Ιερά Μονή Συχαστρίας, Ρουμανία - The Sihastria (Hermitage) Monastery - Mănăstirea Sihastria Η Ιερά Μονή Συχαστρίας βρίσκεται στους πρόποδες των Καρπαθίων. Είναι από τα πιο πνευματικά και ησυχαστικά μοναστήρια της Ρουμανίας, όπως δηλώνει η ονομασία του, η οποία παράγεται από την ελληνική λέξη ησυχαστήριο. Κτισμένο στους πρόποδες των Καρπαθίων ξεκίνησε αρχικά το 1655, ως ησυχαστήριο το οποίο ίδρυσαν επτά ιερομόναχοι από το μοναστήρι του Νεάμτς. Το 1779 η Συχαστρία αναζωογονήθηκε πνευματικά υπό την καθοδήγηση του Αγίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι Ηγουμένου του μοναστηριού του Νεάμτς.
Το 1821 η Συχαστρία καταστρέφεται από τους τούρκους και ξαναχτίστηκε το 1824 από τον Μητροπολίτη Βενιαμίν Κωστάκη. Το Καθολικό της κτίσθηκε το 1825 και τιμάται στη Γέννηση της Θεοτόκου.
Η βυζαντινή, αλλά με εντόπιες επιδράσεις αγιογράφησή του, έγινε πριν από μερικά χρόνια. Εκπληκτική η εικόνα της Παναγίας του τέμπλου, δωρίθηκε το 1910 από το Άγιον Όρος. Το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού φαντάζει ζωντανό. Τυπικό του μοναστηρίου είναι να διαβάζεται συνεχεία όλη την ημέρα το ψαλτήρι. Γραφικό το μικρό παρεκκλήσι του. Κτίσθηκε το 1947 και αγιογραφήθηκε με πολύ μεράκι μεταξύ 1947 και 1953 από τον Ειρηναίο Προτσένκο. Ο καλλιτέχνης αυτός του χρωστήρα πέθανε λίγο πριν ολοκληρώσει το έργο του. Θαυμάσιο το ξυλόγλυπτο εικονοστάσιο, στο οποίο είναι τοποθετημένη η εικόνα της Παναγίας. Φέρει παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Καινούρια είναι και η αγιογράφηση της μοναστηριακής τράπεζας. Εγκαινιάσθηκε το 1992. Η τράπεζα δέχεται πλήθη επισκεπτών, αφού αρχή απαράβατη του μοναστηρίου είναι να τραπεζώνεται κάθε προσκυνητής, οποιαδήποτε ώρα κι αν πατήσει εδώ το πόδι του.
Ανάμεσα στα 1909-1944 Ηγούμενος της Σκήτης έγινε ο προερχόμενος από το Άγιον Όρος, ιερομόναχος Ιωαννίκιος Μορόι και ο οποίος επιτέλεσε σπουδαίο πνευματικό έργο.
Οι πιο σημαντικοί από τους Ηγουμένους που τον διαδέχτηκαν ήταν ο Αρχιμανδρίτης Cleopa Ilie και ο Αρχιμανδρίτης Victorin Oanele.
Όσο διάστημα ο Αρχιμανδρίτης Cleopa Ilie ήτα Ηγούμενος (1945-1949), δημιούργησε μια ισχυρή μοναστική κοινότητα, με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης Νικόδημος να ανακηρύξη την Σκήτη Συχαστρία σε κανονικό και ανεξάρτητο Μοναστήρι, χωρίζοντάς την από τα μοναστήρια Νεάμτς και Σέκου.
Υπό την καθοδήγηση του Αρχιμανδρίτη Victorin Oanele η μονή της Συχαστρίας πέρασε μια περίοδο σημαντικής ανανέωσης με αποκορύφωμα τι κτίσιμο μιας καινούριας, εντυπωσιακής εκκλησίας αφιερωμένης στην Αγία Θεοδώρα της Σίχλας. Αυτή η εκκλησία καθιερώθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1997 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο τον Α΄. Στη βάση του ναού υπάρχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο σ΄ όλους τους Αγίους της Ρουμανίας και στον Άγιο μάρτυρα Victorin.
Από όλους τους πνευματικούς πατέρες του μοναστηριού, ο π. Paisie Olaru και ο π. Cleopa Ilie παρέμειναν ζωντανοί στη μνήμη των ανθρώπων.
π. Κλεόπα Ηλίε
Στις 2 Δεκεμβρίου 1998 ολοκληρώνει την επίγεια ζωή του ο πνευματικός πατέρας της σύγχρονης Ρουμανίας γέροντας Κλεόπας Ηλίε (1912-1998), παιδί φτωχής οικογένειας με δέκα παιδιά, τα πέντε από τα οποία ακολούθησαν το μοναχικό βίο. Ο πιο σπουδαίος στάρετς (= γέροντας) της Ρουμανίας γεννήθηκε σ' ένα μικρό χωριό και ήταν βοσκός. Παρηκολούθησε μόνο τα μαθήματα του δημοτικού σχολείου (4 τάξεις). Παρ' ότι ολιγογράμματος, στα 17 του χρόνια ήξερε απ' έξω όλη την Παλαιά Διαθήκη. Ο ίδιος μόνασε με κέντρο τη μονή της Παναγίας της Συχαστρίας, όπου κατέληξε ηγούμενος (ο προκάτοχός του τον όρισε διάδοχο και αρχικά αντιμετώπισε αντιδράσεις, γιατί ήταν απλός βοσκός της μονής), ενώ πολλές φορές αναγκάστηκε να καταφύγει στην «έρημο των δασών» διωκόμενος από το ρουμανικό κομμουνιστικό καθεστώς, από το οποίο τρεις φορές συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε, θεωρούμενος άδικα ως αντικαθεστωτικός. Για να μη τον συλλάβουν για τέταρτη φορά, έφυγε στα Καρπάθια, όπου έζησε επί δέκα χρόνια «μόνος μόνω Θεώ». Μόνο ένας δασοφύλακας του πήγαινε μια φορά το μήνα συνήθως λίγες πατάτες, τις οποίες έθαβε στη γη. Μ' αυτές τρεφόταν καθώς και με λίγα χόρτα, τσουκνίδες και μανιτάρια. Τα βράδια πήγαινε συνήθως να πλαγιάσει σε σπηλιές. Επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να τον εντοπίσουν, δεν άναβε φωτιά τα βράδια, αλλά μόνο την ημέρα. Ζούσε πραγματικά σαν αγρίμι μέσα στα δάση. Ήταν το αγριοπούλι του Θεού. Και όμως ένοιωθε περισσότερη ασφάλεια εκεί παρά με τους ανθρώπους. Γιατί, όπως συχνά επαναλαμβάνει, «τον άνθρωπο τον δαμάζεις πιο δύσκολα από τα ζώα!.
Απειλούμενος από τους ληστές των δασών, τους οποίους αντιμετώπιζε με συνεχή προσευχή (πράγμα που έχει μείνει ως τάξη στη μονή Συχαστρίας μέχρι και σήμερα), βρέθηκε σε στενή σχέση με τα ζώα και τα πουλιά του δάσους, και καταγράφεται ότι πολλές φορές γνώρισε εμπειρίες που ξεπερνούν τη δική μας καθημερινότητα.
Το Ρουμανικό Πατριαρχείο το έτος 1947, επειδή έγινε γνωστό παντού το όνομα και η πνευματική δραστηριότητα και τα διοικητικά χαρίσματα του ιερομονάχου π. Κλεόπα Ηλίε, ο οποίος σημειωτέον είχε αναλάβει μόλις πριν πέντε χρόνια Ηγούμενος της Σκήτης Συχαστρία, απεφάσισε ν' ανακηρύξει την Σκήτη Συχαστρία σε κανονικό και ανεξάρτητο Μοναστήρι.