Δημοσίευσηαπό aposal » Τετ Μαρ 06, 2019 9:40 pm
Μερικά από τε ερωτήματα που τέθηκαν και για τα οποία έγραψα ό,τι πρόλαβα σαν απαντήσεις:
Οι άθεοι ισχυρίζονται ότι η Παλαιά Διαθήκη κατακλύζεται από αντιφάσεις, ενώ ο Θεός εμφανίζεται ως εκδικητικός, επιτρέποντας θανάτους, ενώ κάποιους τους σκότωσε ο Ίδιος (Σόδομα). Τι απαντάμε;
Η παλαιά Διαθήκη ερμηνεύεται και από την Καινή, η οποία αποτελεί συνέχειά της. Για να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για τον Θεό θα πρέπει να διαβάσουμε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Το πλεονέκτημα της Παλαιάς Διαθήκης σε σχέση με άλλα, μη θεολογικά βιβλία είναι η αντικειμενικότητά της. Δεν υπάρχει ωραιοποίηση, αλλά καταγραφή της πραγματικότητας. Το συνηθισμένο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις τότε καταστάσεις με βάση αυτό που επικρατεί σήμερα. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία πχ που θεωρούνταν πολύ μπροστά για την εποχή της, συγκρινόμενη με τη σημερινή δημοκρατία στις Ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι παρά μια πιο ήπια απολυταρχία, αφού τότε υπήρχαν δούλοι, που δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Ο αφέντης τους είχε το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου επάνω τους. Έτσι λοιπόν ο Εβραϊκός νόμος της ανταπόδοσης: «οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδούς αντί οδόντος» ήταν πολύ πιο σωστός, γιατί εξίσωνε κατά κάποιον τρόπο τον αφέντη με τον δούλο. Αν πχ ο αφέντης έκοβε το χέρι κάποιου δούλου, αυτομάτως και ο δούλος αποκτούσε το ίδιο δικαίωμα στον αφέντη του.
Όσον αφορά στους θανάτους, ο Θεός δεν σκοτώνει. Τα Σόδομα πχ ήταν μια φυσική καταστροφή, όπως πολλές άλλες και αυτές οφείλονταν σε φυσικά φαινόμενα. Απλά ο άνθρωπος τότε ζούσε μια ζωή τελείως αντίθετη από αυτήν που ήθελε ο Θεός κι έτσι η Χάρη του Θεού τον είχε εγκαταλείψει και τον είχε κάνει πολύ ευάλωτο σε τέτοιες καταστροφές.
Δεν υπάρχουν θεολογικές αντιφάσεις, παρά μόνο κοινωνικές.
Η αντικειμενικότητα των Γραφών φαίνεται και στην περιγραφή των Αποστόλων, στην Καινή Διαθήκη. Οι μαθητές εμφανίζονται να φοβούνται, να δειλιάζουν και να λιποψυχούν. Δεν εμφανίζονται ως υπεράνθρωποι, που δεν ήσαν, αλλά ως απλοί άνθρωποι που ήσαν.
Το Πάτερ ημών σε ποιο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού απευθύνεται;
Στον Ένα και Τριαδικό Θεό.
Γιατί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει για τον εαυτό του στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (ια΄ 20): «ο μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς»
Αυτό ισχύει.
Ο Ιωάννης ήταν γιος της Σαλώμης, που ήταν ετεροθαλής αδελφή του Χριστού, κόρη δηλαδή του Ιωσήφ από άλλο γάμο. Ο Ιωάννης, όταν έγινε μαθητής του Χριστού ήταν σε ηλικία 16 ή 17 ετών. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πάθους του Χριστού ήταν ο μόνος μαθητής που Τον ακολούθησε παντού, ο μόνος που δεν φοβήθηκε, αντίθετα ήταν μαζί Του στην Σταύρωση. Και ο Κύριος του έκανε το δώρο να τον επιλέξει για να φροντίσει τη μητέρα του Παναγία, όταν ο Ίδιος έφευγε από τη ζωή.
Ισχύει το να μην προσευχόμαστε για τους αυτόχειρες;
Όχι., πρέπει να προσευχόμαστε. Η Εκκλησία δεν μπορεί να τελέσει ακολουθίες γι’ αυτούς, γιατί θα τους βασανίσει ακόμη περισσότερο, οι προσευχές μας όμως πρέπει να γίνονται γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους βοηθήσουμε εκεί που βρίσκονται.
Ο Λάζαρος διηγήθηκε ποτέ όσα είδε κατά το 4ήμερο που ήταν νεκρός; Γιατί δεν χαμογέλασε έκτοτε;
Όχι, δεν είναι γνωστό ότι διηγήθηκε σε κάποιον αυτά που βίωσε. Ίσως γι’ αυτό και δεν χαμογέλασε ποτέ,. πλην μιας περίπτωσης, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια γλάστρα και είπε μέσα του: «ο πηλός κλέβει τον πηλό».
Γιατί κατά τη διάρκεια του μυστικού δείπνου οι μαθητές δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο Χριστός, όταν είπε στον Ιούδα: «ο ποιήσας, ποιήσας τάχιον» (ό,τι είναι να κάνεις κάν’ το γρήγορα), αφού τους είχε ενημερώσει ότι ένας εξ αυτών θα τον παραδώσει στους εχθρούς του και ότι θα είναι αυτός στον οποίο θα δώσει το ψωμί;
Οι μαθητές, όλοι πλην του Ιωάννη, αναστατώθηκαν από τη δήλωση του Χριστού περί προδοσίας από έναν εξ αυτών και ο νους τους ήταν πλέον καταλήφθηκε από περιέργεια για το ποιος θα ήταν ο προδότης. Γι’ αυτό και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν στη συνέχεια τα όσα του είπε ο Κύριος. Μόνον ο Ιωάννης είχε καταλάβει ότι θα έχανε τον Δάσκαλο και ήταν περίλυπος για την μελλοντική απώλεια, αλλά όχι περίεργος για το ποιος θα ήταν ο προδότης και γι’ αυτό έγειρε στο στήθος του Κυρίου.
Ο Γέροντας Γαβριήλ ο αγιορείτης, προσεχώρησε στους σχισματικούς;
Ο Γέροντας Γαβριήλ, το κελί του οποίου είναι κοντά στην Παναγούδα, όπου έζησε ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης, έκανε κάποιες δηλώσεις εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη και εξέφρασε την άποψη ότι δεν θα τον μνημονεύει στο εξής. Αυτό είναι λάθος γιατί η Εκκλησία σέβεται την Ιεραρχία, άσχετα αν και οι Ιεράρχες κάνουν λάθη, κάτι που είναι ανθρώπινο. Δεν γνωρίζουμε αν έχει κάνει πράξη αυτό που είχε δηλώσει (για την μη μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη), αλλά στο παρελθόν η Ορθοδοξία είχε περάσει και δυσκολότερες καταστάσεις, με Οικουμενικούς Πατριάρχες που ήσαν αιρετικοί, ωστόσο ξεπέρασε όλους τους σκοπέλους που της παρουσιάστηκαν.
Σε κάθε περίπτωση ο φανατισμός οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές που είναι αντίθετες με την ορθοδοξία.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).