. Ἡ Γέννησις τοῦ Κύριου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μόνον ἕνα γεγονός ἱστορικόν. Εἶναι πρωτίστως ἕνα γεγονός τό ὁποῖον, ἔχει τήν ἀφετηρίαν του ὡς μυστήριον οἰκονομίας καί ὡς πρόνοια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διά τόν ἄνθρωπον. Ὁ Θεός ἔδωσε τήν ὑπόσχεσιν ὅτι θά ἔρθει κάποια ἡμέρα πού θά ὑπάρξει διά τό ἀνθρώπινον γένος ἡ σωτηρία καί ὅταν ὁμιλοῦμεν διά σωτηρίαν καί λύτρωσιν ὁμιλοῦμεν διά τό γεγονός τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν φθοράν καί τόν θάνατον.

Αὐτό, λοιπόν, τό συγκεκριμένον γεγονός ὑποστασιάζεται εἰς τήν μεγάλην φανέρωσιν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν σάρκωσιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Του. O Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινην φύσιν, γίνεται ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμᾶς, χωρίς ὅμως τήν ἁμαρτίαν, διά νά μπορέσῃ μέσα ἀπό τήν ὀντολογικήν διάστασιν πού ἔχει ὁ ἴδιος, ὡς τέλειος Θεός καί ὡς τέλειος Ἄνθρωπος, νά θεραπεύσῃ τό μέγα τραῦμα, τόν ἄνθρωπον

Ἔτσι, λοιπόν, ἀπό τήν πρώτην στιγμήν τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει νά ὑπάρχῃ τό σχέδιον τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν του. Αὐτό τό μυστήριον, λοιπόν, εἶναι ἐκεῖνον πού ἐκφράζει τήν δυνατότητα τῆς ἀναδημιουργίας καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός φέρνει εἰς τόν κόσμον αὐτήν τήν δυνατότητα, ἐπί τῆς ὁποίας δεν ἔχει κυριαρχίαν ὁ θάνατος.

Γεννᾶται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός διά νά μπορῇ νά γεννηθῇ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ξανά ἀπό τήν ἀρχήν εἰς τήν καινούργιαν ζωήν, τήν ὁποίαν ὁ Ἴδιος φέρει ὡς δῶρον πρός τήν ἀνθρωπότητα. Αὐτό, λοιπόν, πού ἀποτελεῖ ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ τό εἶδαν οἱ προφῆτες, τό προανήγγειλαν καί τό διετύπωσαν εἰς τά γραπτά κείμενα καί κατά αὐτόν τόν τρόπον δημιουργήθηκε ἡ προσδοκία. Δι΄ αὐτό καί περίμεναν ὅλοι τόν Σωτήρα. Ὁ Θεός ἔδωσε τό μήνυμα ὅτι ἔρχεται μία Βασιλεία ἡ ὁποία εἶναι ἡ πιο ἰσχυρή ἀπό ὅλες τίς βασιλεῖες τοῦ κόσμου τούτου καί πού μπορεῖ νά βγάλῃ τόν ἄνθρωπον ἀπό τήν καθημερινότητα τῆς συγκρούσεως ἤ καί τῆς ταυτίσεώς του μέ ὅλα αὐτά πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς εὐτελοῦς, κοσμικῆς καί ἐφημέρου ἐξουσίας.

Τό γεγονός ὅτι γεννᾶται εἰς ἕνα σπήλαιον ὁ Βασιλεύς τῶν Οὐρανῶν καί Ποιητής τῶν ὅλων, ὅπως τόσο ὡραία διατυπώνουν τά κάλαντα τῶν Χριστουγέννων, φανερώνει ὅτι ἔρχεται ὁ Ἴδιος ὁ ἀληθινά Μεγάλος καί μέσα ἀπό τήν ταπείνωσιν, τήν ὁποίαν καθιστᾶ στολήν θεότητος, γίνεται ἄνθρωπος διά νά δείξῃ εἰς ὅλους ἐμᾶς πώς τό ἀληθινόν μεγαλεῖον εὑρίσκεται εἰς τήν ἀληθινήν μεγαλοπρέπειαν πού εἶναι ἡ ἀπόθεσις τῆς ματαιότητος. Καί εἶναι αὐτό τό βίωμα τῆς ἀληθινῆς μεγαλουργίας, διότί μέσα ἀπό τό σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἔρχεται καί βγαίνει πραγματικά ἡ μεγάλη εἰκόνα τοῦ Παντοδυνάμου μέσα ἀπό τήν ἀδυναμίαν.

Ἔτσι, λοιπόν, μέσα ἀπό ὅλες αὐτές τίς εἰκόνες ἡ γέννησις τοῦ Χριστοῦ καταγράφεται ὡς γεγονός ἱστορικόν που μας συνδέει μέ τό παρελθόν τοῦ χρόνου καί μᾶς δίδει τό μήνυμα καί τήν βεβαίωσιν ὅτι τελικῶς ἐπραγματοποιήθη ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν ἄλλην πλευράν, ὅμως, ἐκεῖνο πού ζεῖ κανείς μέσα εἰς τήν Έκκλησίαν εἶναι αὐτό πού ψάλλει ἡ Ἐκκλησία ὅτι «σήμερον ὁ Χριστός γεννᾶται ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας». Δηλαδή ἡ Γέννησις τοῦ Κυρίου ὡς ἱστορικόν γεγονός μπορεῖ νά πραγματοποιήθηκε τότε ἀλλά πραγματοποιεῖται καί τώρα εἰς τήν ζωήν τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐφ’ ὅσον γεννᾶται ὁ Χριστός τώρα, ὅλοι ἐμεῖς ἔχομεν τήν δυνατότητα νά συνδέσωμεν τήν ζωήν μας μέ τήν ζωήν Ἐκείνου καί ἔτσι τά Χριστούγεννα μετατρέπονται διά τόν καθέναν ἀπό ἐμᾶς εἰς τρόπον καί στάσιν ζωῆς.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι οὐτοπία ἀλλά ζωντανή παρουσία. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί πού πιστεύομεν καί ἔχομεν τήν εὐλογίαν ἀπό τόν Θεόν νά γνωρίζωμεν τήν ἀλήθειαν πρέπει νά ἀκολουθήσωμεν τόν ἀστέρα πού μᾶς δείχνει αὐτήν τήν πορείαν πρός τό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ καί νά δημιουργήσωμεν προϋποθέσεις ἑνός τέτοιου σπηλαίου, ἄν θέλωμεν νά γεννηθῇ εἰς τήν ζωήν μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἄν οἱ ἑορτές μποροῦσαν ἀπό μόνες τους νά ἀλλάξουν τήν ζωήν μας, νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι θά τίς εἶχαν καταργήσει ὅλα ἐκεῖνα τά κέντρα τῶν ἐξουσιῶν πού δέν θέλουν τόν ἄνθρωπον ὡς πρόσωπον, πού δέν θέλουν τόν ἄνθρωπον ἐλεύθερον καί εὐτυχισμένον καί μέ τήν προσωπικήν αὐτάξιαν πού ὁ Θεός τόν ἐδημιούργησε. Ἡ ἑορτή, ὅμως, ἔχει τήν δύναμιν καί ἐπιδρᾶ εἰς τόν ἄνθρωπον μεθεκτικᾶ ποῦ σημαίνει ὅτι ἄν ὁ ἄνθρωπος ζήσῃ τό περιεχόμενον αὐτῶν τῶν ἑορτῶν ὡς προσωπικόν βίωμα, τότε ἡ μεγάλη αὐτή Ἑορτή μπορεῖ νά τοῦ προσφέρῃ κάτι τό ἀπολύτως οὐσιαστικόν. Μπορεῖ τίς ἡμέρες αὐτές νά ὑπάρχῃ ἕνας ἐντυπωσιακός διάκοσμος στίς πόλεις καί τά σπίτια ἄν καί λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί αὐτά ἔχουν περιορισθῇ. Ὅμως, ὅλα αὐτά τά φῶτα καί οἱ στολισμοί καί οἱ πανηγυρισμοί δέν μποροῦν νά ἀλλάξουν τό περιεχόμενον τῆς ζωῆς μας. Ἡ ζωή μᾶς μπορεῖ νά ἀλλάξῃ μόνον ὅταν συνδεθῇ μέ τήν ζωήν τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν συνδέσωμεν τήν ζώην μας μέ τήν ζωήν τοῦ Χριστοῦ, τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι καί ἡ δική μας ἐν Χριστῷ γέννησις καί ἀνακαίνισις εἰς τήν διάστασιν τῆς Καινῆς Κτίσεως, θά εἶναι δηλαδή ἡ μεγάλη μας Ἑορτή.

Σᾶς εὔχομαι, ἀδελφοί μου, αὐτά τά Χριστούγεννα νά ἔχουν κάτι τό ξεχωριστόν εἰς τήν ζωήν σας. Ἅς κάνωμεν ὅλοι μίαν προσπάθειαν. Ἅς ἀνοίξωμεν τήν καρδιάν μας. Ἅς μιλήσωμεν μέ εἰλικρίνεια εἰς τόν Θεόν. Ἅς ζητήσωμεν νά ἔλθῃ εἰς τήν ζωήν μας Ἐκεῖνος πού ἔγινε ἀπό ἀγάπη δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμᾶς χωρίς τήν ἁμαρτίαν. Ἅς ζητήσωμεν τόν Ἰησοῦν Χριστόν νά ἔλθῃ εἰς τήν ζωήν μας νά τήν ἀλλάξῃ καί νά μᾶς χαρίσῃ τήν εὐλογίαν τῆς Καινῆς Κτίσεως. Ἅς προσπαθήσωμεν καί ἅς δοκιμάσωμεν νά συναντήσωμεν τόν Χριστόν. Νά μήν ξεχνάμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐγεννήθη μέν ἱστορικᾶ τότε εἷς τήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας ἀλλά γεννᾶται καί σήμερον καί ὁ τόπος πού μπορεῖ νά γεννηθῇ εἶναι ὁ δικός μας χῶρος, εἶναί ἡ δική μας καρδιά. Ἅς μετατρέψωμεν τίς καρδιές μας σέ σπήλαια θεοδέγμονα, σέ τόπον πού θά μπορέσει πραγματικᾶ νά χωρέσῃ ὁ Ἀχώρητος διά νά μᾶς χαρίσῃ τήν χαράν τῆς δικῆς Του εὐλογίας καί τήν εἰρήνην τῆς δικῆς Του παρουσίας.

Χρόνια Πολλά καί ἐν παντί παρά Κυρίου εὐλογημένα

Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης Ἰωάννης

Πηγή: http://www.amen.gr/article16363

[Νίκος]

«Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον»
Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτου Κονίτσης Ανδρέα



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ. Πρωτ. 94, Νύκτα Χριστουγέννων 2013
Εν τω ιερώ Επισκοπείω

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 169η

ΘΕΜΑ: «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α ,11)

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Αιώνες περίμεναν οι άνθρωποι τον Σωτήρα του κόσμου, όπως έλεγαν οι σχετικές προφητείες. Κι’ όταν ήλθε ο καιρός, που είχε ορίσει η Θεία Πρόνοια, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, απλά και αθόρυβα ο Μέγας Αναμενόμενος. Ήταν, όμως, τουλάχιστον περίεργο, ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, γεννήθηκε μέσα σ’ ένα στάβλο, αφού για τον μνήστορα Ιωσήφ και για την Παρθένο Μαριάμ «ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι». Δηλαδή, στο πανδοχείο της Βηθλεέμ, όπου στάθμευσαν για να περάσουν την νύχτα, δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος, ούτε μια μικρή γωνιά. Και βρέθηκε μόνο μια σκοτεινή και ανήλιαγη σπηλιά, που χρησίμευε για στάβλος των αλόγων ζώων, γεμάτος βρωμιά και αποπνιχτικές αναθυμιάσεις. Εκεί η Παναγία «έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη» (Λουκά β 7). Εγέννησε, δηλαδή, τον πρώτο και μονογενή υιό της, και τον περιτύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε μέσα στο παχνί, όπου έτρωγαν τα ζώα την τροφή τους.

-Β-
Ο Ισραηλιτικός λαός, σχεδόν στο σύνολό του, και οι θρησκευτικοί του άρχοντες, αγνόησαν τον ερχομό του Μεσσία στον κόσμο. Μόνο οι απλοί ποιμένες και οι σοφοί Μάγοι αξιώθηκαν να πληροφορηθούν το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Οι ποιμένες, που έμεναν έξω στα χωράφια της Βηθλεέμ και φύλαγαν το κοπάδι τους, παραμένοντας με την σειρά τους άγρυπνοι ωρισμένες ώρες την νύχτα, πληροφορήθηκαν το χαρμόσυνο άγγελμα από τον άγγελο του Θεού, «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκά β 9-11). Οι σοφοί Μάγοι, που ήλθαν από την Ανατολή, όταν έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, ρώτησαν «που εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων ; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ» (Ματθ. β 2). Ένα μεγάλο και ολοφώτεινο αστέρι τους πληροφόρησε, ότι ήλθε στον κόσμο ο Σωτήρας που αιώνες με λαχτάρα τον επερίμεναν.

-Γ-
Οι Ιουδαίοι, όμως, άρχοντες και λαός, έμειναν απληροφόρητοι και ανυποψίαστοι. Το γιατί, θα μας το πη ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας, 800 χρόνια προ Χριστού : «Κύριος ελάλησεν · υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν». (Ησ. α 2). Ο Κύριος μίλησε και είπε · υιούς εγέννησα και εδόξασα, εκείνοι όμως με αρνήθηκαν. Και ο προφήτης θα μεταφέρη, στην συνέχεια, το παράπονο του Θεού : «έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού. Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκεν» (Ησ. α 3). Το βώδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο όνος γνωρίζει την φάτνη, που είναι ιδιοκτησία του κυρίου του · ο Ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει ως κύριό του, δεν έχει ούτε στοιχειώδη κατανόηση για μένα. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης θα το διατυπώση με τον δικό Του απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο. Ο Υιός του Θεού «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α 11). Ήλθε από τον ουρανό και έζησε ως άνθρωπος στην χώρα, η οποία σαν γη της επαγγελίας ήταν ξεχωρισμένη προ πολλού από τον Θεό ως ιδιαίτερα δική του. Και οι άνθρωποι του σπιτιού του, οι Ιουδαίοι, δεν τον παραδέχτηκαν, αλλά τον αρνήθηκαν σαν ξένο και εχθρό.
-Δ-
Έχουν περάσει από τότε 2.000 και πλέον χρόνια. Και οι μεν Ιουδαίοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όχι μόνο δεν έχουν αποδεχθή τον Μεσσία Χριστό, αλλά και τον πολεμούν με αμείωτο πάθος. Μιλάνε συνεχώς για το περιβόητο «ολοκαύτωμα». Ξεχνάνε όμως, πόσους Εβραίους, τουλάχιστον εδώ, στην Ελλάδα, έσωσαν οι χριστιανοί από την εγκληματική ναζιστική «Γκεστάπο», με μεγάλο κίνδυνο της ζωής τους από τους Γερμανούς κατακτητές, κατά την διάρκεια της φοβερής ξενικής Κατοχής...
Όμως και οι μουσουλμάνοι πολεμάνε με μανία τον Χριστό. Κι’ αυτό, ενώ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και, ιδιαίτερα, στην Ελλάδα, βρίσκουν φιλοξενία και περίθαλψη, παρά την ανέχεια του Ελληνικού Λαού, συνεχίζοντας, εν τούτοις, με τα ποικίλα εγκλήματά τους να προσβάλλουν την Χώρα που τους φιλοξενεί.
-Ε-
Δεν μιλάμε, βέβαια και για τις ποικίλες αιρέσεις, όπως και για τον μασσωνισμό, που προσπαθούν να υπονομεύσουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας. Είναι ολιγάνθρωπες και το κακό είναι μικρό, εφ’ όσον οι Έλληνες κρατάνε γερά την πίστη των πατέρων τους. Μιλάμε για όσους Ορθοδόξους είναι μόνο στα χαρτιά και στην θεωρία χριστιανοί, στην πραγματικότητα όμως ζουν «χωρίς Χριστού», «ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω» (Εφεσ. β 12). Είτε έχουν εμπλακή σε κομματικές παρατάξεις, που βλέπουν με εχθρικό μάτι την εκκλησία, είτε ζουν μια άκρατη κοσμική ζωή και αδιαφορούν για την χριστιανική πίστη και την αρετή. Έτσι, βλέπουμε μια αντίδραση στις ηθικές αξίες, που διδάσκει η Εκκλησία , π.χ. στο μυστήριο του γάμου, και στην διακήρυξη του πολιτικού λεγομένου γάμου η της ελεύθερης συμβιώσεως. Η βλέπουμε μια σοβαρή χαλάρωση των χρηστών ηθών και των ωραίων εθίμων του λαού μας η μια αδιαφορία για το μάθημα των Θρησκευτικών στα Σχολεία και άλλα , στα οποία μεθοδικά προχωρούν εκείνοι που προσπαθούν να κατεδαφίσουν ο,τι καλό μας άφησαν οι πρόγονοί μας στα προηγούμενα χρόνια.

-ΣΤ-

Αλλά σήμερα, γιορτάζουμε Χριστούγεννα, την «Μητρόπολη των Εορτών». Ας την χαρούμε με τον εκκλησιασμό, την Θεία Κοινωνία, τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας, την μελέτη του λόγου του Θεού και τις επίκαιρες και ωφέλιμες σκέψεις, την οικογενειακή θαλπωρή. «Χριστός επί γης, υψώθητε», μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία. Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά, άγια, ευλογημένα. Και ο νέος Ενιαυτός, στον οποίο, μετά από λίγο, Θεού θέλοντος, εισερχόμεθα , να είναι γεμάτος από την χάρη του Κυρίου. Στην Κύπρο και στην Βόρειο Ήπειρο στέλνω τις θερμές ευχές και την αγάπη μου.

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

[Captain Yiannis]

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 823 Ἐν Ἡρακλείω, τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 2013


Πρός
τούς Αἰδεσιμολογιωτάτους Κληρικούς, τούς Ὁσιωτάτους Μοναχούς
καί τόν εὐσεβῆ καί φιλόθεο Λαό τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης


Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί, παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας,
Αὐτές τίς ἡμέρες ἑορτάζουμε τή «Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν», τά Χριστούγεννα.
Τή μεγάλη αὐτή Ἑορτή μας, ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος. Ὁ Λόγος σαρκώνεται γιά νά
ἁγιάσει καί νά ἀναγεννήσει τόν ἄνθρωπο, τήν ἀνθρώπινη ζωή, ἡ ὁποία εἶναι θεῖο
δῶρο.
Στή Φάτνη τοῦ Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, προσκύνησαν ὅλοι: οἱ χοροί τῶν
Ἀγγέλων, οἱ ἁπλοί βοσκοί τῆς ὑπαίθρου, οἱ σοφοί Μάγοι, ὅπως καί ἡ κτίση ὁλόκληρη,
τόν Νεογέννητο Χριστό, τόν Αἰώνιο καί Ἀθάνατο Σωτῆρα μας.
Ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι, πορευόμαστε μέ τήν Πίστη, τήν Παράδοσή
μας, τό ὑγιές ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί τό βίωμα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς μέ τό Χριστό,
τό ὁποῖο ἐκφράζεται μέ τά τρία στάδια τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικότητας,
τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τή θέωση.
Στό ἀπέριττο Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, δέν εἰσχωρεῖ τελικά ἕνα φευγαλέο
συναίσθημα ἐξωτερικῆς χαρᾶς, ἤ ἡ «θρησκευτικότητα», γιά μιά κοσμική εὐδαιμονία,
ἀλλά χωροῦν καί παραμένουν, ὅσοι ἔζησαν καί ζοῦν τήν ἀληθινή ζωή τοῦ Χριστοῦ.
Στίς μεγάλες δυσκολίες τῶν καιρῶν μας καί τίς κρίσεις, ὄχι μόνον τίς
οἰκονομικές, ἀλλά καί τίς βαθύτερες, μέ ἀνώτερη ἀπό ὅλες τήν πνευματική κρίση, ἡ
Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὑπενθυμίζει σέ ὅλους μας, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο
ἀπρόσωπο ἄτομο ἤ ἕνας καταναλωτής, ἀλλά βρίσκεται σέ διαρκῆ σχέση ὑπαρξιακῆς
κοινωνίας μέ τόν Χριστό καί τούς συνανθρώπους Του.
Ὁ σύγχρονος εὐτελισμός τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἀξιοπρέπειάς του, ἔρχεται σέ
πλήρη ἀντίθεση μέ τήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία γιά τό μυστήριο τῆς ζωῆς. Ἡ
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, σήμερα, μέ πρωτεργάτη τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, μᾶς
ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Χριστός ἤλθε, γιά νά ἔχουμε ζωή περίσσεια, «ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ
περισσὸν ἔχωσιν» (Ιωάν. ι', 10). Προβάλλει τήν μεταξύ μας ἰσότητα, τήν ἀδελφότητα
καί τήν ἀλληλεγγύη.
Ἀπό τή Φάτνη τοῦ Χριστοῦ μας, πηγάζει ἡ μοναδική ἀξία τῆς ἀνθρώπινης
ζωῆς, ὡς θείου δώρου καί σᾶς προτρέπομε μέ πολλή πατρική ἀγάπη, κατά τή μεγάλη
σημερινή Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, νά σεβόμαστε τή ζωή καί τό ἀνθρώπινο
πρόσωπο, τό δικό μας καί τῶν ἄλλων καί νά διαφυλάττουμε τήν ἱερότητα καί τή
μοναδική ἀξία της. Νά ἀναγνωρίζουμε στά πρόσωπα τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μας,
τίς «εἰκόνες τοῦ Θεοῦ». Νά βλέπουμε καί νά ζοῦμε τή ζωή ὡς τό δῶρο τοῦ Θεοῦ, νά
ἀγαποῦμε τόν κάθε ἄνθρωπο, ὡς «οὐρανοπολίτη», πολίτη τῆς εὐλογημένης
Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά συνεργαζόμαστε ὅλοι μαζί, γιά τήν προστασία τῆς
θεοδώρητης ζωῆς καί νά ἀτενίζουμε μέ ἐλπίδα καί προσδοκία τόν Σαρκωθέντα Κύριό
μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀληθινή, μοναδική Ζωή μας.
Στήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο τῶν Χριστουγέννων, εἶναι ἀπαραίτητο, νά
θυμηθοῦμε, ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς συνανθρώπους μας, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ
δοκιμασίες, θλίψεις, ἀσθένειες, φτώχεια, ἀνεργία, πείνα καί νά παραμείνουμε
ἀλληλέγγυοι σέ αὐτούς, μέ σεβασμό καί διάκριση. Νά παρέχουμε μέ ἀνιδιοτέλεια
κάθε εἴδους βοήθεια, σέ ὅσους τή χρειάζονται. Νά δείχνουμε μέ τρόπο χριστομίμητο,
συμπαράσταση στόν πόνο, τή θλίψη καί τήν ὁποιαδήποτε δοκιμασία, τοῦ κάθε
ἀδελφοῦ μας, μέ τρόπο ἀγαπητικό, ταπεινό καί κενωτικό.
Νά διαβοῦμε τίς γέφυρες κοινωνίας μεταξύ ὅλων μας, ὥστε νά συμβάλουμε
στήν πραγμάτωση τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς. Νά χαιρόμαστε τό Γεγονός τῆς
Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, ὡς ἀφορμή δοξολογίας τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μας, τῆς Πηγῆς
τῆς Ζωῆς καί τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς. Νά διατηροῦμε τό σεβασμό στό θεόσδοτο δῶρο τῆς
ζωῆς. Νά παλαίβουμε καί νά νικοῦμε τίς ἀπελπισίες, τίς ἀπογοητεύσεις καί τά
ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν αὐτοκαταστροφικό ἐγωϊσμό τοῦ
σημερινοῦ κόσμου καί προκαλοῦν τόν εὐτελισμό τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου,
ἀπειλοῦν δέ, πολλές φορές, τή συνέχιση καί τήν ποιότητα τῆς ζωῆς.
Μέ τίς πατρικές αὐτές σκέψεις καί τίς ποιμαντικές προτροπές μας,
συνοδοιποροῦμε, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, μέ ὅλους ἐσᾶς καί
προσευχόμαστε, ὁ Σωτῆρας μας Ἰησοῦς Χριστός, νά χαρίζει στούς ἀνθρώπους τῆς
Μεγαλονήσου μας, δύναμη καί ἀντοχή, προσδοκία καί ἐλπίδα, οὐράνια χαρά, χρόνια
πολλά καί ἐλπιδοφόρα, πάντοτε μέ σεβασμό στήν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί τή
μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου.
Σᾶς ἀγαποῦμε, σᾶς εὐλογοῦμε, μοιραζόμαστε μαζί σας καί ζοῦμε ὅλα τά
προβλήματά σας καί εὐχόμαστε ὁλόψυχα, μέ τοῦ Νεογέννητου Χριστοῦ μας τή
δύναμη, νά ξεπεράσουμε ὅλα τά σημερινά προβλήματα καί νά βροῦμε τόν δρόμο
μας, πού εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός!

Μέ πατρικές ἑόρτιες εὐχές καί ἐν Κυρίῳ Τεχθέντι ἀγάπην

† Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος, Πρόεδρος
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος
† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος
† Ὁ Κυδωνίας καί Ἀπoκoρώνoυ Δαμασκηνός
† Ὁ Λάμπης, Συβρίτου καί Σφακίων Εἰρηναῖος
† Ὁ Ἱεραπύτνης καί Σητείας Εὐγένιος
† Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος
† Ὁ Κισάμου καί Σελίνου Ἀμφιλόχιος
† Ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ἀνδρέας

Διακρίνω μιά αμιγότητα ..μιά συνάφεια .. -αν είναι δόκιμος ο όρος- στην Εκκλησία της Κρήτης ...χμμ,