Anastasios68 έγραψε:Πήγα στην τάξη (Πέμπτη) του γιου μου πριν λίγες μέρες σε συνεννόηση με τη δασκάλα του για να μιλήσω στα παιδιά για τους αγωγούς, τους μονωτές και τους ημιαγωγούς στα πλαίσια του μαθήματος «Φυσικά» και να κάνουμε και κάποια απλά σχετικά πειράματα.
Έκατσα εκεί περίπου 1 ώρα.
Στο τέλος είχα χάσει τη φωνή μου σχεδόν (η δασκάλα παρούσα όλη την ώρα στην τάξη) καθώς προσπαθούσα να κρατήσω τα παιδιά χωρίς να μιλάνε ΔΙΑΡΚΩΣ μεταξύ τους.
.
.
.
Έτσι και ξανακούσω κανένα να λέει για τους δασκάλους πως δεν δουλεύουν, ειλικρινά θα τον αποστομώσω μετά από αυτήν την εμπειρία!
Να φανταστείς Τάσο μου, πως από την μεγάλη μου προσπάθεια να κρατήσω τα παιδιά ήσυχα, γίνομαι μούσκεμα στον ιδρώτα από το να φωνάζω. Κουράζομαι περισσότερο από αυτό, παρά από το να κάνω μάθημα... Φαινομενικά δεν δουλεύω τόσες ώρες όσο κάποιοι άλλοι, αλλά πολλές φορές φτάνω στο σπίτι εντελώς εξουθενωμένη...
Επιτέλους και ένας άνθρωπος που αναγνωρίζει τον κόπο του εκπαιδευτικού, διότι η άποψη που επικρατεί ευρέως είναι "έλα μωρέ, και τι κάνουν οι δάσκαλοι;" Κι όμως οι δάσκαλοι είναι αυτοί με τις περισσότερες κρίσεις ημικρανίας και τα αυχενικά! Τυχαίο δεν είναι σίγουρα!