Παναγία η Παραμυθία

[Νίκος]

Παναγία η Παραμυθία



Η εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας
20 Ιανουαρίου, 2009 — VatopaidiFriend

Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.

Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.

Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.

Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».

Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.

Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.

Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.

Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.

Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.

Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.

Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.

Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.
Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή». Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.

Πράγματι, μετά την παρέλευση ενός έτους, μια μέρα αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια, ανεβαίνοντας τη σκάλα μπροστά από το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας, άκουσε πάλι τη φωνή της Παναγίας: «Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασε». Όταν πήγε στο κελλί του αδιαθέτησε και αφοῦ έλαβε συγχώρηση από όλους τους πατέρες της αδελφότητας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Η Σύναξη της Παναγίας της Παραμυθίας εορτάζεται την 8η Φεβρουαρίου.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α´. Τον συνάναρχον Λόγον.

Σώσαι θέλουσα Κόρη το Βατοπαίδιον,
Παραμυθία γλυκεία εκ πειρατών βδελυρών,
θαυμαστώς τώ προεστώτι προσωμίλησας,
και καθυπέδειξας αυτώ, σωτηρίας χειρισμούς·
διό σε νύν ευφημούντες, πιστώς αιτούμεθα πάντες,
πρός τον Υιόν σου τάς θερμάς σου λιτάς.

Κοντάκιον
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Προ της εικόνος σου ο Καθηγούμενος,
εστώς Πανύμνητε και προσευχόμενος,
είδε την ξένην και φρικτήν αλλοίωσιν τη μορφή σου·
και εκ των χειλέων σου, τη πολλή ευσπλαγχνία σου
έλαβε το κέλευσμα, ο την μάνδραν διέσωσε·
διό σοι προσηκόντως βοώμεν· Χαίρε, σεμνή Παραμυθία.

Μεγαλυναριον

Κόρη πανακήρατε η ελπίς, των απηλπισμένων και αντίληψις των πιστών, σώσον σούς οικέτας από παντοίας βλάβης, Παρθένε Θεοτόκε, Παραμυθία μου.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Νίκος]

Σύγχρονο αντίγραφο της πρωτότυπης εικόνας από το Αγιογραφείο της Ι.Μ. Βατοπαιδίου.

Θαύματα Παναγίας Παραμυθίας (μέρος 1ο)
21 Ιανουαρίου, 2010 — VatopaidiFriend

1. «Μέχρι σήμερα είμαι καλά»

«Έγινε θαύμα στο πόδι μου στις 22 Ιουνίου το 1992. Σας γράφω σχετικά με αυτό. Το πόδι μου με πονούσε πολύ στο γόνατο και δεν μπορούσα να κατέβω σκαλιά ή να ανέβω. Γι’ αυτό πήγα στον γιατρό, ο οποίος και μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εγχείρηση· διαφορετικά θα κουτσαίνω. Ήταν 15 Ιουνίου το 1992. Του είπα ότι τώρα δεν μπορώ, γιατί φεύγω για το Άγιον Όρος. Αυτός επέμενε και μου είπε ότι αν πάς με αυτό το πόδι στο Άγιον Όρος, στο τέλος θα σε φέρουν με το φορείο. Εγώ του είπα ότι θα πάω και δεν με νοιάζει. Έτσι και έγινε.
Ήρθα στο Άγιον Όρος μαζί με άλλους φίλους…Όταν ήρθαμε στο Βατοπαίδι στην Εκκλησία προσευχόμουν στην Παναγία. Σε όλη τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας έλεγα: «Παναγία μου, θεράπευσέ με». Στις 6 περίπου η ώρα, το πρωΐ, μου φάνηκε στο εικόνισμα της Παναγίας ότι ξεχώρησε η Παναγία και ένοιωσα μεγάλη χαρά, αγαλλίαση και δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία και βγήκαμε έξω από το ναό, ο π. Εφραίμ ήταν στο εκκλησάκι της Παναγίας της Παραμυθίας. Δεν είχε τελειώσει ακόμη. Είπα στην παρέα μου να ανέβουμε εκεί και μετά να πάμε στην τράπεζα. Συμφώνησαν. Ήρθε ο ξάδελφός μου για να με βοηθήσει να ανέβω τη σκάλα προς το εκκλησάκι της Παραμυθίας. Στο πρώτο σκαλί δεν ένοιωσα πόνο στο πόδι μου· τότε δοκίμασα το δεύτερο, τίποτα· στο τρίτο σκαλί το πίεσα για να δώ, και πάλι δεν ένοιωσα πόνο, οπότε έσπρωξα τον ξάδελφό μου και άρχισα να τρέχω πάνω προς το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας και κλαίγοντας φώναζα ότι έγινε θαύμα.
Όταν γυρίσαμε στην Κύπρο πήγα στον γιατρό μου και του είπα να με εξετάσει. Όταν με εξέτασε μου είπε ότι το πόδι μου είναι καλύτερο από το άλλο. Τότε εγώ τον ρώτησα αν πιστεύει στα θαύματα και μου είπε· «ναί, πιστεύω». Εγώ του είπα το περιστατικό και μου είπε· «Δοξάζω το όνομά της· Ανδρέα μου είσαι μια χαρά». Και μέχρι σήμερα είμαι καλά…»

Με σεβασμό
Ανδρέας Ευαγγελίδης
Αραδίππου, Κύπρος
2. «Είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να περπατά στην αυλή της Μονής»

«Το έτος 1994 επισκέφθηκα το Άγιον Όρος με τρία από τα αγόρια μου…Στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, όπου φιλοξενηθήκαμε τις περισσότερες ημέρες της παραμονής μας, είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να περπατά μέσα στη Μονή. Το γεγονός συνέβη ως εξής: Καθόμουν έξω από την τράπεζα, όταν είδα μία μοναχή να περπατά στην αυλή της Μονής. Ερχόταν από την πλευρά του Καθολικού και κατευθύνθηκε προς το μαγειρείο όπου και εισήλθε. Ήταν ψηλή με ρωμαλέα κορμοστασιά και πλήρες γυναικείο μοναχικό ένδυμα. Αφού πέρασαν μερικές στιγμές βγήκε από το μαγειρείο, περπάτησε κατά μήκος του κτιρίου, και κοντά στο Καθολικό, όπου είναι το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας και εισήλθε ξανά στο κτίριο της Μονής. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν μεγάλη έκπληξη: «Βρίσκεται γυναίκα και μάλιστα μοναχή στη Μονή; Πώς γίνεται; Είναι κάπου κρυμμένη; Μετά σκέφτηκα ότι γνωρίζω τον Ηγούμενο και τους μοναχούς και αυτό είναι αδύνατον. Αρα τί βλέπω;»…
Πέρασαν περίπου έξι μήνες, όταν μία ημέρα παρακολούθησα στην τηλεόραση μία συνέντευξη του Ηγουμένου της Μονής Βατοπαιδίου πατρός Εφραίμ, στην οποία έλεγε ότι διάφοροι προσκυνητές, που επισκέφθηκαν την Μονή Βατοπαιδίου, είχαν δεί την Υπεραγία Θεοτόκο στην Μονή- και μερικοί από αυτούς σκανδαλίστηκαν νομίζοντας ότι ζούσε γυναίκα στη Μονή. Αμέσως ήρθε στη μνήμη μου το συμβάν της δικής μου οράσεως και κατάλαβα ότι η γυναίκα που είδα ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα για την οικογένεια μου…Η εμπειρία που είχα ήταν μεγάλο στήριγμα στις δοκιμασίες που ακολούθησαν. Οι κινήσεις της Παναγίας μας, όταν την είχα δεί στο Βατοπαίδι, έδειχναν μεγάλη μέριμνα και φροντίδα. Η συγκατάβασή της στην αμαρτωλότητά μου φανερώνει απέραντη μητρική αγάπη, και τέλος η εκρηκτική επιβεβαίωση της παρουσίας της ανάμεσά μας θα είναι πάντοτε πηγή ελπίδας και πίστεως για την σωτηρία μας…».

Η Παναγία με τις ευχές σας πάντοτε να μας στηρίζει
Σταύρος Σταύρου
Λεμεσός, Κύπρος
3. Επέμβαση της Παναγίας

26/10/1997
Αγλαντζιά ΚΥΠΡΟΣ

«…Αισθάνθηκα και εγώ αλλά και ο σύζυγός μου, την παρουσία της Παναγίας της Παραμυθίας όταν ο σύζυγός μου, έκανε μια πολύωρη καρδιοχειρουργική επέμβαση στο Ισραήλ. Η Κυρία Θεοτόκος ρύθμιζε όλα τα μικροπροβλήματα λίγο πρίν, κατά τη διάρκεια του χειρουργείου αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης…»

Δοξασμένο το όνομά σου Παναγία μου
4. «Τα πόδια μου σιγά σιγά άρχισαν να μην με πονούν».

«Εργάζομαι σε μία ιδιωτική εταιρεία με την ιδιότητα του αποθηκαρίου. Έχω επισκεφθεί την Ιερά σας Μονή δύο φορές. Την πρώτη τον Αύγουστο του 1995 και την δεύτερη τον επόμενο χρόνο. Την δεύτερη φορά όταν συναντήθηκα με τον Καθηγούμενο και συγκεκριμένα στο προαύλιο έξω από το Καθολικό του παρέδωσα μία ασημένια πλάκα που ήταν χαραγμένα επάνω της δύο γόνατα. Του διηγήθηκα δε την ιστορία σχετικά με την πλάκα, η οποία είναι η εξής:
«Η εργασία μου έχει πολλή ορθοστασία και αναγκάζομαι να σηκώνω αρκετά βάρη κατά τις μετακινήσεις των εμπορευμάτων. Με τον καιρό άρχισε να δημιουργείται ένα πρόβλημα με τα γόνατά μου από την κούραση της εργασίας μου. Πήγα σε γιατρό και έκανα κάποια θεραπευτική αγωγή. Αποδείχθηκε πως δεν ήταν αρκετή για το πρόβλημά μου, με αποτέλεσμα να έχω σαν δεύτερη λύση την χειρουργική επέμβαση. Έτσι πέρασε αρκετός καιρός χωρίς να γίνεται τίποτα, και το πρόβλημα να παραμένει. Ερχόμενος στην Ιερά Μονή την πρώτη φορά θαύμασα το κάλλος από τις πολλές θαυματουργές εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ακουσα από τον μοναχό που έκανε ξενάγηση και έλεγε την ιστορία και τα διάφορα θαύματα της κάθε εικόνας και αμέσως αισθάνθηκα την ανάγκη και την επιθυμία να κάνω μια μικρή προσευχή, παρακαλώντας την Υπεραγία Θεοτόκο να κάνει ένα μικρό θαύμα για μένα…
…Πέρασε λίγος καιρός και τα πόδια μου σιγά σιγά άρχισαν να μην με πονούν. Το θαύμα έγινε. Έτσι ερχόμενος τον Αύγουστο του 1996, πρώτο μου μέλημα ήταν να έρθω στη Μονή σας και να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου.
Ευχαριστώ και δοξάζω ολόψυχα την Υπεραγία Θεοτόκο για την μεγάλη χάρη που έκανε σ’ εμένα τον αμαρτωλό…

Η Υπεραγία Θεοτόκος με τις ευχές και προσευχές σας, να βοηθά όλον τον κόσμο.
Αθανάσιος Σκούτας
Μαγούλα, 265 04 Πάτραι
5. «Μου στέλλει την παραμυθία της»

30 Σεπτεμβρίου 2001

Η μητέρα κάποιου μοναχού της Μονής μας γράφει στον γιό της:
«Τα θαύματα της Παναγίας της Παραμυθίας είναι καθημερινά στη ζωή μας. Η πρώτη φορά ήταν όταν είχα θλίψη για τον αποχωρισμό σου λόγω της εισόδου σου στο μοναχισμό. Επέστρεψε ο πατέρας σου από τη Μονή με μια μεγάλη ασημένια εικόνα της Παραμυθίας, -όπως γνωρίζεις, ποτέ δεν με εντυπωσίαζαν και δεν με συγκινούσαν οι ασημένιες εικόνες, μάλλον δε με απωθούσαν- ευλογία από τον Γέροντα. Όταν άνοιξε το κουτί της ο πατέρας σου μπροστά μου, έμεινα έκθαμβη, σαν να την είδα πρώτη φορά. Είπα ααα…, και συγχρόνως αισθάνθηκα μια βαθιά και γλυκιά παρηγοριά σαν να είχα εσωτερική πληγή και απλώθηκε με τη θέα της εικόνας της βάλσαμο στη ψυχή μου. Απ’ εκείνη την ημέρα, έφυγε ο μεγάλος και αβάστακτος πόνος τον οποίο διαδέχθηκε μια γλυκιά θλίψη.
Από τότε, σε κάθε δυσκολία της ζωής, βιοτική ή εσωτερική-προσωπική, προτού συνειδητοποιήσω ότι έχω την ανάγκη της και την επικαλεστώ, μου στέλνει την παραμυθία της. Με γλυκαίνει και έτσι μπορώ να σηκώσω τη θλίψη μου, τον σταυρό μου, σχεδόν με χαρά.
Σε ασπάζομαι,
η μητέρα σου

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Νίκος]

Σύγχρονο αντίγραφο της Παναγίας της Παραμυθίας από τη Λυδία Γουριώτη

Πηγή: saint.gr

Θαύματα Παναγίας Παραμυθίας (μέρος 2ο)
22 Ιανουαρίου, 2010 — VatopaidiFriend

6. «Ένοιωσα άλλος άνθρωπος. Ήμουν τελείως καλά».

20/10/2001
Βόλος

«Σε μία από τις προσκυνηματικές επισκέψεις μου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είχα μία σπάνια εμπειρία. Υπέφερα από αυχενικό σύνδρομο, που με κράταγε πολλές φορές στο κρεβάτι με πολλή ζάλη και πόνο. Ένα απόγευμα, ημέρα Τρίτη, θα πηγαίναμε με την παρέα μου στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας για να παρακολουθήσουμε την Παράκληση. Εγώ, δεν μπορούσα να περπατήσω από την ζάλη και την αδιαθεσία που ένιωθα. Προσπάθησα σιγά σιγά και σύρθηκα κυριολεκτικά ως το παρεκκλήσιο. Κατά την διάρκεια της Παρακλήσεως προσευχόμουν στην Παναγία μας να μου δώσει την υγεία μου. Στο τέλος της Παρακλήσεως, όταν πήγαμε να προσκυνήσουμε την χαριτόβρυτο εικόνα της, συνέβη το εξής γεγονός. Την ώρα που έσκυψα να προσκυνήσω ακούστηκε ένας εκωφαντικός θόρυβος, που τον άκουσαν… και εντυπωσιάσθηκαν όλοι όσοι ήταν μέσα στο παρεκκλήσιο. Αμέσως άνοιξα τα μάτια μου, και ένοιωσα άλλος άνθρωπος. Ήμουν τελείως καλά.

Ας έχει δόξα το όνομα της Κυρίας μας Θεοτόκου,
η οποία ως φιλεύσπλαχνη Μητέρα
ευεργετεί συνεχώς εμάς τους αμαρτωλούς και αναξίους».
Νικόλαος Σπύρου

7. «Να κάνεις δωρεά για το εκκλησάκι μου».

10/11/2001
Δρομολαξιά Κύπρος

«…Ήταν Κυριακή και λειτουργούσα στην μεγάλη εκκλησία του χωριού, στον Τίμιο Πρόδρομο. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας, αφού μοίρασα το αντίδωρο, με πλησιάζει ένας νέος και με ρωτά εάν κτίζουμε εκκλησία προς τιμήν της Παναγίας της Παραμυθίας. Του λέω «ναί παιδί μου», και μου αναφέρει «ήρθα να κάνω κάποια δωρεά», ενώ κρατούσε στα χέρια του χρήματα. Τον ρώτησα ποιός τον έστειλε, από πού το έμαθε και αμέσως βούρκωσαν τα μάτια του και μου λέει: «Πάτερ ήμουν στο Άγιον Όρος, στην Μονή Βατοπαιδίου και ενώ παρακολουθούσα την θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας άκουσα μία γλυκιά γυναικεία φωνή να μου λέει: «Όταν επιστρέψεις στην Κύπρο, να πάς στην Δρομολαξιά και να κάνεις δωρεά για το εκκλησάκι μου που κτίζεται».
Έτσι, με αυτήν την θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου προς τον νεαρό, καταλάβαμε ότι ήταν όντως θέλημα της Παναγίας μας να κτισθεί το παρεκκλήσιο αυτό».
Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Πέτρου,
εφημέριος Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Δρομολαξιάς

8. «Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου χωρίς πόνους».

5/11/2004
Καλαμαριά Θεσσαλονίκη

«Τον Αύγουστο του 2003 μου παρουσιάστηκαν δυνατοί πόνοι στα γόνατα. Οι γιατροί τους οποίους επισκέφθηκα μου είπαν πως οι αρθρώσεις των γονάτων μου ήταν σε άσχημη κατάσταση και πέραν της φαρμακευτικής αγωγής μου συνέστησαν να αποφεύγω παντί τρόπω ακόμη και τα πεζοδρόμια.
Μετά την πάροδο 2 μηνών η κατάσταση παρέμενε η ίδια. Κατά τον μήνα Οκτώβριο και ημέρα Παρασκευή ανάγκαστηκα να ανεβοκατέβω περίπου 250 σκαλιά. Το μεσημέρι στο σπίτι οι πόνοι στα γόνατά μου ήταν ανυπόφοροι. Ενημέρωσα τον θεράποντα ιατρό ο οποίος μου είπε πώς: «από Δευτέρα θα πρέπει να δρομολογήσουμε την μόνη λύση η οποία είναι η εγχείρηση». Σημειώνω πως στενοχωριόμουν όχι μόνο για τους πόνους αλλά και για το γεγονός πως μου ήτο αδύνατο σε αυτή την κατάσταση να απισκεφθώ και το Άγιον Όρος που ήτο επιθυμία μου.
Το μεσημέρι της Παρασκευής εκείνης ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος μετά από τα φάρμακα που πήρα. Ένοιωσα ένα χέρι να πιάνει το δικό μου και μια φωνή να μου λέει: «Θα έρθεις στο Όρος αλλά όχι έτσι». «Και βέβαια όπως είμαι δεν μπορώ να έρθω» απάντησα. «Θα έρθεις» μου είπε πάλι η φωνή και το χέρι που με κρατούσε με τράβηξε και αφού περπάτησα πάνω στο νερό ανέβηκα ένα βουνό, κατέβηκα την άλλη πλαγιά και έξω από ένα κάστρο δίπλα στη θάλασσα το χέρι που με κρατούσε με άφησε και μια φωνή μου είπε: «Εδώ είμαι».
Ξύπνησα. Είπα το όνειρο στην γυναίκα μου και στον εαυτό μου είπα «καλό και ευλογημένο ας είναι». Ζήτησα τηλεφωνικά από την κόρη μου, πού ευρίσκετο στο κέντρο της πόλης να μου αγοράσει μια κασέτα με ύμνους της μονής Ορμύλιας Χαλκιδικής. Η υπάλληλος του βιβλιοπωλείου μαζί με την κασέτα της έδωσε δώρο τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας Παραμυθίας εκδόσεως της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. Όταν ήρθε η κόρη μου ξεφύλισσα το βιβλιαράκι αυτό και διάβασα στις τελευταίες σελίδες του τα θαύματα της Παναγίας. Έως τότε δεν γνώριζα που ακριβώς ευρίσκετο η Μονή Βατοπαιδίου και γι’ αυτό ανέτρεξα στο χάρτη του Αγίου Όρους το οποίο έως τότε είχα επισκεφθεί δύο φορές… Όταν είδα την τοποθεσία της Μονής τότε συνεδείασα την σχέση της τοποθεσίας της με το όνειρο και κατέληξα στο συμπέρασμα πως το χέρι που με κρατούσε ήταν της Παναγίας της Παραμυθίας. Ομολογώ ότι ανατρίχιασα σύγκορμος, δάκρυσα και με την οικογένειά μου δοξάσαμε την Χάρη της Παναγίας. Έταξα δε στην βραδυνή προσευχή μου πως με την πρώτη ευκαιρία μεταβάσεώς μου εις το Όρος θα προστρέξω να προσκυνήσω την εικόνα της Παναγίας και στην χάρη της θα αφιερώσω μία χρυσή καρδούλα, δώρο της γυναίκας μου κατά την ημέρα του αρραβώνα μας.
Το Σάββατο το πρωΐ, την επομένη δηλαδή, σηκώθηκα από το κρεβάτι μου χωρίς πόνους και με μια πρωτόγνωρη δύναμη. Από τότε δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Ευχαριστώ την Παναγία,
πού με αξίωσε να έλθω στο Όρος και να εκπληρώσω το τάμα μου.
Ιωάννης Γεωρ. Καμάς


9. «Η σωτηρία σωματική και πνευματική μιάς μοναχής της Μονής»

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008
Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου
Καλούγα, Ρωσία

Μια μοναχή της Μονής μας συμμετείχε στη αγιογράφηση του ναού. Ο διάβολος με τέχνη της έβαλε το λογισμό να μην εξομολογείται τους λογισμούς της στην γερόντισσα για να μην την στενοχωρεί και την κουράζει. «Καλύτερα», σκέφθηκε «νά λέω τους λογισμούς μου κατ’ ευθείαν στο Θεό και τον Άγιο Νικόλαο».
Λόγω της απροσεξίας και της αυτοπεποιθήσεώς της παρασύρθηκε σ’αυτή την πλάνη. Ο πονηρός εχθρός μας, κατά παραχώρηση Θεού, αποφάσισε να της προκαλέσει μεγάλο κακό.
Ενώ ζωγράφιζε στο πιο ψηλό μέρος του ναού έπεσαν όλες οι σκαλοσιές με θόρυβο. Το μόνο που πρόλαβε να πεί, όταν άρχισε να πέφτει, ήταν «Παναγία μου». Εκείνη τη στιγμή η Παναγία έκανε θαυματουργική επέμβαση. Μια αόρατη δύναμη σταμάτησε τη σκάλα που έπεφτε γρήγορα πάνω στην εικόνα της Παναγίας.
Η μοναχή γλύτωσε, αλλά στο χέρι της εικόνας της Παναγίας της Παραμυθίας, θα μείνει ένα μικρό κτύπημα, σαν πληγή, που προκάλεσε η σκάλα. Η Παναγία μας ανέλαβε την αμαρτία της ανόητης αυτής αδελφής και δέχθηκε να πάθει αντί αυτής. Στην περίπτωση αυτή έχουμε μια επανάληψη του θαύματος της Παναγίας της Παραμυθίας, η οποία γλύτωσε τους μοναχούς από τη δίκαιη οργή του Χριστού μας.
Το θαύμα προκάλεσε τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας για την μεγάλη αγάπη της Παναγίας μας σε μας τις ανάξιες και αμαρτωλές.

Γερόντισσα Νικολάϊα
Καθηγουμένη

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com