Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Ειδήσεις, Συνεντεύξεις, Βιογραφίες, Σχόλια

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Δευτ Ιούλ 02, 2018 12:12 am

Δυστυχώς Αναστάσιε εσύ και μερικοί άλλοι είστε η μειοψηφία που αντιστέκεται. Κρατάτε γερά!


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Ιούλ 03, 2018 7:40 pm

Σας ευχαριστώ πολύ αγαπητέ κύριε Αχιλλέα που με κατατάσσετε σε αυτή τη μειοψηφία! Με τιμάτε ιδιαιτέρως! Μείνετε ήσυχος! :)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Αύγ 15, 2018 12:15 pm

Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 2018

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Μὲ νωπὰ ἀκόμη τὰ ἴχνη τῆς ἀνείπωτης τραγωδίας τῶν φονικῶν πυρκαγιῶν, ποὺ ἔπληξαν περιοχὲς τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ συγκλόνισαν τὸ πανελλήνιο, ἑορτάζουμε σήμερα τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ἐπικαλούμαστε τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας νὰ μᾶς κρατάει ὁ Θεὸς στὴν ζωή, γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας ἀτενίζοντας μὲ πίστη τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Βέβαια ἐμεῖς οἱ πιστοὶ γνωρίζουμε καλά ὅτι αὐτὴ ἡ πορεία μας εἶναι ἕνας δρόμος μετ’ ἐμποδίων πολλῶν. Θλίψεις, δοκιμασίες, πειρασμοί, σκληρὰ χτυπήματα, ἀπρόβλεπτες ἐπικίνδυνες στροφὲς τῆς καθημερινότητας καὶ τῆς ἱστορίας, εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ «ἐν-(μ)πόδια», δηλαδὴ ἐκείνους τοὺς φραγμοὺς ποὺ ἐμπλέκονται στὰ πόδια μας καὶ κάποτε μᾶς λυγίζουν κατὰ τὴν γήινη διαδρομή μας. Ἡ πνευματικὴ ἐμπειρία μᾶς βεβαιώνει ὅτι θλίψη καὶ χαρά, ἀπόγνωση καὶ ἐλπίδα, ἀκόμη αὐτὸς ὁ θάνατος καὶ ἡ ζωή, ὅπως ὑπογραμμίζει ἡ σημερινὴ ἑορτή, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετα μεταξύ τους, συμπλέκονται διαρκῶς, ἀλληλοπεριχωροῦνται ἀνεξήγητα καὶ τελικὰ μεταμορφώνονται μέσα μας καὶ γύρω μας.

Τὸ παράδοξο μυστήριο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀποκαλύφθηκε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ζωὴ τῆς Παναγίας, ἔρχεται ξανὰ νὰ ἁγιάσει τὸ βάθος τῆς ὕπαρξής μας. «Ὅ,τι ἂν λέγη ὑμῖν ποιήσατε» (Ἰω.2,5) εἶπε ἡ Παναγία λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ θαῦμα στὸν γάμο τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας.

Ὅ,τι σᾶς λέει ὁ Χριστὸς νὰ τὸ κάνετε. Αὐτὰ εἶναι τὰ τελευταῖα λόγια Της ποὺ διασώζουν τὰ Εὐαγγέλια. Αὐτὰ τὰ λόγια εἶναι οὐσιαστικὰ καὶ ἡ τελευταία Της προτροπὴ σὲ ὅλους ἐμᾶς. Ὅ,τι μᾶς λέει ὁ Θεὸς νὰ τὸ κάνουμε. Νὰ ἐμπιστευόμαστε τὸν λόγο Του, τὶς ἐντολές Του, τὸν Νόμο Του, παρὰ τὶς ἐνστάσεις τῆς λογικῆς μας. Ἕνας τέτοιος ἀπαράβατος νόμος τοῦ Θεοῦ λειτουργεῖ ὡς πνευματικὴ νομοτέλεια, καθὼς μᾶς λέει ὅτι τὸν καλύτερό μας ἑαυτὸ δὲν τὸν ἀνακαλύπτουμε στὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐεξία, ἀλλὰ μᾶλλον στὴν ὀδύνη καὶ τὴν δοκιμασία. Βέβαια ὁ πόνος εἶναι κάτι σκληρὸ καὶ δυσβάστακτο πέρα ἀπὸ τὶς ὅποιες ἑρμηνεῖες καὶ θεωρίες καὶ ἡ ὀρθὴ διαχείρισή του παραμένει πάντοτε γιὰ ὅλους τὸ ζητούμενο.

Γι’ αὐτὸ ἂς στρέψουμε τὸ βλέμμα μας στὴν Παναγία, ὥστε μέσα ἀπὸ τὶς ὀδύνες καὶ τὶς δοκιμασίες νὰ ἀνέβουμε στὸ βάθρο τοῦ ἐξαγνισμοῦ τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Ἀλλιῶς θὰ πέσουμε στὸ βάραθρο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀπόγνωσης ποὺ προκαλοῦν τὰ ἀναπάντητα καὶ βασανιστικὰ «γιατί» . Ἡ Παναγία εἶναι Ἐκείνη πού, ἂν καὶ πόνεσε στὸν ὕψιστο βαθμό, δὲν λύγισε, ἀλλὰ μεταμόρφωσε τὸν πόνο Της.

«Ἐλεοῦσα», «Γιάτρισσα», «Παρηγορήτρια», «Παραμυθία», «Ἐλευθερώτρια», «Γοργοεπήκοος», εἶναι μερικὲς ἀπό τὶς ἰδιότητες ποὺ ἀποδίδει ἡ λαϊκὴ εὐσέβεια στὸ πρόσωπό Της.

Ὅλες αὐτὲς οἱ ἰδιότητες μᾶς λένε ὄχι μόνο αὐτὰ ποὺ ἔπαθε ἡ Παναγία καὶ μᾶς καταλαβαίνει, ἀλλὰ κυρίως αὐτὰ ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει, ὥστε νὰ μᾶς βοηθήσει, νὰ μὴν καταποντισθοῦμε «ἐν τῷ πελάγει τῶν θλίψεων». Γι’ αὐτὸ σήμερα ἀκουμπᾶμε στὴν Χάρη Της.

Γιὰ νὰ θεραπεύσει πληγές. Γιὰ νὰ ἐπουλώσει τραύματα. Γιὰ νὰ στεγνώσει δάκρυα. Γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι πιὸ ἰσχυρὴ ἀπὸ τὶς ὀδύνες της, γι’ αὐτὸ μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ σωθεῖ. Ἀμήν.-

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα!

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος



(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού www.imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Αύγ 15, 2018 12:20 pm

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΝΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΙΕΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Εικόνα

Κηφισιά, 14η Αυγούστου 2018

Χωρίς να έχουν επουλωθεί ακόμη οι πληγές της περσινής μεγάλης φωτιάς στην περιοχή του Καλάμου Αττικής, η Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, για μία ακόμη χρονιά, επλήγη βαρέως και δοκιμάστηκε δεινώς από την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου με επίκεντρο τις περιοχές Μάτι, Νέο Βουτζά, Προβάλινθος, Ζούγκλα και Αμπελούπολη Αγίας Μαρίνας, που ανήκουν στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Μία ανείπωτη τραγωδία, μία βιβλική και οικολογική καταστροφή συντελέστηκε στις περιοχές αυτές.

Από την μανία της πύρινης λαίλαπας δεν διέφυγαν το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα ούτε η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Μάτι Αττικής. Καταστράφηκε ολοσχερώς το κτήριο φιλοξενίας 20 ηλικιωμένων απόρων γυναικών. Κάηκαν δύο σπίτια φιλοξενίας παιδιών του Ιδρύματος, αποθήκες και βοηθητικοί χώροι και όλα τα οχήματα του Ιδρύματος. Το κτήριο του κέντρου γραφείων του Ιδρύματος και της Ιεράς Μονής με όλο το εξοπλισμό τους καθώς και όλο το αρχείο. Ελαιώνας 1500 δέντρων και δύο αμπελώνες καθώς και ο περιβάλλον χώρος του Ιδρύματος και της Ιεράς Μονής. Ολόκληρη η Δομή του Λυρείου και οι μοναχές φιλοξενούνται, μετά από ευγενική χορηγία του ιδιοκτήτη, στο ξενοδοχείο MARATHON Νέας Μάκρης. Τα παιδιά φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις, μέχρι την εγκατάστασή τους στο Ζάνειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας Εκάλης, κατόπιν συνεργασίας του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος και του Σεβ. Μητροπολίτη μας.

Κανένας Ιερός Ναός ή Παρεκκλήσιο δεν υπέστησαν ζημιά, παρά το γεγονός ότι ο περιβάλλον χώρος τους κατακάηκε.

Από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός της εθελοντικής διακονίας της Μητροπόλεως, με μέριμνα και καθοδήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Κυρίλλου. Εθελοντές διαφόρων ενοριών της Μητροπόλεως, με επίκεντρο τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής, σε συνεργασία με τους εθελοντές της ενορίας, με επικεφαλής τον Εφημέριο, βρέθηκαν κοντά στους πληγέντες ενορίτες τους.

Την επόμενη ημέρα της πυρκαγιάς επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές κλιμάκιο εθελοντών και Κληρικών συνοδευόμενο από τον Σεβ. Μητροπολίτη μας και διένειμε είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, νερό, τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ρούχα, είδη προσωπικής φροντίδας και καθαριότητας για μια πρώτη ανακούφιση των πληγέντων.

Μετά από μία καταγραφή των ιδιοκτησιών που υπέστησαν ζημιές στην περιοχή, ο Σεβασμιώτατος με ομάδα εθελοντών επισκέφθηκε, την Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018, τις κατασκηνώσεις στο Μάτι, όπου φιλοξενούνται 200 πυρόπληκτες οικογένειες, που έχασαν την πρώτη τους κατοικία. Είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί τους και να ενημερωθεί για τις γενικότερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα. Διένειμε, επίσης, μία πρώτη οικονομική ενίσχυση στις οικογένειες που συνάντησε ύψους 10.000,00€. Ακόμη, τους παραδόθηκαν είδη ρουχισμού ύψους 3.000,00€. Τους νοσηλευομένους με εγκαύματα ασθενείς στα Νοσοκομεία Κ.Α.Τ. και Σισμανόγλειο επισκέφθηκε κλιμάκιο Κληρικών και λαϊκών συνεργατών της ποιμαντικής διακονίας ασθενών της Μητροπόλεώς μας, τους ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση, τους ενίσχυσε πνευματικά και τους χορήγησε βοήθημα για την κάλυψη των αναγκών τους συνολικού ύψους 5.000,00€.

Όλα τα μέχρι σήμερα προσφερθέντα είδη (είδη ρουχισμού, τρόφιμα, νερά, φάρμακα, είδη καθαριότητας κ.ά.) στην Μητρόπολή μας, από Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Εξωτερικού, την Εκκλησία της Κρήτης και της Κύπρου, από εταιρείες, οργανώσεις και ιδιώτες, τα οποία ανέρχονται περίπου σε δύο τόνους, καθώς και χρηματικά βοηθήματα ύψους 25.000,00€ προωθήθηκαν στο κέντρο διανομής βοήθειας προς τους πυροπλήκτους, που στεγάζεται στην ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής. Επίσης, έχει δρομολογηθεί και βρίσκεται στο τελικό στάδιο η συνεργασία της Μητροπόλεώς μας με επιχειρηματικούς Ομίλους για την πλήρη αποκατάσταση 20 οικογενειών χαμηλού εισοδήματος, που έχασαν την πρώτη κατοικία τους.

Η μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια και προσφορά που συνεχίζει να καταφθάνει στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Μητροπόλεώς μας για τους πυροπαθείς αδελφούς μας στο Μάτι αποδεικνύει την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη που δείχνουν οι συνάνθρωποί μας για αυτούς που έχουν ανάγκη.

Η Μητρόπολή μας επιθυμεί να ευχαριστήσει όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους, οι οποίοι ήρθαν αρωγοί από την πρώτη στιγμή στην μεγάλη προσπάθειά μας για την ανακούφιση των πυροπαθών αδελφών μας, η οποία συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι την επανεγκατάσταση όλων των πυροπλήκτων στα σπίτια τους.

Εν όψει δε, της μεγάλης Θεομητορικής εορτής, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία πανηγυρίζει και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι, ευχόμαστε η Κυρία Θεοτόκος να περισκέπει και να φρουρεί την Πατρίδα μας, και να αποτελέσει παραμυθία και στήριγμα στους εμπερίστατους πυρόπληκτους αδελφούς μας, επουλώνοντας τις πληγές που άφησε η φονική λαίλαπα της πυρκαϊάς.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option= ... temid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Αύγ 15, 2018 12:23 pm

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

Εικόνα

Τὸ γεγονὸς τῆς Κοιμήσεως ἢ Μεταστάσεως τῆς Θεοτόκου, ὅπως ἦταν φυσικό, δὲν ἐνέπνευσε μόνο τοὺς μεγάλους ὑμνογράφους καὶ ἁγιογράφους, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀφιέρωσαν σ’αὐτὸ εἴτε εἰδικὲς Ὁμιλίες εἴτε ἀποσπάσματα – ἀναφορές. Ἄλλωστε δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ συμβεῖ διαφορετικά. Στὸ πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Παναγίας «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι» σὲ πολλὲς φάσεις τῆς ζωῆς της: Οὖσα Παρθένος γέννησε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔμεινε Παρθένος πρίν, κατὰ καὶ μετὰ τὴ γέννησή Του. Εἶναι ἀειπάρθενος. Καὶ ὅταν ὡς ἄνθρωπος ἀπέθανε καὶ τότε νικήθηκαν «τῆς φύσεως οἱ ὄροι», ἀφοῦ «τάφος καὶ νέκρωσις» δὲν τὴν κράτησαν στὴ γῆ, διότι «ὡς ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».

Ἡ φράση τοῦ Ἀπολυτίκιου τῆς ἑορτῆς τῆς «Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου»

«ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε», ἐπαληθεύεται διαρκῶς στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐπαληθεύεται καθημερινὰ ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ἐμπειρία μας. Δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε ἀναχωρώντας μὲ τὸν θάνατο ἀπὸ τὸν κόσμο. Εἶναι μαζί μας, μὲ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ μὲ τὴ μεσολάβησή της στὸν Υἱὸ καὶ Θεὸ της χάριν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ταπεινὰ καὶ μὲ πίστη τὶς πανίσχυρες πρεσβεῖες της.

Ὡς ἔκφραση θερμῆς εὐγνωμοσύνης γιὰ τὴν πολυποίκιλη βοήθειά της στὸν καθένα μας προσωπικά, καὶ γενικώτερα στὸν φιλόχριστο καὶ θεοτοκόφιλο λαό μας, παραθέτουμε λίγα πνευματικὰ ἄνθη ὀπὸ θαυμάσιες ὁμιλίες στὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως ὁρισμένων ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

«Ὦ πῶς ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς πρὸς τὴν ζωὴν διὰ μέσου θανάτου μετάγεται», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς Δαμασκηνός…

«Τί τοίνυν τό περί σέ τοῦτο μυστήριον ὀνομάσωμεν· θάνατον; ἀλλά καί φυσικῶς ἡ πανίερος καί μακαρία σου ψυχή τοῦ πανολβίου καί ἀκηράτου σου χωρίζεται σώματος, ὅμως οὐκ ἐναπομένει τῷ θανάτῳ οὐδ᾿ ὑπό τῆς φθορᾶς διαλύεται. ῟Ης γάρ τικτούσης ἀλώβητος ἡ παρθενία μεμένηκε, ταύτης μεθισταμένης ἀδιάλυτον τό σῶμα πεφύλακται καί πρός κρείττονα καί θειοτέραν σκηνήν μετατίθεται».

Ὦ πῶς ἐκείνη ποῦ γέννησε τὴν Πηγὴ τῆς ζωῆς μεταφέρεται διὰ μέσου τοῦ θανάτου πρὸς τὴν ζωή! Νὰ ὀνομάσουμε θάνατο αὐτὸ τὸ μυστήριο ποῦ συμβαίνει μὲ σέ; Ἄλλ’ ἐὰν καὶ χωρίσθηκε ἡ παναγία καὶ μακαρία ψυχή σου ἀπὸ τὸ πανευτυχὲς καὶ ἀμόλυντο σῶμα σου, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸν θάνατο κάθε ἀνθρώπου, ὅμως τὸ σῶμα σου δὲν παραμένει μόνιμα στὸν θάνατο, οὔτε διαλύεται ἀπὸ τὴν φθορά. Διότι αὐτῆς τῆς ὁποίας ἡ παρθενία ἔμεινε ἄθικτη, ὅταν γεννοῦσε τὸν Θεάνθρωπο, αὐτῆς καὶ τὸ σῶμα, ὅταν ᾖλθε ἡ ὥρα νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο, φυλάχτηκε ἀδιάλυτο καὶ μετετέθη πρὸς καλυτέρα καὶ θειοτέρα ζωὴ (ΡG 96, 713-716).

«Σὲ τάφος ἔχειν οὐ δύναται», προσθέτει ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης…

«῞Αδης κρατεῖν οὐκ ἰσχύει σου… ῎Απιθι τοίνυν, ἄπιθι σύν εἰρήνῃ. Μεταναστεύου τῶν ἐν τῇ κτίσει μονῶν· ἐξιλάσκου τόν Κύριον ὑπέρ τοῦ κοινοῦ».

Δὲν μπορεῖ νὰ σὲ κρατήσει ὁ τάφος. Δὲν ἔχει δύναμη νὰ σὲ ἔχει φυλακισμένη ὁ Ἅδης… Φύγε λοιπόν, φύγε εἰρηνική. Ἀναχώρησε ἀπὸ τς γήινες διαμονὲς καὶ ἱκέτευε καὶ ἐξιλέωνε τὸν Κύριο γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς συνανθρώπους σου. (ΡG 97, 1100).

«῞Ον τρόπον καί ὁ σός Υἱός καί πάντων Θεός», συμπληρώνει ὁ ἅγιος Γερμανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, «τοῦ ὁμοίου σαρκικῶς ἀπεγεύσατο θανάτου· παραδοξάσας δηλαδή, κατά τόν ἴδιον αὐτοῦ καί ζωοποιόν τάφον καί τό σόν τῆς κοιμήσεως ζωοπαράδεκτον μνῆμα· ὥστε ἀμφοτέρων σώματα μέν ἀφαντάστως ὑποδεξαμένων, διαφθοράν δέ μηδαμῶς ἐνεργησάντων. Οὐδέ γάρ ἐνεδέχετό σε θεοχώρητον οὖσαν ἀγγεῖον, τῆς ἀναλύσεως νεκροφθόρῳ διαρρυῆναι χοΐ· ᾿Επειδή γάρ ὁ κενωθείς ἐν σοί, Θεός ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, καί ζωή προαιώνιος, καί τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς σύνοικον ἔδει τῆς Ζωῆς γεγονέναι…».

Ὅπως δηλαδὴ ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς τῶν ἥλων γεύθηκε κατὰ τὴν σάρκα τοῦ τὸν ἴδιο θάνατο καὶ ὅπως δόξασε τὸν δικό του ζωοποιὸ τάφο, ἔτσι δόξασε καὶ τὸ δικό σου μνῆμα, ποὺ ἐδέχθη κατὰ τὴν κοίμησή σου Σὲ τὴν Μητέρα τῆς ζωῆς. Καὶ οἱ δυὸ τάφοι δέχθηκαν μέν, χωρὶς νὰ φαντάζονται, κάτι ξεχωριστό, τὰ σώματα καὶ τῶν δυό, ἀλλὰ δὲν ἐνήργησαν καμιὰ διαφθορὰ σ? αὐτά. Διότι δὲν ἦταν δυνατὸν σὺ ποὺ ἤσουν δοχεῖο ποὺ χώρεσε τὸν Θεὸ νὰ διαλυθεῖς στὸ χῶμα τῆς νεκρώσεως. Ἐπειδὴ Αὐτὸς ποὺ ταπεινώθηκε καὶ κυοφορήθηκε μέσα σου ἦταν ?ξ ἀρχῆς Θεὸς καὶ ζωὴ προαιώνιος, ἔπρεπε καὶ σύ, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, νὰ γίνεις σύνοικος μὲ τὴν Ζωή, μὲ τὸν Υἱό σου, στὰ οὐράνια (ΡG 98, 345-8).

Τὸ σῶμα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, σημειώνει καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ««μικρόν παραμεῖναν τῇ γῇ καί αὐτό συναπῆλθε… Καί τοίνυν ἐδέξατο μέν ὁ τάφος ἐπί μικρόν, ἐξεδέχετο δέ καί ὁ οὐρανός τήν καινήν γῆν ἐκείνην, τό πνευματικόν σῶμα… τό ἁγιώτερον ἀρχαγγέλων». Τὸ ἱερὸ σῶμα της, ἀφοῦ παρέμεινε γιὰ λίγο στὴ γῆ, ἔφυγε κατόπιν κι αὐτὸ στοὺς οὐρανοὺς μὲ τὴν ψυχή της. Δέχθηκε λοιπὸν τὸ σῶμα τῆς ὁ τάφος γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα, δέχθηκε δὲ τελικῶς καὶ ὁ οὐρανὸς τὸ σῶμα της, τὴν καινὴ ἐκείνη γῆ, ποὺ ἀνακαινίσθηκε ἀπὸ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της ποὺ κατοίκησε μέσα της, τὸ πνευματικὸ καὶ ἅγιο ἐκεῖνο σῶμα… ποὺ εἶναι ἁγιώτερο ἀπὸ τοὺς ἀρχαγγέλους «Μόνη αὕτη νῦν μετά τοῦ θεοδοξάστου σώματος σύν τῷ Υͺἱῶ τόν οὐράνιον ἔχει χῶρον», τονίζει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· «οὐ γάρ εἶχε κατέχειν εἰς τέλος γῆ καί τάφος καί θάνατος ζωαρχικόν σῶμα καί θεοδόχον». Μόνη ἡ Θεοτόκος τώρα, πρὸ τῆς Δευτέρας δηλαδὴ Παρουσίας, βρίσκεται μὲ τὸ θεοδόξαστο σῶμα τῆς μαζὶ μὲ τὸν Υἱό της στὸν οὐράνιο Παράδεισο. Διότι δένω μποροῦσαν νὰ κρατοῦν παντοτεινὰ ἡ γῆ, ὁ τάφος καὶ ὁ θάνατος τὸ σῶμα ἐκεῖνο, ποὺ ἔγινε δοχεῖο τοῦ Θεοῦ καὶ πηγὴ τῆς Ζωῆς (ΡG 151, 465).

Μεταξὺ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς (8ος αἰῶνας) ἀφιέρωσε στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου τρία σπουδαία Ἐγκώμια, ἀπὸ τὰ ὁποία παραθέτουμε σὲ ἀπόδοση στὴ νεοελληνικὴ τὰ ἑπόμενα ἀποσπάσματα:

Ὤ, πὼς ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς πεθαίνοντας πηγαίνει πρὸς τὴ ζωή! Ὤ, πὼς ἐκείνη ποὺ γεννώντας ξεπέρασε τοὺς νόμους τῆς φύσεως, τώρα ὑποτάσσεται στὴ φυσικὴ τάξη καὶ δέχεται θάνατο τὸ ἀμόλυντο σῶμα! Διότι πρέπει αὐτό, ἀφοῦ ἀφήσει κάτω τὸ θνητό, νὰ περιβληθεῖ τὴν ἀθανασία, ἀφοῦ καὶ ὁ Κύριός της δὲν ἀρνήθηκε τὴν πεῖρα τοῦ θανάτου. Γιατί πέθανε σωματικὰ καὶ μὲ τὸν θάνατό του καταργεῖ τὸ θάνατο καὶ στὴ φθορὰ χαρίζει τὴν ἀφθαρσία καὶ τὴ νέκρωση τὴν κάνει πηγὴ ἀναστάσεως. Ὤ, πὼς τὴν ἱερὴ ψυχή, καθὼς ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὸ σῶμα ποὺ δέχτηκε τὸν Θεό, τὴν ὑποδέχεται μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια ὁ Δημιουργός του παντὸς , τιμώντας καθὼς πρέπει ἐκείνην, ποὺ ἐνῷ κατὰ τὴν φύση τῆς ἦταν δούλη, σύμφωνα μὲ τὸ ἀνεξερεύνητο πέλαγος τῆς φιλανθρωπίας του καὶ κατὰ τὸ σχέδιό του τὴν ἔκανε Μητέρα του, καὶ σαρκώθηκε ἀληθινὰ κι ὄχι ψεύτικα. Γιατί παρακολουθοῦσαν, ὅπως λέει ἡ Παράδοση, τὰ παριστάμενα τάγματα τῶν ἀγγέλων καὶ περίμεναν τὸν ἀποχωρισμό σου ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Ὤ, τί ὡραιότατη ἐκδημία, ποὺ χαρίζει τὴ συνάντηση καὶ παραμονὴ κοντὰ στὸν Θεό! Γιατί, παρόλο ποὺ ὁ Θεὸς σ’ὅλους τους ἀφοσιωμένους σ’αὐτὸν καὶ τοὺς θεοφόρους ἀνθρώπους ἔχει χαρίσει αὐτὸ τὸ δῶρο – ναί, ἔχει χαριστεῖ καὶ τὸ πιστεύουμε – ὅμως ἡ διαφορὰ μεταξὺ δούλων τοῦ Θεοῦ καὶ Μητέρας εἶναι ἄπειρη. Ἑπομένως πῶς νὰ ὀνομάσουμε αὐτὸ τὸ μυστήριο ποῦ σου συμβαίνει θάνατο; Ἂν καὶ κατὰ τρόπο φυσικὸ ἡ πανίερη καὶ μακάρια ψυχή σου χωρίζεται ἀπὸ τὸ τρισευλογημένο καὶ ἄσπιλο σῶμα καὶ τὸ σῶμα σου παραδίνεται στὴν καθιερωμένη ταφή, ἐντούτοις δὲν μένει νεκρὸ καὶ δὲν διαλύεται ἀπὸ τὴν φθορά. Τῆς Παναγίας ἡ Παρθενία ἔμεινε ἀπείραχτη ὅταν γεννοῦσε, ὅταν ἡ ἴδια ἔφευγε ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τὸ σῶμα της διατηρήθηκε ἀδιάλυτο καὶ ἀνεβαίνει σὲ πολὺ ἀνώτερη καὶ πιὸ θεϊκὴ ζωή, ποὺ δὲν τὴν διακόπτει ὁ θάνατος, ἀλλὰ συνεχίζει νὰ ὑπάρχει στοὺς ἀτέλειωτους αἰῶνες (Ἐγκώμιον Α΄ εἰς τὴν Κοίμησιν, § 10).

Καὶ συνεχίζοντας ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στὸ ἴδιο Ἐγκώμιο ( § 11) λέει καὶ τὰ ἑξῆς:

Σὲ μετέφεραν ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανὸ ἄγγελοι μαζὶ μὲ ἀρχαγγέλους. Βλέποντας τὴν ἄνοδό σου τρόμαξαν τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα ποὺ βρίσκονται μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ. Κατὰ τὴ διάβασή σου αὐτὴ ὁ μὲν ἀέρας εὐλογεῖται, ὁ δὲ αἰθέρας ψηλὰ ἁγιάζεται. Χαίροντας ὑποδέχεται ὁ οὐρανὸς τὴν ψυχή σου. Ἐσένα μὲ ἱεροὺς ὕμνους καὶ ὁλόφωτες λαμπάδες χαρούμενης γιορτῆς προϋπαντοῦνε οὐράνιες δυνάμεις, σχεδὸν λέγοντας «ποιὰ εἰν’ αὐτὴ ποῦ ἀνεβαίνει ἀνθισμένη στὰ λευκά, ποῦ προβάλλει σὰν αὐγή, ὄμορφη σὰν φεγγάρι, λαμπερὴ σὰν τὸν ἥλιο»; Πόσο ὀμόρφηνες, πόσο γλύκανες! Εἶσαι σὰν τὸ ἀγριολούλουδο, σὰν κρίνο μὲς στὰ ἀγκάθια, γι’αὐτὸ σ’ἀγάπησαν οἱ νεάνιδες, τρέχουν ξοπίσω ἀπ’τὸ ἄρωμά σου. Σ’ὁδήγησε ὁ Βασιλιὰς στὰ ἰδιαίτερα διαμερίσματά του» (Ἆσμα Ἀσμάτων). Ἐκεῖ σὲ περιτριγυρίζουν οἱ ἐξουσίες, σὲ δοξολογοῦν οἱ ἀρχές, σὲ ἀνυμνοῦν οἱ θρόνοι, χαίρονται ἀπορώντας τὰ χερουβείμ, δοξάζουν τὰ σεραφεὶμ ἐσένα ποὺ ἔγινες ἡ φυσικὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας χάρη στὴν πραγματικὴ φιλανθρωπία του. Γιατί δὲν ἀνέβηκες ὡς τὸν οὐρανὸ ὅπως ὁ Ἠλίας, οὔτε «ἀνηρπάγης» μέχρι τὸν τρίτο οὐρανὸ ὅπως ὁ Παῦλος (Β΄ Κόρ. 12,2). Ἀλλὰ ἔφτασες ὡς τὸν ἴδιο τὸ βασιλικὸ θρόνο τοῦ Υἱοῦ σου, ὅπου τὸν βλέπεις μὲ τὰ μάτια σου καὶ χαίρεσαι καὶ στέκεις δίπλα του, μὲ πολλὴ καὶ ἀνείπωτη παρρησία.

Εἶσαι γιὰ τοὺς ἀγγέλους καὶ ὅλες τὶς ὑπερκόσμιες δυνάμεις ἄφατη εὐφροσύνη, γιὰ τοὺς πατριάρχες χαρὰ χωρὶς τέλος, γιὰ τοὺς δικαίους ἀνεκλάλητη εὐχαρίστηση, γιὰ τοὺς προφῆτες διαρκῆς ἀγαλλίαση! Τὸν κόσμο εὐλογεῖς, τὰ σύμπαντα ἁγιάζεις. Γιὰ τοὺς ἀποκαμωμένους εἶσαι ἀνάσα, γιὰ τοὺς πενθοῦντες παρηγοριά, γιὰ τοὺς ἀρρώστους γιατρειά, γιὰ τοὺς θαλασσοδαρμένους λιμάνι, γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς συγχώρεση, γιὰ τοὺς θλιμμένους καλοσυνάτο στήριγμα, γιὰ ὅσους σὲ ἀναζητοῦν ἡ πρόθυμη βοήθεια.

Στὸν τρίτο ἐγκωμιαστικὸ λόγο τοῦ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς λέει καὶ τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικὰ γιὰ τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου:

Σήμερα ἡ νοητὴ καὶ ἔμψυχη σκάλα, μὲ τὴν ὁποία ἀφοῦ κατέβηκε ὁ Ὕψιστος «φανερώθηκε πάνω στὴ γῆ καὶ συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἀνθρώπους» (Βαροὺχ 3, 38), χρησιμοποιώντας ὡς σκάλα τὸ θάνατό της μετέστη ἀπὸ τὴ γῆ στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ ἐπίγεια τράπεζα, αὐτὴ ποὺ τὸν οὐράνιο ἄρτο τῆς ζωῆς, τὸν ἀναμμένο ἄνθρακα τῆς θεότητας χωρὶς γάμο κράτησε μέσα της, ἀπὸ τὴ γῆ ὑψώθηκε στὸν οὐρανό…Σήμερα ἀπὸ τὴν ἐπίγεια Ἱερουσαλὴμ μετατίθεται ἡ ἔμψυχη πόλη τοῦ Θεοῦ στὴν «ἄνω Ἱερουσαλήμ»… καὶ ἐγκαθίσταται στὴν ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων. Καὶ ἡ ἔμψυχη καὶ λογικὴ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου μεταναστεύει στὴν ἀνάπαυση τοῦ Υἱοῦ της…

«Κεχαριτωμένη, Δεδοξασμένη, Παντάνασσα, ἀπὸ τὴν ἄφθονον ἐκείνην ἡλιοβολίαν τοῦ θείου φωτὸς ὀποῦ χαίρεσαι, παρισταμένη ἐκ δεξιῶν του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, πέμψον ἐδῶ κάτω καὶ εἰς ἠμᾶς τοὺς εὐλαβεῖς δούλους σου μίαν μακαρὶαν ἀκτῖνα, ὀποῦ νὰ εἶναι καὶ φῶς εἰς τὸν ἐσκοτισμένον μας νοῦν καὶ φλόγα εἰς τὴν ψυχραμένην μας θέλησιν, διὰ νὰ βλέπωμεν νὰ περιπατοῦμεν σπουδαῖοι εἰς τὴν ὁδὸν τῶν θείων δικαιωμάτων. Ἡμεῖς, μετὰ Θεόν, εἰς ἐσὲ τοῦ Θεοῦ τὴν Μητέρα καὶ Μητέρα ἡμῶν ἔχομεν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας· ἀπὸ σὲ ἐλπίζομεν τᾶς νίκας τῆς γαληνοτάτης Αὐθεντίας, τὰ τρόπαια τῶν Εὐσεβῶν Βασιλέων· τὴν στερέωσιν τῆς Ἐκκλησίας· τὴν ἀντίληψιν τοῦ Ὀρθοδόξου γένους· τὴν σκέπην τῆς εὐλαβοῦς του ταύτης πολιτείας, ὀποῦ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὴν ἄμαχόν σου βοήθειαν. Ναί, Παναγία Παρθένε, ναί, Μαρία, ὄνομα ὀποῦ εἶναι ἡ χαρά, ἡ παρηγορία, τὸ καύχημα τῶν Χριστιανῶν· δέξου τὴν νηστείαν καὶ παράκλησιν τῶν ἁγίων τούτων ἡμερῶν, ὀποῦ ἐκάμαμε εἰς τιμήν σου, ὡς θυμίαμα εὐπρόσδεκτον· καὶ ἀξίωσόν μας, καθὼς ἐδῶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εὐλαβῶς ἀσπαζόμεθα τὴν ἁγίαν καὶ θαυματουργὸν ταύτην εἰκόνα, ἔτζι καὶ ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον νὰ ἰδοῦμεν αὐτὸ τὸ μακάριόν σου πρόσωπον, τὸ ὁποῖον νὰ προσκυνοῦμεν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰώνας».(Ἠλίας Μηνιάτης).

Πηγή: Ἴδρυμα Νεότητος καί Οἰκογενείας Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού www.imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Αύγ 15, 2018 12:43 pm

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕἰΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Εικόνα

Εικόναἁγία εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι πολυπρόσωπη. Δυὸ ὅμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στὴν ὅλη παράσταση: Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία. Ὁ Χριστός μὲ τὸ ἡγεμονικό Του παράστημα κρατεῖ τὴν ψυχὴ τῆς Παναγίας Μητέρας Του, βρέφος φασκιωμένο, καὶ τὸ λιπόσαρκο σκήνωμα τῆς Παναγίας.

«Στὴν εἰκόνα δεσπόζει τὸ νεκρικὸ κρεβάτι, στολισμένο μὲ πλούσια ποδέα, ὅπου ἀναπαύεται ἡ Παναγία μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα. Μπροστὰ στερεωμένο σὲ ἕνα ἁπλὸ κηροπήγιο καίει ἕνα χοντρὸ κερί. Πίσω ἀπὸ τὸ νεκρικὸ κρεβάτι καὶ στὴ μέση ἀκριβῶς στέκει ὁ Χριστὸς μὲ τὸ σῶμα σὲ στροφὴ πρὸς τὰ δεξιά, πρὸς τὴν κεφαλὴ τῆς Μητέρας Του. Στὰ χέρια Του ἁπλωμένα στὴν ἴδια κατεύθυνση, κρατεῖ τὴν ψυχή της, ποὺ ἔχει τὴ μορφὴ φασκιωμένου μωροῦ μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα. Τὸν τριγυρίζει δόξα. Μέσα σ’ αὐτὴ εἶναι ζωγραφισμένοι στὴν κορυφὴ ἕνα ἑξαπτέρυγο καὶ σὲ μονοχρωμία τέσσερεις ἄγγελοι ποὺ πλαισιώνουν τὸ Χριστὸ μὲ χειρονομίες καὶ ἔκφραση λύπης στὰ πρόσωπά τους... Πάνω ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὴν κορυφὴ τοῦ τόξου τῆς εἰκόνας ἔχουν ἀνοίξει οἱ πύλες τοῦ οὐρανοῦ καὶ φαίνονται δυὸ ἄγγελοι, πάλι σὲ μονοχρωμία, νὰ σκύβουν μὲ σκεπασμένα χέρια γιὰ νὰ πάρουν μὲ τὴ σειρὰ τους τὴν ψυχή της. Στὴν κεφαλὴ καὶ στὰ πόδια τοῦ νεκρικοῦ κρεβατιοῦ εἶναι μαζεμένοι οἱ δώδεκα ἀπόστολοι μὲ ἐκφράσεις, στάσεις καὶ χειρονομίες ποὺ δείχνουν βαθειὰ λύπη. Ὁ Πέτρος θυμιατίζει στὴν κεφαλὴ τῆς Παναγίας, ὁ δὲ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ὁ Θεολόγος Ἰωάννης σκύβουν στὰ πόδια της καὶ τὴν ἀσπάζονται. Πιὸ πίσω εἶναι τρεῖς ἱεράρχες μὲ ἀνοιχτὰ βιβλία καὶ στὰ ἀριστερά, στὸ βάθος, θρηνοῦν τρεῖς γυναῖκες. Τὴ σύνθεση κλείνουν στὸ βάθος, πίσω ἀπὸ τὶς ὁμάδες τῶν μαθητῶν, δυὸ συμβατικὰ ἀρχαιόπρεπα κτήρια. Ἀνάμεσα σ’ αὐτὰ διαβάζεται ἡ ἐπιγραφὴ Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ Θ(ΕΟ)ΤΟΚΟΥ» (Α. Καρακατσάνη). Οἱ τέσσερεις (εἰκονίζονται οἱ τρεῖς) Ἱεράρχες ποὺ παραβρέθηκαν στὴν Κοίμηση, ἦταν: ὁ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ὁ Ἰερόθεος, ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ ὁ Τιμόθεος. Ὁ Ἰερόθεος δὲν εἰκονίζεται.

Σὲ κάποιες εἰκόνες βλέπουμε στὴ δεξιὰ ἄκρη τοῦ σπιτιοῦ τὸν Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνὸ ποὺ βαστᾶ χαρτὶ (πάπυρο) μὲ τὰ ἑξῆς λόγια:«Ἀξίως ὡς ἔμψυχόν σε οὐρανὸν ὑπεδέξαντο οὐράνια Πάναγνε θεία σκηνώματα καὶ παρέστηκας...» Καὶ στὰ ἀριστερὰ τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν ποιητὴ κρατώντας ἄλλο χαρτὶ ποὺ λέει: «Γυναίκα σε θνητήν, ἄλλ᾿ ὑπερφυῶς καὶ μητέρα Θεοῦ εἰδότες, πανάμωμε…»

Σ’ ὅλα τὰ πρόσωπα διακρίνεται ἡ θλίψη, ἀνάμικτη ὅμως μὲ τὴ γλυκιὰ ἐλπίδα. Εἶναι ἡ «χαρμολύπη», τὸ «χαροποιόν πένθος», γνώρισμα τῶν πιστῶν ποὺ ζοῦν μὲ τὴν προσμονὴ τῆς ἀνάστασης. Τοῦτο βλέπουμε καὶ στὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς, ποὺ ἄλλοτε τονίζουν τὸν τρόμο καὶ τὸ δέος τῶν Ἀποστόλων, τοὺς ὁποίους παρουσιάζουν νὰ δακρύζουν καὶ ἄλλοτε τονίζουν τὴ χαρά τους, ποὺ τὴν ἐκδηλώνουν μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους. Παραθέτουμε δυὸ ἀποσπάσματα: «Ὅτε ἡ μετάστασις τοῦ ἀχράντου σου σκήνους ηὐτρεπίζετο, τότε οἱ Ἀπόστολοι περικυκλοῦντες τὴν κλίνην τρόμω ἐώρων σε» (Στιχηρὸ ἰδιόμελο ὄρθρου), καί «...τὸ ζωαρχικὸν καὶ θεοδόχον σου σῶμα κηδεύσαντες ἔχαιρον, πανύμνητε» (Δοξαστικὸ ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ).

Σὲ μερικὲς εἰκόνες εἰκονίζονται στὸν οὐρανὸ σύννεφα, ποὺ μετέφεραν τοὺς ἀποστόλους στὴν Ἱερουσαλήμ. Σὲ πολλὲς εἰκόνες τῆς Κοίμησης ζωγραφίζεται καὶ τὸ ἐπεισόδιο τοῦ ἀγγέλου καὶ κόβει μὲ τὸ ξίφος του τὰ χέρια τοῦ Ἰεφονία. (Πρόκειται γιὰ ἐκεῖνο τὸν Ἑβραῖο ποὺ ἀποπειράθηκε νὰ ρίξει στὸ ἔδαφος τὸ λείψανο τῆς Θεοτόκου).


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option= ... temid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Δευτ Οκτ 22, 2018 6:27 pm

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εικόνα

Κηφισιά, 16η Οκτωβρίου 2018

Συνεχίζοντας την αδιάκοπη μέριμνα και φροντίδα για τους από 23/7/2018 πυρόπληκτους συμπολίτες μας, η Ιερά Μητρόπολη μας, σε συνεργασία με τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής, συντελεί στην κατά το δυνατόν ανακούφιση των αναγκών των εμπερίστατων αδελφών μας.

Στο πλαίσιο αυτό την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018 ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δωρόθεος Εριφιλίδης, προσέφερε ως δωρεά τρόφιμα καί αγαθά, για χρήση προς μαγείρεμα, στην Ε΄ Κατασκήνωση του Δήμου Μαραθώνος, για την κάλυψη των αναγκών των πυροπλήκτων που φιλοξενούνται εκεί. Την ανωτέρω φιλάνθρωπη προσφορά του Ιερού Ναού παρέλαβαν εκ μέρους των πυροπλήκτων η Συντονίστρια της Ε΄ Κατασκήνωσης, κ. Χρυσούλα Κώτση, και ο μάγειρας Ζεκυριάς Χρήστος, μετά των οποίων υπεγράφη μάλιστα και Πρακτικό Παραλαβής αγαθών – Δωρεά από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μάτι Αττικής.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού www.imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Δευτ Οκτ 22, 2018 6:30 pm

Τί εἶναι τὸ Κατηχητικὸ Σχολεῖο καὶ ποιὰ ἡ προσφορὰ του σήμερα;

Εικόνα

Τί εἶναι τὸ Κατηχητικὸ Σχολεῖο καὶ ποιὰ ἡ προσφορὰ του σήμερα;

Ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ὥ­ρι­σε ὡς ἡ­μέ­ρα ἐ­νάρ­ξε­ως τῶν μα­θη­μά­των τῶν Κα­τη­χη­τι­κῶν Σχο­λεί­ων τήν Κυριακὴν 7ην Ὀ­κτω­βρί­ου 2018.

Ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς γνωστό, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῆς ἀνιδιοτελοῦς καὶ γνησίας ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νοιάζεται καὶ ἐνδιαφέρεται πάντοτε γιὰ τὸν συνάνθρωπο καὶ ἀσφαλῶς γιὰ τὴν εὐαίσθητη παιδικὴ ἡλικία. Μέσα στὰ πλαίσια τῆς μέριμνας αὐτῆς, δραστηριοποιοῦνται καὶ λειτουργοῦν στὶς Ἐνορίες τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, κατηχητικὰ σχολεῖα καὶ νεανικὲς συντροφιές. Ἀναμφίβολα, τὸ κατηχητικὸ σχολεῖο ἀποτελεῖ θεσμὸ στὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία καὶ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, διότι ἀνέθρεψε ἐπὶ σειρὰ δεκαετιῶν τὶς γενιὲς τῶν ἑλληνοπαίδων, ἐμπνέοντας τές, μὲ τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ ἦθος.

Στὶς μέρες μας εἶναι μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ γεγονὸς ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει αὐτὸς ὁ ἱερὸς θεσμός. Διότι πραγματικά ἀποτελεῖ μιὰ πνευματικὴ ὄαση γιὰ τὶς νεανικὲς ψυχές, μέσα στὴν ἔρημο τῶν πόλεων· καὶ λέγοντας «ἔρημο», ἐννοοῦμε τὴν κοινωνικὴ ἀποξένωση, τὴ μοναξιὰ καὶ τὴν ψυχικὴ ἐρήμωση, ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς μέσα στὶς πολύβουες μεγαλουπόλεις. Διότι παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχουν συγκεντρωθεῖ τόσοι πολλοὶ ἄνθρωποι σ’ ἕνα περιορισμένο τόπο, εἶναι δυστυχῶς μεταξὺ τους ἀποξενωμένοι. Σχῆμα ὀξύμωρο, ποὺ ὅμως ἀποτελεῖ μία πραγματικότητα.

Ὁ πυρῆνας τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀπὸ αὐτὴν πρωτίστως λαμβάνουν τὶς βάσεις καὶ τὰ θεμέλιά τους. Τὸ κατηχητικὸ ἔργο ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη παράγοντα, ὁ ὁποῖος ἔρχεται γιὰ νὰ συνεισφέρει στὸ δύσκολο ἔργο τῆς οἰκογένειας καὶ νά συμβάλλει θετικὰ στὴ διαπαιδαγώγηση τῶν νέων. Ἡ προσφορὰ τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου στὴ νεανικὴ ἡλικία καθὼς διαπιστώθηκε μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία ἐτῶν εἶναι σημαντική. Τὰ ὀφέλη ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν προσφορὰ αὐτὴ στοὺς νέους, θὰ μπορούσαμε νὰ τὰ συνοψίσουμε στὰ ἑξῆς ἀκόλουθα:

καλλιεργεῖ στὶς ψυχὲς τους τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο,
τούς βοηθᾶ νὰ διακρίνουν τοὺς ποικίλους κινδύνους, τὶς παγίδες καὶ κακοτοπιὲς τῆς ζωῆς,
τούς δίνει πνευματικὰ ἐφόδια, τὰ ὁποῖα θὰ φανοῦν πολύτιμα καὶ θὰ βοηθήσουν οὐσιαστικὰ στὴν ἀντιμετώπιση τῶν διαφόρων δυσκολιῶν ποὺ πρόκειται νὰ συναντήσουν στὴ ζωή τους,
τούς καθοδηγεῖ στὸ δρόμο τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους,
τούς διδάσκει τὸ σεβασμὸ τῶν ἀξιῶν τῆς κοινωνίας μας,
τούς ἀποφορτίζει ἀπὸ τὴν πίεση, τὸ βάρος καὶ τὴν κούραση τῆς ἑβδομάδας,
συντελεῖ στὴν κοινωνικοποίησή τους μέσα ἀπὸ τὸ ὁμαδικὸ πνεῦμα τῶν συνάξεων καὶ τῆς ψυχαγωγίας καὶ
συμβάλλει στὴ διαμόρφωση μιᾶς ὑγιοῦς καὶ ὁλοκληρωμένης προσωπικότητας.
Ἄς παρακινήσουμε τὰ παιδιά μας νὰ φοιτήσουν καί φέτος στὰ κατηχητικά τῆς ἐνορίας μας. Ἔχουν νὰ ὠφεληθοῦν πολλά. Εἶναι γνωστὴ ἡ παλιὰ προτροπή: «Γονεῖς ποὺ ἔχετε παιδιὰ ἐὰν τὰ ἀγαπᾶτε, τὸ κατηχητικὸ σχολεῖο ποτὲ μὴν τὸ ξεχνᾶτε. Εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα τὰ ἀγαθά σας, γιατί αὐτὰ θὰ ὁδηγεῖ, θὰ σῴζει τὰ παιδιά σας».

Τελικά, τό Κατηχητικό θά δώσει στό παιδί σας ἕνα πανίσχυρο ὅπλο: μία ἀλάνθαστη πυξίδα γιά τή ζωή του. Γιατί τό παιδί σας θά περάσει στή ζωή του μία Ὀδύσσεια γεμάτη Σειρῆνες καί Συμπληγάδες - ἵσως μέ φτώχεια, ἵσως μέ πλοῦτο, πάντα ὅμως μέ πολλούς πειρασμούς καί παρασυρμούς.


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού www.imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Δευτ Οκτ 22, 2018 6:38 pm

Χειροτονία Διακόνου στήν Ἱερά Μητρόπολή μας.

Τὴν Δευτέρα 8η μηνὸς Ὀκτωβρίου στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Κηφισιᾶς, μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα συγκινήσεως καὶ πνευματικῆς χαρᾶς, τελέστηκε πολυαρχιερατικὸ συλλείτουργο μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν Σέβ. Μητροπολιτῶν: Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρα, Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμοθέου. Συμπροσευχόμενος ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος παρέστη ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργείας ὁ Σέβ. Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἁμαρουσίου καὶ Ὠρωποὺ κ. Κύριλλος, τέλεσε τὴν εἰς Διάκκονον Χειροτονία τοῦ Μοναχοῦ Ἰωάννη (κατὰ κόσμον Θεοδώρου Γκουγκούμη) ὁ ὁποῖος τυγχάνει πνευματικὸ του τέκνο, ἀπὸ τὴν ἱερατική του διακονία στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ δὴ εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Ἰλισσίων, ὅπου ἦταν ἐφημέριος.

Πρὸ τοῦ τέλους τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σέβ. Μητροπολίτης μας χειροθέτησε εἰς Ἀρχιδιάκονον τῆς Μητροπόλεως τὸν νεοχειροτονηθέντα Διάκονο Ἰωάννη. Ὁ νέος Ἀρχιδιάκονος θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπηρετεῖ στὸ Ἰδιαίτερο Γραφεῖο τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ ὡς Γραμματεὺς τῆς Δ.Ε. τοῦ Κ.Τ.Ε.Δ. (Κεντρικοῦ Ταμείου Ἐνοριακῆς Δράσεως τῆς Ι. Μητροπόλεως).



Χειροτονητήριος Λόγος Ἀρχιδιακόνου π. Ἰωάννου



"Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Ιερά της Εκκλησίας Αυτής Κεφαλή,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, Θεοτίμητοι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων,

Σεβαστοί πατέρες,

Χριστού Διάκονοι,

Αδελφοί χριστιανοί,

Καθώς λίγα λεπτά υπολείπονται από της εκπληρώσεως των παιδικών πόθων και ονείρων μου, από της στιγμής εκείνης, κατά την οποία πρόκειται δια των Αρχιερατικών Σας Χειρών, Σεβασμιώτατε, να αξιωθώ του πρώτου βαθμού της Αγίας Ιερωσύνης και να καταστώ διάκονος των Μυστηρίων της Εκκλησίας, της μόνης κιβωτού της σωτηρίας του ανθρώπου, έρχονται στην μνήμη μου τα λόγια του Προφήτου Ιερεμίου: «η καρδιά μου σπαράσσεται μέσα μου, όλα τα κόκκαλά μου τρέμουν».

Μη δυνάμενος να ερμηνεύσω την ανεξήγητη κλήση του Θεού προς το ταπεινό μου πρόσωπο, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί και μία μαρτυρία προς τον σύγχρονο κόσμο, εμπιστεύομαι πάσαν την ζωήν μου Χριστώ τω Θεω και την καλήν έκβασιν της νέας μου πορείας στην Χάρη Αυτού, την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα. Ευρισκόμενος δε προ του Ιερού Θυσιαστηρίου, τολμώ να επαναλάβω τον λόγο του Προφήτου: «ιδού εγώ ειμι, απόστειλόν με».

Κατά την ιεράν ταύτην ώραν της ζωής μου δοξολογώ και ευχαριστώ τον Άγιον Θεόν, τον Άναρχο Πατέρα, τον Συνάναρχον Λόγον και το Πανάγιον Πνεύμα, το Οποίον όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας, δι’ όλες τις προς την ελαχιστότητά μου ευεργεσίες, αποκορύφωμα των οποίων αποτελεί η σημερινή είσοδός μου εις τα Άγια των Αγίων.

Ο Θεός, όμως, που κατεργάζεται την σωτηρίαν μας, αποκαλύπτει το σχέδιο της πορείας τού καθενός από εμάς μέσω των προσώπων, των γνησίων εικόνων Του. Επιτρέψτε μου με ευγνωμοσύνη καρδιακή να αναφερθώ στους κατ’ εμέ Θεού συνεργούς, προκειμένου να χαίρω χαράν μεγάλην σήμερον.

Κατά πρώτον στρέφω τον λόγο μου προς τον γλυκύν και απλούν Επίσκοπον της σήμερον εορταζούσης τα ελευθέριά της γενετείρας μου νήσου Λήμνου κ. Ιερόθεον, ενώπιον του οποίου ομολόγησα δια πρώτην φοράν την επιθυμίαν μου να γίνω ιερεύς. Οι λατρευτικές εμπειρίες πλησίον του καθώς και η σοφία, με την οποία αντιμετώπιζε τα εκάστοτε προκύπτοντα ζητήματα, καλλιεργούσαν την επιθυμίαν μου να θέλω να γίνω μιμητής του. Κάθε συναναστροφή με το πρόσωπό του αποτελούσε «μαρτυρία Χριστού». Θυμάμαι να μου λέγει συχνά την φράση του Ευαγγελίου: «η βασιλεία του Θεού βιάζεται, παιδί μου, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Η επιθυμία του για καταρτισμένα στελέχη οδήγησε τα βήματά μου στην γεραρά Εκκλησιαστική Σχολή της Ριζαρείου. Με ευγνωμοσύνη θυμάμαι πάντα την επί πτερύγων αγγέλων μετάβασίν του εκ Λήμνου εις Αθήνας προκειμένου να παραστή στην τελετή της ρασοφορίας μου τον Νοέμβριο του 2001. Τον ευχαριστώ από καρδίας δια την υλικήν και πνευματικήν του μέριμναν προς το πρόσωπόν μου κατά τα χρόνια που επηκολούθησαν. Εύχομαι επί τη συμπληρώσει τριακονταετούς αρχιερατικής διακονίας του τον ερχόμενον μήνα ο Θείος της Εκκλησίας Δομήτωρ να χαρίζει εις αυτόν έτη πολλά και υγιεινά και να τον διατηρεί ευλογούντα, αγιάζοντα και ειρηνεύοντα τον λαόν του Θεού.

Ευχαριστίες πολλές εκφράζω προς τον εν Λήμνω πνευματικόν μου πατέρα, Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Αδάμ, για την ανιδιοτελή αγάπη του, την έμπρακτη βοήθειά του και την εμπνευσμένη πνευματική του καθοδήγηση.

Θερμές ευχαριστίες εκφράζω στον πρώτο μετά τον ένα της νοητής αυτής ολκάδος, τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως μας, πατέρα Κωνσταντίνο Χαραλαμπόπουλο, για την καρδιακή αγάπη του και την ευγένειά του προς το πρόσωπό μου. Ο εμπνευσμένος λόγος του, η αρχοντική του παρουσία και η ελεύθερη σκέψη του αποτελούν για μένα γνήσιες εκφράσεις της πνευματικής μας φιλίας. Στο πρόσωπόν του ευχαριστώ όλους τους ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ιδιαιτέρως τους Προέδρους των Φιλοπτώχων Ταμείων για την άριστη συνεργασία που έχουμε ως τώρα στα ζητήματα του φιλανθρωπικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως. Στο πρόσωπό του ακόμη ευχαριστώ τους κληρικούς και τους λαϊκούς αδελφούς μου, υπαλλήλους της Ιεράς Μητροπόλεως για την αγαστή συνεργασία μας.

Παράλειψη στο σημείο αυτό θα ήταν να μη αναφερθώ στον στρατιώτη της Μητροπόλεώς μας, τον διακεκριμένο εις το σώμα των τακτικών ιεροκηρύκων, Πανοσ. Αρχιμ. π. Νικάνορα Καραγιάννη. Οι λόγοι του αποκαλύπτουν για μένα πρότυπο γνησίου ερμηνευτού του Ευαγγελίου.

Κλίνω γόνυ ευχαριστίας προς τον Ηγούμενο της αρτισυστάτου Ιεράς Μονής Οσίας Φιλοθέης Αμαρουσίου, Αρχιμ. π. Γρηγόριο Λιέπουρη, και το περί αυτόν Ηγουμενοσυμβούλιον δια την στοργή και την πολύτιμη βοήθειά τους.

Πολλές ευχαριστίες απευθύνω προν την χορείαν των Ριζαριτών κληρικών. Πρώτον μνημονεύω τον καλλικέλαδον ερμηνευτήν τόσον της πατρώας εκκλησιαστικής μας μουσικής, όσον και της παραδοσιακής, τον υποδειγματικόν λειτουργόν, το καύχημα της Μητροπόλεώς μας, τον υφ’ Υμών, Σεβασμιώτατε, διορισθέντα εις την περίοπτον θέσιν του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου, αγαπητόν μας Πρωτοπρεσβύτερον π. Χρίστον Κυριακόπουλον. Και εν συνεχεία τους καρδιακούς μου φίλους, Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Σταθόπουλο, Πρεσβύτερο π. Λάζαρο Κουτσογιάννη, Πρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Βασιλάκη και τον καλλικέλαδο Διάκονο του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών π. Δημήτριο Φωκιανό. Στο σημείο αυτό από καρδίας ευχαριστώ τον αδελφικό φίλο μου, ριζαρίτη Παναγιώτη Μανδρούκα, ευχόμενος όπως ο Κύριος σύντομα να τον αξιώσει να καταστεί μέτοχος του υπουργήματος της ιερωσύνης, προσθέτοντας ακόμη ένα κρίκο στην αλυσίδα των ριζαριτών λευϊτών.

Πολλές ευχαριστίες, επίσης, εκφράζω προς τους Πανοσιολογιωτάτους Αρχιμανδρίτες, π. Σέργιον Βαρέλια, τον εορτάσαντα χθες τα ονοματήρια του, ευχόμενος ο Κύριος να εκπληρώσει παν καταθύμιόν του, και τον π. Ευστράτιο Δελατόλα, τον αεικίνητο και επαγρυπνούντα φρουρόν της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Η θυσιαστική του αγάπη για όλους, όσοι τον συναναστρεφόμαστε, γίνεται «δρόσος αερμών» στην καθημερινότητά μας.

Εκ βάθους καρδίας ευχαριστώ τον φέροντα τα πρεσβεία στην χορεία των διατελεσάντων αρχιδιακόνων Σας, φίλτατο αδελφόν μου Αιδεσ. Πρωτοπρεσβύτερο π. Σωτήριο Αλεβιζάκη, καθώς και όλα τα μέλη της κατ’ οίκον εκκλησίας του για την αγάπην, με την οποίαν με περιβάλλουν. Εξαιρέτως και με βαθιά συγκίνηση μνημονεύω του ονόματος του αναδεκτού μου Λουκά Αλεβιζάκη, του οποίου το χαμόγελο ως έκφραση της αγάπης του αποτελεί δι’ εμέ μαρτυρία της χάριτος του Θεού στη νέα μου ζωή.

Καθηκόντως ευχαριστώ τους δασκάλους μου στο Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο στη Λήμνο, τους Καθηγητές μου στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ριζαρείου. Εξαιρέτως μνημονεύω του ονόματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, για την προστασία που επεδείκνυε στο πρόσωπό μου. Και στους καθηγητές μου στην Θεολογικήν Σχολήν του Αθήνησι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Εξαιρέτως μνημονεύω του ονόματος του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου, εραστή της Παλαιάς Διαθήκης. Οι λόγοι του αποτελούν για μένα παρακαταθήκη ιερά.

Με ευγνωμοσύνη στρέφω την σκέψη μου προς τον Ναό του Αγίου Γερασίμου των Ιλισίων, εκφράζοντας θερμές ευχαριστίες προς τους σεβαστούς πατέρες για όσα διδάχθηκα κοντά τους, προς τον καλλικέλαδον Πρωτοψάλτην του Ιερού Ναού κ. Κωνσταντίνον Μπιλάλη για την καθοδήγησή του εις το ιερόν αναλόγιον, τον οποίον ευχαριστώ εξ όλης μου της δυνάμεως δια την σήμερον λίαν τιμητικήν δι’ εμέ παρουσία του να προΐσταται του χορού των ιεροψαλτών. Εύχομαι ο Κύριος να χαρίζει πάντα τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά του εις αυτόν και την ευλογημένη οικογένειά του καί τον αγαπητό μας Στέλιο Παναγόπουλο, δάσκαλο των χορευτικών τμημάτων παραδοσιακών χορών του Ιερού Ναού δι’ όλες τις δι’ εμέ εκφράσεις της φιλίας του. Και εν κατακλείδι τα παιδιά του κατηχητικού σχολείου για τις όμορφες εμπειρίες που έζησα μαζί τους.

Ευχαριστίες εγκάρδιες εκφράζω προς τους σεβαστούς μου γονείς Δημήτριο και Μαρκέλλα για την θυσιαστική αγάπη και τους κόπους που κατέβαλλαν για την ανατροφή και τις σπουδές τόσον εμού, όσον και του κατά σάρκα αδελφού μου Ευαγγέλου.

Βαθυσεβάστως ευχαριστώ τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς Διδυμοτείχου Δαμασκηνόν, Μεσσηνίας Χρυσόστομον, Ιλίου Αθηναγόρα και Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεον, που σήμερα κυκλώνουν το Άγιο Θυσιαστήριο, εκφράζοντες τα φιλάδελφα αισθήματά τους προς το πρόσωπόν Σας, Σεβασμιώτατε, και λαμπρύνοντες την χαράν μας. Στα πρόσωπά τους ευχαριστώ τα μέγιστα και τα μέλη των συνοδειών τους για τον κόπο εις τον οποίο υπεβλήθησαν να έρθουν και να συμπροσευχηθούν μαζί μας.

Ολοκάρδιες ευχαριστίες εκφράζω, επίσης, προς τους συλλειτουργούντας πρεσβυτέρους και διακόνους, τους εγγύς και τους μακράν ελθόντες να συλλειτουργήσουν μαζί Σας, Σεβασμιώτατε, καθώς επίσης και τους λαϊκούς αδελφούς μου, συγγενείς και φίλους μου εκ Λήμνου, για τον κόπο εις τον οποίο υπεβλήθησαν, και όσους φίλους αλλαχόθεν ήλθον να με τιμήσουν με την παρουσία τους και να με ενισχύσουν με την προσευχή τους.

Τελευταίον άφησα Εσάς, Σεβασμιώτατε, τον πρώτον κατ’ αξίαν. Η φοιτητική μου ιδιότητα και η κατ’ αυτά διαμονή μου εις την περιοχήν των Ιλισίων απετέλεσαν την αφορμή της ελεύσεώς μου εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων κατά την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού τον Σεπτέμβριον του 2007. Ο Ναός εις τον οποίο υπηρετούσατε ως Προϊστάμενος, ο Ναός εις τον οποίο ελάβατε δια των Τιμίων Χειρών του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου του Β΄ την Αγία Αρχιερωσύνη. Ο Ναός εις τον οποίο με χειροθετήσατε Αναγνώστη δια των νωπών τότε αρχιερατικών Σας χειρών την Κυριακή της Πεντηκοστής του έτους 2010. Η καθημερινή Σας συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες, η προσήνειά Σας, η σεμνότητά Σας, η αρχοντιά Σας στην Θεία Λειτουργία και τα εμπνευσμένα κηρύγματά Σας απετέλεσαν τα θελκτικά κίνητρα της επικοινωνίας μου μαζί Σας.

Σύντομα συνδέθηκα μαζί Σας με δεσμούς πνευματικούς. Στο πρόσωπό Σας έβλεπα ένα πρότυπο ορθοδόξου λειτουργού που συνέθεταν το καλλικέλαδο της φωνή Σας και η δωρικότητα των κινήσεών Σας. Παράλληλα με την λειτουργική Σας υπόσταση, η ευθυνοφόρος διακονία Σας στην Ιερά Σύνοδο από την νευραλγική θέση του Αρχιγραμματέως μαρτυρούσε την υπακοή και την αφοσίωσή Σας στην Εκκλησία και οι κόποι Σας υπέρ των δικαίων αυτής απεκάλυπταν την ευφυΐα Σας. Σύντομα γίνατε για μένα φίλος, αδελφός και πατέρας. Η καθημερινή επικοινωνία μαζί Σας στο Ναό, στη Σύνοδο, ακόμη και στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο Σας με δίδαξε να κάνω την ζωή Σας ζωή μου.

Η ολοκλήρωση των σπουδών μου και η εν ταυτώ επάξια εκλογής Σας οδήγησε την ελαχιστότητά μου εις την Καθέδρα της ιστορικής Ιεράς αυτής Μητροπόλεως και εις τον Ιερόν αυτόν Μητροπολιτικόν Ναόν του Μακεδόνα Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου. Ακόμη νιώθω να αντηχούν οι εντυπωσιακοί λόγοι, τους οποίους κατά την ενθρονιστήριον τελετή Σας εκφωνήσατε από του ιερού τούτου Θρόνου: «Ίσως η ιστορία να ευρίσκεται εις το τέλος της και οι αποκαλυπτικοί χρόνοι να είναι ήδη ένα γεγονός. Βαριά η πνευματική ατμόσφαιρα εις όλον τον κόσμον. Θα έλεγε κανείς ότι σύμπασα η οικουμένη αναπνέει με την βοήθεια κάποιας φιάλης οξυγόνου, αναζητώσα απεγνωσμένως την ελπίδα για να ζήσει. Και όμως ο Χριστός «ελπίς του κόσμου». Ευρίσκεται εν τω μέσω ημών άγνωστος ή και βλασφημούμενος δια την πολλήν Αυτού αγαθότητα».

Από της λαμπράς εκείνης ημέρας έως της σήμερον παραμένετε ο Αρχιθύτης που βιώνει τον Σταυρόν και το Πάθος, τα οποία όμως αποτελούν προοίμια της Αναστάσεως. Από της ημέρας εκείνης και έως της σήμερον με καταστήσατε μέλος της τοπικής αυτής εκκλησίας και στενόν συνοδοιπόρον της αρχιερατικής Σας ποιμαντορίας. Σεβασμιώτατε Σας ευχαριστώ. Είστε ο μεγάλος ευεργέτης της ζωής μου. Σας προσφέρω την υιική μου αφοσίωση και Σας παρακαλώ εξ όλης της καρδίας μου ευχηθείτε να φανώ αντάξιος της διακονίας που δια των Χειρών Σας μου εμπιστεύεται η Εκκλησία.

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να μεταφέρω την σκέψη μου στην ερατεινή μου πατρίδα την κατά τον Όμηρο «ανεμόεσσα» νήσον Λήμνον. Την Λήμνο που την περιλούουν οι αύρες του Πόντου και την τιμούν οι καλλίνικοι δάφνες της ιστορίας μας. Την Λήμνο που ο ιερός Άθωνας επισκιάζει. Την Λήμνο που σήμερα φορεί τα γιορτινά της και καταστόλιστη από την γαλανόλευκη σημαία τιμά τον Πολιούχο της Άγιο Σώζοντα και εορτάζει την απελευθέρωσή της από τον ζυγό των τέκνων της Άγαρ. Επιτρέψτε μου νοερώς να εισέλθω στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος και να κατασπαστώ ευλαβικά την Ιερά Εικόνα της καθώς και εκείνη του εορτάζοντος Πολιούχου και μετά να εισέλθω στο Βήμα και να φιλήσω το χέρι του Δεσπότη. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω την σκέψη μου στο μικρό χωριό μου, εκεί όπου είδα το φως της ζωής και έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Επιτρέψτε μου να περιδιαβώ τα αγυιάς και τας ρύμας του και να χαιρετίσω τους συγχωριανούς μου και να εισέλθω στην εκκλησιά μας, την Αγία Μαρίνα, να καταθέσω στην εικόνα της τα κρινολούλουδα της μεγάλης μου προς αυτήν ευλάβειας. Επιτρέψτε μου να προσκυνήσω τους τάφους των αοιδίμων πρεσβυτέρων πατρός Δημητρίου, δια των χειρών του οποίου έλαβα το Άγιον Βάπτισμα και κοινώνησα πρώτη φορά των Αχράντων Μυστηρίων, και πατρός Γεωργίου, τον οποίο εξαίφνης ο Κύριος κάλεσε κοντά του, και να τους παρακαλέσω να εύχονται για μένα από το επουράνιο θυσιαστήριο. Επιτρέψτε μου να περπατήσω στις ακρογιαλιές, να θαυμάσω τα χρώματα της θάλασσας, που τόσο αγαπώ, και να μυρίσω τα αρώματά της. Και από την μικρή μου πατρίδα, την χαμένη μέσα στα κύματα του Αιγαίου Πελάγους, να αφουγκραστώ την φωνή του Κυρίου, λέγοντος: «έξελθε εκ της γης και της συγγενείας σου και δεύρο εις γην, ην αν σοι δείξω». Και νυν ελήλυθε η ώρα. Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω.

Δέσποτα άγιε ευλόγησον."

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3444:xeirotonia-diakonou-stin-iera-mitropoli-mas&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Παρ Οκτ 26, 2018 1:15 pm

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

https://docs.google.com/viewerng/viewer?url=http://imkifissias.gr/images/stories/pdf/2018/23102018.pdf


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://www.imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες