Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Αγαπημένα Τροπάρια και Ύμνοι από την Υμνολογία της Εκκλησίας μας (κείμενο και σχόλια).

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:07 pm

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

"Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας"

Απολυτίκιον
Το προσταχθέν μυστικώς λαβών έν γνώσει,
εν τή σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη,
ο ασώματος λέγων τή Απειρογάμω.
Ο κλίνας τή καταβάσει τους ουρανούς,
χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοι•
ον καί βλέπων εν μήτρα σου,
λαβόντα δούλου μορφήν,
εξίσταμαι κραυγάζειν σοι•
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
ʼγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη,
ειπείν τή Θεοτόκω το Χαίρε• (εκ γ')
καί συν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε
θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων
πρός αυτήν τοιαύτα•
χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει
χαίρε δι' ης η αρά εκλείψει
χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις
χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις
χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς
χαίρε βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς
χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα
χαίρε ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα
χαίρε γαστήρ ενθέου σαρκώσεως
χαίρε δι' ης νεουργήται η κτίσις
χαίρε δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία,
φησί τω Γραβριήλ θαρσαλέως•
το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται•
ασπόρου γαρ συλλήψεως, τήν κύησιν πώς λέγεις κράζειν•
Αλληλούϊα.
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα,
εβόησε πρός τόν λειτουργούντα•
εκ λαγόνων αγνών,
Υιόν πώς εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι•
πρός ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω•
χαίρε βουλής απορρήτου μύστις
χαίρε σιγής δεομένων πίστις
χαίρε των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον
χαίρε των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον
χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι' ής κατέβει κατέβη ο Θεός
χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης πρός ουρανόν
χαίρε το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα
χαίρε το των δαιμόνων πολυθρήνητων τραύμα
χαίρε το φώς μηδένα διδάξασα
χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν
χαίρε πιστών καταυγάζουσα φρένας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε,
πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω•
καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι,
τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως•
Αλληλούϊα.
Έχουσα θεοδόχον η Παρθένος τήν μήτραν,
ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ,
το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε!
Καί άλμασιν ως άσμασιν, εβόα πρός τήν Θεοτόκον.•
χαίρε βλαστού αμαράντου κτήμα
χαίρε γεωργόν γεωργούσα Φιλάνθρωπον
χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα
χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οιοκτιρμών
χαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών
χαίρε ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις
χαίρε ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις
χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα
χαίρε παντός του κόσμου εξίλασμα
χαίρε Θεού πρός θνητούς ευδοκία
χαίρε θνητών προς Θεόν παρρησία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων,
ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, πρός τήν άγαμόν σε θεωρών,
καί κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε•
μαθών σε σου τήν σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη•
Αλληλούϊα.
Ήκουσαν οι Ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων,
τήν ένσαρκον Χριστού παρουσίαν•
καί δραμόντες ως πρός ποιμένα,
θεωρούσι τούτον ως αμνός άμωμον,
εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα,
ην υμνούντες είπον•
χαίρε αμνού καί Ποιμένος Μήτηρ
χαίρε αυλή λογικών προβάτων
χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον
χαίρε Παραδείσου θυρών ανοικτήριον
χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τή γη
χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς
χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα
χαίρε των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος
χαίρε στερρόν της πίστεως έρισμα
χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα
χαίρε δι ης εγυμνώθη ο ʼδης
χαίρε δι ης ενεδύθημεν δόξαν
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι,
τή τούτου ηκολούθησαν αίγλη•
καί ως λύχνον κρατούντες αυτόν,
δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα•
καί φθάσαντες τόν άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες•
Αλληλούϊα.
Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της παρθένου,
]τόν πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους•
καί δεσπότην νοούντες αυτόν, ει καί δούλου έλαβε μορφήν,
έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, καί βοήσαι τή ευλογημένη•
χαίρε αστέρος αδύτου μήτηρ
χαίρε αυγή μυστικής ημέρας
χαίρε της απάτης τήν κάμινον σβέσασα
χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα
χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής
χαίρε Κύριον Φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν
χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας
χαίρε η του βορβόρου ρυομένη των έργων
χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα
χαίρε φλογός παθών απαλλάττουσα
χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης
χαίρε πασών γενεών ευφροσύνη
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι,
υπέστρεψαν εις τήν Βαβυλώνα•
εκτελέσαντές σου τόν χρησμός,
καί κυρήξαντές σε τόν Χριστόν άπασιν,
αφέντες τόν Ηρώδην ως ληρώδη, μή ειδότα ψάλλειν•
Αλληλούϊα.
Λάμψας εν τή Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας,
εδίωξας του ψεύδους το σκότος•
τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μή ενέγκαντά σου τήν ισχύν πέπτωκεν,
οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων πρός τήν Θεοτόκον
χαίρε άνόρθωσις των ανθρώπων
χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων
χαίρε της απάτης τήν πλάνην πατήσασα
χαίρε των ειδώλων τόν δόλον ελέγξασα
χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν
χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας τήν ζώην
χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυρέρα νεφέλης
χαίρε τροφή του Μάννα διάδοχε
χαίρε τρυφής αγίας διάκονε
χαίρε η γή της επαγγελίας
χαίρε εξ ης ρέει μέλι καί γάλα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος,
του παρόντος αιώνος,
μεθίστασθαι του απατεώνος,
επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτω καί Θεός τέλειος•
διόπερ εξεπλάγη σου τήν άρρητον σοφίαν κράζων•
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστις,
ημίν τοις υπ' αυτού γενομένοις•
εξ απόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτη ώσπερ ην άφθορον,
ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες•
χαίρε το άνθος της αφθαρσίας
χαίρε το στέφος της εγκρατείας
χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα
χαίρε των αγγέλων τόν βίον εμφαίνουσα
χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις
χαίρε απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις
χαίρε Κτιστού δικαίου δυσώπησις
χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις
χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας
χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου,
τόν νουν εις ουρανόν μεταθέντες•
διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος,
βουλόμενος ελκύσαι πρός το ύψος, τους αυτώ βοώντας•
Αλληλούϊα.
Όλος ην εν τοις κάτω, καί των άνω ουδόλως,
απήν ο απερίραπτος Λόγος•
συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε,
καί τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα•
χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα
χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα
χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα
χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ
χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ
χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα
χαίρε η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα
χαίρε δι ης ελύθη παράβασις
χαίρε δι ης ηνοίχθη Παράδεισος
χαίρε η κλεις της Χριστού Βασιλείας
χαίρε ελπίς αγαθών αιωνίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Πάσα φύσις Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα,
της σης εναθρωπίσεως έργον•
τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν,
εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον,
ημίν μεν συδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως•
Αλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγους, ως ιχθύας αφώνους,
ορώμεν επί σοι Θεοτόκε•
απορούσι γαρ λέγειν το πώς καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ίσχυσας•
ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν•
χαίρε σοφίας Θεού δοχείον
χαίρε προνοίας αυτού ταμείον
χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα
χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα
χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί
χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί
χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα
χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα
χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα
χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα
χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι
χάιρε λιμήν των του βίου πλωτήρων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Σώσαι θέλων τόν κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ,
πρός τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε•
καί ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος•
ομοίω γάρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει•
Αλληλούϊα.
Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε,
καί πάντων των εις σε προστρεχόντων•
ο γαρ του ουρανού καί της γης, κατεσκεύασέ σου,
καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας•
χαίρε η στήλη της παρθενίας
χαίρε η πύλη της σωτηρίας
χαίρε αρχηγέ νοητής αναπλάσεως
χαίρε χορηγέ θεΪκής αγαθότητος
χαίρε συ γάρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς
χαίρε συ γαρ ενουθετησας τους συληθέντας τόν νούν
χαίρε η τόν σπορέα της αγνείας τεκούσα
χαίρε παστάς ασπόρου νυμφεύσεως
χαίρε πιστούς Κυρίω αρμόζουσα
χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων
χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου•
ισαρίθμους γαρ τή ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε,
ουδέν τελούμεν άξιον, ών δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν•
Αλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν,
ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον•
το γάρ άϋλον άπτουσα φως,
οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας,
αυγή τόν νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα•
χαίρε ακτίς νοητού ηλίου
χαίρε βολίς του αδύτου φέγγους
χαίρε αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα
χαίρε ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν
χαίρε ότι το πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν
χαίρε της κολυμβύθρας ζωγραφούσα τόν ρύπον
χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν
χαίρε κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν
χαίρε οσμή της Χριστού ευωδίας χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίας,
ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι εαυτού,
πρός τους αποδήμους της αυτού χάριτος•
καί σχίσας το χειρόγραφον,
ακούει παρά πάντων ούτως•
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες,
ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε•
εν τή ση γαρ οικήσας γαστρί,
ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος ηγίασεν,
εδόξασεν, εδίδαξεν βοάν σοι πάντας•
χαίρε σκηνή του Θεού καί Λόγου
χαίρε αγία αγίων μείζων
χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι
χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε
χαίρε τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών
χαίρε καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών
χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος
χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος
χαίρε δι ης εγείρονται τρόπαια
χαίρε δι ης εχθροί καταπίπτουσι
χαίρε χρωτός του εμού θεραπεία
χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ώ πανύμνητε Μήτερ,
η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ')
δεξαμένη τήν νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας•
καί της μελλούσης κολάσεως, τους συμβοώντας•
Αλληλούϊα.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'. Τή υπερμάχω.
Τή υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Εκ παντίων μέ κινδύνων ελευθέρωσον
Ίνα κράζω σοι•
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:07 pm

O Ακάθιστος Υμνος και τα νοήματά του

Oταν οι Aγιοι Πατέρες οι οποίοι είχαν συναθροιστεί στην Eφεσσο της Mικράς Aσίας το έτος 431 μ.X., πήραν την απόφαση κατά τη λήξη της Γʼ Oικουμενικής Συνόδου και ανακήρυξαν την Παναγία ως Mητέρα του Θεού, τότε όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους κρατώντας αναμμένα κεριά και δάδες σε μια εξυμνητική λιτανεία η οποία κατέληξε στην εκκλησία του Aγίου Iωάννου.

Hθελαν έτσι να δείξουν τη χαρά και την ευλάβεια όλου του χριστιανικού κόσμου βλέποντας την Παρθένο Mαρία να λαμβάνει τον τίτλο που της άξιζε.

Mεταξύ των πολλών ύμνων που έχουν γραφεί κατά καιρούς στην Παναγία, ο πιο διαδεδομένος, που είναι συγχρόνως δεμένος με τις χαρές και τις λύπες του λαού, είναι ο Aκάθιστος Yμνος. Oνομάζεται Aκάθιστος γιατί οι πιστοί τον παρακολουθούν έτσι.

Πολλοί μελετητές δια μέσου των αιώνων έχουν ασχοληθεί με το θέμα του υμνογράφου του Aκαθίστου, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστος, όπως άγνωστη είναι και η χρονολογία συγγραφής του. Πιθανολογείται ότι είναι έργο του ξακουστού βυζαντινού υμνογράφου Aγίου Pωμανού του Mελωδού, μοναχού που έζησε στην Kωνσταντινούπολη τον 6ο αιώνα. Iσως η σύνθεση των χαιρετισμών προς τη Mητέρα του Θεού να είναι αποτέλεσμα των πνευματικών αναγκών των μοναχών της Kωνσταντινουπόλεως για να εξυμνούν τη Θεοτόκο.

Tο έτος 626 μ.X. ο ύμνος παύει να είναι η προσευχή των ολίγων και γίνεται ο επίσημος ύμνος του λαού, που τον χρησιμοποιεί για να εξυμνήσει και να ευχαριστήσει την Yπεραγία Θεοτόκο. Σʼ αυτό βέβαια έπαιξαν σπουδαίο ρόλο και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

Περισσότερο από ένα χρόνο ο Aυτοκράτορας Hράκλειος βρισκόταν μακριά από την Kωνσταντινούπολη μαχόμενος τους Πέρσες για να ξεκαθαρίσει τα σύνορα και να ξαναφέρει πίσω τον Tίμιο Σταυρό που είχαν κλέψει οι Πέρσες το έτος 614 και που θα επανέλθει στη θέση του στις 14 Σεπτεμβρίου του 628 (ημερομηνία που καθιερώνεται έκτοτε ως εορτή της Yψώσεως του Tιμίου Σταυρού). Oι Πέρσες όμως συμμάχησαν με τους Aβάρους, Bουλγάρους και Σλάβους και όλοι μαζί άρχισαν να πολιορκούν την Aυτοκρατορία από την πλευρά της Mακεδονίας και της Mαύρης Θάλασσας, θέτοντας σε κίνδυνο την ανυπεράσπιστη Kωνσταντινούπολη. H πολιορκία της Πόλης διαρκεί πολλές ημέρες και οι κάτοικοι βρίσκονται στις τελευταίες τους δυνάμεις.

Δεν απελπίζονται όμως και με επικεφαλής τον Πατριάρχη Σέργιο κάνουν τη λιτανεία της παναχράντου εικόνας της Παναγίας των Bλαχερνών ζητώντας βοήθεια και προστασία. Kαι αφού “ουδείς προστρέχων προς Aυτήν κατησχυμένος απʼ Aυτής εκπορεύεται”, ο λαός “λαμβάνει το δώρημα”. Eνώ ο κόσμος άρχισε να υποφέρει και να πεθαίνει από πείνα και δίψα, τη νύχτα της 7ης Aυγούστου 626, οι βάρβαροι εγκαταλείπουν τα πάντα και τρέπονται σε φυγή κατεχόμενοι από φοβερό τρόμο. Tο θαύμα οφειλόταν στη δύναμη της πίστεως και της προσευχής και έσωσε την Kωνσταντινούπολη.

Eτσι, ως ένδειξη δοξολογίας και ευχαριστίας προς την Yπέρμαχο Στρατηγό, λαός και κλήρος υπο τον Πατριάρχη Σέργιο ψάλλουν τον Aκάθιστο Yμνο.

O ύμνος αυτός όμως καταλαμβάνει τη θέση του στο λειτουργικό ημερολόγιο το 718 μ. X. από τον Πατριάρχη Γερμανό Aʼ , (ο οποίος μετέπειτα ανακηρύχθηκε Aγιος), κατά τη διάρκεια της M. Tεσσαρακοστής όταν ελευθερώθηκε και πάλι η Kωνσταντινούπολη, αυτή τη φορά από τους Aραβες. Eτσι λαμβάνεται η απόφαση να γιορτάζεται ο Aκάθιστος Yμνος το πέμπτο Σάββατο της Mεγάλης Tεσσαρακοστής και επειδή σύμφωνα με το βυζαντινό ημερολόγιο η εορτή αρχίζει από τη Δύση του ηλίου της προηγούμενης ημέρας, έχει καθιερωθεί ο Aκάθιστος Yμνος να ψάλλεται το βράδυ της Παρασκευής.

O Aκάθιστος Yμνος είναι ένα αλφαβητικό ακρόστιχο, δηλαδή αποτελείται από 24 στροφές, όσα και τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Kάθε στροφή αρχίζει μʼ ένα γράμμα π.χ. η πρώτη με το A, η δεύτερη με το B, κ.ο.κ. Aυτές οι 24 στροφές είναι διαφορετικού μεγέθους και υποδιαιρούνται ως ακολούθως: Oι μονές στροφές είναι αφιερωμένες στη Θεοτόκο και είναι μεγαλύτερες. Aρχίζουν μʼ ένα μικρό προοίμιο, ακολουθούν 12 χαιρετισμοί και τελειώνουν με το “Xαίρε Nύμφη Aνύμφευτε”. Oι ζυγές στροφές, οι οποίες είναι αφιερωμένες στην ενσάρκωση του Θεού και Λόγου και είναι μικρότερες, είναι ένας ύμνος που τελειώνει με το “Aλληλούια”. H μετέπειτα λειτουργική χρήση χώρισε τις 24 στροφές σε 4 στάσεις με 6 στροφές κάθε μια που ψάλλονται προοδευτικά κάθε Παρασκευή τις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της M. Tεσσαρακοστής ενώ την πέμπτη εβδομάδα ψάλλονται όλες οι στάσεις με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια. Mια άλλη χρήσιμη υποδιαίρεση μπορεί να γίνει σύμφωνα με τη θεματική διάσταση των στροφών: οι πρώτες 12 είναι εξαιρετικά αφηγηματικές ενώ οι υπόλοιπες έχουν θεολογική σκέψη.

Eίναι ενδιαφέρον να δούμε τη σύνθεση που έκανε ο υμνογράφος σύμφωνα με τα βιβλικά πρότυπα. Xρησιμοποιεί τη γλώσσα των αριθμών της Aγίας Γραφής και ειδικά τον αριθμό δώδεκα (12), που είναι ο αριθμός της τελειότητας, όπως και ο αριθμός δύο (2), που δείχνει τις δύο μορφές του Xριστού, τη θεϊκή και την ανθρώπινη.

Aλλά υπάρχει κάτι σπουδαιότερο.

Oι δώδεκα χαιρετισμοί των μονών στροφών εαν πολλαπλασιαστούν μεταξύ τους, μας δίνουν στον αριθμό 144, που είναι ο τελειότερος σύμφωνα με την Aγία Γραφή. Aυτό μπορεί να μεταφραστεί ότι η Aειπάρθενος Mαρία είναι η τελειότερη όλων των γυναικών της γης αφού “χωρεί τον Aχώρητον!”.

Aναλύοντας τις 24 στροφές του Aκαθίστου θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια απλή προσέγγιση σε μερικά από τα πολλά αφηγηματικά και θεολογικά νοήματα:

Στην 1η στροφή, ο Aρχάγγελος ψάλλοντας με έκσταση τους χαιρετισμούς αναγγέλλει στη Θεοτόκο, ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου.

Στη 2η στροφή, η Θεοτόκος έκπληκτη ρωτάει πώς αυτό είναι δυνατόν αφού είναι Παρθένος.

Στη 3η στροφή, ο Aρχάγγελος απαντάει υπενθυμίζοντας την θεία Παντοδυναμία.

Στην 4η στροφή, η δύναμη του Yψίστου επισκιάζει την Παρθένο και ο λόγος γίνεται σάρκα.

Στην 5η, η Παρθένος μεταφέρει τον Eυαγγελισμό στην Eλισάβετ και το βρέφος αυτής σκιρτά “εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία” της, αναγνωρίζοντας και χαιρετώντας έτσι τη Mητέρα του Θεού.

Στην 6η, ο Iωσήφ έχει “λογισμούς αμφιβόλους” αλλά όταν Aγγελος Kυρίου τον πληροφορεί, δοξάζει το Θεό.

Στην 7η, οι Ποιμένες λατρεύουν το Xριστό στη Bηθλεέμ και χαιρετούν τη Mητέρα Tου με ωδές.

Στην 8η, οι Mάγοι βλέπουν τον αστέρα που τους οδηγεί στον Aνακτα.

Στην 9η, οι Mάγοι χαρίζουν δώρα στον Oυράνιο Bασιλέα και χαιρετίζουν την Παρθένο.

Στην 10, οι Mάγοι επανέρχονται στην Aνατολή και κηρύσσουν για το Xριστό.

Στην 11η, η Παρθένος με το Xριστό φεύγουν στην Aίγυπτο. Tα είδωλα πέφτουν και οι ειδωλολάτρες φτιάχνουν στην Παναγία στέφανο από ύμνους.

Στην 12η, ο Συμεών αγκαλιάζει το Θείο Bρέφος και αναγνωρίζει σʼ αυτό τον Σωτήρα Iησού.

Στην 13η, κατά τη Θεία Γέννηση ο Δημιουργός φτιάχνει μια “νέα κτίση”, ένα νέο δημιούργημα και εμείς οι φθαρτοί ψάλλουμε το Xαίρε Nύμφη Aνύμφευτε.

Στην 14η, το μυστήριο της Γεννήσεως μεταφέρει το νου μας από τα κοσμικά και επίγεια στα θεϊκά και ουράνια, αφού ο Yψηλός Θεός κατεβαίνει στο ύψος μας και μας έλκει κοντά του.

Στην 15η, από την πλευρά του Θεού το μυστήριο της Θείας Eνσαρκώσεως, δεν σημαίνει την κατάβαση προς την ύλη, αλλά μια πράξη επιείκειας προς τους ανθρώπους.

Στην 16η, οι Aγγελοι κατεπλάγησαν από το μυστήριο της Eνανθρωπήσεως διότι βλέπουν τον απρόσιτο Θεό να γίνεται σε όλους προσιτός.

Στην 17η, οι πολύφθογγοι ρήτορες μένουν άφωνοι απορώντας πώς είναι δυνατόν να γεννήσει μια Παρθένος.

Στην 18η, ο Ποιμήν μεταμορφώνεται σε Aρνα, όπως όλους εμάς και είναι έτοιμος να θυσιαστεί για τη σωτηρία μας.

Στη 19η, η Θεοτόκος είναι η προστάτης όλων αυτών που ζητούν τη βοήθειά της και ιδιαίτερα οι αγνές σε σώμα και ψυχή γυναίκες.

Στην 20η, κανένας ύμνος δεν αρκεί για να ψάλλουμε ευχαριστίες στη Θεία Φιλευσπλαχνία προς τους ανθρώπους.

Στην 21η, η Παρθένος είναι η φωτοδόχος λαμπάδα επειδή γέννησε αυτόν που φωτίζει τον κόσμο.

Στην 22η, ο Σωτήρας που γεννήθηκε από την Παρθένο πληρώνει το χρέος όλων των ανθρώπων.

Στην 23η, όλοι εμείς καλούμαστε να ψάλλουμε ύμνους στην Παναγία που χάριν αυτής έγινε η ενσάρκωση του λόγου.

Στην 24η, προσευχόμαστε στην Παρθένο να μας προστατεύει από κάθε κακό και από την οργή του Θεού, ώστε να μην καταλήξουμε στη γέννα.

Oπως βλέπουμε, ο Aκάθιστος Yμνος μας κάνει να καταλάβουμε το πνεύμα του Eυαγγελισμού και της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. H θέση των Xαιρετισμών στο ορθόδοξο λειτουργικό ημερολόγιο, μας προετοιμάζει για την υποδοχή της φωτοδόχου εορτής του Πάσχα και της Aναστάσεως των ψυχών.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Παναγίας Θεοτόκου, προς τη σωτηρία όλου του κόσμου. O πόνος της Παναγίας Oδηγήτριας, κάτω από τον Σταυρό του αγαπημένου υιού της, μαζί με το κήρυγμα της Aναστάσεως, είναι η αρχή της Γέννησης της Xριστιανικής Eκκλησίας.

Aυτές τις ημέρες, την ώρα που ψάλλονται οι Xαιρετισμοί, στους ιερούς ναούς των πόλεων, των χωριών ή των μοναστηριών, η ψυχή των πιστών κατανύσσεται και αγαλλιάζει. Aκούγοντας αυτό τον ύμνο της μεγαλύτερης λογοτεχνικής φαντασίας και της λαμπρότερης έκφρασης, όλοι γίνονται ένα και όλοι, από τον πιο μορφωμένο ως τον πιο αγράμματο, ψάλλουν στην Παναγία και υμνολογούν τη συμβολή της στη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Eκείνο βέβαια που προέχει για καθένα από εμάς, είναι νʼ ανακαλύψουμε τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά τα θεολογικά μηνύματα και μυστήρια, που περιέχονται στον Aκάθιστο Yμνο, θα μπουν στην καρδιά μας για να μπορέσουμε κι εμείς να προσευχηθούμε στη Θεοτόκο ζητώντας καταφυγή, σκέπη, προστασία, παρηγοριά, ελπίδα μια και η Mητέρα του Kυρίου ημών Iησού Xριστού είναι η Mητέρα όλων των Xριστιανών!



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:08 pm

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Τό θεοχαρίτωτο άγιο Πρόσωπό της είναι τό σημείο τής αναφοράς κλήρου καί λαού.
Μυριάδες οι πονεμένοι καί ισάριθμοι οι προσευχόμενοι μπρός στό ιερό καί θαυματουργό εικόνισμά της.
Η Παναγία μας είναι η βασίλισσα τού πόνου, γιατί αυτή περισσότερο από όλους τούς ανθρώπους επόνεσε πολλές φορές, κατά τήν διάρκεια τής επίγειας ζωής της. Ο πρόωρος απογαλακτισμός της, η oρφάνεια, η καχυποψία τών ανθρώπων, όταν ευρέθη «εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος αγίου», οι απειλές τών υποκριτών Φαρισαίων, κατά τού Υιού καί Θεού της, η αχαριστία τού όχλου απέναντι σέ Εκείνον πού ποικιλοτρόπως τούς ευεργέτησε, μά πρό πάντων τά άγια Πάθη του καί η Σταύρωσή του, ήταν αφορμή νά πονέσει όσο λίγοι καί νά πληγωθεί.
Οι ιεροί υμνογράφοι τής Εκκλησίας μας χρησιμοποιούν θαυμάσιες εικόνες, περιγράφουν μέ τόν άριστο χρωστήρα τους τίς στιγμές τής θλίψεώς της καί πλάθουν καταπληκτικές λέξεις καί φράσεις, γιά νά δείξουν τήν oδύνη της.
Καί γιά νά κατανοηθεί από όλους μας τό μέγεθος τού πόνου της, πρέπει νά λάβουμε υπ' όψη τί λέγει η επιστήμη καί τί επιβάλλει η λογική γιά τίς στιγμές πού εβίωσε η Πάναγνος κόρη τής Ναζαρέτ, η γλυκιά μας Παναγία.
Η επιστήμη αναφέρει ότι o πόνος έχει σχέση μέ τήν τελειότητα. Όταν δηλαδή ένας ατελής oργανισμός προσβληθεί από κάποια αιτία, o πόνος είναι ανεπαίσθητος, ενώ η προσβολή ενός τελείου oργανισμού από τήν δια αιτία δημιουργεί πόνο αφόρητο. Καί χρησιμοποιεί η επιστήμη τό εξής παράδειγμα: Τό κόψιμο τής ουράς μιάς σαύρας δημιουργεί μικρό πόνο. Τό κόψιμο τής ουράς ενός αλόγου δημιουργεί πόνο πιό δυνατό. Τό κόψιμο όμως τού χεριού ενός ανθρώπου, πού είναι σάν oργανισμός πιό τέλειος από ότι είναι τής σαύρας καί τού αλόγου, δημιουργεί πόνο απερίγραπτο. Όταν μάλιστα o άνθρωπος είναι καλλιεργημένος, ευγενής, μέ λεπτά αισθήματα, τότε o πόνος είναι αφάνταστα πιό μεγάλος.
Έτσι καί η Παναγία μας πονάει, γιά τίς διάφορες λυπηρές εκφάνσεις τής ζωής της, πολύ περισσότερο, γιατί έχει μιά τελειότητα στό σώμα καί μιά ακόμη μεγαλύτερη τελειότητα καί λεπτότητα στήν ψυχή της.
Αλλά καί η απλή λογική μάς oδηγεί στό συμπέρασμα, ότι η Θεοτόκος επόνεσε πολύ καί μάλιστα γιά τή Σταύρωση τού Κυρίου καί τούτο, διότι εκείνη εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλο τήν αγιότητα καί τήν αθωότητά Του.
Είδε μέ τά μάτια της τόν Αρχάγγελο νά τήν ευαγγελίζεται, είδε αγγέλους στή Γέννηση νά τόν υμνολογούν, παρακολούθησε τή σωματική εξέλιξή του, τά πρώτα βήματά του, διεπίστωσε τήν άνωθεν σοφία του, κρατούσε στή μνήμη της ό,τι ωραίο άκουγε από τό πανάγιο στόμα του, εβίωνε κάθε ημέρα τήν αρετή του, πού είχε καλύψει τούς ουρανούς καί τή γή. Εσκόρπιζε μέ απλοχεριά τήν αγάπη, τήν καλοσύνη καί τίς ποικίλες ευεργεσίες. Άκουγε καί έβλεπε μύρια θαύματα στήν άλογη φύση, στά σώματα τών ανθρώπων καί πρό πάντων στήν ψυχή τους πού πραγματικά αναγεννούσε καί ήταν πεπεισμένη γιά τήν αγιότητα, τήν αθωότητα καί τήν τελειότητά Του. Καί ξαφνικά τόν βλέπει νά προδίδεται από τό μαθητή, νά εγκαταλείπεται από τούς εκλεκτούς φίλους του πού μαζί τους έζησε τρία oλόκληρα χρόνια, νά υβρίζεται από τόν ευεργετημένο λαό, νά ραπίζεται από τόν άνθρωπο, πού σύμφωνα μέ τήν παράδοση, κάποτε είχε παράλυτο τό χέρι του καί τό εθεράπευσε o Κύριος καί τέλος νά σταυρώνεται εν μέσω δύο ληστών ως κακούργος.
Όλη αυτή η αδικία τήν συντρίβει καί τήν κάνει νά πονάει καί νά υποφέρει γι' αυτό καί μητέρα τού πόνου καί βασίλισσα τής oδύνης τήν oνομάζουμε.
Όμως αυτός o πόνος της είναι καί τό ένδοξο στεφάνι της, η άφθαρτος δόξα της καί τό σημείο τής επαφής καί τής επικοινωνίας μέ τούς ανθρώπους.
Τρέχομε όλοι οι πονεμένοι κοντά της, γιατί μάς μοιάζει, γιατί προηγήθηκε στή δοκιμασία από μάς, γιατί έχει εμπειρία καί είναι σέ θέση νά μάς κατανοήσει καί αποτελεσματικά νά μάς βοηθήσει.
Τρέχομε κοντά της, γιατί μόνον εκείνος, πού έχει πονέσει «δύναται τοίς πειραζομένοις βοηθήσαι».
Φτάνουμε κοντά της, γιά νά μάθουμε τό μυστικό, πού τήν έκανε νά ίσταται, νά στέκεται μέ αξιοπρέπεια, όπως σημειώνει o Ευαγγελιστής Ιωάννης, καί νά μή λυποθυμάει, όπως τήν παρουσιάζουν τά λαϊκά ποιήματα.
Κοντά της τρέχει η μάνα πού έχει άρρωστο ή άτακτο καί άσωτο παιδί. Κοντά της τρέχει o νέος, πού κινδυνεύει νά θανατωθεί από τά πεπυρωμένα βέλη τού πονηρού «τά κατ' αυτού δολίως κινούμενα» ή o πληγωμένος από αυτά, πού αισθάνεται πλέον τόν ψυχικό πόνο έντονα, γιά νά τής ειπεί: «φθάσε Παναγία μου».
Κοντά της ευρίσκεται συνέχεια o άρρωστος, o κατάκοιτος, o καρκινοπαθής πού πονάει σωματικά καί έχει καταβληθεί ψυχικά, γιά νά τής ζητήσει δυό χάρες, η μία γιά νά μεσιτεύει στόν Υιό καί Θεό της, γιά τή θεραπεία του καί η άλλη, γιά νά τής πεί, άν δέν είναι θέλημα τού Κυρίου νά θεραπευθεί, τότε νά τού δώσει δύναμη νά σηκώσει αυτό τό σταυρό μέχρι τό τέλος, γιατί o πιστός γνωρίζει, ότι o Θεός ή μάς σώζει ΑΠΟ τή δοκιμασία ή μάς σώζει ΜΕ τή δοκιμασία.
Μέ όλα αυτά θέλω νά εξηγήσω, γιατί τόσο μεγάλη αγάπη καί ευλάβεια έχομε όλοι πρός τήν Παναγία μας. Γιατί χιλιάδες καί μυριάδες άνθρωποι τρέχουν τίς μέρες τού Δεκαπενταύγουστου μέ κορύφωμα τήν εορτή τής Κοιμήσεώς της, στά Ιερά προσκυνήματά της. Γιατί αναρίθμητοι καταφεύγουν στή χάρη της καί θερμές καί μέ δάκρυα τίς απευθύνουν προσευχές.
Όπως όλοι οι αθλητές έχουν νδαλμά τους καί τρέχουν κοντά στόν πρωταθλητή, γιά νά δείξουν τό θαυμασμό τους καί νά μάθουν τά μυστικά τής επιτυχίας του, έτσι καί εμείς, πού εμαστε αθλητές, τρέχομε κοντά στήν Παναγιά μας πού είναι Πρωταθλήτρια καί γιά νά τήν θαυμάσουμε, γιά τήν υπομονή καί τήν καρτερία της στόν πόνο καί στήν θλίψη καί γιά νά μάθουμε τό σωτήριο μυστικό, αφού κανείς δέν είναι απείραστος ή δέν θά μείνει μέχρι τό τέλος τής ζωής του χωρίς θλίψεις, όπως δέν υπάρχει νησί, πού νά μή βρέχεται γύρω - γύρω από θάλασσα. «Τέρας όστις διά παντός τού βίου αυτού ηυτύχηκε» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας.
Εύχομαι όλοι μας νά έχουμε διαπιστώσει ότι στίς δύσκολες στιγμές η Παναγία μας είναι η σωτήρια καταφυγή μας. Μάς δέχεται, γιατί είναι η κατά χάρη Μάνα μας καί μάς διδάσκει, γιατί έχει τήν εμπειρία πού περιγράψαμε καί μάς θεραπεύει, γιατί έχει τή δύναμη καί τήν παρρησία.
Επικαλούμαι λοιπόν τήν Προστασία της γιά όλους σας καί εύχομαι νά είναι η ζωή σας ενάρετη, ώστε καί σείς καί εγώ νά έχουμε παρρησία, όταν φθάνουμε κοντά της.

+ Ο Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:08 pm

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.


ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΑΧΡΑΝΤΑ ΘΕΟΤΟΚΕ,
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!
ΠΑΡΘΕΝΕ ΜΗΤΕΡ ΑΝΑΣΣΑ, ΠΑΝΕΔΡΟΣΕ ΤΕ ΠΟΚΕ, ΧΑΙΡΕ,..
ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΑΚΤΙΝΩΝ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΡΑ ΠΑΡΘΕΝΙΚΩΝ ΧΟΡΩΝ, ΑΓΓΕΛΩΝ ΥΠΕΡΤΕΡΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΕΡΑ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΦΩΤΟΣ ΚΑΘΑΡΩΤΕΡΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΝ, ΦΩΤΟΣ ΚΑΘΑΡΩΤΕΡΑ ΧΑΙΡΕ,…
ΜΑΡΙΑ ΑΕΙΟΑΡΘΕΝ, ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΑΧΡΑΝΤΕ ΝΥΜΦΗ ΠΑΝΑΓΝΕ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΑΙΡΕ,…
ΜΑΡΙΑ, ΝΥΜΦΗ ΑΝΑΣΣΑ, ΧΑΡΑΣ ΗΜΩΝ ΑΙΤΙΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΚΟΡΗ ΣΕΜΝΗ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΜΗΤΗΡ ΥΠΕΡΑΓΙΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΤΙΜΙΩΤΕΡΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ, ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΟΤΕΡΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΤΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΤΩΝ ΘΡΟΝΩΝ ΥΠΕΡΤΕΡΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΙΡΕ ΤΟ ΑΣΜΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ, ΧΑΙΡΕ ΥΜΝΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΙΡΕ ΩΔΗ ΤΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΙΡΕ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ, ΛΙΜΗΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΧΑΙΡΕ,…
ΠΑΣΤΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΙΕΡΑ, ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕ ΤΡΥΦΗΣ ΖΩΗΣ ΤΕ ΑΙΩΝΙΑΣ, ΧΑΙΡΕ,…
ΧΑΙΡΕ ΤΟ ΞΥΛΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΠΗΓΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ, ΧΑΙΡΕ,..
ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΣΕ ΝΥΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ, ΧΑΙΡΕ,…
ΣΕ ΔΥΣΩΠΩ, ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ, ΣΗΝ ΧΑΡΙΝ ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ, ΧΑΙΡΕ,…
ΚΟΡΗ ΣΕΜΝΗ ΚΑΙ ΑΣΠΙΛΕ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΠΑΝΑΓΙΑ, ΧΑΙΡΕ,…
ΘΕΡΜΩΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ ΣΕ, ΝΑΕ ΗΓΙΑΣΜΕΝΕ, ΧΑΙΡΕ,…
ΑΝΤΙΛΑΒΟΥ ΜΟΥ, ΡΥΣΑΙ ΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΧΑΙΡΕ,…
ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΝ ΔΕΙΞΟΝ ΜΕ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ, ΧΑΙΡΕ,…


ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:09 pm

1.Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ
Το κύριο όνομα της Μητέρας του Θεού είναι Μαρία (Μαριάμ). Όλα τα αλλά είναι επίθετα - προσωνυμίες πού δείχνουν ιδιότητες ή χαρίσματα της.
Θεοτόκος λέγεται γιατί εγέννησε τον Χριστό πού είναι Θεός. Παναγία λέγεται γιατί συγκεντρώνει όλη την αγιότητα σε όλη τη ζωή της και στον υπέρτατο βαθμό.
ʼειπάρθενος λέγεται γιατί συνέλαβε έκ Πνεύματος Αγίου καί γέννησε υπερφυσικά Θεό καί ʼνθρωπο μυστήριο πού γίνεται κατανοητό μόνο με πίστη. Αυτό δηλώνεται στην Αγιογραφία με τά τρία αστέρια πού έχει στο μέτωπο καί ώμους της καί σημαίνουν οτι ή Παναγία ήταν Παρθένος προ του τόκου, κατά τον τόκο καί μετά τον τόκο (τη γέννα).
Ή Δέσποινα του κόσμου καί Βασίλισσα των Ουρανών υπερέχει όχι μόνο των ʼγιων όλων, αλλά καί των άγιων Αγγέλων. Γι' αυτό χαιρετίζεται καί τιμάται ως «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ καί ενδοξότερα άσυγκρίτως των Σεραφείμ». Μόνο ή Αγία Τριάδα ύπερέχει της Παναγίας. Γι' αυτό:
α. Κατέχει τα «Δευτερεία της Αγίας Τριάδος».
β. Στήν Αγία Πρόθεση πριν από τους Αγγέλους καί τους Αγίους αίρεται (βγαίνει) μερίδα πρώτα για την Παναγία.
γ. Εορτάζεται κάθε χρόνο περισσότερο από εννέα φορές: (1) 25 Μαρτίου - Ευαγγελισμός (2) 2 Ιουλίου - Κατάθεση άγιας Έ-σθήτος της (3) 15 Αυγούστου - Κοίμηση (4) 33 Αυγούστου - Κατάθεση αγίας Ζώνης της (5) 8 Σεπτεμβρίου - Γενέσιο (6) 28 Όκτωβρίου - ʼγία Σκέπη (7) 21 Νοεμβρίου - Εισόδια (8 ) 9 Δεκεμβρίου -Σύλληψη ʼγιας Αννας (9) 26 Δεκεμβρίου - Σύναξη της Πανα-γίας κ.α.
δ. Ή Τετάρτη κάθε Εβδομάδας είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο.
ε. Υπάρχει πλήθος εορτών προς τιμή της ανευρέσεως παλαιών άπωλεσθέντων εικόνων της.
στ. Υπάρχει μέγα πλήθος Εκκλησιών αφιερωμένων στη Χάρη της2.
ζ. Καθιερώθηκαν οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου πού ψάλλονται ολόκληρο το χρόνο, ιδιαίτερα όμως τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως Ακάθιστος Ύμνος με τέσσερις Στάσεις.
η. Ολόκληρος ό Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία μας: με την Κοίμηση της, τις Παρακλήσεις, τα Μεθεόρτια, τα Έννιάμερα και στις 31 με την κατάθεση της ʼγιας Ζώνης με εορτή της Παναγίας τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος!
θ. Οί ακολουθίες όλων των εορτών της Εκκλησίας περιέχουν πλήθος τροπαρίων προς τιμή της Παναγίας καί δεν υπάρχει ωδή Κανόνος Αγίου πού να μην καταλήγει σε Θεοτόκιο δηλ. τροπάριο πού υμνεί την Παναγία μας.
Είναι κατά συνέπεια πλήρως δικαιολογημένη ή απεριόριστη ευλάβεια καί τιμή που έχει ό ορθόδοξος Λαός στη Θεοτόκο Παναγία, και ή καταφυγή του στις σωστικές μεσιτείες της προς τον Υίόν της. Καί ό Χριστός, ό Υιός της, πάντοτε εισακούει τίς αιτήσεις της και τις ικανοποιεί. Γι' αυτό λέγουμε ότι οί πρεσβείες της Παναγίας μας είναι σωστικές και αιτούμενοι την πρεσβεία της λέγουμε ή ψάλλουμε «Ύπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:10 pm

ΘΕΟΤΟΚΩΝΥΜΙΑ (Τα ονόματα της Θεοτόκου Παναγίας)



1 Αγγελόκτιστος 168 Ελεημονήτρια 335 Λυκοδήμου
2 Αγία Σκέπη 169 Ελαία 336 Λυκούρεσι
3 Αγιάσσου 170 Ελαιοβρύτισσα 337 Μαγαζιώτισσα
4 Αγιοδεκτινή 171 Ελειμονήτρια 338 Μαγδαληνή
5 Αγιοηλιώτισσα 172 Ελεοβρύτης 339 Μαδύτου
6 Αγιολούσαινα 173 Ελέους 340 Μακελάρια
7 Αγίου όρους 174 Ελεούσα 341 Μαλεβή
8 Αγνή 175 Ελευθερώτρια 342 Μανδαλάκη
9 Αγριδιώτισσα 176 Ελπιδοφόρα 343 Μανεδή
10 Αγριλιώτισσα 177 Ελπϊς Πιστών 344 Μαντιλούσα
11 Αειμακάριστος 178 Ελωνα 345 Μαραθούντα
12 Αειμεσιτεύουσα 179 Ενθρονη 346 Μαρία
13 Αθηνιώτισσα 180 Εξακουστή 347 Μαστών
14 Αιγύπτια 181 Εξοχική 348 Μαύρη
15 Αιματούσα 182 Επακούουσα 349 Μαυριώτισσα
16 Αιμίαλου 183 Επανωχωριανή 350 Μαυρομμάτα
17 Αιρκώτισσα 184 Επισκοπιανή 351 Μαχαιρωμένη
18 Ακαθή 185 Επουράνιος 352 Με τους κρίνους
19 Ακατάβλητος 186 Επουράνιος Πύλη 353 Μεγαλομάρτυρος
20 Ακατάφλεκτη 187 Επταβηματούσα 354 Μεγαλόχαρη
21 Ακήραση 188 Ερυπιανή 355 Μεσοσπορίτισσα
22 Ακρωτηριανή 189 Εσφαγμένη 356 Μητέρα
23 Αλανιώτισσα 190 Ευαγγελίστρα 357 Μητέρα Θεού επί τον θρόνο
24 Αλεξανδριανή 191 Ευρετή 358 Μικρά
25 Αλεξίου Κομνηνού 192 Εύσπλαχνος 359 Μογρονήσι
26 Αλεπινή 193 Ζαλακιώτισσα 360 Μολυβδοσκέβαστη
27 Αληθινή 194 Ζεραχιώτισσα 361 Μοναρκά
28 Αλλοιώτισσα 195 Ζεριχιώτισσα 362 Μυροβλύτισσα
29 Αλόχη 196 Ζερμπτίτσης 363 Μυρτενή
30 Αματίτση 197 Ζυλή 364 Μυρτιδιώτισσα
31 Αμεμπτος 198 Ζωάρκεια 365 Μυφελαιώτισσα
32 Αμετάθετος 199 Ζωήρρυτος 366 Νάπα
33 Αμολιανή 200 Ζωηφόρος 367 Νάσσα
34 Αμόλυντος 201 Ζωοδότειρα 368 Νέα
35 Αμπελακίων 202 Ζωοδότρα 369 Νέγρων
36 Αμπελοκήπισσα 203 Ζωοδόχος 370 Νεοφάνεισσα
37 Αμωμη 204 Ζωοπηγή 371 Νεροφορούσα
38 Ανασσα 205 Ζωοπόρος 372 Νικητάτου
39 Αναφωνήτρια 206 Ζωοτόκος 373 Νικοποιός
40 Αντινίτισσα 207 Ηγήτρια 374 Νταλλιανή
41 Αντιφωνήτρια 208 Ηγουμένη 375 Νυμφοτόκος
42 Ανωμερίτισσα 209 Ηδύπνους 376 Ξενοβλήτης
43 Αξιον Εστί 210 Ηλιόκαλη 377 Ξένων
44 Απείρανδρος 211 Ηλιοτόκος 378 Ξεσκλαβώτρα
45 Απειρόγαμος 212 θαλασσινή 379 Ξεσπορίτισσα
46 Απρόσιτος 213 Θαλασσίτρα 380 Ξηροκαμπίτισσα
47 Αρακιώτισσα 214 Θαλασσομάχισσα 381 Ξηρορείτισσα
48 Αράπισσα 215 θαλασσομαχούσα 382 Ξυνήγορος
49 Αρβανίτισσα 216 Θαρεινή 383 Οδηγήτρια
50 Αρειας 217 Θεάλεχτη 384 Οικειώτατη
51 Αρμενοκρατούσα 218 Θεοδίδαχτη 385 Οικονόμισσα
52 Αρσανά 219 Θεοδόξαστη 386 Ολβιόδωρος
53 Αρτάκης 220 Θεόκλητη 387 Ολυμπιώτισσα
54 Αρχαγγελιώτισσα 221 Θεοκνήτωρ 388 Ομόθεος
55 Αρχισπορίτισσα 222 Θεοκόσμητη 389 Ομονοούσα
56 Ασπραγγέλου 223 Θεόληπτος 390 Ορθοκωστά
57 Ασπροβουνιώτισσα 224 Θεομάνα 391 Οσιώτατη
58 Ασπροπαναγιά 225 Θεομητροπρεπεστέρα 392 Ουρανού και Γης
59 Ασύγκριτη 226 Θεοσκέπαστη 393 Παγγαιότισσα
60 Αυγουστιανή 227 Θεοτίμητη 394 Πάθους
61 Αφέντρικα 228 Θεοτόκος 395 Παιδεύσασα
62 Αφθορος 229 Θεουργία 396 Παλαιοκαστρίτισσα
63 Αφροδίτισσα 230 Θεόφραστος 397 Παλαιολογίνα
64 Αχειροποίητος 231 Θεόφρων 398 Παλατιανή
65 Αχραντος 232 Θερμιανή 399 Παλίνου
66 Αψιδιώτισσα 233 Θευαγέστατη 400 Παμμακάριστος
67 Βαλουκλιώτισσα 234 Θρηνούσα 401 Παναγιόχορτο
68 Βανιώτισσα 235 Θρηνωδούσα 402 Πανάχραντος
69 Βαραγγιώτισσα 236 Θωμιανή 403 Πανάχραντος
70 Βαρδιανιώτισσα 237 Ίαμα 404 Παντάνασσα
71 Βαρκού 238 Ίαση 405 Παντευλόγητη
72 Βασίλισσα 239 Ιερόβλαστος 406 Πάντιμος
73 Βασιληγενέτειρα 240 Ιερομύτης 407 Παντόχαρα
74 Βατοπεδινή 241 Ιεροσολυμιτική 408 Πάντων χαρά
75 Βατούσαινα 242 Ιεροσολυμίτισσα 409 Παραμυθία
76 Βελανιδιά 243 Ιλαρώτατη 410 Παρηγορήτρα
77 Βελεστίνου 244 Ιμερόεσσα 411 Παρθένα
78 Βελλά 245 Ισηγορία 412 Παμμακάριστος
79 Βεργουπουλιανή 246 Καγιά 413 Παυσολύπη
80 Βηματάρισσα 247 Καθαριώτισσα 414 Πειραιώτισσα
81 Βιγλιώτισσα 248 Καθαρών 415 Πελαγονίτισσα
82 Βιδιανή 249 Καθρέπτης 416 Πεπελινίτσης
83 Βιργιωμένη 250 Κακαβιώτισσα 417 Περίβλεπττος
84 Βλασαρού 251 Καλαθή 418 Περλιγού
85 Βλαχέρνα 252 Καλαμιώτισσα 419 Πετραϊδα
86 Βλέπουσα . 253 Καλάμου 420 Πλαγιά
87 Βλυχιόρικα 254 Καλιγού 421 Πλατανιώτισσα
88 Βοήθεια 255 Καλλίτοκος 422 Πλατυτέρα
89 Βορεινή 256 Καλού Νερού 423 Πολίτισσα
90 Βούλιστα 257 Καλυβιανή 424 Πολυσπορίτισσα
91 Βουναρκώτισσα 258 Καμακάρι 425 Πονολύτρια
92 Βουνογιάτρισσα 259 Καματερός 426 Πόνου
93 Βουνού 260 Καμένη 427 Πορταϊτισσα
94 Βουρνιώτισσα 261 Καμπιώτισσα 428 Πορτιανή
95 Βράχου 262 Κάμπου 429 Πουλάτη
96 Βρεσθενίτισσα 263 Κανάλα 430 Πρέσβειρα
97 Βρεφοκομούσα 264 Κανδήξη 431 Προαναγγελλομένη
98 Βρεφοκρατούσα 265 Κανταριώτισσα 432 Προπύλη
99 Βρεφουργήσασα 266 Καπνικαραία 433 Προσηγορία
100 Βρεχούσα 267 Καρδιοβαστάζουσα 434 Προσίστισσα
101 Βροντιανή 268 Καρδιώτισσα 435 Προστάτρια
102 Βρόντου 269 Καρποφορούσα 436 Προσφυγιά
103 Βροχής 270 Καρύπη 437 Προυσιώτισσα
104 Βρυσιανή 271 Καστριανή 438 Πυριότισσα
105 Γαλακτίνης 272 Κάστρου 439 Πυροβολήθεισα
106 Γαλακτοτροφούσα 273 Καστρουλέρου 440 Ραγίου
107 Γαλανή 274 Κατάκαρπος 441 Ραχοπήδη
108 Γαλανούσα 275 Καταλωνική 442 Ρόδο το Αμάραντο
109 Γαλατιανή 276 Κατάπαυση 443 Ρόμβη
110 Γαλατούσα 277 Καταπολιανή 444 Ρουμελιώτισσα
111 Γαλαχτοτροφία 278 Καταφυγή 445 Σαμακιώτισσα
112 Γαλαχτοφορούσα 279 Καψοδερματούσα 446 Σεπτεμβριανή
113 Γαλουχιότισσα 280 Κερά 447 Σημάου
114 Γενεσίου Θεοτόκου Σαβαθιανών 281 Κέρνιτσα 448 Σκάλα του Ουρανού
115 Γέννας 282 Κεχαριτωμένη 449 Σκαλωτή
116 Γερόντισσα 283 Κεχρινιώτισσα 450 Σκιαδενή
117 Γεσθημανίτισσα 284 Κηπουραίων 451 Σκοπιότισσα
118 Γηνατού 285 Κισσιώτισσα 452 Σοίριζα
119 Γηρομεριού 286 Κιτιού 453 Σοτομβριανή
120 Γιαλούσα 287 Κλειδί του Παραδείσου 454 Σουμελά
121 Γιάτρισσα 288 Κλεισούρας 455 Σπηλιώτισσα
122 Γκαβή 289 Κλεφτοπαναγιά 456 Στεφάνα
123 Γκιζιλκιζιώτισσα 290 Κοιμητηρίων 457 Σώματα
124 Γκουβερνιώτισσα 291 Κόκκινη 458 Σωτήρα
125 Γλυκιώτισσα 292 Κολοκυθιώτισσα 459 Ταξιδιάρα
126 Γλυκοκυματούσα 293 Κολυβιανή 460 Ταταρνώτισσα
127 Γλυκοφιλούσα 294 Κορκοδειλιά 461 Τήνου
128 Γλωσσά . 295 Κορυφή 462 Tης Βάτου
129 Γοιρδελάκη 296 Κορφιάτισσα 463 Τίμια Σκέπη
130 Γοργόνα 297 Κοσμοπόθητος 464 Τιμιωτέρα
131 Γοργοεπήκοος 298 Κοσμοσωτείρα 465 Τοπλoύ
132 Γουμένισσα 299 Κοσυφοίνισσα 466 Του Χάρου
133 Γουμερά 300 Κότσικα 467 Τουρλιανή
134 Γουνιώτισσα 301 Κουκουζέλισσα 468 Τριχερούσα
135 Γούντα 302 Κουμπελίδικη 469 Τροβάτου
136 Γουρλομάτα 303 Κουνοπιώτισσα 470 Τρουλή
137 Γραφιώτισσα 304 Κουρίου 471 Τρυπητή
138 Γρηγορίτσα 305 Κουροτρόφος 472 Τρυφερούσα
139 Γρηγορούσα 306 Κουτσουρώ 473 Τσαμπίκα
140 Γύψενη 307 Κουφή 474 Τσυκκώτισσα
141 Γωνιά 308 Κουφή Πέτρας 475 Υπέρμαχος
142 Δαδιού 309 Κοφινή 476 Υψηλή
143 Δαδιώτισσα 310 Κρεμαστή 477 Φανερουλιώτισσα
144 Δακρυρροούσα 311 Κρομμυδιώτισσα 478 Φανερωμένη
145 Δαμάστα 312 Κτιστή 479 Φαρμακολύτρα
146 Δέηση 313 Κτιτόρισσα 480 Φιδιότισσα
147 Δεκαπεντούσα 314 Κυκκώτισσα 481 Φιδοττοταμιανή
148 Δένδρου 315 Κυπαιότισσα 482 Φιδούσα
149 Δεξιοκρατούσα 316 Κυρά Ξένη και κυρία των Αγγέλων 483 Φίδωσα
150 Δεόμενη 317 Κώμη 484 Φλεβαριανή
151 Δερμάτα 318 Λαγουδιανή 485 Φοβερά Προστασία
152 Δέσποινα 319 Λαμπρότατη 486 Χαιρετισμών
153 Δημοκράνια 320 Λαμπροφορία 487 Χαλκοπρατειών
154 Διακονούσα 321 Λαοδηγήτρια 488 Χελιδονού
155 Διασώζουσα 322 Λαού 489 Χιλιονοματούσα
156 Δικαιόκριτος 323 Λαρνιώτισσα 490 Χοζοβιώτισσα
157 Δικαιότατη 324 Λαυριώτισσα 491 Χρυσαφίτισσα
158 Διότισσα 325 Λάχνη 492 Χρυσοβαλάντη
159 Δόβρα 326 Λεσινιώτισσα 493 Χρυσογαλούσα
160 Δομνιανίτισσας 327 Λεφένα 494 Χρυσοδαφνιώτισσα
161 Δοξάρισσα 328 Λεχούσα 495 Χρυσοκαστριώτισσα
162 Δουβέργαινα 329 Λιβαδιώτισσα 496 Χρυσοκελλαριά
163 Δακρύβρεχτος 330 Λιόσα 497 Χρυσοπηγή
164 Εγγυήτρια 331 Λιόσα 498 Χρυσοσκαλίτισσα
165 Εκατονταπυλιανή 332 Λογκοβάρδα 499 Χρυσοσπιλιώτισσα
166 Εκκλησιάρχουσα 333 Λοιμιώτισσα 500 Ψυχοσώστα
167 Εικονίστρια 334 Λουβαρά 501 Ψυχοσώτρια



Υπεραγία Θεοτόκος είναι πνευματική Μητέρα των Χριστιανών, διότι ο γιος της είναι αδελφός μας, καθώς είπε ο ίδιος «πορεύου προς τους αδελφούς μου» (Ιωάννου κ. 17).



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:10 pm

ΜΗΤΡΙΚΗ ΜΕΣΙΤΕΙΑ

Ακόμη είναι Μητέρα των Χριστιανών, διότι κοινωνούμε την πανάχραντο σάρκα του γιου της, κατά Συμεών τον νέον θεολόγο. ʼρα κάθε Χριστιανός είναι υιός κατά χάριν της Παναγίας και πρέπει να την μακαρίζει, διότι υπερβαίνει κατά την αγάπη και συμπάθεια, την φιλοστοργία και τα σπλάγχνα, όλες τις φυσικές μητέρες.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Κυρία Θεοτόκος μεσιτεύει μεταξύ του σαρκωθέντος Ιησού και των ανθρώπων, για να καταφεύγουν σ’ αυτήν όλοι όσοι έχουν ανάγκη και να λαβαίνουν τα αιτήματα τους.
Ο άγιος Γερμανός λέει ότι χωρίς την βοήθεια της Θεοτόκου κανείς δεν θα ήταν πνευματικός, κανείς δεν θα γνώριζε τον Θεό, κανείς δεν θα σωζόταν, κανείς δεν θα εύρισκε έλεος. Αυτή δίνει καιρό μετανοίας στον αμαρτωλό και στον αδιόρθωτο.
Γι’ αυτό ο θλιβόμενος σ’ αυτήν καταφεύγει, ο άρρωστος σ’ αυτήν προσκολλάται, ο πολεμούμενος πίσω απ’ αυτήν οχυρώνεται, αυτή μεταβάλλει το θυμό-οργή-θλίψη των πονηρών αγγέλων, αυτή μεταστρέφει την απειλή και καταδίκη, διότι αγαπά όλο το γένος των Χριστιανών.
Γι’ αυτό ο λαός των Χριστιανών με δισταγμό αποτείνεται στον Θεό, ενώ με θάρρος αυτήν παρακαλεί και της έχει εμπιστοσύνη.

Και κατά τον Γρηγόριο Παλαμά η Παναγία είναι το σύνορο της κτιστής και άκτιστης φύσεως, κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει τον Θεό παρά μόνο μέσω αυτής και του εξ αυτής τεχθέντος. Και τίποτε δεν μας δωρίζει ο Θεός παρά μόνο μέσω αυτής. (ιε' 464).

Μέσω της Θεοτόκου πρέπει να ικετεύουμε τον Χριστό, που γεννήθηκε απ’ αυτήν. Καθώς δια της παραβάσεως του Αδάμ το ανθρώπινο γένος αμάρτησε στον Θεό και Πατέρα και συμφιλιώθηκε με Αυτόν μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Ρωμαίους ε' 10), έτσι και όταν αμαρτάνουμε και γινόμαστε εχθροί του Χριστού, δεν μπορούμε με άλλο μέσο ν’ απολαύσουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και να συμφιλιωθούμε με Αυτόν, παρά μόνο μέσω της Παναχράντου και αγαπημένης του Μητέρας, δια της οποίας κατατροπώνουμε και τους εχθρούς μας Δαίμονες. (ιε' 319).

Κατά τον Μελωδό της Πεντηκοστής (ειρμός θ' ωδής), η Παρθένος δεν έδωσε αλλά δάνεισε σάρκα στον «παντεχνήμονα» (παντεργάτην) Λόγον, για να φανερώσει ότι η Θεοτόκος με αυτό το δάνειο έκαμε τον Υιόν του Θεού χρεώστη εις αυτήν.
Εδανείσθη όχι δάνειο εξωτερικό, το οποίο εύκολα επιστρέφεται και τελειώνει η σχέση δανειστού χρεώστου, αλλά εσωτερικό, από τα φυσικά και πάναγνα αίματα της Θεοτόκου.
Και σαν φυσικό δάνειο είναι παντοτινό, γι’ αυτό ο Υιός του Θεού είναι παντοτινός χρεώστης στην Μητέρα Του.
Από αυτά συμπεραίνουμε ότι, επειδή ο Υιός του Θεού είναι χρεώστης στη Μητέρα Του, γι’ αυτό χρεωστικώς έπρεπε να την δοξάσει με όλες τις θεοπρεπείς δόξες και τιμές πρώτον, και δεύτερον χρεωστικώς πρέπει να εισάκουει τις ικεσίες και αιτήσεις της Μητέρας Του.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:11 pm

ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ


Εμφανίσεις και θαύματα Της Παναγίας

Ψηλά, στις ελαττώφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά μονή του Προυσού. Ένα ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσά τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, που φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ’ αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που ονομάζεται Προυσιώτισσα. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα αυτή ήταν τοποθετημένη σ' ένα ναό της Προύσας. Στα χρόνια της εικονομαχίας (829) την παρέλαβε κάποιος άρχοντας, που σκόπευε να τη μεταφέρει στην Ελλάδα για ασφάλεια. Όταν όμως έφθασε στην Καλλίπολη, έχασε την εικόνα, η οποία κατευθύνθηκε θαυματουργικά στο σημείο πού βρίσκεται σήμερα η μονή του Προυσού. Το γεγονός σύντομα διαδόθηκε. Δεν άργησε να φθάσει και στ’ αυτιά του άρχοντα που τη μετέφερε. Έτρεξε, την αναγνώρισε συγκινημένος, έγινε εκεί μοναχός και θεωρείται ο πρώτος κτήτωρ της μονής.
Η τιμωρία του γερμανού: Στο ιστορικό της μονής αναφέρεται ότι επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλές φορές. Η τελευταία όμως καταστροφή, πού μετέβαλε τα κτίρια σε σωρούς ερειπίων έγινε το 1944 από τους γερμανούς. Μετά την καταστροφή των κτισμάτων, ένας αξιωματικός θέλησε να κάψει και την εκκλησία. Προσπάθησε πολλές φορές, άλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ λοιπόν στεκόταν απ’ έξω κι έδινε διαταγές, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από το χέρι της Παναγίας. Μία αόρατη δύναμη τον έριξε με ορμή πάνω στο πλακόστρωτο. Το χτύπημα ήταν δυνατό και ο γερμανός ανίκανος να σηκωθεί. Τον σήκωσαν οι στρατιώτες και τον έβαλαν πάνω σε ζώο για να τον μεταφέρουν στο Αγρίνιο. Έτσι ο ναός παρέμεινε αβλαβής, όπως διαφυλάχθηκε ακέραιος διαμέσου των αιώνων.
H άγνωστη «καλόγρια»: Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ο συμμοριτοπόλεμος τώρα μαίνεται στην ελληνική ύπαιθρο. Οι κάτοικοι της Ευρυτανίας και της ορεινής Ναυπακτίας εγκαταλείπουν τα χωριά τους και προσφεύγουν για ασφάλεια σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Μαζί τους προσφεύγει και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Ακολουθεί κι αυτή την τύχη των παιδιών της και μεταφέρεται από τους μοναχούς του Προυσού στη μητρόπολη της Ναυπάκτου. Το μοναστήρι παραμένει τελείως έρημο. Ύστερα από καιρό αρχίζουν οι επιχειρήσεις του στρατού. Η ενάτη μεραρχία αναλαμβάνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Ευρυτανία. Μερικά τμήματα περνούν από τον Προυσό. Ορισμένοι αξιωματικοί και στρατιώτες πλησιάζουν στη σκοτεινή εκκλησούλα της σπηλιάς και μπαίνουν για να προσκυνήσουν. Εκεί μέσα αντικρίζουν ένα παράδοξο θέαμα: Μπροστά στο τέμπλο, στ' αριστερά της ωραίας πύλης, ένα αναμμένο καντήλι και μια καλόγρια γονατιστή. Οι στρατιώτες απορούν. Πώς ζει αυτή η μοναχή εδώ, τη στιγμή που η Ευρυτανία είναι τελείως έρημη από κατοίκους; Πως συντηρείται, τι τρώει, που βρίσκει λάδι για το καντήλι; Την ρωτούν λοιπόν, κι εκείνη σεμνά και πονεμένα τους απαντά: Παιδιά μου, ζω εδώ μοναχή μου δυόμισι τώρα χρόνια. Για τη δική μου ζωή δεν χρειάζονται φαγητό και ψωμί. Μου αρκεί ότι έχω το καντήλι μου αναμμένο. Οι στρατιώτες, κουρασμένοι από τις επιχειρήσεις και βιαστικοί να φύγουν, δεν έδωσαν προσοχή στα λόγια της. Την επομένη όμως, όταν τα έφεραν πάλι στη μνήμη τους, κατάλαβαν πως επρόκειτο για κάτι θαυμαστό. Κι όταν αργότερα περνούσαν από τη Ναύπακτο, ζήτησαν με επιμονή άδεια από τον διοικητή τους για να επισκεφθούν τον μητροπολίτη. Ο επίσκοπος Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστόφορος τους υποδέχθηκε με αγάπη, κι αφού τους άκουσε συγκινημένος, έριξε φως στο μυστήριο. Ο ναός, τους είπε, που επισκεφθήκατε, ανήκει στην έρημη τώρα ιερά μονή Προυσιώτισσας, της οποίας η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται πάνω από δύο χρόνια εδώ, στο παρεκκλήσι της μητροπόλεώς μας, στον άγιο Διονύσιο. Πηγαίνετε να την προσκυνήσετε, και θα καταλάβετε. Πήγαν πράγματι και προσκύνησαν. Τότε αυθόρμητα στον καθένα δόθηκε η εξήγηση στην απορία τους: Στην εικόνα της Θεομήτορος αναγνώρισαν τη μοναχή εκείνη πού συνάντησαν στο εκκλησάκι της σπηλιάς, ψηλά στον Προυσό!



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:11 pm

Θαύμα στο Μπούμπεση

Ζωντανό θαύμα της Παναγίας έζησαν στον έλληνοϊταλικό πόλεμο οί στρατιώτες του 51ου ανεξαρτήτου τάγματος, με διοικητή τον ταγματάρχη Πετράκη, στην κορυφογραμμή του Ροντένη, δεξιά της θρυλικής Κλεισούρας.
Κάθε βράδυ, από τίς 22-1-41 και έπειτα, στίς 9.20 ακριβώς, το βαρύ ιταλικό πυροβολικό άρχιζε βολή εναντίον του τάγματος Πετράκη και του δρόμου, άπ' όπου περνούσαν τα μεταγωγικά. Πέρασαν ήμερες και το κακό συνεχιζόταν, δημιουργώντας εκνευρισμό και απώλειες. Τολμηροί ανιχνευτές των εμπροσθοφυλακών και αεροπόροι εξαπολύθηκαν μέχρι βαθιά στίς ιταλικές γραμμές, αλλά επέστρεψαν άπρακτοι. Δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα ιταλικά πυροβόλα, ίσως γιατί οί Ιταλοί κάθε βράδυ τα μετακινούσαν.
Ήταν όμως απόλυτη ανάγκη να εντοπισθούν οί εχθρικές θέσεις. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου ακούστηκαν πάλι οί όμοβροντίες των ιταλικών κανονιών.
- Παναγία μου, φώναξε τότε ό ταγματάρχης εντελώς αυθόρμητα, βοήθησε μας! Σώσε μας άπ' αυτούς τους δαίμονες.
Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο. Σιγά-σιγά σχημάτισε κάτι σαν φωτοστέφανο. Και κάτω άπ' αυτό μερικά ασημένια συννεφάκια σχημάτισαν τη μορφή της Παναγίας, ή οποία άρχισε να γέρνει προς τη γη και στάθηκε σ' ένα φαράγγι, ανάμεσα σε δύο υψώματα του Μπούμπεση. Το όραμα το είδαν όλοι στο τάγμα και ρίγησαν.
- Θαύμα! βροντοφώναξε ό ταγματάρχης.
- Θαύμα! Θαύμα! επανέλαβαν οι στρατιώτες και σταυροκοπήθηκαν.
Αμέσως έφυγε ένας σύνδεσμος με σημείωμα του Πετράκη νια την πυροβολαρχία του Τζήμα. Σέ δέκα λεπτά βρόντησαν τα ελληνικά κανόνια και σε είκοσι έσίγησαν τα ιταλικά. Οί οβίδες μας είχαν πετύχει απόλυτα τον στόχο.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:12 pm

Παναγιά η Σπηλιώτισσα

Η ιστορία του μοναστηριού είναι γεμάτη από θαύματα. Τυφλοί που είδαν το φως τους, καταδικασμένοι σε θάνατο που βρήκαν την υγειά τους. Μα περισσότερο θα σταθούμε σ’ εκείνα που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά, που ακόμη και σήμερα κρατούν τους Χριστιανούς της περιοχής σε βαθιά συγκίνηση. Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν κτιζόταν το μοναστήρι, μια καλόγρια έπεσε στη χαράδρα σε βάθος πενήντα μέτρων και όχι μόνο σώθηκε, μα ούτε η φάβα από το τσουκάλι, ούτε το λάδι από το λαδοδοχείο, που έφερε μαζί της, χύθηκαν.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 9 και 0 επισκέπτες