Κοινωνικοπολιτική επικαιρότητα

[NikolaosArvanitidis]

Πάντως την χώρα μας η παγκοσμιοποίηση της έκανε περισσότερο κακό παρά καλό.Από το 1980 και μετά πάμε από το κακό στο χειρότερο.Και μάλιστα ούτε η οικονομική κρίση κατάφερε να ανακόψει αυτή την πτωτική μας πορεία. Εχουμε μείνει πλέον χωρίς την πνευματική βοήθεια που μας βοήθησε τόσες φόρες στην ιστορία μας διότι αν ο λαός της Ελλάδας έχει πέσει σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορεί να περιμένει καμία πνευματική βοήθεια.

[Πέτρος]

Απ΄ότι διαβάζω κάποιος καθηγητής δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από 1.000.000 πρόσφυγες για να αντιμετωπίσει την πληθυσμιακή κατάρρευση.

[Νίκος]

Είναι μεγάλη συζήτηση, τι ήταν αυτό που συνέβη στη χώρα μας από το 1980 και μετά. Είναι πολύ εύκολο να ρίχνουμε το βάρος της ευθύνης για την απομάκρυνση της κοινωνίας από τις παραδοσιακές αξίες και το Θεό στους "άλλους" γενικώς. Έτσι όμως ούτε μετανιώνουμε ούτε διορθωνόμαστε.

Η δική μου γνώμη είναι, ότι η αλλοτρίωση της ελληνικής κοινωνίας δεν έγινε τη δεκαετία του '80, αλλά πολύ νωρίτερα, δηλαδή μεταπολεμικά, όταν η Ελλάδα έβγαινε από τα ερείπια του 2ου παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου. Τα χρόνια εκείνα οι στερήσεις φούντωσαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης για περισσότερα υλικά αγαθά και ο εμφύλιος δημιούργησε διχασμό δεξιάς - αριστεράς που συνεχίζεται τεχνητά μέχρι τις μέρες μας.

Ο Έλληνας είναι αντιδραστικός σε κάθε καταπίεση. Έτσι την εποχή της επταετίας, αντί να περιοριστεί η αριστερή ιδεολογία, φούντωσε και έφτασε να επηρεάζει σχεδόν το μισό πληθυσμό της χώρας. Μαζί της ενισχύθηκε και ο ρεβανσισμός της ηττημένης στον εμφύλιο αριστεράς κατά της υπόλοιπης κοινωνίας αδιακρίτως.

Η μεγάλη ανάκαμψη της Οικονομίας της 10ετίας του '70, αντί να λειτουργήσει υπέρ της κοινωνικής συνοχής, με τον αριστερό παραμορφωτικό φακό μετατράπηκε σε ταξική αντιπαράθεση. Για τη φτώχεια και την αμορφωσιά μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού έφταιγαν οι "πλούσιοι και οι πολυεθνικές". Ο λαϊκισμός, η υπεραπλούστευση στα μακροοικονομικά θέματα και ο "κοινωνικός αυτοματισμός" ήταν πάντοτε στη φρασεολογία και τις μεθόδους της αριστεράς.

Όλα αυτά έγιναν κυβερνητική πολιτική το 1981. Η προσπάθεια "κοινωνικής δικαιοσύνης" με την άνοδο της κεντροαριστεράς στην εξουσία διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, που ήδη αντιμετώπιζε κρίση λόγω αλλαγής των παραγωγικών διαδικασιών με την είσοδο της τεχνολογίας και λόγω της μετάβασης από την πρώτη γενιά των ισχυρών οικογενειών στη δεύτερη. Παράλληλα επικράτησε "αριστερή" φιλοσοφία και στην παιδεία και τις σχέσεις κράτους Εκκλησίας. Η Εκκλησία στιγματίστηκε ως "δεξιά", αν και μεγάλος αριθμός Μητροπολιτών (συμπεριλαμβανομένου και του τότε Αρχιεπισκόπου) είχαν προοδευτική νοοτροπία.

Με την είσοδό μας στην ΕΟΚ (τότε) έπεσαν πάρα πολλά λεφτά (για τα ελληνικά δεδομένα) στην οικονομία, η οποία όμως είχε διαρθρωτικά προβλήματα για να τα αξιοποιήσει. Έτσι τα περισσότερα πήγαν στην κατανάλωση και τη διαφθορά.

Τις επόμενες 2 δεκαετίες η κοινωνία και κατά συνέπεια και η πολιτική προσπάθησαν να βρουν ισορροπίες ανάμεσα στο λαϊκισμό και την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών και δομικών προβλημάτων, που εντείνονταν. Όμως οι ισορροπίες δε βρέθηκαν κι έτσι ήρθε η οικονομική κρίση με επιστέγασμα την "1η φορά αριστερά". Απ' τη μια υπήρχε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της ελληνικής Οικονομίας και απ' την άλλη, αντί για επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες που χάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, επιχειρήθηκε η επικράτηση του διεθνισμού, της αθρησκείας και της πολυπολιτισμικότητας.

Κοινωνία χωρίς Θεό, ηθικές αξίες και εθνική ταυτότητα δεν μπορεί να επιβιώσει στον ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε. Οι ισχυρές χώρες ψάχνουν για "πελάτες" και "δορυφόρους" με επιθετικές πολιτικές. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να διεισδύσουν στον τρόπο ζωής και στα πολιτικά δρώμενα των μικρότερων χωρών για να τις προσαρτήσουν στις "κατακτήσεις" τους. Όταν ένας λαός δεν έχει ρίζες εύκολα παρασύρεται από τα κύματα τις διεκδίκησης από τους ισχυρούς.

Για να επιβιώσει η Ελλάδα, πρέπει να ξέρει ποια είναι και τι ζητά από τη συνεργασία της με τους υπόλοιπους λαούς. Η σημερινή κυβέρνηση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά οι υποβόσκουσες ασθένειες κατάλοιπα του "αριστερού" παρελθόντος δεν την αφήνουν να ανακάμψει, όσο γρήγορα είναι αναγκαίο, ενώ υπάρχουν και αντίρροπες πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να διατηρήσουν τα "κεκτημένα". Το καλό είναι, ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού έχει συνειδητοποιήσει την "ασθένεια" και την πηγή της και δείχνει διάθεση να συμβάλλει στη σωστή κατεύθυνση, αλλά οι πιθανές υποτροπές καραδοκούν για να επαναφέρουν το χάος.

Δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω και τα υπόλοιπα "μικρόβια", από περιθωριοποημένες ομάδες πληθυσμού, που προσπαθούν με βίαια μέσα να επιβάλλουν την ακραία και αντικοινωνική συλλογιστική τους από τα δύο άκρα (βλ. ακροδεξιά και ακροαριστερά) ή να επιβιώσουν με κάθε μέσο (βλ. εγκληματικότητα). Δυστυχώς κάποιες απ' αυτές τις ομάδες αντλούν τη δύναμη τους μέσα από το "συστημικό" πολιτικό σύστημα και δεν είναι εύκολη η αντιμετώπισή τους.

ΥΓ. Συγγνώμη, αν σας κούρασα, έπρεπε όμως να βάλω το θέμα στη σωστή του βάση.

[aposal]

+1
Ανεξάρτητα από τις προσπάθειες του πονηρού εμείς έχουμε την ευθύνη όταν ενδίδουμε.

[NikolaosArvanitidis]

Η ηθική παρακμή της κοινωνίας άρχισε από την περίοδο της επταετίας της Χούντας και ενισχύθηκε τη δεκαετία του 1980. Η δεκαετία του 1950 και του 1960 ηταν δεκαετίες με μια ελλαδική κοινωνία που είχε ήθος και αρχές/αξίες έστω κι αν δεν είχε λεφτά και ανέσεις. Από τη δεκαετία του 1970 άρχισε σιγά σιγά το κακό (βασικά άρχισε από την γενιά των σημερινών πενηνταρηδων οι οποίοι ως νεολαία που ήταν τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 τα τιναξαν όλα στον αέρα). Και βέβαια για την παρακμή μας φταίμε εμείς.

[Πέτρος]

Ε ωραία ας αρχίσει τώρα η καλυτέρευση.

[Νίκος]

Νικόλαε πόσων ετών είσαι;

[NikolaosArvanitidis]

37.Γιατί;

[Νίκος]

Επομένως δεν έζησες τα χρόνια που σχολιάζεις. Εγώ είμαι 62 και έζησα τις δεκαετίες του '60 και του '70. Όσο για τον υπόλοιπο 20ο αιώνα, ο παππούς μου είχε γεννηθεί το 1897 και οι γονείς μου το 1928 και μου περιέγραψαν τα γεγονότα όλου του αιώνα. Τα ξέρω και τα σχολιάζω επομένως από προσωπική εμπειρία ή από πρώτο χέρι και όχι από τα βιβλία. Άλλο να τα ζεις και άλλο να διαβάζεις γι αυτά.

[NikolaosArvanitidis]

Προφανώς και δεν τα έζησα από κοντά.Ωστόσο οι γονείς μου τα έζησαν όπως και οι παππούδες μου.Η Ελλάδα της δεκαετίας του 1960 ήταν μία χώρα με κοινωνία ευσεβή και με ηθική ακμή και αρχές ενώ μόλις 20 χρόνια μετά τη δεκαετία του 1980 αυτά είχαν αλλάξει.. Η ελληνική τηλεόραση από το 1981 και μετά άρχισε σιγά σιγά να εκφυλίζεται να δείχνει γυμνό, ομοφυλοφιλία, βρισιδι,ναρκωτικά, ακολασία και άλλα παρόμοια. Αυτά μέχρι τη δεκαετία του 1970 δεν τολμούσε να τα προβάλει ούτε γι αστείο στην ελλαδική κοινωνία όταν όμως παρήκμασε άνοιξε ο δρόμος να προβληθούν αυτά. Παράλληλα τη δεκαετία του 1980 και μετά η νομοθεσία υιοθέτησε καθαρά αντί χριστιανικές πρακτικές επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.Αυτά τα μέτρα δεν μπορούσαν να υιοθετηθούν μέχρι τη δεκαετία του 1970.Είναι και κοινωνιολογικός αποδεκτό πως οι παραδοσιακες αξίες καθοδηγούσαν την ελληνική κοινωνία μέχρι και τη δεκαετία του 1970.Μετά που "εκσυχρονιστηκαμε" πήραμε την κάτω βόλτα.
Υ.Γ: ανεξάρτητα από το πως φτάσαμε στη σημερινή μας κατάντια ως ελλαδική κοινωνία γεγονός παραμένει πως είμαστε σε ηθική παρακμή και επίγεια μετάνοια.