ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Προσευχές για κάθε ώρα και περίσταση από τους Πατέρες τις Εκκλησίας μας και από σύγχρονους Πατέρες και Αγίους.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Ιαν 10, 2015 1:44 pm

ΔΕΗΣΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ

Ἰησοῦ Χριστέ, τὸ καλὸ ὄνομα, ὁ γλυκασμός μου, ἡ ἐπιθυμία μου καὶ ἡ ἐλπίδα μου, σὺ ποὺ ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς καὶ τακτοποίησες τὰ πάντα μὲ σοφία γιὰ τὴ σωτηρία μας!

Σὲ δοξάζω, Κύριε Θεέ μου, μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου μὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή μου καὶ ἐξομολογοῦμαι τὶς ἁμαρτίες μου. Σκῦψε καὶ σὺ καὶ ἄκουσε τὴ δέησή μου καὶ συγχώρησε τὴν ἀσέβειά μου.

Ἁμάρτησα, ἀνόμησα, ἐπλημμέλησα, παρώξυνα καὶ παραπίκρανα Ἐσένα τὸν ἀγαθό μου Κύριο καὶ τροφέα καὶ προστάτη. Δὲν ὑπάρχει εἶδος κακίας ποὺ δὲν ἔκανα μὲ ἔργο καὶ μὲ λόγο, ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀγνοίᾳ καὶ μὲ ἐνθυμήσεις καὶ σκέψεις πονηρὲς πολὺ ἁμάρτησα.

Καὶ ὅσες φορὲς ὑποσχέθηκα νὰ μετανοήσω ἄλλες τόσες ξανάκανα τὰ ἴδια.

Εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ μετρηθοῦν οἱ σταγόνες τῆς βροχῆς παρὰ οἱ ἁμαρτίες μου. Ἔφτασαν καὶ πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μου ἀκόμα!

Γιατὶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου καὶ μέχρι σήμερα ἄνοιξα τὶς πόρτες τῆς ψυχῆς μου στὶς ἄτοπες ἐπιθυμίες, δούλεψα στὶς ἄτακτες καὶ ἀχαλίνωτες ὁρμές, λέρωσα τὸν λευκὸ χιτῶνα τοῦ βαπτίσματος, μόλυνα τὸν ναὸ τοῦ σώματός μου, καὶ βρώμισα τὴν ψυχή μου μὲ τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας ποὺ διέπραξα.

Σὺ τὰ ξέρεις ὅλα – τί νὰ τὰ λέω;

Ἡ καρδιά μου συντρίβεται καὶ ἡ ψυχή μου βουλιάζει μέσα στὴν ἀπορία, γιατὶ ἂν καὶ τόσα ἁμαρτήματα ἔκανα, οὔτε ἕνα μικρὸ ἔργο μετάνοιας δὲν παρουσίαση. Γι’ αὐτὸ εἶναι ταραγμένη ἡ ψυχή μου, γεμάτη ὀδύνη καὶ κατήφεια.

Παρὰ ταῦτα δὲν μπορῶ παρὰ νὰ ἐλπίζω στὴ σωτηρία μου ἐλπίζοντας στὴν ἀγάπη σου.

Ἐλέησέ με, Θεέ μου, μὲ τὸ μέγα ἔλεός σου, γιατὶ σὲ Σένα πιστεύω. Συγχώρησέ με τὸν ἀχρεῖο καὶ ταπεινό. Ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ ταπεινοῦ δούλου σου. Σὰν ἄνθρωπος ἁμάρτησα. Ὡς Θεὸς συγχώρεσέ με γιὰ τὴν πολλή σου ἀγαθότητα καὶ τὴν ἀνέκφραστη εὐσπλαχνία καὶ φιλανθρωπία, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς πανενδόξου, πανυμνήτου, ὑπερευλογημένης καὶ κεχαριτωμένης, ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

Του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Ιαν 12, 2015 9:43 am

“ΚΥΡΙΕ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ"


ΠΡΟΣΕΥΧΗ: “ΚΥΡΙΕ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ"
Του Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαου (Σελέντη)
================
Κύριε, πάρε την ελευθερία μου και οδήγησέ την όπου θέλεις.
Πάρε την μνήμη μου και σβήσε και χάραξε ό,τι θέλεις.
Πάρε τη βούλησή μου και εκπαίδευσέ την στις άγιες εντολές Σου.
Πάρε το πνεύμα και χαρίτωσέ το με το λόγο Σου.
Μίλησε Σύ, Κύριε, στη ζωή μου, την αδύνατη, την αμαρτωλή! ...
Δείξον μοι, Κύριε.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Ιαν 13, 2015 9:02 pm

ΙΚΕΣΙΑ

Του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Μείνε, Κύριε, και μη μ' αφήσεις μόνο.
Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου,
Που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου,
να σε βρούν μέσα μου,
και να φύγουν για πάντα,
για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν
βλέποντάς σε τον ισχυρότερο πάντων
να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής.
Ναί, Δέσποτα,
όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο
και χωρίς να το καταλάβω
με διάλεξες εσύ, με χώρισες απ' τον κόσμο
και μ' έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης,
έτσι και τώρα φύλαξέ με
πάντοτε σταθερό κι αμετακίνητο
στην ενοίκησή σου εντός μου.
Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός
θ'ανασταίνομαι και θα ζω,
έχοντάς σε εγώ ο φτωχός
θα πλουτίζω διαρκώς
και θα γίνω πλουσιότερος
απ' όλους τους βασιλιάδες.
και θα σε τρώγω και θα σε πίνω
και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα,
ώστε να ζω και τώρα και πάντα
εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά.
Γιατί εσύ είσαι
κάθε αγαθό και κάθε δόξα και κάθε τρυφή
και σε σένα πρέπει η δόξα
στην Αγία και Ομοούσιο και Ζωοποιό Τριάδα,
που όλοι οι πιστοί
τη σέβονται και τη γνωρίζουν,
την προσκυνούν και τη λατρεύουν
στα πρόσωπα
του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Ιαν 14, 2015 7:46 pm

Ερμηνεία του ''Κύριε ελέησον'' (Αγνώστου μοναχού)


Συνοπτικά σχόλια

Και αυτό το μικρό κείμενο, που πραγματεύεται με χαριτωμένη απλότητα για την μονολόγιστη ευχή, παραδίδεται από τους συλλέκτες των πατερικών κειμένων της Φιλοκαλίας ανωνύμως και μέσα από τις προθέσεις τους να γνωσθεί και να καλλιεργείται από τον λαόν του Θεού η γλυκύτατη νοερά προσευχή. Για να θεμελιώσει δε την αναγκαιότητα της εκζητήσεως του θείου ελέους, ο συντάκτης του μικρού αυτού δοκιμίου ανατρέχει στην εποχή των Αποστόλων, που παρέδωσαν την ευχή, συμφώνως και προς άλλους διδασκάλους της νοεράς προσευχής. Παρ' ότι περιέχει απόψεις κοινές πλέον, γύρω από την ευχή του Ιησού, όμως, στην απλότητα του, οικοδομεί, πείθει, κατανύσσει με την ιδιαίτερη χάρη του, οπότε και με αυτό επιτυγχάνεται ο σκοπός των εκδοτών της Φιλοκαλίας, ώστε να δικαιούται να ενσωματωθεί σ' αυτή.


Κείμενο

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Γι' αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. Και προτού βέβαια σαρκωθεί ήταν Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους, όμως των ανθρώπων και των δαιμόνων που δε θέλησαν από μόνοι τους να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή τους, δεν ήταν και Αυτός Κύριος τους, ο Κύριος όλου του κόσμου.

Ο πανάγαθος Θεός δηλαδή, και τους Αγγέλους και τους ανθρώπους τους έκανε αυτεξούσιους και τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση• γι' αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δε θέλησε να τους αφαιρέσει το αυτεξούσιο και να τους εξουσιάζει με τη βία και χωρίς τη θέλησή τους. Αλλά εκείνους που θέλουν να είναι κάτω από την εξουσία και διακυβέρνησή Του, εκείνους ο Θεός και τους εξουσιάζει και τους κυβερνά• εκείνους πάλι που δε θέλουν, τους αφήνει να κάνουν το θέλημα τους, ως αυτεξούσιοι που είναι.

Για τούτο και τον Αδάμ που πλανήθηκε από τον αποστάτη διάβολο κι έγινε κι αυτός αποστάτης του Θεού και δε θέλησε να υπακούσει στην εντολή Του, τον άφησε ο Θεός στο αυτεξούσιό του και δε θέλησε να τον εξουσιάζει τυραννικά. Αλλά ο φθονερός διάβολος που τον πλάνησε εξαρχής, δεν έπαψε κι έπειτα να τον πλανά, ώσπου τον έκανε παρόμοιο στην αλογία με τα κτήνη τα ανόητα και ζούσε πλέον σαν ζώο άλογο και ανόητο. Μα ο πολυέλεος Θεός τον σπλαχνίστηκε τελικά κι έτσι χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη κι έγινε άνθρωπος για τον άνθρωπο• και με το πανάχραντο αίμα Του τον λύτρωσε από τη δουλεία της αμαρτίας και δια μέσου του ιερού Ευαγγελίου τον οδήγησε πως να ζει θεάρεστα. Και, κατά τον Θεολόγο Ιωάννη, μας έδωσε εξουσία να γίνομε τέκνα Θεού2 και με το θειο βάπτισμα μας αναγέννησε και μας ανέπλασε και με τα άχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά την ψυχή μας και τη ζωογονεί.

Και μ' ένα λόγο, με την άκρα Του σοφία βρήκε τον τρόπο να μένει πάντοτε αχώριστος μ' εμάς κι εμείς με Αυτόν, για να μην έχει πλέον καθόλου τόπο σ' εμάς ο διάβολος. Ορισμένοι όμως από τους Χριστιανούς, ύστερα από τόσες χάριτες που αξιώθηκαν και υστέρα από τόσες ευεργεσίες που έλαβαν από τον Δεσπότη Χριστό, πλανήθηκαν πάλι από το διάβολο και εξαιτίας του κόσμου και της σάρκας ξεμάκρυναν από το Θεό και κατακυριεύονται από την αμαρτία και από το διάβολο κάνοντας τα θελήματά του.

Όμως δεν είναι τελείως αναίσθητοι ώστε να μην αισθάνονται το κακό που έπαθαν. Καταλαβαίνουν το σφάλμα τους και γνωρίζουν την υποδούλωσή τους, αλλά δεν μπορούν αυτοί μόνοι τους να γλυτώσουν και γι' αυτό προστρέχουν στο Θεό και φωνάζουν το «Κύριε ελέησον» για να τους ευσπλαχνιστεί ο πολυέλεος Κύριος και να τους ελεήσει, να τους δεχτεί σαν τον άσωτο υιό και να τους δώσει πάλι τη θεία χάρη Του και μέσω αυτής να γλυτώσουν από τη δουλεία της αμαρτίας, ν' απομακρυνθούν από τους δαίμονες και να λάβουν πάλι την ελευθερία τους, για να μπορέσουν με τον τρόπο αυτό να ζήσουν θεάρεστα και να φυλάξουν τις εντολές του Θεού.

Αυτοί λοιπόν οι Χριστιανοί που, όπως είπαμε, με τέτοιο σκοπό φωνάζουν το «Κύριε ελέησον», αυτοί θα επιτύχουν εξάπαντος και το έλεος του πανάγαθου Θεού και θα λάβουν τη χάρη Του να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας και να σωθούν. Εκείνοι όμως που δεν έχουν είδηση από αυτά που είπαμε, μήτε γνωρίζουν τη συμφορά τους που είναι καταδουλωμένοι στα θελήματα της σάρκας και στα κοσμικά πράγματα, μήτε έχουν ευκαιρία να συλλογιστούν την υποδούλωση τους, αλλά χωρίς τέτοιο σκοπό φωνάζουν μόνο το «Κύριε ελέησον», περισσότερο από συνήθεια, αυτοί πως είναι δυνατό να λάβουν το έλεος του Θεού; Και μάλιστα τέτοιο θαυμάσιο και άπειρο έλεος;

Γιατί είναι καλύτερα να μη λάβουν το έλεος του Θεού, παρά να το λάβουν και πάλι να το χάσουν, επειδή τότε είναι διπλό το φταίξιμο τους. Άλλωστε, αν κανείς δώσει κανένα πετράδι πολύτιμο στα χέρια μικρού παιδιού ή κανενός αγροίκου άνθρωπου που να μην ξέρει τι αξίζει, και αυτοί το πάρουν στα χέρια τους και το χάσουν, είναι φανερό πως δεν το έχασαν εκείνοι αλλά αυτός που τους το έδωσε.

Και για να καταλάβεις καλύτερα τα λεγόμενα, συλλογίσου πως στον κόσμο τούτο εκείνος που είναι άπορος και φτωχός και θέλει να πάρει ελεημοσύνη από κάποιο πλούσιο, πηγαίνει και του λέει «ελέησον με», δηλαδή «λυπήσου με για τη φτώχεια μου και δος μου τα αναγκαία». Και πάλι, εκείνος που έχει χρέος και θέλει να του το χαρίσει ο δανειστής του, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «λυπήσου με για την ανέχειά μου και χάρισέ μου αυτό που σου χρωστώ». Όμοια και ο φταίχτης, θέλοντας να τον συγχωρήσει εκείνος στον οποίο έφταιξε, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «συγχώρεσέ με για ό,τι σου έκανα». Από την άλλη μεριά, ο αμαρτωλός φωνάζει στο Θεό το «Κύριε ελέησον» και δεν ξέρει μήτε τι λέει, μήτε γιατί το λέει, αλλά μήτε τι είναι το έλεος του Θεού που τον παρακαλεί να του το δώσει, μήτε σε τι τον συμφέρει το έλεος που ζητά, και μόνο από συνήθεια φωνάζει «Κύριε ελέησον», χωρίς να ξέρει τίποτε. Πως λοιπόν να του δώσει ο Θεός το έλεός Του, αφού αυτός, καθώς δεν το ξέρει, το καταφρονεί και πάλι το χάνει σύντομα και αμαρτάνει περισσότερο;

Το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο, παρά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να ζητούμε από το Θεό εμείς οι αμαρτωλοί και να φωνάζομε ακατάπαυστα το «Κύριε ελέησον», δηλαδή «λυπήσου με, Κύριε μου, τον αμαρτωλό, στην ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι, και δέξου με πάλι στη χάρη Σου• δος μου πνεύμα δυνάμεως, για να με δυναμώσει ν' αντισταθώ στους πειρασμούς του διαβόλου και στην κακή συνήθεια της αμαρτίας• δος μου πνεύμα σωφρονισμού, για να σωφρονιστώ, να έρθω σε αίσθηση του εαυτού μου και να διορθωθώ• δος μου πνεύμα φόβου, για να σε φοβούμαι και να φυλάγω τις εντολές Σου• δος μου πνεύμα αγάπης για να σε αγαπώ και να μην απομακρύνομαι πλέον από κοντά Σου• δος μου πνεύμα ειρήνης, για να φυλάγει την ψυχή μου ειρηνική και να συγκεντρώνω όλους μου τους λογισμούς και να είμαι ήσυχος και ατάραχος• δος μου πνεύμα καθαρότητας, για να με φυλάγει καθαρό από κάθε μολυσμό• δος μου πνεύμα πραότητας, για να είμαι ήμερος στους αδελφούς μου Χριστιανούς και να απέχω από το θυμό• δος μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης, για να μη φαντάζομαι τα υψηλά και υπερηφανεύομαι».

Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει την ανάγκη που έχει από όλα αυτά και τα ζητά από τον πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας το «Κύριε ελέησον», αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά και θα επιτύχει το έλεος και τη θεία χάρη του Κυρίου. Όποιος όμως δεν ξέρει τίποτε από αυτά που είπαμε, αλλά από συνήθεια μόνο φωνάζει το «Κύριε ελέησον», αυτός δεν είναι δυνατό να λάβει ποτέ το έλεος του Θεού• γιατί και πρωτύτερα έλαβε πολλές χάριτες από το Θεό μα δεν τις αναγνώρισε, μήτε ευχαρίστησε το Θεό που του τις έδωσε.

Αυτός έλαβε το έλεος του Θεού όταν πλάστηκε κι έγινε άνθρωπος• έλαβε το έλεος του Θεού όταν αναπλάστηκε με το άγιο βάπτισμα κι έγινε ορθόδοξος Χριστιανός• έλαβε το έλεος του Θεού όταν γλύτωσε από τόσους κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς που δοκίμασε στη ζωή του• έλαβε το έλεος του Θεού τόσες φορές που αξιώθηκε να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια• έλαβε το έλεος του Θεού όσες φορές αμάρτησε στο Θεό και τον πίκρανε με τις αμαρτίες του και δεν εξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε παιδαγωγικά όπως του έπρεπε• έλαβε το έλεος του Θεού όταν με διάφορους τρόπους ευεργετήθηκε από το Θεό και δεν το αναγνώρισε, αλλά όλα τα λησμόνησε και δε φρόντισε καθόλου για τη σωτηρία του.

Αυτός λοιπόν ο Χριστιανός πως να λάβει το έλεος του Θεού χωρίς να το αισθάνεται και χωρίς να γνωρίζει πως δέχεται τέτοια χάρη από το Θεό, καθώς είπαμε, μήτε να ξέρει τι λέει, αλλά να φωνάζει μόνο το «Κύριε ελέησον» χωρίς κανένα στόχο και σκοπό, εκτός από μόνη τη συνήθεια;


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Ιαν 20, 2015 2:02 pm

Η Προσευχή του Ιησού π Καλλίστου Γουέαρ

Εικόνα

π Καλλίστου Γουέαρ

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Ας εξετάσουμε τι έχει να μας πει αυτή η προσευχή για την ενσάρκωση του Ιησού Χριστού και για τη θεραπεία μας απ' αυτόν και μέσα σ' αυτόν.

Υπάρχουν στην Προσευχή του Ιησού δύο «πόλοι» ή δύο ακραία σημεία. «Κύριε...Υιέ του Θεού»• η Προσευχή μιλάει πρώτα για τη δόξα του Θεού, διακηρύσσοντας τον Ιησού σαν Κύριο όλης της δημιουργίας και σαν τον αιώνιο Υιό. Έπειτα στο κλείσιμό της η Προσευχή στρέφεται στην καταστασή μας ως αμαρτωλών -αμαρτωλών εξ αιτίας της πτώσης, αμαρτωλών από τις προσωπικές μας πράξεις τις λαθεμένες: «... με τον αμαρτωλόν». Είναι σημαντικό το ότι λέμε «ελέησόν με τον αμαρτωλόν»- σα να ήμουν εγώ ο μοναδικός αμαρτωλός.

Έτσι η προσευχή αρχίζει με λατρεία και τελειώνει με μετάνοια. Ποιος ή τι μπορεί να συμφιλιώσει αυτά τα δύο άκρα της θείας δόξας και της ανθρώπινης αμαρτωλότητας; Υπάρχουν τρεις λέξεις στην Προσευχή που δίνουν την απάντηση.

Η πρώτη είναι «Ιησούς», το προσωπικό όνομα που δόθηκε στο Χριστό μετά την ανθρώπινη γέννησή του από την Παρθένο Μαρία. Αυτό το όνομα έχει την έννοια του Σωτήρα• καθώς είπε ο άγγελος στο θετό πατέρα του Χριστού, τον άγ. Ιωσήφ: «και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1, 21).

Η δεύτερη λέξη είναι ο τίτλος «Χριστός», η αντίστοιχη ελληνική απόδοση του «Μεσσίας», που σημαίνει Αυτός που έχει χριστεί από το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Για τους Εβραίους της Π. Διαθήκης ο Μεσσίας ήταν ο αναμενόμενος λυτρωτής, ο μελλοντικός βασιλιάς που με τη δύναμη του Πνεύματος θα τους ελευθέρωνε από τους εχθρούς τους.

Η τρίτη λέξη είναι «έλεος», ένας όρος που σημαίνει αγάπη στην πράξη, αγάπη που εργάζεται για να φέρει τη συγχώρεση, την απελευθέρωση, την ολοκλήρωση. Το να έχεις έλεος σημαίνει ν' απαλλάξεις τον άλλο από την ενοχή που δεν μπορεί να εξαλείψει με τις δικές του προσπάθειες• να τον απαλλάξεις από τα χρέη που ο ίδιος δεν μπορεί να πληρώσει• να τον γιατρέψεις από την αρρώστεια, για την οποία δεν μπορεί να βρει αβοήθητος καμμιά γιατριά. Ο όρος «έλεος» σημαίνει ακόμη ότι όλ' αυτά προσφέρονται σαν ένα ελεύθερο δώρο• αυτός που ζητάει έλεος δεν έχει απαιτήσεις απ' τον άλλο, δεν έχει δικαιώματα για να τα επικαλεστεί.

Η προσευχή του Ιησού λοιπόν δείχνει και το πρόβλημα του ανθρώπου και τη λύση του Θεού. Ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας, ο κεχρισμένος βασιλιάς, αυτός που έχει το έλεος. Αλλά η προσευχή μας λέει ακόμη κάτι περισσότερο για το πρόσωπο του ίδιου του Ιησού. Προσφωνείται «Κύριος» και «Υιός του Θεού»• εδώ η Προσευχή μιλάει για τη θεότητά του, για την υπερβατικότητα και για την αιωνιότητά του. Προσφωνείται όμως εξ ίσου «Ιησούς», δηλ. με το προσωπικό όνομα που η μητέρα του και ο θετός του πατέρας του έδωσαν μετά την ανθρώπινη γέννησή του στη Βηθλεέμ. Έτσι η Προσευχή μιλάει επίσης για την ανθρώπινη φύση του, για την γνήσια πραγματικότητα της ανθρώπινης γέννησής του.

Η Προσευχή του Ιησού είναι επομένως μια κατάφαση της πίστης στον Ιησού Χριστό που είναι και αληθινός Θεός και απόλυτα άνθρωπος. Είναι ο Θεάνθρωπος που μας σώζει από τις αμαρτίες μας, ακριβώς επειδή είναι ταυτόχρονα και Θεός και άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να έρθει στο Θεό, έτσι ο Θεός ήρθε στον άνθρωπο -κάνοντας τον εαυτό του ανθρώπινο. Μέσα στην «εκστατική» του αγάπη, ο Θεός ενώνεται με τη δημιουργία του πιο στενά από την κάθε δυνατή ένωση, καθώς γίνεται ο ίδιος αυτό που δημιούργησε. Ο Θεός σαν άνθρωπος εκπληρώνει το μεσολαβητικό έργο που ο άνθρωπος απέκρουσε κατά την πτώση. Ο Ιησούς, ο Σωτήρας μας, γεφυρώνει την άβυσσο ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο γιατί είναι ταυτόχρονα και Θεός και άνθρωπος. Όπως λέμε σ' έναν από τους ορθόδοξους ύμνους της παραμονής των Χριστουγέννων, «Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε».

Η ενσάρκωση λοιπόν είναι η υπέρτατη πράξη του Θεού για να μας απολυτρώσει και να ξανασυνδέσει την επικοινωνία μας μαζί του. Αλλά τι θα είχε γίνει αν δεν είχε συμβεί ποτέ μια πτώση; Θα είχε διαλέξει ο Θεός να γίνει άνθρωπος ακόμη κι αν ο άνθρωπος δεν είχε αμαρτήσει ποτέ; Θάπρεπε να θεωρηθεί η ενσάρκωση απλώς σαν απάντηση του Θεού στη δύσκολη θέση του πεπτωκότος ανθρώπου, ή είναι κατά κάποιο τρόπο μέρος της αιώνιας πρόθεσης του Θεού; Μήπως θάπρεπε να κοιτάξουμε πίσω από την πτώση και να δούμε την πράξη της ενανθρώπισης του Θεού σαν την εκπλήρωση της αληθινής μοίρας του ανθρώπου;

Σ' αυτή την υποθετική ερώτηση δεν μπορούμ' εμείς, στην τωρινή μας κατάσταση, να δώσουμε καμιά τελική απάντηση. Αφού ζούμε μέσα στην πτωτική κατάσταση, δεν μπορούμε να φανταστούμε καθαρά ποια θάταν η σχέση του Θεού με το ανθρώπινο γένος αν δεν είχε συμβεί η πτώση. Οι χριστιανοί συγγραφείς έτσι, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν περιορίσει την εξέταση του θέματος της ενσάρκωσης στο πλαίσιο της πτωτικής κατάστασης του ανθρώπου. Αλλά υπάρχουν μερικοί που ριψοκινδύνεψαν μιαν ευρύτερη θεώρηση, ιδιαίτερα ο άγ. Ισαάκ ο Σύρος και ο άγ. Μάξιμος ο Ομολογητής στην Ανατολή, καθώς και ο Duns Scotus στη Δύση. Η Ενσάρκωση, λέει ο άγ. Ισαάκ, είναι το πιο ευλογημένο και το πιο χαρμόσυνο πράγμα που θα μπορούσε να είχε συμβεί στο ανθρώπινο γένος. Μπορεί λοιπόν νάναι σωστό, το να ορίσουμε σαν αιτία γι' αυτό το χαρμόσυνο γεγονός κάτι που ίσως ποτέ να μη συνέβαινε και που στ' αλήθεια δεν θάπρεπε ποτέ να έχει γίνει έτσι; Βέβαια ο άγ. Ισαάκ πιστεύει, ότι η πρόσληψη της ανθρωπότητάς μας απ' το Θεό πρέπει να κατανοηθεί όχι μόνο σαν μια απάντηση στην αμαρτία του ανθρώπου, αλλά επίσης και κυρίως σαν μια πράξη αγάπης, σαν μια έκφραση της ίδιας της φύσης του Θεού. Ακόμη κι αν η πτώση δεν είχε γίνει, ο Θεός, μέσα στην απεριόριστη, εκστατική του αγάπη θα είχε πάλι διαλέξει να ταυτίσει τον εαυτό του με τη δημιουργία του με το να γίνει άνθρωπος.

Η Ενσαάρκωση του Χριστού, ιδωμένη μ' αυτό τον τρόπο, έχει περισσότερη σημασία από μια αναίρεση της πτώσης ή από μια αποκατάσταση του ανθρώπου στην αρχική του κατάσταση μέσα στον Παράδεισο. Όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αυτό σημαδεύει την αρχή ενός ουσιαστικά νέου σταδίου στην ιστορία του ανθρώπου και όχι μόνο μια επιστροφή στο παρελθόν. Η Ενσσάρκωση ανεβάζει τον άνθρωπο σ' ένα καινούργιο επίπεδο• η τελευταία κατάσταση είναι υψηλότερη από την πρώτη. Μόνο μέσα στον Ιησού Χριστό βλέπουμε ν' αποκαλύπτονται όλες οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας• μέχρι να γεννηθεί, η αληθινή σημασία της προσωπικότητάς μας μας ήταν κρυμένη. Η γέννηση του Χριστού, όπως λέει ο Μ. Βασίλειος, είναι «η γενέθλια ημέρα όλου του ανθρώπινου γένους». Ο Χριστός είναι ο πρώτος τέλειος άνθρωπος -τέλειος δηλ. όχι μόνο δυναμικά, όπως ήταν ο Αδάμ με την αθωότητά του πριν από την πτώση, αλλά με την έννοια της απόλυτα πραγματοποιημένης «ομοίωσης». Η Ενσάρκωση λοιπόν δεν είναι μόνο ένας τρόπος για ν' απαλειφθούν τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος, αλλά είναι ένα ουσιαστικό στάδιο στο ταξίδι του ανθρώπου από τη θεία εικόνα στη θεϊκή εξομοίωση. Η αληθινή εικόνα και ομοίωση του Θεού είναι ο ίδιος ο Χριστός• κι έτσι, από την πρώτη-πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου κατ' εικόνα, η Ενσάρκωση του Χριστού, κατά κάποιο τρόπο είχε υπονοηθεί. Η αληθινή αιτία λοιπόν για την Ενσάρκωση δεν βρίσκεται στην αμαρτωλότητα του ανθρώπου αλλά στη μη πεπτωκυία φύση του, στην ύπαρξή του που έγινε σύμφωνα με τη θεϊκή εικόνα και είναι ικανή να ενωθεί με το Θεό.

(από το βιβλίο Ορθόδοξος Δρόμος)


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Μαρ 10, 2015 9:14 pm

ΟΥΡΑΝΙΕ ΒΑΣΙΛΕΥ......


Εικόνα

Ουράνιε Βασιλεύ,

δώσε μας να συνειδητοποιήσουμε

ότι δεν είσαι, λόγω των αμαρτιών μας,

εναντίον μας, αλλά μαζί μας,

ώστε η ενθύμησή σου,

όταν ξυπνάει μέσα μας και κάθε φορά που ξυπνάει,

να μη μας θυμίζει τις αθετήσεις μας,

αλλά την συγχώρεσή Σου.

(Σαίρεν Κίρκεγκωρ)


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Μαρ 11, 2015 12:06 pm

Και η προσευχή των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων (εορτάζουν σήμερα), που γυμνοί αφέθηκαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας:


Εικόνα

Και η προσευχή των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων (εορτάζουν σήμερα), που γυμνοί αφέθηκαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας:

Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε, διότι βγάζοντας τα ρούχα μας αποβάλλουμε και την αμαρτία.
Τί ν’ ανταποδώσουμε στον Κύριο;
Και ο Κύριος γυμνώθηκε!
Ποιά μεγαλύτερη τιμή για τον δούλο από το να πάθει όσα έπαθε ο Κύριος του;
Βαρύς ο χειμώνος, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος.
Ανυπόφορη η παγωνιά, αλλά ευχάριστη η ανάπαυση.
Ας υπομένουμε λίγο και θα ζεσταθούμε στους κόλπους του Αβραάμ
Ας κατακαούν τα πόδια, για να χορεύουν διαρκώς με τους αγγέλους.
Ας κοπούν τα χέρια, για να υψώνονται σε δέηση προς τον Δεσπότη.
Αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε για να ζήσουμε αιώνια!
(Εγκώμιο Μεγ. Βασιλείου στους Μ΄ Μάρτυρες)


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Μαρ 30, 2015 9:10 am

Ἡ Κυριακὴ προσευχή (Πάτερ ἡμῶν)
Ἡ Κυριακὴ προσευχή, ἐλέχθη ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλίαν καὶ κατεγράφη εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, κεφ. στ´ 9-13: «Οὕτως οὗν προσεύχεσθε ὑμεῑς ...». Ὅμως οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦμεν τὴν ἑρμηνείαν της, ἀκόμη καὶ τὴν ὀρθὴν προφορὰν τῶν λέξεων. Διὰ τοῦτο παρατίθεται ἐδῶ μεθ᾿ ἑρμηνευτικῆς ἀποδόσεως εἰς τὴν νέαν Ἑλληνικήν:
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, Πατέρα, ἐσὺ ὁ δικός μας καὶ μοναδικός,
ὁ κυρίαρχος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ποὺ εἶσαι τόσο κοντά μας,
ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· Κάνε νὰ φανερωθεῖ στὸν κόσμο μὲ τὴ δική μας ζωή,
τὸ δικό Σου ὄνομα, ποὺ εἶναι δύναμη καὶ δόξα, δικαιοσύνη καὶ χάρη.
ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· Ἡ βασιλεία τῆς ἀγάπης Σου, ποὺ ἄρχισε ἤδη μὲ τὸ Χριστό,
ἂς γίνει νὰ φανερωθεῖ καὶ νὰ ἐπικρατήσει γρήγορα σὲ ὅλο τὸν κόσμο.
γεννηθήτω τὸ θέλημά σου, Ἡ χάρη Σου ἂς μᾶς ἰκανώσει νὰ ἀποκτήσουμε τὸ δικό Σου θέλημα
καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε στὴ ζωή μας,
ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς· Γιὰ νὰ γίνει ἡ γῆ, ὅπως Ἐσὺ θέλεις νὰ εἶναι,
εἰκόνα τῆς οὐράνιας βασιλείας.
τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· Δῶσε μας σήμερα, ὅπως κάθε ἡμέρα καὶ πάντοτε,
τὸ ψωμὶ ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη γιὰ νὰ ζήσουμε,
ὅπως δίνεις τὸ Σῶμα τοῦ Ὑιοῦ Σου γιὰ τὴ ζωή μας.
καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, Σοῦ ζητοῦμε ἀκόμη νὰ μᾶς συγχωρήσεις,
διότι δὲν ἐκπληρώνουμε τὸ χρέος μας ἀπέναντι στὴν ἀγάπη Σου,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· Ἀφοῦ καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμε, μὲ τὴ δική Σου χάρη,
ὅσους μᾶς ἔβλαψαν.
καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, Καὶ μὴ μᾶς ἐγκαταλείπης ποτὲ μόνους καὶ ἀνίσχυρους
στὶς πονηρὲς ἐπιθυμίες, ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι προκαλοῦμε ἄθελά μας.
ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀλλὰ γλίτωσέ μας ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ Διαβόλου,
ποὺ ἀγωνίζεται νὰ μᾶς ἐξουσιάσει.
Ὅτι σοῦ ἐστίν ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, Προσευχόμαστε ἔτσι διότι γνωρίζουμε ὅτι μόνον Ἐσὺ
ἔχεις τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία, καὶ τὴ δύναμη, καὶ τὴ δόξα
τοῦ Πατέρα, τοῦ Ὑιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Τώρα καὶ πάντοτε, μέχρι τὸ τέλος τοῦ χρόνου.
Ἀμήν. Ἂς γίνει ἔτσι.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Απρ 01, 2015 9:18 am

Εἰς τὸ Παράκλητον Πνεῦμα (Βασιλεῦ Οὐράνιε)
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε,
τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,
ὁ πανταχοῦ παρών καὶ τὰ πάντα πληρῶν,
ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός,
ἐλθέ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν,
καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος,
καὶ σῶσον, ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Βασιλιᾶ οὐράνιε, Παράκλητε,
Πνεῦμα ἅγιο, ποὺ ἀπὸ Ἐσένα πηγάζει ἡ ἀλήθεια·
Ἐσὺ ποὺ βρίσκεσαι παντοῦ καὶ μὲ τὴν παρουσία Σου γεμίζεις τὰ πάντα·
Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ θησαυρὸς καὶ ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν καὶ δωρίζεις τὴ ζωή,
ἔλα καὶ κατοίκησε μέσα μας,
καὶ καθάρισέ μας ἀπὸ τὰ στίγματα τῶν ἀμαρτιῶν μας,
καὶ σῶσε, Ἀγαθέ, τὶς ψυχές μας.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 02, 2015 8:29 pm

Τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως (Πιστεύω)
Τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως, ἢ «Πιστεύω», ἀποτελεῖται ἀπὸ δώδεκα ἄρθρα, νοηματικὰς ἑνότητας. Συνετάχθη εἰς τὰ μὲν ἐπτὰ πρῶτα ἄρθρα ὑπὸ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Νικαίᾳ (325), εἰς τὰ δὲ πέντε τελευταῖα ἄρθρα ὑπὸ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Χαλκηδόνι (381). Οἱ ἱεροὶ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων θέτουσι ἀπαραίτητον ἵνα ἀπαγγέλλεται ὑπὸ πάντων τῶν πιστῶν ἐκκλησιαζομένων. Διὰ τοῦτον παρατίθεται ἐδῶ, μετὰ ἑρμηνευτικῆς ἀποδόσεως εἰς τὴν νέαν Ἑλληνικήν.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Πιστεύω, ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός, σὲ ἕνα Θεό, Πατέρα, κυρίαρχο τοῦ παντός, ποὺ δημιούργησε απὸ τὸ μηδέν καὶ μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία, τὸν οὐρανὸ καὶ καὶ τὴ γῆ. Δημιούργησε δηλαδὴ τόσο τὸν ὁρατὸ καὶ ὑλικὸ, ὅσο καὶ τὸν ἀόρατο καὶ πνευματικὸ κόσμο. Πατήρ
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Ὑιὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς.
Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Πιστεύω καὶ σὲ ἕνα Κύριο, τὸ Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ μονογενὴς Ὑιὸς τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Γεννήθηκε ἀπὸ Αὐτὸν προαιωνίως. Εἶναι ἀληθινὸς Θεὸς ἐπειδὴ γεννήθηκε ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὁ Ὑιὸς δὲν εἶναι δημιούργημα ἢ κτίσμα τοῦ Θεοὖ, ὅπως ἐπίστευαν διάφοροι αἰρετικοί, ἀλλὰ εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα, ἔχει δηλαδὴ τὴν αὐτὴ θεία οὐσία καὶ τὰ πάντα δημιουργήθηκαν διὰ τοῦ Ὑιοῡ.
Αὐτὸς γιὰ τὴν δική μας σωτηρία, κατέβηκε ἀπὸ τἠν οὺράνια δόξα Του στὴ γῆ καὶ ἔλαβε σάρκα, ὅμοια μὲ τὴ δική μας, ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔγινε δηλαδὴ ἄνθρωπος ὅμοιος σὲ ὅλα μὲ ἑμᾶς, ἐκτὸς ἀπὸ τἠν ἀμαρτία, καὶ ἔζησε σὲ συγκεκριμένο χρόνο ἐπάνω στὴ γῆ.
Σταυρώθηκε, ἔπαθε καὶ ἐτάφηκε γιὰ ἑμᾶς, ὅταν Ῥωμαῖος ἐπίτροπος τῆς Ἰουδαίας ἦταν ὁ Πόντιος Πιλᾶτος.
Καὶ ἀναστήθηκε, σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές, τὴν τρίτη ἡμέρα ἀπὸ τὸν τάφο, ἐνῶ ἦταν νεκρός.
Μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του ἀνέβηκε εἰς τοὺς οὐρανοὺς μὲ τὴν δύναμη ποὺ ἔχει ὡς Θεός, καὶ κάθισε δεξιὰ τοῦ Πατέρα Του.
Θὰ ἔλθει καὶ πάλι στὸν κόσμο μὲ δόξα, σὲ χρόνο ποὺ τὸν γνωρίζει μόνο ὁ Θεός, γιὰ νὰ κρίνει τοὺς ζωντανοὺς καὶ τοὺς νεκρούς. Υἱός
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἁγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. Πιστεύω καὶ στὸ Ἄγιο Πνεῦμα, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας τριάδος ποὺ ἔχει κυριότητα καὶ ἐξουσία. Ζωοποιεῖ ὅλη τὴν κτίση καὶ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα. Εἶναι ὁμοούσιο μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Ὑιό. Προσκυνᾱται καὶ δοξάζεται ἰσότιμα μαζί τους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καθοδήγησε τοὺς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ προεῖπαν γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτῆρα καὶ προετοίμασαν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Πνεῦμα
Εἰς μίαν, Ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογῶ ἕν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν. Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, ἐπειδὴ μία εἶναι ἡ κεφαλή της, ὁ Χριστός καὶ μία ἡ πίστη ἐκείνων ποὺ μετέχουν στὴ ζωή της.
Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία, δηλαδὴ χωρισμένη ἀπὸ κάθε ἀμαρτία, ἐπειδὴ ἅγιος εἶναι ὁ Χριστός, καὶ ἐπειδὴ ἀκόμη ἔχει ὡς σκοπό της τὸν ἁγιασμὸ ὅλων τῶν πιστῶν.
Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική, ἐπειδὴ κατέχει ὅλη τὴν ἀλήθεια χωρὶς ἀλλαγές καὶ ἐπεκτείνεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο γιὰ νὰ συμπεριλάβει στοὺς κόλπους της ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς.
Πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι καὶ ἀποστολική, έπειδὴ διατηρεῖ ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη τὴ διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων, καὶ ἐπειδὴ οἱ ἐπίσκοποι ποὺ τὴν ποιμαίνουν εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καὶ χειροτονημένοι κανονικὰ σὲ ἀδιάκοπη συνέχεια ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα.
Ὁμολογῶ ἕνα βάπτισμα στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ποὺ εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ μία καινούρια ζωὴ μέσα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία. Μὲ τὸ ἕνα καὶ μοναδικὸ βάπτισμα συγχωρεῖται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἀμάρτημα καὶ ἀπὸ τὶς ἀμαρτίες ποὺ ἔκανε μέχρι νὰ βαπτισθεῖ. Ἐκκλησία
Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν. Πιστεύω καὶ περιμένω τὴν κοινὴ ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Θὰ ἀναστηθεῖ κάθε σῶμα γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν ἀθάνατη ψυχή του. Ἡ ἀνάσταση ὅλων θὰ γίνει μὲ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.
Προσδοκῶ ὅτι, μετὰ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν τελικὴ κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ Χριστό, θὰ ἀξιωθῶ νὰ ἀπολαύσω τὴ μέλλουσα αἰώνια ζωὴ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους. Ἀμήν. Μέλλουσα ζωή


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 7 και 0 επισκέπτες