Η Ορθοδοξία στην Κίνα, στην Ταϊβάν και στο Χονγκ Κονγκ χθες και σήμερα - 1
***Μία γυναίκα με λύσσα στη Σαγγάη της Κίνας φτύνει την Θεία Κοινωνία λόγω κρίσης και ο Αγίος Ιωάννης Μαξίμοβιτς Επίσκοπος Σαγγάης (+1966) την τρώει γιατί δεν κάνει να πεταχτεί
Θα διηγηθούμε ένα γεγονός που παρουσιάζει την ακλόνητη πίστη του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς Επισκόπου Σαγγάης, Βρυξελλών και Σαν Φρανσίσκο (+1966) στον Χριστό, το οποίο διηγείται η Ο. Σκοπικιένκο κι έχει επιβεβαιωθεί από πολλά άτομα της Σαγγάης.
“Κάποια κυρία Νενχίκοβα υπέστει δάγκωμα από λυσσασμένο σκυλί. Προφανώς δεν πήρε την κατάστασή της στα σοβαρά κι αμέλησε τα εμβόλια κατά της λύσσας, με αποτέλεσμα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, να προσβληθεί από αυτήν την τρομερή ασθένεια. Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς έμαθε το γεγονός κι έσπευσε να συναντήσει την ετοιμοθάνατη γυναίκα. Αμέσως την κοινώνησε, αλλά όμως αυτή έπαθε κρίση λόγω της ασθένειας της λύσσας, άρχισε να αφρίζει από το στόμα κι έφτυσε τη Θεία Κοινωνία που μόλις είχε λάβει. Επειδή όμως η Θεία Κοινωνία δεν επιτρέπεται να πέσει κάτω, ο Άγιος έσκυψε αμέσως, μάζεψε τα Τίμια Δώρα, που μόλις είχε φτύσει κάτω στο πάτωμα η άρρωστη γυναίκα και τα έφαγε εκείνος! Αμέσως οι γύρω του, του είπαν: «Βλαντίκα τι κάνεις εκεί; Η λύσσα είναι τρομερά κολλητική». Ο Βλαντίκα όμως, ειρηνικά τους απάντησε: «Δεν θα πάθω απολύτως τίποτα, γιατί είναι τα άχραντα Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Κι έγινε ακριβώς όπως το είπε, δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Από το βιβλίο: Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Εκδόσεις Αγ. Νεκταρίου Δωρίδος
<*>
Οι Άγιοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες του Πεκίνου της Κίνας (+1900)
Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσι-Σούνκ (Κινέζος) και οι μαζί μ᾿ αὐτόν μαρτυρήσαντες: Τατιανή η Πρεσβυτέρα του, Ἡσαΐας και Ἰωάννης οι γιοί του, Μαρία η νύφη του και ἄλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες (+1900)
Στὴ δύση τοῦ 19ου αἰώνα , στὴ Κίνα, ἀναπτύσσετε τὸ κίνημα τῶν Μπόξερ ποὺ ἀποτελούταν ἀπὸ ξενόφοβους συντηρητικοὺς ἀριστοκράτες ποὺ ἐναντιώνονταν σὲ ὁτιδήποτε νέο καὶ ἐκσυγχρονιστικό. Οἱ Μπόξερ, ἔπνιγαν στὸ αἷμα κάθε ἀντίδραση καὶ ζητοῦσαν τὴν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων ποὺ ζοῦσαν στὴν Κίνα, στοὺς ὁποίους κατὰ τὴν γνώμη τοὺς ὀφειλόταν κάθε κακὸ ποὺ συνέβη σ' αὐτή.
Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν τὴν πρώτη καὶ κύρια θέση στὸ διωγμὸ ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Μπόξερ. Στὶς 11 Ἰουνίου τοῦ 1900 μ.Χ., στὸ Πεκίνο, μία πομπὴ μὲ Μπόξερ, ξεκίνησε μὲ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στὰ χέρια τὰ εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς κινέζικης φυλῆς καὶ κρατώντας θυμιατήρια γιὰ νὰ τοὺς θυμιάσουν οἱ χριστιανοί, ἀρνούμενοι τὴν «ξενόφερτη» πίστη τους. Ἡ πίεση ἦταν ἀφόρητη καὶ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν φρικτά. Πολλοὶ δυστυχῶς κάμφθηκαν καὶ ἔκαιγαν θυμίαμα γιὰ νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ἄλλοι ὅμως ὁμολογοῦσαν θαρραλέα τὴν πίστη τους στὸ Χριστό.
Ἀνάμεσα στοὺς τελευταίους ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσὶ-Σούνγκ, ὁ πρῶτος Κινέζος ὀρθόδοξος ἱερέας ποὺ εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἰαπωνίας. Στὴν ἀρχή, οἱ Μπόξερ ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν βάναυσα μὲ γροθιὲς στὸ στῆθος. Ἔσφαξαν μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ τὴν πρεσβυτέρα τοῦ Τατιανὴ καὶ τὸν 23χρονο γιὸ τῆς Ἠσαΐα, ἐνῶ ἔκοψαν τὴ μύτη, τὰ αὐτιὰ καὶ τὰ δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ μικρότερου γιοῦ του, Ἰωάννη. Τέλος ἐκτέλεσαν καὶ τὸν Ἅγιο Μητροφάνη.
Λίγο ἀργότερα, ἔφτασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ ἡ νύφη τοῦ Μητροφάνη, Μαρία, μνηστὴ τοῦ μάρτυρα πιὰ Ἠσαΐα, 19 ἐτῶν, ἐπιθυμώντας νὰ πεθάνει μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ μνηστήρα της. Οἱ Μπόξερ, ἀφοῦ τὴν βασάνισαν τὴν σκότωσαν καὶ αὐτή.
Ἀπὸ τοὺς περίπου χίλιούς της ἐνορίας τοῦ Πεκίνου, οἱ τριακόσιοι χάθηκαν στὰ αἱματηρὰ γεγονότα τῆς 11ης Ἰουνίου 1900 , ἐκ τῶν ὁποίων 222 ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτῶν τῶν ἁγίων της ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο "Συναξάριον Ὀρθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων", τοῦ Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, Ἀθῆναι 1997.
<*>
Ένας Κινέζος στο Πεκίνο κάνει το Σταυρό του Ορθόδοξα
Ἕνας Ὀρθόδοξος Κληρικός, πού προΐσταται τῆς ἱεραποστολῆς μιᾶς γειτονικῆς μέ τήν Κίνα χώρας, μοῦ διηγήθηκε τήν παρακάτω θαυμαστή ἱστορία: Βρισκόταν στό Πεκίνο καί κάποια στιγμή βρέθηκε σ᾽ ἕνα μεγάλο κτήριο. Πῆρε τό ἀσανσέρ, γιά ν᾽ ἀνεβῆ ἐκεῖ ὅπου ἤθελε. Μέσα στήν καμπίνα ἦταν μόνο αὐτός κι ἕνας ἄλλος ἄγνωστος Κινέζος. Φυσικά ὁ κληρικός φοροῦσε τά ράσα του καί διατηροῦσε, βέβαια, καί μεγάλη κάτασπρη γενειάδα. Μόλις τό ἀσανσέρ ἄρχισε ν᾽ ἀνεβαίνη, εἶδε μέ ἔκπληξι ἀλλά καί μεγάλη συγκίνησι τόν Κινέζο νά σταυροκοπιέται ὀρθόδοξα. Σέ ἐρώτησί του, ἄν εἶναι ὀρθόδοξος, ὁ Κινέζος ἀπάντησε καταφατικά μέ μιά κίνησι τῆς κεφαλῆς κι ἔσπευσε νά ἐγκαταλείψη τό ἀσανσέρ στήν πρώτη στάσι, πρίν μποῦν κι ἄλλα ἄτομα.
Από το βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, ΣΤΑΥΡΟΣ, ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ, Τό δικό μας Holywood (=Ἱερό Ξύλο), ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἀθήνα 2011
<>
Ένας άφθαρτος Γάμος στο Tianjin (Τιεν-Τσιν) της Κίνας
Οι δύο ανώνυμοι Κινέζοι Νεομάρτυρες του Τιεν-Τσιν της Κίνας (+21 Ιουνίου 1870)
Συνέπεσε την ημέρα της σφαγής [21 Ιουνίου 1870] να έχει πάει στο Tianjin (Τιεν-Τσιν) της Κίνας ο π. Ησαΐας Πολίκιν, για να τελέσει το Γάμο ενός ζεύγους Κινέζων Ορθοδόξων Χριστιανών. Δεν πρόφτασε, όμως, να τους στεφανώσει, γιατί πρόλαβαν οι φανατικοί ειδωλολάτρες να τους κατασφάξουν κι έτσι να τούς χαρίσουν ένα πιο πολύτιμο και άφθαρτο στεφάνι, του Μαρτυρίου.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Ο Γάμος, εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Σταμάτα Αττικής 2013
<>
Ο πρώην Βουδιστής Κινέζος Αγιορείτης π. Ησαΐας Σιμωνοπετρίτης λέει...
Ο πρώην Βουδιστής Κινέζος Αγιορείτης π. Ησαιας Σιμωνοπετριτης, λέει:
Ο πραγματικοί αναζητητές της αλήθειας θα "οργώσουν" τη Γη για να βρουν την Αλήθεια! Και η Αλήθεια... θα είναι πάντα μπροστά τους να τους αποκαλυφθεί!
<>
Έβλεπε τα σκοτεινά πνεύματα να φεύγουν μέσα από το σώμα του
***
Η Ορθόδοξη Βάπτιση ενός Κινέζου στό Χονγκ ΚονγκΟ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος μας αφηγείται ένα πραγματικό περιστατικό που δείχνει πως, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» (Εφ. 6,12)
Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες, μετά από πολύμηνη κατήχηση, ήταν έτοιμοι για το ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως και την είσοδό τους στην Εκκλησία του Χριστού.
Ξεκίνησα την ακολουθία της κατηχήσεως. Στην πρώτη ευχή του εξορκισμού o ένας από τους νεαρούς άρχισε να βήχει με ένα τρόπο περίεργο. Αρχίζω να διαβάζω την δεύτερη ευχή του εξορκισμού και ο βήχας του νεαρού γίνεται μούγκρισμα. Γονατίζει. Σκύβει το κεφάλι στο έδαφος.
Ένας από τους πιστούς με πλησιάζει. Mου δείχνει τον νεαρό και προτείνει να σταματήσω την Ακολουθία.
«Κάτι σοβαρό του συμβαίνει», μου λέγει.
Του κάνω νόημα πως δεν θα σταματήσω. Δεν θέλω να του πω ότι γνωρίζω τι συμβαίνει. Δεν θέλω να τους τρομάξω.
Ο νεαρός είχε ασχοληθεί ενεργά με πρακτικές της Νέας Εποχής. Με επικλήσεις πνευμάτων και τέτοια σχετικά. Είχε φθάσει σε επίπεδο να συνδιαλέγεται με τα πνεύματα που επικαλείτο. Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποίησε πως η επαφή του με αυτά τα πνεύματα του δημιουργούσε σοβαρά πνευματικά και σωματικά προβλήματα. Ένιωθε μέσα στο σώμα του μια σκοτεινή δύναμη να τον κυριεύει και να τον συνθλίβει.
Προσπάθησε να βρει θεραπεία σε φημισμένους ψυχοθεραπευτές. Στη συνέχεια πλησίασε ένα φημισμένο Προτεστάντη Πάστορα. Εκείνος του έκανε κάποιους εξορκισμούς. Η κατάσταση δεν βελτιωνόταν. Και τότε ο Πάστορας του είπε: «Εγώ αυτό μπορώ να σου κάνω. Αν θέλεις κάτι περισσότερο πήγαινε στους Ορθοδόξους».
Δεν είχε ξανακούσει για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ρώτησε για πληροφορίες και μια Κυριακή ήρθε στον ναό του Αγίου Λουκά και παρακολούθησε την Λειτουργία. Για πρώτη φορά ένιωσε κάτι διαφορετικό να συμβαίνει μέσα του. Ένα αίσθημα πρωτόγνωρο. Με πλησίασε. Μου διηγήθηκε την ιστορία του. Και από εκείνη την ημέρα όχι μόνο εντάχθηκε στο πολύμηνο πρόγραμμα κατηχήσεως αλλά ερχόταν ανελλειπώς σε όλες τις ακολουθίες οι οποίες ετελούντο στο Ναό.
Σήμερα ήρθε η ευλογημένη στιγμή γι᾽ αυτόν νά δεχθεί το άγιο βάπτισμα. Και τώρα, την ιερή ώρα των εξορκιστικών προσευχών, αυτός δίνει τον δικό του αγώνα. Κυριολεκτικά παλεύει.
Οι ευχές τελειώνουν. Ήρθε η ώρα της αποτάξεως του Σατανά.
«Αποτάσση τω Σατανά;», ρωτώ.
Οι κατηχούμενοι με την σειρά τους απαντούν. Ο νεαρός, ακόμα γονατιστός, απαντά με σβηστή και τρεμάμενη φωνή: «Ἀποτάσσομαι».
Προχωρώ στις ερωτήσεις της Συντάξεως με το Χριστό. Το ίδιο σκηνικό. Αλλά τώρα, την ώρα που απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως, ο νεαρός σηκώνεται δειλά δειλά. Σταμάτησε να βήχει και να μουγκρίζει. Το πρόσωπό του όμως παραμένει κάτωχρο.
Ἡ Ἀκολουθία της Βαπτίσεως συνεχίσθηκε χωρίς άλλα απρόοπτα. Στο τέλος οι τρείς νεοφώτιστοι κοινώνησαν για πρώτη φορά το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου. Οι πιστοί σπεύδουν με χαρά να τους ευχηθούν. Ο νεαρός παραμένει σιωπηλός, κάτωχρος αλλά ήρεμος.
Την επομένη, ο νεοφώτιστος πλέον νεαρός άνδρας ήρθε να με επισκεφθεί στο Γραφείο.
«Θέλω να σας μιλήσω για εχθές», μου λέγει.
«Ευχαρίστως», του απαντώ. «Σε ακούω».
Μου διηγείται τι του συνέβη την ώρα της κατηχήσεως. Άκουγε μέσα του δεκάδες φωνές να ουρλιάζουν. Ένιωσε κάποιες σκοτεινές παρουσίες να παλεύουν. Ένιωσε να πνίγεται. Την ώρα της Σύνταξης έβλεπε τα σκοτεινά πνεύματα να φεύγουν σαν καπνός μέσα από το σώμα του. Οι φωνές και η αίσθηση του πνιγμού σταμάτησαν. Ηρέμησε.
Το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί μια σκοτεινή παρουσία μπήκε στο δωμάτιό του. Το σκοτεινό πνεύμα τον ρώτησε: «Γιατί μας έδιωξες; Γιατί;»
Τον παρακολουθούσα χωρίς να μιλώ. Συνέχισε την διήγηση.
«Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα φόβο. Μάλλον το αντίθετο. Ήταν η πρώτη φορά που ἐνιωσα πως το σκοτεινό πνεύμα είχε κυριευθεί από φόβο.»
Δεν μίλησα. Τον σταύρωσα. Τον αγκάλιασα και δακρυσμένος ψέλλισα: «Ευλογητός ο Θεός, ο πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Ἀμήν».
Από το Περιοδικό » Πάντα τα Έθνη»
<*>
Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή Πελαγία Υu
Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το Χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.
Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.
Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.
Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.
Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.
Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.
Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.
Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…
Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.
Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.
Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.
Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.
Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.
Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.
Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.
Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι.
Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.
Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…
Αδέλφια μου, αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.
Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.
Πελαγία Yu,
Ταϊβάν
<*>
Η πρώτη Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Κίνα
Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός ἦρθε στήν Κίνα ἀρχικά μέσω τῆς γειτονικῆς της χώρας, τῆς Ρωσίας. Τό 1685 οἱ Κινέζοι κατέλαβαν τό Ἀλμπαζίν, τό ὁποῖο βρίσκεται στή Ρωσία στά βόρεια σύνορα τῆς Κίνας, καί αἰχμαλώτισαν ἕνα μεγάλο ἀριθμό Κοζάκων καί Ὀρθόδοξων Ἀλμπαζινῶν. Σαρανταπέντε ἀπό αὐτούς μπῆκαν στήν ὑπηρεσία τοῦ Κινέζου Αὐτοκράτορα καί τούς πῆραν στό Πεκίνο μαζί μέ τόν ἱερέα τους, τόν π. Μάξιμο. Ὁ Αὐτοκράτορας K’ang-hsi τούς δέχθηκε εὐγενικά, καί παραχώρησε στόν π. Μάξιμο ἕνα παλιό Βουδιστικό ναό νά τόν μετατρέψει σέ Χριστιανική ἐκκλησία γιά τίς πνευματικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων του. Χτίστηκαν σπίτια γιά ἱερεῖς, καί ἡ ἐκκλησία, ἀφιερωμένη στήν Ἁγία τοῦ Θεοῦ Σοφία, ἐγκαινιάστηκε τό 1698.
Τό 1712 ὁ π. Μάξιμος κοιμήθηκε, καί ὁ Αὐτοκράτορας K’ang-hsi ἐπέτρεψε σέ ἕναν ἄλλον ἱερέα νά ἔρθει ἀπό τή Ρωσία στό Πεκίνο γιά νά τόν ἀντικαταστήσει. Στό Πεκίνο οἱ Ὀρθόδοξοι ἱερεῖς ὀνομάζονταν λάμας, καί ὁ Ὀρθόδοξος ἀρχιμανδρίτης ὀνομαζόταν τά λάμα (μεγάλος λάμα).
Καθώς περνοῦσε ὁ καιρός γίνονταν γάμοι μεταξύ Ἀλμπαζινῶν καί Κινέζων, καί οἱ ἀπόγονοί τους σύντομα δέν διακρίνονταν ἀπό τόν ὑπόλοιπο Κινέζικο πληθυσμό. Αὐτοί οἱ ἀπόγονοι παρέμειναν σταθεροί στήν Ὀρθοδοξία.
Τίς ἑπόμενες δεκαετίες ἡ Ὁρθόδοξη ἱεραποστολή στήν Κίνα παρεμποδίστηκε ἐξαιτίας πολιτικῶν προβλημάτων πού ἀνέκυψαν μεταξύ Ρωσίας καί Κίνας. Τό κήρυγμα πρός τούς Κινέζους ἀπαγορεύτηκε. Ὡστόσο κάθε χρόνο στό Πεκίνο γίνονταν Ὀρθόδοξοι ἀπό δέκα ὡς σαράντα ἄτομα. Μερικοί ἀπό αὐτούς τούς πρώτους προσήλυτους ἔγιναν ἁγιογράφοι, καί κόσμησαν τήν ἐκκλησία στό Πεκίνο μέ Ὀρθόδοξες εἰκόνες κινέζικης τεχνοτροπίας.
Τό 1858 τό πολιτικό κλίμα ἄλλαξε. Μέ τή συνθήκη τοῦ Tient-sin παραχωρήθηκε στούς Χριστιανούς ἱεραπόστολους τό δικαίωμα παραμονῆς στή χώρα. Αὐτό ἦταν τό ξεκίνημα μιᾶς νέας περιόδου γιά τήν Κινέζικη Ὀρθόδοξη ἀποστολή. Ἄγαμοι καί ἔγγαμοι ἱερεῖς πού ἦρθαν ἀπό τή Ρωσία μετέφρασαν καί τύπωσαν τήν Καινή Διαθήκη, τό Ψαλτήρι καί Ὀρθόδοξες ἀκολουθίες στά Κινέζικα, θέτοντας ἔτσι τά θεμέλια γιά μιά αὐτόχθονη Κινεζική Ὀρθοδοξία. Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἐπεκτάθηκε καί πέρα ἀπό τό Πεκίνο, στό Tung-ting-an, ὅπου χτίστηκε μιά ἐκκλησία καί πολλοί Κινέζοι χωρικοί ἔγιναν ἔνθερμοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἄνοιξαν ἐπίσης ἐκκλησίες στό Hankow καί στό Kalgan.
<*>
π. Ηλίας Ουέν († 9 Ιουνίου 2007), ο τελευταίος ιερέας που λειτουργούσε με τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς
Υπήρξε, κατά την εποχή του, ο 8ος γηραιότερος εν ζωή άνθρωπος στον κόσμοΟ Πρωτοπρεσβύτερος Ηλίας Wen (Wen Zǐzhèng στα κινέζικα) γεννήθηκε στο Πεκίνο, στη Κίνα, το 1896. Στην ηλικία των επτά χρονών με βούληση δική του και με την άδειά από, τους γονείς βαφτίστηκε στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Από το 1905 έως 1914 σπούδασε στη σχολή Αποστολή και 1915 – 1918 στο Πεκίνο στο Θεολογικό Σεμινάριο. Το 1931 χειροτονήθηκε Διάκονος της ιεροσύνης από τον Αρχιεπίσκοπο Simon και διακονούσε στην Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Σαγκάη. Μετά την ολοκλήρωση του νέου Σαγκάης καθεδρικό ναό προς τιμή της Μητέρας του Θεού «Surety of Sinners», «Εγγύησης των αμαρτωλών», ο πατηρ Ηλίας υπηρέτησε εκεί Το 1946 με το διάταγμα του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου (Μαξίμοβιτς) έγινε πρύτανης του καθεδρικού ναού.
ΣΤΗ ΣΑΓΚΑΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ
Λίγο αργότερα, λόγω των κομμουνιστών ο πατήρ Ηλίας αναγκάστηκε να φύγει από την Κίνα. Κατέληξε στο Χονγκ Κονγκ, όπου ίδρυσε την ενορία της Ανάστασης. Ο π. Ηλίας έκανε πολλά χρόνια στο Χονγκ Κονγκ για να βοηθήσει τους Ρώσους μετανάστες. Το 1957 ο π. Ηλίας πήγε στις ΗΠΑ, όπου τοποθετήθηκε στην εκκλησία της Μητέρας του Θεού JOY OF ALL WHO SORROW ("Πάντων θλιβομένων η Χαρά") στο Σαν Φρανσίσκο.
Πριν την αναχώρησή του από το Χονγκ Κονγκ έλαβε την ευλογία του αγίου Ιωάννη (Μαξίμοβιτς). O άγιος Ιωάννης αναφέρθηκε στον π. Ηλία ως εξής:
«O π. Ηλίας Wen άρχισε την υπηρεσία του στην Εκκλησία σε νεαρή ηλικία κατά τη ρωσική εκκλησιαστική αποστολή στο Πεκίνο. Είχε ζήλο και την επιμέλεια και συνέχισε την υπηρεσία του σε όλα τα επίπεδα στη Σαγκάη. Πιστότητα, σταθερότητα και μια άψογη ζωή χαρακτηρίζει τον πατέρα Ηλία η ζωή του ως ιερέας. Με αυτά τα ωραία χαρακτηριστικά υπηρέτησε στην κοινότητα του Χονγκ Κονγκ κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών».
Το 1981 με διάταγμα της Συνόδου των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έξω από τη Ρωσία (Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς) ο πατήρ Ηλίας ανυψώθηκε στο αξίωμα του Πρωτοπρεσβυτέρου.
Το 1996 ο π. Ηλίας γιόρτασε τα 100 γενέθλια του στην ενορία του.
Στα τέλη του 2000 μετακόμισε στο σπίτι του γιου του.
Στις Σάββατο, 9 Ιουνίου 2007, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ηλίας Wen εκοιμήθη στην ηλικία των 110. Ήταν η όγδοος παλαιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Το μυαλό του παρέμεινε υγιές πριν από την κοίμηση του. Γεννήθηκε το 19ο αιώνα, βαφτίστηκε τον 20ό αιώνα, όταν η Ρωσική Εκκλησία ήταν αδιαίρετη. Επέζησε της διαίρεσης της Ρωσική Εκκλησία και την κουμουνιστική περίοδο της πατρίδας του από τους κομμουνιστές και κοιμήθηκε τον 21ο αιώνα. Με το έλεος του Θεού η κοίμησή του πραγματοποιήθηκε λίγες εβδομάδες μετά την ένωση της Ρωσικής Εκκλησίας.
<*>
Άγιος Μητροφάνης Τσι Σούνγκ, ιερομάρτυς στο Πεκίνο της Κίνας, από τους 222 Νεομάρτυρες του Πεκίνου (+1900)
11 Ιουνίου
Τό 1880 ὁ πρῶτος γηγενής Κινέζος Ὀρθόδοξος Ἱερέας, ὁ π. Μητρόφανος Chang (Chang Tzi-tzung), χειροτονήθηκε ἀπό τόν Ἅγ. Νικόλαο Kasatkin, ἐπίσκοπο Τόκυο. Ἡ ἀποδοχή τῆς ἱερωσύνης ἀπό τόν π. Μητρόφανο ἦταν μιά πράξη ἡρωϊκή, γιατί τήν ἐποχή ἐκείνη τό νά εἶναι κανείς Χριστιανός ἦταν πιό ἐπικίνδυνο καί πιό δύσκολο ἀπό κάθε ἄλλη φορά στήν κινεζική ἱστορία. Στήν Κίνα εἶχαν ἱσχυροποιηθεῖ τότε τά ξενόφοβα καί ἀντιχριστιανικά συναισθήματα, σέ ἀντίδραση πρός τόν ἀποικιοκρατικό ἐπεκτατισμό τῶν Εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων κατά τή διάρκεια τοῦ δεύτερου μισοῦ τοῦ 19ου αἰώνα. Συνέβαιναν ξεσπάσματα βίας, πού εἶχαν σάν ἀποτέλεσμα τόν θάνατο τῶν ξένων καί Κινέζων Χριστιανῶν προσηλύτων.
Ὅταν ἔγινε ἱερέας, ὁ π. Μητρόφανος εἶπε ὅτι ἤξερε πώς τό τέλος του «δέν θά ἦταν εὐχάριστο». Αὐτός καί οἱ ἄνθρωποί του δοκιμάζονταν συνεχῶς, καί ὀνομάζονταν «διάβολοι κατώτερης τάξης», χαρακτηρισμός μόλις λίγο καλύτερος ἀπό τό «ξένοι διάβολοι». Ἄν καί τόν θεωροῦσαν ὅτι εἶχε προδώσει τήν Κινέζικη κουλτούρα του μέ τό νά γίνει Χριστιανός, ὁ ἴδιος γνώριζε ὅτι εἶχε ἀγκαλιάσει μιά πίστη πού ἦταν πέρα ἀπό κουλτούρες, καί ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ ἀνῆκε τόσο στήν Κίνα ὅσο καί σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη χώρα. Κοιτάζοντας πάνω ἀπό τά πολιτικά καί τά πολιτιστικά, διέκρινε μέ τό πνεῦμα του ὅτι προετοίμαζε τό Κινέζικο Ὀρθόδοξο ποίμνιό του στό νά προσαρτηθεῖ στίς τάξεις τῶν μαρτύρων στόν οὐρανό.
Τό 1897 ἡ Κινέζικη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔλαβε μιά μεγάλη εὐλογία μέ τόν ἐρχομό στό Πεκίνο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰννοκέντιου Figourovsky (1863-1931), πού ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἀποδείχθηκε ὅτι ἔβλεπε μακριά, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἱερέα πού ἦρθε ποτέ στήν Κίνα. Μεταξύ ἄλλων ἵδρυσε ἕνα μοναστήρι, φρόντισε οἱ καθημερινές ἀκολουθίες νά γίνονται στήν κινέζικη γλώσσα, ἀπέστειλε ἀνθρώπους ἀπό τό Πεκίνο νά διαδόσουν τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, καί ξεκίνησε φιλανθρωπικά ἔργα. Αὐτό βοήθησε στό νά ἐνδυναμωθεῖ ἡ Κινέζικη Ἐκκλησία καί νά προετοιμαστεῖ γιά τή σοβαρότερη δοκιμασία γιά τήν ὕπαρξή της.
<*>
Οι Άγιοι 222 Νεομάρτυρες του Πεκίνου (+1900)
11 Ιουνίου
Οι πρώτοι Κινέζοι Ορθόδοξοι ΜάρτυρεςΤό 1900 συνέβη ἡ ἄτιμη ἐξέγερση πού εἶναι γνωστή μέ τό ὄνομα Κίνημα τῶν Μποξέρ. Ἡ ἐξέγερση ἔγινε ἀπό μιά μυστική ὀργάνωση ἀνθρώπων πού ἀσχολοῦνταν μέ πολεμικές τέχνες καί ἀποκρυφισμό καί ὀνομάζονταν οἱ «Μποξέρ τοῦ Πνεύματος,» οἱ ὁποῖοι ὁρκίστηκαν νά ἀπαλλάξουν τήν Κίνα ἀπό τούς ξένους καί τούς Χριστιανούς. Μέ τή μύησή τους στήν ὀργάνωση, ἰσχυρίζονταν ὅτι ἐνοικοῦσε μέσα τους ἕνας θεός ὁ ὁποῖος τούς προίκιζε μέ δυνάμεις ὑπεράνθρωπες. Ὅταν ἄρχισαν νά πολιορκοῦν τό Πεκίνο, κηνύγησαν τούς Κινέζους Χριστιανούς καί τούς πρόσταξαν νά λατρέψουν τούς θεούς τους, ἤ ἀλλιῶς θά βασανίζονταν καί θά σκοτώνονταν. Χιλιάδες Χριστιανοί σφάχτηκαν, ἀποκεφαλίστηκαν καί θυσιάστηκαν.
Κατά τή διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης τῶν Μποξέρ, οἱ Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες στό Πεκίνο, στό Tung-ting-an καί στό Kalgan καταστράφηκαν, μαζί μέ τό ὀρθόδοξο τυπογραφεῖο καί τίς ἀδημοσίευτες μεταφράσεις του καί τήν τεράστια συλλογή του ἀπό κινητά τυπογραφικά στοιχεῖα μέ Κινέζικους χαρακτῆρες.
Τή νύχτα τῆς 11ης Ἰουνίου, οἱ Μπoξέρ ἐπιτέθηκαν στήν ἐκκλησία στό Πεκίνο. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες αὐτοπτῶν μαρτύρων, οἱ Κινέζοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐκεῖ ἀντιμετώπισαν τόν θάνατο μέ τρομερό θάρρος. Ὁ Παῦλος Wan, ἕνας Ὀρθόδοξος δάσκαλος, πέθανε μέ τήν προσευχή στά χείλη. Ἡ Ia Wen, μιά ἄλλη δασκάλα, βασανίστηκε δύο φορές. Τήν πρώτη φορά, οἱ Μποξέρ τήν ἔκαναν κομμάτια καί τήν πέταξαν μισοπεθαμένη στό ἔδαφος. Ὅταν ἀνέκτησε τίς αἰσθήσεις της, οἱ Μποξέρ ξανά τήν ἔπιασαν καί αὐτή τή φορά τήν βασάνισαν μέχρι θανάτου. Καί τίς δύο φορές ἡ Ia Wen ὁμολόγησε τόν Χριστό μέ χαρά μπροστά στούς βασανιστές της.
Οἱ Μποξέρ ἔκαψαν τά κτίρια τῆς Ὀρθόδοξης ἱεραποστολῆς στό Πεκίνο τό βράδυ τῆς 14ης Ἰουνίου. Πολλοί ἀπό τούς πιστούς, γιά νά γλιτώσουν ἀπό τόν κίνδυνο, μαζεύτηκαν στό σπίτι τοῦ π. Μητροφάνου. Μεταξύ αὐτῶν ἦσαν καί κάποιοι πού πρίν εἶχαν κακές διαθέσεις πρός τόν ἱερέα, καί ὅμως δέν τούς ἔδιωξε. Διακρίνοντας ὅτι μερικοί ἦσαν λιγόψυχοι, τούς ἐνθάρρυνε.
Στίς δέκα τό βράδυ τῆς 23ης Ἰουνίου, στρατιῶτες καί Μποξέρ περικύκλωσαν τήν κατοικία τοῦ π. Μητροφάνου. Τήν ὥρα ἐκείνη βρίσκονταν ἐκεῖ περισσότεροι ἀπό ἑβδομήντα Χριστιανοί. Οἱ πιό δυνατοί ξέφυγαν, ἐνῶ ὁ π. Μητρόφανος καί πολλοί ἄλλοι, κυρίως γυναῖκες καί παιδιά, παρέμειναν καί δολοφονήθηκαν. Ὁ π. Μητρόφανος κάθησε στήν αὐλή μπροστά στό σπίτι του, καί οἱ Μποξέρ τοῦ ἔδωσαν ἐπανειλημμένες μαχαιριές στό στῆθος. Ἔπεσε κάτω ἀπό μιά χουρμαδιά.
Ἡ γυναίκα τοῦ π. Μητροφάνου καί οἱ τρεῖς γιοί του ἦταν στόν τόπο τῆς δολοφονίας. Ἀφοῦ οἱ Μποξέρ σκότωσαν τόν π. Μητρόφανο, ἅρπαξαν τόν ἑφτάχρονο γιό του Ἰωάννη, τοῦ ἐξάρθρωσαν τούς ὤμους καί τοῦ ἔκοψαν τά δάχτυλα τῶν ποδιῶν, τή μύτη καί τ’ αὐτιά. Τό ἑπόμενο πρωΐ καθόταν γυμνός καί ξυπόλυτος στήν ἐξώπορτα. Τά χαμίνια τοῦ δρόμου τόν κορόϊδευαν, φωνάζοντάς τόν «ὁπαδό τῶν διαβόλων», ἀλλά τό ἀγόρι ἀπάντησε εὔστοχα, «Εἶμαι πιστός τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι ὁπαδός τῶν διαβόλων.» Ὅταν ὁ κόσμος τόν ρωτοῦσε ἄν πονοῦσε, εἶπε πώς ὄχι. Μέ ἕνα χαμόγελο τό μικρό ἀγόρι εἶπε, «Δέν εἶναι δύσκολο νά ὑποφέρει κανείς γιά τόν Χριστό.»
Ἀργότερα τήν ἴδια μέρα οἱ Μποξέρ ἐπέστρεψαν καί πῆραν τή γυναίκα τοῦ π. Μητροφάνου τήν Τατιάνα καί τούς γιούς του Ἰωάννη καί Ἠσαΐα, μαζί μέ τήν δεκαεννιάχρονη ἀρραβωνιαστικιά τοῦ Ἠσαΐα τήν Μαρία, καί δεκαπέντε ἄλλους πιστούς. Ὁ Protasy Chan καί ὁ Rodion Hsiu, πού δέν εἶχαν ἀκόμη βαπτιστεῖ, ἔδωσαν μαρτυρία ὅτι ὁ μικρός Ἰωάννης, πού ἀκόμα δέν αἰσθανόταν πόνο ἀπό τόν ἀκρωτηριασμό, πῆγε ἤρεμος μέ τούς Μποξέρ καί δέν ἔδειχνε ἴχνος φόβου.
Ὅλοι οἱ φυλακισμένοι ἀποκεφαλίστηκαν. Ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ π. Μητροφάνου, μόνον ὁ δεύτερος γιός του, ὁ Σέργιος, ἐπιβίωσε. Αὐτός ἀργότερα ἔγινε πρωτοπρεσβύτερος.
Οἱ Μποξέρ σκότωσαν 30.000 Κινέζους Χριστιανούς τό καλοκαίρι τοῦ 1900, ἀπό τούς ὁποίους οἱ 222 ἦσαν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Μεταξύ τῶν Κινέζων ὀρθόδοξων μαρτύρων ἦσαν καί ἀπόγονοι τῶν πρώτων Ἀλμπαζινῶν Ὀρθοδόξων στό Πεκίνο: Ὁ Κλήμης Kui Kin, ὁ Ματθαῖος Hai Tsuan, ὁ ἀδερφός του Vit, ἡ Ἄννα Chui, καί πολλοί ἄλλοι.
Ἡ Ἐκκλησία στή Ρωσία ἀμέσως ἀνακήρυξε τούς Κινέζους Ὀρθοδόξους μάρτυρες ὡς ἁγίους, καί καθιέρωσε εἰδικές ἐκκλησιαστικές ἀκολουθίες πρός τιμή τους πού τελοῦνται κάθε χρόνο στίς 11 Ἰουνίου, τήν ἡμέρα πού ἄρχισε τό μαρτύριό τους.
<*>
2015: Εκοιμήθη ο γηραιότερος Κινέζος κληρικός, π. Μιχαήλ Βαν Τσιουανσέν
Στον 91ο έτος της ηλικίας στις 2 Ιουνίου 2015 στη Σαγκάη λόγῳ ασθενείας απεβίωσε ο γηραιότερος κληρικός της Αυτονόμου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κίνας Ιερέας Μιχαήλ Βαν Τσιουανσέν.
Ο Βαν Τσιουανσέν γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1924 και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Σαγκάης Συμεών Ντου το 1958.
Το 2008 την εορτή της Πεντηκοστής με άδεια τον αρχών ο Ιερέας Μιχαήλ Βαν για πρώτη φορά συμμετείχε στην ακολουθία στο χώρο του Γενικού Προξενείου της Ρωσίας κατά την οποία του απονεμήθη μετάλλιο του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ Α’ Τάξεως. Τη διάκριση αυτή ο κληρικός έλαβε με ευλογία του μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλεξίου Β’ σε ανάμνηση της χορηγίας του καθεστώτος αυτονόμου στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κίνας. Έκτοτε ο πατήρ Μιχαήλ συλλειτούργησε κατά τις ακολουθίες τις οποίες τελούσε στη Σαγκάη ο Πρωθιερέας Αλέξιος Κισελέβιτς.
Ως εφησυχάζων και παρά την ηλικία του ο πατήρ Μιχαήλ πήρε ενεργό μέρος στην αναβίωση της Ορθοδοξίας στην Κίνα. Το Σεπτέμβριο 2009 τέλεσε τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Αγίου Ιννοκεντίου Ιρκούτσκ στο Labu dalin (περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας).
Η πρώτη ακολουθία μετά την κοίμηση το 2000 του τελευταίου Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίας Σκέπης της Χαρμπίν Ιερέα Γρηγορίου Τζου Σίπου ήταν η Θεία Λειτουργία την οποία ο Ιερέας Μιχαήλ Βαν τέλεσε την περίοδο του Πάσχα στις 11 Απριλίου 2010.
Τον Ιούνιο 2012 συλλειτούργησε με τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, Πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Σαγκάης.
Μετά το πέρας της Θείας Συνάξεως ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ εξέφρασε τις ευχαριστίες και τον θαυμασμό του προς τον πατέρα Μιχαήλ και τους λοιπούς Κινέζους Ορθοδόξους Χριστιανούς, οι οποίοι «παρ΄όλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια κράτησαν σταθερά την Ορθόδοξη πίστη σε όλη τη ζωή τους».
Στις 15 Μαΐου 2013 κατά την πρώτη στην ιστορία επίσκεψη στην Κίνα του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίάς ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος με μεγάλη συρροή του κόσμου προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Σαγκάης. Ανάμεσα στους συλλειτουργήσαντες ήταν και ο Ιερέας Μιχαήλ Βαν Τσιουανσέν.
Απευθυνόμενος προς τους κληρικούς της Ορθοδόξου Αυτονόμου Εκκλησίας της Κίνας τον Ιερέα Μιαχαήλ Βαν, τον πρωτοδιάκονο Ευάγγελο Λου και τον υποδιάκονο Παπία Φου, ο Αγιώτατος κ. Κύριλλος τόνισε ότι παρά την ηλικία τους αισθάνεται κανείς τη μεγάλη εσωτερική δύναμή τους. Μαζί με τον Κινέζικο λαό διήλθαν μέσα από τις διάφορες περιπέτειες της ιστορίας και σήμερα είναι μάρτυρες της αναγεννήσεως της Κίνας και της επαναλειτουργίας αυτού του Ιερού Ναού.
Σημειωτέον ότι ο πατήρ Μιχαήλ Βαν ήταν πνευματικός καθοδηγητής της Κινεζικής Ορθόδοξης κοινότητας της Σαγκάης και στο μέτρο των δυνάμεών του συνέβαλε στην ανάδειξη νέων Κινέζων κληρικών.
Η εξόδιος ακολουθία του Ιερέα Μιχαήλ Βαν θα πραγματοποιηθεί στις 6 Ιουνίου στη Σαγκάη. Για να προσκυνήσουν τη σορό του γηραιότερου Κινέζου κληρικού στη Σαγκάη έφθασαν Ορθόδοξοι χριστιανοί από όλη την Κίνα, συμπεριλαμβανομένου και του διακόνου Αλεξάνδρου Γιουϊ Σι, φοιτητή της Ιερατικής Σχολής Αγίας Πετρουπόλεως.
Ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του ΤΕΕΣ, απέστειλαν τα συλλυπητήρια γράμματά τους προς την πρεσβυτέρα Τατιανή.
<*>
Άγιος Ιννοκέντιος Επίσκοπος Ιρκούτσκ Ρωσίας, Ισαπόστολος Σιβηρίας και Κίνας (+1731)
9 Φεβρουαρίου και 26 ΝοεμβρίουΚαταγόταν ἀπό τήν παλαιά Ρωσική ἀρχοντική οἰκογένεια τῶν Κουλτσίτσκυ. Γεννήθηκε στό Τσερνίκωφ τό 1680 (ή 1682), μόνασε στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου καί σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία Οὐκρανικῆς Μητροπόλεως.
Δίδαξε Φιλοσοφία καί Ἠθική στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Μόσχας. Τό 1721 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ἰρκούτσκ καί στάλθηκε στήν Κίνα, γιά τήν ἐνίσχυση τῆς ἐκεῖ Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς. Ἐκδιώχθηκε ἀπό τήν Κίνα τό 1727, μέ παρέμβαση τῶν Ἰησουϊτῶν, ὁπότε ἐγκαταστάθηκε στό Ἰρκούτσκ καί ἔδρασε ἱεραποστολικά μεταξύ τῶν παγαγιστικῶν ἰθαγενῶν φυλῶν τῆς Σιβηρίας.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά στήν ἕδρα του τό 1731.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1764 καί σήμερα φυλάσσεται στήν ἕδρα του, ἐνδεδυμένο τά ἀρχιερατικά ἄμφια. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1800.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 9η Φεβρουαρίου καί τήν 26η Νοεμβρίου.
<*>
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ο "Ένσαρκος Λόγος" ή του "Αλμπαζίν"
9 Μαρτίου
Η εικόνα της Παναγίας πήρε την ονομασία ''Αλμπαζίν'' από το φρούριο Αλμπαζίν το οποίο έφτιαξε στα 1650 κοντά στον ποταμό Αμούρ (φυσικό σύνορο της Ρωσίας με την Κίνα) ο Καζάκος ηγεμόνας Ιερόθεος Χαμπάροβ,κοντα στον ποταμό Αμούρ. Οι καζάκοι ήρθαν στην περιοχή τον 17ο αιώνα. Εκεί ζούσαν ειδωλολατρικοί πληθυσμοί.
Οι Κινέζοι επιτέθηκαν στην περιοχή στις 24 Μαρτίου 1652. Με συνεχείς επιθέσεις μέχρι το 1658 κατάφεραν τελικά να κάψουν το Αλμπαζίν και να πάρουν στην Κίνα πολλούς αιχμαλώτους.'Ηθελαν η συγκεκριμένη ζώνη να ερημοποιηθεί.
Στα 1665 ωστόσο αποφάσισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην περιοχή οι Ρώσοι και ξαναέκτισαν το Αλμπαζίν. Έστειλαν εκεί τον ιερομόναχο Ερμογένη από την Μονή της Αγίας Τριάδος του Κίρενσκ. Μαζί του έφερε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ''ο Ένσαρκος Λόγος''. Το 1671 έχτισε ένα μοναστήρι όπου τοποθέτησε την εικόνα.Επίσης χτίστηκαν άλλες δύο εκκλησίες.
Το έδαφος στην περιοχή ήταν πολύ γόνιμο και το Αλμπαζίν έγινε ο σιτοβολώνας όλης της Ανατολικής Σιβηρίας. Το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την περιοχή άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονο.Έστειλε στην περιοχή στρατιωτική ενίσχυση,ενω για την πνευματική τροφή του λαού έστάλησαν αρχιμανδρίτες και ιερείς. Οι ντόπιοι κάτοικοι άρχισαν σιγά-σιγά να αφομοιώνονται από τους Ρώσους, ενώ πολύ από αυτούς άρχισαν να βαπτίζονται χριστιανοί. Μεταξύ αυτών ο πρίγκιπας Χαντιμούρ και ο γιός του Κατάνα, οι οποίοι πήραν το όνομα Πέτρος και Παύλος αντίστοιχα.
Στις 10 Ιουλίου 1685,15000 Κινέζοι επιτέθηκαν στο Αλμπαζίν. Οι 450 ρώσοι στρατιώτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν παίρνωντας μαζί τους και την εικονά της Παναγίας. Οι Κινέζοι όμως δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν τον σκοπό τους εως τέλους. Στην προσπάθειά τους να κάψουν τις καλλιέργειες με τα σιτηρά οι στρατιώτες τράπηκαν σε άτακτη φυγή παρά τις διαταγές των ανωτέρων τους. Το παραπάνω γεγονός θεωρήθηκε ως θαυμαστή επέμβαση της Παναγίας.
Στις 20 Ιουλίου οι Ρώσοι επέστρεψαν.Το 1690 όμως η περιοχή έπεσε στα χέρια των Κινέζων για μία μακρά χρονική περίοδο.Οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν στην Κίνα συνέβαλαν στην διάδοση του χριστιανισμού και κάποιοι Κινέζοι βαπτίστηκαν χριστιανοί.
Οι Ρώσοι επανέκτησαν την περιοχή. Στις 1 Αυγουστου 1850 εγκαινιάστηκε η πόλη Νικολάεβσκ-Αμούρ που χτίστηκε στις όχθες του ποταμού Αμούρ. Σιγά-σιγά τρεις νέες πόλεις χτίστηκαν.Η μία από αυτές μάλιστα πήρε την ονομασία Μπλαγκοβεσένσκ(δηλ.Ευαγγελισμός από το Μπλαγκοβεστένια). Οι συνθήκες του Αιγκούν(1858)και του Πεκίνγκ (1860) σταθεροποίησαν την κατάσταση στην περιοχή.
Το 1868 ο επίσκοπος Βενιαμίν της Καμτσεάκα μετέφερε την εικόνα από το Σρέτενσκ στο Μπλαγκοβεσένσκ,ενώ το 1885 η 9η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα εορτασμού της ιερής εικόνας.
Μία άλλη απειλή για το Αμούρ εμφανίστηκε το 1900 όταν κινεζικά στρατεύματα έφτασαν στις όχθες του ποταμού Αμούρ. Οι κάτοικοι της πόλης προσευχήθηκαν με θέρμη στην εικόνα της Παναγίας.Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Κινέζων μία γυναίκα λαμπερή εμφανίστηκε πάνω από τον ποταμό Αμούρ, γεγονός που φόβισε τους Κινέζους οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή.
Η εικόνα θεωρείται προστάτιδα των εγκύων και των στρατιωτών. Το 1885 και το 1895 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας προστάτεψε την πόλη από θανατηφόρες επιδημίες.
Η εικόνα λιτανεύεται κατά μήκος των δρόμων της πόλης και μπαίνει και στα σπίτια όσων υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες. Έχουν καταγραφεί πολλά θαύματα της εικόνος της Παναγίας ο ''Ένσαρκος Λόγος'', γνωστά σε όλη την επαρχία της Καμτσεάκας.
<*>
Ιεραποστολή στην Ταϊβάν
Συναντήσαμε τον π. Ιωνά Μούρτο σε μια από τις σύντομες επισκέψεις του στα πάτρια εδάφη και μας μίλησε για την επιρροή του Οσίου στη ζωή του, για το ιεραποστολικό έργο στην Ταϊβάν και για την πρώτη εκκλησία εκεί.
Στη ζωή, παρουσιάζονται κάποτε κάποιες σπουδαίες ευκαιρίες, όπου ο άνθρωπος συναντιέται με το καλό του κόσμου. Η συνάντηση αυτή γίνεται μέσω ορισμένων ιδιαίτερων αδελφών. Ίσως να κατανοήσουμε πολύ αργότερα -ίσως όχι-, τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μας οι εκλεκτοί αυτοί συνοδοιπόροι, που μας ώθησαν να τραβήξουμε τον δρόμο μας και να ζήσουμε τις εμπειρίες που ήταν ταγμένες στην προσωπική μας σωτηρία. Ο π. Ιωνάς Μούρτος, ήταν ένα νεαρό παλληκάρι που αναζητούσε το νόημα της ζωής, όταν πήγε στο Άγιο Όρος και συναπαντήθηκε με τον άγιο Πορφύριο. Σήμερα, είναι ένας ώριμος πια σε ηλικία ιερέας, που ζει σ’ έναν απαιτητικό ιεραποστολικά τόπο της Ασίας επί δεκαετίες. Τον συναντήσαμε στο σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα πριν επιστρέψει στη χώρα της διακονίας του και μας εμπιστεύτηκε τις σκέψεις και την εμπειρία του των τελευταίων ετών καθώς και την επιρροή του αγίου Πορφυρίου στο σχέδιο της ζωής του.
—Πώς ήταν το ξεκίνημά σας στην ιεραποστολή; Ήταν κλίση;
—Κοιτάξτε, η Εκκλησία με έστειλε. Τώρα, κλίση τι να σας πω… Το ήθελα κι εγώ ασφαλώς. Και σκέφτομαι ότι η ενασχόλησή μου από πολύ παλιά με τους υπολογιστές, ακόμη και στο άγιο Όρος, ίσως όλα αυτά και άλλα να οδήγησαν εκεί. Θυμάμαι στα Καυσοκαλύβια ο άγιος Πορφύριος με υποχρέωσε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι. Εγώ αντέδρασα στον γέροντα Πορφύριο λέγοντας «τι τα χρειαζόμαστε αυτά;» και εκείνος μου είπε: «Σιωπή, αυτό που σου λέω. Το χρειάζεσαι». Είχαμε λοιπόν το κομπιούτερ σε ένα μικρό τραπέζι, δίπλα μια λάμπα πετρελαίου, εγώ κοιμόμουν κάτω από το τραπέζι. Για να μάθω να τον χρησιμοποιώ, αγοράζαμε ένα περιοδικό στα αγγλικά για υπολογιστές, ερχόταν από την Αμερική με το ταχυδρομείο στο όνομα Πορφύριος Μπαϊρακτάρης και όχι στο δικό μου όνομα, για να με προστατεύσει από τις κακές γνώμες κάποιων μοναχών. Υπήρχαν πατέρες που αντιδρούσαν σε όλα αυτά. Τα θεωρούσαν νεωτερισμούς.
—Ανοιχτό μυαλό ο άγιος…
—Δεν είναι μόνο θέμα ανοιχτού μυαλού. Είναι θέμα ότι ήταν ένας αληθινός χριστιανός, ο οποίος βλέπει τα πάντα καλά, ότι όλα είναι για την αγάπη του Χριστού. Άλλωστε τίποτα δεν ανήκει στον διάβολο, όλα είναι του Χριστού και σε αυτόν τα αφήνουμε. Στον Ωρωπό θυμάμαι, όταν είχε αρχίσει να εκπέμπει και η Πειραϊκή Εκκλησία, έκανε πώς και πώς να βρει το σήμα… Είχε και ένα δικό του ραδιόφωνο και άκουγε τις θεολογικές εκπομπές και θυμάμαι μου έλεγε «μωρέ αν ήταν ο απόστολος Παύλος σήμερα, θα είχε ραδιόφωνο, θα ήταν δημοσιογράφος κλπ». Έτσι λοιπόν έμαθα και ασχολήθηκα πολύ με τους υπολογιστές και τώρα το χρειάζομαι αυτό όχι ως χόμπι, αλλά επειδή όντας μόνος στην Ταϊβάν δουλεύω με το ίντερνετ και αλλιώς δεν γίνεται… Απευθύνομαι σε 23.000.000 κατοίκους… Όταν σε ρίξουν στον Ωκεανό θα κολυμπήσεις θέλεις δε θέλεις…
—Μιλήσατε στον άγιο Πορφύριο για την επιθυμία σας να κάνετε ιεραποστολή;
—Όχι, δεν πρόφθασα. Παρόλο που μ’ έκανε μεγαλόσχημο ο ίδιος, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν στην Ασία. Μετά το θάνατο του αγίου, επισκέφθηκα την μονή Γρηγορίου όπου ο αείμνηστος γέροντας Καψάνης, μου πρότεινε να πάω στην Ταιβάν, γιατί το είχε ζητήσει ο τότε μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ, διότι στην Κίνα δεν επιτρεπόταν να πάω ως ιερέας. Η Ταϊβάν είναι δημοκρατική χώρα, όπως εδώ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποδεχθεί έναν ιερέα αρκεί να είναι νόμιμος. Επίσης απαγορεύεται να φέρεις γενειάδα. Αρχικά αναγνωριστήκαμε ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, «Εκκλησία της Ταϊβάν», όπως είναι πάρα πολλές άλλες εκκλησίες εκεί. Ωστόσο, έπρεπε να αγοράσουμε ένα μικρό διαμέρισμα, πήγαμε με όλα τα νόμιμα έγγραφα στο δικαστήριο και έτσι αναγνωρίστηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν.
—Πριν από σας δεν είχαν πάει ορθόδοξοι στην Ταιβάν;
—Όχι, δεν είχαν πάει άλλοι. Εγώ με τη χάρη του Θεού ξεκίνησα την Εκκλησία. Οι καθολικοί ωστόσο βρίσκονται στην χώρα κάπου 300 χρόνια και διάφορες ομάδες προτεσταντών κάνουν προσηλυτισμό, εδώ και 150 χρόνια. Οι ορθόδοξοι στην Ταϊβάν με ρωτούν: «καλά εσείς οι ορθόδοξοι γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα;» Αυτό είναι σαν ένα μαχαίρι στην καρδιά μου. Τώρα έχουμε γίνει γνωστοί στη χώρα, ξέρουν τουλάχιστον ότι υπάρχουμε. Μαζεύονται πιστοί, τρώμε μετά από κάθε θεία λειτουργία. Μαγειρεύω από τις 5.30 η ώρα το πρωί, αλλά φέρνουν και κάποιες γυναίκες φαγητά ή σαλάτες και γευματίζουμε. Όταν φεύγει ο κόσμος μαζεύουμε τις καρέκλες, βάζουμε 2 τραπέζια, πάνω το κομπιούτερ και δουλεύουμε.
—Στη θεία λειτουργία πόσοι άνθρωποι έρχονται;
—Συνήθως έρχονται 20-30 άτομα και μερικές φορές πολύ περισσότεροι, διότι μας επισκέπτονται φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια ή σχολεία και κάνουν εργασία γραπτή για το τι είδαν, παίρνουν φωτογραφίες κλπ. Και μετά το φαγητό καθόμαστε και συζητάμε για τις απορίες που έχουν. Υπάρχει και on line μετάδοση της λειτουργίας.
—Η επαφή μας με την τεχνολογία είναι απαραίτητη. Αλλιώς, ούτε με τα παιδιά μας δεν θα μπορούμε να συνομιλήσουμε.
—Σίγουρα θα έχουν πολλές απορίες να λύσουν. Πώς είναι ο δικός τους πολιτισμός; Πού πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Με άλλα λόγια, πού πήγατε;
—Ο πολιτισμός τους είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό μας. Στον κινέζικο πολιτισμό δεν υπάρχει η έννοια του προσώπου. Έτσι είναι δύσκολη η προσέγγιση με τον δικό μας τρόπο. Η Ταϊβάν είναι κέντρο τεχνολογίας, βιοτεχνολογίας κλπ, πολύ μπροστά από την Ελλάδα. Βέβαια -δεν μπορείτε να φανταστείτε τι παράγει η χώρα-, έχουν πολύ αναπτυγμένη οικονομία. Ξέρετε, Ιεραποστολή είναι καταρχήν να έρθεις σε διάλογο με άλλους πολιτισμούς, με άλλους ανθρώπους. Αλλιώς προσεγγίζεται η Αφρική, αλλιώς μια μη αφρικάνικη χώρα. Στο τέλος η Εκκλησία καλείται να δώσει τις ιδέες της, την πίστη της. Ίσως δεν έχουμε μάθει ακόμα να κάνουμε ιεραποστολή σε χώρες πιο αναπτυγμένες από τη δική μας. Πρέπει όμως να το μάθουμε και να το κάνουμε. Η επαφή μας με την τεχνολογία λχ είναι απαραίτητη. Ούτε με τα παιδιά μας θα μπορούμε να συνομιλήσουμε αλλιώς. Δεν πρέπει να κλεινόμαστε φανατικά στον εαυτό μας δήθεν ότι τα ξέρουμε όλα.
Μην ξεχνάτε ότι ο φανατισμός είναι το άλλο πρόσωπο της αθεΐας. Καλύπτουμε με την άγνοια και τον φανατισμό την απουσία πραγματικής πίστεως. Άρα λοιπόν πρέπει να διαλεγόμεθα, αυτό είναι ιεραποστολή. Ο πολιτισμός της χώρας τώρα είναι κινεζικός, αλλά επειδή η Ταϊβάν είναι ένα πέρασμα ιδεών έχει έντονα στοιχεία από τον αμερικανικό, δυτικό πολιτισμό. Η θρησκεία των ανθρώπων εκεί είναι ένα μείγμα, αλλά τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχει μια σχετικότητα στο τι πιστεύουν, υπάρχει ένα “περίπου”, δεν υπάρχει ένα ναι ή ένα όχι. Η ακρίβεια θα λέγαμε δεν είναι αρετή στον ανατολίτικο αυτό πολιτισμό. Υπάρχει ο βουδισμός, ο ταοϊσμός, οι τοπικές θεότητες, όλα μαζί. Υπάρχει και αθεϊσμός όχι όμως με την αυστηρή έννοια που τη χρησιμοποιούμε εμείς στη Δύση. Οι πιστοί επίσης επενδύουν πολύ στην έννοια της μαντείας όταν πηγαίνουν στους ναούς. Γι΄ αυτό πηγαίνουν κυρίως στο ναό, για να αντλήσουν πληροφορίες για τη ζωή τους. Για να ξέρουν τι θα κάνουν στη ζωή τους, τι επιλογές έχουν. Υπάρχει επίσης η μέριμνα για τους νεκρούς. Κάνουν θυσίες όταν πεθαίνει κάποιος. Όπως σε αυτή τη ζωή ο άνθρωπος χρειάζεται χρήματα έτσι χρειάζεται και στην άλλη. Στον μήνα των φαντασμάτων λχ καίνε σε βαρέλια ένα σωρό πράγματα για να φύγουν τα κακά πνεύματα, τα οποία στη συνέχεια επιστρέφουν και πάει λέγοντας. Η Εκκλησία πρέπει να μεταφράσει τις έννοιές της και να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους την ορθόδοξη θεολογία με τρόπο που να μπορούν να την καταλάβουν.
—«Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη»
Συνήθως μιλάμε για ιεραποστολές σε χώρες όπου χρειάζονται οικονομική βοήθεια. Εσείς όμως εκεί είστε ο φτωχός.
—Μα ναι βέβαια, εγώ είμαι ο φτωχός εκεί. Να σκεφτείτε ότι το διαμέρισμα-ναό μας το εξοικονόμησε με ένα θαυμαστό τρόπο ο σύλλογος «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» από τη Θεσσαλονίκη και έτσι φυτεύτηκε η Εκκλησία της Ταϊβάν. Υπήρξαν δυσκολίες ειδικά για την υποχρεωτική αγορά του διαμερίσματος και μάλιστα παρατάθηκε διά θαύματος η παραμονή μου στη χώρα έως ότου βρεθούν τα χρήματα γι΄ αυτό. Έχουμε βέβαια μόνο ένα διαμέρισμα-ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, 90 τμ στον 4ο όροφο για όλους τους πιστούς της χώρας.
—Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε όσα ζείτε εκεί με την κατάσταση του χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμερα;
—Κοιτάξτε στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη. Δεν είναι ότι φταίει η ευμάρεια, άλλωστε τα τελευταία χρόνια χάθηκε κι αυτή. Στην Ταϊβάν υπάρχει ευμάρεια αλλά τα προβλήματα είναι άλλα. Εγώ δεν κρίνω τον πολιτισμό τους. Προσπαθώ να περάσω το ευαγγελικό μήνυμα όχι γιατί είμαι επαγγελματίας παπάς αλλά επειδή μετά από πολύ διάβασμα και πολύ αγώνα ανακάλυψα ότι ο χριστιανισμός και η ορθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία. Και επειδή η πίστη μου έρχεται κάθε μέρα αντιμέτωπη με μια κρίση προσπαθώ να την ζωντανεύω και έτσι να την περάσω και σε άλλους ανθρώπους αν το επιθυμούν. Και βέβαια μιλώντας τους αναλυτικά για το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, όπου ενωνόμαστε οι άνθρωποι με τον Θεό. Οι άνθρωποι χαίρονται πολύ με όσα μαθαίνουν για την θεία ευχαριστία και την ενότητα των ανθρώπων ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, ζωντανών και κεκοιμημένων. Συγκινούνται μάλιστα ιδιαιτέρως με την προσευχή μας για τους νεκρούς, η οποία γίνεται σε κάθε θεία λειτουργία. Τελικά αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι η θεολογία να βγαίνει μέσα από την θεία ευχαριστία.
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 27.03.2019
<*>
Πηγή:
TAIWAN & HONG KONG OF MY HEART - Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ, ΣΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ & ΣΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ