Όχι Νίκο μου, δεν υπάρχει περίπτωση να συναινέσω να οξυνθούν τα πνεύματα, ούτε και εσύ είσαι τέτοιος,ούτε και το σχόλιό σου δίνει αφορμές...
Δεν θεωρώ κάποιον άνθρωπο εχθρό της πίστης, ή εχθρό.... εκτός αν μου επιτεθεί κανείς η έχουμε πόλεμο...
Η πίστη μας δεν εξαρτάτε απο άλλους ή τουλάχιστον δεν πρέπει, και αν νιώθουμε έτσι δεν είναι παρά η δική μας αδυναμία...
Έχω αναφέρει οτι πολλοί φίλοι μου είναι αγνωστικιστές (εξευγενισμένη λέξη για το δεν ξέρω, δεν ασχολούμαι) ή και λένε πως μάλλον δεν υπάρχει... Συνεπώς καταλαβαίνεις οτι δεν νιώθω καμιά ανάγκη η λογική αιτία να αποδώσω σε όποιον δηλώνει άθεος η αγνωστικιστής του κόσμου τα ελαττώματα στο πρόσωπό του ώστε να προστατέψω την πίστη μου μειώνοντας τους ανθρώπους με άλλες πεποιθήσεις... Μπορώ να έχω τις δικές μου χωρίς να υποβιβάζω όποιον νιώθει αλλιώς... Μάλιστα πιστεύω οτι και εσύ αν είχες αυτό το άτομο απέναντί σου δεν θα ήθελες να τον προσβάλλεις αλλά να του μιλούσες με ευαισθησία και διάκριση...
Όσα είπε εκείνος, συμβαίνουν σε μερικούς, αλλά λόγο της αδύναμης ανθρώπινης φύσης, όχι της διδασκαλίας...
Κατανοώ γιατί τα βλέπει έτσι, γιατί και εγώ τα έχω δεί σε αρκετούς... δεν τον θεωρώ ούτε εχθρό ούτε κακό...
Υπερασπίζεται αυτό που θεωρεί σωστό και δεν νομίζω απο όσα διάβασα οτι υποκρίνεται απο αντίδραση μικρού παιδιού... μπορεί τα συμπεράσματά του να μην τον κάνουν Ορθόδοξο, αλλά δεν θα τον ισοπεδώσουμε...
Το να έχει κάποιος λανθασμένα ιδέες και να τις υπερασπίζεται πιστεύοντας οτι είναι σωστές δεν σημαίνει αυτόματα οτι η επιθυμία του να στηρίξει με σθένος αυτό που θεωρεί σωστό είναι ψεύτικη... απλώς είναι σε λάθος κατεύθυνση...
Η ίδια δύναμη να υπερασπιστείς αυτό που πιστεύεις με καλή προαίρεση, δλδ , νιώθοντας οτι λες κάτι που είναι αλήθεια είναι προς έπαινο για έναν Χριστιανό όταν θα υπερασπιστεί την πίστη του κόντρα σε έναν περίγυρο με αντίθετες πεποιθήσεις, σε αντίθεση με έναν που δεν μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα...Αυτός λοιπόν αν χρειαστεί μπορεί να πάει... Καταλαβαίνεις με ποια έννοια μιλάω?
Κάτι ακόμα... Όταν ένας Χριστιανός λυπάται για κάποιον δεν το κάνει για να τον υποτιμήσει,να τον μειώσει, αλλά συνεχίζει να τον βλέπει σαν συνάνθρωπο...
Αν κάποιος χτυπήσει και σε έχει ανάγκη θα τον σουτάρεις γιατί μισείς την αδυναμία...? αν δεν σου ζητήσει βοήθεια θα τον χτυπήσεις? Πως λοιπόν αν αγαπάμε η συμπαθούμε έναν με άλλες πεποιθήσεις (που μπορεί όμως να είναι άτομο μετριοπαθή και με παιδεία) θα μπορέσουμε του γυρίσουμε την πλάτη, να τον κοσμήσουμε με ελαττώματα, και να τον λυπηθούμε με την προσβλητική έννοια αυτή που δεν έχει μέσα συμπάθεια...? Και αν το κάνουμε είναι κομμάτι της αδυναμίας έτσι δεν είναι?
Διάβασες το απόσπασμα που έκανα copy paste?
Εάν ένας χριστιανός έχει γυναίκα άπιστη” (=ειδωλολάτρισσα) “και αυτή συμφωνεί να μείνει μαζί του, να μην τη χωρίσει και γυναίκα εάν έχει άνδρα άπιστο και αυτός συμφωνεί να μείνει μαζί της, να μην τον χωρίσει. Γιατί ο άπιστος άνδρας έχει αγιαστεί μέσα από τη γυναίκα και η γυναίκα η άπιστη έχει αγιαστεί μέσα από τον άνδρα… Εάν ο άπιστος θέλει να χωρίσει, ας χωρίσει. Δεν είναι δεσμευμένος ο αδελφός ή η αδελφή σε κάτι τέτοιο.(Α΄ Κορ. 7, 3-16)
Βλέπεις πουθενά να λέει μακριά απο τον εχθρό ή να περιγράφει την-τον... άπιστη-ο ειδωλολάτρη-σσα σαν εχθρό??
Επαναλαμβάνω δεν είμαι έμπειρος πνευματικά ούτε έχω πετύχει στο θέμα, αλλά αν είναι κάτι που το θέλω είναι το να μην αρνούμαι καλά αισθήματα για κάποιον απο... αγάπη... όταν δεν έχω καλά αισθήματα για κάποιον είναι γιατί μου θίγει τον εγωισμό ή την ανασφάλεια...
Θα σε διαβάσω αύριο, καληνύχτα