Το Μήνυμα της Αναστάσεως

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ)

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Μάιος 04, 2013 8:56 am

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ)



῾Δεῦτε λάβετε φῶς…᾽

Τό βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ὁ ἱερέας λίγο πρίν ξεκινήσει τήν τελετή γιά τό ῾Χριστός ᾽Ανέστη᾽, ἐξέρχεται ἀπό τήν ῾Ωραία Πύλη μέ λαμπάδα ἀναμμένη ἀπό τήν ἀκοίμητη κανδήλα γιά νά καλέσει μέ δυνατή φωνή τό λαό: ῾Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός…'. Δέν μποροῦμε δηλαδή νά κατανοήσουμε τήν ᾽Ανάσταση τοῦ Χριστοῦ κι οὔτε ἀσφαλῶς νά μετάσχουμε πολύ περισσότερο σ᾽αὐτήν, ἄν προηγουμένως δέν λάβουμε τό ἀνέσπερο φῶς. Κι ἀσφαλῶς αὐτό δέν εἶναι τό ὑλικό φῶς τῆς λαμπάδας. Τό ὑλικό φῶς ἀποτελεῖ σύμβολο ἑνός ἄλλου φωτός, τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ πού ἀνέτειλε καί ἀνατέλλει ἀπό τόν κενό τάφο τοῦ ἀναστημένου Θεοῦ. Εἶναι ἀκριβῶς τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πού πλημμύρισε τά σύμπαντα, ὅπως τό διαλαλεῖ ὁ πασχαλινός ὕμνος: ῾Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια᾽!
Καλούμαστε λοιπόν ἀπό τήν ᾽Εκκλησία μας νά λάβουμε τό φῶς αὐτό, νά γίνουμε μέτοχοί του, πού θά πεῖ: ἡ ᾽Εκκλησία ἔχει τό φῶς Χριστοῦ, ἐνῶ ἐμεῖς βρισκόμαστε σέ κατάσταση σκότους ἤ σέ ἀνάγκη αὐξήσεως τοῦ φωτός. Ἡ ᾽Εκκλησία ἔχει φῶς, διότι εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός ὡς κεφαλή τῆς ᾽Εκκλησίας καί φῶς τοῦ κόσμου - ῾ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου᾽ (᾽Ιωάν. 8,12) - μεταδίδει τό φῶς αὐτό καί στό σῶμα Του.
Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἄλλη ἀπό μόνος του βρίσκεται σέ κατάσταση σκότους, λόγω τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι σκότος. Φῶς λαμβάνει ἀπό τή σχέση του μέ τόν Χριστό. Κι ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κάποιο φῶς Χριστοῦ ὡς δημιουργήματά Του - ὁ Χριστός εἶναι ῾τό φῶς τό ἀληθινόν ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον᾽ (᾽Ιωάν. 1,9) – πολλῷ μᾶλλον τό φῶς αὐτό τό ἀποκτοῦν καί τό ἔχουν οἱ βαπτισμένοι στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι προσλήφθηκαν ἀπό ᾽Εκεῖνον καί ἔγιναν μέλη Του, ναοί τοῦ ῾Αγίου Του Πνεύματος. Κατεξοχήν λοιπόν οἱ Χριστιανοί γίνονται φῶς. ῎Οχι ἐξαιτίας μιᾶς δικῆς τους δύναμης, ἀλλά δυνάμει τοῦ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Οἱ Χριστιανοί κατανοοῦν πολύ καλά ὅτι εἶναι ἑτερόφωτοι: φωτίζονται ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.
῎Ετσι διαφοροποιοῦνται ἀπό τόν ἐκκοσμικευμένο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος πιστεύει πώς ὅ,τι ἔχει εἶναι δικό του καί καυχᾶται γι᾽ αὐτό. Γιά τόν Χριστιανό ἰσχύει πάντοτε ὁ λόγος τοῦ ἀπ. Παύλου: ῾Τί ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δέ καί ἔλαβες τί καυχᾶσαι ὡς μή λαβών;᾽(Α´Κορ. 4, 7). ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή ὁ Χριστιανός εἶναι φωτισμένος στό βαθμό πού εἶναι ταπεινός. Ἡ συναίσθηση ὅτι τά πάντα σ᾽ αὐτόν ἀποτελοῦν δωρεά τοῦ Χριστοῦ τόν ὁδηγεῖ σέ πλήρη συνειδητοποίηση τῶν κτιστῶν του περιορισμένων ὁρίων. Γνωρίζει ὁ πιστός ὅτι χωρίς τόν Χριστό εἶναι ἕνα τίποτε (Πρβλ. ᾽Ιωάν. 15,5). Σκοτάδι καί πτωχεία. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ μέσα του τό κρατάει μετά φόβου καί τρόμου καί γι᾽ αὐτό ἀγωνίζεται ν᾽ἀποδίδει διαρκῶς αἶνον τῷ Θεῷ. ῾Σοί δόξα πρέπει Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν…᾽ εἶναι ὁ διαρκής λόγος τοῦ ζῶντος μέσα στό φῶς Χριστοῦ Χριστιανοῦ.
Τό φῶς αὐτό τοῦ Χριστοῦ, φῶς αἰώνιας ζωῆς πού καταργεῖ τή φθορά καί τό θάνατο, ἡ χάρη καί ἡ δόξα Του ἀλλιῶς, λάμπει ἰδιαιτέρως στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ῾τόν κρυπτόν τῆς καρδίας ἄνθρωπον᾽, κατά τόν ἀπ. Πέτρο (Α´ Πέτρ. 3,4). Διότι ἐκεῖ βρίσκεται τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου. ᾽Από ἐκεῖ ὅμως διαβαίνει καί σέ ὅλη τήν ὕπαρξή του, ἀκόμη καί τό σῶμα του. Τά λείψανα τῶν ἁγίων, ἡ εὐωδία καί ἡ μυροβολία τους ἀποτελοῦν τά σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ σέ ὅλον τόν ἄνθρωπο καί ὄχι μεμονωμένα στήν ψυχή του. Ὁ ἀγώνας τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί οἱ σύνοδοι τοῦ 14ου αἰ. ἔχουν ἐπικυρώσει μέ οἰκουμενικό καί ἀναμφισβήτητο τρόπο τήν παραπάνω πραγματικότητα. Σῶμα καί ψυχή εἶναι ῾ἐκτεθειμένα᾽ στίς ἁγιαστικές ἐνέργειες τοῦ φωτός τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.
Προϋπόθεση βεβαίως γιά τήν αἴσθηση τοῦ φωτός καί τῆς χάρης αὐτῆς στήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ὁ νόμιμος ἀγώνας γιά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς του. Τά πάθη καί οἱ κακίες ἀποτελοῦν τά ἀναχώματα γιά τήν ἀποδοχή τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ. Χωρίς ἐξάλειψή τους, πού σημαίνει χωρίς ἀγώνα μετατροπῆς τῶν ψεκτῶν παθῶν σέ ἔνθεα πάθη, δηλαδή μετατροπῆς τοῦ ἐγωϊσμοῦ σέ ἀγάπη, εἶναι ἀδύνατο νά δεῖ καί νά γευτεῖ ὁ ἄνθρωπος τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα του. ῎Αν πιθανόν θελήσει νά μετάσχει τῶν φωτιστικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ χωρίς τήν ἄσκηση τῆς κάθαρσης, τότε θά νιώσει τόν Θεό ὡς ῾πῦρ καταναλίσκον᾽, σάν φωτιά πού θά τόν κατακάψει. Σάν κόλαση φοβερή καί τρομερή.
Στόν ἀναστάσιμο κανόνα του ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης Δαμασκηνός ἐπισημαίνει τή μυστική αὐτή πραγματικότητα. ῾Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως Χριστόν ἐξαστράπτοντα᾽. Πρέπει νά καθαρίσει κανείς τίς αἰσθήσεις του γιά νά δεῖ τόν Χριστό νά ἐξαστράπτει μέσα στό ἀπρόσιτο φῶς τῆς ἀναστάσεώς Του. Ἡ ᾽Ανάσταση λοιπόν τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀνάσταση καί τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἔννοια τῆς μετοχῆς αὐτοῦ στό φῶς τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. Δέν πρόκειται γιά μία θέα ἐξωτερική καί ἐπιφανειακή. Μιλᾶμε γιά ἕνωση τοῦ πιστοῦ μέ τόν ἴδιο τόν Θεό του. Γιά πορεία μέσα στήν προοπτική τῆς δημιουργίας του: νά γίνει ῾καθ᾽ ὁμοίωσιν᾽ Χριστοῦ! ῾Ὁ Κύριος δέν μακάρισε ἐκεῖνον πού ξέρει κάτι γιά τόν Θεό - σημειώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης -, ἀλλά αὐτόν πού ἔχει μέσα του τόν Θεό᾽. ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή ἀνάσταση, ὡς νίκη ἀπέναντι στόν ῾ἔσχατον ἐχθρόν τοῦ ἀνθρώπου, τόν θάνατον᾽ (Α´Κορ. 15, 26), ἑορτάζει ὁ Χριστιανός πού ἀγωνίζεται νά ζεῖ μέ ἀγάπη στή ζωή του. Ὅπου ἀγάπη, ἐκεῖ καί κάθαρση ψυχῆς, ἐκεῖ καί Θεός, ἐκεῖ καί φῶς ἀναστάσεως Χριστοῦ. : ῾᾽Αναστάσεως ἡμέρα…καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα……Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει καί οὕτω βοήσωμεν: Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν…᾽!


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Άδης και Χριστός...

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Μάιος 07, 2013 8:49 pm

Άδης και Χριστός...

Εικόνα



Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμ. Προδρόμου Βέροιας

Ο παγκόσμιος άγιος των ημερών μας – και ποιός άγιος δεν είναι άραγε παγκόσμιος;! – ο Άγιος Σιλουανός έγινε γιά εμάς τους νεότερους αγιορείτες δάσκαλος και πρύτανις στο μήνυμα της απελπισίας. Η απελπισία είναι μάλλον το μήνυμα της εποχής.

Δεν είναι η κρίση στον κορβανά που την έφερε ή την ακολουθεί. Είναι η ατμόσφαιρα των καιρών.
Και ποιό μήνυμα κάνει τον άγιο και σύγχρονο και επίκαιρο;
Έζησε στις παραμονές του δεύτερου πολέμου.

Έζησε όλη εκείνη την κακοδαιμονία. Και όμως στην γραπτή παρακαταθήκη που μάς άφησε, δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αναφορά στην τότε επικαιρότητα.

Δεν σχολιάζω το ότι σήμερα κάθε κήρυγμα ρασσοφόρου σίγουρα και θα έχει αναφορά στην οικονομική εξαθλίωση.

Μήπως και γιά τον λόγο αυτόν δεν έχουμε καμία πέραση και καμία διαχρονικότητα; Μήπως η επικαιροθηρία σκοτώνει την αιωνιότητα;

Ο μέγας Σιλουανός λέει: «κράτα στον Άδη τον νου σου, αλλά μην απελπίζεσαι». Είναι ή δεν είναι επίκαιρος και παγκόσμιος και ο άγιος και ο λόγος του;

Άδης λοιπόν. Σκότος. Δυσωδία αποσύνθεσης. Κόκκαλα γυμνά. Από τον παπού μας τον Αδάμ με την γιαγιά μας την Εύα μέχρι και τον φίλο του τον Λάζαρο.

Και φυσικά ο Μέγας Πρόδρομος, γιά να κηρύξει και στον Άδη την μετάνοια κ το ότι έρχεται ο Χριστός, ο ξάδελφός του.

Και τί έγινε όταν ο Χριστός κατέβηκε στα βασίλεια τα σκοτεινά;
Κάτι που δεν υπήρχε στην παλαιά διαθήκη. Κάτι που δεν το έλπιζαν ούτε και οι δίκαιοι.

Μόνο ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα ίσως της μιάς χειρός. Τίιιι;! 
Χώρισε στα δύο ο Άδης και έγινε παράδεισος και κόλαση. Και πρώτος εκείνος που ήξερε από ληστείες μπήκε στον Παράδεισο.

Ποιός; Ο δίκαιος ληστής, που αργότερα – και είναι μοναδική αυτή η μαρτυρία- θα θεραπεύσει τον Άγιο Πορφύριο, πριν γίνει Γάζης επίσκοπος.

Τώρα προγεύεται ο καθένας αυτά που ετοίμασε γιά την αιωνιότητά του. Τώρα χωρίζουμε. Και μακάριοι αυτοί που προγεύονται Παράδεισο.

Ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη και τον σύντριψε. Τόν έσπασε το κέντρο, δηλαδή το κεντρί.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πλέον έχουμε την δύναμη, όταν υπάρχει και η ανάλογη θέληση, να αντιστεκόμαστε και να νικούμε την αμαρτία. Γιατί έχουμε το Άγιο Πνεύμα. Γιατί ο Χριστός σύντριψε το κεντρί του Άδη.

Ξέρω ανθρώπους που ευγνωμονούν τον όσιο γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ που μας παρέδωσε αυτόν τον φοβερό λόγο.
Και ξέρω ανθρώπους που κρατούμε στην απόλυτη απελπισία τον νου τους και δεν απελπίζονται.

Κάποιες φορές μας παίρνει από κάτω, αλλά γιά λίγο.

Ύστερα πάλι σηκώνονται και κατεβαίνουν ακόμα πιο χαμηλά στην συντριβή της καρδιάς και στην ταπείνωση. Και ζουν στην μεγάλη σιωπή, μαρτυρικά αλλά ολοθύμως.

Κρατούμε τον νου μας στην απελπισία του Άδη, γιατί εκεί κατέβηκε και κατεβαίνει ο Χριστός.


Δεν ελπίζουμε τίποτα και σε τίποτα, γιατί μόνη και μοναδική μας ελπίδα είναι ο Χριστός.
Δεν έχουμε τίποτα δικό μας, γιατί θέλουμε να ανήκουμε μόνο στον Χριστό.

Και ο Χριστός Ανέστη. Και ανίσταται, και ανασταίνεται σε κάθε Θεία λειτουργία. Και σε κάθε καρδιά, όταν και όπως και σε όποιον, θέλει.

Αδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Πηγή: http://www.romfea.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Το Μήνυμα της Αναστάσεως

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Μάιος 08, 2013 10:42 am

Μήνυμα της Αναστάσεως: Αστείρευτη δύναμη κατά της απογνώσεως

Εικόνα

Του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Πρόσκληση σε μια ολόλαμπρη εορτή μας απευθύνει σήμερα η Εκκλησία μας. Αυτή η πρόταση φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι παράδοξη, ότι αγνοεί την πραγματικότητα, καθώς γύρω μάς πνίγει μια ατμόσφαιρα θολή, γεμάτη αβεβαιότητα, ανέχεια, αποκαρδίωση. Kαι όμως, αυτό ακριβώς το πασχαλινό κάλεσμα μας βοηθεί να διακρίνουμε και να αποδεχθούμε μια άλλη πραγματικότητα.

Όσο καταθλιπτικές και αν είναι οι σημερινές συνθήκες της ζωής, υπάρχει η πάντοτε επίκαιρη, χαρμόσυνη είδηση, την οποία πανηγυρικά διακηρύσσει η Εκκλησία κατά την εορτή του Πάσχα. O Χριστός «συνέτριψε θανάτου το κράτος» και εφώτισε των ανθρώπων το γένος. Aυτό το γεγονός άλλαξε ριζικά την πορεία του κόσμου, την προοπτική και τη δυναμική της δικής μας ζωής.

H πασχαλινή αυτή αγαλλίαση δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες. Ανθίζει ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς αντιξοότητες και δοκιμασίες. H Ανάσταση του Xριστού και αυτές τις καταυγάζει και τις μεταπλάθει. Πρόκειται για κάτι το μοναδικό που δίνει νέο νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Για τη συντριβή του θανάτου και τη συμμετοχή μας στον θρίαμβο του Nικητού Xριστού. «Xριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας», ψάλλουμε θριαμβικά, «και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Oπως εξηγεί ο Aπόστολος Παύλος, ο Θεός Πατήρ έθεσε τον Aναστάντα Kύριο «...υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω αλλά και εν τω μέλλοντι και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού» (Eφεσ. 1:21-22). Kαι η Εκκλησία του Xριστού, ως ευχαριστιακή κοινότητα της Αναστάσεως, κηρύσσει το «μέγα μυστήριο της πίστεως» και προσφέρει τη σωτηρία, την τελική υπέρβαση του θανάτου και τη μετοχή μας στην ολοφώτεινη ζωή του Aναστάντος.

«Δεύτε», λοιπόν, «αγαλλιασώμεθα τω Kυρίω», διότι την έγερση του Xριστού ακολουθεί η συντριβή του πλέγματος που σχετίζεται με τον θάνατο, την αδικία, τον φόβο, το άγχος, το ψεύδος, τη βία. Mε την Aνάστασή Tου, ο Xριστός ανέτρεψε όλα όσα καταπιέζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Xάρισε τη δύναμη για την ανατροπή τους. Γι’ αυτό, η Aνάσταση παραμένει η αστείρευτη δύναμη κατά πάσης μορφής απογνώσεως.

Δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι οι οσμές του θανάτου έχουν εξαλειφθεί από τον ανθρώπινο βίο. Όμως, είναι διαφορετικό να πνίγεται το βλέμμα μας στο σκοτάδι της απιστίας και της αγνοίας, στο έρεβος της απογνώσεως, θεωρώντας ότι αυτό είναι η μοιραία κατάληξη της ζωής. Kαι εντελώς άλλο να αντικρίζουμε τα προβλήματα της ζωής, τη θλίψη, την ασθένεια, τη συκοφαντία, την αδικία, τη φθορά και τον θάνατο, προσβλέποντας στον Aναστάντα Xριστό μέσα στην προοπτική της αιωνιότητος.

Ασφαλώς, μια τέτοια θεώρηση της πραγματικότητος προϋποθέτει πίστη στον Xριστό, όχι απλώς σε κάποιον θρησκευτικό διδάσκαλο και μύστη. Πίστη στον Σταυρωθέντα και Aναστάντα Kύριο, όπως Tον κηρύσσει η Εκκλησία, τον Yιό του Θεού του Zώντος, τον Kύριο του παντός. Προϋποθέτει βιωματική σχέση μαζί Tου, συνεχή πνευματική ανανέωση. Αλλά συγχρόνως, ενώ μετέχουμε ολόψυχα στην αγαλλίαση της Aναστάσεως του Xριστού, η πίστη μας ανανεώνεται και ισχυροποιείται.

Είναι συγχρόνως μια ιδιαίτερη ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τις φανερές και αφανείς ευεργεσίες Tου, τη σωτηρία από ποικίλους κινδύνους, τις θαυμαστές θεραπείες, την αντοχή, την υπομονή με την οποία μας θωρακίζει, για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής. Εμείς, μάλιστα, οι Oρθόδοξοι στην Aλβανία, ας δοξολογήσουμε τον Θεό, διότι εφέτος μας αξίωσε να γιορτάσουμε στον περικαλλή αυτό καθεδρικό ναό, που έχει το όνομα «Aνάστασις του Xριστού» και προσφέρει χώρο περισυλλογής, προσευχής, παρηγορίας και αλληλεγγύης.

Το Πάσχα είναι ακόμη μια γιορτή που την αισθάνονται και τη χαίρονται όχι μόνον οι πιστοί, αλλά και άνθρωποι που αναζητούν, που μετεωρίζονται μεταξύ πίστεως και ολιγοπιστίας. O Aναστάς Kύριος στέκει, μυστικά, υπομονητικά, εμπρός σε πολλές κλειστές καρδιές, γεμάτος αγάπη και κατανόηση, για να επαναλάβει το μη φοβείσθε, «...ιδού εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας της ζωής υμών...» (Mατθ. 28:20). Όσοι αγωνίζεστε να ζήσετε το Ευαγγέλιο στις σκληρές φάσεις της σύγχρονης ζωής «δεύτε», ανανεώσετε το θάρρος, την ελπίδα σας. Όσοι διστακτικοί, με λάθη –και πτώσεις ακόμη–, προσπαθείτε να μένετε μέσα στην κοινωνία της Εκκλησίας, μη λιποψυχήσετε: «μηδείς οδυρέσθω πταίσματα• συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε. Mηδείς φοβείσθω θάνατον• ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος» (Iωάννης Xρυσόστομος).

«Δεύτε», λοιπόν, «αγαλλιασώμεθα τω Kυρίω... τω φωτίσαντι ανθρώπων το γένος». Αυτή η αγαλλίαση δεν προορίζεται για χρήση ατομική. Eίναι από τη φύση της συλλογική. Πολλαπλασιάζεται με την παρουσία των πολλών χιλιάδων πιστών. Tο φως της διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Eχει εμβέλεια πανανθρώπινη. Kαι όσοι την αισθανόμαστε, καλούμεθα να μεταφέρουμε τη βεβαιότητα και αισιοδοξία για την τελική νίκη της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της αγάπης – της ίδιας της ζωής. Tο ανέσπερο φως της Aναστάσεως του Xριστού λάμπει μέσα στην κτιστή δημιουργία, σε όλη την οικουμένη. O κάθε, λοιπόν, πιστός καλείται να προσλάβει και να μεταλαμπαδεύσει το πασχαλινό φως στο περιβάλλον του και να βοηθήσει τον διπλανό του να ανάψει και αυτός τη λαμπάδα του. Πολλοί, βεβαίως, δεν υποπτεύονται την ύπαρξη αυτού του φωτός στη ζωή του κόσμου. Aλλά δεν σημαίνει ότι αυτό παύει να ενεργεί, να φωτίζει και να καθοδηγεί των «ανθρώπων το γένος».

Αδελφοί μου, όσο και αν η εποχή μας είναι συχνά σκοτεινή, γεμάτη αβεβαιότητα, θλίψη και ανησυχία, ας μην αφήσουμε τη μελαγχολία και την απόγνωση να κυριαρχούν στην ψυχή μας. Αντίθετα, ας ανταποκριθούμε με εμπιστοσύνη στην πασχαλινή πρόσκληση: «Δεύτε, αγαλλιασώμεθα τω Kυρίω, τω συντρίψαντι θανάτου το κράτος και φωτίσαντι ανθρώπων το γένος». O Aναστάς Xριστός συνέτριψε το κράτος του θανάτου, βεβαιώνει η σημερινή εορτή, και συνεχίζει να διαλύει κάθε θανατηφόρα πνοή φόβου, ασθένειας, αμαρτίας, αδικίας. Ας ενισχύσουμε αλλήλους με την αγάπη, την πίστη, την αισιοδοξία, την αλληλεγγύη.

Xριστός Aνέστη, αδελφοί μου. Πάνω από την οποιαδήποτε οδυνηρή κατάσταση, δεσπόζει το γεγονός ότι στον Aναστάντα Xριστό εδόθη «πάσα εξουσία εν τω ουρανώ και επί γης». Tην αστείρευτη, λοιπόν, δύναμη κατά της απογνώσεως προσφέρει στους πιστούς διαχρονικά η Aνάσταση του Xριστού. «Δεύτε, αγαλλιασώμεθα τω Kυρίω».

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Αγ. Ιωάννη Χρυσόστομου: Λόγος Κατηχητικός εις το Άγιον Πάσχα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Μάιος 08, 2013 10:57 am

Αγ. Ιωάννη Χρυσόστομου: Λόγος Κατηχητικός εις το Άγιον Πάσχα

Εικόνα

Αν είναι κανείς πιστός και ευλαβής, ας απολαύσει την ωραία αυτή και λαμπρά πανήγυρη. Αν είναι κανείς δούλος σώφρων, ας εισέλθει χαρούμενος στη χαρά του Κυρίου του. Αν καταπονήθηκε κανείς από τη νηστεία, ας λάβει τώρα το δηνάριο.1 Αν δούλεψε κανείς από την αυγή, ας δεχτεί σήμερα τη δίκαιη αμοιβή. Αν κανείς ήλθε αργά το πρωί, ας εορτάσει ευγνώμων. Αν έφτασε κανείς μεσημέρι, ας μην αμφιβάλλει καθόλου· γιατί καθόλου δεν ζημιώνεται. Αν έφτασε κανείς αργά το απομεσήμερο, ας πλησιάσει χωρίς ενδοιασμό. Αν έφτασε κανείς μόλις την ενδεκάτη,2 ας μην φοβηθεί για την αργοπορία· όντας ο κύριος του οίκου γενναιόδωρος δέχεται τον έσχατο όπως ακριβώς και τον πρώτο. Προσφέρει ξεκούραση σε κείνον που εργάστηκε την ενδεκάτη όπως σε κείνον που εργάστηκε από την αυγή. Και τον τελευταίο ευσπλαχνίζεται, και τον πρώτο περιποιείται. Και σε κείνον δίνει, και σ᾽ αυτόν χαρίζει. Και τα έργα υποδέχεται, και τη γνώμη καλωσορίζει. Και την πράξη τιμά, και την πρόθεση επαινεί. Εισέλθετε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι λάβετε την αμοιβή σας. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε αγκαλιασμένοι. Εγκρατείς και αμέριμνοι τιμήσατε την ημέρα. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, απολαύστε την πολυτέλεια όλοι. Ο μόσχος είναι πολύς, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος. Απολαύστε τον πλούτο της χρηστότητας. Κανείς ας μη θρηνεί τη φτώχεια· εμφανίστηκε η κοινή βασιλεία. Κανείς ας μην οδύρεται για τα σφάλματά του· γιατί ανέτειλε από τον τάφο η συγχώρεση. Κανείς ας μη φοβάται το θάνατο· γιατί ο θάνατος του Σωτήρα μάς ελευθέρωσε. Τον έσβησε, ενώ ήταν υπό την εξουσία του. Τιμώρησε τον Άδη, αφού πρώτα κατέβηκε στον Άδη. Τον επίκρανε, όταν εκείνος γεύτηκε τη σάρκα του. Ο Ησαΐας το προφήτευσε αυτό: «Ο Άδης», λέει, «επικράνθη».3 Οταν σε συνάντησε κάτω, επικράνθη. Γιατί καταργήθηκε. Επικράνθη, γιατί ενεπαίχθη. Πήρε στα χέρια του ανθρώπινο σώμα, και βρέθηκε μπροστά στον Θεό. Πήρε γη, και βρήκε ουρανό. Πήρε αυτό που έβλεπε, και έπεσε σ᾽ αυτό που δεν έβλεπε. «Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, Άδη, η νίκη σου;»4 Αναστήθηκε ο Χριστός, και συ καταβαραθρώθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και οι δαίμονες ρίχτηκαν κάτω. Αναστήθηκε ο Χριστός, και χαίρονται οι άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός, και κανείς νεκρός δεν μένει πια στο μνήμα. Γιατί ο Χριστός σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων. Σ᾽ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(μετάφραση Σταύρος Τσιτσιρίδης)

Πηγή: greek-language.gr


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μήνυμα της Αναστάσεως

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μάιος 10, 2013 11:21 pm

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2013

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Εικόνα

«Ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τὰ δεσμά· (αἶνοι, ἦχος βαρύς) ἐν τῇ ἐγέρσει Του χαρᾶς τὰ πάντα ἐπλήρωσε καὶ (αἶνοι, ἦχος δ ́) ἐν τῇ ἀναστάσει Του τὰ σύμπαντα ἐπλούτισε» (αἶνοι, ἦχος πλ. α ́)

Γιὰ μιὰ ἀκόμη χρονιὰ ἀξιωνόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας ἀκολουθία τῆς Σαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ἔβαλε ὡς στόχο τὸ νὰ ἀξιωθοῦμε «κατιδεῖν τὸ ἅγιον Πάσχα, πνευματικῶς ἐναγαλλιώμενοι» (Στιχηρὸν Κατανυκτικόν, Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, Λυχνικόν). Ζήσαμε τὸν ἀγῶνα τῆς νηστείας, περάσαμε ἀπὸ τὴν περιγραφὴ τῶν γεγονότων τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, συμπορευθήκαμε μὲ τὸν Κύριο στὸ πάθος Του καὶ σήμερα χαιρόμαστε τὸν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ὑπὸ τοῦ Κυρίου συντριβὴ τοῦ θανάτου, τὴν κατάργηση τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου.

Μέσα στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀντικρύσαμε μὲ ἀπορία τὸν ἄνθρωπο νὰ σταυρώνει τὸν Θεό του, μὲ
ἔκπληξη τὸν Θεάνθρωπο ἑκουσίως νὰ σταυρώνεται καὶ «ἐν νεκροῖς νὰ λογίζεται», τὴν πραγματικότητα τῆς ἀνθρώπινης προδοσίας, πτώσεως καὶ πνευματικῆς αὐτοκαταστροφῆς καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἄπειρης ἀγάπης καὶ μακροθυμίας τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. Σήμερα ζοῦμε τὴ χαρὰ τοῦ θεϊκοῦ θριάμβου, τὴν ἀπόδειξη τοῦ κενοῦ μνημείου, τὴ λάμψη τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου, τὴν ἐλπίδα καὶ τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Γι’ αὐτὸ καὶ ψάλλουμε ἀκατάπαυστα:

«Χριστὸς Ἀνεστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».

Κι ἐφέτος όμως, ζοῦμε τὸ Πάσχα μέσα στὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα μιᾶς κρίσης ποὺ καταστρέφει περιουσίες καὶ κόπους μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς, ποὺ ἀνακατεύει λαοὺς καὶ θρησκεῖες, ποὺ ἰσοπεδώνει ἱστορίες καὶ παραδόσεις, ποὺ καταργεῖ ἱερὲς ταυτότητες, ποὺ αἰφνιδιάζει μὲ ἀλλεπάλληλα ἀδιέξοδα καὶ ἐκβιάζει μὲ παράλογες ἀπαιτήσεις, πού, ἐνῷ ἐμφανίζει τοὺς ὑπεύθυνους, κρύβει τοὺς πραγματικοὺς ὑπαίτιους, ποὺ ἀπομακρύνοντας διαρκῶς τὸ φῶς μᾶς βυθίζει όλο καὶ περισσότερο στὸ σκοτάδι. Κυρίως όμως μιᾶς κρίσης ποὺ ἔχει σταυρώσει τὸν Θεὸ καὶ ὡς πρόσωπο καὶ ὡς ἐλπίδα καὶ ἐπιδιώκει ἢ νὰ Τὸν ἀγνοεῖ ἢ περισσότερο νὰ Τὸν ἐξαφανίσει.

Ἡ εἰκόνα τῆς ζωῆς μας μοιάζει μὲ μιὰ ἀτελείωτη Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ ἡ παροῦσα ἐμπειρία μας μὲ μιὰ ἀπαράκλητη Μεγάλη Παρασκευή. Γύρω μας σταυρωτὲς μὲ ἀσύλληπτο μῖσος, ὄχλοι μὲ ἀδικαιολόγητη πνευματικὴ ἐπιπολαιότητα. Κι ἐμεῖς, σὰν τοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου, κάποιοι ἀρνούμεθα, κάποιοι ἐγκαταλείπουμε, οἱ περισσότεροι κρυβόμαστε μὲ φόβο ἢ ἀμήχανα είμαστε «βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται», παραμένοντας στὴ νάρκη τῆς ὀλιγοπιστίας μας.

Παρὰ ταῦτα, ἀδελφοί μου, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ὅσο καὶ ἂν φωνάζει ὁ ὄχλος, όσο κι ἂν καρφώνουν οἱ σταυρωτές, όσο καὶ ἂν σφραγίζουν τὸν τάφο οἱ ἀρχιερεῖς καὶ φαρισαῖοι τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, όσο καὶ ἂν ἀπουσιάζουν οἱ μαθητὲς ἀπὸ τὰ γεγονότα, όσο καὶ ἂν ἡ Ἐκκλησία φαίνεται ἀδικαιολόγητα νὰ σιωπᾶ, τὸ ἅγιο Φῶς ἀναδύεται ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο καὶ σήμερα, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ζωὴ ἀνατέλλουν, διότι «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. στ ́ 9)

Ἡ πίστη στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ μόνος τρόπος ὁ καθένας μας νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὶς ἁλυσίδες τῆς προσωπικῆς του κρίσης. Δὲν θὰ λυτρωθοῦμε μόνοι μας. Ὁ Ἀναστὰς θὰ μᾶς λυτρώσει.
Αὐτὸς θὰ μᾶς ἀναστήσει, σὲ ἐμᾶς τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι» τῶν παθῶν μας θὰ χαρίσει τὴ ζωή.

Ἀλλὰ καὶ ὡς ἔθνος ἔχουμε βουλιάξει στὴν κρίση τῆς πνευματικῆς μας προδοσίας. Στηρίξαμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν θεὸ τοῦ χρήματος καὶ αὐτὸς μᾶς πρόδωσε. Καταστρέψαμε τὶς εὐλογημένες μνῆμες τῆς ἱστορίας μας. Ἐμπιστευθήκαμε τὸ μέλλον μας στὰ ἐπίγεια ἐπιτεύγματα. Καὶ αὐτὰ φάνηκαν ἀνεπαρκῆ. Ἀπομακρύναμε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὴν παιδεία μας. Γκρεμίσαμε τὴν πίστη μας στὸν Χριστὸ ἀπὸ τὶς καρδιές μας. Τὸν ραπίσαμε μὲ τὰ χέρια τῆς ἀσεβείας μας, Τὸν σταυρώσαμε μὲ τὰ καρφιὰ τῆς σκληροκαρδίας μας καὶ Τὸν σφραγίσαμε μέσα στὸν τάφο τῆς λήθης, τῆς ἀδιαφορίας καὶ τῆς ἀπιστίας μας.

Ἡ Ἐκκλησία μας όμως διατηρεῖ πολλὲς ἐλπίδες γιὰ τὸν κόσμο μας, γιὰ τὸ ἔθνος μας, γιὰ τὸν καθένα μας χωριστά. Καὶ τοῦτο, διότι ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καὶ «θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Ὁ Χριστὸς ἀνέστη γιὰ όλον τὸν κόσμο, ἀνέστη καὶ γιὰ τοὺς σταυρωτές Του, καὶ γιὰ τοὺς διὰ μέσου τῶν αἰώνων διῶκτές Του καὶ γιὰ τοὺς ἀρνητές Του, καὶ γιὰ μᾶς.

Ἂς μιμηθοῦμε στὴν πίστη καὶ στὴν ἀφοσίωση τὶς μυροφόρες γυναῖκες καὶ ἂς κρατήσουμε μέσα στὶς καρδιές μας τὴν ἐλπίδα τους. Ὅσο μικρὴ καὶ νὰ εἶναι, δὲν θὰ μᾶς προδώσει. Τὰ δάκρυα τοῦ πόνου μας θὰ ἀναμειχθοῦν μὲ τὰ μύρα τῶν ἱερῶν πόθων καὶ ἐλπίδων μας καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν ἁγία πίστη μας. «Αύτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον• ἡ πίστις ἡμῶν» (Α ́ Ἰω. ε ́ 4). «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ότε ἐπιστεύσαμεν» (Ρωμ. ιγ ́ 11).

Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή σας, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ ἐπιστρέψει στὸν κόσμο μας, καὶ τὸ φῶς Του νὰ δείξει διεξόδους στὶς κρίσεις μας καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὰ διαβήματά μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς
ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες