(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Μετά τα συνήθη, το εξής τροπάριον του Αγίου.
Ήχος δ'. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τω Ιεράρχη του Χριστού Νεκταρίω, τω δοξασθέντι δωρεαίς ουρανίαις, προσπέσωμεν κραυγάζοντες εκ βάθους ψυχής· Άγιε Νεκτάριε, Ορθοδόξων προστάτα, πάσης ημάς λύτρωσαι, συμφοράς και ανάγκης και πειρασμών και νόσων χαλεπών τους καταφεύγοντας, Πάτερ τη σκέπη του.
Δόξα. Όμοιον.
Ως ειληφώς παρά Θεού εξουσίαν, του θεραπεύειν τας δεινάς καχεξίας, των προσιόντων Πάτερ τοις λειψάνοις σου ίασαι δεόμεθα τους δεινώς θλιβομένους, νόσοις και παθήμασι, και πικραίς αλγηδόσι, και εν ειρήνη φύλαττε ημάς ταις σαις πρεσβείαις Νεκτάριε Όσιε.
Και νυν. Θεοτόκιον.
Ου σιωπήσομέν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διαφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν' ψαλμός και ο Κανών, του οποίου η ακροστιχίς.
«Παθών Νεκτάριε ημάς ρύσαι. Γερασίμου».
Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Πληγείς τη κακία του δυσμενούς, τη ση αντίληψη, καταφεύγω αναβοών ειρήνευσαν Πάτερ την ζωήν μου, και την κατ' άμφω υγείαν μοι δώρησαι.
Αγίως ανύσας σου την ζωήν, αεί αγιάζεις, και λυτροί συ παντός κακού, Νεκτάριε Πάτερ θεοφόρε, τους προσιόντας τοίς θείοις λειψάνοις σου.
Θαυμάτων δυνάμεις ως ενεργών, θεράπευσον Πάτερ, ασθενείας οδυνηράς, των την σην βοήθειαν ζητούντων. θαυματουργέ Ιεράρχα Νεκτάριε.
Θεοτοκίον.
Ως Μήτηρ φιλεύσπλαχνος του Θεού, φιλάγαθε Κόρη, ευσπλαγχνίσθητι έπ' εμοί, και βλάβης με πάσης και μανίας, του αοράτου απάλλαξαν όφεως.
Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.
Νοσημάτων παντοίων, και χαλεπών θλίψεων, και επηρειών ολέθριων, και επιθέσεων, του αρχεκάκου εχθρού, ως συμπαθής Ιεράρχης, ασινείς διάσωζε, τους σε γεραίροντας.
Νέκταρ άϋλον θείον, της θεϊκής χάριτος, ης παρά Θεού εκομίσω, βλύζει εκάστοτε, η θεία κάρα σου, και των παθών την πικρίαν, απελαύνει Άγιε εκ των ψυχών ημών.
Εν οδύναις και πόνοις, και θλιβεραίς μάστιξι, Πάτερ την ζωήν μου ανύων, προς σε κατέφυγον μη ουν παρίδης με, αλλά τη ση επισκέψει, εκ των συνεχόντων με, δεινών απάλλαξον.
Θεοτοκίον.
Καταφύγιον κόσμου, και αρραγές στήριγμα, Κεχαριτωμένη Παρθένε, τους καταφεύγοντας, υπό την σκέπην σου, των πολυπλόκων σκανδάλων, του δολίου δράκοντας, σκέπε και φύλαττε.
Διάσωσον εκ πάσης βλάβης και θλίψεως Ιεράρχα, τους εν πίστει τη ση πρεσβεία προστρέχοντας, και σε τιμώντας Νεκτάριε θεοφόρε.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα. Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή.
Πηγή δαψιλής, ιάσεων εν Πνεύματι, εδείχθη σοφέ, η θήκη των λειψάνου σου, ιάται γαρ τους πάσχοντας, και υγείαν και ρώσιν χαρίζεται, τοίς προσιούσιν εν πίστει θερμή, Νεκτάριε Πάτερ ιερώτατε.
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Την Μονήν σου Νεκτάριε, πάσης επηρείας ανεπηρέαστων, του δολίου πολεμήτορος. Πάτερ διατηρεί τη ση χάριτι.
Ασθενείς τους προστρέχοντας, Πάτερ πανταχόθεν τη θεία Μάνδρα σου, θεραπείας καταξίωσον, και την λύπην τούτων διασκέδασον.
Ρώσιν δίδου και ίασιν, την κατά ψυχήν και σώμα Νεκτάριε, και πταισμάτων απολύτρωσιν, τοις ειλικρινώς σε μακαρίζουσι.
Θεοτοκίον.
Ίθυνόν με Πανάμωμε, προς της μετανοίας οδόν σωτήριον, και παθών μου τα σκιρτήματα, νέκρωσον εις τέλος και αφάνισον.
Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.
Ευρέ σε θερμόν, αντιλήπτορα η Αίγινα, δια τούτο σου τη χάριτι αεί, καταφεύγει και λυτρούται πάσης θλίψεως.
Ήρεμον ζωήν, διανύειν και ατάραχον, από πάσης του εχθρού επιβουλής, καταξίωσον ημάς Πάτερ Νεκτάριε.
Μέγαν σε φρουρόν, και προστάτην Πάτερ Όσιε, κεκτημένη η Μονή σου η σεπτή, εγκαυχάται τη ταχεία αντιλήψει σου.
Θεοτοκίον.
Άχραντε Αγνή, του Θεού Μήτερ απείρανδρε, τους ελπίζοντας τη σκέπη σου αεί, ανωτέρους πάσης βλάβης διατήρησον.
Ωδή ς'. Την δέησιν.
Σωμάτων, και των ψυχών τας οδύνας, επικούφισον Νεκτάριε Πάτερ, των προς την σην αφορώντων πρεσβείαν, και τας καρδίας ημών χαράς πλήρωσον, και αθυμίας χαλεπής, ες ημών την ομίχλην διάλυσον.
Ρυσθήναι, πειρατηρίων παντοίων, και σκανδάλων του εχθρού ολεθρίων, και αναγκών και στενώσεων πλείστων, τον Πανοικτίρμονα Λόγον ικέτευε, Νεκτάριε θαυματουργέ, τους προστρέχοντας πίστει τη σκέπη σου.
Υψόθεν, ως συμπαθής εποπτεύων, και απαύστως προστατεύων μη παύση, της ιεράς σου Μονής θεοφόρε, της κεκτημένης ως μέγα θησαύρισμα, Νεκτάριε θαυματουργέ, την σορόν των αγίων λειψάνων σου.
Θεοτοκίον.
Σωτήρα, και Λυτρωτήν των ανθρώπων, τον φιλάνθρωπον κυήσασα Λόγον, σωσόν με Κόρη τη ση προστασία, της πονηράς τυραννίδος του χείρονος, και νεύρωσόν μου την ψυχήν, προς επίδοσιν βίου βελτίονος.
Διάσωσον εκ πάσης βλάβης και θλίψεως Ιεράρχα, τους εν πίστει τη ση πρεσβεία προστρέχοντας, και σε τιμώντας Νεκτάριε θεοφόρε. Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.
Πεπτωκότων επανόρθοσις γέγονας, και των κλονουμένων Νεκτάριε στήριγμα, εν υστέροις τοις καιροίς παρά Κυρίου δοξασθείς, αλλά πάντοτε και ημάς, των εν τω βίω πειρασμών, ανωτέρους διάσωζε, άφεσιν των πταισμάτων, και ρώσιν και σωτηρίαν, αιτούμενος παρά Θεού, Ιεράρχα ταις ψυχαίς ημών.
Προκείμενον.
Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσιου αυτού.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Ιωάννην (ι' 9-16)
Είπεν ο Κύριος. Εγώ είμι η θύρα, δι εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται, και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. Ο κλέπτης ουκ έρχεται ειμή ίνα κλέψη, και θύση, και απολέση· εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. Εγώ είμι ο Ποιμήν ο καλός· ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. Ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον, και αφίησι τα πρόβατα, και φεύγει· και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ καγώ γινώσκω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι, υπέρ των προβάτων. Και αλλά πρόβατα έχω, ά ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης, κακείνά με δει αγαγείν, και της φωνής μου, ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.
Νέον άστρον πέφηνας, τη του Χριστού Εκκλησία, εν εσχάτοις έτεσι, βίου καθαρότητι λάμψας Όσιε, νοηταίς λάμψεσι, των εν σοι χαρίτων, καταυγάζων τας ψυχάς ημών, και των ιάσεων, ταις μαρμαρυγαίς λύων πάντοτε, δαιμόνων την σκοτόμαιναν, και αρρωστημάτων την ζόφωσιν, όθεν σοι βοώμεν. Μη παύση εκλυτρούμενος ημάς, επηρειών του αλάστορος, και παντοίων θλίψεων.
Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ. Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Αλγηδόνων ποικίλων, πειρασμών και κινδύνων και περιστάσεων, και φθόνου και κακίας, ανθρώπων κακότροπων, ασινείς διαφύλαττε, τους σε τιμώντας αεί, Νεκτάριε παμμάκαρ.
Ιατρεύων απαύστως, χαλεπάς ασθενείας Πάτερ Νεκτάριε, των πίστει προσιόντων, τοίς θείοις σου λειψάνοις, αρωγός ετοιμότατος, εν τοις εσχάτοις καιροίς, των ευσεβούντων ώφθης.
Γέρας ένθεον ώφθης , και διάδημα νέον Πάτερ Νεκτάριε, τη νήσω της Αιγίνης, ήτις αεί προστρέχει, τη πρεσβεία σου Άγιε, και της εύνοιας της σης, τρυγά τας αντιλήψεις.
Θεοτοκίον.
Εντολών με προς τρίβον, του εκ σου σαρκωθέντος Κόρη οδήγησον, πυλών της αμαρτίας, εξαίρουσα Παρθένε, την ροπήν της καρδίας μου, ίνα υμνώ σε αεί, σωθείς τη χάριτί σου.
Ωδή η'. Τον Βασιλέα.
Ρουν της κακίας, τον κατακλύζοντα Πάτερ, της καρδίας μου τους αύλακας εις τέλος, ξήρανον δυνάμει, των θείων πρεσβειών σου.
Ασθενειών σε, θεραπευτήν εγνωκότες, καταφεύγομεν τη Κάρα σου τη θεία, ίνα λυτρωθώμεν, μαστίγων επώδυνων.
Σκέπε απαύστως, την σην Μονην την αγίαν, και πρυτάνευε αυτή τη ση πρεσβεία, Πάτερ Ιεράρχα, τας Πατρικάς σου δόσεις.
Θεοτοκίον.
Ίασαι Κόρη, την ασθενούσαν ψυχήν μου, τη του όφεως κακίστη επηρεία, και καταύγασόν με, φωτί της απαθείας.
Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Μανίας ημάς ρύσαι, εχθρού του αοράτου, και των εν βίω δεινών περιστάσεων, τους καταφεύγοντας Πάτερ υπό την σκέπην σου.
Οδύνης ψυχικής με, και των αλγημάτων, των εν τω σώματι Πάτερ απάλλαξαν, τη εκ Θεού σοι δοθείση πλούσια χάριτι.
Υπέρ της ευαγούς σου, Μάνδρας εκδυσώπει, και της Αιγίνης Χριστόν τον φιλάνθρωπον, και της Ελλάδος απάσης Πάτερ Νεκτάριε.
Θεοτόκιον.
Υμνούμέν σου την χάριν, Κεχαριτωμένη, συ γαρ απαύστως ως μήτηρ φιλόστοργος, σκέπεις και τρέφεις και θάλπεις ημάς εκάστοτε.
Το «Άξιον εστί», και τα Μεγαλυνάρια.
Τον της ευσέβειας νέον πυρσόν, και της Εκκλησίας τον φωστήρα τον φαεινόν, τον θερμόν προστάτην, και έφορον Αιγίνης, Νεκτάριον τον Θείον, ύμνοις τιμήσωμεν.
Χαίροις ο νεόρρυτος ποταμός, ο τα νεκταρώδη των χαρίτων των θεϊκών, ρείθρα πελαγίζων, τη θεία επομβρία, Χριστού τη Εκκλησία, Πάτερ Νεκτάριε.
Λάμψας εν τω ύψει των αρετών, εν εσχάτοις χρόνοις, ώσπερ λύχνος θεολαμπής, νοητώς λαμπρύνεις, πιστών τας διανοίας, τη καθαρά ζωή σου, Πάτερ Νεκτάριε.
Χαίροις τεθλιμμένων ο αρωγός, και των δαιμονώντων, ο ταχύτατος ιατρός, χαίροις ο τα πάθη, και νόσους θεραπεύων, των προσιόντων Πάτερ, εν τοις λειψάνοις σου.
Χαίροις της Αιγίνης ο θησαυρός, και των Ορθοδόξων, αντιλήπτωρ και βοηθός· χαίροις της Ελλάδος αγλάισμα το νέον, Νεκτάριε παμμάκαρ, ημών το στήριγμα.
Τη ση προστασία τη πατρική, την σεπτήν Μονήν σου, διαφύλαττε αβλαβή, Νεκτάριε Πάτερ, και πλήρου τας αιτήσεις, των ευλαβώς τελούντων, την θείαν μνήμην σου.
Π ά σ α ι τ ω ν α γ γ έ λ ω ν...
Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού· αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσί· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάσιν αντιλήπτωρ και φρουρός, και θερμός προστάτης και σκέπη, γενού Νεκτάριε, τοις προσερχομένοις σοι, Πάτερ εκ πίστεως, και τα θεία σου λείψανα, κατασπαζομένοις, α Χριστός εδόξασε, θαυμάτων χάρισι, λύων πειρασμών τας οδύνας, και ειρήνην πάσι παρέχων, και πταισμάτων άνωθεν συγχώρησιν.
Πηγή: egolpion.com