Την Παρασκευή μαζευτήκαμε οι Αθηναίοι και οι Κοζανίτες στην Ουρανούπολη και περιμέναμε το πλοίο και τους Πτολεμαϊδιώτες για να φύγουμε στις 9.45, όπως νομίζαμε. Αλλά ούτε οι Πτολεμαϊδιώτες φαινόντουσαν ούτε το πλοίο πήραμε, επειδή τα εισιτήρια μας λέει κατά μία παράξενη σύμπτωση, δεν ήταν για το πλοίο των 9.45, αλλά αυτό των 10.40 (ταχύπλοο ΣΟΦΙΑ). Αυτό ήταν καλό για τους Πτολεμαϊδιώτες που εμφανίστηκαν επιτέλους κατά τις 10, αλλά κακό για όλους, επειδή το ΣΟΦΙΑ δεν ήρθε ποτέ να μας πάρει, όπως θα δούμε παρακάτω.
Από αριστερά προς τα δεξιά ο Αχιλλέας, ο Τάσος, ο Σταύρος, ο Στέλιος, ο Νεκτάριος, ο Γιάννης, ο Παντελής και ο Χαρίλαος.Κατά τις 10.30, αφού είχαμε κόψει εισιτήρια και ετοιμαζόμασταν να πάμε στο λιμάνι, μας φώναξε ο υπάλληλος των Αγιορειτικών Γραμμών για να μας πει ότι το ΣΟΦΙΑ προσάραξε στη Χιλανδαρίου στο πρωινό δρομολόγιο και δεν πρόκειται να έρθει να μας πάρει. Μας πρότεινε να πάρουμε ένα ταξί, αλλά εκείνο έπαιρνε μόνο 8 επιβάτες. Έτσι μας είπε να πάνε οι 8 μ' αυτό το ταξί κι ένας να πάει με το άλλο ταξί το ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ που θα έφευγε στις 11.20 για Ξενοφώντος με το Γέροντα Αλέξιο, τον Ηγούμενο της Μονής, τη συνοδεία του (2 μοναχοί) και κάποιους προκυνητές, και τους τεχνίτες (2) για το ΣΟΦΙΑ.
Οι ίδιοι κι εγώ κάπου σε μια γωνία 
.
Έτσι εγώ έμεινα για να φύγω με το ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ και οι υπόλοιποι έφυγαν σχεδόν αμέσως με το ταξί, για να μην το προλάβει κανένας άλλος και το ψάχνουμε. Έτσι είχα την ευκαιρία να συνταξιδέψω με το Γέροντα και να διαπιστώσω ότι εκτός από πνευματικός ηγέτης και εξαιρετικός ψάλτης έχει και αρκετή εξοικίωση με τη σύγχρονη τεχνολογία, αλλά και να δω με τα μάτια μου το ΣΟΦΙΑ προσαραγμένο στην άμμα, ευτυχώς, μπροστά στον αρσανά της Χιλανδαρίου από ηλεκτρική βλάβη και όχι βουλιαγμένο, όπως έσπευσαν να μεταδώσουν τα ΜΜΕ.
Παρ' όλα αυτά καταφέραμε να μαζευτούμε όλοι στη Δάφνη μέχρι της 12, όπου μας περίμενε υπομονετικά το λεωφορείο που είχαμε κλείσει, με το οποίο κρατούσε επαφή ο Αχιλλέας, ώστε να έρθει τη σωστή ώρα (μετά από 2 αναβολές).
Μια μικρή στάση στις Καρυές, που είναι πια ένα πολυσύχναστο ...μεγαλοχώρι. Κόμβος
.
Αμέσως μετά συνεχίσαμε με το ίδιο λεωφορείο για Σταρονικήτα. Ο καιρός πολύ συννεφιασμένος και μουντός, χάλια για φωτογραφίες.
Τους σάκους ανά χείρας και πάμε προς το ΜοναστήριΦτάσαμε στη Συαρονικήτα λίγο μετά τις 1 και πήγαμε στο Αρχονταρίκι για τα σχετικά.
Ο Τάσος με το κινητό στο αυτί, ενημερώνει την οικογένεια ότι φτάσαμε σώοι.Η Σταυρονικήτα είναι το μικρότερο Μοναστήρι του Αγίου Όρους, αλλά κουκλίστικο, εξαιρετικά ανακατασκευασμένο. Σαν ένα μικρό μεσαιωνικό κάστρο, που μόλις χτίστηκε.
Η χαρακτηριστική δεξαμενή-ενυδρίο και το Μοναστήρι στο βάθος. Ο αρχοντάρης μας υποδέχτηκε και αφού μας κατέγραψε στο βιβλίο, ρωτώντας μας έναν-έναν τα σχετικά, μας οδήγησε στον πανέμορφο ξενώνα.
Ο ξενώνας της Σταυρονικήτα, έξω από τα τείχη της Μονής.