Γενικές συζητήσεις (ελεύθερος χώρος)

[Αναστάσιος]

Τώρα εξηγείται όλος αυτός ο... χαμός στο φόρουμ:

[NikolaosArvanitidis]

Ας απευθύνουμε έκκληση σε κάποιον γνωστό μας να κάνει γρήγορα εγγραφή για να γίνουν 667 τα μέλη!

[Αναστάσιος]

Έγινε ήδη εγγραφή!
Από γνωστό, από άγνωστο, θα δείξει...

[NikolaosArvanitidis]

Ευτυχώς! Τουλαχιστον ξεφορτωθηκαμε αυτό το νούμερο!

[aposal]

[Νίκος]

Όταν γραφτεί το επόμενο πραγματικό μέλος, ίσως ο "Αποκαλυπτικός" αποχωρήσει . Πάντως υπάρχουν πολλές δεκάδες μέλη αυτού του φόρουμ απολύτως ανενεργά, δηλαδή γράφτηκαν κάποτε και δεν δραστηριοποιήθηκαν ποτέ. Αν διέγραφα κάποια απ' αυτά θα άλλαζε πάλι ο αριθμός, αλλά κάποια στιγμή θα ξαναφτάναμε στο ίδιο νούμερο.

Τέλος πάντων, προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος αριθμός έχει κάποιο πρόβλημα. Ένας απλός αριθμός είναι. Αλλά είναι ψυχολογικό το θέμα .

[Αναστάσιος]

Ε αυτό δεν το περίμενα με τίποτα...

[Νίκος]

Μετά αναρωτιόμαστε, γιατί οι νέοι αδιαφορούν για τις επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά τους στην υγεία των συμπολιτών τους,



ΥΓ. Έχω την εντύπωση, ότι η φωτο αυτή είναι πολύ παλιά. Κάποιος την ανέσυρε από κάποιο αραχνιασμένο συρτάρι, αλλά υπάρχουν και σήμερα τέτοιες απόψεις.

[NikolaosArvanitidis]

Μεταπολιτευτικά η νεολαία στην Ελλάδα πήρε πολύ κακό δρόμο.Ήδη στη δεκαετία του 1980 η νεολαία είχε πέσει σε δρόμο ηθικής παρακμής.Μετά η κατάσταση είχε αρχίσει να γίνεται όλο και χειρότερη.Απόλυτα σύμφωνο με βρίσκει το κείμενο του αγαπητού Κώστα Ιορδανίδη τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω.Μολονότι δεν συμφωνώ σε όλα μαζί του εντούτοις το άρθρο του αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.Έχει τίτλο ''Καλή Παναγιά'' και το παραθέτω εδώ

Για τους ελληνορθοδόξους της καθ’ ημάς Ανατολής, η Θεοτόκος Μαρία υπήρξε διαχρονικώς η «υπέρμαχος στρατηγός», η καθιστώσα «το κράτος απροσμάχητο» έναντι παντός κινδύνου.

Δεν έχει την παραμικρά σημασία εάν η πίστη αυτή αντέχει στη βάσανο της αριστοτελικής λογικής. Το βέβαιο είναι ότι προσέδιδε στους πιστούς επί αιώνες τη ζωτική ορμή να αντιμετωπίσουν την όποια απειλή.

Συμφώνως προς τους θεολόγους πάλι, η σημερινή εορτή δεν είναι ημέρα πένθους για τους χριστιανούς, διότι η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν σηματοδοτεί το τέλος της ζωής, αλλά την απαρχή της πραγματικής ζωής.

«Κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται», λέγει ο υμνογράφος, αποτυπώνοντας σε κάτι παραπάνω από ένα λεπτό της ώρας το μυστήριο της μεταστάσεως της Θεοτόκου. Εξ ου και ο κυρ Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης, η εμβληματικότερη πνευματική μορφή της Θεσσαλονίκης, παρομοίαζε τους μαρμάρινους τάφους των κοιμητηρίων με εορταστικές τούρτες.

Αλλά ο κόσμος άλλαξε. Η κοινωνία αποδόμησε τα σύμβολα και τις αναφορές αιώνων, όχι παντού, βεβαίως, αλλά στην αγνωστικιστική Δυτική Ευρώπη, στην οποία ανήκει, ή έτσι τουλάχιστον νομίζει, η Ελλάς.

Τις μέρες αυτές, η χώρα μας αντιμετωπίζει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στις σχέσεις της με την Τουρκία. Διαχειρίζεται με τρόπο ορθολογικό –ή έτσι πιστεύουν οι ηγέτες– μια πρόκληση εξόχως σοβαρή.

Εδώ και τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες, η εκσυγχρονιστική ελίτ –εντός ή εκτός της εξουσίας– έδωσε μάχες για να απαλλάξει τη χώρα από τους δαίμονες των προκαταλήψεων του παρελθόντος, να διαμορφώσει νέο ιδεολόγημα, πέρα από πατριωτικές και θρησκευτικές «εμμονές», να εναρμονίσει επιτέλους τη χώρα με το δυτικοευρωπαϊκό γίγνεσθαι – όποιο και εάν είναι αυτό.

Στην ανατολική ακτή του Αιγαίου, μια άλλη χώρα, η Τουρκία, επέλεξε πορεία εντελώς αντίθετη. Ο ηγέτης της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη διάρκεια περιόδου κυριαρχίας του στην τουρκική πολιτική σκηνή, προώθησε διαφορετικές επιλογές.

Αναζωπύρωσε το θρησκευτικό αίσθημα των πολιτών της χώρας του, δίχως να αποδομήσει το κοσμικό κράτος που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ, αλλά ενισχύοντας το εθνικιστικό ιδεολόγημα των Νεοτούρκων προσθέτωντας του όμως ισλαμική ζωτική ορμή.

Αυτήν τη διαδικασία εν Ελλάδι αποκαλούμε «βαρβαρότητα». Λησμονούμε ότι ιστορικώς βάρβαρα φύλα καταλύουν πολιτισμένα κράτη. Ευτυχώς, ούτε οι Τούρκοι είναι τόσο βάρβαροι, αλλά ούτε και εμείς οι Ελληνες τόσο πολιτισμένοι όσο πιστεύουμε.

Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ το φάσμα του θανάτου, λόγω του κορωνοϊού, πλανάται σε όλον τον πλανήτη. Και επειδή η κοινωνία μας είναι λογοκρατούμενη και έπαυσε να είναι χριστιανική ορθόδοξη καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ο τάφος στον οποίο αναφερόταν ο υμνογράφος έπαυσε να είναι «κλίμαξ προς ουρανόν». Παρά ταύτα, λόγω της εορτής και έστω με τρόπο μηχανικό, «Καλή Παναγιά», με το περιεχόμενο που έδιναν οι παλιοί στην ευχή αυτή.
https://www.kathimerini.gr/1092189/opin ... lh-panagia

[Πέτρος]

Ο τάφος λοιπόν στον οποίο αναφερόταν ο υμνογράφος έπαυσε να είναι "κλίμαξ προς τον ουρανόν"!

Μήπως και η Παναγία πια δεν είναι όπως λέει στους Χαιρετισμούς "γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν";

Όχι βέβαια.
Ούτε το ένα έπαυσε ούτε το άλλο.

Το θέμα είναι ότι απλώς δεν θέλουμε να ανεβούμε στον ουρανό από αυτόν τον τάφο και αυτήν την κλίμακα!