Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

[Αναστάσιος]

Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο



Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ( Ἰωάν. 1, 14). Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μεγαλυτέρα χαρμόσυνος ἀγγελία, τὸ πιὸ μεγάλο «εὐαγγέλιον», ποὺ ἦτο δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν θέλετε, ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρες λέξεις: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον.

Ἐδῶ εὑρίσκεται κάθε τί, τὸ ὁποῖον εἶναι αἰωνίως ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν εἰς ὅλους τοὺς κόσμους. Μοναδικὸν χαρμόσυνον μήνυμα διὰ τὴν ὕλην εἰς ὅλας τὰς μορφάς της. Ἀπὸ τὴν πλέον σκληρὰν καὶ πυκνὴν ὕλην τοῦ ἀδάμαντος, μέχρι τὴν πλέον λεπτὴν καὶ ἀφανὴ τοῦ ἠλεκτρονίου καὶ φωτονίου. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Λόγος ἔγινε Θεοσάρξ, οὕτως ὥστε οὔτε ὁ Θεὸς παύει νὰ εἶναι Θεός, οὔτε ἡ σὰρξ νὰ εἶναι σάρξ. Μόνον ποὺ ἡ σὰρξ ἐν τῇ μυστικῇ ἀλλὰ πραγματικῇ ἑνώσει της μὲ τὸν Θεὸν ζῇ καὶ ἀκτινοβολεῖ ὅλας τὰς τελειότητας τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» σημαίνει: ὁ Λόγος ἔγινε ψυχή, Θεο-ψυχή, ἀλλὰ παρὰ ταῦτα ὁ Θεὸς παραμένει Θεὸς καὶ ἡ ψυχὴ ψυχή. Μόνον ποὺ ἡ ψυχὴ περιπατεῖ εἰς τοὺς δρόμους τῶν αἰωνίων καὶ χαροποιῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ εἰς ὅλους τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους κόσμους.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», σημαίνει καὶ τοῦτο: ὁ Λόγος ἔγινεν αἴσθησις, Θεο-αἴσθησις. Ἐν τούτοις, ὁ Θεὸς δὲν παύει νὰ εἶναι Θεός, ἂν καὶ ἔγινεν ἀνθρωπίνη αἴσθησις, ἐνῷ πάλιν ἡ αἴσθησις παραμένει ἀνθρωπίνη αἴσθησις. Μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι ἡ αἴσθησις ζῇ ὅλον τὸ θεῖον ἄπειρον ὡς ἰδικόν της.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», σημαίνει ἀκόμη καὶ τοῦτο: ὁ Λόγος ἔγινε κτίσμα, Θεο-κτίσμα, «ὁ ὢν γίνεται, ὁ ἄκτιστος κτίζεται, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται» (ἁγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος 45, 9. ΡG36, 633-6). Μὲ αὐτὸ ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ δὲν χάνει τὰ θεῖα της ἰδιώματα, ὅπως καὶ ἡ φύσις τοῦ κτίσματος δὲν χάνει τὰ κτιστά της ἰδιώματα. Μόνον ποὺ τὸ κτίσμα περνᾶ διὰ μέσου θαυμαστῶν μεταμορφώσεων, αἱ ὁποῖαι τὸ ὁδηγοῦν ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», τέλος, σημαίνει: ὁ Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος, πλήρης ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Ἐν τούτοις, ὁ Θεὸς παραμένει εἰς τὰ ὅριά Του καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὰ ἰδικά του, ἂν καὶ εἶναι ἡνωμένοι στενώτατα, ἀδιαιρέτως καὶ ἀχωρίστως. Μόνον πὼς ὁ ἄνθρωπος οἰκειοποιεῖται ὅλας τὰς ἀπορρήτους τελειότητας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποκτᾶ τὴν θείαν αἰωνιότητα καὶ τὴν θείαν δόξαν, γίνεται «ὁμόθεος», κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὁ Θεὸς Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὸν ἄνθρωπον πρὸς τὸ ἀρχέτυπόν του, πρὸς τὸν Δημιουργόν του, διότι ὁ ἄνθρωπος ἐδημιουργήθη εἰς τὴν ἀρχὴν διὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔχων τὸν χαρακτήρα τοῦ Θείου Λόγου (Γεν. 1, 26-27. Ἰωάν. 1, 9. Κολ. 3, 10).

Ὁ Θεὸς Λόγος ἔγινε σὰρξ διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν σάρκα εἰς τὴν πρωταρχικήν της logosnost, διότι πᾶν ὃ γέγονεν διὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου γέγονεν (Ἰωάν. 1, 3. Κολ. 1, 16). Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς Λόγος εἶναι ὁ δημιουργὸς ὅλης τῆς κτίσεως, Αὐτὸς εἶναι καὶ τὸ θεμέλιον ὁλοκλήρου τοῦ κοσμικοῦ οἰκοδομήματος (πρβλ. ἁγ. Μαξίμου, ΡG91, 668 καὶ 1308-9).

Ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν ἀποτελοῦν τὴν τραγικὴν καὶ παράλογον ἀπόπειραν τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν Θεὸν Λόγον ἐκ τῶν θεμελίων τοῦ σύμπαντος. Ὁ Θεὸς Λόγος ἐσαρκώθη διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν κτίσιν πρὸς τὸν Δημιουργόν, διότι Αὐτὸς εἶναι τὸ πρῶτον θεμέλιόν της καὶ ἡ βάσις της. Διὰ τοῦτο δικαίως εὐαγγελίζεται ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸν ἀρραγὲς καὶ αἰώνιον θεμέλιον καὶ ὅτι «θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον» (Α΄ Κορ. 3, 11).

Ὅποιος θεμελιώνει καὶ οἰκοδομεῖ ἐπ’ αὐτῆς τῆς ἀρραγοῦς καὶ ἀσαλεύτου Πέτρας τοῦ σύμπαντος εἶναι «ἀνὴρ φρόνιμος», ἡ προσωπικότης του ἔχει λογοποιηθῇ, ἔχει δηλαδὴ ἑνωθῇ μὲ ὅλα τὰ αἰώνια ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ Λόγου, διὰ τοῦτο καὶ παραμένει ἀκλόνητος εἰς ὅλας τὰς θυέλλας καὶ τὰς καταιγίδας τῶν ἀνθρωπίνων σεισμῶν καὶ τοῦ χάους (πρβλ. Ματθ. 5, 24 – 25. Ρωμ. 8, 35 - 39). Μὲ τὴν ἐνανθρώπησίν Του ὁ Θεὸς Λόγος ἔδειξεν ὅτι ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι ἡ οὐσία τῆς φύσεώς μας, τὸ θεμέλιον τοῦ ἀνθρωπίνου εἶναι μας, ἡ βάσις τῆς ἀνθρωπίνης μας ζωῆς καὶ ὑπάρξεως.

Ἡ καταγωγή μας εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο καὶ τὸ εἶναι μας καὶ ἡ ζωή μας καὶ ἡ ὕπαρξίς μας ἐξαρτῶνται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸν Θεὸν (πρβλ. Πράξ. 17, 28. Κολ. 3, 1-4). Πράγματι, κατὰ τὸ ἀρχέτυπόν της καὶ κατὰ τὴν ἐσωτάτην οὐσίαν της, ὅλη ἡ κτίσις εἶναι ἀπὸ τὸν Λόγον καὶ διὰ τὸν Λόγον (Κολ. 1, 16-17). Εἰς Αὐτόν, δι’ Αὐτοῦ καὶ ἐν Αὐτῷ τὰ πάντα ἐπαναφέρονται εἰς τὴν ἔλλογον (logosni) καταγωγὴν καὶ ὕπαρξίν των⋅εἰς τὴν ἀρχέγονον ἁγιότητα καὶ τὸ κάλλος καὶ τὴν δύναμίν των⋅εἰς ἐκεῖνο τὸ «γενηθήτω» καὶ «ἐγένετο»⋅εἰς τὸν ἰδικόν των παράδεισον. Διότι εἰς τὸν Λόγον εὑρίσκεται ὁ παράδεισος, ἐνῷ ἐκτὸς τῆς λογικότητος, ἡ κόλασις.

Δι’ ὅλα αὐτὰ ἡ ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν σαρκὶ – τὰ Χριστούγεννα – εἶναι ἑορτὴ θαυμαστὴ καὶ διὰ τὸ μεγαλεῖον της καὶ διὰ τὸ μυστήριόν της καὶ διὰ τὸ νόημά της.

Ἑορτάζοντες τὰ Χριστούγεννα, οὐσιαστικῶς ὁμολογοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸ μοναδικὸν ἀληθινὸν νόημα καὶ τὸν λόγον τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, τῆς ἀνθρωπίνης σκέψεως, τῆς ἀνθρωπίνης αἰσθήσεως, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς τοῦ Κυρίου Γεννήσεως «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως», τοῦ θείου νοήματος, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν κόσμον μέχρι τῶν περάτων του, καὶ ἀπεκάλυψεν εἰς ἡμᾶς τὸ αἰώνιον νόημα καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνθρώπου.

Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ μας ἐδόθη ἡ ἀποκάλυψις καὶ τὸ νόημα τόσον τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀνθρώπου, ὅσον καὶ τοῦ μυστηρίου τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Διὰ τοῦτο μᾶς εἶναι ἀγαπητὸς ὁ ἄνθρωπος: διότι ἀνήκει εἰς τὸν Θεὸν Λόγον καί, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ, εἶναι λογικός⋅Ἀλλὰ μᾶς εἶναι ἀγαπητὴ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἀνήκει καὶ αὐτὴ εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτό, εἶναι λογική⋅καὶ ἡ σκέψις τοῦ ἀνθρώπου μᾶς εἶναι ἀγαπητή, διότι ἀνήκει εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτὸ εἶναι, λογική καὶ ἡ αἴσθησις τοῦ ἀνθρώπου ἐπίσης, διότι ἀνήκει εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτὸ εἶναι καὶ αὐτὴ λογική⋅κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶναι τοῦ Λόγου, καὶ δι’ αὐτὸ λογική⋅μᾶς εἶναι ἀγαπητὸς καὶ ὁ κόσμος ἀκόμη, διότι εἶναι τοῦ Θεοῦ Λόγου, καὶ δι’ αὐτὸ καὶ αὐτὸς λογικός⋅καθὼς καὶ ὁ οὐρανός, διότι καὶ αὐτὸς εἶναι τοῦ Λόγου, καὶ διὰ τοῦτο, λογικός.

Μὲ τὴν γέννησιν τοῦ Θεοῦ ἐν σώματι, ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον ὅλος ὁ Θεός, ὅλη ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ, ὅλον τὸ Ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο ὅλοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὸν Θεὸν καὶ τὴν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ, μέσα εἰς τὴν πνευματικὴν ἔξαρσιν καὶ τὴν ἄπειρον χαράν των, χαιρετίζουν ὅλα τὰ ὄντα καὶ ὅλην τὴν κτίσιν μὲ τὸν χριστουγεννιάτικον χαιρετισμόν: Χριστὸς ἐγεννήθη! ἐνῷ ἀπὸ τὰ χριστονοσταλγικὰ βάθη τῶν ὄντων καὶ τῆς κτίσεως ἀντηχεῖ συγκινητικὴ ἡ ἀπάντησις: Ἀληθῶς ἐγεννήθη!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος», ἐκδ. «Ἀστήρ».


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3475:logos-s-rks-geneto&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

Θεολογικὴ ἀνάλυση τῆς εἰκόνας τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ



Θεολογικὴ ἀνάλυση τῆς εἰκόνας τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ

Τὸ πνευματικὸ μεγαλεῖο, τὸ μυστικὸ βάθος καὶ τὸ αἰσθητικὸ κάλλος τῆς Ὀρθοδόξου τέχνης συνεργοῦν στὴ μετοχὴ τοῦ πιστοῦ στὸ γεγονὸς τῆς ἐνανθρώπισης. Μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστὸς ζεῖ τὸ μυστήριο τῆς σαρκώσεως μὲ τὶς αἰσθήσεις του, ποὺ μεταμορφώνονται γιὰ νὰ γίνουν μέσα ἐπικοινωνίας μὲ τὸ ἄρρητο. Προσκυνώντας τὴν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως ἀνταποκρίνεται στὸ κέλευσμα τῆς ψαλμωδίας «δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ» καὶ «βλέπει» μὲ τὰ μάτια τοῦ τὴν θεολογία τῆς σαρκώσεως αἰσθανόμενος τὴν εὐφροσύνη τῆς θείας συγκαταβάσεως καὶ κενώσεως.

Τὸ βουνό, τὸ σπήλαιο, ἡ φάτνη, τὰ ζῶα συνυπάρχουν μὲ τὸν χρυσὸ κάμπο ποὺ εἶναι ὁ πνευματικὸς χῶρος τοῦ οὐρανοῦ. Ἔτσι ἡ εἰκόνα ἀμέσως παρουσιάζει τὴν σύνθεση τοῦ γήινου καὶ τοῦ οὐράνιου, τοῦ ἀνθρώπινου καὶ τοῦ θείου.

Ὅλες οἱ μορφὲς ἔχουν εἰδικὸ νόημα καὶ συμβολισμό. Ἡ Γέννηση τοποθετεῖται μέσα σὲ σπήλαιο, στοιχεῖο ποὺ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ ξεκινάει μὲν ἀπὸ τὸ ἀπόκρυφο τὸ λεγόμενο Πρωτοευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου ἀλλὰ τὴν παίρνει ὁ ὀρθόδοξος θεολογικὸς στοχασμὸς (Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς) καὶ τὴν καθιερώνει ἡ ὑμνογραφία μὲ τὸν Ρωμανὸ τόν Μελωδό «καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον τῷ ἀπροσίτω προσάγει» (Κοντάκιον), καὶ τοὺς ἄλλους Ὑμνωδοὺς τῶν Χριστουγέννων: «Τί σοὶ προσενέγκωμεν Χριστὲ ὅτι ὤφθης ἐπὶ γὴς ὡς ἄνθρωπος… ἡ γῆ τὸ σπήλαιον» (Ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ), «τῷ σήμερον ἐν σπηλαίω τεχθέντι» (κάθισμα Ὄρθρου).

Ἀριστερά, μπροστὰ ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ βράχου, οἱ μάγοι ποὺ εἰκονίζονται σὲ διαφορετικὴ ἡλικία· νέος, μεσήλικας, γέροντας. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο μᾶς δηλώνει ὁ ἁγιογράφος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, καὶ φωτίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἡλικία τους. Οἱ μάγοι ἀντιπροσωπεύουν ἀκόμη τὴν Ἐκκλησία ποὺ θὰ προέλθει ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς.

Τὸ σκοτεινόχρωμο σπήλαιο συνδέεται καὶ μὲ τὸν Ἅδη ποὺ θὰ φωτίσει ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του. Συμβολίζει ὅμως καὶ τὴ σκοτεινιὰ τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου στὴν ὁποία θὰ λάμψει τὸ χαρούμενο, λυτρωτικὸ φῶς «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις αὐτοῖς ἐν χώρα καὶ σκιὰ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Μάτθ. 4,16).

Κάτω ἀπὸ τὸν οὐράνιο θόλο μὲ τὰ χρυσὰ ἀστέρια, ποὺ ὁρίζονται μὲ καμπυλόγραμμο τόξο, εἰκονίζονται οἱ ἄγγελοι ποὺ δοξολογοῦν τὸν Θεό. Ἡ εἰρήνη ποὺ ὕμνησαν οἱ ἄγγελοι δὲν ἀφοροῦσε μία εἰρήνη ἐξωτερική, κοινωνική, ἀλλὰ Αὐτὸν τὸν Ἴδιον τὸν Χριστό, ποὺ κατῆλθε ἐπὶ γὴς ὡς ἄνθρωπος γιά μας, γιὰ νὰ μᾶς φανερώση τὴν ‹‹εὐδοκία››, δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουν οἱ Πατέρες προηγούμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστὸς εἰκονίζεται σπαργανωμένος. Ἡ εἰκονογραφία ἐδῶ ἀκολουθεῖ πιστὰ τὴν εὐαγγελικὴ διήγηση «καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινε αὐτὸν ἐν τὴ φάτνη» (Λούκ. 2,7). Τὸ φασκιωμένο βρέφος παραπέμπει ὀπτικὰ σὲ μορφὲς νεκρῶν (ὅπως τοῦ Λαζάρου), δίνοντάς μας ἔτσι μία ἀκόμα νύξη γιὰ τὸ σάββανο καὶ τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου.

Ἡ θέση τῆς Παναγίας εἶναι καίρια στὴν εἰκόνα δείχνοντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸ ρόλο τῆς μέσα στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. Εἰκονίζεται σὲ ἄμεση σχέση μὲ τὸ γλυκύτατο Τέκνο της, ἀλλὰ διατηρεῖ καὶ κάποια ἀπόσταση ἀπ’ Αὐτό, ὑπαγορευόμενη ἀπὸ τὴν γνώση τῆς θεότητάς Του.

Ἡ Παναγία εἰκονίζεται μισοξαπλωμένη δίπλα στὸν μικρὸ Χριστὸ σὲ ἀνάλαφρη στάση, γιὰ νὰ ὑποδηλώση μὲ τὴν στάση τῆς τὴν ἀπουσία τῶν πόνων, καὶ συνεπῶς τὴν παρθενικὴ γέννηση.

Ἡ μητρικὴ τρυφερότητα καὶ κάποια προορατικὴ αἴσθηση τῆς ρομφαίας ποὺ θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά της ἴσως προσδιορίζουν αὐτὴ τὴ στάση τῆς Θεομήτορος.

Μέσα στὸ σπήλαιο δὲν ὑπάρχει ἄλλο πρόσωπο ἀπὸ τὴν Μητέρα καὶ τὸ Βρέφος. Μόνο τὰ δύο ζῶα (βόδι καὶ ὀνάριο), ποὺ ἡ παρουσία τοὺς εἶναι μία ζωγραφικὴ ὑπόμνηση τῶν καυτερῶν γιὰ τὸ Ἰσραὴλ λόγων τοῦ Ἠσαΐα. Ἡ ἀποστασία τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στηλιτεύεται μὲ τὸν διακριτικὸ αὐτὸν τρόπο μέσα στὴν εἰκόνα.

Ὁ Ἰωσὴφ εἰκονίζεται συνήθως μακριὰ ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς παράστασης γιὰ νὰ τονισθῆ ἔτσι ὅτι δὲν εἶναι ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ, ἀλλὰ ὁ προστάτης τῆς οἰκογενείας.

Ὁ Ἰωσὴφ κάθεται συλλογισμένος, σὲ μερικὲς περιπτώσεις μάλιστα μοιάζει νὰ ἔχει σὰν πρότυπο ἀγάλματα σκεπτόμενων μορφῶν. Ἡ στάση αὐτὴ ὑποσημαίνει τὶς ἀμφιβολίες ποὺ φαίνεται ἀκόμα νὰ ἔχει.

Σὲ μερικὲς εἰκόνες μπροστὰ στὸν Ἰωσὴφ στέκεται καὶ συνομιλεῖ ἕνας τσοπάνος, συνήθως γέρος, κακομορφος, ποὺ σύμφωνα μὲ τὰ Ἀπόκρυφα εἶναι ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ τσοπάνη ποὺ πειράζει τὸν Ἰωσὴφ δείχνοντας τὴν ροζιασμένη μαγκούρα τοῦ λέγοντας εἰρωνικά, πὼς ἂν αὐτὸ τὸ ξεραμένο ξύλο βλαστήσει μὲ φύλλα καὶ κλαδιά, τότε μπορεῖ καὶ μία Παρθένος νὰ γεννήσει. Σὲ κάποιες μάλιστα εἰκόνες, σὰν ἄλλη ἐπίρρωση τῆς Παρθενίας τῆς Θεοτόκου, ζωγραφίζεται βλαστημένη ἡ ποιμενικὴ ράβδος.

Ἡ ἔνταξη τῶν ἀμφιβολιῶν τοῦ Ἰωσὴφ στὴν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως, ἔχει χαρακτήρα διδακτικό. «Στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰωσήφ, ἡ εἰκόνα ἀφηγεῖται ἕνα παγκόσμιο δράμα ποὺ παράγεται διὰ μέσου ὅλων τῶν αἰώνων… Τὸ Μυστήριο τοῦ Εὐαγγελίου ἀπευθύνεται στὴ πίστη καὶ συναντᾶ τὸ ἐμπόδιο τὶς ἀμφιβολίες» (Π. Εὐδοκίμωφ). Ἡ συλλογισμένη καὶ συνεσταλμένη στάση τοῦ δείχνει ἄνθρωπο ποὺ βρέθηκε σὲ γεγονότα πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις του, ἀλλὰ ποὺ δὲν τοῦ λείπει ἡ ἀγαθὴ προαίρεση. Γιὰ αὐτὸ καὶ τὴ Μαρία δὲν θὰ τὴ διώξει κρυφά, ὅπως πρὸς στιγμὴ σκέφτηκε, ἀλλὰ θὰ σταθεῖ δίπλα στὴ Μητέρα καὶ τὸ Παιδίον σὰν προστάτης.

Ἔτσι ἡ ἀμφιβολία τοῦ Ἰωσὴφ γίνεται στήριγμα γι’ αὐτοὺς ποὺ δοκιμάζονται ἀπὸ λογισμοὺς ἀμφιβολίας καὶ δυσπιστίας.


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3476:theologik-nalysi-t-s-e-konas-t-s-gennisis-to-xristo&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου, ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 2018



Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ

κ. Κυρίλλου,

ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 2018

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» καί «ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἡμῖν». Χριστούγεννα σήμερα καὶ ξεδιπλώνεται μπροστά μας τὸ σχέδιο τῆς θείας ἀγάπης, ἡ οἰκονομία τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἡ ἀνάπλαση τοῦ πεσμένου Ἀδάμ, ἡ ἀνακαίνιση τοῦ παλιοῦ κόσμου. Ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας καὶ ὁ Θεὸς μέσα μας. Ὁ Θεὸς ἄνθρωπος καὶ ὁ ἄνθρωπος Θεός. Στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ὁ Θεός, γιὰ νὰ θεωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖ ποὺ ποτὲ ὁ ἄνθρωπος δὲν σκέφθηκε νὰ «κατακλιθεῖ», ἔρχεται ὁ Θεὸς καὶ Λόγος καὶ σπαργανώνεται στὴν φάτνη, δηλαδὴ στὴν σιγὴ καὶ τὴν ἐρημιὰ τοῦ κόσμου.

Οἱ ἄνθρωποι ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἀθανασία τους. Ὅμως, τὰ οὐράνια ἀναταράζονται. Οἱ ἄγγελοι κατεβαίνουν καὶ ὑμνολογοῦν τὸν Υἱὸ τῆς Παρθένου. Ἐκεῖ στὴν φάτνη, ἔπεσε τὸ μεσότοιχο τῆς ἔχθρας καὶ πραγματοποιήθηκε ἡ καταλλαγὴ τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἐπαναστάτη ἄνθρωπο. Ἐκεῖ στὴν ἔσχατη φτώχεια λάμπει ὁ ἀνεξάντλητος πλοῦτος τοῦ Θεοῦ. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη μικρότητα.

Αὐτὸ μᾶς λέει καὶ ὁ μακρὺς κατάλογος τῶν ἑβραϊκῶν ὀνομάτων τῆς γενεαλογίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τοὺς Ἰουδαίους βέβαια αὐτὸ σήμαινε τὴν ἀναγκαιότητα νὰ ὑπογραμμισθεῖ ἡ καταγωγὴ τοῦ Μεσσία ἀπὸ τὸν Δαβίδ. Γιὰ ἐμᾶς, ὅμως, ὑπάρχει μιὰ ἄλλη ἀνάγνωση, ποὺ μᾶς ἀκουμπάει περισσότερο. Ἀνάμεσα στὰ ὀνόματα τοῦ γενεαλογικοῦ δένδρου τοῦ Χριστοῦ ἀναφέρονται καὶ κάποιοι μέ διάφορες ἠθικές παρεκκλίσεις, κάτι πού μᾶς ἀπογοητεύει καί μᾶς προβληματίζει. Αὐτό, ὅμως, σημαίνει ὅτι, ἂν ὁ Χριστὸς γεννιέται στὴν καρδιά μας, γεννιέται παρὰ τὴν συσσώρευση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Γεννιέται διασχίζοντας ἀστοχίες καὶ πάθη. Ὁ Σαρκωμένος Λόγος βρίσκει πάντα τὸν δρόμο διὰ τῶν λαθῶν μας νὰ τὰ ξεπερνᾶ τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο καὶ νὰ φτάνει στὴν καρδιά μας. Τελικὰ ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μέσα στὴν πεσμένη φύση μας. Σ’ αὐτὴ τὴν γενεαλογία λάμπει ἡ εὐσπλαχνία καὶ ἡ συγκατάβασή Του. Αὐτὴ ἡ εὐσπλαχνία καὶ ἡ συγκατάβασή Του εἶναι ἡ ἐλπίδα ποὺ μᾶς δίνει δύναμη νὰ μαζεύουμε τὰ κομμάτια μας. Αὐτὴ κρατάει τὴν ζωὴ τοῦ κόσμου, παραβλέπει τὴν ἀσχήμια του, παρατείνει τὴν ἱστορία του καὶ περιμένει.

Μόνο ἂν αὐτὸ τὸ ἀνήκουστο καὶ ἀσύλληπτο μυστήριο τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ μᾶς συγκλονίζει, μποροῦμε νὰ γιορτάζουμε τὴν ἐνανθρώπησή Του μὲ εὐχαριστία καὶ εὐγνωμοσύνη πολλή. Μόνο τότε μποροῦμε παρὰ τὶς πολλές μας ἀπογοητεύσεις νὰ ἐλπίζουμε καὶ παρὰ τὶς καθημερινές θλίψεις μας πραγματικά νὰ χαιρόμαστε.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα

Μὲ πατρικὲς εὐχὲς ἐν Xριστῷ Νηπιάσαντι


Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://www.imkifissias.gr)

[Αναστάσιος]

ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟ

ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟ

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ, κ. Κύριλλος, δέχθηκε σήμερα τό πρωί, Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018, στήν αἴθουσα τοῦ Θρόνου στό Ἐπισκοπεῖο χορωδίες, και παιδιά ἀπό την Μητροπολιτική μας περιφέρεια πού ἔψαλλαν τά πατροπαράδοτα Κάλαντα.

Ἦταν παρόντες ὁ Πρωτοσύγκελος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος, ὁ Ἱεροκήρυξ τῆς Μητροπόλεως Ἀρχιμανδρίτης π. Νικάνωρ Καραγιάννης, ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Πρωτ/ρος π. Χρῖστος Κυριακόπουλος καθώς και διάφοροι κληρικοί.

Παρουσιάσθηκαν οἱ χορωδίες τῆς παιδικῆς τοῦ «ΛΥΡΕΙΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ» καθώς καί τά παιδιά τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Φιλοθέης Ἐκάλης.

Ὁ Σεβασμιώτατος μοίρασε σέ ὅλους πλούσια δῶρα, τά ὁποία ἐτοίμασαν τά μέλη τοῦ Γραφείου Νεότητος καί εὐχήθηκε τά δέοντα.






















(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3477:kalanta-sto-episkopeio&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2019



ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2019

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῡ κ. Κυρίλλου


Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ἕνας ἀκόμη χρόνος τελείωσε καὶ ἕνας ἄλλος ἀρχίζει. Αὐτὸ μᾶς κάνει νὰ λέμε ὅτι ὁ χρόνος «κυλᾶ» καὶ «φεύγει», χωρὶς ποτὲ νὰ προσδιορίζουμε τί εἴδους «πρᾶγμα» εἶναι αὐτὸ ποὺ κυλᾶ καὶ φεύγει ἀσταμάτητα. Ἀναμφίβολα, ὁ «χρόνος» ἀποτελεῖ τὸ πιὸ σκοτεινὸ καὶ ἄπιαστο ἀντικείμενο τῆς ἀνθρώπινης σκέψης. Πρὸκειται γιὰ κάτι ποὺ ὑπάρχει «πραγματικά;» Ἤ, ἀντίθετα, εἶναι ἕνας βολικὸς τρόπος νὰ «μετρᾶμε» ὅ,τι συνεχῶς μεταβάλλεται καὶ παρέρχεται γύρω ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μέσα μας;

Πρωτοχρονιὰ σήμερα καὶ ἐμεῖς πάλι μπροστὰ σὲ αὐτὸ τὸ μυστήριο τοῦ χρόνου καὶ τῆς ζωῆς. Τί εἶναι ἄραγε ἡ ζωή μας μέσα στὸν χρόνο; «Ὄναρ ἐστὶν οὒχ ἱστάμενον», ὄνειρο εἶναι φευγαλέο ἀναφέρει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. «Φάσμα τι μὴ κρατούμενον», κάποιο φαινόμενο παροδικό· «πτῆσις ὀρνέου παρερχομένου», πέταγμα πουλιοῦ ποὺ φεύγει· «ναῦς ἐπὶ θαλάσσης ἴχνος οὐκ ἔχουσα», πλοῖο ποὺ δὲν ἀφήνει ἴχνος στὴν θάλασσα· «κόνις, ἀτμίς, ἑωθινὴ δρόσος», σκόνη, σταλαγματιὰ ὑδρατμοῦ, πρωινὴ δροσιά· «ἄνθος καιρῷ φυόμενον καὶ καιρῷ λυόμενον», λουλούδι ποὺ φυτρώνει μὲ τὸν καιρὸ καὶ μὲ τὸν καιρὸ μαραίνεται. Ὅλα αὐτά, λοιπόν, καταδεικνύουν ὅτι δὲν εἴμαστε καθηλωμένοι σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ διερχόμενοι. Δὲν εἴμαστε μόνο πολῖτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ «ὁδῖτες» τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ ὁδεύουν σὲ ἕναν προορισμό, σὲ ἕνα σκοπό, δηλαδὴ στὴν τελείωση, στὴν ὁλοκλήρωση.

Ὅμως ἐμεῖς, καθὼς συνειδητοποιοῦμε ὅτι ἐρχόμαστε καὶ φεύγουμε, μελαγχολοῦμε. Μέσα στὴν ἐγκόσμια αἰχμαλωσία μας ξεχνᾶμε ὅτι παροδικότητα καὶ θνητότητα δὲν εἶναι ἕνα ἐλάττωμα τῆς φύσης μας, ὥστε νὰ θλιβόμαστε. Οὔτε πολύ περισσότερο ἕνα λάθος τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἀπελπιζόμαστε. Παροδικότητα καὶ θνητότητα εἶναι προνόμια τῆς φύσης μας, γιὰ νὰ ἐξελισσόμαστε, γιὰ νὰ μὴ μένουμε στάσιμοι. Εἶναι εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ πορευόμαστε. Γιὰ νὰ γεμίζει ἡ ὕπαρξή μας ἀπό ἕναν πλοῦτο ἐμπειριῶν καὶ βιωμάτων, ὥστε μέσα ἀπὸ τὸ διερχόμενο παρόν μας νὰ βλέπουμε τὸ αἰώνιο παρὸν τοῦ Θεοῦ.

Ἕνας καινούργιος χρόνος ἀρχίζει σήμερα, ἔστω στὶς σελίδες τοῦ ἡμερολογίου μας· καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἐδῶ. Ἁπλώνει τὸ χέρι Του καὶ ζητᾶ τὸ δικό μας νὰ πορευθοῦμε μαζί Του. Ἂς διώξουμε ἀγωνίες καὶ φόβους καὶ ἂς Τὸν ἀκολουθήσουμε.

Κα­λὴ καὶ εὐ­λο­γη­μέ­νη Χρο­νι­ὰ.

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr)

[Αναστάσιος]

Πρωτοχρονιά στην Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας.

Πρωτοχρονιά στην Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας.

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρούσιου, τέλεσε την Πρωτοχρονιάτικη Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος. Μετά το πέρας της Θείας Ευχαριστίας ετελέσθη η καθιερωμένη Δοξολογία για την Είσοδο στο Νέο Έτος, όπου αναπέμφθηκαν δεήσεις, για την ευλόγηση της Καινούργιας Χρονιάς. Παρόντες ήταν ο Δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Γεώργιος Πατούλης, Δημοτικοί Σύμβουλοι και πιστοί Χριστιανοί. Κατόπιν ο Σεβασμιωτάτος, μετέβη στο Δημαρχείο Αμαρουσίου, όπου έκοψε την Βασιλόπιτα του Δημοτικού Συμβουλίου.
























(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3479:protoxronia-stin-iera-mitropoli-kifisias&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

Πανήγυρις Ευρέσεως Λειψάνων Αγίου Οσιομάρτυρος Εφραίμ.

Πανηγυρικά εορτάστηκε, σήμερα Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019, η μνήμη της ευρέσεως των τιμίων λειψάνων του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Εφραίμ του νεοφανούς καί θαυματουργού, στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου & Αγίου Εφραίμ όρους Αμώμων, στην Νέα Μάκρη. Στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από ιερείς της Μητροπόλεως. Πλήθος κόσμου, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, έφτασε στην Μονή για να προσκυνήση τα χαριτόβρυτα Λειψανα του Αγίου, καί να λάβει την χάρη του. Τον θείο λόγο κήρυξε ο ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Νικάνωε Κραγιάννης, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε καί τα εξής "Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δοξάζει την Σοφία του Θεού, γιατί αν καί κράτησε τις ψυχές των μαρτύρων στον ουρανό, άφησε εδώ στην γή τα σώματά τους, τα σκηνώματά τους, τα λείψανα τους, για να μπορούμε εμείς οι πιστοί να τα προσκυνάμε, να τα ακουμπάμε, να παίρνουμε δύναμη από την χάρη τους για να μην χάσουμε τον δρόμο μας για τον ουρανό. ΟΆγιος Εφραίμ πέρασε καί αυτός από αυτόν τον κόσμο, όμως ο κόσμος αυτός δεν τον κράτησε, γιατι είχε στραμμένο το βλέμμα του στον ουρανό. Αυτό μας λέει σήμερα η ανακομιδή των λειψάνων του, μέσα στην ατμόσφαιρα των προεορτίων των Θεοφανείων. Να ανανεώσουμε την καινούργια ζωή που μας προσφέρει η Εκκλησία, για να δούμε τον εαυτό μας καί τους άλλους, τον προορισμό μας καί το νόημα της ζωής, μέσα από το φώς του Θεού. Άλλωστε αυτή είναι καί η πεμπτουσία της μετάνοιας που αποτελεί τον πυρήνα του Εταγγελικού κηρύγματος." Μετά το τέλος της Θ. Ευχαριστίας ετελέσθη τρισάγιο για την μακαριστή Καθηγουμένη μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, στην οποία εμφανίσθηκε ο Άγιος, καί είπε την ζωή καί το μαρτύριο του.

Σύντομο ιστορικό της ευρέσεως.

Η Μονή του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια. Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές, όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι.

Το 1945 μ.Χ. η μοναχή τότε Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού, άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών, στις βορειοανατολικές υπώρειες του Πεντελικού. Από θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων μοναχοί και προσευχόταν να γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς. Μια φωνή, αρχικά σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς», μέχρι τη στιγμή που της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του μοναστηριού.

Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ. ανέθεσε σε εργάτη το σκάψιμο του συγκεκριμένου σημείου που της υποδείκνυε η ίδια η ψυχή της. Αν και ο εργάτης ήταν αρνητικός και ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά, μετά από τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο και πράγματα που καταδείκνυαν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Το πρώτο εύρημα, ένα κεφάλι. Μάλιστα, ο χώρος ανέδυε μια ευωδιά.

«Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η ηγουμένη Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά τής συνέβησαν.

Με προσοχή , η Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό καθώς το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο.

Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό, η Ηγουμένη άκουσε βήματα. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο, αντηχώντας έως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί τον πρωτοαντίκρισε. Ήταν ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με τη μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ζήτησε να τον βγάλουν από αυτήν τη θυρίδα που τον είχαν. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού.

Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που κτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή.

(οι φωτογραφίες, επειδή είναι πάρα πολλές, βρίσκονται στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως και δεν τις παραθέτω εδώ).


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3480:panigyris-evreseos-leipsanon-agiou-osiomartyros-efraim&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

Δυστυχώς οι καταιγίδες της χθεσινής ημέρας εμπόδισαν την παρουσία μας στην Ιερά Μονή τη σημαντική αυτή ημέρα. Θα ήταν πιστεύω ιδιαίτερα κατανυκτικά και ωραία με την παρουσία του Σεβασμιωτάτου. Του χρόνου, πρώτα ο Θεός.

[Αναστάσιος]

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟ

Κοπή Βασιλόπιττας στό Ἐπισκοπεῖο

Πραγματοποιήθηκε σήμερα τό μεσημέρι, Παρασκευή 4 Ἰανουαρίου 2019, στό Ἐπισκοπεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας, ἡ καθιερωμένη κοπή τῆς Βασιλόπιττας, ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλο. Ἦταν παρόντες ὁ Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος Χαραλαμπόπουλος, ὁ Ἱεροκήρυξ Ἀρχιμ. π. Νικάνωρ Καραγιάννης, ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Πρωτ/ρος π. Χρῖστος Κυριακόπουλος, οἱ Ἀρχιερατικοί Ἐπίτροποι, τό προσωπικό, τά μέλη τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου, τά μέλη τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τά μέλη τοῦ ΚΤΕΔ καί πολλοί ἄλλοι κληρικοί καί λαïκοί. Ἐπίσης παρευρέθηκαν ὁ Ἀντιπεριφεριάρχης Βορείου Τομέως κ. Γεώργιος Καραμέρος, οἱ Δήμαρχοι Κηφισιᾶς κ. Γιῶργος Θωμᾶκος, Ἀμαρουσίου καί Πρόεδρος τῆς ΚΕΔΕ κ. Γεώργιος Πατούλης, Λυκόβρυσης-Πεύκης κ. Ἀναστάσιος Μαυρίδης, Μεταμόρφωσης κ. Μιλτιάδης Καρπέτας, Ἀντιδήμαρχοι καί Μέλη Δημοτικῶν Συμβουλίων. Ὁ Διοικητής τῆς Πυροσβεστικής Ἀκαδημίας Κηφισιᾶς κ. Σπυρίδων Βαρσάμης, οἱ Διοικητές τῶν Ἀστυνομικῶν Τμημάτων καί Ἀσφαλείας τῶν Δήμων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ Διοικητής τῆς Τροχαίας Κηφισιᾶς, Διευθυντές τῶν τοπικών Ἐφημερίδων. Μετά τήν Ἀκολουθία, ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσήλθαμε στό 2019, καί ἀναφέρθηκε στήν ἀνάγκη τῆς ἐποχῆς μας, νά στραφοῦμε καί νά δώσουμε σημασία στόν ἄνθρωπο, ὅπως καί ἄν λέγεται αὐτός, γιά τήν Ἐκκλησία πιστός, γιά τὀν Δῆμο δημότης, γιά τό Κράτος πολίτης, καί εὐχήθηκε ὅλες οἱ ἀρχές νά συμπράττουν ἐν ὀμονοία γιά τό καλό τῆς κοινωνία καί τῆς πατρίδος μας. Εὐχαρίστησε τούς πολιτικούς ἄρχοντες γιά τήν γόνιμη συνεργασία καί εὐχήθηκε τά δέοντα γιά τή νέα χρονιά. Ἀκολούθως ὁ Δήμαρχος Κηφισιᾶς κ. Γ. Θωμάκος, εὐχήθηκε ὁ Θεός νά δυναμώνει τόν Σεβασμιώτατο στό ἔργο πού ἐπιτελεῖ, καί ὁ Δήμαρχος Ἀμαρουσίου καί πρόεδρος τῆς ΚΕΔΕ κ. Γ. Πατούλης, εὐχαρίστησε γιά τήν συνεργασία καί εὐχήθηκε ἡ νέα χρονιά νά εἶναι προσφορότερη σέ ἔργα καλά γιά τόν Ἑλληνικό λαό. Τέλος διένειμε σέ ὅλους τήν βασιλόπιττα, τήν ὁποία ἐτοίμασαν καί προσέφεραν οἱ Μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ὠρωποῦ. Τό φλουρί κέρδισε φέτος ὁ Δήμαρχος Λυκόβρυσης-Πεύκης κ. Ἀναστάσιος Μαυρίδης.

























(οι υπόλοιπες εικόνες στην ιστοσελίδα)


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3481:kopi-vasilopittas-sto-piskope-o&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)

[Αναστάσιος]

Ἅγια Θεοφάνεια 2019



Τούς οὐρανούς βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ σχίσαν,
τούς αὐτό μή χραίνοντας ἔνδον εἰσάγει.
Βάπτισεν ἐν ποταμῷ Χριστόν Πρόδρομος κατά ἕκτην.

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες ἑορτὲς τῆς ἐκκλησίας μας ἡ ὁποία θεσπίσθηκε τὸ 2ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἀναφέρεται στὴ φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδας κατὰ τὴ βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἱστορία τῆς βάπτισης ἔχει ὡς ἑξῆς: Μετὰ ἀπὸ θεία ἐντολὴ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐγκατέλειψε τὴν ἐρημικὴ ζωὴ καὶ ᾖλθε στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ὅπου κήρυττε καὶ βάπτιζε. Ἐκεῖ παρουσιάσθηκε κάποια ἡμέρα ὁ Ἰησοῦς καὶ ζήτησε νὰ βαπτισθεῖ. Ὁ Ἰωάννης, ἂν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸν εἶχε πληροφορήσει ποιὸς ἦταν ἐκεῖνος ποὺ τοῦ ζητοῦσε νὰ βαπτισθεῖ, στὴν ἀρχὴ ἀρνεῖται νὰ τὸν βαπτίσει ἰσχυριζόμενος ὅτι ὁ ἴδιος ἔχει ἀνάγκη νὰ βαπτισθεῖ ἀπὸ Ἐκεῖνον. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοῦ ἐξήγησε ὅτι αὐτὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἔπεισε νὰ τὸν βαπτίσει. Καὶ τότε μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια τῶν θεατῶν διαδραματίσθηκε μία μοναδικὴ καὶ μεγαλειώδης σκηνή, ὅταν μὲ τὴν μορφὴ ἐνὸς περιστεριοῦ κατῆλθε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ κάθισε ἐπάνω στὸ βαπτιζόμενο Ἰησοῦ, ἐνῷ συγχρόνως ἀκούσθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἔλεγε: «Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὢ εὐδόκησα».

Ἀπὸ τότε τὸ Βάπτισμα τῶν χριστιανῶν, δὲν εἶναι «ἐν ὕδατι», ὅπως τὸ βάπτισμα «μετανοίας» τοῦ Ἰωάννη, ἀλλὰ «ἐν Πνεύματι Ἁγίω». Ὁ Κύριος μὲ τὸ νὰ βαπτιστεῖ ἁγίασε τὸ νερό, τὸ ἔκανε νερὸ ἁγιασμοῦ καὶ συμφιλίωσης μὲ τὸ Θεό. Ἔτσι ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἄνοιξε τὴ θύρα τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Μὲ τὴν καθαρτικὴ χάρη τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος ὁ παλαιὸς ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἀνακαινίζεται καὶ μὲ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν γίνεται κληρονόμος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.


Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ, καί τὸ φῶς σου Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ᾽ ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνούντάς σε· Ἦλθες, ἐφάνης, τό Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.

Μεγαλυνάριον
Ἄφεσιν πηγάζων τοῖς ἐξ Ἀδάμ, ὁ τῆς ἀφθαρσίας, ἀνεξάντλητος ποταμὸς, ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, βαπτίζεται θελήσει· ἀντλήσωμεν οὖν πάντες, ὕδωρ σωτήριον.


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr)