ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Παρακλητικοί Κανόνες στον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους. Κείμενα και ηχογραφήσεις.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Δεκ 12, 2015 3:40 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ




Ποίημα Ιακώβου μοναχού

Ευλογήσαντος του ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ο το Θεός Κύριος, και τα Τροπάρια.

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τω του Σωτήρος νυν τεμένει προσδράμωμεν, Μεταμορφώσεως αυτού και προσπέσομεν, μετ ευλαβείας κράζοντες εκ βάθους ψυχής Δέσποτα βοήθησον, σπλαχνισθείς τοις σοις δούλοις, φόβω σοι προσπίπτουσοι, και πταισμάτων την λύσιν, και σωτηρίαν βραβεύσον ψυχών, των σου τιμώντων, φρικτήν Μεταμόρφωσιν.

Δόξα Πατρί…Όμοιον.
Οι υπο πλείστων οδυνών πιεζόμενοι, και πειρασμών αλλεπάλληλων θλιβόμενοι, δευτε Ναω προσπεσωμεν πιστως αδελφοι, της Μεταμορφώσεως, του Σωτήρος βοώντες· Σώτερ εξελου ημάς εκ παντοίων κινδύνων, ταις ικεσιαις σου των Προφητών, και των πανσόφων Χριστέ Αποστόλων σου.

Και νυν…Θεοτοκίον.
Της μετανοίας Θεοτόκε την τρίβον, ημάς ενίσχυσον οδεύειν πρόθυμως, τους την σεπτήν εικόνα σου τιμώντας σεπτώς, Δέσποινα και λύτρωσαι, εκ δεινών συμπτωμάτων, πάσης τε κακώσεως, δυσμενών αοράτων, και ορατών παντοίων Αγαθή προς σε γαρ πάντες, αει καταφεύγομεν.


Ο Ν’ Ψαλμός και ο Κανών
Ου η ακροστιχίς κατ΄ Αλφάβητον, εν δε τοις Θεοτοκίοις Ιακώβου.

Ωδή α΄. Ήχος πλ.δ’. Υγράν Διοδεύσας.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Ανυψώσας φύσιν την των βροτών, αναβάς εν όρει, Θαβωρίω θεοπρεπώς διο τους εις βάθη εμπεσόντας, αμαρτιών ημάς Σώτερ ανάστησον.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Βαράθρων του Άδου ημάς Σωτήρ, ανήγαγες όρει, Θαβωρίω προ του Σταυρού, μεταμορφωθείς τη αλλοιώσει, της σης μορφής και θεώσας το πρόσλημμα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Γήθεν ανυψώσας τους Μαθητάς, έδειξας οικτίρμον, το αρχέτυπον της μορφής, κάλλος ο απώλεσεν η φύσις, παρακοή· διο νυν ημάς οίκτειρον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκιον.
Ιλέωσαι Δέσποινα τον εκ σου, Σωτήρα τεχθέντα, ημίν δούναι αμαρτιών, την άφεσιν Κόρη σαις πρεσβείαις, και σωτηρίας τυχείν ημάς ποίησον.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Διαφύλαξον πάντας, τους την φρικτήν Δεσποτα, πόθω ευφημούντας αγίαν, σου Μεταμόρφωσιν, εις απολύτρωσιν, αμαρτιών και πταισμάτων, και νοσούντας ίασαι, μόνε Φιλάνθρωπε.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Εφυμνίους ωδάς σοι, πόθω πολλώ Δέσποτα, σου Μεταμορφώσει τη θεία, άδοντες μέλπομεν, παθών εις ίασιν, και νοσημάτων Οικτίρμων, και πταισμάτων άφεσιν, μόνε Θεάνθρωπε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ζωης νύν και θανάτου, Κύριος ων Δέσποτα, τον τε Μωυσήν και Ηλίαν, όρει παρεστήσας, μεταμορφούμενος, προ του Σταυρού σου δεικνύων, Μαθηταίς σου έγερσιν, μόνε Υπέρθεε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον
Απειρόγαμε Κόρη, ολολαμπής Άνασσα, συν τοις Αποστόλοις δυσωπει, Ον εσωμάτωσας, νόσων και θλίψεων, και πάσης άλλης ανάγκης, σώσαι τους υμνούντας σε, Θεοχαρίτωτε.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Φωτοδότα, ότι πάντες Χριστέ προς σε αει καταφεύγομεν, τον μεταμορφωθέντα Σωτήρα.

Θεοτοκίον. Επίβλεψον εν ευμενεία…

Αίτησις Ιερέως και το κάθισμα.
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Σκοτία πολλή, κυκλούμενοι οι δούλοι σου, και υπό πνευμάτων, του σκότους απειλούμενοι, προς σε καταφεύγομεν, Φωτοδότα κράζοντες· οίκτειρον, και τω φωτί σου φώτισον ημας, φωτί ο αστράψας της θεότητος.

Δόξα Πατρί…..Και νυν …..Θεοτοκίον.
Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Ωδη δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Η φρικτή Μεταμόρφωσις, σου τους Αποστόλους χαράς ενέπλησε, Θεόν είναι σε γνωρίσαντες, ουρανού και γής τε κυριεύοντα.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Θαυμαστή όντως πέφυκεν, η σεπτή και θεία σου Μεταμόρφωσις· υπέρ ήλιον γαρ έλαμψεν, η μορφή σου Λόγε εξαστράπτουσα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ιδού Σώτερ εβόησαν, Μωυσής Ηλίας τε Αποστόλοις σου, ον δωσώπει ως Πανάγαθον, του σωθήναι πάντας τους τιμώντας σε.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Καθαρόν ενδιαίτημα, μόνη συ εφάνης Κόρη του Κτίστου σου, ον δυσώπει ως Πανάγαθον, του σωθήναι πάντας τους τιμώντας σε.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Κράτος και ισχύν, Κραταιέ ημάς περίζωσον, ο κρατών χειρί το σύμπαν τους τον σον, κράτος υμνούντας, και σοι γόνυ υποκλίνοντας.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Λάμψον και ημιν, Φωτοκράτορ φως υπέρφωτον, ο ποιών λόγω άστρα και αστραπάς, και γεννηθήτω το φως ειπών και εγένετο.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Μέγα και φρικτόν, εθεάσαντο μυστήριον, σου οι Απόστολοι εν όρει Θαβώρ, Πατρός φωνής τε, νεφέλης εν μέσω ήκουον.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Ώρα την φρικτήν, ενθυμούμαι του σου βήματος, και συσχεθείς εν φόβω σοι εκβοώ· φείσαι μου Σώτερ, δεήσεσι της τεκούσης σε.

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Νόμου σου τους προεξάρχοντας Κύριε, Μωυσήν Ηλίαν και τους προκρίτους, των μαθητών, σου Θαβώρ εν τω όρει, αίγλη προσώπου εξέστησας άπαντας και ήκουον εκ του Πατρός, βεβαιούντος Χριστέ την Υιότητα.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Ξενίζονται των Αγγέλων άπασαι, στρατιαί και των ανθρώπων τα πλήθη, Χριστέ Σωτήρ σου το ξένον ορώσαι το της μορφής ο εν Όρει υπέδειξας, πιστούμενος σους μαθητάς, ότι συ ει του Πατρός το απαύγασμα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Οι τρείς σου των Αποστόλων βλέποντας, Μωυσήν τε και Ηλίαν οφθέντας, και σου Χριστέ, τας εξόδους λαλούντας, πρηνείς πεσόντες εν φοβω συνείχοντο, ακούοντες εκ του Πατρός, μαρτυρούντος σου Λόγε το γνήσιον.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Βασίλισσαν ο Δαβίδ σε Δέσποινα, προηγόρευσε τεκούσαν τον Λόγον, Δημιουργόν, Βασιλέα και Κτίστην, και Ποιητήν των αιώνων και Κύριον σου δέομαι δείξον καμέ, βασιλέα παθών των τιμώντα σε.

Ανάστησον εξ έργων σκότους και βάθους αγνείας Σώτερ, και επι το κρείττον τους δούλους σου μεταμόρφωσον, εις αρετών όρος αναβιβάζων.

Θεοτοκίον.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Αίτησις ιερέως και το κοντάκιον.
Ήχος δ΄. Προστασία των Χριστιανών.

Ως Θεόν και Σωτήρα σε έχοντες μέγιστον, και εν πάσι δεινοίς βοηθών ημών έτοιμον, ικετεύομεν σε θερμώς Ζωοδότα Ιησού· Σου την πρόνοιαν την αγαθήν, και ευσπλαχνια σου πολλήν, εφ΄ημάς ενδειξάμενος, σώσον εκ των κινδύνων, δεινών τε πειρατηρίων, και των εχθίστων δυσμενών, τους εν πίστει ανυμνούντας σε.

Προκείμενον.
Θαβώρ και Ερμών εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται.
Στιχ. Σοι εισίν οι ουρανοί και ση εστίν η γη.

Ευαγγέλιον
Εκ του κατά Λουκάν. (Θ’. 28-36)
Εγένετο δε μετά τους λόγους τούτους ωσεί ημέραι οκτώ και παραλαβών τον Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον ανέβη εις το όρος προσεύξασθαι. Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωϋσής και Ηλίας, οι οφθέντες εν δόξη έλεγον την έξοδον αυτού ην έμελλε πληρούν εν Ιερουσαλήμ. Ο δε Πέτρος και οι συν αυτώ ήσαν βεβαρημένοι ύπνω· διαγρηγορήσαντες δε είδον την δόξαν αυτού και τους δύο άνδρας τους συνεστώτας αυτώ. και εγένετο εν τω διαχωρίζεσθαι αυτούς απ΄ αυτού είπεν ο Πέτρος προς τον Ιησούν· επιστάτα, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι· και ποιήσωμεν σκηνάς τρεις, μίαν σοι και μίαν Μωϋσεί και μίαν Ηλία, μη ειδώς ο λέγει ταύτα δε αυτού λέγοντος εγένετο νεφέλη και επεσκίασεν αυτούς· εφοβήθησαν δε εν τω εισελθείν εκείνους εις την νεφέλην· και φωνή εγένετο εκ της νεφέλης λέγουσα· ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε· και εν τω γενέσθαι την φωνήν ευρέθη ο Ιησούς μόνος και αυτοί εσίγησαν και ουδενί απήγγειλαν εν εκείναις ταις ημέραις ουδέν ων εωράκασιν.


Ο χορός
Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.
Ήχος β’.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταίς των Αποστόλων, πρεσβείας Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείας ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Λάμψας υπέρ ήλιον, επί του Όρους Οικτοίρμον, την αμαυρωθείσαν μου, φύσιν κατελάμπρυνας, και εθέωσας· τα ημών πταίσματα, ως Δεσπότην πάντων, συγχωρήσας Υπεράγαθε· διο δεόμεθα, λάμψον φωτισμόν ταις ψυχαίς ημών· και λύτρωσαι κολάσεως, της αιωνιζούσης τους δούλους σου, τους μετ’ ευλαβείας, τιμώντας την λαμπράν σου και φρικτήν, και ένδοξον Μεταμόρφωσιν, μόνε Πολυέλεε.

Ο ιερεύς Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Ο χορός Κύριε ελέησον ιβ’
Ο ιερεύς Ελέει και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία…
Ο χορός Αμήν.

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Προσκυνούμεν εκ πόθου, και τιμώμεν την θείαν σου Μεταμόρφωσιν, δι’ ης βροτών η φύσις, ενδόξως ανυψώθη, εις το πρώτον αξίωμα. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Ρητορεύουσα γλώσσα, μεγαλεία τα σα ου δύναται φθέξασθαι· Μωσήν γαρ και Ηλίαν, συμπαρέστησας Σώτερ, εν Θαβώρ μεταμορφούμενος, αναβοώντας προς σε Θεός ει Παντοκράτωρ.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Συνανήλθε σοι Λόγε, Μαθητών η ακρότης επι του όρους Θαβώρ, οις της Θεότητός σου την δόξαν και το κάλος, εφανέρωσας κράζουσιν ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Ο των όλων Δεσπότης, εκ γαστρός σου προήλθε Παρθένε Άχραντε και έσωσε τον κόσμον, εκ πλάνης των ειδώλων, και ανθρώπους εθέωσεν· Όν εκδυσώπει Αγνή, τους σε τιμώντας σώσαι.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα των ουρανών.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Τον εν Θαβώρ μεταμορφωθέντα Σωτήρα, ανυμνούμεν βροτοί κατά χρέος, δι ου ανακαινίσθη, η βρότειος ουσία.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Υπερεκβλύζει, τοις προσιούσι την χάριν, και οσμην μυρεψικήν αποπνέει, η εικών Σωτήρ μου, του θείου σου προσώπου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Φαίνει εν κόσμω, και δαδουχεί τας ακτίνας, η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος· Όν υπερυψούμεν, εις πάντας τους αιώνας.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Υπερφυώς τον Δημιουργόν και Σωτήρα, Θεόν τέτοκας Λόγον Παρθενε· Όν συν Ασωμάτοις, υμνούμεν εις αιώνας.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Χαράς και ευφροσύνης, τας ημων καρδίας, πληροί Σωτήρ μου η θεία σου Μεταμόρφωσις, ην ανυμνούντες εκ πόθου, σε μεγαλύνομεν.

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.
Ψαλμοίς ωδαίς και ύμνοις, μέλψωμεν αξίως, υμνολογούντες σεπτήν Μεταμόρφωσιν, την του Σωτήρος εν φόβω, ον μεγαλυνομεν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ωράθης ευσπλαχνία, άνθρωπος Σωτήρ μου, ινα θεώσης φθαρέντα τον άνθρωπον· διο Θεάνθρωπε πάντες, σε μεγαλύνομεν.

Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον.
Σωμάτων αλγηδόνας, και ψυχών τα πάθη, από των δούλων σου Κόρη απέλασον, των προστρεχόντων εν πίστει, τη θεία σκέπη σου.

Και ευθύς το·
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Ο Ιερεύς θυμιά και ημείς ψάλλομεν τα Μεγαλυνάρια.

Θέλων επιδείξαι τοις μαθηταίς, δύναμιν εξ ύψους, και σοφίαν παρά Πατρός, εν όρει ανήλθες, Χριστέ τω Θαβωρίω, και λάμψας ως Δεσπότης, τούτους εφώτισας.

Την αμαυρωθείσαν φύσιν ημών, ηύγασας εν όρει, Θαβωρίω τω θαυμαστώ· μεταμορφωθείς γαρ, επί των μαθητών σου, ως ήλιος αστράψας, τούτους εξέστησας.

Δεύτε προσκυνήσωμεν ευλαβώς, την σεπτήν εικόνα, του Σωτήρος την θαυμαστήν, του τε σαρκωθέντος, και μεταμορφωθέντος, εξ ης ημίν εκβλύζει, χάριτος νάματα.

Φαίδρυνον κατάλαμψον τους πιστώς, τιμώντας σου Λόγε, Μεταμόρφωσιν την φαιδράν, και ρύσαι κινδύνων, και πάσης άλλης βλάβης, των ζοφερών πνευμάτων, ως Παντοδύναμος.

Δεύτε οι εν νόσοις παντοδαπαίς, και οι εν κινδύνοις, συνεχόμενοι χαλεποίς, δράμωμεν προθύμως, εν τούτο τω τεμένει, Χριστού Μεταμορφώσεως, και σωθείημεν.

Της Μεταμορφώσεως ο Ναός, αει βρύει πάσιν, ρώσιν σώματος και ψυχής, δαίμονας ελαύνει, και φωτίζει τας φρένας, των φόβω προσιόντων αυτώ εκ πίστεως.

Χάρις νυν μεγίστη παρά Θεού, εκ του Οίκου τούτου, του Σωτήρος ημών Χριστού, δέδοται τοις πόθω, αυτώ νυν προσκυνούσι, πληρούσα τας αιτήσεις, και πόνους παύουσα.

Φώτισον καρδίας πάντων πιστών, λάμψον θείαν χάριν, μεταμόρφωσον Ιησού, ση Μεταμορφώσει, ημάς τα πλάσματά σου, εις σου το κατ’ εικόνα, και καθ’ ομοίωσιν.

Ύψωσον το κέρας Χριστιανών, βράβευσον ειρήνην, Εκκλησίας σου Ιησού, φείσαι του λαού σου, Μητρός σου μεσιτείας, των θείων Προφητών σου, και Αποστόλων σου.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον
Απολυτίκιον. Ήχος βαρύς.

Μετεμορφώθης εν τω Όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φως σου το αϊδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα σοι.

Κοντάκιον. Ήχος ο αυτός.

Επί του Όρους μετεμορφώθης, και ως εχώρουν οι Μαθηταί σου την δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός, εθεάσαντο, ίνα όταν σε ίδωσι σταυρούμενον, το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τω δε κόσμω κηρύξωσιν, ότι συ υπάρχεις αληθώς, του Πατρός το απαύγασμα.

Τα τροπάρια. Ήχος πλ. β’.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Δεκ 14, 2015 9:04 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ






Ευλογήσαντος του Ιερέως.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄ ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)

Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)

Τας χαμαιζήλους ηδονάς συμπατούντες, και αναργύρων τας νόσους ιώμενοι, Ανάργυροι πανεύφημοι και θείοι Ιατροί, προς Χριστού εστέφθητε, Ουρανίοις στεφάνοις, όθεν ικετεύομεν σκοτασμού αμαρτίας, και νοσημάτων ρύσασθαι ημάς, τον επί πάντων Θεόν ικετεύοντες.

Δόξα πατρί…. «Απολυτίκον»
Ήχος πλ δ’

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενίας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Και νύν «Θεοτοκίον»

Τη Θεοτόκω μετά δέους εμφρόνως, πάντες προσδράμωμεν κραυγάζοντες πόθω, Υπεραγία Δέσποινα Πανύμνητε, ρύσαι τω ελέει σου, αδοκήτων κινδύνων, πάσης περιστάσεως και κολάσεως τάχος, και πάσης νόσων λυμής, Αγαθή , ευλογημένη Μαρία Θεόνυμφε.






Ψαλμός Ν΄ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.



Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Πολλοίς συνεχόμενος αλγεινοίς, προς υμάςς ενθέρμως καταφεύγων εκδυσοπώ, ταις προς τον Θεόν υμών πρεσβείαις, τούτων με τάχος, Ανάργυροι ρύσασθαι.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Παθών καταφλέγει μου φλόξ δεινή, Ανάργυροι θείοι,την καρδίαν και την ψυχήν, ταχέως ούν ταύτην ιετεύων ταις υμετέραις δεήσεσι σβέσατε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Νοσών πλείστοις πάθεσι χαλεποίς, πολλών εκ πταισμάτων, τω φαρμάκω των δραστικών, υμών πρεσβειών προς τον Δεσπότην, εκλιπαρώ ιαθήναι, Ανάργυροι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Συνέτισον τον δούλον σου, Μαριάμ, άνοιξόν μοι πύλας μετανοίας, και εκ πυλών, της θανατηφόρου αμαρτίας, τη μεσιτεία σου ρύσαι με Δέσποινα.

Ωδή γ ’
«Ουρανίας αψίδος….»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Προστασίαις ταις θείαις υμών, Ανάργυροι ρύσασθε, εμέ τον εν ζάλη και τρικυμίαις του βίου εγκυματούμενον, υμάς γαρ εύρηκα, μετά Θεόν κυβερνήτας, προς λιμέναν άσυλον και αχείμαστον.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ικετεύω εν πόθω την της ψυχής κάκωσιν, και τας σαρκικάς ασθενείας μου ιατρεύσατε, υμείς γαρ Πάνσεπτοι, τον των ψυχών και σωμάτων, ιατρόν τον Πάνσοφον εμιμήσασθε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Χαλεπαίς αρρωστίαις και τακτικοίς πάθεσιν, όλω καθ’ εκάστην, Ανάργυροι, τηκομένω μοι, ταις προς τον Κύριον, υμών ενθέρμους πρεσβείαις, φάρμακα δωρήσασθε αλεξίπονα.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Επί κλίνης οδύνης οδυνηρώς κείμενος, σε επικαλούμαι Παρθένε, κλίνον το ούς σου εμοί, σπεύσον του σώσαι με και εξελέσθαι εν τάχει, πυρός υποσμύχοντος νυν την καρδίαν μου.


Ωδή δ’
«Εισακήκοα Κύριε….»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Των παθών μου τον καύσωνα, και τον της αθλίας ψυχής μου τάραχον, ταις ευχαίς ημ΄΄ων Ανάργυροι, σβέσατε εν τάχει και κατευνάσατε.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Απολαύοντες πάντοτε, των εκ της Εικόνας υμών, Ανάργυροι, χαρισμάτων αναμέλπομεν, τον υμάς δοξάσαντα υπεράγαθον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Επί κλίνης με κείμενον, και νόσον νοσούντα ψυχής και σώματος, ω Ανάργυροι εγείρατε, ταις προς τον Σωτήραν υμών δεήσεσι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ρώσιν δίδου μοι, Πάναγνε, επικαμπτομένη οικτραίς δεήσεσι, πάσαν νόσον και επάχθειαν, επιούσαν άφνω αναστέλλουσα.

Ωδή ε’
«Φώτισον ημάς….»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Έμπλησον ταχύ την ψυχήν μου θείας χάριτος, των Αναργύρων η σεπτή Δωδεκάς, του προσιόντος τη σκέπη και τη εικόνι σου.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Λύτρωσαι με νύν σαις προς Κύριον εντεύξεσι, δεινής εκ νόσου και πάσης θλίψεως, ώ Δωδεκάς Ιατρών αξιάγαστε.








Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

ίασαι ψυχής τα πολλά πάθη και σώματος, ώ Δωδεκάς Ιατρών Παμμακάριστε, των μετά πόθου προσκυνούντων την Εικόνα σου.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Άπαντα εχθρόν δυσμενώς επιτιθέμενος, ημίν τοις δούλοις σου, Πανάμωμε, θείω σου κράτει, συμπατούσα εξαφάνισον.

Ωδή στ’
«Την δέησιν, εκχεώ..»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Θανάτου και συμφορών και θλίψεων, απαλλάξατε δεινών τε παντοίων, ώ Ιατροί άμισθοι των νοσούντων, τον ευλαβώς προς υμάς καταφεύγοντα, και πάσης νόσου χαλεπής, ταις υμών ικεσίαις, Πανάγιοι.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ως τείχος εν τοις κινδύνοις άρρηκτον, την υμών εγκεκτημένοι εικόνα, εκ των δεινών εκλυτρούμεθα πάντων, εσαεί λυτρωτάς επιγραφόμενοι, σωτήρας τε μετά Θεόν, ευκλεέστατοι θείοι Ανάργυροι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Εν κλίνη των ανιάτων παθών μου, κατακείμενος, Ανάργυροι θείοι, εκλιπαρώ της θερμής υμών σκέπης, και αντιλήψεως μη με στερήσητε, πρεσβεύοντες διηνεκώς, όπως εύρω υγείας αντίληψιν.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Φιλεύσπλαχνε, του Θεού λοχεύτρια, ώ Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, τη προς Θεόν εκτενεί σου πρεσβεία, των δυσχερών με απάλλαξον κραζοντα, δοξάζω σε μόνη Αγνή, Παναγία Θεόνυμφε Δέσποινα.

Επίβλεψον, ω Δωδεκάς Αναργύρων αγία, επί την εμήν ψυχής τε και σώματος κάκωσιν, και ίασιν δώρησαί μοι λιταίς σου.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


«Κοντάκιον»

Προστάται θερμοί και φύλακες άγρυπνοι, των πίστει ημάς ανυμνούντων υπάρχοντες, εκ ψυχής βοώμεν υμίν, Ακέστορες πάνσεπτοι σπεύσατε, και εκ κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως παρρησίαν προς Κύριον έχοντες.








«Προκείμενον»

Τοις Αγίοις τοις εν τη γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος

«Στίχος» Ακούσατε ταύτα πάντα τα έθνη.»


«Ευαγγέλιον»


Έκ του κατά Ματθαίον

Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς, παραγγείλας αυτοίς λέγων ‘ εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε’ πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευομένοι δε, κηρύσσετε, λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των Ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ταις των Αναργύρων πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

«Προσόμοιον»

«Στίχος» Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου

Μεταβολή θλίψεως πάσης, απαλλαγή παντοίας νόσου υπάρχουσα, Δωδεκάς η αγία Αναργύρων πανευκλεών, σώζε πάντας εκ της ολεθρίας, του εχθρού ορμής και επηρείας, θείαις σου προς Κύριον εντεύξεσι.

Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου….

Ωδή ζ’
«Οι εκ της Ιουδαίας»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Την οξείαν μου νόσον, εις υγείαν, Άγιοι μεταποιήσατε νυν, ψυχήν ομού και σώμα, ιώμενοι τελείως, του βοώντος προς Κύριον, ό των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Θελητήν του ελέους, τον Χριστόν κηρύξαντες, θείοι Ανάργυροι, αυτόν εκδυσωπείτε, λυτρώσασθαι κινδύνων, τους εν πίστει κραυγάζοντας, ο εν Αγίοις θαυμαστώς, Θεός ευλογητός εί.





Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Σωμάτων ιατήρας, και ψυχών σητήρας υμάς επιστάμενοι, δεόμεθα ιάσθαι, και σώζειν τους βοώντας, προς τον πάντων Σωτήρα Χριστόν, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Εκ χειμώνος το έαρ, και εκ ζάλης γαλήνη, Αγνή προέρχεται, εκ ζόφου δε πταισμάτων, το φώς της απαθείας, μετανοία εισέρχεται, οι εμπαθείς τοιγαρούν θαρρώμεν μεταγνόντες.

Ωδή η’
«Τον Βασιλέα…»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Τους βοηθείας της παρ’ υμών δεομένους, μη παρίδητε Ανάργυροι θείοι, αλλ’ εκ νόσου πάσης λυτρώσασθε και βλάβης.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Των πειρασμών υμείς, προσβολάς τας ποικίλας, εκδιώκετε Ανάργυροι πάσας, ταις προς τον Δεσπότην θερμαίς υμών πρεσβείαις.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Των νοσημάτων συ, Ιατρεία ετοίμη, η των θείων εδείχθης Αναργύρων, Δωδεκάς σοφή τε και όντως θαυμασία.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ίνα τιμών ανυμνώ μετά πόθου, το παμπόθητον, Μαρία, όνομά σου, νόσων και κινδύνων εκλύτρωσαί με τάχος.


Ωδή θ’
«Κυρίως Θεοτόκον…»

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ροήν μου των δακρύων, δέξασθε ασμένως, και ταις λιταίς υμών πάντα τον βόρβορον, των νοσημάτων μου πλύνατε, ώ Ανάργυροι.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Χαράς της αιωνίου, πάντες συν Αγγέλοις επαπολαύοντες, θείοι Ανάργυροι, χαράς αλήκτου πληρούτε και τας καρδίας ημών.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Λιμήν και ιατρείον πέλει των νοσούντων, η των σοφών Ιατρών σεβασμία Εικών, η προσιόντες εν πίστει νόσων λυτρούμεθα.








Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Μαρία Θεοτόκε, των Πιστών χορείας, εξ ορατών ρυομένη και αοράτων εχθρών, σώζε εκ πάσης φθοράς κινδύνων και θλίψεων.




Το «Άξιον εστίν»
και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια

Πάντων των νοσούντων τους Ιατρούς, πηγάς ιαμάτων, Αναργύρους τους ευκλεείς, δεύετ συνδραμόντες οι φιλέορτοι τούτους, χρεωστικώς εν ύμνοις δοξολογήσωμεν.

Ανάργυροι θείοι, θαυματουργοί, Ιατροί νοσούντων, ιατρεύσατε τους θερμώς, επικαλουμένους υμάς παθών ποικίλων, ταις υμών πρεσβείαις προς τον Φιλάνθρωπον.

Μη παύσητε, Ανάργυροι Ιατροί, ψυχών και σωμάτων, ικετεύειν υπέρ ημών, την σεπτήν Τριάδα, ρυσθήναι εκ κινδύνων, και πάσης ασθενείας, ημάς και θλίψεως.

Ιάσεων άπαντες τας πηγάς, οχετούς αφθόνους, δωρημάτων των του Θεού, φωτός του αύλου, τα πάμφωτα δοχεία, τους θείους Αναργύρους ανευφημήσωμεν.

Δεύτε οι εν νόσοις παντοδαπαίς, και οι εν κινδύνοις, κατακείμενοι χαλεπώς, σπεύσωμεν προθύμως, εν τούτω τω τεμένει των θείων Αναργύρων, και σωθησόμεθα.

Τρύφωνα, Κοσμάς και Δμιανός, άμα Θαλλελαίω, και τον Μώκιον τους σοφούς, Σαμψών, Διομήδην, συν Κύρω, Ιωάννη, και τον Ανίκητόν τε, ανευφημήσωμεν.

Τον Παντελεήμονα τον κλεινόν, συν τω διδασκάλω, Ερμολάω τω θαυμαστώ, Ιουλιανώ τε φωστήρας Εκκλησίας, και των πιστών σωτήρας, ύμνοις τιμήσωμεν.

Ρώσεως ουκ είδεν άλλον μισθόν, απαιτείν ή μόνον, την ευσέβειαν προς Θεόν, η αγιωτάτη εικάς των Αναργύρων, εν ύμνοις ους τιμώντες, ανευφημήσωμεν.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.






«Τρισάγιον»
















«Απολυτίκον»

Ήχος πλ δ’

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενίας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.


«Απόλυσις και ψάλλομεν τα εξής»

Ήχος β’ (Ότε εκ του ξύλου)

Δεύτε ορθοδόξων η πληθύς, δεύτε των Πιστών αι χορείαι κατασπασώμεθα, εικόνα την πάνσεπτον, των Αναργύρων Χριστού, Ιατρών των παθών ημών, προς αυτούς βοώντες, ρύσασθε Ανάργυροι, εκ των κινδύνων ημάς, νόσων και παθών ανιάτων, ταις ευχαίς υμών προς τον Κτίστην, τους ημάς τιμώντας, Πανσεβάσμιοι.


Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Δεκ 15, 2015 8:31 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ




Ευλογήσαντος του Ιερέως,
το Κύριε εισάκουσον, μεθ’
ό το Θεός Κύριος και το εξής:

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν αμαρτωλοί και ταπεινοί
και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής.
Δέσποινα βοήθησον, εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα.
σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων.
μη αποστρέψης σους δούλους κενούς.
σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Δ ό ξ α.

Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή,
τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα.
Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων,
φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων,
την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.

και ν ύ ν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι.
ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα,
τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;
ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου.
σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.
Ω δ ή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ποικίλοις οχλούμενοι πειρασμοίς,
προς σε τας ελπίδας επιρρίπτομεν του Θεού,
την αείζωον μητέρα. τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Παθών και δαιμόνων αι προσβολαί,
πάντοθεν κυκλούσι την σην ποίμνην Μήτερ Θεού.
ως πάντων κτισμάτων υπερτέρα,
τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.

Δ ό ξ α.

Σωτήρος και πάντων Δημιουργού,
του Παμβασιλέως ως γεννήτρια αληθώς,
πάσι τοις προσφεύγουσιν υγείαν,
τη μεσιτεία σου δίδου Παντάνασσα.

και ν υ ν.

Νοσούντας το σώμα και την ψυχήν,
αρωγής απάσης και ιάσεως ταχινής,
αξίωσον πάντας Θεομήτορ,
τη μεσιτεία σου μόνη Παντάνασσα.

Ω δ ή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Προστασία συ μόνη, πάντων πιστών πέφυκας.
τη ση ακοιμήτω προνοία, δεινών απάλλαξον,
των συνεχόντων ημάς. τον Βασιλέα τεκούσα,
έχεις γαρ το δύνασθαι, μόνη Παντάνασσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ικεσίαν προσδέχου, των ταπεινών δούλων σου,
των εν ασθενείαις παντοίαις και περιστάσεσι.
συ γαρ μεσίτρια προς τον Υιόν σου Παρθένε.
Σώσον ταις πρεσβείαις σου, μόνη Παντάνασσα.

Δ ό ξ α.

Ελεήμνα Λόγον, τον του Θεού τέτοκας,
και ελέους πηγήν σε, πιστών ανέδειξε.
νυν ούν ελέησον, τους κακουμένους και ρύσαι,
πειρασμών και θλίψεων, μόνη Παντάνασσα.

και ν υ ν

Χαρισμάτων ταμείον, του παντουργού Πνεύματος,
σε Θεογεννήτορ Παρθένε, πάντες γινώσκομεν,
και σου δεόμεθα, των συνεχόντων σκανδάλων,
ρύσαι τη πρεσβεία σου μόνη Παντάνασσα.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε,
ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Επίβλεψον εν ευμενεία....

Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’. Τα άνω ζητών.

Προφθάνεις αεί, τη σκέπη σου Παντάνασσα,
και σώζεις ημάς, εν νόσοις και κακώσεσιν,
εκτενώς βοώντας σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον,
και ιαμάτων στάξον τους κρουνούς, η μόνη ταχέως θεραπεύουσα.

Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Επακούεις Παντάνασσα, επικαλουμένους την ευσπλαγχνίαν σου,
η τον εύσπλαγχνον γεννήσασα, και Σωτήρα πάντων των τιμώντων σε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Των μισούντων την έφοδον, η της σωτηρίας μόνη αντίληψις,
και επίνοιαν μετάβαλε, και ειρήνην δώρησαι Παντάνασσα.

Δ ό ξ α.

Θεράπευουσαν τάχιστα, των σων δούλων τα ασθενήματα,
αναπέμπομεν εφύμνια, οι γινώσκοντές σε, ώ Παντάνασσα.

και ν υ ν

Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας βέβαιον έρεισμα,
οι πλουτούντες σε Παντάνασσα, αρρωστίας πάσης εκλυτρούμεθα.

Ω δ ή ε’. Φώτισον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέφη πειρασμών, περιέσχον με τον δείλαιον,
την σην αντίληψιν παράσχου σεμνή, της σωτηρίας,
η κυήσασα τον πρόξενον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Λύτρωσε αγνή, περιστάσεων τους δούλους σου,
η τον Σωτήρα Χριστόν κυήσασα, και την σωτηρίαν,
τοις αιτούσί σε παρέχουσα.

Δ ό ξ α.

Σβέσον την πυράν, των παθών ημών Παντάνασσα,
τω δροσισμώ της μεσιτείας σου, η Φως τεκούσα,
του Πατρός τον ομοούσιον.

και ν υ ν

Ίασαι Αγνή, των πιστών τα αρρωστήματα,
τη συμπαθή επιστασία σου, και την υγείαν,
πάσι δώρησαι πρεσβείαις σου.

Ω δ ή στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Θανάτου, και των δεινών απάλλαξον,
τους πιστώς αιτούντας σε Παρθένε,
και των εχθρών τας εφόδους εις τέλος,
εκ της σης ποίμνης αφάνισον τάχιστα.
Παντάνασσα πέλεις διό,
και ισχύεις ως Μήτηρ του Κτίστου σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προστάτιν σε, ταχινήν επίσταμαι,
και σωτήριον όντως λιμένα,
των πειρασμών απελαύνουσαν νέφη,
και οφλημάτων την λύσιν βραβεύουσαν,
Παντάνασσα Μήτερ Θεού, απεγνωσμένων η μόνη αντίληψις.

Δ ό ξ α.

Εν πόνω, και εν κακώσει βέβλημαι,
και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου.
αλλ’ η το λύτρον του σύμπαντος κόσμου,
τον Θεόν Λόγον η μόνη κυήσασα, ανάστησόν με των δεινών,
και υγείαν παράσχου Παντάνασσα.

και ν υ ν

Ως μόνην, της σωτηρίας πρόξενον,
και κακών απαλλαγήν σε πλουτούντες,
μετά πόθου σοι προσπίπτομεν Κόρη,
και τη προνοία σου λύσιν λαμβάνομεν,
Παντάνασσα και νυν ημάς, εκ φθοράς και κινδύνων απάλλαξον.

Διάσωσον...

Άχραντε, η δια λόγου...

Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.
Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.
Σωτηρίας των πιστών μόνη πρόξενος,
και μεσίτις προς Θεόν η ακοίμητος,
μη παρίδης των ασθενών βοώντων σοι φωνάς,
αλλά λύτρωσαι ως συμπαθής, των περιστάσεων ημάς,
τους πιστώς δεομένους σου.
βράβευσον θεραπείαν και λύτρωσαι των κινδύνων,
η προστατεύουσα αεί, Θεομήτορ τους υμνούντας σε.

Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου…
Στίχ. Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν…

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν (ι’38-42, ια’ 27-28).
Τω καιρώ εκείνω εισήλθεν ο Ιησούς…

Δ ό ξ α. Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς εν Μονάδι…

Κ α ι ν ύ ν. Ταις της Θεοτόκου…

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...

Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Δός ημίν τοις δούλοις σου, τη συμπαθή σου προνοία,
τα πολλά ελέη σου, και δεινών απάλλαξον μεσιτείαις σου.
μεθ’ ημών έφερες τον Θεόν Άχραντε,
και θανάτου ηλευθέρωσας. διό δεόμεθα,
ίασε νοσούντας τους δούλους σου, και δώρησαι την άφεσιν,
μόνη μητρική παρρησία σου, λύτρωσαι κινδύνων,
και σώσον τους βοώντας αληθώς, χαίρε πενθούντων παράκλησις,
μετά σου ο Κύριος.

Ω δ ή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ώσπερ ήλιον λάμψιν, εν εικόνι σου Κόρη Θεογεννήτρια,
δεικνύεις τοις σοις δούλοις, και τη προνοία σου
σώζεις την ποίμνην σου, ευλογημένη Αγνή,
ως Μήτηρ του Σωτήρος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Θεοτόκον κυρίως, οι τιμώντες σε Κόρη, αεί σωζόμεθα,
ρυόμενοι πταισμάτων και πάσης μαλακίας,
και εν πίστει κραυγάζομεν,
ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Δ ό ξ α.

Θησαυρόν τε και σκέπην, και φρουρόν ασφαλείας,
την σην Παντάνασσα, εικόνα προσκυνούμεν,
κρουνούς των σων θαυμάτων, τοις αιτούσί σε βλύζουσαν.
και ευλογούμεν αεί τον τόκον σου Παρθένε.

και ν υ ν

Των ψυχών και σωμάτων, ιατρείον παρέχεις,
μόνη Παντάνασσα, των πόθω προσπιπτόντων, τη θεία σου προνοία,
τη μητρική παρρησία σου,
η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.

Ω δ ή η’. Τον Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Της Παντανάσσης, και σης Μητρός δεομένης,
μη παρίδης Χριστέ μου τας πρεσβείας,
ίνα σε υμνώμεν, ως πάντων Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τοις ασθενούσι, την ιατρείαν παρέχεις,
τοις πιστώς αιτούσι σε Παρθένε,
και δοξολογούσι τον άφραστόν σου τόκον.

Δ ό ξ α.

Μύρον Θείον, ο Τόκος σου Παρθένε.
μύρου θείου πηγήν την σην εικόνα,
έδειξε και ούτω, θαυμάτων μύρα βλύζει.

και ν υ ν

Των πειρασμών σύ, Παρθένε τας νιφάδας,
και εχθρών των μισούντων την μανίαν, δίωξον.
και σώσον τους σε υμνολογούντας.
Ω δ ή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Κυρίως ως αιτίαν, ημών της σωτηρίας,
των βροτών σε το γένος κηρύττομεν,
και του Σωτήρος των όλων, Αγνή λοχεύτριαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρανίδας μου δακρύων, μη παρασιωπήσης,
η του θανάτου το κέντρον συντρίψασα,
τω τοκετώ σου μόνη, Θεοχαρίτωτε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Χαράς πάσης δοχείον, σοι πρέπει χαίρειν μόνη,
ως της χαράς τεξαμένη το πλήρωμα.
των λυπηρών πάντας ρύσαι, τη μεσιτεία σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Λιμένι σης πρεσβείας, τους πόθω προσφυγόντας,
σώσον Παρθένε και φρούρησον πάντοθεν,
η σωτηρίαν τω κόσμω, Χριστόν κυήσασα.

Δ ό ξ α.

Φωτί του σου προσώπου, ως έλαμψας τω πάλαι,
του σκοτασμού των παθών με απάλλαξον,
τον ευσεβώς Φωτοτόκον, σε καταγγέλοντα.

και ν υ ν

Κακώσεως και πόνων, και πάσης ασθενείας,
τους κακωθέντας ποικίλως θεράπευσον,
και εκζητούντας Παρθένε, την προστασίαν σου.

Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.

Πάντων υπερτέρα των γηγενών,
και καθαρωτέρα ασυγκρίτως των ουρανών,
ως εισδεξαμένη το πυρ εν σοι το θείον,
πυρφόρον θείον άρμα, Κόρη γεγένησαι.

Του Παμβασιλέως των ουρανών,
Μήτηρ ούσα Κόρη, υπερέχεις ως αληθώς,
πάντων ποιημάτων και πάντες σε τιμώμεν Παντάνασσαν
υμνούντες και Θεομήτορα.

Ίδε την ασθένειάν μου Αγνή,
ίδε μου την θλίψιν ώ Παντάνασσα Αγαθή,
ίδε μου Παρθένε τον εγκάρδιον πόνον,
και άφες φιλανθρώπως τας αμαρτίας μου.

Φώτισον το σκότος των λογισμών,
εμού Φωτοτόκε, δεομένου σου εκτενώς,
πριν ή καταλάβη, ώρα με του θανάτου,
και εν φωτί με τάξον, Κόρη Παντάνασσα.

Νυν ευαγγελίζεται Γαβριήλ,
το χαίρε κραυγάζων μετά δέους τη Μαριάμ.
ώ του ξένου τρόπου, εν μήτρα γαρ αχράντω,
συνείληπται ο Πλάστης, σώζων όν έπλασε.

Ζώνην πολυτίμητε της Αγνής,
πηγή των θαυμάτων, και χαρίτων ο θησαυρός,
σώσον τους σους δούλους, από παντοίας βλάβης,
ως της ζωής το σκεύος, συ περιζώσασα.

Θείαν Βηματάρισσαν την σεπτήν,
πάντες προσκυνούμεν, Εσφαγμένην και τας λοιπάς,
την Παραμυθίαν, και την Ελαιοβρύτιν συν τη Αντιφωνούση,
και την Παντάνασσαν.

Τους ασπαζομένους σου ευλαβώς,
σορόν των λειψάνων, και τελούντας σου την φαιδράν,
μνήμην περιφρούρει, από πάσης ανάγκης,
Ευδόκιμε τρισμάκαρ, αξιοθαύμαστε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί...

Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια,
εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ήν το εξής:

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή,
τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα.
Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων,
φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων,
την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων προστατεύεις Αγαθή,
των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί.
άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν,
εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν,
οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών,
Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν.
ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Δεκ 17, 2015 10:36 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ


Ευλογήσαντος του Ιερέως,
το Κύριε εισάκουσον,
μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν
αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν,
εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής.
Δέσποινα βοήθησον, εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα.
σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων.
μη αποστρέψης σους δούλους κενούς.
σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Δ ό ξ α.

Της ποίμνης κυκλωθείσης υπό των πολεμίων,
και των διωκτών υλακτούντων κατά των σων προβάτων,
προσείπας τω δούλω σου Αγνή, καθ’ ύπαρ φωνήσασα αυτώ.
δια τούτο και χορείαι των μοναστών, σοι κράζουσι Θεοτόκε.
Δόξα τη αντιλήψει σου Σεμνή, δόξα τη προστασία σου,
δόξα Παραμυθία, σοί μόνη Πανύμνητε.

και ν ύ ν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν
οι ανάξιοι. ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα,
τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν,
Δέσποινα, εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί,
εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

Ω δ ή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Πανύμνητε Δέσποινα Μαριάμ,
παράσχου μοι χάριν, όπως στέψω χρεωστικώς,
ασμάτων τοις άνθεσιν εικόνα,
της σης μορφής, Παραμυθία μου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυρία του Άθωνος κραταιά,
προστάτις και σκέπη, εξαιρέτως δε της Μονής,
Μεγίστης κλεινής Βατοπαιδίου,
τους παροικούντας εν ταύτη περίσωζε.

Δ ό ξ α.

Ως πάλαι την ποίμνην σου θαυμαστώς,
ώ Παραμυθία, διασώσασα εκ ληστών,
και νυν ωσαύτως δονουμένους,
τη μεσιτεία σου λύτρωσαι Δέσποινα.

και ν υ ν.

Εκ νόσων σκανδάλων και πειρασμών,
περικυκλωθέντες, τη εικόνι σου ως εικός,
προσπίπτομεν Δέσποινα βοώντες,
Παραμυθία απάλλαξον τάχιστα.

Ω δ ή γ’. Ουρανίας αψίδος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Βουληθείς ο Υιός σου, Θεοχαρίτωτε Δέσποινα,
βίον μοναστών αμελούντων, τούτου προστάγματα,
επανορθώσασθαι, δεινών βαρβάρων τα στίφη,
κατά της Μεγίστης σου Μονής απέστειλε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά τούτο Παρθένε, συ απωθήσασα όλεθρον,
πάση μητρική παρρησία, χρωμένη έσπευσας.
ει και ο Κύριος, αυτού την χείρα εκτείνας,
σοις αχράντοις χείλεσι, πάλιν εβόησας.

Δ ό ξ α.

Παύσον Μήτερ φωνούσα, ο σος Υιός έλεγεν.
αλλά συ Παρθένε και πάλιν, τρίτον εφώνησας,
παραμυθήσασα, πάσαν την Ποίμνην σου Κόρη.
Όθεν πάντες κράζομεν, Δέσποινα, χαίρε σοι.

και ν υ ν

Σύ υπάρχεις Παρθένε, πάντων ημών στήριγμα,
σκέπη και προστάτις και ρύστις, πάσης κακώσεως,
και πρέσβυς άριστος, προς τον Υιόν και Θεόν σου,
φύλαξ και υπέρμαχος Βατοπαιδίου Μονής.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε,
ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε,
επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν,
και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’.

Τα άνω ζητών.

Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον,
ελέους πηγή, ημών τε παραμύθιον,
εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον,
και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,
η μόνη προστάτις του ποιμνίου σου.

Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανεδείχθη Πανάχραντε,
ο Ναός σου ούτος της θείας Χάριτος,
οικητήριον κοσμούμενος,
της σεπτής εικόνος εκτυπώματι.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μοναστών και μιγάδων τε
πάντων τα συστήματα σοι κραυγάζουσι.
Παραμύθησον Μητράνανδρε,
πειρασμών παντοίων τους οικέτας σου.

Δ ό ξ α.

Της Μονής σου οι τρόφιμοι,
χαίροντες σκιρτώντες και αγαλλόμενοι,
καθ’ εκάστην την εικόνα σου,
χάριτος πληρούνται, ασπαζόμενοι.

και ν υ ν

Βατοπαίδιον γάννυται,
συγκαλούν του Όρους άπαν το σύστημα,
όπως ίδη της εικόνος σου,
την μορφήν στραφείσαν και φωνήσασαν.

Ω δ ή ε’. Φώτισον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στάμνον Κιβωτόν, Ράβδον Πλάκα,
θείαν Τράπεζαν, Όρος,
Βάτον ακατάφλεκτον,
σε Προφήται Κόρη προκατήγγειλαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όρος Δανιήλ αλατόμητον κατείδε σε.
άλλος πάλιν πόκον ένδροσον.
έτερος χρυσήν λυχνίαν Πάναγνε.

Δ ό ξ α.

Λύονται εν σοι,
νόμοι φύσεως Πανάχραντε,
μόνη τίκτεις Βρέφος άσπορον,
Λόγον του Πατρός τον ενυπόστατον.

και ν υ ν

Σώμα και ψυχήν,
και διάνοιαν εμόλυνα,
ο ανάξιος ικέτης σου.
όθεν σοι κραυγάζω. Κόρη σώσον με.

Ω δ ή στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πρεσβείαις σου Μαριάμ, εγκαίνισον τοις εγκάτοις μου,
προς σον Υιόν και Θεόν, Πνεύμα το Πανάγιον.
πάθος δε ολέθριον της αναισθησίας, αποδίωξον Πανάχραντε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Της ταπεινώσεως εί, Παραμυθία το σύμβολον.
προσπίπτοντες ουν ημείς, τη σεπτή εικόνο σου,
ταπείνωσιν Δέσποινα δια σου αιτούμεν,
ταις προς Κύριον πρεσβείαις σου.

Δ ό ξ α.

Το Όρος το θαυμαστόν, Παραμυθία του Άθωνος,
κατέχον την σην σεπτήν, εικόνα σεμνύνεται,
και την παναγίαν σου, Παναγία, Ζώνην,
των εχθρών φυγαδευτήριον.

και ν υ ν

Λοιμού, λιμού και σεισμού, πυρός μαχαίρας και κλύδωνος,
χαλάζης και πειρασμού, και παντός νοσήματος,
ρύσαι υπεράγαθε, Παναγία Κόρη,
την σην Ποίμνην ικετεύομεν.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε,
ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως μόνη των σων η Παραμυθία.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως,
επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον,
ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.
Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε,
μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε,
μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς.
αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών,
των πιστώς κραυγαζόντων σοι.
τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν,
η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου...

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν (α’39-49, 56).
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη....

Δ ό ξ α. Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς εν Μονάδι...
Κ α ι ν ύ ν. Ταις της Θεοτόκου...
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...

Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία,
Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου.
θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι των δαιμόνων τα τοξεύματα.
σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος,
πάντοθεν πολεμούμενος και Παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου.
Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών,
μη μου παρίδης την δέησιν το συμφέρον ποίησον.

Ω δ ή ζ’. Παίδες Εβραίων.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πόθω και πίστει σοι προστρέχω,
παραμύθησον, Παραμυθία Κόρη,
παραμύθιον σύ, Μονής Βατοπαιδίου,
πάλαι παραμυθήσασα, μοναστάς απειλουμένους.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλαφος γέγονα διψώσα, τας πηγάς εκζητών,
Παρθένε σων υδάτων. του ελέους του σου,
ρανίδα πότισόν με, τω σω ναώ προστρέχοντα,
ω σεπτή Παραμυθία.

Δ ό ξ α.

Γλυκυτέρα φωνής της αηδόνος, μέλι στάζουσα,
ηκούσθη η φωνή σου, και διέσωσε πριν,
Μονήν Βατοπαιδίου. αλλά και νυν διάσωζε,
πάμφωτε Παραμυθία.

και ν υ ν

Σκεωρίας ματαίωσον Παρθένε,
πονηράς και δεινάς, κατά του Όρους Άθω,
εν εσχάτοις καιροίς αφρόνως μελετώντων,
Παραμυθία σώζουσα, ό οικείον ηρετίσω.

Ω δ ή η’. Τον Βασιλέα, των ουρανών.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Επί σοί χαίρει, πάσα η κτίσις,
Αγγέλων, τα συστήματα και των ανθρώπων γένος.
έψαλλον τα πλήθη, των μοναστών Παρθένε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παραμυθίαν, επαινέσωμεν πάντες,
δεχομένην των μοναστών τον ύμνον,
και λυτρωσαμένην, εκ πειρατών βεβήλων.

Δ ό ξ α.

Των ποιημάτων, Κόρη δεσπόζεις παντοίων,
επιγείων τε και των επουρανίων,
ώ Παραμυθία, κρατούσα θείον Ίον.

και ν υ ν

Τον Βασιλέα, των βασιλέων κρατούσα,
βασιλείας βασιλικήν Μονήν σου, μοναστάς οικούντας,
Βασίλισσα αξίου.

Ω δ ή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναώ σου τω αγίω, πίστει προσιόντες οι δια σου σεσωσμένοι,
Παραμυθία αγνή, τον ταπεινόν ημών ύμνον, σοι αναμέλπομεν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βοήθησον φύλαξαι, ώ Παραμυθία,
επαγγελίας ημών άς εδώκαμεν,
ότε το Σχήμα ελάβομεν, τω Θεώ ημών.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μονήν σου την αγίαν, ώ Παραμυθία,
του εμφυλίου πολέμου απάλλαττε,
όπως Υιού σου δοξάζηται θείον όνομα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Περαίνοντες τον ύμνον, Χαίρε σοι βοώμεν,
τη θαυμαστή σου εικόνι προσπίπτοντες,
μετά δακρύων αιτούντες, πταισμάτων άφεσιν.

Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.

Την υψηλοτέραν των ουρανών,
και καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών,
την Παραμυθίαν ημών των παροικούντων,
Μονή Βατοπαιδίου, ύμνοις τιμήσωμεν.

Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού,
δέξαι παρακλήσεις μοναζόντων τη ση Μονή,
και Παραμυθία γενού ημών και σκέπη, και πρέσβυς τω Υιώ σου,
υπέρ των δούλων σου.

Νυν καιρός ανάγκης ήλθεν ημίν,
νυν παρέστη χρεία βοηθείας Κόρη της σης.
λύτρωσαι ουν πάσης ανάγκης και κινδύνου,
και χείρα βοηθείας, τάχιστα όρεξον.

Τέτρωμαι τω πόθω σου Μαριάμ,
φλέγει με ο έρως καθοράν σου της ιεράς,
εικόνος Παρθένε το κάλλος και την δόξαν,
και κόρον ου λαμβάνω του μεγαλύνειν σε.

Χαίρε Πανυπέρτιμε Μαριάμ,
η Παραμυθία της σης ποίμνης και αρωγή,
η τον Θεόν Λόγον κρατούσα εν αγκάλαις.
όν δίδου σοις ικέταις σεμνή ευϊλατον.

Κόρη πανακήρατε η ελπίς,
των απηλπισμένων και αντίληψις των πιστών,
σώσον σους οικέτας από παντοίας βλάβης,
Παρθένε Θεοτόκε, Παραμυθία μου.

Νυν ευαγγελίζεται Γαβριήλ,
το χαίρε κραυγάζων μετά δέους τη Μαριάμ.
ώ του ξένου τρόπου, εν μήτρα γαρ αχράντω,
συνείληπται ο Πλάστης, σώζων όν έπλασε.

Ζώνη πολυτίμητε της Αγνής,
πηγή των θαυμάτων, και χαρίτων ο θησαυρός,
σώσον τους σους δούλους, από παντοίας βλάβης,
ως της ζωής το σκεύος, συ περιζώσασα.

Τας σεπτάς εικόνας σου της μορφής,
την Παραμυθίαν προσκυνούμεν και τας λοιπάς,
την Αντιφωνούσαν, την θείαν Εσφαγμένην
και την Παντάνασσαν.

Τους ασπαζομένους σου ευλαβώς,
σορόν των λειψάνων, και τελούντας σου την φαιδράν,
μνήμην περιφρούρει, από πάσης ανάγκης,
Ευδόκιμε τρισμάκαρ, αξιοθαύμαστε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου,
ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια, εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ήν το εξής:

Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.

Την πάντων υπερτέραν Θεοτόκον υμνήσωμεν,
την Παραμυθίαν εν ταύτη, τη Μονή και προστάτιδα.
υπάρχει γαρ φρούδος τοις εχθροίς, και σκέπη σωτήριος ημίν,
διά της αυτής εικόνος ως βασιλίς, εν θρόνω καθιδρυμένη.
Δόξα διό τη ση βουλή, δόξα τοις θαυμασίοις σου,
δόξα τη προς ημάς, Παρθένε, θεία προνοία σου.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Δεύτε τη εικόνι αδελφοί, τη θαυματουργώ και αγία,
της Θεοτόκου αγνής. δεύτε νυν προσπέσωμεν, δάκρυα χέοντες.
και εν πόθω κραυγάσωμεν, ψυχής και καρδίας.
πάσης περιστάσεως, ημάς απάλλαξον, ίνα εκ παντοίων κινδύνων,
πάντοτε λυτρούμενοι, Κόρη, σε Παραμυθίαν ονομάζωμεν.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Δεκ 18, 2015 11:51 pm

Νικηφόρου ιερομονάχου του Κρητός
Μετά τον, Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον, είτα το, Θεός Κύριος και το Τροπάριον Ήχος Δ Ὁ υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τω ζωηφόρω νυν Σταυρώ προσπελάσωμεν, οι μακρυνθέντες τοις κακοίς και προσψαύσωμεν, εν επιστρόφω λέγοντες καρδία πιστώς• πρόφθασον, βοήθησον, ο Σταυρός του Κυρίου, φάνηθι λυτρούμενος εκ παντοίων κίνδυνων• μη εποφθώμεν άπρακτα ζητείν• την σην γαρ σκέπην βεβαίαν ελπίζομεν.
Δόξα και νυν.
Ου δυνησόμεθα Σταυρέ του Κυρίου, τα σα θαυμάσια υμνείν οι κατάκριτοι. Ει μη γαρ σοι παρείχες τα δωρήματα, τις ημίν την ίασιν των του σώματος νόσων; τις δε και την κάθαρσιν των ψυχών αν εδίδου; Ουκ απόμακρυνθώμεν πώποτε εκ σου• συ γαρ σκέπεις πάντας θνητούς εκ παντοίων κακών.
Είτα ο Ν και ο Κανών.
Ωδή Α’. Ήχος Πλ. Δ’. Υγράν διοδεύσας
Στίχος. Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου.
Σταυρέ σκήπτρον άγιον και σεπτόν, τους εν ευλαβεία προσκυνούντας την ιεράν, σκέπην σου ατρώτους από βλάβης, και πειρασμών και κινδύνων διάσωσον.
Σταυρέ σκήπτρον άγιον του Χριστού, τους σε προσκυνούντας καταξίωσον εσαεί, τω Κτίστεί Θεώ καθυπακούειν, και υπ’ αυτού βασιλεύεσθαι ποίησον.
Σταυρέ η βοήθεια των πιστών, δίδου βοηθείας τοις υμνούσι το ιερόν, κράτος σου και αίρειν τα βραβεία, κατά παθών ψυχοφθόρων ενίσχυσον.
Θεοτοκίον.
Σταυρόν καθορώσα Αγνή αμνάς, του αγνώς τεχθέντος εξ αυτής, ούτος νυν εστί, πιστών σωτηρία ανεβόα, και κραταιά προστασία και στήριγμα.
Ωδή Γ . Ουρανίας αψίδος.
Ο Σταυρός του Δεσπότου, χαίρε νεκρών έγερσις, χαίρε ασθενούντων η ρώσις, χαίρε αντίληψις• τους προσκυνούντάς σε, φύλαττε φρούρει και σκέπε, εκ των δρωμένων τε, και αοράτων εχθρών.
Ο Σταυρός του Κυρίου, χαίρε Πιστών καύχημα, χαίρε κραταιά προστασία, χαίρε παράκλησις• τους προσκυνούντας σε, εκ περιστάσεως ρύσαι, και δεινής κακώσεως και πάσης θλίψεως.
Ο Σταυρός του Κυρίου, χαίρε στερρόν έρρεισμα, χαίρε των υμνούντων σε φύλαξ, χαίρε προπύργιον• τους προσκυνούντάς σε εκ των του βίου σκανδάλων, ρύσαι και διάσωσον θεία δυνάμει σου.
Θεοτοκίον
Ο Σταυρός του Υιού σου, παρθενικόν καύχημα, πάσί σου τον Τόκον υμνούσι, δύναμις πέφυκεν, ου η προσκύνησις και το προς σε καταφεύγειν, πάθη θεραπεύουσι ψυχής και σώματος.
Ωδή Δ’. Εισακήκοα Κύριε….
Ο Σταυρός ο Πανάγιος, πάσι τοις υμνούσιν αυτόν την ίασιν, και πταισμάτων απολύτρωσιν, εμφανώς οράται χαριζόμενος.
Των αμέτρων πταισμάτων μου, ρουν τον θολερώτατον αποξήρανον, ο βαστάσας τον ξηράναντα, αθεΐας ύλην, Σταυρέ Τίμιε.
Αμαρτίαις συμπέφυρμαι, και εκ τούτων ήλθον εις αλλεπάλληλον, αρρωστίαν• όθεν κράζω σοι, άμφω τας Ιάσεις, Σταυρέ δώρησαι.
Θεοτοκίον.
Οι Σταυρόν και την Άχραντον, έχοντες ελπίδα ουκ αισχυνθήσονται• η πρεσβεία γαρ και δύναμις, της Μητρός και σκήπτρου σφόδρα δύνανται.
Ωδή Ε’. Φώτισον ημάς.
Γλύκανον ημών, την πικρίαν των θλίψεων, Σταυρέ Κυρίου, ο πάλαι της μερράς, πικρών υδάτων την πικρίαν Ιασάμενος.
Σκέπασον ημάς, τη δυνάμει σου πανάγιε, Σταυρέ Κυρίου, εν σοι γαρ του Πατρός, Ισχύς επήρθη, το σον κράτος ενισχύουσα.
Κούφισον ημών, άπαν άλγος τε και κάκωσιν, και σκυθρωπότητα εκ των καρδιών, Σ ταύρε Κυρίου• δέδοταί σοι γαρ το δύνασθαι.
Θεοτοκίον
Έχομεν Πιστοί, προστασίαν προς τον Κύριον, την Παναγίαν Παρθένο ν και τον Σταυρόν, ων καταπλήττει και τους δαίμονας η δύναμις.
Ωδή ΣΤ’. Την δέησιν εκχεώ.
Το όπλον των βασιλέων υμνώ σε, την στολήν των Ιερέων υψώ σε, Χριστιανών την ελπίδα απάντων, υμνολογώ σε Σταυρέ Παμμακάριστε, το καύχημα καμού ον σε, όπλον ως μέγα αμπέχομαι.
Σε σκέπην Χριστιανοί γινώσκομεν, και καυχώμεθα εν σοι Ξύλον θείον• εις πάντα γαρ σε ευρίσκομεν κράτος, και παντελή σωτηρίαν και σύμμαχον, την χάριν όθεν και ημίν, τοις υμνούσί σε πόθω κατάπεμψον.
Ο Κύριος ισχυρόν ημίν τείχος, και προστάτην και φρουρόν σε παρέσχε, και γαρ εν σοι εναντίαι δυνάμεις, εξηφανίσθησαν σθένει του κράτους σου. Ως έχεις ουν πάσαν ισχύν, ασθενούντας ημάς ισχύν ένδυσον.
Θεοτοκίον
Σωτήράς μου επιγράφομαι πόθω, τους τον Κτίστην μου σαρκί δεξαμένους, την μεν Αγνήν, ως ζωήν αφθαρτούσαν• το δε Σταυρόν, ως νεκρών ζωοπάροχον. Νεκρώσει ουν ζωοποιώ, ο Σταυρός και η Κόρη ζωώσατε.
Διάσωσον Σταυρέ Κυρίου την ποίμνην σου από βλάβης, ότι πάντες εν σοι καυχώμεθα, και γινώσκομεν την σκέπην σου, σωτηρίαν και κράτος.
Επίσκεψαι τη ση δυνάμει τους πίστει σε προσκυνούντας, Τίμιε Σταυρέ, εξ εχθρών παντοίας κακώσεως, και δίωξον τας αυτών περιστάσεις.
Ο ιερευς ως έθος μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον Ήχος Β’.
Το ξύλον της ζωής και δύναμις υπέροπλος, ελπίς των Πιστών και σκέπη και κραταίωμα, εκ ψυχής βοώμέν σοι, Σταυρέ Κυρίου φύλαξ φάνηθι, και εκ σκανδάλων των του πονηρού, προφθάσας ρύσαι ημάς τους υμνούντάς σε.
Και ευθύς το προκείμενον.Ήχος Δ’.
Υψούτε Κύριον τον Θεόν ημών και προσκυνείτε τω υποποδίω των ποδών αυτού, ότι Άγιος εστί.
Στίχος. Ο Κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο. Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην.
Είπεν ο Κύριος. Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ. Και καθώς Μωσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.
Δόξα.
Το του θείου Σταυρού σου δυνάμει ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τα
των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου ….
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός . .. Και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β’. Όλην αποθεμένοι.
Σταυρέ πανσεβάσμιε, ον περιέπουσι τάξεις, Αγγέλων γηθόμεναι• σήμερον ορώμενος θείω πνεύματι, δικαιοίς άπαντας, τους κλοπή βρώσεως, απωσθέντας και εις θάνατον, καθυποκύψαντας• όθεν σε καρδία και χείλεσι πιστώς περιπτυσσόμενοι, τον αγιασμόν αρυόμεθα• υμνείτε, βοώντες, Χριστόν τον υπεράγαθον Θεόν, και το αυτού προσκυνήσωμεν θείον υποπόδιον.
Το, Σώσον ο Θεός τον Λαόν σου κ. τ. λ.
Ωδή Ζ’.Οι εκ της ιουδαίας. ..
Το κράτος του θανάτου, τεθανάτωται πάλαι της κρεμασθείσης ζωής, θανάτω ζωηφόρω, Σταυρέ εν σοι διο σε, ικετεύω κραυγάζων σοι, των θανατούντων παθών, ρύσαι με νυν και σώσον.
Την βροτών σωτηρίαν, ο Σωτήρ ηβουλήθη εναπεργάσασθαι, εν ξύλω ζωηφόρω, διδούς τοις σωζομένοις, μελωδείν τα σωτήρια• χαίρε Σταυρέ του Χριστού, Πιστών απάντων σώστα.
Του ξύλου της κατάρας, οι τρυφήσαντες εύρον τας αφεσίμους εν σοι, εκτάσει ευλογίας χειρών των του Δεσπότου, διο πάντες σοι κράζομεν• την ευλογίαν Σταυρέ δίδου τοις σε τιμώσι.
Θεοτοκίον.
Καυχώμαι την δυάδα, προβαλλόμενος πρέσβεις προς τον Σωτήρα Χριστόν, Μητέρα και το σκήπτρον• ισχύει γαρ η Μήτηρ, και το σκήπτρον κρατύνει με, χαίρε το σκήπτρον Χριστού, χαίρε η Μήτηρ τούτου.
Ωδή Η’. Τον Βασιλέα.
Τους προσκυνούντάς σε, ω Σταυρέ διατηρεί, πειρασμών και κινδύνων ατρωτους• έχεις γαρ σην σκέπην φρουρούσαν πιστούς πάντας.
Τας αρρωστίας τας της σαρκός ιατρεύεις, και σπιλάδας ψυχών εκκαθαίρεις. Όθεν σε υμνούμεν, Σταυρόν τον του Κυρίου.
Τους τω σημείω σου εεαυτούς σημειούντας, των παγίδων λυτρούσαι του σκότους, Σταυρέ του Κυρίου δια του σου σημείου.
Θεοτόκιο.
Του Βασιλέως των Ουρανών την Μητέρα, και Σταυρόν του Σωτήρος εν πίστει, πάντες προσκυνούμεν, ώσπερ κοινούς προστάτας.
Ωδή Θ’. Κυρίως Θεοτόκον ….
Ην φέρω σοι εκ πόθου, δέησιν Κυρίου, δέξαι
Σταυρέ, και την χάριν παράσχου πιστώς, σε προσκυνούντι εν πίστει και μεγαλύνοντι.
Σημείον νικηφόρον, πάντες οίδασί σε, οι δια σου βραβεία και νικάς αυτών, συν ευλαβεία λαβόντες, και μεγαλύνουσι.
Το χαίρε τούτο τέλος, του μικρού μου ύμνου, του δια σου νικηφόρου οφθέντος Σταυρού, δέξαι Χριστέ μου το χαίρε, και δίδου μοι τα χαρμόσυνα.
Θεοτοκίον.
Ου θέλω σιωπήσαι τα της Θεοτόκου, και τον Σταυρόν μη κηρύττειν, ος σκέπει πιστούς• ου σιωπώ, αλλά λέγω, ει και εσίγησα.
Άξιόν εστιν ως αληθώς. . . Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Τον Σταυρόν τον τίμιον του Χριστού, σήμερον εκ πόθου προσκυνήσωμεν ευλαβώς, και εν κατανύξει βοήσωμεν συμφώνως, Σταυρέ ζωής το ξύλον πιστούς στερέωσον.
Πάντες προσκυνούμεν πανευλαβώς, και φόβω και πόθω, συν αγάπη τε και χαρά, τιμώντες υμνούμεν το πανάγιον ξύλον, χείλεσιν αναξίοις κατασπαζόμενοι.
Σκήπτρον αγιότατον του Χριστού, ζωηφόρον ξΰλον, ιερέων η καλλονή, Βασιλέων νίκος, στήριγμα ορθοδόξων, πάντας τους σε τιμώντας, Σταυρέ διάσωσον.
Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων τον Σταυρόν τον ζωοποιόν, τον αγιασθέντα Αίματι τω πανσέπτω, Χριστού του ζωοδότου ον μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον.
Ώσπερ την ψάμμον των θαλασσών, υπέρ αριθμόν τε των αστέρων του Ουρανού, μόνος αμαρτήσας και μόνος κατεκρίθην, ω Δέσποινα του Κόσμου, συ με διάσωσον.
Τρισάγιον. Και το Τροπάριον Ήχος Α’.
Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, και το σον φυλάττων δια του Σταυρού σου πολίτευμα.
Ο ιερεύς μνημονεύει
Εν δε τω τέλει ψάλλεται το παρόν,Ήχος Β’. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Λάμψον φως απρόσιτον ημίν• έργον γαρ εσμέν των χειρών σου, πάντες Χριστέ Βασιλεύ• νίκη δε στεφάνωσον, τους σε υμνούντας πιστώς, κατ’ εχθρών αοράτων τε, και ορατών άμα, τείχος και οχύρωμα, ισχύν και άσυλον, όλβον τον Σταυρόν σου πλουτούντας, Σώτερ, ο την άφθορον μήτραν, υποδύς αρρήτως της Θεόπαιδος.

Οι 24 οίκοι εις την νοητήν κλίμακα του Τιμίου Σταυρού

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω…
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Οι οίκοι.
Άγγελοι ουρανόθεν, αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβω• και φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες, εξίστανται, και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα•
Χαίρε, Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ• χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.
Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα• χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.
Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ• χαίρε, συνθετοτρισόλβιε, και χαρίτων παροχεύ.
Χαίρε, ότι υπάρχεις υποπόδιον θείον• χαίρε, ότι ετέθης εις προσκύνησιν πάντων.
Χαίρε, κρατήρ του νέκταρος έμπλεως• χαίρε, λαμπτήρ της άνω λαμπρότητος.
Χαίρε, δι’ ου ευλογείται η κτίσις• χαίρε, δι’ ου προσκυνείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Βλέπουσα η Ελένη εαυτήν εν εφέσει, φησί τω Βασιλεί θαρσαλέως• Το παμπόθητόν σου της ψυχής ευχερέστατόν μου τη σπουδή φαίνεται• ζητούσα γουν το κράτιστόν σοι τρόπαιον, ως λέγεις, κράζω•
Αλληλούϊα.
Γνώσιν άγνωστον πρώην Βασίλισσα γνούσα, εβόησε προς τους υπουργούντας• Εκ λαγόνων της γης ευρείν εν τάχει, και δούναι τον Σταυρόν σπεύσατε, προς ον ιδούσα έφησεν εν φόβω, πλην κράζουσα ούτω•
Χαίρε, χαράς της όντως σημείον• χαίρε, αράς της αρχαίας λύτρον.
Χαίρε, θησαυρός εν τη γη φθόνω κρυπτόμενος• χαίρε, ο φανείς εν τοις άστροις τυπούμενος.
Χαίρε, τετρακτινοπύρσευτε και πυρίμορφε Σταυρέ• χαίρε, κλίμαξ υψοστήρικτε προοραθείσά ποτέ.
Χαίρε, το των Αγγέλων γαληνόμορφον θαύμα• χαίρε, το των δαιμόνων πολυστένακτον τραύμα.
Χαίρε, τερπνόν του Λόγου κειμήλιον• χαίρε, πυρός της πλάνης σβεστήριον.
Χαίρε, Σταυρέ, απορούντων προστάτα• χαίρε, στερρέ ευδρομούντων αλείπτα.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Δύναμις η του Ξύλου, επιδέδεικται τότε, προς πίστωσιν αληθή τοις πάσι και την αφωνόν τε καί νεκράν προς ζωήν ανέστησε, φρικτόν θέαμα τοις μέλλουσι καρπούσθαι σωτηρίαν, εν τω μέλπειν ούτως•
Αλληλούϊα.
Έχουσα η Ελένη, το αήττητον όπλον, ανέδραμε προς τον ταύτης γόνον• ο δε, μέγα σκιρτήσας ευθύς, επιγνούς τον μέγιστον Σταυρόν, έχαιρε, και άλμασιν ως άσμασιν εβόα προς αυτόν τοιάυτα•
Χαίρε, Σταυρέ, του φωτός δοχείον• χαίρε, Σταυρέ, της ζωής ταμείον.
Χαίρε, ο δοτήρ χαρισμάτων του Πνεύματος• χαίρε, ο λιμήν ποντοπόρων αχείμαστος.
Χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ώσπερ θύμα τον Χριστόν• χαίρε, κλήμα, βότρυν πέπειρον, φέρον οίνον μυστικόν.
Χαίρε, ότι τα σκήπτρα των ανάκτων φυλάττεις• χαίρε, ότι τας κάρας των δρακόντων συνθλάττεις.
Χαίρε, λαμπρόν της πίστεως γνώρισμα• χαίρε, παντός του κόσμου διάσωσμα.
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευλογία• χαίρε, θνητών προς Θεόν μεσιτεία.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ζήλον ένδοθεν θείον, η Ελένη λαβούσα, εζήτησε και εύρε σπουδαίως, τον εν γη κρυπτόμενον Σταυρόν, και δεικνύμενον εν ουρανώ Άνακτι• ον ύψωσε• και βλέπων το πολίτευμα, εν πίστει έφη•
Αλληλούϊα.
Ηλιόμορφος ώφθη, ο Σταυρός εν τω κόσμω, και πάντες φωτισμού εμπλησθέντες, και δραμόντες ως προς αστέρα θεωρούσι τούτον ως καλών αίτιον, εν ταις χερσί ταις θείαις υψωθέντα• ον υμνούντες είπον•
Χαίρε, αυγή νοητού Ηλίου• χαίρε, πηγή ακενώτου μύρου.
Χαίρε, του Αδάμ και της Εύας ανάκλησις• χαίρε, των αρχόντων του άδου η νέκρωσις.
Χαίρε, ότι ανυψούμενος συνανυψοίς νυν ημάς• χαίρε, ότι προσκυνούμενος καθαγιάζεις τας ψυχάς.
Χαίρε, των Αποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος• χαίρε, των αθλοφόρων ευμενέστατον σθένος.
Χαίρε, Σταυρέ, Εβραίων ο έλεγχος• χαίρε, πιστών ανθρώπων ο έπαινος.
Χαίρε, δι’ ου κατεβλήθη ο άδης• χαίρε, δι’ ου ανατέταλκε χάρις.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τη τούτου νυν προσέλθωμεν σκέπη• και ως όπλον κρατούντες αυτό, δι’ αυτού τροπούμεν των εχθρών φάλαγγας, και ψαύοντες τον άψαυστον, τοις χείλεσιν αυτώ βοώμεν•
Αλληλούϊα.
Ίδε φως ουρανόθεν, ο Κωνσταντίνος ο μέγας, δεικνύμενον Σταυρού το σημείον, δι’ αστέρων, εν ω και νικάν πολεμίων πληθύν, έσπευσε το Ξύλον φανερώσαι, και βοήσαι προς αυτό τοιαύτα•
Χαίρε, βουλής της αρρήτου πέρας• χαίρε, λαού ευσεβούντως κέρας.
Χαίρε, πολεμίων ο τρέπων τας φάλαγγας• χαίρε, φλοξ καθάπερ φλέγων τους δαίμονας.
Χαίρε, σκήπτρον επουράνιον του Βασιλέως του στρατού• χαίρε, τρόπαιον αήττητον του φιλοχρίστου στρατού•
Χαίρε, ο των βαρβάρων την αφρύν καταβάλλων• χαίρε, ο των ανθρώπων τας ψυχάς περιέπων.
Χαίρε, κακών πολλών αμυντήριον• χαίρε, καλών πολλών βραβευτήριον.
Χαίρε, δι’ ου Χριστοφόροι σκιρτώσι• χαίρε, δι’ ου Ιουδαίοι θρηνούσι.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Κλίμαξ ουρανομήκης, ο Σταυρός του Κυρίου εγένετο• τους πάντας ανάγων από γης προς ύψος ουρανού, τοις χοροίς Αγγέλων συνοικείν πάντοτε, αφέντας τα νυν όντα ως μη όντα, και ειδότας ψάλλειν•
Αλληλούϊα.
Λάμψας φως επί πάσιν, ο Σωτήρ τοις εν άδη εφώτισας τους κάτω κειμένους• πυλωροί δε άδου την αυγήν μη ενέγκαντές σου, ως νεκροί πεπτώκασιν• οι τούτων δε ρυσθέντες, νυν ορώντες τον Σταυρόν βοώσι•
Χαίρε, ανάστασις τεθνεώτων• χαίρε, παράκλησις των πενθούντων.
Χαίρε, των ταμείων του άδου η κένωσις• χαίρε, Παραδείσου τρυφής η απόλαυσις.
Χαίρε, ράβδος η ποντίσασα τον Αιγύπτιον στρατόν• χαίρε αύθις, η ποτίσασα Ισραηλίτην λαόν.
Χαίρε, έμψυχον Ξύλον, του Ληστού σωτηρία• χαίρε, εύοσμον ρόδον, ευσεβών ευωδία.
Χαίρε, τροφή πεινώντων εν πνεύματι• χαίρε, σφραγίς, ην έλαβον άνθρωποι.
Χαίρε, Σταυρέ, μυστυρίων η θύρα• χαίρε, εξ ου ρείθρα χέονται θεία.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Μέλλοντος Μωϋσέως, το πολύμοχθον γένος, λυτρώσασθαι εκ του λυμεώνος, επεδόθης ως ράβδος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτο και Θεού σύμβολον• διόπερ κατεπλάγη σου Σταυρέ, την δυναστείαν κράζων•
Αλληλούϊα.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ν’ (50) Ψαλμός
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διά παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας• τα άδηλα και τα κρυφία της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι• πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τα ανομίας εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου• αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν• ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον• καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα.
Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Τον Κανόνα, του οποίου η Ακροστιχίδα (Ποίημα Κωνσταντίνου Δαπόντε)
Χαράς δοχείον, σοι πρέπει χαίρειν μόνω. Ιησούς.
Ωδή α’. Ήχος β’. Ο Ειρμός
Ανοίξω το στόμα μου, και πληρωθήσεται πνεύματος, και λόγον ερεύξομαι, τω ζωηφόρω Σταυρώ, και οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, και άσω γηθόμενος, τούτου τα θαύματα.
Τροπάρια
Χριστού σκήπτρον άγιον, εμψυχωμένον σε Πνεύματι, Σταυρέ πανσεβάσμιε, Ελένη βλέπουσα, προσεφώνει σοι• Χαίρε Χριστού δόξα, δι’ ου δόξαν άπαντες προσενεδύθημεν.
Αήττητος δύναμις, χαίρε Σταυρέ τρισμακάριστε, πιστών δεομένων σου• χαίρε η μάχαιρα, η εκκόπτουσα, τα κέρατα δαιμόνων• χαίρε αγλαόκαρπον, δένδρον πανάγιον.
Ράβδος η βλαστήσασα, χαίρε Χριστόν τον ζωήρρυτον, καρπόν εξ ου τρώγοντες, ζωήν καρπούμεθα• χαίρε ένδοξον, σημείον του Δεσπότου, αφ’ ου σαλευθήσονται γη και ουράνια.
Άγγελων αγλάϊσμα, χαίρε βροτών το διάσωσμα, δαιμόνων πολύστονον, τραύμα πανύμνητε, ζωοπάροχε, Σταυρέ η σωτηρία, καταπονουμένων τε, και η αντίληψις.
Ωδή γ’. Ο Ειρμός
Τους σους υμνολόγους Ζωοδότα, ιάσεων άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, και εν τη θεία δόξη σου, στέφανων δόξης αξίωσον.
Τροπάρια
Σταυρέ η αρχή της σωτηρίας, Σταυρέ των Μαρτύρων η χαρά, κήρυγμα Αποστόλων τε, Εκκλησιών ομόνοια, σκέπε, φρούρει και φύλαττε, τους καυχωμένους τω κράτει σου.
Διώκονται φάλαγγες δαιμόνων, τη ση σημειώσει Δυνατέ• όθεν βοώμεν χαίρε σοι• δι’ ου ηνώθησαν, η γη και τα ουράνια, και εθεώθη ο άνθρωπος.
Οδός προς μονάς τας ουρανίους απάγουσα, χαίρε το λαμπρόν, του Ιησού μου τρόπαιον• χαίρε ανάκτων στέφανος, χαίρε σωτήρ παγκόσμιος• χαίρε η ράβδος ευθύτητος.
Χαίρε, συ η ράβδος βασιλείας, δυνάμεως• χαίρε του Χριστού, η ράβδος ην απέστειλεν εκ της Σιών ο Κύριος• χαίρε φυτόν αθάνατον, υφ’ ούπερ σκέπονται άπαντες.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Οίκοι.
Νόμον ο εν Σιναίω, τω Θεόπτη δους παλαί, Σταυρώ εθελοντί προσηλούται, υπέρ άνομων ανόμως ανδρών, και κατάραν νόμου παλαιάν έλυσεν, ίνα Σταυρού την δύναμιν ορώντες, άπαντες νυν, βοώμεν•
Χαίρε, ανόρθωσις πεπτοκότων• χαίρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.
Χαίρε, Αναστάσεως Χριστού το εγκαίνισμα• χαίρε, μοναζόντων το θείον εντρύφημα.
Χαίρε, δένδρον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπονται πιστοί• χαίρε, ξύλον προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον εν γη.
Χαίρε, της Βασιλείας κατ’ εχθρών συμμαχία• χαίρε, της πολιτείας κραταιά προστασία.
Χαίρε, Κριτού δικαίου φανέρωσις• χαίρε, βροτών πταιόντων κατάκρισις.
Χαίρε, Σταυρέ, ορφανών αντιλήπτορ• χαίρε, Σταυρέ, πλουτιστά των πενήτων.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ξένον θαύμα ιδόντες, ξένον βίον βιώμεν, τον νουν εις ουρανόν ανυψούντες• δια τούτο γαρ εν τω Σταυρώ ο Χριστός επάγη, και σαρκί πέπονθε, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας•
Αλληλούϊα.
Όλος ήλθεν εξ ύψους, την Θεότηταν έχων, ο μόνος προαιώνιος Λόγος• και τεχθείς εκ Παρθένου Μητρός, και φανείς τω κόσμω ταπεινός άνθρωπος, Σταυρόν καταδεξάμενος, εζώωσε αυτώ βοώντας•
Χαίρε, Σταυρέ της ειρήνης όπλον• χαίρε, βαλβίς των οδοιπορούντων.
Χαίρε, σωζομένων σοφία και στήριγμα• χαίρε, απολλυμένων μωρία και σύντριμμα.
Χαίρε, εύκαρπον, αθάνατον, και ζωηφόρον φυτόν• χαίρε άνθος, όπερ ήνθησε την σωτηρίαν ημών.
Χαίρε, ότι συνάπτεις τα εν γη συν τοις άνω• χαίρε, ότι φωτίζεις τας καρδίας των κάτω.
Χαίρε, δι’ ου φθορά εξωστράκισται• χαίρε, δι’ ου η λύπη ηφάνισται.
Χαίρε, κάλων μυριάριθμος όλβος• χαίρε, πιστών μυριώνυμον εύχος.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Πέπτωκε των δαιμόνων, η παμβέβηλος φάλαγξ, και γένος των Εβραίων ησχύνθη, προσκυνούμενον τον Σταυρόν παρά πάντων, μετά πόθου βλέποντες, αεί δε αναβλύζοντα ιάματα τοις εκβοώσιν.
Αλληλούϊα.
Ρεύματα συνεστάλη, λογισμών κακοδόξων, παγέντος σου Χριστέ επί ξύλου• απορούσι γαρ όντως το, Πως και Σταυρόν υπέστης, και φθοράν πέφευγας• ημείς δε την Ανάστασιν δοξάζοντες, αναβοώμεν.
Χαίρε, σοφίας Θεού το ύψος• χαίρε, προνοίας αυτού το βάθος.
Χαίρε, μωρολόγων αλόγων η άγνοια• χαίρε, μαντιπόλων αφρόνων απώλεια.
Χαίρε, ότι την Ανάστασιν εμφανίζεις του Χριστού• χαίρε, ότι τα παθήματα ανακαινίζεις αυτού.
Χαίρε, των πρωτοπλάστων την παράβασιν λύσας• χαίρε, του Παραδείσου τας εισόδους ανοίξας.
Χαίρε Σταυρέ, τοις πάσι σεβάσμιε• χαίρε, εθνών απίστων αντίπαλε.
Χαίρε Σταυρέ, ιατρέ των νοσούντων• χαίρε, αεί βοηθέ των βοώντων.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Σώσει θέλων των κόσμον, ο του κόσμου κοσμήτωρ, κατήλθε προς αυτόν απορρήτως• και Σταυρόν υπέστη, Θεός ων, δι’ ημάς, τα πάντα καθ’ ημάς δέχεται• διό και λυτρωσάμενος ημάς, ακούει παρά πάντων•
Αλληλούϊα.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ωδή δ’. Ο Ειρμός
Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου Θεότητος• εν Σταυρού τω ξύλω, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τη ακηράτω παλάμη, και διέσωσε, τους κραυγάζοντας• Δόξα Χριστέ τη δυνάμει σου.
Τροπάρια
Ευφημούμέν σε προθύμως, υποπόδιον λέγοντες, των ποδών Κυρίου, εν ω προσκυνούμεν πανάγιε, χαίρε Σταυρέ• και υψούμεν τον υψώσαντα, την πεσούσαν φύσιν παραβάσει Προπάτορος.
Ιορδάνης μαρτυρεί σου, την φρικτήν θείαν δύναμιν, Σταυρέ του Κυρίου, αναχαιτισθείς υπέρ λόγον τε, και τόπον δους Πατριάρχη διαβαίνοντι, και ανάξας τω Ελισσαιέ το σιδήριον.
Όφεις χαίρε ο κτιννύων, εν ερήμω βλεπόμενος• χαίρε φως Κυρίου, το φωτίζον πάντα τα πέρατα• χαίρε ο σκόλοψ βαρβάρων, η κατάλυσις, των ξοάνων τε, και Ιουδαίων απώλεια.
Νήσοι, ήπειρος η πάσα, σω τιμίω κλεΐζονται, κλέος οικουμένης, Σταυρέ ζωηφόρε ονόματι• ύψωσον κέρας απάντων, χριστωνύμων τε, και κατάβαλε των εναντίον το φρύαγμα.
Σοι βοώμεν ως εμψύχω• Χαίρε Ξύλον τρισόλβιον• χαίρε ζωής Ξύλον• χαίρε προσκυνούμενον πάντοτε, υπό Αγγέλων, ανθρώπων• χαίρε καύχημα, ουρανού και γης, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.
Ωδή ε’. Ο Ειρμός
Εξέστη τα σύμπαντα, επί τη θεία δόξη σου• συ γαρ τρισμακάριστον ω Ξύλον, έσχες εις ύψος τον επί πάντων Θεόν, και έδειξας άχρονον ημίν, πάσι τοις υμνούσί σε, σωτηρίαν δωρούμενος.
Τροπάρια
Όπλον θεοχάλκευτον, ο θυρεός της πίστεως, κράτος το ακράδαντον εν μάχαις, Σταυρέ Κυρίου, χαίρε η δίστομος σπάθη των πιστών• χαίρε δι’ ης, Άγαρ κατασφάττεται, και εγείρονται τρόπαια.
Ισχύς και οχύρωμα, ανθρώπων Σταυρέ τίμιε, κλίμαξ τον Θεόν εστηριγμένον, επί σε έχουσα, χαίρε το κήρυγμα, πάντων Προφητών• χαίρε δι’ ου ο κόσμοςς ηγίασται, και Σατάν καταβέβληται.
Πάθος το κεφάλαιον, παθών Κυρίου ένδοξε, χαίρε του παθόντος εκουσίως, εξ ου το θείον πόμα ανέβλυσε, πάσι το πανάχραντον αυτού Αίμα, και επίομεν, εκτακέντες οι άνθρωποι.
Ρείθροις θείου Αίματος, επαρδευθείς πανάγιε Σταυρέ, θεοτίμητε τους πίστει, σώζε κινδύνων, και του λοιμού και λιμού, βοώντάς σοι• χαίρε η πηγή, άρδουσα τα σύμπαντα, τα σωτήρια νάματα.
Ευλόγησον Κύριε, του σου Σταυρού τη χάριτι, τον ενιαυτόν χρηστότητός, τους ιερέας, τους βασιλείς, τον στρατόν, πάντα περιούσιον λαόν, πιστώς προσκυνούντάς σου, τον Σταυρόν τον φωτόμορφον.
Ωδή στ’. Ο Ειρμός
Την θείαν ταύτην και πάντιμον, τελούντες Εορτήν οι θεόφρονες του θεοδέγμονος, Σταυρού, τας χείρας κροτήσωμεν, τον επ’ αυτώ τεθέντα Θεόν δοξάζοντες.
Τροπάρια
Πάσα η γη προσκυνούμέν σε, και ψάλλομεν τω θείω ονόματι, σου Σταυρέ ύψιστε, σεπτώ Αγγέλοις υπάρχοντι, και φοβερώ καυτοίς τοις δαιμόνων άρχουσι.
Ελένη γήθεν το λάβαρον, εκλάμψαν βασιλείας τουπίσημον, Χριστιανών ημών, γνούσα το, χαίρε σοι έκραζε, χαίρε ημών η δόξα και το κραταίωμα.
Ιδού καυτοί σοι κραυγάζομεν• χαίρε Σταυρέ Κυρίου πανένδοξε• χαίρε ελπίζω ημών• χαίρε υψών ημάς άπαντας, τη παγκοσμίω ήδη θεία υψώσει σου.
Χαράς αιτίου υπάρξαντος, πιστοί νυν τη δυνάμει σου χαίρομεν, και προσκυνούμέν σε• χαίρε λαμπτήρ παμφαέστατε• χαίρε νηπίων φύλαξ και πολυΰμνητε.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Οίκοι
Τείχος της οικουμένης, ω Σταυρέ ζωηφόρε, απόρθητον και θείον νοούμεν• ο γαρ του ουρανού και της γης, κατασκευάσας σε Ποιητής, τάννυσι τας χείρας, ξένον άκουσμα• και άπαντας εκφωνείν διδάσκει•
Χαίρε, η βάσις της ευσεβείας• χαίρε, το νίκος της κληρουχίας.
Χαίρε, Αμαλήκ νοητόν ο τροπούμενος• χαίρε, Ιακώβ ταις χερσί προτυπούμενος.
Χαίρε, συ γαρ ανεμόρφωσας τας παλαιτάτας σκιάς• χαίρε, συ γαρ ανεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.
Χαίρε, ο τον Σωτήρα των απάντων βαστάσας• χαίρε, ο τον φθορέα των ψυχών καταργήσας.
Χαίρε, δι’ ου Αγγέλοις ηνώθημεν• χαίρε, δι’ ου φωτί κατηυγάσθημεν.
Χαίρε, σε γαρ προσκυνούμεν τιμώντες• χαίρε, σοι γαρ προσφωνούμεν βοώντες•
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ύμνος άπας μειούται, συνακολουθείν θέλων, τω πληθεί των πολλών σου θαυμάτων• εγκωμίων πληθύν και γαρ αν προσάξωμέν σοι, ω Σταυρέ τίμιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν• αλλ’ ουν βοώμεν•
Αλληλούϊα.
Φωτοπάροχχον αίγλην, τοις εν σκότει δωρείται, Σταυρός ο ζωοδώρητος ούτος• το γαρ άϋλον δέδεκται φως, και προς γνώσιν θείαν δαδουχεί άπαντας• υψοί δε νυν υψούμενος τον νουν ημών, αναμέλπειν ταύτα•
Χαίρε, φωστήρ, τοις εν σκότει φαίνων• χαίρε, αστήρ τον κόσμον αυγάζων.
Χαίρε, αστραπή, χριστοκτόνους αμβλύνουσα• χαίρε, η βροντή, τους απίστους εκπλήττουσα.
Χαίρε, ότι κατελάμπρυνας Ορθοδόξων τους χορούς, χαίρε, ότι κατηδάφισας των ειδώλων τους βωμούς.
Χαίρε, ούπερ ο τύπος ουρανόθεν εφάνη• χαίρε, ούπερ η χάρις πονηρίας ελαύνει.
Χαίρε, σαρκός σημαίνων την νέκρωσιν• χαίρε, παθών ο κτείνων επέγερσιν.
Χαίρε, εν ω ο Χριστός εσταυρώθη• χαίρε, δι’ ου πας ο κόσμος εσώθη.
Χαίρε Ξύλον, μακάριον.
Χάριν δούναι θελήσας, ο Χριστός τοις ανθρώποις, τας χείρας επί ξύλου εκτείνει, και τα έθνη πάντα συγκαλεί, και βασιλείαν πάσιν ουρανών δίδωσι, τοις μέλπουσι τον ύμνον επαξίως, και πιστώς βοώσιν•
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τον ύμνον, ευφημούμεν εκ πόθου, ως έμψυχον Κυρίου σε Ξύλον• επί σοι γαρ παγείς εν σαρκί, ο δεσπόζων των δυνάμεων, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι ταύτα•
Χαίρε, Σταυρέ, νοητή ρομφαία• χαίρε, Αγίων άγιον βλέμμα.
Χαίρε, Προφητών και Δικαίων προκήρυγμα• χαίρε, του Χριστού λαμπροφόρον στρατήγημα.
Χαίρε, κάλλος και διάδημα βασιλέων ευσεβών• χαίρε, κράτος και οχύρωμα ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της αληθείας ευκλεέστατος κόσμος• χαίρε, της σωτηρίας ευτυχέστατος όρμος.
Χαίρε, φαιδρόν απάντων αγλάϊσμα• χαίρε, υιών της Άγαρ φυγάδευμα.
Χαίρε, φωτός ακηράτου λυχνία• χαίρε, ψυχής της εμής θυμηδία.
Χαίρε Ξύλον, μακάριον.
Ω πανύμνητον Ξύλον, το βαστάσαν τον πάντων Αγίων, αγιώτατον Λόγον (τρις)• δεδεγμένων ημώς τα λιτάς, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, και αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως τους σοι βοώντας•
Αλληλούϊα.
Άγγελοι ουρανόθεν, αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβω• και φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες, εξίστανται, και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα•
Χαίρε, Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ• χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.
Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα• χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.
Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ• χαίρε, συνθετοτρισόλβιε, και χαρίτων παροχεύ.
Χαίρε, ότι υπάρχεις υποπόδιον θείον• χαίρε, ότι ετέθης εις προσκύνησιν πάντων.
Χαίρε, κρατήρ του νέκταρος έμπλεως• χαίρε, λαμπτήρ της άνω λαμπρότητος.
Χαίρε, δι’ ου ευλογείται η κτίσις• χαίρε, δι’ ου προσκυνείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας• Χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Ωδή ζ’. Ο Ειρμός
Ουκ ελάτρευσαν, τη κτίσει οι θεόφρονες, παρά τον Κτίσαντα• αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος και Θεός ευλογητός ει.
Τροπάρια
Αναφέρουσα, εκ γης προς τα ουράνια, χαίρε η γέφυρα• χαίρε σημείον εν ω, φλογίνη ρομφαία μεν υποκεχώρησε. Ληστής ήλθε δε, χαίρων εις τον Παράδεισον• Ανυμνώ την δύναμίν σου.
Ιερέων η ευπρέπεια ζωήρρυτε, χαίρε θεμέλιον της Εκκλησίας ημών, γαλήνη του σύμπαντος• χαίρε ανάκλησις, μετανοίας τε, και παρθενάις τήρησις• χαίρε ξύλον αφθαρσίας.
Ρόδον εύοσμον, άνθος χαίρε αμάραντον, ράβδος βλαστήσασα της σωτηρίαν ημών• Ζωής χαίρε τράπεζα, παρατιθέμενον, άρτον έχουσα• χαίρε τροφή πεινώντων τε και λιμήν χειμαζομένων.
Ευφημεί σε, μακαρίζοντα τα πέρατα, και ανακράζει σοι• Χαίρε το άρμα Θεού, εν ω περιέδραμεν αγαλλιώμενος, ώσπερ γίγας τις, τον ουρανόν, την άβυσσον, έως άκρων ουρανίων.
Ιλαστήριον, απάντων χαίρε τίμιε• χαίρε η σύστασις, παντός του κόσμου Σταυρέ, δι’ ου υψουμένου τε συνανυψούμεθα, και διάβολος, πίπτει εις άδου πέταυρον, τω αυτώ ητοιμασμένον.
Ωδή η’. Ο Ειρμός
Παίδας ευαγείς εν τη αβύσσω, ο τύπος του θεοδόχου διεσώσατο, τότε μεν τυπούμενος• νυν δε ενεργούμενος, την οικουμένην άπασαν αγείρει ψάλλουσαν• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Τροπάρια
Ναμάτων πηγής εκ σωτηρίου, του θείου Σταυρού, πλουσίως αρυσώμεθα, θεορρύτων άπαντες, της πλευράς του πλάσαντος, ημάς προθύμως κράζοντες και πιστεί ψάλλοντες• Τον Τίμιον υμνούμεν Κυρίου, και υπερυψούμεν Σταυρόν εις τους αιώνας.
Μέσον ουρανού και γης ιδρυθής, ως κλίμας Σταυρέ Κυρίου ωραιο΄τατε, ίνα ανατρέχωμεν προς τα επουράνια, δια της σης οι άνθρωποι ανόδου, ψάλλοντες• Τον Τίμιον Σταυρόν ανυμνούμεν, και υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Ο τόπος Κυρίου, ου οι πόδες, οι άγιοι σοι προς σωτηρίαν έστησαν• όθεν προσκυνούμέν σε, Σταυρέ ηλιόμορφε, των ασκητών εντρύφημα, του Παντοκράτορος, η έκλαμπρος σημαία της νίκης, κατά του Βελιάρ, η θεοδόχος κλίνη.
Νεκροί δια σου ζωοποιούνται• θανάτου και γαρ τον νεκρωτήν εβάστασας• τυφλοί αναβλέπουσιν, ώτα διανοίγονται, δαίμονες διώκονται, πάθη αφίστανται, μυρίων αγαθών ταμειούχε, Σταυρέ του Σωτήρος, η κλεις του Παραδείσου
Ώφθης Κωνσταντίνω τω μεγάλω, τω κράτορι ευσεβείας, ω πανέβαστε, Σταυρέ θεοδώρητε, και πανυπερθαύμαστε, ηλιακών λαμπρότερος βολίδων• όθεν σε τον Κύριον υμνούμεν τον δόντα, και υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ’. Ο Ειρμός
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δε, αΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τα ιερά θαυμάσια της Θεομήτορος, και βοάτω• Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.
Τροπάρια
Ίθυνον ημών, Σταυρέ παμμακάριστε, των προσκυνούντων σε, προς τα εντολάς Χριστού, την ζωήν, ίνα σοι Χαίρε κράζωμεν• χαίρε κατάρας λύτρωσις, ως ταννυσθέντος σοι, του Κυρίου και κατάραν λύσαντος, ευλογίαν ημίν αντεισάξαντος.
Ήρθη επί γης, απάσης η δόξα σου, Σταυρέ και έπλησε, και τα επουράνια• διό σοι, Χαίρε αεί κραυγάζομεν• χαίρε, δι’ ου εσώθημεν, τα έθνη άπαντα, προσκυνούντες, Τριάδα αχώριστον, τον Πατέρα, Υιον συν των Πνεύματι.
Συ ει ο Σταυρός, δι’ ου πάλαι έσχισε, Μωσής την θάλασσαν• συ ει η εκφυήσασα, Ααρωνίτις η ράβδος τα κάρυα• συ το γλύκαναν ξύλον Μέρας τα νάματα• σοι βοώμεν• Χαίροις προφητόφθεγκτε, αυτουργέ τεραστίων εκάστοτε.
Όλης εκ ψυχής, το Χαίρέ σοι κράζομεν, Σταυρέ πανάγιε, και κατασφραγίζομεν, αυτούς, και πόλεις πλοία τε, και ιερά, και άπαντα τα εγχειρήματα, σου το θείον, όνομα χαράττοντες, πεποιθότες εν σοι και τροπούμενοι.
Ύψωσον Χριστέ, ημών λατρευόντων σοι, και προσκυνούντων σου, τον ζωοποιόν Σταυρόν, και τα φρικτά σοι, θεία παθήματα, την πολιτεία• θραύσον δε, τους αντιλέγοντας, ίνα γνώσι, πάντες την αήττητον, του Τιμίου Σταυρού σου την δύναμιν.
Σώσόν με Μητρός, τη χαρίτι δέομαι της παναχράντου σου, και ζωοποιού Σταυρού, θεία δύναμει, ον και υπέμεινας, ω Ιησού μακρόθυμε, και πολυέλεε, ίνα σώσης, ρεύσον το εικόνα σην, και ομοίωσιν φέρον πλαστούργημα.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Δεκ 19, 2015 8:12 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ «ΖΩΟΔΟΧΟΝ ΠΗΓΗΝ»



Ποίημα Γερασίμου Μ. Μικραγιαννανίτου


Ευλογήσαντος του Ιερέως.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου• εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος• και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου• η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον• δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία• ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.

Ευθύς είς Ήχον Δ΄.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄ ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)


Και τα παρόντα Τροπάρια.
Ήχος δ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως ανεξάντλητος πηγή ευσπλαγχνίας, Θεοχαρίτωτε Αγνή Θεοτόκε, βλύσον υμίν το ύδωρ των χαρίτων σου• πίστει γαρ προσπίπτομεν, τη αγία Πηγή σου, νάματα σωτήρια, πηγαζούση τω κόσμω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, και ιαμάτων, την χάριν αντλήσωμεν.

Δόξα, και νυν. Όμοιον.


Πάθη ποικίλα θεραπεύει Παρθένε, το θείον ύδωρ της αγίας Πηγής σου, πίστει θερμή εκ ταύτης λαμβανόμενον• όθεν τους προστρέχοντας, τω πανσέπτω ναώ σου, κρήνη ζωοδώρητε, Θεοτόκε Μαρία, των εν τω βίω ρύου πειρασμών, και δίδου πάσιν, ειρήνην και ίασιν.





Ψαλμός Ν (50).


Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου• αγαλλιάσσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα σου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν• ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον• καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα• τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.





Ο κανών ου η ακροστοιχίς.


«Ύδωρ μοι βλύσον ζωής Παρθένε. Γερασίμου».





Ωδή α . Ήχος πλ. δ . Υγράν διοδεύσας.

Υδάτων αΰλων ζωοποιών, θεόβρυτε κρήνη, Παντευλόγητε Μαριάμ, του θείου ελέους σου τα ρείθρα, βλύσον ημίν τοις πιστώς σε δοξάζουσι.

Δροσίζει το ύδωρ της σης Πηγής, και άρδει Παρθένε, και εν πίστει ζωογονεί, ψυχάς κεκαυμένας πλείστοις πόνοις, τη ενεργεία της σης αγαθότητος.

Ως ήκουσε Κόρη της σης φωνής, ο Λέων εφεύρε, την Πηγήν σου την θαυμαστήν• η πίστει και πόθω προσιόντες, αγιασμού δωρεάς κομιζόμεθα.

Ρυπώσάν μου κάθαρον την ψυχήν, τοις ρείθροις Παρθένε, των πλουσίων σου οικτιρμών, και πλύνον τον νουν μου Θεοτόκε, τοις μυστικοίς των χαρίτων σου νάμασι.


Ωδή γ . Ουρανίας αψίδος.

Μέλι ώσπερ εκ πέτρας, κατά Δαβίδ Άχραντε, εν τω Βυζαντίω το ύδωρ, Πηγής σου έβλυσεν, όνπερ πινόμενον, των αγαθών σου παρέχει, γλυκασμόν σωτήριον, τοις σε δοξάζουσιν.

Οι διψώντες εφ’ ύδωρ, το της Πηγής σπεύσατε, της Αειπαρθένου Μαρίας, και Θεομήτορος, ίνα τον καύσωνα, της χαλεπής αμαρτίας, σβέσητε και λάβητε, χάριν και έλεος.

Ιλασμόν σωτηρίας, ως τον Χριστόν τέξασα, έβλυσας τω κόσμω Παρθένε• νυν δε την κρήνην σου, τοις πάσι δέδωκας, της αφθαρσίας το νέκταρ, τοις πιστώς προστρέχουσιν, αναπηγάζουσαν.

Βροτοκτόνου κακίας, νοΐ Αγνή άφρονι, πέπωκα ιόν κατά κόρον, και τεθανάτωμαι• αλλά τω ύδατι, της ζωηφόρου Πηγής σου, την ψυχήν εύφρανον και ζωοποίησον.

Διάσωσον ως ανεξάντλητος βρύσις θείου ελέους, Θεοτόκε επηρειών του αλάστορος, τους της Πηγής σου τα θαύματα ανυμνούντας.

Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.





Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β . Πρεσβεία θερμή.

Πηγή αγαθών, υπάρχεις Αειπάρθενε, τεκούσα Χριστόν, χρηστότητος την άβυσσον• διο τους καταφεύγοντας, ζωοδόχε Πηγή τη ση χάριτι, από παντοίων λύτρωσαι παθών, και δίδου ειρήνην ταις ψυχαίς ημών.


Ωδή δ . Εισακήκοα Κύριε.

Λύσιν πάσης κακώσεως, δρέπονται οι σπεύδοντες τω σω ύδατι• δια τούτο Μητροπάρθενε, τα πολλά σου θαύματα κηρύττομεν.

Ύδωρ θείον αθάνατον, στάξον ως νεφέλη ημίν θεόδροσος, τοις προστρέχουσι Πανάχραντε, τω σεπτώ ναώ σου μετά πίστεως.

Συντριβέντας τοις πάθεσιν, ως της ευσπλαγχνίας πηγή ακένωτος, Θεοτόκε επανόρθωσον, τους θερμώς προστρέχοντας τη σκέπη σου.

Οι δεινοίς συνεχόμενοι, τω σεπτώ ναώ σου σπεύδοντες Δέσποινα, απαλλάττονται των θλίψεων, και τα μεγαλείά σου δοξάζουσι.


Ωδή ε . Φώτισον ημάς.

Νέκρωσον ημών το γεώδες Κόρη φρόνημα, ενεργεία θαυμαστή ζωοποιώ, προϊούση εκ του νάματος της κρήνης σου.

Ζώωσον αγνή, νεκρωθείσαν την καρδίαν μου, η ζωώσασα νεκρούς υπερφυώς, τω ραντίσματι του ύδατος της κρήνης σου.

Ώφθη αληθώς, ιατρείον πάσης θλίψεως, Θεοτόκε ο τιμώμενος ναός, της Πηγής σου θεία κλήσει ως ηυδόκησας.

Ήρθη μυστικώς, και διέδραμε τα πέρατα, Θεοτόκε της αγίας σου Πηγής, η ενέργεια και χάρις η σωτήριος.


Ωδή στ . Την δέησιν.

Σωμάτων τας καχεξίας ιάται, και δαιμόνων απελαύνει τα σμήνη, της ζωηφόρου Πηγής σου το ύδωρ, ως πεπλησμένον της θείας σου χάριτος• διο θεράπευσον ημών, τας ψυχάς και τα σώματα Άχραντε.

Πηγάζον, αψοφητί εν τη πόλει, τη του Βύζαντος Πηγής σου το ύδωρ, καθαγιάζει πιστών τας χορείας, πίστει θερμή λαμβανόμενον Άχραντε• και νυν τω θείω σου ναώ, τους πιστώς προσιόντας αγίασον.

Ανάκτων, πιστών δυσίατον πάθος, ως ιάτρευσας Πηγή ζωηφόρε, ούτω καμού την νοσούσαν καρδίαν, και τους του σώματος πόνους θεράπευσον, και χαλεπών δυσχερειών, Θεοτόκε απήμαντον τήρει με.

Ρημάτων, της κατωδύνου ψυχής μου, ενωτίζου συμπαθώς Θεοτόκε, και την προσούσαν εν ταύτη κακίαν, τη συνεργεία του δράκοντος νέκρωσον, και ίθυνόν με προς ζωήν, μετανοίας και σώσόν με δέομαι.

Διάσωσον ως ανεξάντλητος βρύσις θείου ελέους, Θεοτόκε επηρειών του αλάστορος, τους της Πηγής σου τα θαύματα ανυμνούντας.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β . Τοις των αιμάτων σου

Ως ζωηφόρος πηγή θείας χάριτος, Παντοβασίλισσα Κόρη Πανύμνητε, το νάμα της θείας χρηστότητος, βλύσον ημίν εις πταισμάτων συγχώρησιν• συ γαρ ημών μέγα προσφύγιον.


Προκείμενον.

Ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο Ύψιστος. (Τρις).

Στιχ. Του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού.
Ευαγγέλιον εκ του κατά Λουκάν. (α΄ 39 - 49. 56)


Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής• και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη, και είπεν• Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ• Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί• ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.

Δόξα. Ταις της Θεοτόκου...

Και νυν. Ταις της Παναχράντου...

Στιχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β . Όλην αποθέμενοι.
Κρήνην την ακένωτον, ην εφανέρωσας πάλαι, Δέσποινα τω Λέοντι, τη επισκιάσει σου εθαυμάτωσας, εν πολλοίς θαύμασι• και γαρ οι λαβόντες, και πιόντες μετά πίστεως, από του ύδατος, πόνων και παθών ελυτρώθησαν• διο σε ικετεύομεν• Δίδου και ημίν δόσιν άνωθεν, θείας συμπαθείας, και στάξον γλυκασμόν τον νοητόν, ταις φαρμαχθείσαις ψυχαίς ημών τη γεύσει του χείρονος.


Ο Ιερεύς. Σώσον ο Θεός τον λαόν σου...


Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.

Θαυμαστώς εδοξάσθη, της αγίας Πηγής σου το ύδωρ Άχραντε• παρέχει γαρ ιάσεις, και παύει αλγηδόνας ψυχής άμα και σώματος• ων της πικράς συνοχής, ρύσαι ημάς Παρθένε.

Εις τα πέρατα πάντα, της Πηγής σου η χάρις διαβεβόηται, και πίστει οι νοσούντες, ως φάρμακον το ύδωρ, εξ αυτής κομιζόμενοι, ρύονται πάσης φθοράς, Παρθένε Θεοτόκε.


Νεκρωθέντα εγείρεις, Θετταλόν άνδρα Κόρη θείω ραντίσματι, αγίου ύδατός σου• διο καμέ θανόντα, αμαρτίας τω δήγματι, διέγειρόν με Αγνή, προς κτήσιν μετανοίας.

Εν τω θείω ναώ σου, ω Πηγή ζωηφόρε Παρθένε Άχραντε, προστρέχομεν εν πίστει, ως αν των οικτιρμών σου, τα δωρήματα λάβωμεν• μη ουν στερήσης ημάς, Αγνή της σης ευνοίας.


Ωδή η . Τον Βασιλέα.

Γέγονας Κόρη, αμαρτωλών σωτηρία, ως κυήσασα τον πάντων Βασιλέα• όθεν Ζωοδόχε, Πηγή σε ανυμνούμεν.

Έβλυσας κόσμω, αθανασίας τα ρείθρα• και νυν όμβρησον οία ζωής νεφέλη, όμβρον αφθαρσίας, Υπερευλογημένη.

Ρύσαί με Κόρη, της του εχθρού δυναστείας, και κατάρδευσον διψώσαν την ψυχήν μου, νάμασιν αΰλοις, ζωής και σωτηρίας.

Άπας προστρέχων, τη Ζωοδόχω Πηγή σου, πάσης θλίψεως λυτρούται και ανάγκης• όθεν σε Παρθένε, αεί δοξολογούμεν.


Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.

Σαρκός μου τας οδύνας, παύσον Θεοτόκε, και της ψυχής μου τα τραύματα ίασαι, τη κοινωνία του ύδατος της σης χάριτος.

Ιλέω όμματί σου, ίδε τους εστώτας, ω ζωηφόρε Πηγή τη εικόνι σου, και τα αιτήματα τούτων πλήρου Πανάμωμε.

Μητράνανδρε Παρθένε, Κεχαριτωμένη, δέχου ημών τας δεήσεις εκάστοτε, και τας ψυχάς ημών πλήσον φωτός της χάριτος.

Ο οίκος σου πηγάζει, θείαν ευφροσύνην, επισκιάσει της σης αγαθότητος, τοις ανυμνούσι Παρθένε τα μεγαλείά σου.

Υπέρτερον τον νουν μου, δείξον Θεοτόκε, χαμαιπετών λογισμών του αλάστορος, και πότισον ύδατι της σης χάριτος.


Και ευθύς ψλαλλομεν το.

Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν• την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια

Ύδατι Πηγής σου της θαυμαστής, κάθαρον τον ρύπον, της ψυχής μου της ταπεινής, και την φλόγα σβέσον, Παρθένε των παθών μου, ως αν αεί κηρύττω τα μεγαλείά σου.

Τον Χριστόν ως όμβρον ζωοποιόν, Κόρη δεξαμένη, εν γαστρί σου τη καθαρά, πηγή σωτηρίας, τω κόσμω ανεδείχθης, πηγάζουσα Παρθένε, χάριν και έλεος.

Ξήρανον τοις ρείθροις της σης Πηγής, βορβορώδες ρεύμα, κατακλύζον μου την ψυχήν, Κεχαριτωμένη, Παρθένε Θεοτόκε, και προς ζωής το ύδωρ, τον νουν μου ίθυνον.

Βλύζει επινεύσει σου τη σεπτή, εν τω Βυζαντίω, η Πηγή σου χύδην αεί, ιάματα πλείστα, ύδατι τω αγίω, Παρθένε Θεοτόκε, τοις ανυμνούσί σε.

Ίασαι ψυχήν μου την ταπεινήν, πάθει ανιάτω, τηκομένην οδυνηρώς, ύδατι αγίω, της θαυμαστής Πηγής σου, και σώσόν με Παρθένε, τον πεποιθότα σοι.

Χαίρει ευσεβούντων πάσα πληθύς, προσιούσα Κόρη, τω ναώ σου τω ιερώ, τω ανακειμένω, Πηγή σου τη αγία, και ευλαβώς δοξάζει, την σην χρηστότητα.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.


Και ευθύς το Τρισάγιον.
Είτα τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β .

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς• πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν• ελέησον ημάς.

Δόξα.

Κύριε ελέησον ημάς• επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των αμαρτιών ημών• αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών• Συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός Σου• πάντες έργα χειρών Σου, και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε• ελπίζοντες εις Σε, μη αστοχήσωμεν• ρυσθείημεν δια Σου των περιστάσεων. Συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Των Χριστιανών ασπαζομένων την εικόνα της Θεοτόκου ψάλλονται τα παρόντα Τροπάρια.

Ήχος β . Ότε εκ του ξύλου.
Κρήνη αληθώς υπερχειλής, θείων οικτιρμών και χαρίτων, ούσα Πανάχραντε, βλύσον τοις προστρέχουσι, τη ση αγία Πηγή, γλυκασμόν τον ουράνιον, και ζωής τα ρείθρα, πάσαν κατακλύζοντα, εχθρού επήρειαν, δίδου δε χαράν και ειρήνην, και πταισμάτων άφεσιν αίτει, τοις από ψυχής σε μεγαλύνουσι.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδαν μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.


Απολυτίκιον της Ζωοδόχου Πηγής.
Ήχος γ . Την ωραιότητα.

Τον υπερούσιον, όμβρον κυήσασα, πηγή ζωήρρυτος, Παρθένε πέφυκας, αναπηγάζουσα ημίν, το νέκταρ το αθάνατον, ύδωρ το αλλόμενον, εις ζωήν την αιώνιον, νάματα γλυκύρροα, εκ της Κρήνης σου πάντοτε, εξ ων επεντρυφώντες βοώμεν• χαίρε Πηγή η ζωηφόρος.


Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.
Δίστιχον.

Πηγή ζωοδώρητε Αγνή Παρθένε
Γερασίμω πήγασον χάριτος ρείθρον.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Δεκ 20, 2015 12:12 pm

Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την «ΦΟΒΕΡΑΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ»



Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Και ευθύς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος,
εν ονόματι Κυρίου (δ’)

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ…
Της Παναχράντου τη Πανσέπτω Εικόνι, οι συνεχόμενοι δεινοίς τε και πόνοις, εν στεναγμοίς και δάκρυσι κραυγάζοντες πιστώς,
πρόφθασον, βοήθησον Φοβερά Προστασία, αρωγός και στήριγμα των εις Σε προστρεχόντων,
το έλεός Σου δείξον εφ’ ημάς, τους εκ καρδίας πιστώς μεγαλύνοντας.

Δόξα Πατρί…

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο ένσαρκος άγγελος, των Προφητών ή κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού,
Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Ελισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει.
διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.

Και νύν και αεί…
Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι.
Ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου.
σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν΄ (50)

Είτα ψάλλομεν τον Κανόνα.

Ωδή α΄. Ο Ειρμός. Ήχος πλ. δ΄
Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών,
ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.


Τροπάρια.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Ώς θείων θησαύρισμα δωρεών, ασπαζόμεθα πάντες της Εικόνος Σου την Μορφήν,
Φοβερά ημών Προστασία, ημίν την θείαν Σου δρόσον ανάβλυσον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Αρωγής και ελέους τους ποταμούς, Φοβερά Προστασία, ούς εκχέει η Ση Εικών,
χάρισε, ευσπάγχνως, ως δρόσον, τοις εν κινδύνοις προς Σε καταφεύγουσιν.

Δόξα Πατρί…
Κινδύνοις και θλίψεσι και δεινοίς θερμώς εκζητούμεν Προστασίαν την Φοβεράν,
ίνα λυτρωθώμεν ταχέως και σεσωσμένοι το «Χαίρε» Σοι είπωμεν.

Και νύν…
Καταφύγιον μέγα Χριστιανών, υπάρχει, Παρθένε, η Εικών Σου η Ιερά,
Φοβερά ημών Προστασία, τους αοράτους εχθρούς εκδιώκουσα.

Ωδή γ΄. Ο Ειρμός.
Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ,
συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη σή, των εφετών η ακρότης,
των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Τοις δεινώς τρυχομένοις καταφυγή γέγονας, όθεν δυσωπούμεν, Παρθένε,
Θεοχορίτωτε, την Προστασίαν Σου, την Φοβεράν και γλυκειάν,
δίδου τοις Σοι κράζουσι και καταφεύγουσιν.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Χριστιανών αι χορείαι, ως θησαυρόν, έχουσιν την αστραπηφόρον Εικόνα
της Θεομήτορος και ως κραυγάζωσιν, ω Φοβερά Προστασία,
σπεύδεις εις βοήθειαν και απολύτρωσιν.


Δόξα Πατρί…
Πολυτίμητον Μάννα, ώς αληθώς, γέγονεν και Κρήνη η σταλάζουσα δρόσον
σε ανυμνούσι Σε η Ιερά Σου Εικών, της Φοβεράς Προστασίας,
των πιστών το καύχημα και αγαλλίαμα.

Και νυν…
Υπερθαύμαστε, Κόρη, πάντων ημών άκουσον και τα πειρασμών τρικυμίας
τάχιστα στόρεσον, ίνα βοώμέν Σοι, ω Φοβερά Προστασία,
δέξαι, Μητροπάρθενε, ύμνους τώ κράτει σου.

Διάσωσον, ω Φοβερά Προστασία, συμφορών και κινδύνων Σους δούλους,
τους ασπαζόμενους πίστει την Σην Εικόνα.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του
σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.


Και μνημονεύει ο Ιερεύς
Κύριε ελέησον (ιβ΄)

Κάθισμα. Ήχος β΄. Τα άνω ζητών…
Προστασία Φοβερά και ακαταίσχυντος των αδυνάτων ισχύς και τείχος
και στερέωμα, εκτενώς βοωμέν Σοι, Θεοτόκε, πάσι χορήγησον,
τας εκ της Σης Εικόνος δωρεάς, τοις πίστει και πόθω προσιούσί Σοι.

Ωδή δ΄ Ο Ειρμος.
Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον.
Κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την Θεότητα.

Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Των παθών το κλυδώνιον και της αθυμίας την ζάλην σκέδασον
και ευσπλάγχνω Σου προσβλέμματι πλήρωσον χαράς τους ευφημουντάς Σε.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Φοβερά Προστασία μου, αναβλύζεις νάματα ιλαρότητος, τας οδύνας
θεραπεύοντα και τα σκότη τάχος καταυγάζοντα.

Δόξα Πάτρι…
Η ελπίς και το καύχημα η καταφυγή και αντίληψις,
Προστασία και παράκλησις, Συ υπάρχεις, Κόρη, Παναμώμητε.

Και νυν…
Ταις χερσί Σου κατέχουσα, Νήπιον τον Κύριον και Θεόν ημών, εκτενώς,
Αυτόν ικέτευε, όπως των βασάνων λυτρωθείημεν.

Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.
Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου, Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην, παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.


Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Άπαντα εχθρόν, ορατό ντε και αοόρατον, Παναγία Μητροπάρθενε,
Αγνή, τη Φοβερά Σου Προστασία εξαφάνισον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Βλύσον γλυκασμόν, ταις ψυχαίς των ανυμνούντων Σε, εκ την Θείας Σου
Εικόνος, μυστικώς, ήν ορώντες, εκ καρδίας, ασπαζόμεθα.


Δόξα Πατρί…
Ίδε συμπαθώς, τους κυκλούντας την Εικόνα Σου και την ρώσιν
εκζητούντάς Σοι θερμώς, στεναγμοίς ανεκλάλήτοις τε και δάκρυσιν.

Και νυν…
Έχει ο λαός της Φωδίκος την Εικόνα Σου, ως Προστάτην, τείχος,
σκέπην και φρουρόν, δια τούτο πάντες μέγα αγαλλόμεθα.


Ωδή σ΄. Ο Ειρμός.
Την δέησιν εκχέω προς Κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τα θλίψεις.
ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε.
και δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τους μώλωπας της ψυχής ιατρεύεις των πιστώς Σε, Κόρη, προσκυνούντων
και την Σήν Χάριν, θερμώς εκζητούντων, νυχθημερόν τε προς Σε
δεομένων Σου, τον Κύριόν Σου και Υιόν, υπέρ πάντων απαύστως ικέτευε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Κατάσβεσον, Φοβερά Προστασία, δροσισμώ Σου, την πυράν αλγηδόνων
και τοις πιστοίς την Σην χάριν χορήγει, ίνα προς Σε καταφεύγωμεν
άπαντες, εν πόνοις τε και πειρασμοίς, εκζητούντες θερμώς Σήν αντίληψιν.

Δόξα Πατρί…
Φέγγει, Φοβερά Προστασία, η Εικών Σου υπέρ Ήλιον πάσι,
ήν προσκυνούντες ψυχής κατανύξει, αναβοώμεν, προς Σε,

Και νύν…

Απάλλαξον, Φοβερά Προστασία, τους Σούς δούλους πειρασμών
και κινδύνων και την πικρίαν δεινών νοσημάτων, εις γλυκασμόν
ευμενώς μεταποίησον, ίνα Σήν Χάριν, εν χαράκι α εν ύμνοις
λαμπρώς μεγαλύνωμεν.

Διάσωσον, ώ Φοβερά Προστασία,
συμφορών και κινδύνων Σούς δούλους,
τους ασπαζόμενους πίστει την Σήν Εικόνα.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως,
επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον,
ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Ο Ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται.
Κύριε ελέησον. (ιβ’)

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Τοις των αιμώατων Σου...
Της Φοβεράς Προστασίας την Εικόνα δεύτε πιστοί,
ευλαβώς προσκυνήσωμεν, αναβλύζει γάρ δρόσον ουράνιον
και ρώσιν νέμει κραταιάν τοις πίστει Αυτή καταφεύγουσιν.

Και ευθύς το Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου έν πάση γενεά και γενεά. (δις).

Στιχ. Άκουσον θύγατερ, και ίδε και κλίνον το ούς σου,
και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου
και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου έν πάση γενεά και γενεά.

Ευαγγέλιον. (Λουκά α’ 39-49,56)
Έν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη είς την ορεινήν
μετά σπουδής, είς πόλιν Ιούδα. και εισήλθεν είς οίκον Ζαχαρίου,
και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν την Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος έν τη κοιλία αυτής.
και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη
και είπεν. Ευλογημένη σύ έν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός την
κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς
με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου είς τα ώτα μου,
εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η
πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου.
Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον,, και ηγαλλίασε το
πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτηρί μου. Ότι επέβλεν επί την ταπείνωσιν της
δούλης αυτού. ιδού γάρ από του νύν μακαριουσί με πάσαι αι γενεαί.
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού.
Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρείς, και υπέστρεψεν
είς τον οίκον αυτής.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ήχος β’.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η έν Μονάδι,
εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νύν…
Ταις της Φοβεράς Προστασίας ικεσίαις εξάλειψον, Σωτήρ μου,
τας εμάς αμαρτίας.

Στιχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα ελεος σου,
και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Θησαυρός αδάπανος και μη κενούμενος, Κόρη, η Εικών Σου δείκινυται,
η Πανυπερσέβαστος, Πολυΰμνητε κλήσιν δε ουράνιον, Αγγέλοις τε
αιδέσιμον, η Εικών Σου φέρει, Δέσποινα, δι΄ ής εκβοωμέν Σοι, Χάριν
εξ Αυτής ημίν δώρησαι, σκεδάζουσα τον κλύδωνα, νόσων τε και πόνων
και θλίψεων. εύσπλαγχνος γάρ πέλεις και πλήρης συμπαθείας μητρικής,
τοις ανυμνούσί Σε, Δέσποινα, ως Θεού λοχεύτριαν.

Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός των λαόν Σου...Κύριε ελέησον (ιβ΄)

Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός.
Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ,
τη πίστει της Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες.
Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Εθαυμάστωσας όντως, την Εικόνα Σου, Κόρη, της θεϊκής Σου Μορφής,
ή πίστει εκβοώμεν, Φοβερά Προστασία, Σύ ημάς πρόφθασον,
οδήγησον Σύ ασφαλώς, είς λιμένας του Θείου Θελήματος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Γαληνόμορφος όντως και χαριτόβρυτος πάνυ η Ιερά Σου Εικών οράται,
Θεομήτορ, και ως οικτίρμων πάντας, τη Φοβερά Προστασία Σου στήριξον,
τους θεωρούντάς Σε πιστώς του ελέους το άπειρον πέλαγος.

Δόξα Πατρί...
Θεϊκού νυν ελέους, δια Σου προσδοκώντες τεύξασθαι Πάναγνε,
φωνάς δε των Σων δούλων δέχου και χορήγει λύτωσιν, Χάριν και έλεος
άφθονον, ώ Φοβερά Προστασία, σώσαι τους κάμνοντας.


Και νύν…
Ψυχικάς αρρωστίας, Φοβερά Προστασία, όλως θεράπευσον, την μετανοίας
φέγγει είς νομάς σωτηρίους, ασφαλώς ημάς πάντας οδήγησον, ίνα Σοι
πόθω βοώμεν, «Χαίρε» Πανύμνητε.

Ωδή η΄. Ο Ειρμός.
Τον Βασιλέα των Ουρανών, όν υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων,
υμνείτε και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Τροπάρια.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τας αλγηδόνας των ψυχών, τις δυνήση, διαλύειν ευκόλως, ώ Παρθένε,
ει μη φθάση τάχυ η Θεία Σου πρεσβεία.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τας αθυμίας, ώ Γοβερά Προστασία, μεταβάλλεις είς χαράν και γαλήνην,
η χαράν διδούσα πιστοίς και σωτηρίαν.

Δόξα Πατρί…
Φοβερά Προστασία, οι εν κινδύνοις και πόνοις την Αγίαν Σου ευρόντες
Εικόνα, τείχος και λιμένα, ύμνοις δοξολογούμεν.

Και νύν…
Περικυκλούντες της Παναγίας Μορφής Σου το Εκτύπωμα και πόθω βοώμεν,
ίλεως, Παρθένε, γενού τοις Σοίς ικέταις.

Ωδή θ΄. Ο Ειρμός.
Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν οι διά σου σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή,
σύν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες.


Τροπάρια
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Οικτήρισον, Παρθένε, Σους θερμούς εκέτας και πειρασμών και παθών
ελευθέρωσον, εκ των ψυχών τας οδύνας εξαφανίζουσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Υμνούμεν Σε, Παρθένε, Κεχαριτωμένη, και ευλαβώς την Εικόνα Σου
σέβομεν, δεόμενοι προς σε θερμώς, μη εάσης τους δούλους σου πώποτε.
Δόξα Πατρί…
Θεόν, τον Ευεργέτην, αγκάλαις Σαις κρατούσα, Αυτόν απαύστως ικέτευε,
Δέσποινα, νέμουσα πάσι, τοις πιστοίς, Φοβεράν Προστασίαν και έλεος.

Και νυν…
Αγάπην, ευσπλαγχνίαν, εκ της σεπτής Εικόνος της Φοβεράς Προστασίας,
ανάβλυσον, καταδροσίζουσα πάντας, τους προσκυνούντάς Σε.


Και ευθύς το
Άξιον έστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον
και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.

Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν. την όντων Θεοτόκον
σε μεγαλύνομεν.

Έχει Σην Εικόνα, την Ιεράν, του Κουτλουμουσίου η έν Άθω σεπτή Μονή,
Φοβερά του κόσμου και Θεία Προστασία, καταφυγή γλυκειά και μέγα στήριγμα.

Κράζουσι χορείαις Χριστιανών, Κεχαριτωμένη, Προστασία η Φοβερά,
θλίψεων παντοίων, κινδύνων, πειρασμ΄ν και νόσων ανιάτων λύτρωσιν δώρησαι.

Πρέσβευε, απαύστως, τω Σω Υιώ, Γένους Προστασία Ορθοδόξων η
Φοβέρα, ίνα επηρείας ρυώμεθα και βλάβης εχθρών, οι προσιόντες τη αντιλήψει Σου.

Η σεπτή Εικών Σου, Μήτερ Θεού, όντως κεκλημένη, Προστασία η Φοβερά,
τους ασπαζόμενους, Αυτή πληροί ισχύος και θάρρους αντικρούσαι τον παναλάστορα.

Πάντας προστατεύεις, ως αληθώς, σέβοντας σε Κόρη και φιλούντας,
την Σήν μορφής, τους εγγύς και πόρρω, ως Φοβερά τω όντι και Θεία Προστασία των ανυμνούντων Σε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν είς το σωθήναι ημάς.

Άγιος ο θεός (τρις)
Δόξα και νύν… Παναγία Τριάς…
Δόξα και νύν… Πάτερ ημών ο έν τοις ουρανοίς
Δι΄ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον…
Αρραγές περιτείχισμα των προσφύγων Σου, εμπεριστάτων αγκάλη και
αδυνάτων ισχύς, Προστασία Φοβερά της Ομηγύρεως των χριστονύμων
και θερμή, των εν δίναις αρωγός υπάρχουσα, Θεοτόκε, ως ευσυμπάθητος
κλίνον τοις Σε τιμώσιν ούς ευήκοον.

Έτερον
Ήχος α΄. Του λίθου σφραγισθέντος…
Μονή Κουτλουμουσίου την Αγίαν Εικόνα Σου, Φοβερά Προστασία,
κεκτημένη αγάλλεται. ως δρόσος γάρ εκ ταύτης μυστική η Χάρις Σου
προέρχεται αεί και ευφραίνει τας καρδίας και τας ψυχάς, Παρθένε, των
βοώντων Σοι. δόξα τη Προστασία Σου, Αγνή, δόξα τη αντιλήψει Σου, δόξα
τη προς ημάς Σου προμήθεια, Άχραντε.

Προσόμοιον. Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου…
Δεύτε την Εικόνα την σεπτήν, ευλαβώς, πιστώς τε και πόθω, αγαλλομένη
ψυχή, της Θεογεννήτριας νυν προσκυνήσωμεν και θερμώς εκβοήσωμεν,
Φοβερά Προστασία, Χάριν Σου την ένθεον ημίν χορήγησον, Συ γαρ
ελευθέρωσον πάντας, Μητρικαίς πρεσβείαις χρωμένη, προς Θεόν Υιόν Σου
τε και Κύριον.

Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου και λύτρωσαι ημάς,
από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β’.
Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον ημάς
υπό την σκέπην Σου.

Ο Ιερεύς.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών,
ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες

cron