«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»

Προσευχές για κάθε ώρα και περίσταση από τους Πατέρες τις Εκκλησίας μας και από σύγχρονους Πατέρες και Αγίους.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Απρ 20, 2013 8:51 am

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ (10)



῾Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου᾽

Γενικό πλαίσιο στήν ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἡ στροφή εἰς ἑαυτόν, ὡς ὅραση τῶν ἁμαρτημάτων του, καί ἡ ἄρνηση κατακρίσεως τοῦ συνανθρώπου.

῾῾Ο ἅγιος ᾽Αντώνιος, ἀναφέρει ἡ ἀσκητική μας παράδοση, ὅταν ρωτήθηκε γιά τό ποιό εἶναι τό μεγαλύτερο ἔργο πού ἔχει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπάντησε: Αὐτή εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου: νά παίρνει ἐπάνω του τό σφάλμα του καί νά περιμένει πειρασμό μέχρι τήν τελευταία του πνοή. ῾Ο ὅσιος Ποιμήν συνήθιζε νά λέγει συχνά ὅτι ὁ αὐτομεμφόμενος βρίσκει σέ ὅλα ἀνάπαυση, ἐνῶ ὁ ἀββάς τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας, καθώς μᾶς λέει ἐπίσης τό Γεροντικό, ὅταν ρωτήθηκε ῾τί βρῆκες περισσότερο σ᾽ αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς, πάτερ;᾽ ἀποκρίθηκε, ῾Βρῆκα τό νά κατηγορῶ καί μέμφομαι τόν ἑαυτό μου πάντοτε᾽, ὁπότε αὐτός πού ρώτησε πρόσθεσε, ῾ἄλλος δρόμος ἀπό αὐτόν δέν ὑπάρχει᾽.

Εἶναι σαφές καί μόνον ἀπό τό παραπάνω ἀπόσπασμα ὅτι ἡ στροφή εἰς ἑαυτόν ὡς ὅραση καί ἄρση τῶν σφαλμάτων ἀποτελεῖ τήν ὁδό τῆς ἁγιότητος. Δέν ὑπάρχει δηλαδή ἄλλος δρόμος γιά νά βρεῖ κανείς τόν Θεό ἀπό τό νά δεῖ τόν ἑαυτό του ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα: ὡς ἁμαρτωλό, πού χρήζει ἄρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί κατά συνέπεια δέν ἔχει τό δικαίωμα νά κρίνει ἄλλο συνάνθρωπο. ᾽Ακριβῶς αὐτό τονίζει ἡ παραπάνω ἑνότητα τῆς εὐχῆς τοῦ ὁσίου ᾽Εφραίμ, πού τρόπον τινά θέλει νά συνοψίσει τό συμπέρασμα ὅλων τῶν προηγηθέντων. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἁγιότητα βρίσκεται ἐκεῖ πού ὑπάρχουν τά σημάδια τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἀγάπης. Καί τέτοια σημάδια εἶναι ἀκριβῶς, ὅπως ἤδη φάνηκε, ἡ αὐτομεμψία καί ἡ ἔλλειψη κατακρίσεως τοῦ πλησίον.

῞Οτι βεβαίως ἡ ἀλήθεια αὐτή μᾶς ἀνάγει κατευθεῖαν στό ἦθος τοῦ τελώνη τῆς γνωστῆς παραβολῆς εἶναι ἐντελῶς περιττό καί νά ποῦμε. Γνωστό δέ ὅτι τό τελωνικό ἦθος συνιστᾶ καί τό ἦθος τῆς ἁγιότητος, αὐτό δηλαδή πού δικαιώνεται ἀπό τόν Θεό. ῎Ετσι θά μπορούσαμε νά ἰσχυριστοῦμε ὅτι τό συγκεκριμένο αἴτημα ἰσοδυναμεῖ μέ τήν κραυγή τοῦ τελώνη ῾῾Ο Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ᾽ ἤ μέ παραλλαγμένα λόγια μέ τήν προσευχή τοῦ ᾽Ιησοῦ, ῾Κύριε ᾽Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν᾽.

Θά θέλαμε ὅμως νά προχωρήσουμε σέ βαθύτερες ἐπισημάνσεις. Νά σχολιάσουμε αὐτό πού προϋποτίθεται στό ὑπό ἐξέταση αἴτημα: μία ψυχική κίνηση τοῦ ἴδιου μας τοῦ ἑαυτοῦ, κατά τήν ὁποία βλέπουμε εὔκολα τό τί κάνουν οἱ ἄλλοι καί δέν βλέπουμε τό τί κάνουμε ἐμεῖς. Τρόπον τινά παρουσιαζόμαστε ὡς τυφλοί ἔναντι τοῦ ἑαυτοῦ μας καί βλέποντες ἔναντι τῶν ἄλλων. ῞Ολοι μάλιστα ἐπισημαίνουμε ὅτι ὅσο λιγότερο βλέπει κανείς καί κατανοεῖ τόν ἑαυτό του, δηλαδή ὅσο πιό ἐπιεικής εἶναι στόν ἑαυτό του, τόσο καί πιό σκληρός καί ἄτεγκτος γίνεται πρός τά σφάλματα τῶν συνανθρώπων του.

῾Η ἑρμηνεία τῆς πραγματικότητος αὐτῆς ἀνήκει πρωτίστως στήν ἐπιστήμη τῆς ψυχολογίας, ἀλλά κι ἐμεῖς μποροῦμε νά ὑποψιαστοῦμε τό τί γίνεται, παρατηρώντας πολλές φορές τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό. ᾽Εκεῖνος λοιπόν πού ἀγνοεῖ τά δικά του σφάλματα καί ῾χαϊδεύει᾽ γενικῶς τόν ἑαυτό του, δέν σημαίνει ὅτι ἐξαλείφει καί τά σφάλματά του. ῾Απλῶς τά παραμερίζει, τά καταπιέζει – κατά ψυχολογική ὁρολογία - ὁπότε αὐτά, καταπιεζόμενα καί μή φανερούμενα, δημιουργοῦν ἕνα κλίμα ἐνοχῆς. ῾Η ἐνοχή αὐτή δημιουργεῖ δυσλειτουργία στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, κατάσταση πιέσεως καί στενοχώριας, πού τείνει νά ἐκφραστεῖ ἀσυνείδητα πρός τά ἔξω. ῾Η ἔκφραση αὐτή, πέρα ἀπό σωματικές παθήσεις πού μπορεῖ νά δημιουργήσει στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο, στήν σχέση του μέ τόν συνάνθρωπο συνήθως δημιουργεῖ ἐπιθετική συμπεριφορά. ῾Η ἐπιθετική συμπεριφορά σ᾽ ἕνα μεγάλο βαθμό παίρνει τήν μορφή τῆς σκληρότητας, τῆς ἔλλειψης κατανόησης, τῆς κατάκρισης, ἀκόμη δέ καί τῆς ἐξουδένωσης τοῦ ἄλλου. ῎Ετσι ὑπάρχει, θά λέγαμε, μία σχέση εὐθείας ἀναλογίας μεταξύ τοῦ βαθμοῦ ἐνοχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ βαθμοῦ αὐστηρότητος ἔναντι τοῦ συνανθρώπου του. Μέ ἄλλα λόγια ὅσο περισσότερο ἁμαρτωλά καί ἔνοχα ζῶ, τόσο περισσότερο καί θά βλέπω τόν ἄλλο ὡς ἀντικείμενο κριτικῆς καί ἐξουδενώσεως.

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἄν ἰσχύουν τά παραπάνω, ἰσχύουν καί τά ἀντίστροφα. Δηλαδή ὅσο πιό αὐστηρός εἶμαι στόν ἑαυτό μου, ὅσο πιό πολύ συνειδητοποιῶ τήν ἐνοχή μου καί ἀγωνίζομαι πρός ἐξάλειψή της, τόσο πιό ἐπιεικής καί μέ κατανόηση γίνομαι πρός τόν συνάνθρωπό μου. Καί τοῦτο βεβαίως διότι, κατά τήν παράδοση τῆς ᾽Εκκλησίας μας, ἡ συνειδοτοποίηση τῆς ἐνοχῆς καί ἡ ἀναφορά της πρός τόν Θεό συνιστᾶ τό γεγονός τῆς μετανοίας, πού ἀνοίγει τόν δρόμο γιά νά σκηνώσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Κι αὐτή ἡ χάρη ὡς ἐνέργεια ἀγάπης τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ ἀγάπη, τήν ὁποία κατεξοχήν γεύεται ὁ συνάνθρωπος.

῎Ετσι ἀντιστοίχως στόν βαθμό πού μετανοοῦμε αἴρεται ἀπό μέσα μας ἡ ἐνοχή, γαληνεύει ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος, ὁπότε γινόμαστε ἄνθρωποι ἐπιεικείας καί ἀγάπης, προσηνείας καί παρακλήσεως. Γι᾽ αὐτό καί τό κύριο χαρακτηριστικό τῶν ἁγίων τῆς ᾽Εκκλησίας μας, ὅπως εἴδαμε καί παραπάνω, εἶναι ἡ κατανόησή τους πρός τά προβλήματα τῶν συνανθρώπων τους, ἡ παρηγοριά πού προσφέρουν, ἡ ἐξύψωση καί ἡ τόνωση τοῦ ἠθικοῦ ὅλων. Μ᾽ ἕναν λόγο, ἡ προσέγγιση ἑνός ἁγίου μᾶς λυτρώνει καί μᾶς ἐλευθερώνει.

῾Υπάρχει ὅμως καί ἡ ἔνσταση: Δέν θά πρέπει νά ἐλέγχουμε τά σφάλματα τῶν ἄλλων, ὅταν μάλιστα παρουσιάζονται αὐτά κατά τρόπο ἐξώφθαλμο καί πολύ φανερό; ῾Η ἀπάντηση δέν παρέχει ἰδιαίτερη δυσκολία. Θά ὑπάρξει καί ὁ ἔλεγχος. ᾽Εφόσον πρόκειται περί καταστάσεως ἄσχημης καί ἁμαρτωλῆς, δέν μπορεῖ νά μή γίνει καί αὐτό. ῾Η διαφορά ὅμως τοῦ ἐλέγχου πού ἀσκεῖ ἕνας ἀμετανόητος καί ἄπιστος ἄνθρωπος καί αὐτοῦ πού ἀσκεῖ ἕνας ἅγιος ἔγκειται σέ τοῦτο: ὁ ἔλεγχος τοῦ ἀμετανοήτου δέν δημιουργεῖ κλίμα μετανοίας καί διορθώσεως. ᾽Αντιθέτως, προκαλεῖ σκλήρυνση καί διάθεση γιά ἐκδίκηση. ᾽Ενῶ ὁ ἔλεγχος τοῦ ἁγίου εἶνα ἔλεγχος διορθώσεως. Γινόμενος μέ ταπείνωση καί ἀγάπη ἐφελκύει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί γίνεται εὐαπόδεκτος ἀπό τόν ἐλεγχόμενο. Καί τοῦτο βεβαίως, ὅταν κρίνει ὁ ἅγιος ὅτι εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά κάτι τέτοιο. ῞Ωστε τό πρόβλημα δέν εἶναι ἄν θά ἐλεγχθεῖ κάτι κακό, ἀλλά τό ποιός θά κάνει τόν ἔλεγχο καί κάτω ἀπό ποιές προϋποθέσεις.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Απρ 21, 2013 9:49 am

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ (11)




῾῞Οτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αίώνων᾽.
῾Ο Χριστός εἶναι ὁ εὐλογητός Θεός εἰς τούς αἰῶνας.

῾Ο Χριστός χαρακτηρίζεται ὡς ὁ εὐλογητός Θεός, ὅπως βεβαίως τό ἀναγινώσκουμε καί τό ἀκοῦμε συνεχῶς τόσο στά κείμενα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ὅσο καί στά τροπάρια καί τίς ἀκολουθίες τῆς ᾽Εκκλησίας μας. ῾Η κατάληξη δηλαδή αὐτή ἀποτελεῖ ἐπανάληψη τῶν καταλήξεων τῶν περισσοτέρων προσευχῶν τῆς ᾽Εκκλησίας. Γιά νά φθάσει ὅμως κανείς στό σημεῖο νά χαρακτηρίζει ἔτσι τόν Χριστό, θά πεῖ ὅτι βρίσκεται μέσα στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή βιώνει ἐν μετανοίᾳ τήν ζωή τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτό πού σημειώσαμε ἤδη ἀπό τήν ἀρχή: ἡ ἀναγνώριση τοῦ ᾽Ιησοῦ καί ὡς Θεοῦ πέρα ἀπό ἄνθρωπο ἀποκαλύπτει τήν παρουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. ῎Ετσι μέ τήν καταληκτική αὐτή φράση τῆς εὐχῆς τοῦ ὁσίου ᾽Εφραίμ σχηματίζεται ἕνας κύκλος, ἔστω καί μέ ἄλλη ὁρολογία. ῾Ο Χριστός πού εἶναι ὁ Κύριος καί ὁ Δεσπότης καί ὁ Βασιλέας τῆς ζωῆς μας εἶναι ἀκριβῶς ὁ εὐλογητός Θεός στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Εἴθε ἡ κυριότητά Του καί σέ ἐμᾶς, μέ τόν τρόπο πού σύντομα ἐξηγήσαμε, καί ἡ ἐν δοξολογίᾳ καί λατρείᾳ ἀναφορά μας σέ Αὐτόν νά χαρακτηρίζει ὁλόκληρη τήν ζωή μας. Περιττό ἔτσι καί νά ποῦμε ὅτι ἡ εὐχή τοῦ ὁσίου ᾽Εφραίμ, προσευχή κατεξοχήν τῆς Σαρακοστῆς, θά πρέπει νά εἶναι προσευχή καί ὅλου τοῦ δικοῦ μας ἐνιαυτοῦ.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
heavenandearth
Δημοσιεύσεις: 303
Εγγραφή: Τρί Ιαν 02, 2018 1:19 pm
Τοποθεσία: Νεκταρία, Αθήνα

Re: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»

Δημοσίευσηαπό heavenandearth » Σάβ Φεβ 10, 2018 11:35 am

Επαναφέρω αυτό το ωραίο θέμα για να το θυμηθούμε ή να το διαβάσουμε όσοι δεν το έχουν ήδη κάνει.

Αξίζει να την μάθεις απ' έξω ετούτη την προσευχή.


Αγαπάτε αλλήλους.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Σάβ Φεβ 10, 2018 9:29 pm

Πολύ καλά έκανες!


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 3027
Εγγραφή: Σάβ Δεκ 30, 2017 11:29 pm
Τοποθεσία: Ηράκλειο Κρήτης

Re: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»

Δημοσίευσηαπό Μάνος » Σάβ Φεβ 10, 2018 9:35 pm

Κομμάτι της καθημερινής προσευχής μου.


Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή· (Άξιον εστίν)


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες