Λόγοι του ιερού Χρυσοστόμου για την ιεραποστολή

[Domna]

«Για να δείξει ο Κύριος, ότι πρέπει εμείς οι πιστοί να γινόμαστε ωφέλιμοι και σε άλλους, μας ονόμασε άλας και ζύμη και φως… Λοιπόν ο λύχνος με το φως δε φωτίζει τον εαυτό του, αλλά αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κι εσύ, Χριστιανέ, τότε είσαι λύχνος πνευματικός, όταν όχι μόνον απολαμβάνεις ο ίδιος το φως, αλλά όταν οδηγείς εκείνον τον πλανημένο στο Χριστό. Γιατί ποια είναι η ωφέλεια του Χριστιανού, όταν δεν κερδίζει κανέναν και δεν τον οδηγεί στην αρετή; Είσαι και «άλας». Αλλά και το αλάτι δεν αλατίζει τον εαυτό του, αλλά τα άλλα τρόφιμα. Έτσι λοιπόν και συ ο πιστός, αφού σε έκαμε ο Θεός άλας πνευματικό, αλάτισε τους άλλους, απάλλαξέ τους από τη ραθυμία και αδιαφορία και ένωσέ τους με την Εκκλησία.
Έπειτα ο Χριστός σε ονόμασε «ζύμη». Και η ζύμη δε ζυμώνει τον εαυτό της, αλλά τη μάζα του ζυμαριού, την πολλή. Έτσι κι εσείς οι πιστοί, έστω κι αν είστε λίγοι στον αριθμό, πρέπει να γίνετε δυνατοί με την πίστη και το ζήλο σας…»

· «Κι αν ακόμη ξοδέψει κάποιος πολλά χρήματα υπέρ των άλλων, δεν κάνει τίποτε όμοιο προς εκείνον που σώζει μια ψυχή, που την απομακρύνει από την πλάνη και τη χειραγωγεί προς την ευσέβεια. Γιατί εκείνος που προσέφερε χρήματα στον πτωχό, τον απάλλαξε από τη σωματική πείνα. Ενώ αυτός που συντέλεσε στη διόρθωση του αμαρτωλού, τον απάλλαξε από την ασέβεια και παρανομία και έσωσε μια ψυχή από την αιώνια κόλαση… Και για τη σωτηρία ψυχών δεν απαιτούνται χρήματα. Αλλά λόγοι πίστεως και προτροπή θερμή. Μη λοιπόν ραθυμήσουμε, αλλά με όλη μας την προθυμία και το ζήλο ας ελκύσουμε προς το Χριστό τους αδελφούς μας». (Ι. Χρυσόστομος, Λόγος 6ος Κατά Ιουδαίων)

· «Αφού όλοι οι Χριστιανοί είμαστε ένα σώμα, ας μη ρίχνουμε όλη την ευθύνη της ιεραποστολικής εργασίας στους κληρικούς, αλλά όλοι μαζί, λαϊκοί και κληρικοί ας ενδιαφερόμαστε για την Εκκλησία, που είναι το κοινό Σώμα μας». (Χρυσοστόμου, Β΄ Κορινθ. Ομιλ. 18, 3. 8,3)

· «Εγώ μεν είμαι ένας, εσείς όμως είστε πολλοί και θα μπορέσετε όλοι να είστε διδάσκαλοι. ΓιΆ αυτό, παρακαλώ, μην αμελείτε το χάρισμα αυτό». (Χρυσοστόμου «Προς τους μη απαντήσαντας» 3 Μ. 51, 176)

· «Εκείνο το οποίο δεν μπορεί να πετύχει ούτε η νηστεία, ούτε ο ύπνος κάτω στο χώμα, ούτε οι ολονύκτιες προσευχές, ούτε τίποτε άλλο, το επιτυγχάνει η σωτηρία του αδελφού μας… Γιατί με ένα και μόνο τέτοιο κατόρθωμα θα μπορέσεις να καθαρίσεις την κηλίδα των αμαρτιών, τις οποίες με το στόμα σου έκανες. Τότε το στόμα σου θα εξαγνισθεί, θα γίνει σαν το στόμα του Θεού, αφού με τα λόγια σου θα οδηγήσεις έστω και έναν άνθρωπο στη σωτηρία». (Χρυσοστόμου, Λόγος κατά Ιουδαίων 8ος, 679 Α, Β)

· «Αφού γνωρίζεις, αγαπητέ, ότι η ζωή αυτή είναι μικρή και σύντομη, εργάσου για να κερδίσεις ψυχές. Αν δεν κερδίσουμε τέτοια κέρδη, δε θα βρούμε καμιά σωτηρία. «Δύναται πολλάκις μία κερδηθείσα ψυχή μυρίων όγκον αμαρτημάτων αφανίσαι και γενέσθαι ημίν αντίψυχον (αντίλυτρον) εν εκείνη τη ημέρα» (Ο.π. 688Α)

· «Πρίν από τα λόγια, ας πείθουμε τους άλλους με το βίο μας. Αυτή είναι η μεγάλη μάχη που θα δώσουμε, η διά των έργων… Γιατί και αν φιλοσοφούμε με πολλά λόγια, αλλά δεν παρέχουμε στους άλλους παράδειγμα ζωής, ανώτερο από τη ζωή τους, τότε «το κέρδος ουδέν». Γιατί δεν προσέχουν οι άλλοι στα λεγόμενά μας, αλλά ερευνούν αυτά που πράττουμε. Και μας λένε: εσύ πρώτος να πεισθείς στα λόγια σου και έπειτα να συμβουλεύεις στους άλλους. Γιατί, εάν μου περιγράφεις τα αναρίθμητα αγαθά της μελλούσης ζωής, εσύ όμως μένεις προσκολλημένος στα γήινα σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο, τότε τα έργα σου μου φαίνονται πιο πιστευτά από τα λόγια σου». (Χρυσοστόμου, εις την προς Κορινθίους Α΄ λόγος γ΄ 40)

· «Το να αμελούμε για τους αδελφούς μας, δεν είναι μικρό κακό, αλλά αίτιο τελειωτικής κολάσεως. Και αυτό αποδεικνύεται από την τιμωρία του τρίτου δούλου της παραβολής των ταλάντων. Αυτός δεν καταδικάστηκε για το είδος της ζωής του ή επειδή σπατάλησε το τάλαντό του. Γιατί αυτό το επέστρεψε ακέραιο. Αλλά καταδικάστηκε, επειδή δεν εργάστηκε με το τάλαντό του. Κι εμείς λοιπόν, όσο κι αν είμαστε ενάρετοι και συγκροτημένοι, όσο κι αν έχουμε πολλή επιθυμία για την ανάγνωση των Αγίων Γραφών, δε θα κερδίσουμε τη σωτηρία μας μόνο με αυτά. Πρέπει να διπλασιάσουμε το τάλαντο.

[Domna]

Πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με την ψυχή μας κι όχι με τους άλλους...

Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη σε μερικούς Χριστιανούς, που αποτελεί εμπόδιο της ιεραποστολικής εργασίας. Η αντίληψη ότι «πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με την ψυχή μας και όχι με τους άλλους. Για τους άλλους θα φροντίσει ο Θεός. Εμείς πρέπει να βλέπουμε την αμαρτωλότητά και αναξιότητά μας. Να κοιτάξουμε πως θα διορθωθούμε εμείς οι ίδιοι. Να μελετούμε πνευματικά βιβλία, να προσευχόμαστε, να καταρτιζόμαστε. Όσο για τους άλλους… δε μας πέφτει λόγος».

Η αντίληψη αυτή στη βάση της είναι ορθή, αλλά μονομερής. Ναι, πρέπει να καλλιεργήσουμε πρώτα τον εαυτό μας. Και το είπαμε αυτό στο κεφάλαιο των προσόντων που πρέπει να έχει ο ιεραποστολικώς εργαζόμενος. (Σ.Σ.: Αυτό το κεφάλαιο θα το παρουσιάσουμε προσεχώς.)

Να προσέξουμε όμως μήπως πίσω από την άποψη αυτή κρύβεται κάποια δειλία και ατολμία ομολογίας ή η ραθυμία μας και η αμέλειά μας για τους άλλους. Ασφαλώς ωραίο πράγμα είναι να μένεις κλεισμένος στο σπίτι σου, να μελετάς, να προσεύχεσαι, να αισθάνεσαι κατάνυξη πνευματική. Αλλά δεν πρέπει να αρκείσαι σΆ αυτό μόνο. Είπαμε ότι η αγάπη προς τον πλησίον, που είναι μεγάλη και θεία εντολή, πρέπει να σε κινητοποιεί, για να μεταδώσεις αυτός που εσύ απόλαυσες κοντά στο Χριστό. Διαφορετικά αμαρτάνεις.

Εάν πάλι ισχυριστεί κανείς, ότι θέλει προηγουμένως να διορθωθεί ο ίδιος και έπειτα να εργαστεί για τους άλλους, θα του απαντήσουμε, ότι ο άνθρωπος που βρήκε μια πηγή δροσερού νερού και ξεδίψασε ο ίδιος, χωρίς χρονοτριβή καλεί σΆ αυτήν την πηγή και τους άλλους συνοδοιπόρους του, που υποφέρουν από δίψα. Τους δείχνει την πηγή αμέσως. Δεν τους αφήνει να ταλαιπωρούνται…

Όταν ο Φίλιππος γνώρισε το Χριστό, δεν κράτησε τη χαρά της γνωριμίας για το άτομο του. Αλλά έσπευσε αμέσως προς το φίλο του Ναθαναήλ και τον κάλεσε κι αυτόν. «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν… έρχου και ίδε» του είπε (Ιωαν. α΄ 46-47).

Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς μιμούμενοι το φλογερό ζήλο των πρώτων και αγνών εκείνων του Κυρίου μαθητών και να αφήσουμε κατά μέρος κάθε πρόφαση και δικαιολογία.

Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι ανάγκη να κοιτάξουν τον ατομικό τους καταρτισμό και γιΆ αυτό δεν αισθάνονται ότι είναι ώριμοι να εργαστούν ιεραποστολικώς για τους άλλους ως δήθεν ανάξιοι, ας έχουν και το εξής υπόψη: Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, που ήταν μεγάλος δάσκαλος του μοναχισμού και της ορθόδοξης πνευματικότητας, γράφει τα εξής:

«Εκείνος που κρατεί τον ωφέλιμο και διδασκαλικό λόγο και δεν το μεταδίδει στους άλλους, … ούτε ποτίζει ώσπερ δροσοβόλος και ιαματική πηγή τας διψώσας ψυχάς, μέλλει να τιμωρηθή».

(Λόγος ΛΑ΄ § οστ΄)

Επίσης ο ίδιος τονίζει:

«Δεν είναι κανένα άλλο δώρο άξιο, που να το δέχεται παρΆ ημών ο Θεός με περισσότερη χαρά, όσο το να ελευθερώνουμε ψυχές εκ των δαιμόνων και να τις φέρνουμε σΆ Αυτόν (το Θεό) διορθωμένες με τη μετάνοια. Γιατί όλος ο κόσμος
δεν είναι αντάξιος να αλλάξουμε μια ψυχή με αυτόν».

(Λόγος 31ος 90)

Και ο άγιος και Μέγας Αθανάσιος, απευθυνόμενος προς κάποιον όσιο άνδρα, το Δρακόντιο, που είχε εκλεγεί Επίσκοπος, αλλά από ταπεινοφροσύνη δεν ήθελε να δεχτεί την επισκοπή του, του έγραφε:

«Ω αγαπητέ Δρακόντιε… οι λαοί προσδοκούν να τους φέρεις τροφή, τη διδασκαλία των Αγίων Γραφών. Όταν λοιπόν οι προσδοκώντες λιμώττωσι (υποφέρουν από την πείνα), εσύ όμως τρέφεις μόνο τον εαυτό σου και έλθει ο Κύριος Ιησούς και θα παρουσιαστούμε ενώπιόν Του, ποια απολογία θα έχεις να του πεις;»

(Μ. Αθανασίου, Επιστολή 49η, προς Δρακόντιο § 2)

[Domna]

Οι πρώτοι Χριστιανοί

Αυτοί μας δείχνουν τι μπορεί να κάνεi και αυτός ακόμη ο απλός πιστός, όταν είναι «ζήλω πεπυρωμένος». Οι πρώτοι Χριστιανοί, λοιπόν, είχαν τη φλόγα της ιεραποστολής πολύ δυνατή μέσα τους. Όπου βρίσκονταν έπρεπε να δράσουν, να ψαρέψουν ψυχές.

Γι’ αυτό μέσα στους διωγμούς όχι μόνο δε λιγόστευαν οι πιστοί, αλλά και αύξαναν σε αριθμό. Τους αύξανε ο ζήλος των ευλογημένων εκείνων μαθητών, η δράση τους η ιεραποστολική.

Δούλοι ήταν πολλοί απ’ αυτούς, κηπουροί, γεωργοί, μαρμαρογλύπτες, στρατιωτικοί, έμποροι, τεχνίτες. Λοιπόν, όπου βρίσκονταν, έριχναν το δίχτυ του Θεού και προσέλκυαν ψυχές. Και ενώ οι διώκτες αποδεκάτιζαν την Εκκλησία με τους αιματηρούς και θηριώδεις διωγμούς τους, τα μέλη της πληθύνονταν.

Και, όπως γνωρίζουμε, την Εκκλησία της Ρώμης δεν την ίδρυσαν αρχικώς Απόστολοι, αλλά Χριστιανοί δούλοι και έμποροι.

Να τι θα πει, αδελφέ μου, ιεραποστολική καρδιά, ιεραποστολικός ζήλος και ενθουσιασμός!

Εάν λοιπόν το παράδειγμα του Κυρίου και των αγίων Αποστόλων μάς φαίνεται απλησίαστο, δεν μπορούμε να δικαιολογηθούμε, εφόσον υπάρχει το παράδειγμα των πρώτων πιστών, των απλών και αγίων εκείνων μελών της χριστιανικής Εκκλησίας.

Στο σημείο αυτό αξίζει να παραθέσουμε μια γνώμη του ιερού Χρυσοστόμου, που προτρέπει όλους τους πιστούς να εργάζονται ιεραποστολικώς για τη σωτηρία ψυχών:
«Για να δείξει ο Κύριος, ότι πρέπει εμείς οι πιστοί να γινόμαστε ωφέλιμοι και σε άλλους, μας ονόμασε άλας και ζύμη και φως. Λοιπόν ο λύχνος με το φως δε φωτίζει τον εαυτό του, αλλά αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κι εσύ, Χριστιανέ, τότε είσαι λύχνος πνευματικός, όταν όχι μόνον απολαμβάνεις ο ίδιος το φως, αλλά όταν οδηγείς εκείνον τον πλανημένο στο Χριστό. Γιατί ποια είναι η ωφέλεια του Χριστιανού, όταν δεν κερδίζει κανέναν και δεν τον οδηγεί στην αρετή; Είσαι και «άλας». Αλλά και το αλάτι δεν αλατίζει τον εαυτό του, αλλά τα άλλα τρόφιμα. Έτσι λοιπόν και συ ο πιστός, αφού σε έκαμε ο Θεός άλας πνευματικό, αλάτισε τους άλλους, απάλλαξέ τους από τη ραθυμία και αδιαφορία και ένωσέ τους με την Εκκλησία. Έπειτα ο Χριστός σε ονόμασε «ζύμη». Και η ζύμη δε ζυμώνει τον εαυτό της, αλλά τη μάζα του ζυμαριού, την πολλή. Έτσι κι εσείς οι πιστοί, έστω κι αν είστε λίγοι στον αριθμό, πρέπει να γίνετε δυνατοί με την πίστη και το ζήλο σας»

Έτσι τόνιζε ο ιερός Χρυσόστομος προς τα απλά μέλη της Εκκλησίας το μεγάλο χρέος τους για την ιεραποστολική δράση και τους προέτρεπε σ’ αυτήν.

[Χρυσούλα]

ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΠΟΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ.
ΚΑΝΩ COPY PASTE ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΩΛΠΙΟ.......



Πήρα σήμερα στα χέρια μου το περιοδικό < ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ > της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής , Μακένζυ Κινγκ 6, ( πλατεία Αγίας Σοφίας ), 54622, Θεσσαλονίκη, τηλ 2310 279910 το οποίο αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ ( στον όποιον θέλει αλλά και σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα ).

Μεγάλη συγκίνηση και δοξολογίες ανήκουν στον Τριαδικό Θεό μας...Διαβάζεις και χαίρεσαι...Συγκινείσαι,γιατί παντού βλέπεις το χέρι του Θεού, τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.Πραγματικά στην Εκκλησία μας εφαρμόζεται αυτό που λέει ο Χριστός : οι εργάτες ολίγοι, ο θερισμός όμως πολύς.Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να φέρει και άλλους εργάτες στον αμπελώνα της Ορθοδόξης Εξωτερικής Ιεραποστολής...

Ξεκινάμε τις περιληπτικές αναφορές των Ορθοδόξων Ιεραποστόλων

Κούβα

...Κάθε μέρα είναι πιο πολλά τα άτομα που θέλουν να ασπαστούν την Ορθοδοξία.Μόνοι τους ψάχνουν πολλές φορές να μας βρουν για να τους διδάξουμε την Ορθόδοξη πίστη, η οποία ήταν άγνωστη για τους Κουβανούς και γενικότερα στις χώρες της Καραϊβικής

Στη πόλη Holgin ένας λουθηρανός πάστορας με τη δική του παροικία, περίπου 300 άτομα, κατηχούνται για να γίνουν Ορθόδοξοι...

Στη πόλη Βαγιάμο , πήγαμε να επισκεφτούμε μία Ορθόδοξη οικογένεια που κατάγεται απο την Αβάνα...Μόλις μας είδαν οι άνθρωποι, τους έκανε τρομερή εντύπωση η ενδυμασία μου ως ιερέως ( άμφια )με αποτέλεσμα να ενδιαφερθούν για την Ορθοδοξία...Δημιουργήθηκε εκεί ο πρώτος πυρήνας κατηχουμένων... ( Ας προσευχόμαστε, αδέλφια, ώστε οι κατηχούμενοι να φωτιστούν και να οδηγηθούν στη ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού, τεράστια η δύναμη της προσευχής και της μετάνοιας...)

Η ορθόδοξη ιεραποστολή στη Κούβα έχει 6 τομείς :
1. Ακολουθίες της Εκκλησίας
2. Διδασκαλία αρχαίας και νέας ελληνικής γλώσσας
3. Ορθόδοξη κατήχηση πριν και μετά το Βάπτισμα
4. Ειδική κατήχηση στους Ορθόδοξους γιατρούς για να αναποκριθούν στο λειτούργημά τους
5. Φιλανθρωπία
6. Μεταφράσεις εκδόσεις κατηχητικών βιβλίων και πατερικών κειμένων

Αίτημα η αγορά αυτοκινήτου για τις ιεραποστολικές μετακινήσεις ( ικανοποιήθηκε το αίτημα αυτό με αγορά ιεραποστολικού αυτοκινήτου ) - αναφορά από τον π.Τιμόθεο,αρχιερατικό επίτροπο νήσων Καραϊβικής

Βενεζουέλα
Με τη βοήθεια του Θεού,τοποθετήθηκε στη Βενεζουέλα ο νεοχειροτονημένος πρεσβύτερος π.Νικόλαος ( έγγαμος με 2 κόρες, καταγόμενος από Κολομβία, πρώην ρωμαιοκαθολικός, ο οποίος έκανε σπουδές στη Ελλάδα ,στο εκκλησιαστικό σεμινάριο Κιλκίς και στη Θεολογική του ΑΠΘ )

Η έδρα του είναι η ενορία Αγίου Νικολάου στη πόλη Βαλέντσια, με 76 οικογένειες Ελλήνων και 45 άτομα νεοφωτίστων ντόπιων.

Υπάρχουν άλλες δύο πόλεις με τους πρώτους πυρήνες κατηχουμένων :

1. πόλη Βακρεσιμέντο με 8 οικογένειες Ελλήνων και 60 κατηχούμενους

2. Ματακάιο με 9 οικογένειες Ελλήνων και 20 κατηχούμενους

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Βενεζουέλα ξεκίνησε.Ευχόμαστε και προσευχόμαστε, με τη χάρη του Θεού, και σε συνεργασία με τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Ιεραποστολές άλλων Πατριαρχείων στη περιοχή, να επεκταθεί η επίγεια Βασιλεία του Θεού.

Νεπάλ ( η μεγάλη έκπληξη...)

Μία νέα Ορθόδοξη Εκκλησία φαίνεται ότι πρόκειται να γεννηθεί στο Νεπάλ της Ασίας ( με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος )
Μία μικρή ομάδα Νεπαλέζων, μερικοί προτεστάντες, άλλοι ινδουϊστές, διάφοροι πολυθεϊστές,κινούμενοι από το Άγιο Πνεύμα έψαχναν να βρουν κάτι πιο αυθεντικό και γνήσιο.Ψάχνοντας βρήκαν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η γνήσια Εκκλησία του Χριστού και η συνέχεια της πρώτης Εκκλησίας...Ο αρχηγός της ομάδας αυτής ήρθε πέρσι στο Άγιο Όρος, με δικά του έξοδα, και παρέμεινε ένα μήνα...Γυρίζοντας στη πατρίδα του, το ενδιαφέρον του για την Ορθοδοξία αυξήθηκε και ξεκίνησε Ιεραποστολή.Συγκέντρωνε φίλους του και τους μιλούσε για την Ορθοδοξία.θέλει μάλιστα να γίνει και ιερέας...Η Ορθόδοξη αδελφότητα απέστειλε μία μικρή βοήθεια για να μεταφράσει ένα μικρό κατηχητικό Ορθόδοξο βοήθημα στα Νεπαλέζικα και να το μοιράσει στους συμπατριώτες του.Έκανε μετάφραση, εξέδωσε τα έντυπα και έστειλε στην Ελλάδα ένα αντίτυπο.Τους απεστάλει ένα βιβλίο Ορθόδοξης κατήχησης στα αγγλικά για το πνευματικό καταρτισμό τους...Η Ιερά Μητρόπολη Χονγκ Κονγκ απέστειλε τον πρωτοσύγγελο π. Κωνσταντίνο και δρομολογήθηκε η κατήχησή τους και η ένταξή τους ( με τη χάρη του Θεού ) στην Ορθόδοξη Εκκλησία...Εκεί στους πρόποδες του Θιβέτ ένα νέο κεφάλαιο της Ορθόδοξης εξωτερικής Ιεραποστολής ξεκίνησε...Προσευχόμαστε για τους κατηχούμενους του Νεπάλ που με τρόπο θαυμαστό γνώρισαν την Ορθοδοξία.Ο Κύριος να τους ενισχύσει, να τους πολλαπλασιάσει, ώστε η Ορθόδοξη πίστη να εξαπλωθεί σε όλη την Ασία.Αμήν.

Όσοι θέλουν να ενισχύσουν την Ορθόδοξη Ιεραποστολή μέσω της Ορθοδόξου Αδελφότητας Εξωτερικής Ιεραποστολής μπορούν να δουν πληροφορίες εδώ :
( http://clubs.pathfinder.gr/xristianos/3 ... lder=64498 )

Αδέλφια μου,
τα μάτια βουρκώνουν για τα καθημερινά θαύματα της πίστης μας...Την ώρα που μερικοί Νεοέλληνες, από άγνοια, από κακή πληροφόρηση, από ανεπαρκή μελέτη, γυρνούν τη πλάτη στο Χριστό και στην Εκκλησία Του, πέφτοντας θύματα αμερικανόφερτων κυρίως αιρέσεων,εντούτοις στην Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική συντελείται ένα θαύμα επέκτασης της Ορθοδοξίας.Ο καθένας μας ας κάνει το χρέος του.Μπορεί να μείνει απαθής; Μπορεί να μείνει ασυγκίνητος.Αρκετό χρόνο χάσαμε από τις εθνικές περιπέτειες των Ορθόδοξων κρατών και τις μικρο- εκκλησιαστικές διενέξεις.Μέσα στη ψυχή μας υπάρχει ένας διακαής πόθος για ΕΝΟΤΗΤΑ και κοινή Ιεραποστολική Δράση όλων των Ορθοδόξων, σε όλα τα κράτη του κόσμου.Ο παμπόνηρος και παγκάκιστος προσπαθεί να βλάψει την Ορθοδοξία, προσπαθεί να δημιουργήσει προβλήματα μεταξύ των Πατριαρχείων και των τοπικών Εκκλησιών, μεταξύ μοναστηριών,μητροπόλεων, αδελφοτήτων, ενοριών.Δεν θα τα καταφέρει!Θα τον συντρίψουν οι προσευχές μας, θα τον σταματήσει η δύναμη του άλλου Παρακλήτου, που κρατάει την Εκκλησία εδώ και 21 αιώνες.Ας μη μείνουμε στα λόγια.Προσευχή, δυναμική ενεργοποίηση Επισκόπων, Ιερέων, Θεολόγων, κατηχητών, Ορθόδοξων πιστών, συμπαράσταση σε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ στις Ορθόδοξες Ιεραποστολές.Ένα μεγάλο μέρους των Ορθοδόξων πιστών δεν ξέρει, δεν γνωρίζει, δεν συμπαρίσταται.Χρέος μας να το ενημερώσουμε, να το αφυπνίσουμε, να το κάνουμε συνεργάτη ( με υλική ή ηθική βοήθεια ) της Ορθόδοξης Ιεραποστολής...

[Achilleas]

«Για να δείξει ο Κύριος, ότι πρέπει εμείς οι πιστοί να γινόμαστε ωφέλιμοι και σε άλλους, μας ονόμασε άλας και ζύμη και φως… Λοιπόν ο λύχνος με το φως δε φωτίζει τον εαυτό του, αλλά αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κι εσύ, Χριστιανέ, τότε είσαι λύχνος πνευματικός, όταν όχι μόνον απολαμβάνεις ο ίδιος το φως, αλλά όταν οδηγείς εκείνον τον πλανημένο στο Χριστό. Γιατί ποια είναι η ωφέλεια του Χριστιανού, όταν δεν κερδίζει κανέναν και δεν τον οδηγεί στην αρετή; Είσαι και «άλας». Αλλά και το αλάτι δεν αλατίζει τον εαυτό του, αλλά τα άλλα τρόφιμα. Έτσι λοιπόν και συ ο πιστός, αφού σε έκαμε ο Θεός άλας πνευματικό, αλάτισε τους άλλους, απάλλαξέ τους από τη ραθυμία και αδιαφορία και ένωσέ τους με την Εκκλησία.

Έπειτα ο Χριστός σε ονόμασε «ζύμη». Και η ζύμη δε ζυμώνει τον εαυτό της, αλλά τη μάζα του ζυμαριού, την πολλή. Έτσι κι εσείς οι πιστοί, έστω κι αν είστε λίγοι στον αριθμό, πρέπει να γίνετε δυνατοί με την πίστη και το ζήλο σας…»

«Κι αν ακόμη ξοδέψει κάποιος πολλά χρήματα υπέρ των άλλων, δεν κάνει τίποτε όμοιο προς εκείνον που σώζει μια ψυχή, που την απομακρύνει από την πλάνη και τη χειραγωγεί προς την ευσέβεια. Γιατί εκείνος που προσέφερε χρήματα στον πτωχό, τον απάλλαξε από τη σωματική πείνα. Ενώ αυτός που συντέλεσε στη διόρθωση του αμαρτωλού, τον απάλλαξε από την ασέβεια και παρανομία και έσωσε μια ψυχή από την αιώνια κόλαση… Και για τη σωτηρία ψυχών δεν απαιτούνται χρήματα. Αλλά λόγοι πίστεως και προτροπή θερμή. Μη λοιπόν ραθυμήσουμε, αλλά με όλη μας την προθυμία και το ζήλο ας ελκύσουμε προς το Χριστό τους αδελφούς μας». (Ι. Χρυσόστομος, Λόγος 6ος Κατά Ιουδαίων)

«Αφού όλοι οι Χριστιανοί είμαστε ένα σώμα, ας μη ρίχνουμε όλη την ευθύνη της ιεραποστολικής εργασίας στους κληρικούς, αλλά όλοι μαζί, λαϊκοί και κληρικοί ας ενδιαφερόμαστε για την Εκκλησία, που είναι το κοινό Σώμα μας». (Χρυσοστόμου, Β΄ Κορινθ. Ομιλ. 18, 3. 8,3)

«Εγώ μεν είμαι ένας, εσείς όμως είστε πολλοί και θα μπορέσετε όλοι να είστε διδάσκαλοι. Γι’ αυτό, παρακαλώ, μην αμελείτε το χάρισμα αυτό». (Χρυσοστόμου «Προς τους μη απαντήσαντας» 3 Μ. 51, 176)

«Εκείνο το οποίο δεν μπορεί να πετύχει ούτε η νηστεία, ούτε ο ύπνος κάτω στο χώμα, ούτε οι ολονύκτιες προσευχές, ούτε τίποτε άλλο, το επιτυγχάνει η σωτηρία του αδελφού μας… Γιατί με ένα και μόνο τέτοιο κατόρθωμα θα μπορέσεις να καθαρίσεις την κηλίδα των αμαρτιών, τις οποίες με το στόμα σου έκανες. Τότε το στόμα σου θα εξαγνισθεί, θα γίνει σαν το στόμα του Θεού, αφού με τα λόγια σου θα οδηγήσεις έστω και έναν άνθρωπο στη σωτηρία». (Χρυσοστόμου, Λόγος κατά Ιουδαίων 8ος, 679 Α, Β)

«Αφού γνωρίζεις, αγαπητέ, ότι η ζωή αυτή είναι μικρή και σύντομη, εργάσου για να κερδίσεις ψυχές. Αν δεν κερδίσουμε τέτοια κέρδη, δε θα βρούμε καμιά σωτηρία. «Δύναται πολλάκις μία κερδηθείσα ψυχή μυρίων όγκον αμαρτημάτων αφανίσαι και γενέσθαι ημίν αντίψυχον (αντίλυτρον) εν εκείνη τη ημέρα» (Ο.π. 688Α)

«Πρίν από τα λόγια, ας πείθουμε τους άλλους με το βίο μας. Αυτή είναι η μεγάλη μάχη που θα δώσουμε, η διά των έργων… Γιατί και αν φιλοσοφούμε με πολλά λόγια, αλλά δεν παρέχουμε στους άλλους παράδειγμα ζωής, ανώτερο από τη ζωή τους, τότε «το κέρδος ουδέν». Γιατί δεν προσέχουν οι άλλοι στα λεγόμενά μας, αλλά ερευνούν αυτά που πράττουμε. Και μας λένε: εσύ πρώτος να πεισθείς στα λόγια σου και έπειτα να συμβουλεύεις στους άλλους. Γιατί, εάν μου περιγράφεις τα αναρίθμητα αγαθά της μελλούσης ζωής, εσύ όμως μένεις προσκολλημένος στα γήινα σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο, τότε τα έργα σου μου φαίνονται πιο πιστευτά από τα λόγια σου». (Χρυσοστόμου, εις την προς Κορινθίους Α΄ λόγος γ΄ 40)

«Το να αμελούμε για τους αδελφούς μας, δεν είναι μικρό κακό, αλλά αίτιο τελειωτικής κολάσεως. Και αυτό αποδεικνύεται από την τιμωρία του τρίτου δούλου της παραβολής των ταλάντων. Αυτός δεν καταδικάστηκε για το είδος της ζωής του ή επειδή σπατάλησε το τάλαντό του. Γιατί αυτό το επέστρεψε ακέραιο. Αλλά καταδικάστηκε, επειδή δεν εργάστηκε με το τάλαντό του. Κι εμείς λοιπόν, όσο κι αν είμαστε ενάρετοι και συγκροτημένοι, όσο κι αν έχουμε πολλή επιθυμία για την ανάγνωση των Αγίων Γραφών, δε θα κερδίσουμε τη σωτηρία μας μόνο με αυτά. Πρέπει να διπλασιάσουμε το τάλαντο. Και το διπλασιάζουμε, όταν μαζί με τη δική μας σωτηρία φροντίζουμε και για τη σωτηρία των άλλων».

Από το βιβλίο “Εκστρατεία Ιεραποστολής” του Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Π. Χαραλαμπίδη,
θεολόγου – ιεροκήρυκα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ο Σωτήρ”