Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Η σχέση της Ορθοδοξίας με τις άλλες θρησκείες.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:50 pm

Εικόνα


Εικόνα


Εικόνα



Εικόνα



Εικόνα



Εικόνα



Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:51 pm

Εικόνα



Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:53 pm

Εικόνα


ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ, ΜΕΤΑ ΤΟ 3:48 ΛΕΠΤΟ !!!






Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:55 pm

Εικόνα





Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:56 pm

Εικόνα


Εικόνα



Άβαταρ μέλους
nickzark
Δημοσιεύσεις: 969
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 02, 2012 1:19 pm
Τοποθεσία: Νικόλαος, θεσσαλονίκη

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό nickzark » Σάβ Σεπ 06, 2014 11:21 pm

σιγά την απειλή στο 0,01 % ειναι.. :lol: :lol:


«Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα,καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν.... »

Άβαταρ μέλους
Γιώργος1998
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Δευτ Σεπ 25, 2017 7:51 pm

Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Δημοσίευσηαπό Γιώργος1998 » Παρ Νοέμ 10, 2017 8:24 pm

Ένα κίνημα θρησκειών που επανεμφανίστηκε στην εποχή μας είναι αυτό του νεοπαγανισμού/παγανισμού.Το κίνημα αυτό έχει διάφορες αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες κάτω από τις ίδιες οργανώσεις.Στην σημερινή μας εποχή έχουν αναβιώσει τέτοιες θρησκείες όπως ο Δωδεκαθεισμός στην Ελλάδα,ο Ρωμαικός Παγανισμός στην Ιταλία,ο Σλαβικός Παγανισμός στα Βαλκάνια και την Ουκρανία,ο Σκανδιναβικός πολυθεϊσμός στις Σκανδιναβικές χώρες(Θωρ,Όντιν κτλ),ο Κεμετισμός(Αρχαία Αιγυπτιακή θρησκεία),ο Δρυιδισμός στην Δυτική Ευρώπη κτλ.Επιπλέον εμφανίστηκαν νέα κινήματα παγανισμού όπως η Γουίκα.Σε πρώτη φάση καλό είναι να πούμε για ένα νέο τύπο νεοπαγανισμού την Γουίκα.
Ο όρος «Wicca» πιστεύεται ότι αποτελεί αρχαία εκδοχή της λέξης Witchcraft (Μαγεία) ή «Wise craft» (Τέχνη της Σοφίας) και ότι χρονολογείται από την εποχή των Αγγλοσαξώνων.

Η ρίζα της λέξης «wicca» προέρχεται από την παλαιότερη λέξη «wicce» που σήμαινε «σοφό». Η λέξη Wiccan ως ο πληθυντικός του witch (μάγισσα) χρησιμοποιείται στους 9ο & 12° αιώνες. Η λέξη μάγισσα (witch) ή «σοφή γυναίκα» ήταν wicce, με αρσενικό γένος το wicca.

Αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται σήμερα ευρύτατα, λόγω της αναβίωσης του αποκρυφισμού στις μέρες μας, σαν τα μοντέρνα συνώνυμα των όρων μάγισσα (witch) και μαγεία (witchcraft). Εκτός του wicca χρησιμοποιούνται από τους οπαδούς του και οι όροι: «Παλαιά θρησκεία» και «Παγανισμός».



Η διδασκαλία του Wicca.

Σαν φιλοσοφία αλλά και πρακτική Μαγεία, είναι κράμα των προχριστιανικών θρησκειών και τελετουργικών της Ευρώπης, με έντονες επιρροές από την αρχαία Ελληνική, την Κέλτικη και την Σαξονική θρησκεία.

Πρωταρχική, υπέρτατη δύναμη, κατά τους οπαδούς, είναι η «Φύση», η οποία εκφράζεται μέσα από τον θεό και την θεά, που προσλαμβάνουν συχνά τη μορφή τους από το αρχαίο Ελληνικό πάνθεο. Ο θεός αναπαριστάται κυρίως ως Παν και η θεά ως Άρτεμις ή Εκάτη. Τα Ελληνικά αυτά ονόματα είναι και τα περισσότερο εν χρήσει.

Οι δυο θεοί θεωρούνται η συμπλήρωση ο ένας του άλλου και μαζί ολοκληρώνονται και δημιουργούν κατά τους οπαδούς την υπέρτατη δύναμη. Δεν θεωρούνται κακόβουλοι αλλά ούτε και καλόβουλοι· είναι και τα δυο, καθώς και η πίστη της κοσμοθεωρίας αυτής είναι ο δυϊσμός, η δυαδικότητα όλων των πραγμάτων. Οι θεοί πιστεύεται ότι βρίσκονται μέσα στον καθένα -δεν είναι κάτι έξω από τον άνθρωπο, αλλά ένα μέρος της υπόστασής του-, όμως βρίσκονται και γύρω του· τον παρακολουθούν, τον προστατεύουν, τον καθοδηγούν και πιστεύεται ότι δεν τιμωρούν, παρά διδάσκουν. Με άλλα λόγια, απουσιάζει η έννοια «οργή του θεού». Οι θεοί δεν οργίζονται μεν, αλλά όταν οι οπαδοί παραστρατήσουν «βρίσκουν τρόπους να τους διδάξουν» ότι οι πράξεις τους είναι λανθασμένες και αυτό πραγματοποιείται είτε μέσω τύψεων -της «ανώτερης συνείδησης», που θεωρείται από τους παγανιστές και τους αποκρυφιστές ως «το θεϊκό κομμάτι που ενυπάρχει μέσα στον άνθρωπο»-, είτε μέσω «θείας δίκης», που την ονομάζουν: «Ο Νόμος της Τριπλής Ανταπόδοσης».




Η ιστορική προέλευση του Wicca

Το Wicca κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στα μέσα του 20ου αιώνα.
Ιδρυτής του ο Gerald B. Gardner.

Ο Γκάρντνερ γεννήθηκε στην Αγγλία, στο Blundell Sands, κοντά στο Λίβερπουλ, στα 1884.
Μεγάλο μέρος της ζωής του, το πέρασε στην Άπω Ανατολή, σαν καλλιεργητής τσαγιού, στην Κεϋλάνη (Ceylon) κι αργότερα σε φυτεία καουτσούκ στο Βόρνεο και στη Μαλαισία.

Το 1923, ο Γκάρντνερ, ως υπάλληλος του δημοσίου της Μεγάλης Βρετανίας, τοποθετείται επιθεωρητής σε φυτείες καουτσούκ και όπιου στις ανατολικές αποικίες.

Το 1927, νυμφεύεται την Αγγλίδα Dona Rosedale και το 1936 επιστρέφει στην Αγγλία ως συνταξιούχος. Αφιερώνει αρκετά χρόνια σε ταξίδια στην Ευρώπη και στην Μικρά Ασία.

Σε επίσκεψή του στην Κύπρο, υποστήριξε ότι «είδε πράγματα τα οποία είχε ξαναδεί μονάχα σε όνειρά του», κι έτσι πίστεψε πως είχε ζήσει στην Κύπρο σε προηγούμενη ζωή.


Λίγο πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκάρντνερ γνωρίζεται με μέλη της «Αδελφότητας του Crotona », μιας αποκρυφιστικής ομάδας, σχετικής με τη Μασονία, ιδρυτής της οποίας υπήρξε η Μπεσάντ Σκοτ (Besant Scott), κόρη της Θεοσοφίστριας Ανί Μπεσάντ (Annie Besant). Μέσα σ' αυτήν την Αδελφότητα, ο Γκάρντνερ γνώρισε κάποιον, που ισχυρίστηκε ότι τον γνώριζε ήδη από προηγούμενη ζωή του στην Κύπρο, και μάλιστα του περιέγραψε γεγονότα που ο Γκάρντνερ είχε δει στα οράματά του. Μέσα στην Αδελφότητα, εδραστηριοποιείτο κι ένα coven.

Τα μέλη προσκάλεσαν τον Γκάρντνερ στην κοινότητά τους λίγες μέρες πριν την έναρξη του πολέμου (1939). Ο Γκάρντνερ μυήθηκε από την Αρχιέρεια και ιδρύτρια, την «Γραία» Ντόροθυ Κλάτερμπερκ (Old Dorothy Clutterburck).

Διαδίδουν οι οπαδοί του Wicca ότι τα μέλη του ίδιου coven, μαζί με τον Γκάρντνερ, έλαβαν μέρος σε συνάντηση Μυστών στην Βόρεια Αγγλία, στις 31 Ιουλίου του 1940, με σκοπό «να αποτρέψουν τον Χίτλερ να εισβάλει στην Βρετανία» και ισχυρίζονται ότι 5 από τα μέλη του coven πέθαναν λίγες μέρες αργότερα, λόγω της δήθεν «μεγάλης αποβολής ενέργειας» και ότι και η υγεία του ιδίου του Γκάρντνερ υπήρξε αρκετά εύθραυστη έκτοτε


Λίγο μετα τον πόλεμο, το 1946, ο Γκάρντνερ γνώρισε τον Aleister Crowley. Ο Κρόουλυ έχρισε τον Γκάρντνερ επίτιμο μέλος της «Αδελφότητας του Ο.Τ.Ο.» και ο Γκάρντνερ ύπηρξε για λίγο Αρχιερέας της. Κατά την διάρκεια που ο Γκάρντνερ συνεργάστηκε με τον Κρόουλυ, λέγεται ότι επηρεάστηκε έντονα από αυτόν, και ότι τον θαύμαζε ιδιαίτερα. Τότε συνέλαβε την ιδέα της αναβίωσης των covens κατά τα πρότυπα που περιέγραφε η Δρ. Μάργκαρετ Μάρεϊ στο βιβλίο της: «Η Λατρεία της Μαγείας στη Δυτική Ευρώπη».

Ο Γκάρντνερ στη προσπάθειά του να διαδώσει την απόκρυφη γνώση, εξέδωσε το 1949, με το ψευδώνυμο «Scire», το «Βοήθημα Ανώτερης Μαγείας» («High Magic's Aid») σε μορφή μυθιστορήματος, καθώς στην Αγγλία ίσχυε νόμος εναντίον της άσκησης της Μαγείας. Το βιβλίο περιείχε τελετουργίες, που είχε διδαχθεί επί Κρόουλυ και που αφορούσαν την λατρεία του «Κερασφόρου θεού», του Πανός, όμως χωρίς καμία αναφορά στην «θεά».

Όταν το 1951 καταργήθηκε στην Αγγλία ο νόμος κατά της Μαγείας, ο Γκάρντνερ ιδρύει το δικό του coven. Οι πρακτικές προέρχονταν από το Ο.Τ.Ο., όμως ο Γκάρντνερ εισήγαγε δικά του στοιχεία και φιλοσοφία, μια «εξαγνισμένη» έκδοση των πρακτικών του Κρόουλυ, επικεντρωμένη κυρίως γύρω από την άσκηση του σεξ, που οι «πιστοί» τελούσαν γυμνοί και με χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Το 1953, μυεί στο coven του την Doreen Valiente και μαζί συνεργάζονται και εκδίδουν «Το Βιβλίο των Σκιών» («Book of Shadows»), που θεωρείται από τους οπαδούς η «αυθεντική Γκαρντνεριανή Παράδοση».

Το 1954, εκδίδει το βιβλίο «Η Μαγεία Σήμερα» («Witchcraft Today»), όπου για πρώτη φορά μιλά ξεκάθαρα για την σύγχρονη άσκηση της Μαγείας, και υποστηρίζει πως η Μαγεία, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, είναι η Τέχνη που επιβίωσε δήθεν από την Παγανιστική θρησκεία των Μαγισσών, που έζησαν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα.

Το βιβλίο γνωρίζει εντυπωσιακή επιτυχία· τα covens αρχίζουν να «ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια» και ο Γκάρντνερ γίνεται περιζήτητος από τα Μ.Μ.Ε. Ο κόσμος τον αποκαλεί: «ο Άγγλος Αρχηγός των Μαγισσών», ένα τίτλο, που όπως λέγεται, ο ίδιος δεν συμπάθησε ποτέ, όπως δεν συμπάθησε και τη δημοσιότητα. Έτσι, το 1959, εκδίδει το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Το Νόημα της Μαγείας» («The Meaning of Witchcraft»).

Το 1960, σε δεξίωση στο Μπάκινγκχαμ, ο Γκάρτνερ αναγνωρίζεται για την κοινωνική του προσφορά στις ανατολικές αποικίες. Τον ίδιο χρόνο πεθαίνει η γυναίκα του και ο ίδιος αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας.

Τον χειμώνα του 1963, λίγο πριν φύγει για το Λίβανο, γνωρίζει τον Raymond Buckland. Τον προσκαλεί στο coven του κι αργότερα, η Αρχιέρειά του, Monique Wilson, η «Γραία» Όλγουεν, μυεί τον Μπάκλαντ στην Κοινότητα.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1964, ο Γκάρντνερ ξεψύχησε μέσα στο πλοίο, που τον έφερνε από το Λίβανο πίσω στην πατρίδα του. Τον θάνατό του θρήνησαν όχι μόνον οι δικοί του, αλλά και πολλοί οπαδοί στην Αγγλία και στην Αμερική, που «εμπνεύστηκαν» από το έργο και τα βιβλία του.

Η Ντορύν Βαλιέντε χαρακτήρισε δημόσια τον Γκάρντνερ σαν «άνθρωπο χωρίς κακία, γενναιόδωρο, με μαγικές δυνάμεις σημαντικές, μα όχι αξιοσημείωτες». Τόνισε πως «η πραγματική δύναμη του Γκάρντνερ ύπηρξε στην λατρεία του για γνώση, αλλά κυρίως για την διαιώνιση της γνώσης, ώστε οι νέοι να μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο των παλιών και να το συνεχίσονν».

Ο Μπάκλαντ, μετά τον θάνατο του Γκάρντνερ, μετακομίζει στην Αμερική και συνεχίζει το έργο του δασκάλου του.

Ο ίδιος ο Γκάρντνερ, λίγο πριν τον θάνατό του, είχε πει: «Νομίζω πως πρέπει να αποχαιρετήσουμε τον Μάγο και την Μάγισσα. Φοβάμαι πως η Τέχνη είναι καταδικασμένη, λόγω των μοντέρνων συνθηκών, της συρρίκνωσης των οικογενειών, μα κυρίως λόγω της εκπαίδευσης. Το μοντέρνο παιδί δεν ενδιαφέρεται. Πιστεύει πως οι Μάγοι και οι Μάγισσες είναι ανοησίες...».

Ο Γκάρντνερ πέθανε προτού προλάβει να δει πόσο πολύ συνετέλεσε το έργο του στην εξάπλωση της Μαγείας και της δήθεν «Αρχαίας θρησκείας». Οι οπαδοί του ισχυρίζονται ότι το Wicca, του οποίου υπήρξε εμπνευστής, είναι σήμερα η 8η μεταξύ των θρησκειών, ενώ έχει αναγνωριστεί επίσημα στην Αγγλία και στην Αμερική και φαίνεται να εξαπλώνεται με γοργό ρυθμό ακολουθώντας το δίκτυο της «Νέας Εποχής».



Αξιολόγηση του κινήματος των Wiccan .

Εξετάζοντας ιστορικά, τις «αρχαίες τελετές» του «Κινήματος της θεάς» μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε σχεδόν με βεβαιότητα ως «κοροϊδία».

Το Wicca, γνωστό και σαν «Κίνημα της θεάς», ή «Πνευματικότητα της θεάς», δείχνει να είναι η πιο γρήγορα διαδιδομένη θρησκεία στην Αμερική, ενώ πριν 30 χρόνια οι Βικανοί αριθμούσαν ελάχιστα άτομα. Ειδικός μελετητής εκτιμά ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 200.000 οπαδοί του Wicca και των άλλων σχετικών νεοπαγανιστικών σεκτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη χώρα όπου ο νεοπαγανισμός όπως και πολλές άλλες νεοφανείς θρησκείες ανθεί περισσότερο.
Οι Wiccan, που αυτοαποκαλούνται και Witches (Μάγισσες), γράφουν τη λέξη με κεφαλαίο «W» για να διακρίνονται από την αρνητική χρήση της λέξης witch, που παραπέμπει στις μάγισσες αποτρεπτικά.

Οι Wiccan δεν αποδέχονται την ύπαρξη του σατανά και δεν ασκούν -κατά τους ισχυρισμούς τους- κακή μαγεία.

Οι Wiccan ή και απλώς Pagans -παγανιστές, συχνά με «Ρ» κεφαλαίο- ανήκουν συνήθως στη λευκή φυλή, στη μέση αστική τάξη, έχουν συχνά υψηλή μόρφωση και εντάσσονται σε φιλελεύθερα και οικολογικά πολιτικά κινήματα. Περίπου το ένα τρίτο απ' αυτούς είναι άνδρες.

Εκτιμάται ότι λατρευτικές συνάξεις (λειτουργίες) των Βικανών πραγματοποιούνται σε 15 τουλάχιστον στρατιωτικές βάσεις και πλοία των Η.Π.Α.

Πολλοί προσχωρούν στο Wicca έχοντας διαβάσει το βιβλίο: «Ο Ελικοειδής Χορός: Μία Αναγέννηση της Αρχαίας θρησκείας της Μεγάλης θεάς», ένα μπεστ σέλερ του 1979, που αποτελεί εισαγωγή στις διδασκαλίες και τελετουργίες των Βικανών και που γράφτηκε από την Στάρχοουκ, μιά Μάγισσα από την Καλιφόρνια.

Η Στάρχοουκ παρουσιάζει μία παραστατική περίληψη της «ιστορίας της θρησκείας», εξηγώντας ότι η τέχνη της μαγείας είναι «ίσως η πιο παλιά σωζομένη Θρησκεία στη Δύση» και έχει την αρχή της «πάνω από 35.000 χρόνια πριν», κατά τη διάρκεια της Εποχής των Παγετώνων.

Οι πρώτοι οπαδοί της θρησκείας, κατά τη Στάρχοουκ, λάτρευαν δυο θεότητες, μια από κάθε φύλο, «τη Μητέρα Θεά, αυτή που γεννά, που φέρνει στην ύπαρξη όλα τα όντα» και «τον Κερασφόρο Θεό, έναν αρσενικό κυνηγό, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο». Οι άνδρες σαμάνοι, ντύνονταν με δέρματα και κέρατα για να ταυτίζονται με το «θεό» και τα ζώα του κυνηγιού, ενώ οι ιέρειες «ασκούσαν εξουσία γυμνές, εγκολπώνοντας τη γονιμότητα της Θεάς». Σ' όλη την προϊστορική Ευρώπη, οι άνθρωποι έκαναν ομοιώματα της θεάς, μερικές φορές δείχνοντάς την να γεννά το «Θεϊκό Παιδί, το σύντροφό της, γιο και σπόρο». Την αποδέχονταν σαν μία «τριαδική Θεά».

Οι πιστοί της σήμερα συνήθως αναφέρονται σ' αυτή σαν παρθένο, μητέρα, γραία, αλλά βασικά την βλέπουν σαν μία θεότητα. Κάθε χρόνο οι προϊστορικοί αυτοί πιστοί γιόρταζαν τους εποχιακούς κύκλους, που οδηγούσαν στις «οκτώ γιορτές τον Τροχού»: τα Ηλιοστάσια, τις Ισημερίες, και τέσσερα πανηγύρια, το Imbolc, το Beltane, το Lammas ή Lughnasad στις αρχές Αυγούστου και το Samhain ή Halloween.

«Αυτή η κουλτούρα, η συντονισμένη με τη φύση, που σέβεται τις γυναίκες, που είναι φιλειρηνική και υπέρ της ισότητας, επικράτησε στη Δυτική Ευρώπη για χιλιάδες χρόνια», γράφει η Στάρχοουκ, «μέχρι που οι Ινδοευρωπαίοι εισβολείς σάρωσαν την περιοχή, φέρνοντας θεούς του πολέμου, όπλα σχεδιασμένα να σκοτώνουν και τον πατριαρχικό πολιτισμό. Μετά ήρθε ο Χριστιανισμός, που τελικά διείσδυσε ύπουλα μέσα στην άρχουσα τάξη της Ευρώπης. Αλλά η Παλιά Θρησκεία έζησε συχνά με την μεταμφίεση της Χριστιανικής λατρείας ».

«Από τον 14ο αιώνα», υποστηρίζει η Στάρχοουκ «οι θρησκευτικές και κοσμικές αρχές άρχισαν μία εκστρατεία, που διήρκεσε 400 χρόνια, για να ξεριζώσουν την Παλιά Θρησκεία, εξοντώνοντας ύποπτους πιστούς, τους οποίους κατηγόρησαν ότι είχαν συμμαχήσει με τον διάβολο. Οι πιο πολλοί που εκτελέστηκαν ήταν γυναίκες· γενικά αυτές έξω από το κοινωνικό μοντέλο, όχι μόνο ηλικιωμένες ή ασθενείς διανοητικά, αλλά και μαίες, βοτανοθεραπεύτριες και άλλες, γυναίκες με ηγετικά προσόντα, αυτές, δηλαδή, οι ανεξάρτητες, που θεωρήθηκαν ως απειλή».

«Στη διάρκεια της "Εποχής της Πυράς"», λέει η Στάρχοουκ, «περίπου 9.000.000 εκτελέστηκαν. Η Παλιά Θρησκεία έλαβε περισσότερο μυστική χροιά και οι παραδόσεις της μεταδίδονταν κρυφά μεταξύ των οικείων και των έμπιστων φίλων, ως που ήρθε ξανά στην επιφάνεια τον 20ο αιώνα. Όπως οι αρχαίοι τους πρόγονοι, οι Wiccan λατρεύουν τη Θεά, ασκούν τη μαγεία των σαμάνων -ένα είδος αβλαβούς μαγείας- και γιορτάζουν τις οκτώ εορτές ή sabbats (σάββατα), κάποτε γυμνοί».

Μέ μικρές αποκλίσεις, αυτή η ιστορία αποτελείτη βάση πολλών, γνωστών, εγχειριδίων για τη «θεά». Αναφέρεται επίσης στα κείμενα πολλών φεμινιστριών αντικληρικών -των Gloria Steinem, Marilyn French, Barbara Ehrenreich, Deirdre English-, στα οποία γραπτά παρουσιάζεται με «ιστορικά» δεδομένα η δήθεν καταγωγή της «πατριαρχίας» ή η δήθεν συστηματική τρομοκράτηση δυναμικών ανεξάρτητων γυναικών, σε δίκες με την κατηγορία της άσκησης της μαγείας.

Επιπλέον, την ιστορία αυτή της Στάρχοουκ διανθίζουν στοιχεία από ένα ευρύ φάσμα του διανοητικού και λογοτεχνικού οικοδομήματος των τελευταίων 100 χρόνων, από τον «Χρυσό Κλώνο» του James Frazer και τη «Λευκή θεά» του Robert Graves, μέχρι τις νουβέλες του of D. Η. Lawrence κι από τα γραπτά των William Butler Yeats και T. S. Eliot, στην «Ψυχολογία» του Γιουνκ και στο «Η δύναμη του Μύθου», τη δημοφιλή σειρά της κρατικης τηλεόρασης το 1988.

Είναι τελείως πιθανό, να μην είναι αληθινό ούτε ένα στοιχείο της «Ιστορίας του Wicca». Συντριπτικά τεκμήρια αποδεικνύουν ότι το Wicca είναι μία αποδεδειγμένα νέα «θρησκεία», μία σκευωρία του 1950 -που δέχθηκε επιρροές διάφορες, από τα Τυπικά της Μασονίας και από μία έλξη προς τον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό του τέλους του 19ου αιώνα- κι ακόμη, ότι διάφορες θέσεις, που παρουσιάζουν την άποψη των Βικανών, ιστορικά είναι τελείως διάτρητες.

Επιπλέον, οι ειδικοί γενικά συμφωνούν ότι δεν υπάρχει καμία αρχαιολογική ένδειξη, ή γραπτη αναφορά, ότι αρχαίοι λαοί λάτρεψαν κάποτε μια μοναδική αρχετυπική «θεά», ένα συμπέρασμα που πλήττει καίρια τις πεποιθήσεις των Βικανών.

Πριν 4 χρόνια, δυο αξιόλογοι επιστήμονες, ανέπτυξαν ανεξάρτητα, την ίδια βασικά άποψη σχετικά με την δημιουργία του Wicca.

Το 1998, ο Philip G. Davis, καθηγητής θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Prince Edward Island, δημοσίευσε το έργο του «Η Θεά χωρίς μάσκα: Η άνοδος της Νεοπαγανιστικής φεμινιστικής Πνενματικότητας», όπου υποστήριζε ότι το Wicca ήταν δημιούργημα ενός Άγγλου δημόσιου υπάλληλου και ερασιτέχνη ανθρωπολόγου, του Gerald B. Gardner. Ο Davis έγραφε ότι «η γέννηση του κινήματος της «Θεάς» στηρίζεται κυρίως στο ενδιαφέρον των Γερμανών και Γάλλων Ρομαντικών κυρίως ανδρών για δυνάμεις της φύσης, ειδικά εκείνες που έχουν σχέση με την γυναίκα. Ο Γκάρντνερ θαύμαζε τους Ρομαντικούς και ανήκε σε μία Ροδοσταυρική Αδελφότητα, την «Αδελφότητα του Κρότωνα», μια ομάδα που είχε επηρεαστεί από μυστικιστικές οργανώσεις του τέλους του 19ου αιώνα, που με τη σειρά τους ηταν επηρεασμένες από τον Ελευθεροτεκτονισμό».

Το 1950, ο Γκάρντνερ παρουσίασε μία θρησκεία, που ονόμασε Wica. Παρόλο που ο Γκάρντνερ ισχυριζόταν ότι διδάχθηκε τη «Βικανή παράδοση» από ένα αρχαίο coven Μαγισσών, που ανήκε επίσης στην Αδελφότητα του Κρότωνα, ο Ντέιβις έγραφε ότι «κανείς δεν μπόρεσε να εντοπίσει το coven» και ότι «ο Γκάρντνερ είχε επινοήσει τις τελετουργίες που παρουσίαζε, σταχυολογώντας από Τυπικά, που δημιουργήθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα από τον διαβόητο Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλι και άλλους». Σήμερα, οι Wiccan έχουν οικειοθελώς αποδεχθεί και εμπλουτίσει τις τελετουργίες του Γκάρντνερ.

Το 1999, ο Ronald Hutton, διάσημος ιστορικός, ερευνητής του νεοπαγανιστικού ρεύματος στη Βρετανία, διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δημοσίευσε το έργο του «θρίαμβος του Φεγγαριού». Ο Χούτον διενήργησε λεπτομερή έρευνα στις γνωστές παγανιστικές πρακτικές της προϊστορίας, έχοντας διαβάσει τα αδημοσίευτα χειρόγραφα του Γκάρντνερ και έχοντας πάρει συνέντευξη από πολλούς εν ζωή σύγχρονους του Γκάρντνερ. Ο Χούτον, όπως κι ο Ντέιβις, δε μπόρεσε να βρει αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με το coven από το οποίο ο Γκάρντνερ ισχυριζόταν ότι είχε μάθει την «Τέχνη », και δηλώνει ότι η «"αρχαία θρησκεία" που ο Γκάρντνερ ισχυριζόταν πως είχε ανακαλύψει, ήταν ένα συνονθύλευμα υλικού από σχετικά νέες πηγές».

Ο Γκάρντνερ φαίνεται ότι είχε βασιστεί στη δουλειά δυο ανθρώπων: του Charles Godfrey Leland, ερασιτέχνη αμερικάνου λαογράφου του 19ου αιώνα, που διεκήρυσσε ότι είχε βρει μία επιζώσα λατρεία της θεάς Αρτέμιδος στην Τοσκάνη, και της Margaret Alice Murray, μιας Αγγλίδας Αιγυπτιολόγου, που βασιζόμενη στις ιδέες του Leland, διαμόρφωσε ένα λεπτομερές πλαίσιο τυπικού και λατρείας, που τελικά περιέλαβε στο βιβλίο της: «Η Λατρεία της Μαγείας στη Δυτική Ευρώπη».
Από μέρους του, ο Γκάρντνερ ενσωμάτωσε: 1) Στοιχεία από τη Μασονία, -όπως κάλυψη των ματιών, μύηση, μυστικότητα και βαθμούς ιεροσύνης-, και 2) αντικείμενα σύμβολα από τα Ταρώ, -όπως ράβδους, δισκοπότηρα και την πεντάλφα, κλεισμένη σ' ένα κύκλο, που για τους Wiccan αντιπροσωπεύει ό,τι για τους Χριστιανούς ο Σταυρός.

Ο Γκάρντνερ επίσης προσέθεσε μερικές προσωπικές του τάσεις (βίτσια). Μια ήταν η προτίμηση του σε αρχαϊκούς βερμπαλισμούς. Άλλη ήταν η ροπή του προς τον γυμνισμό. Ο Γκάρντνερ ανήκε σε μία κοινότητα γυμνιστών του 1930 και καθόρισε ότι πολλές τελετές των Βικανών θα τελούνταν χωρίς ενδυμασία. Αυτό είναι σπάνιο, ακόμα και ανάμεσα στους μυστικιστές. Καμία αρχαία παγανιστική θρησκεία δεν είναι γνωστό, ούτε υπήρχε φήμη, ότι υπαγόρευε οι τελετές να τελούνται χωρίς ρούχα. Μερικοί νεωτερισμοί του Γκάρντνερ έχουν σεξουαλικά στοιχεία, κι ακόμα στοιχεία δουλείας και πειθαρχίας. Το τελετουργικό σεξ που ο Γκάρντνερ αποκαλούσε η «Μεγάλη Τελετή» και που επίσης είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστο στην αρχαιότητα, ήταν μέρος της Τελετουργίας του Μπελτάν και άλλων εορτών (αν και πολλοί αναπαριστούσαν την πράξη με ένα ξίφος -άλλη μια από τις προτιμήσεις του Γκάρντνερ- και ένα δισκοπότηρο).

Άλλες τελετές γίνονταν με το δέσιμο και το μαστίγωμα των μυημένων και τελετές όπου εφαρμόζεται το «πενταπλό φιλί» στα πόδια, στα γόνατα, «στη μήτρα» (σύμφωνα με πληροφορίες από ένα Βικανό, αυτό είναι ένα σχετικά σεμνό σημείο, πάνω από το ηβικό οστούν), στο στήθος και στα χείλη.

Ο Χούτον γκρέμισε αποτελεσματικά την αντίληψη που διατηρούσαν οι Wiccans και άλλοι, ότι βασικά παγανιστικά αρχαία έθιμα υπήρχαν κάτω από μεσαιωνικές Χριστιανικές τελετές. Η έρευνά του αποκαλύπτει οτι εκτός από λίγες παραδόσεις, οπως η διακόσμηση με πρασινάδες τα Χριστούγεννα ή ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς με λουλούδια, καμία παγανιστική λατρεία, ακόμα λιγότερο η λατρεία των παγανιστών θεών, δεν έχει επιζήσει από την αρχαιότητα. Ο Χούτον ανακάλυψε ότι σχεδόν όλες οι αγροτικές εποχιακές γιορτές, που οι λαογράφοι κάποτε θεωρούσαν σαν διαχρονικές τελετές γονιμότητας, μαζί κι ο χορός της Πρωτομαγιάς, έχουν τη ρίζα τους στο Μεσαίωνα ή ακόμα στον 18ο αιώνα. Οι ιστορικοί, σε μεγάλο ποσοστό συμφωνούν σήμερα, ότι ο Παπισμός ανεχόταν, στο κοσμικό πλαίσιο της μεσαιωνικής Ευρώπης, μια διαδεδομένη λαϊκή κουλτούρα με βωμούς, ταξίματα, ξόρκια και μάγια. Η ιδέα ότι τα μεσαιωνικά όρ¬για ήταν παγανιστικά στην καταγωγή, είναι ένα κληροδότημα της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.

Ο Χούτον ακόμα απέδειξε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι αρχαίοι Κέλτες ή οποιαδήποτε άλλη παγανιστική θρησκεία γιόρταζε τις 8 γιορτές του Τροχού, που είναι βασικές στην Βικανική λατρεία. Οι Ισημερίες φαίνεται ότι δεν φέρουν τοπικά παγανιστικά πανηγύρια πίσω τους και είχαν ενδιαφέρον μόνο για τους μυστικιστές του 19ου αιώνα. Ο Χούτον δηλώνει ότι «...δεν υπάρχει απόδειξη ότι κάποια παγανιστική γιορτή ήταν πρόγονος του Πάσχα, μια γιορτή που οι σύγχρονοι παγανιστές γιορτάζουν σαν "Οστάρα" στην εαρινή ισημερία».

Οι ιστορικοί έχουν ανατρέψει άλλη μια βασική πεποίθηση των Βικανών: Ότι η ομάδα τους έχει ένα ιστορικό διώξεων, που ξεπερνάει αυτό των Εβραίων. Το νούμερο που έθεσε η Στάρχοουκ -εννέα έκατομμύρια εκτελέστηκαν μέσα σε 4 αιώνες- προέρχεται από ένα Γερμανό ιστορικό στα τέλη του 18ου αιώνα. Το πήρε και το διέδωσε 100 χρόνια αργότερα μια Βρετανίδα φεμινίστρια, η Ματίλντα Κέιτς, και γρήγορα έγινε ευαγγέλιο των Βικανών (ο ίδιος ο Γκάρντνερ επινόησε τη φράση «Εποχή της Πυράς»). Σήμερα, οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός των εκτελέσεων είναι της τάξης των 40.000.

Η πιο ολοκληρωμένη πρόσφατη μελέτη γύρω από την τέχνη της μαγείας, από ιστορικής πλευράς, ειναι το «Μάγισσες και Γείτονες» (1996), του Ρόμπιν Μπριγκς, ενός ιστορικού του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ο Μπριγκς μελέτησε τα ντοκουμέντα τα σχετικά με τις δίκες για μαγεία στην Ευρώπη και κατέληξε ότι οι πιο πολλές απ’ αυτές τοποθετούνται στη διάρκεια μιας σχετικά μικρής περιόδου (1550-1630) και ήταν κατά μεγάλο μέρος περιορισμένες σε περιοχές της σημερινής Γαλλίας, Ελβετίας και Γερμανίας, που ήδη ταλανίζονταν από τις θρησκευτικές και πολιτικές ταραχές της Μεταρρύθμισης. Οι κατηγορούμενες σαν μάγισσες ήταν επί το πλείστον φτωχές κι όχι δημοφιλείς, δεν συμπεριλαμβάνονταν μεγάλος αριθμός ανεξάρτητων πνευματικά γυναικών. Οι κατήγοροί τους ήταν απλοί, συνηθισμένοι πολίτες (συχνά άλλες γυναίκες), όχι θρησκευτικές ή κοσμικές αρχές. Στην πραγματικότητα, οι αρχές γενικά αντιπαθούσαν τέτοιες δίκες και αθώωναν παραπάνω από τους μισούς κατηγορούμενους. Ο Μπριγκς επίσης ανακάλυψε ότι καμία από τις κατηγορούμενες ως μάγισσες, που κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε θάνατο, δεν είχε κατηγορηθεί ειδικά ότι ασκούσε μία παγανιστική θρησκεία.

Από στοιχεία που προκύπτουν από τα chat rooms (χώρους συζήτησης) του Ίντερνετ -με την προϋπόθεση ότι αυτά αποτελούν κάποια ένδειξη-, μερικοί Wiccans προσκολλούνται επίμονα στην ιδέα ότι είναι θύματα του θεσμού σε μεγάλη κλίμακα. Ακόμη, φαίνονται να βολεύονται με πολλά από τα στοιχεία που προκύπτουν σχετικά με τους προγόνους τους. Έχουν αρχίσει π.χ. να θεωρούν το περί αρχαίας τους προέλευσης κάτι σαν θρύλο, που τους εμπνέει, παρά σαν ακλόνητο ιστορικό δεδομένο. Στο τέλος του 1990, με την εμφάνιση των βιβλίων των Ντέιβις και Χούτον, πολλοί Wiccans άρχισαν να αναφέρονται στην ιστορία τους σαν το μύθο μιας καταγωγής και όχι σαν μία ιστορική πραγματικότητα. «Δεν κάνουμε ό,τι έκαναν οι Μάγισσες 100 χρόνια πριν ή 500 ή 5000 χρόνια πριν» δηλώνει επ' αυτού η Στάρχοουκ. «Δεν αποτελούμε μία αδιάσπαστη παράδοση, όπως οι ιθαγενείς Αμερικάνοι». Στην πραγματικότητα, πολλοί Wiccans τώρα περιγράφουν αυτούς που αποδέχονται παλαιά πρότυπα, όπως λογοτεχνικές διηγήσεις για το κίνημα, σαν Wiccans φονταμενταλιστές.

Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση στα πιστεύω των Βικανών, αποτελούν τα περί αρχαίας λατρείας της Μεγάλης Θεάς. Ένα πρόβλημα με τη θεωρία της λατρείας της Θεάς, λένε οι ειδικοί, είναι ότι οι αρχαίοι ήταν αυθεντικοί πολυθεϊστές. Δεν πίστευαν ότι οι πολλοί θεοί και θεές που λάτρευαν, απλώς αντιπροσώπευαν διάφορες όψεις της μιας θεότητας. Από αυτή την άποψη, ήταν σαν τους σύγχρονους ανιμιστές, που στην κοσμολογία τους δέχονται πολλά χωριστά πνεύματα. «Η πολυθεΐα ήταν μία αποδεδειγμένη πραγματικότητα», λέει η Μαίρη Λέφκοβιτς, μια καθηγήτρια κλασσικής αρχαιότητας του κολεγίου του Wellesley. «Σε κάθε τόπο υπήρχαν βωμοί αφιερωμένοι σε διαφορετικούς θεούς. Οι θεοί και οι θεές κατείχαν ειδικούς τομείς επιρροής, πάνω στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Αφροδίτη (Venus) ήταν θεά της αγάπης, η Άρτεμη (Diana) του κυνηγιού και της γέννησης, ο Άρης (Mars) του πολέμου, κλπ.».

Τον 2ο π.Χ. αιώνα, με το έργο του Ρωμαίου συγγραφέα Απουλήιου (Apuleius) μία θεά, η Ίσις, ταυτίστηκε με όλες τις θεές και δυνάμεις της φύσης. Όταν εξαπλώθηκε ο Χριστιανισμός, οι κλασικές θεότητες σταμάτησαν να είναι αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας, αλλά συνέχισαν τη βασιλεία τους στη Δυτική λογοτεχνία και τέχνη.

Από το 1800 άρχισαν να συνδέονται με μυστικές φυσικές δυνάμεις, παρά με συγκεκριμένες ανθρώπινες δραστηριότητες. Στα γραπτά των Ρομαντικών, (π.χ. «Ενδύμιον» του Τζον Κιτς), η Άρτεμη κυριαρχούσε γενικά πάνω στα δάση και στο φεγγάρι. Η «Μητέρα Γη» έγινε μία δημοφιλής λογοτεχνική θεά. Για πρώτη φορά, το 1849, ο Γερμανός κλασικιστής Έντουαρτ Γκέρχαρτ ισχυρίστηκε στη νέα ιστορία της Δύσης, ότι όλες οι αρχαίες θεές προέρχονταν από μία προϊστορική μητέρα θεά. Το 1861, ο Ελβετός νομικός και συγγραφέας Γιόχαν Γιάκομπ Μπαχόφεν ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι πρώτοι ανθρώπινοι πολιτισμοί ήταν μητριαρχικοί. Η θεωρία του Μπαχόφεν επηρέασε μία μεγάλη τάξη διανοητών, ανάμεσά τους και τον Φρίντριχ Ένγκελς, μια γενιά Βρετανών διανοούμενων, και πιθανώς τον Καρλ Γιουνκ.


Από τις αρχές του 1900, οι μύστες γενικά συμφωνούσαν ότι η μεγάλη Θεά και μητέρα γη ήταν κυρίαρχη σε αρχαίες Μεσογειακές θρησκείες και εξέπεσε μόνο όταν εθνικές ομάδες, που λάτρευαν πατέρες θεούς, κατέκτησαν τους πιστούς της. Το 1901, ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς στην ανασκαφή του Μινωικού ανάκτορου της Κνωσού, στην Κρήτη, αποκάλυπτε ειδώλια και έγχρωμες τοιχογραφίες με ακροβάτες, ταύρους και γυναίκες με γυμνά στήθη, που κρατούσαν φίδια. Από τα ελάχιστα αυτά στοιχεία, ο Έβανς έβγαλε το συμπέρασμα ότι οι Κρήτες, που κυριαρχούσαν στους Έλληνες, οι οποίοι λάτρευαν το Δία, είχαν λατρέψει για μερικούς αιώνες τη Μεγάλη Θεά -με τις όψεις της παρθένου και μητέρας-, μαζί με έναν υποτελή θεό, που ήταν γιος της και σύντροφός της. Στις δεκαετίες '20 και '30, οι αρχαιολόγοι, στις ανασκαφές παλαιολιθικών και νεολιθικών τοποθεσιών στην Ευρώπη, και καταλυμάτων Ινδιάνων στην Αριζόνα, αδίστακτα ισχυρίζονταν ότι τα γυναικεία αγαλματίδια που βρέθηκαν ήταν ειδώλια της Μεγάλης Θεάς. Οι αρχαιολόγοι βασίστηκαν στο έργο των ανθρωπολόγων στα τέλη του 19ου αιώνα. Πολύ δημοφιλής ήταν η πεποίθηση μεταξύ πολλών νέων Βρετανών και Αμερικάνων ανθρωπολόγων, ότι οι άνθρωποι της λίθινης εποχής (και οι σύγχρονοι όμοιοί τους) δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν το ρόλο που ο άνδρας έπαιζε στην γέννηση του νέου ανθρώπου.

Αντίθετα, η γυναικεία γονιμότητα ήταν ένα μυστήριο, που προκαλούσε δέος και οι γυναίκες σαν οι μοναδικές πηγές της γέννησης είχαν υψηλή θέση. Αυτή η αντίληψη, ότι οι κοινωνίες των κυνηγών και συλλεκτών δεν είχαν τη δυνατότητα να υπολογίσουν τα πουλιά και τις μέλισσες αντιμετωπίζεται σήμερα με δυσπιστία, όμως υπήρξε πολύ δελεαστική σε ανθρώπους που είχαν δυσφημιστεί στη Βικτωριανή εποχή σύμφωνα με τη Σύνθια Έλερ, μια καθηγήτρια θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντκλερ Στέιτ, στο Νιου Τζέρσεϊ, που γράφει ένα βιβλίο μ' αυτό το θέμα.

«Ήθελαν να βρουν μία ιδανική κοινότητα κοινοκτημοσύνης, μια κοινωνία όπου η αγνότητα και η μονογαμία δεν είχαν καμία βαρύτητα», λέει η Έλερ. Ήταν η ίδια γενική παρόρμηση που οδήγησε τη Μάργκαρετ Μιντ στο συμπέρασμα, το 1920, ότι οι Σαμοανοί έφηβοι παραδίδονταν σε μία ελεύθερη από ενοχές επιμιξία πριν από το γάμο.

Οι αρχαιολογικές αποστολές, ακόμα και στα τέλη του αιώνα, υποστήριζαν την ιδέα μιας μοναδικής θεάς από την αρχαιότητα. Το 1958, ένας Βρετανός αρχαιολόγος, ο Τζέιμς Μέλααρτ, έκανε μία μεγάλη ανακάλυψη: Ένα αγροτικό οικισμό ηλικίας 9.000 χρόνων, όπου κάποτε κατοικούσαν 10.000 άνθρωποι, στο Χάταλχγιοκ, ένα από τα μεγαλύτερα βουνά κοντά στο σημερινό Ικόνιο, στη νότια Τουρκία. Ο Μέλααρτ έφερε στο φως έναν αριθμό από γυναικεία αγαλματίδια, που έκρινε ότι αναπαριστούσαν τη μητέρα θεά. Ένα από αυτά, ένα ακέφαλο γυμνό, θηλυκού γένους, με μια εξογκωμένη κοιλιά, που θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν σημάδι εγκυμοσύνης, καθόταν σ' ένα, κατά τα φαινόμενα, θρόνο περιστοιχιζόμενο από λεοπαρδάλεις. Ο οικισμός στο Χάταλχγιοκ δεν είχε οχυρώσεις και τα σπίτια του είχαν σχεδόν όλα το ίδιο μέγεθος, προσανατολίζοντας προς ένα είδος μη βίαιου κοινωνικού συστήματος ισοτιμίας, που οι οπαδοί της θεάς πιστεύουν ότι επικρατούσε. Το Χάταλχγιοκ έγινε το προσκύνημα του κινήματος της Θεάς, με εκατοντάδες πιστούς να επισκέπτονται τον οικισμό κάθε χρόνο. Η ένθρονη, γυμνή γυναίκα θεωρήθηκε ιερό αντικείμενο του κινήματος των Wiccan.

Τα συμπεράσματα του Μέλααρτ ενισχύθηκαν από το έργο της Μαρίγια Τζιμπούτας, μιας Λιθουανής αρχαιολόγου, που δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, μέχρι το 1989. Η Τζιμπούτας ειδικευόταν στη Νεολιθική περίοδο στα Βαλκάνια. Όπως ο Μέλααρτ, είχε κι αυτή τάση να αποδίδει θρησκευτικό νόημα στα αντικείμενα που ανακάλυπτε. Τα αποτελέσματα των ανασκαφών της στα Βαλκάνια δημοσιεύτηκαν το 1974, με τίτλο «Οι θεοί και οι θεές της Παλαιάς Ευρώπης». Η Τζιμπούτας είχε την τάση να βλέπει αναπαραστάσεις της θεάς και γυναικείων αναπαραγωγικών οργάνων (μήτρες, ωαγωγούς ωοθηκών, αμνιακό υγρό) σε μια μεγάλη σειρά ευρυμάτων της Λίθινης εποχής, μέχρι και σε αφηρημένα σχέδια, όπως οι σπείρες και οι τελείες.

Το 1933, ο Ίαν Χόντερ, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Στάνφορτ, άρχισε ξανά ανασκαφές στο Χάταλχγιοκ, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές, όπως ανάλυση των σκελετών που βρέθηκαν στους τάφους με ισότοπα. «Τα κόκαλά σου αντανακλούν τι έφαγες, ακόμα κι αν πέθανες 9.000 χρόνια πριν», λέει ο Χόντερ. «Έτσι¬ ανακαλύψαμε ότι οι άνδρες και οι γυναί¬κες είχαν περισσότερο φυτική διατροφή. Μπορεί αυτό να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. Μια διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες βοηθάει στη φυσική δραστηριότητα, άρα θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι άνδρες έτρωγαν καλύτερα, αλλά θα μπορούσε επίσης να ισχυριστεί ότι οι γυναίκες προτιμούσαν τις φυτικές τροφές». Αυτό που προκύπτει είναι ότι υπήρχε καταμερισμός εργασίας και δραστηριοτήτων, όχι όμως απαραίτητα η ουτοπία της ισοτιμίας, που οι οπαδοί της Θεάς είχαν υποθέσει.

Η ομάδα του Χόντερ ανακάλυψε επίσης πολλά ανθρώπινα ειδώλια ανδρικού ή απροσδιόριστου φύλου και βρήκε ότι η αγαπημένη αναπαράσταση του Χάταλχγιοκ ήταν όχι γυναίκες αλλά ζώα. Κανένα από τα αντικείμενα που έφερε στο φως η ομάδα δε συμπεραίνεται ότι απεικονίζει συνουσία ή γέννηση. Ο Χόντερ, μαζί με τους περισσότερους αρχαιολόγους της γενιάς του, προσπαθεί να προσεγγίσει τα αντικείμενα σε σχέση με τον τρόπο που ήρθαν στο φως, μια σημαντική διαφορά από της σχολή της αρχαιολογίας που ήταν της μόδας την εποχή των ανασκαφών του Μέλααρτ και της Τζιμπούτας. Αποδεικνύει ότι σχεδόν όλα τα γυναικεία ειδώλια στο Χάταλχγιοκ προήλθαν από σωρούς σκουπιδιών. Η ένθρονη, γυμνή γυναίκα βρέθηκε σε μία σιταποθήκη. Από τον συνδυασμό των ευρημάτων, πολύ λίγες ενδείξεις προκύπτουν ότι ήταν θρησκευτικά αντικείμενα, λέει ο Χόντερ. Ήταν ίσως πιο πολύ «γούρια», κάτι σχετικό με την καθημερινή ζωή. Επιπλέον, ανασκαφές στην Τουρκία, Ελλάδα και Νοτιοανατολική Ευρώπη, που ήταν περίπου σύγχρονες με εκείνες του Χάταλχγιοκ, δίνουν στοιχεία αντίθετα με τις διηγήσεις για τη Θεά, όπως οχυρώσεις, ρόπαλα, κόκαλα, που έχουν σημάδια από ξίφος, στοιχεία για την Ευρώπη της λίθινης εποχής, που πιθανώς αντίκρυσε πολύ βία.

Η Λιν Μέσκελ, μια αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, που έχει δημοσιεύσει λεπτομερείς κριτικές για το έργο της Τζιμπούτας, παραπονείται ότι η Τζιμπούτας και οι οπαδοί της έχουν προωθήσει μία «ουσιαστικά» εξιδανικευμένη όψη της γυναίκας, ταυτίζοντάς την με τις ιδιότητες της γονιμότητας και μητρικής στοργής. «Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι το Χάταλχγιοκ ήταν μία ειρηνική κοινωνία φυτοφά¬γων», λέει η Μέσκελ. «Αυτό είναι γελοίο. Οι νεολιθικοί οικισμοί δεν ήταν εξιδανικευμέ¬νες κοινωνίες σε καμία περίπτωση».

Η έρευνα των αρχαιολόγων, όπως του Χόντερ και της Μέσκελ, έχει δρομολογήσει θερμές ανταπαντήσεις από τους θεωρητικούς της Θεάς. «Γνωρίζουμε ότι ακόμα και στη Δύση το μεγαλύτερο μέρος της Τέχνης είναι θρησκευτική τέχνη», λέει ο Ράιαν Άισλερ, συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Το δισκοπότηρο και το ξί¬φος» (1987). «Μη μου λέτε ότι ξαφνικά αυτές είναι κούκλες. Κάντε μου τη χάρη. Έχετε μία γυναίκα στο Χάταλχγιοκ, που κάθεται σ' ένα θρόνο και γεννάει και θέλετε να την αποκαλείτε κούκλα;».

Στην εισαγωγή μιας νεότερης έκδοσης, του «Σπειροειδούς Χορού», η Στάρχοουκ, που επιμελείται ένα φιλμ σχετικό με την Τζιμπούτας, παραπονιέται για προκατειλημμένη και ανακριβή ακαδημαϊκή μελέτη, που στοχεύει να δυσφημίσει το κίνημά της. Όμως η πιο επώδυνη επίθεση, κατά τα λεγόμενα πολλών Βικανών, ήλθε τον Ιούνιο 1999, με τη δημοσίευσή του: «Ο Μύθος της Μητριαρχικής Προϊστορίας», της Σύνθιας Έλερ. Το 1993 η Έλερ είχε δημοσιεύσει το «Ζώντας στους κόλπους της Θεάς», μια κοινωνιολογική μελέτη, συμπαθούσα προς τη γυναικεία πνευματικότητα, που πολλοί μέσα στο κίνημα των wiccan έβαλαν στη λίστα των βιβλίων που έπρεπε να διαβάσουν. Όμως, η πρόσφατη εργασία της Έλερ αποπνέει μία οσμή προδοσίας, καθόσον την τοποθετεί οριστικά στο στρατόπεδο των Χόντερ και Μέσκελ. Η Έλερ αποδεικνύει ότι σχεδόν καμιά σοβαρή αρχαιολογική εργασία σήμερα δεν πιστεύει ότι αυτοί οι αρχαίοι πολιτισμοί ήταν απαραίτητα μητριαρχικοί ή ακόμα γυναικοκεντρικοί και οι περισσότερες εργασίες δεν δικαιολογούν ότι τα ευρήματα που έφεραν στο φως ο Μέλααρτ και η Τζιμπούτας απεικονίζουν Θεές ή γεννητικά όργανα.

Παρά την οργή τους, και η Στάρχοουκ και ο Άισλερ, μαζί με πολλούς οπαδούς του κινήματος φαίνονται να καταλήγουν σε μία θέση που συμβιβάζεται, χωρίς ακριβώς να τη δέχονται, με τη νέα θεωρία για τη Θεά, έχοντας σεβόμενοι τη νέα έρευνα για τις αρχές του κινήματός τους. Αν οι αρχαίοι δεν λάτρευαν κατά γράμμα μία μητέρα Θεά, ίσως τη λάτρευαν μ' έναν μεταφορικό τρόπο, αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη γυναικεία ικανότητα να γεννά και να τρέφει τη νέα ζωή, μια ικανότητα στην οποία ίσως εμείς, σήμερα μπορούμε να αποδώσουμε τη λέξη «Θεά», ακόμα κι αν οι προϊστορικοί άνθρωποι δεν το έκαναν.

«Οι περισσότεροι από μας βλέπουμε στα αρχαιολογικά αντικείμενα και ειδώλια μία πηγή τέχνης ή όμορφιάς ή κάτι για το οποίο κάνουμε υποθέσεις, γιατί τα ειδώλια ταιριάζουν με την θεωρία μας ότι η γη είναι ιερή και υπάρχει ένας κύκλος γέννησης, ανάπτυξης και αναγέννησης», λέει η Στάρχοουκ. «Πιστεύω ότι υπήρχε μία Παλαιά Θρησκεία, που είχε σαν κέντρο τη γυναίκα και ότι υπήρχε ένας πολιτισμός που ήταν περίπου υπέρ της ισοτιμίας».

Μια τέτοια πίστη είναι σε θέση να εξηγήσει γιατί η Wicca έχει άνθηση, παρόλο που κάθε τι γι' αυτήν μοιάζει αερολογίες. Δίνει στους πιστούς της μια αίσθηση ενότητας με τον φυσικό κόσμο και προσέγγισης του ιερού και ωραίου μέσα από τα ίδια τους τα σώματα. Λατρεύοντας τη Wicca είναι ένας τρόπος να έχεις το Χριστιανισμό χωρίς τα βάρη του Χριστιανισμού. «Έχει τα πλεονεκτήματα και του Καθολικισμού και του Ουνιταρισμού», παρατηρεί ο Άλλεν Σταίρς, ένας καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μαίριλαντ, που είναι ειδικός στη θρησκεία και τη μαγεία. «Η Wicca επιτρέπει σε κάποιον να έχει τις πεποιθήσεις του με μετριοπάθεια, αλλά επίσης να έχει μία πλούσια και ευρηματική θρησκευτική ζωή».

Η διδασκαλία της Εκκλησίας.

Ο αποκρυφισμός στη μορφή της μαγείας και του πνευματισμού δεν κινείται στο χριστιανικό χώρο και ακυρώνει την πίστη των χριστιανών στην εν Χριστω ελπίδα. Ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας ειναι εδώ προφανής, ακόμη κι αν πούμε πως δεν γίνεται επίκληση δαιμονικών πνευμάτων ή δεν ασκείται λατρεία του Διαβόλου. Εδώ δεν υπάρχει το στοιχείο της πίστης και της εμπιστοσύνης στον προσωπικό θεό. Η πίστη αντικαθίσταται από τη γνώση και από την τεχνική, μέσω της οποίας απελευθερώνονται «δυνάμεις» μέσα από τη συνείδηση του ανθρώπου, που με τις τεχνικές αυτές «διευρύνεται». Όπως ορθά παρατηρεί ο Joseph Sudrack, «το βάθος της συνείδησης έγινε εδώ άβυσσος του Θεϊκού. Και αυτό το βάθος είναι για τον άνθρωπο ανοικτό. Ο Θεός μειώνεται σε κοσμική συνείδηση».

Εδώ ο άνθρωπος παίρνει τη θέση του Θεού. Δεν ελπίζει, ούτε προσβλέπει στο έλεος κάποιου θεού έξω από τον εαυτό του. Καταδικάζεται σε μοναξιά. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στον φεμινιστικό μαγικό χώρο, στο κίνημα των νέο-μαγισσών.

Εδώ «μαγεία» είναι η «εγγύτητα τον σώματος και επικεντρώνεται στην επί μέρους γυναίκα, στις προσωπικές της διαθέσεις και ενέργειες», όπως αναφέρεται σε σχετικό κείμενο από το χώρο των «μαγισσών». Στο ίδιο κείμενο υπογραμμίζεται ακόμη: «Η θρησκεία της φεμινιστικής Θεάς δεν χρειάζεται μορφές σωτήρων και μαρτύρων, δεν χρειάζεται αγίους και γκουρού για να καθοδηγήσουν τις γυναίκες στην αναζήτηση του ίδιου του εαυτού τους. «Εμείς είμαστε η Θεά», δηλώνουν οι γυναίκες, «άγιες», «μυημένες» δυνατές να δώσουμε ζωή, αλλά εν ανάγκη, και να την περιορίσουμε ή να την καταστρέψουμε…».

Γυναίκες σφετερίζονται επίσης τη θρησκεία για να αφαιρέσουν από το πατριαρχικό σύστημα τη «θεϊκή νομιμοποίησή του. Η νέα λατρεία γύρω από τη θεϊκή γυναίκα έχει ως σκοπό να εισαγάγει στην «Θηλυκή Εποχή» του μέλλοντος»

Η πίστη αυτή δεν διαφέρει κατά πολύ από την πίστη στην εκκοσμίκευση, στην δυνατότητα του ανθρώπου να λύση όλα τα προβλήματα αυτόνομα. Δεν χρειάζεται εδώ να στραφεί κανείς σε κάποια «θεότητα» ή σε οποιαδήποτε υπερβατική πραγματικότητα, ούτε χρειάζεται να αλλάξει κανείς τρόπο ζωής. Τα πάντα βρίσκονται στην εξουσία του ανθρώπου, τα πάντα είναι «μέσα μας». Μπορούμε να εμπιστευθούμε μόνο στην αίσθηση της «διευρυμένης συνειδήσεως». Μια τέτοια τοποθέτηση αποτελεί επιβεβαίωση και όχι άρνηση της εκκοσμίκευσης. Ο άνθρωπος δεν έχει πλέον ανάγκη να απευθυνθεί στον Θεό και να πει: «Γεννηθήτω το θέλημά Σου», αλλά μπορεί να σκεφθεί: «Γεννηθήτω το θέλημά μου»! Η ακραία περίπτωση του αποκρυφισμού, ο νέοσατανισμός, έχει τη θεωρητική του θεμελίωση στο «Σύμβολο Πίστεως» του Aleister Crowly. Η «πρώτη εντολή» είναι: «Κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι ο νόμος»!

Το μήνυμα λοιπον αύτό, δεν είναι το ευαγγέλιο της εν Χριστώ ελπίδας.
Ούτε και η χιλιαστική αντίληψη που συμπλέκεται με τις δοξασίες περί εξελίξεως στον πνευματισμό, στον οποίο υπάρχουν πολλές διαφορετικές «σφαίρες» όπου κάθε σφαίρα ξεπερνάει την προηγούμενη σε ωραιότητα και σε ευκαιρίες εκπαίδευσης για πάρα πάνω εξέλιξη και αυτοανάπτυξη στο σύμπαν.

Όλες αυτές οι αντιλήψεις είναι ασυμβίβαστες με την χριστιανική πίστη, σύμφωνα με την οποία η σωτηρία δεν είναι αποτέλεσμα αυτοεξέλιξης του ανθρώπου μέσα από αμέτρητες γεννήσεις και μετενσαρκώσεις ή μέσα από τη ζωή σε διάφορες «σφαίρες» ή πλανήτες, αλλά δώρο του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Ο Χριστός, ως μοναδικος Σωτήρας, ενώ δεν έπαυσε να είναι Θεός, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την κατέστησε μέτοχο της δικής Του ζωής. Η κίνηση λοιπον της σωτηρίας δεν είναι από κάτω προς τα άνω, αλλά, το αντίθετο. Ο Θεός κατήλθε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, για να ανέβει ο άνθρωπος, τον οποίο προσέλαβε.
https://www.impantokratoros.gr/ti-einai ... ca.el.aspx



Άβαταρ μέλους
Γιώργος1998
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Δευτ Σεπ 25, 2017 7:51 pm

Re: Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Δημοσίευσηαπό Γιώργος1998 » Παρ Νοέμ 10, 2017 8:25 pm

ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟ;
Ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται κυριολεκτικά βουτηγμένος σε μία απίστευτη κατάσταση πνευματικής κατάπτωσης. Η πνευματικότητα του σημερινού ανθρώπου είναι συνώνυμη με τον αποκρυφισμό και ολόκληρο το φάσμα του νοσηρού μυστικισμού, ο οποίος εκφράζεται με πληθώρα συγκεκριμένων ρευμάτων και ομάδων. Η πηγή του αποκρυφισμού είναι κοινή και οι ποικίλες ομάδες, συγκοινωνούντα δοχεία, τα οποία δέχονται και παρέχουν αποκρυφιστικό υλικό.

Δυο τέτοια ρεύματα, από τους κυριότερους εκφραστές του αποκρυφισμού παγκοσμίως, είναι το νεοπαγανιστικό και νεοσατανιστικό φαινόμενο. Επισταμένη μελέτη της ιστορίας τους, των αρχών και των επιδιώξεών τους αποδεικνύει πως τα δύο αυτά μεγέθη, όχι μόνο σχετίζονται μεταξύ τους, αλλά είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Πρόκειται για ένα και το αυτό κίνημα με δυο μορφές, διότι ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα σε όλες τις θεωρητικές και πρακτικές τους εκφάνσεις. Προέρχονται από την ίδια μήτρα, την αρχαία ειδωλολατρία και υπηρετούν του ίδιους σκοπούς. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο αυτά φαινόμενα ανήκουν στο αποκρυφιστικό πλέγμα των ομάδων της «Νέας Εποχής» και είναι από τους πιο φανερούς και γνήσιους εκφραστές του υδροχοϊκού, νεοεποχίτικου πνεύματος[1].

Αμφότερα στηρίζονται στο πνευματιστικό και αποκρυφιστικό υπόβαθρο των θεοσοφικών αρχών. Άλλωστε η μυστηριώδης θεοσοφική δοξασία περί «Μεγάλης Ιεραρχίας» και «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας» είναι η βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η πίστη σε θεούς και δαίμονες στους σύγχρονους καιρούς. Αυτές τις θεοσοφικές οντότητες λατρεύουν και οι μεν και οι δε. Τα τελετουργικά τους είναι πιστά αντίγραφα αρχαίων παγανιστικών μυστηριακών τελετουργιών[2].

Πρόδρομοι του συγχρόνου αποκρυφιστικού κινήματος υπήρξαν οι πρωτεργάτες του ρομαντισμού και του νεωτερισμού του 19ου αιώνα, οι οποίοι, ως γνωστόν, εμφορούνταν από σαφείς φυσιολατρικές και άρα φιλοπαγανιστικές πίστεις. Από τον Τζον Μίλτων, ως τον Ουγκώ και τον Πωλ Βαλερύ υμνούν το Σατανά «ως προμηθεϊκόν αντάρτην, εις τον οποίον επιβιώνει η αρχαία τραγική ωραιότης»[3]. Ο διαβόητος D.A.F. de Sade, ο οποίος είχε θεοποιήσει τη φύση (φυσιολάτρης παγανιστής), περιγράφει με λεπτομέρειες σατανιστικά όργια της εποχής του από ομοϊδεάτες του. Μέσα στις διαβόητες Hell Fire Clubs (Λέσχες της Φωτιάς της Κόλασης) μαζί με τον αποκρυφισμό και τη μαγεία, καλλιεργήθηκε υπέρμετρα ο παγανισμός[4].

Ο θεμελιωτής του παγκόσμιου νεοσατανιστικού κινήματος Alister Crowley (1875-1947), ήταν αποδεδειγμένα και παγανιστής. Το 1899 εντάχθηκε στο ροδοσταυρικό τάγμα Golden Dawn (Χρυσή Αυγή), το οποίο αποδεδειγμένα προωθούσε τον παγανισμό, όπου μυήθηκε στον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Ο δάσκαλός του, Allan Benett, τον μύησε στα ανατολικά παγανιστικά θρησκεύματα και τον ανατολικό εσωτερισμό. Παράλληλα, ήταν θιασώτης του αιγυπτιακού παγανισμού. Στα 1904 στο Κάιρο και ύστερα από μία μαγική παγανιστική τελετουργία, παρουσιάστηκε στον ύπνο του ο δαίμονας Alwass, με κεφάλι γερακιού, ως ο θεός Ρα, ο οποίος του αποκάλυψε το σατανιστικό «Βιβλίο του Νόμου της Νέας Εποχής» κατά παρότρυνση του αιγυπτιακού θεού Όρου[5]. Ο Crowley λάτρευε το σατανά στο πρόσωπο του θεού Σατούρνου (Κρόνου) και ο πιο αγαπημένος ύμνος του ήταν ο «Ύμνος στον Πάνα» τον οποίο είχε συνθέσει ο ίδιος και τον οποίο έψαλλαν «εις τον σατανιστικόν ναόν του, εν Λονδίνω»[6]. Ξεκάθαρος παγανιστής! Το ίδιο και ο αποκρυφιστής και φίλος του Crowley, Eugen Grosche (1888-1954), ιδρυτής της σατανιστικής οργάνωσης Fraternity Saturni (Αδελφότητα του Κρόνου), λάτρευε το Σατανά ως τον ξεπεσμένο «θεό» Κρόνο.

Διαβάζουμε σε έναν από τους ύμνους της: «Άγιε Saturnus σε επικαλούμαι. Άγιε Κρόνε σε τιμάμε. Άγιε Saturnus σε προσκυνάμε!» [7]. Υπάρχουν επίσης σαφείς μαρτυρίες ότι ο Crowley σχετιζόταν και με το ναζιστικό παγανισμό. «Συνδεόταν με τον Χίτλερ μέσω τρίτων, που ήταν μέλη του μαγικού τάγματος του Ναζισμού» [8]. Οι απίστευτες μυστικιστικές εκδηλώσεις του ναζιστικού κόμματος είχαν αναμφίβολα τη σφραγίδα του νεοσατανιστικού μοντέλου του Crowley.

Ο ιδρυτής του νεοσατανισμού Anton LaVey (1930-1997) ξεκίνησε από την περιθωριακή φιλοπαγανιστική οργάνωση «Sexual Freedom League» (Λίγκα για τη σεξουαλική ελευθερία) των χίπις της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του 1950. Είναι γνωστές οι φυσιολατρικές και φιλοπαγανιστικές πρακτικές αυτών των «επαναστατικών» περιθωριακών ομάδων. Μαζί με τη μάγισσα σύζυγό του Diane (Άρτεμη) και τον διαβόητο αποκρυφιστή Kenneth Anger, ο LaVey ίδρυσε στις 30-4-1966 την «Ordo Templis Satanis», την Εκκλησία του Σατανά και εισήγαγε τον σατανισμό στο Hollywood. Τα λατρευτικά τυπικά της και οι εορτές έχουν σαφέστατες παγανιστικές καταβολές. Μεταξύ των άλλων, στις «εκκλησίες» του Σατανά γίνονται επικλήσεις παγανιστικών θεοτήτων, όπως των ινδουιστικών Κάλι και Σίβα, του Πλούτωνα, του Μολώχ κλπ. [9] Τα αγάλματα και οι παραστάσεις του Μπαθομέτ είναι πανομοιότυπα αντίγραφα των αγαλμάτων του αρχαιοελληνικού θεού Πάνα. Για πολλούς ο ίδιος ο Πάνας λατρεύεται ως Σατανάς στις σατανικές λατρευτικές συνάξεις. Επίσης ο Πάνας θεωρείται κύρια θεότητα στην μαγικοπαγανιστική Wicca[10].

Η σημερινή «ιέρεια» της «εκκλησίας του Σατανά», στην πόλη San Jose (Σαν Ζοζέ) της Καλιφόρνιας, Μάργκαρετ Γουένλ δηλώνει γουϊκανή νεοπαγανίστρια. Το ίδιο και ο διαβόητος Άγγλος μάγος και παγανιστής Gerald Gardner (1884-1964) υπήρξε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ νεοπαγανισμού και νεοσατανισμού. Ο Gardner είναι ο πρωτεργάτης της αναβίωσης του αρχαίου Κέλτικου παγανισμού και ιδρυτής του νεοδρυϊδισμού και του γουϊκανισμού. Το 1940 μυήθηκε στον σατανισμό και τη μαγεία από τη γηραιά μάγισσα Dorothy Chutterburch και το 1946 είχε συνδεθεί με τον αρχισατανιστή Alister Crowley, ο οποίος τον έχρισε τιμητικό μέλος της μυστικιστικής σατανιστικής αδελφότητας «Ordo Templi Orientis» (Ο. Τ. Ο.), της οποίας ιδρυτής ήταν ο Crowley και της οποίας ο παγανιστής Gardner υπήρξε για λίγο καιρό αρχιερέας της.

Ο παγανιστής Gardner θαύμαζε τον σατανιστή Crowley και επηρεάστηκε έντονα από αυτόν. Υπό την επίδρασή του έγραψε το 1949 το βιβλίο «High Magic’s Aid» (Βοήθημα υψηλής μαγείας), που περιείχε μαγικές τελετουργίες στον κερασφόρο θεό Πάνα. Το 1951 ίδρυσε δική του αδελφότητα, όπου εφάρμοζε τις αποκρυφιστικές πρακτικές του Crowley. Το 1953 μύησε στην αδελφότητά του τη διαβόητη αποκρυφίστρια Doreen Valiente, με την οποία διαμόρφωσαν και συστηματοποίησαν τη λεγόμενη γκαρντεριανή παράδοση, δηλαδή την αναβίωση του αρχαίου δρυϊδικού παγανισμού και της μαγικοπαγανιστικής Wicca. Το 1954 εξέδωσε άλλο βιβλίο για την εξέλιξη της μαγείας, με τίτλο: «Witchcraft Today» (Η μαγεία σήμερα), το οποίο είναι η συστηματοποίηση στην ουσία του δρυϊδικού και γουϊκανικού νεοπαγανισμού. Για του λόγου το αληθές, βασικό δόγμα της Wicca είναι ότι η «θρησκεία (και η) μαγεία… (αποτελούν) ένωση»[11]. Το ίδιο και ο βορειοευρωπαϊκός νεοπαγανισμός Azatru είναι κυριολεκτικά βουτηγμένος στη μαγεία και τον αποκρυφισμό[12].

Μετά το θάνατο του Gardner το έργο του συνεχίζει ο Raymond Buckland (Ρεϊμόν Μπάκλαντ)[13]. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αποκρυφιστικού νεοπαγανισμού έπαιξε και ο διαβόητος μάγος σατανιστής Alexander Sanders, ο οποίος διαμόρφωσε, παράλληλα με την γκαρντεριανή νεοπαγανιστική παράδοση, τη λεγόμενη αλεξανδρινή. Στα 1979 η μάγισσα – σατανίστρια από την Καλιφόρνια Στάρχοουκ έγραψε το μπεστ σέλερ «Ο Σπειροειδής Χορός: Μια Αναγέννηση της Αρχαίας Θρησκείας της Μεγάλης Θεάς», μια συστηματική παρουσίαση των γουϊκανικών παγανιστικών τελετουργιών, το οποίο έκαμε πολύ μεγάλη εντύπωση στους αναγνώστες του δυτικού κόσμου και συνέδεσε τον σατανισμό με τον Κέλτικο νεοπαγανισμό.

Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που φανερώνουν τη στενή συνάφεια νεοπαγανισμού και νεοσατανισμού. Οι γεμάτες πάθη και εγκληματικές πράξεις παγανιστικές θεότητες δε διαφέρουν σε τίποτε από τα σατανικά κακοποιά πνεύματα. Ας θυμηθούμε εκείνο το γραφικό του ψαλμωδού ότι «πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5). Σε όλα τα παγανιστικά πάνθεα είναι εμφανής η δαιμονική υφή των παγανιστικών θεοτήτων. Έστω για παράδειγμα οι Κέλτικες θεότητες, οι οποίες είχαν προκαλέσει φρίκη στους Ρωμαίους και στους Έλληνες. Ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας Λουκιανός μάς διέσωσε πολύτιμες πληροφορίες για το ποιόν των αγρίων και αιμοδιψών δρυϊδικών θεοτήτων!

Το άσβεστο μίσος κατά του αληθινού Τριαδικού Θεού, του Σωτήρος Χριστού, της Εκκλησίας, των Χριστιανών είναι το κοινό στοιχείο νεοπαγανισμού και νεοσατανισμού, καθώς και το άθλιο και βρώμικο οπλοστάσιό τους. Απλή σύγκριση της «The Satanic Bible» του LaVey με τα γραπτά των νεοπαγανιστών αποδεικνύει ταυτότητα δοξασιών και απόψεων.

Κοινές είναι και οι περί ηθικής αντιλήψεις τους, οι μαγικές τελετουργίες τους, οι μαγικές τελετές καθαρμού και αποκήρυξης του αγίου Βαπτίσματος, οι εορτασμοί των ηλιοστασίων και ισημερινών, η αχαλίνωτη σεξουαλική ελευθερία, καθώς και ο σεξισμός στα τελετουργικά τους όργια. Κοινά είναι και τα σύμβολά τους, όπως το πεντάκτινο άστρο, το οποίο για τους Κέλτες παγανιστές αντιπροσωπεύει τη θεά Morrigan. Πάνω απ’ όλα κοινό στοιχείο είναι η απολυτοποίηση του εγωκεντρισμού και της επιβολής της ατομικής ή ομαδικής δύναμης και θέλησης καθώς και η εωσφορική αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι θεός.

Η άμεση σχέση νεοπαγανισμού – νεοσατανισμού φαίνεται ξεκάθαρα από τα εξής αξιοπρόσεκτα στοιχεία: Το πρώτο είναι ο κοινός εορτασμός της ετήσιας σατανιστικής εορτής της Halloween, ή Samhain (Σαμέϊν) τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου προς 1η Νοεμβρίου, αρχαία παγανιστική δρυϊδική εορτή, όπως και άλλη αρχαία εορτή του Κέλτικου δρυϊδισμού Balefire (εορτή της φωτιάς). Το δεύτερο είναι πιο σημαντικό. Πολλές νεοπαγανιστικές ομάδες εορτάζουν την εορτή Baltane (Μπαλτέϊν) ή Walburgisnacht (Βαλμπούργειος Νύχτα), κατά την οποία, όπως πιστεύουν, «λύνονται όλες οι μαγικές δυνάμεις»[14]. Ελληνική αρχαιόθρησκη ομάδα επέλεξε (τυχαία;) να εξαγγείλει το καταστατικό της, να καθορίσει τους «ιερούς» της νόμους, και να συστήσει το τελετουργικό της κατά τη «Βαλμπούργειο νύχτα της 30ης Απριλίου, προς 1η Μαΐου 2005». Για όσους δε γνωρίζουν, «Βαλμπούργειος νύχτα» ή «Μπαλτέϊν» είναι η μεγαλύτερη σατανιστική εορτή, κατά την οποία εορτάζεται το φρικτό γεγονός της συστάσεως της «Σατανιστικής Εκκλησίας», κατά τη νύχτα της 30ης Απριλίου 1966 στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ από το διαβόητο Antony LaVey![15] Ιδού μικρό απόσπασμα από δημοσιευμένο κείμενο της ομάδας αυτής: «οι νόμοι περί καθαρότητος των ιερών ναών τίθενται τελετουργικώς εν ισχύ και θεωρούνται δημοσίως γνωστοί εκ της Βαλμπουργείου νυκτός του τρέχοντος έτους»![16]

Παραξενευόμαστε όταν διάφοροι νεοπαγανιστικοί κύκλοι αποκηρύσσουν με βδελυγμία τον συσχετισμό τους με τον σατανισμό, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταλογίζουν στο Χριστιανισμό την ευθύνη για την πίστη στην ύπαρξη του Σατανά. Μήπως αγνοούν τα παραπάνω στοιχεία; Πάντως, σύμφωνα με τον Μπωντλαίρ «Το ωραιότερο τέχνασμα του Σατανά είναι να μας πείθει ότι δεν υπάρχει»![17]

Δε χρειάζεται νομίζω μεγαλύτερη προσπάθεια να αποδείξουμε τη στενή σχέση νεοπαγανισμού και νεοσατανισμού. Ο σύγχρονος αποκρυφισμός έχει όνομα, καλείται «Νέα Εποχή»[18] . Το όραμά της είναι η εδραίωση της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» σε όλο τον κόσμο, την οποία αποκαλούν οι «αρχαιολάτρες» «Παγκόσμια Συνεργασία Απόλυτα Αναγκαία»[19] και κάποιοι άλλοι «Παγκόσμια Δημοκρατία Ολυμπισμού»[20]. Απώτερος στόχος της είναι ο αφανισμός από προσώπου γης του Χριστιανισμού και η αντικατάστασή του με την (υπό δημιουργία) εφιαλτική και τερατώδη Πανθρησκεία, όπου στη θέση του Αληθινού Τριαδικού Θεού θα λατρεύεται ο Σατανάς, στα πρόσωπα των δαιμονικών παγανιστικών θεοτήτων!
https://www.impantokratoros.gr/neopagan ... os.el.aspx



Άβαταρ μέλους
Γιώργος1998
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Δευτ Σεπ 25, 2017 7:51 pm

Re: Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Δημοσίευσηαπό Γιώργος1998 » Παρ Νοέμ 10, 2017 8:27 pm

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ
1. Μια πρώτη επαφή με τους Νεοπαγανιστές



Η πρώτη φορά που άκουσα για τους Νεοειδωλολάτρες, ήταν ενωρίς στη δεκαετία του 1990. Κάποιος φίλος τότε, με πληροφόρησε για κάποιον «μυστήριο» γνωστό του, που λάτρευε το 12άθεο, και που διάβαζε ένα περιοδικό με το όνομα: «Ειδωλολάτρης». Μου φάνηκε τόσο αστείο, που για τον μεν γνωστό του γέλασα, για το δε περιοδικό δεν το πίστεψα, ότι είναι δυνατόν στο τέλος του 20ού αιώνα να υπάρχει κάτι τέτοιο.
Αρκετούς μήνες μετά, ένας άλλος γνωστός μου, μου είπε για κάποιον γείτονα που εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό χάριν του Δωδεκαθέου, και μάλιστα παρουσιάσθηκε και σε τηλεοπτική εκπομπή. Και πάλι γέλασα, και αναρωτήθηκα: «τι έχουν μερικοί άνθρωποι στο κεφάλι, αντί για μυαλό;» Και το θέμα πάλι ξεχάστηκε. Αλλά αυτό που παρατηρούσα, ήταν μια προφανής έξαρση του Εθνικισμού γύρω μου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη. Ήταν προφανές, ότι ένα κύμα, ερχόμενο από το εξωτερικό, και κινούμενο από την παράλογη αίρεση του Εθνικισμού δυνάμωνε και στην Ελλάδα...
Ήταν αρχές του 21ου αιώνα. Η Ελληνική παρουσία και γλώσσα στο Διαδίκτυο ήταν ακόμα στοιχειωδώς υπαρκτή, όπως στοιχειώδης ήταν και η παρουσία υπολογιστών στα Ελληνικά σπίτια, και ελάχιστοι έμπαιναν στο Ίντερνετ. Το όνειρό μου ήταν να δημιουργηθούν εγκαίρως κάποιες Χριστιανικές ιστοσελίδες στην Ελληνική γλώσσα, έτοιμες να υποδεχθούν τον «κατακλυσμό» Ελλήνων χρηστών του Ίντερνετ, που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε, και ήδη εργαζόμουν προς την κατεύθυνση αυτή. Και στο μεταξύ, οι πρώτες συντροφιές συζητήσεων, άρχισαν να σχηματίζονται σε διάφορα φόρουμ, όπου μπορούσε κανείς να κουβεντιάσει γύρω από τα ενδιαφέροντά του. Κι εμείς οι Χριστιανοί είχαμε τα δικά μας ενδιαφέροντα, και αναζητούσαμε στο Διαδίκτυο να γνωρίσουμε συγχριστιανούς μας, με τις ίδιες ανησυχίες και προσδοκίες.
Στα φόρουμ αυτά, αρχίσαμε να γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους, και όχι μόνο Χριστιανούς. Ανθρώπους διαφόρων ιδεολογιών και ενδιαφερόντων, και συνήθως απολαμβάναμε τις συζητήσεις μαζί τους. Μέχρι που κάποια στιγμή, έκαναν την εμφάνισή τους κάποιοι παράξενοι τύποι, που μας έβριζαν! Δεν ξέραμε τι είναι αυτοί, και τι πρόβλημα είχαν, αλλά έδειχναν να «φρικάρουν» με κάθε Χριστιανική συζήτηση, και συμπεριφέρονταν σαν ο πλανήτης να τους ανήκει, και σαν να είχαμε εμείς εισβάλλει στα... χωράφια τους! Συμπεριφέρονταν σαν να ήταν οι Χριστιανοί οι μοναδικοί άνθρωποι στον πλανήτη που δεν έπρεπε να λένε τη γνώμη τους, που δεν είχαν καν δικαίωμα ύπαρξης στον κόσμο!
Σε κάθε συζήτηση, ό,τι και αν λέγαμε, αυτοί ήταν αντίθετοι. Τα πιο φυσιολογικά πράγματα, από την ύπαρξη του Θεού, ως την αναγκαιότητα να υπάρχει αγάπη προς τον πλησίον, γι' αυτούς ήταν αιτίες αντίθεσης και κόντρας! Τους ρωτούσαμε «τι πιστεύουν», και ποτέ δεν απαντούσαν ευθέως, ενώ συνήθως έλεγαν ότι «δεν πιστεύουν στον Θεό της ερήμου, τον Γιαχβέ». Αλλά ήταν εμφανής ένας ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ στα λόγια τους, ένα μεγάλο ΜΙΣΟΣ προς κάθε τι Χριστιανικό, ακόμα και προς τον Ίδιο τον Χριστό, που ποτέ και σε τίποτα δεν είχε αμαρτήσει! Και ο ρατσισμός αυτός, φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσαν για την αρχαία Ελλάδα. Λες και εκεί δεν υπήρχαν καθόλου προβλήματα, λες και εκεί υπήρχε μία μοναδική Ουτοπική κοινωνία σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Λες και οι Έλληνες ήταν μια ανώτερη φυλή, απ' όλους τους άλλους ανθρώπους.
Σιγά - σιγά, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, ότι αυτά που έλεγαν περί των αρχαίων «θεών», δεν ήταν «σχήμα λόγου», αλλά κάποιοι απ' αυτούς τα πίστευαν! Και αυτό ήταν που μας μπέρδευε περισσότερο. Γιατί πώς ήταν δυνατόν στον 21ο αιώνα να πιστεύει κανείς σε μυθολογίες; Και πώς ήταν δυνατόν, να αποτελούν αυτοί «μία ομάδα», όταν άλλοι δήλωναν Αθεϊστές, και άλλοι μιλούσαν για τους αρχαίους «θεούς»; Και πώς γινόταν, ένας που δηλώνει «αθεϊστής», να συνεργάζεται με πολυθεϊστές, αλλά να έχει πρόβλημα με τους Χριστιανούς μονοθεϊστές; Σίγουρα υπήρχε ανάμεσά τους διάσταση απόψεων. Παρ' όλα αυτά, ήταν προφανές ότι μεταξύ τους υπήρχε συνεργασία εναντίον των Χριστιανών (και ΜΟΝΟ των Χριστιανών). Δεν είχαν πρόβλημα με τους Ινδουϊστές, ούτε με τους Υλιστές, ούτε με κανέναν άλλον. Μόνο τους Χριστιανούς μισούσαν και αντιστρατεύονταν και έβριζαν (συχνά αισχρά). Και ήταν προφανές ότι «πίσω» απ' αυτούς, υπήρχε μία κοινή «δεξαμενή» από την οποία αντλούσαν όλοι αυτοί από κοινού, τις απόψεις τους και το μίσος τους.
Τον ίδιο καιρό, συνειδητοποιήσαμε ότι πύκνωσαν τα Αρχαιολατρικά βιβλία και περιοδικά στα περίπτερα, και οι Εθνικιστικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Ακόμα όμως δεν τολμούσαν να κάνουν εκεί την ξεκάθαρη εμφάνισή τους, ως «πολυθεϊστές», γιατί κατά βάθος, καταλάβαιναν ότι αυτό θα τους εξεφτέλιζε δημόσια. Ποιος θα έδινε βάση στα λόγια κάποιου που πιστεύει στον... Δία; Προφανώς περίμεναν να μάθει διαφορετικά και να συνηθίσει την ύπαρξή τους η κοινή γνώμη.
Παρ' όλη την κόντρα μας, κάποιοι από εμάς τους Χριστιανούς, (καλοπροαίρετη καθώς είναι η πίστη μας), προσπαθούσαμε να μάθουμε από τα όσα έγραφαν για την αρχαία Ελλάδα. Εγώ τουλάχιστον, ένιωθα συγκίνηση για τα επιτεύγματα των προγόνων μας, και μια κρυφή ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ που ανήκω σε αυτό το έθνος. Γιατί αν και γνώριζα ΑΟΡΙΣΤΑ για το αρχαίο Ελληνικό μεγαλείο, όπως από μικρό παιδί με δίδασκαν στο σχολείο, δεν ήξερα λεπτομέρειες. Και οι άνθρωποι αυτοί, φαίνονταν ιδιαίτερα κατατοπισμένοι στην αρχαία Ελληνική ιστορία, και παρουσίαζαν λεπτομέρειες γι' αυτό το «μεγαλείο» της αρχαίας Ελλάδας. Και αν και αυτά που έλεγαν για τον Χριστιανισμό ήταν ΠΑΝΤΟΤΕ λάθος και ανιστόρητες προκαταλήψεις, δεν είχα κανέναν λόγο να μη δεχθώ τα όσα έλεγαν για την αρχαία Ελλάδα και το μεγαλείο της. Μάλιστα με κολάκευε κιόλας! Ένα μόνο με ενοχλούσε: Το ότι οι άνθρωποι αυτοί, συκοφαντούσαν ό,τι είχε σχέση με το «Βυζάντιο», τη Νέα Ρώμη, τη μεγαλύτερη πολιτισμική δύναμη της ιστορίας! Ενώ τόσο υπερηφανεύονταν για την αρχαία Ειδωλολατρική Ελλάδα, έμοιαζαν να έχουν παρωπίδες, μπροστά στο μεγαλείο της Νέας Ρώμης και μάλιστα τη θεωρούσαν... εχθρική! Σαν κάποιος να παραδέχεται τον ικανό παππού του, αλλά να συκοφαντεί τον ικανότερο πατέρα του! Και αυτό το ιστορικό «άλμα» των 2000 χρόνων που έκαναν, ξεχνώντας και μάλιστα συκοφαντώντας τους ενδιάμεσους προγόνους μας, φαινόταν ανεξήγητο για Εθνικιστές όπως αυτοί! Και μόνη εξήγηση που έμοιαζε να ταιριάζει, ήταν το ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν για 1000 χρόνια Χριστιανική, και ότι το μίσος τους ήταν μεγαλύτερο από τον εθνικισμό τους. Οι περισσότεροι από εμάς, αργότερα μάθαμε την πηγή αυτών των αντιλήψεων.







2. Αιτίες ανάπτυξης του κινήματος




Σιγά - σιγά, το τοπίο ξεκαθάρισε. Αρχίσαμε να συνδέουμε πρόσωπα και πράγματα, και αντιληφθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, ανήκαν σε Νεοπαγανιστικές συμμορίες του διαδικτύου, που σκοπό είχαν να προσηλυτίσουν τους Χριστιανούς με τις συκοφαντίες τους εναντίον του Χριστιανισμού, στην αρχαία Παγανιστική θρησκεία. Και όλοι τους, σχετίζονταν με 5-6 Παγανιστικές ιστοσελίδες που δρούσαν στο διαδίκτυο, και από εκεί αντλούσαν τα ψευδή επιχειρήματά τους, όπως και από Νεοπαγανιστικά περιοδικά. Και ανάλογα με το περιοδικό ή την ιστοσελίδα που διάβαζε ο καθένας τους, είχαν και τις ανάλογες απόψεις. Για άλλους οι αρχαίοι «θεοί» ήταν... αστροναύτες. Για άλλους από αυτούς ήταν «φυσικές δυνάμεις». Για άλλους ήταν άνθρωποι που «θεώθηκαν». Για άλλους ήταν «συμβολισμοί», και για άλλους ήταν απλώς μια πατρογονική παράδοση, που έπρεπε να κρατηθεί πάση θυσία, έστω και αν ήταν γελοία. Παρά τις διαφορές τους όμως, σε ένα συμφωνούσαν: Στο μίσος τους για κάθε τι Χριστιανικό, και στις συκοφαντίες που εκτόξευαν εναντίον των Χριστιανών, και αντάλλασσαν μεταξύ τους άκριτα και ανιστόρητα.
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς, είχαν προσηλυτιστεί στον Νεοπαγανισμό, ξεκινώντας από μία Εθνικιστική υπερηφάνεια, για κάθε τι αρχαιο-Ελληνικό, νιώθοντας ότι «παίρνουν πόντους» και αυτοί, ως απόγονοι αξίων προγόνων. Και μέσα σε αυτή την έπαρση, οι ηγέτες αυτών των κινήσεων, έριχναν έντεχνα και το δηλητήριο της συκοφαντίας κατά των Χριστιανών, κατηγορώντας τους για χίλια δυο ψευδή πράγματα, για τα οποία οι ανιστόρητοι παρασυρόμενοι οπαδοί τους δεν είχαν γνώσεις για να καταλάβουν ότι τους εξαπατούσαν.
Στην πραγματικότητα, στην αρχή, ούτε εμείς, οι περισσότεροι των Χριστιανών φανταζόμασταν το μέγεθος της απάτης. Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι ΟΛΑ αυτά για τα οποία κατηγορούσαν την Εκκλησία, (και μάλιστα με συγκεκριμένα ονόματα, γεγονότα και χρονολογίες), ήταν μια απάτη. Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε, ότι είναι δυνατόν κάποιος, να βγάζει σε κοινή θέα (συχνά μάλιστα επώνυμα), τόσο τερατώδη ψέματα, για διωγμούς που δήθεν έκανε η Εκκλησία κατά των αρχαίων Παγανιστών. Και σκοπεύαμε να ερευνήσουμε, όχι αν πράγματι έγιναν, αλλά για ποιο λόγο έγιναν και από ποιους. Βλέπετε, οι άνθρωποι αυτοί, μιλούσαν με ονόματα, γεγονότα και χρονολογίες, όμως ΠΟΤΕ δεν έδιναν αρχαία βιβλιογραφία από τις ίδιες τις αρχαίες πηγές, πάνω στις οποίες υποτίθεται ότι στηρίζεται η ιστοριογραφία! Κι έτσι, όταν ψάχνεις να βρεις στοιχεία από τις πηγές, για κάτι που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί δεν βρίσκεις τίποτα, και αναρωτιέσαι «πού αλλού πρέπει να ψάξεις» για να βρεις! Οι οπαδοί τους, τους είχαν πιστέψει, και αναπαρήγαγαν τις θέσεις τους στο διαδίκτυο και σε εκδόσεις, χωρίς στοιχεία, χωρίς πρωτογενή βιβλιογραφία, και αυτό που ΑΥΤΟΙ όφειλαν να αποδείξουν, το άφηναν να το αναιρέσουμε με αποδείξεις εμείς οι Χριστιανοί! Έπρεπε δηλαδή να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες! Σε σημείο που να αναρωτιόμαστε κι εμείς: «μήπως τελικά έχουν κάποιο δίκιο, και κάτι μας διαφεύγει;»
Αυτό πρέπει να ήταν κοινό πρόβλημα των Χριστιανών στο Διαδίκτυο εκείνο τον καιρό, γιατί όποτε πρωτο-επικοινωνούσαμε με κάποιον Χριστιανό, ρωτούσε να βρει απαντήσεις σε κάποια απ' αυτά τα ζητήματα, όπως κι εμείς. Αλλά παράλληλα, όλη αυτή η αναζήτηση απαντήσεων, στο τέλος υπήρξε ευεργετική. Η αγορά σχετικών ιστορικών βιβλίων, που για τους περισσότερους από εμάς ήταν πρωτόγνωρη, μας άνοιξε νέους τομείς γνώσεων και επιχειρημάτων υπέρ του Χριστού, και το σπουδαιότερο, μας εξέπληξε, για το μέγεθος της απάτης, όχι μόνο των Νεοπαγανιστών, αλλά γενικότερα και του συστήματος εκπαίδευσης στη χώρα μας, που αντί για φιλοπατρία, καλλιεργεί τον εθνικισμό, δίνοντας εσφαλμένες πληροφορίες για την αρχαία ειδωλολατρική Ελλάδα και το «Βυζάντιο»!
Οι ηγέτες του Νεοπαγανιστικού κινήματος, αφού πρώτα ενέτειναν την υπερηφάνεια των θυμάτων τους με τον Εθνικισμό, μετά τους έδιναν ψευδείς πληροφορίες εναντίον του Χριστιανισμού, και τους έστρεφαν εναντίον του! Τους έλεγαν το άσπρο μαύρο! «Ξεχνώντας» τους τρεις αιώνες διωγμών κατά των Χριστιανών από Παγανιστές, αντέστρεφαν τα γεγονότα, υποστηρίζοντας ότι δήθεν οι Χριστιανοί δίωξαν τους Παγανιστές μετά από τον 3ο αιώνα. Και προσπερνώντας τη διαφύλαξη της αρχαίας γνώσης, μέσω αντιγραφών των αρχαιοελληνικών βιβλίων από Χριστιανούς (κυρίως μοναχούς), έλεγαν ότι δήθεν οι Χριστιανοί κατέστρεψαν και έκαψαν όλα τα αρχαιοελληνικά βιβλία και βιβλιοθήκες. Μάλιστα διόγκωναν τις ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ καταστροφές αρχαίων ναών από Χριστιανούς, (ναοί που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πλέον), για να δώσουν μια ψευδή εικόνα πλήρους διωγμού και διάλυσης της αρχαίας θρησκείας, από τους δήθεν «κακούς Χριστιανούς». Ποιους; Αυτούς που οι ίδιοι οι Παγανιστές δίωκαν για τρεις αιώνες συστηματικά! Με τον τρόπο αυτό, έδωσαν μια ψευδή αίσθηση αδικίας στα θύματά τους, και τους έστρεψαν κατά των Χριστιανών, που βρέθηκαν και διωγμένοι, και συκοφαντημένοι ως διώκτες, από τους... διώκτες τους!
Έτσι έσπειραν το μίσος οι ηγέτες του Νεοπαγανισμού, και έστρεψαν πολύ κόσμο ενάντια στους Χριστιανούς. Με ιστορικά ψεύδη και συκοφαντίες. Και οδήγησαν πολλούς ανθρώπους στη λατρεία των ειδώλων, και ενάντια στον μόνο Σωτήρα, τον Ιησού Χριστό!
Παράλληλα, έσπειραν την αίσθηση στα θύματά τους, ότι «κάτι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί η αδικία που μας έκαναν οι Χριστιανοί, να επαναφέρουμε τους πατρώους θεούς στη χώρα μας... μπλα - μπλα...», και ότι «πρέπει και πάλι να νομιμοποιηθεί η αρχαιοελληνική θρησκεία στον τόπο της, και να ξαναγίνει η Ελλάδα μεγάλη, όπως παλιά... μπλα - μπλα...» Έτσι μεγάλωσε και δυνάμωσε το Νεοπαγανιστικό κίνημα, στηριγμένο σε ιστορικά ψεύδη και συκοφαντίες κατά αθώων, κάτι που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, υπήρξε και η καταστροφή του!







3. Πώς ο Νεοπαγανισμός, ωφέλησε τη Χριστιανική απολογητική




Καθώς περνούσαν οι μήνες, άρχισαν να καταφθάνουν στους υπολογιστές μας υβριστικά μέηλ, και να γίνονται επιθέσεις σε Χριστιανικά φόρουμ, από ανθρώπους του ιδίου αυτού είδους. Παράλληλα, στην απολογητική μας ιστοσελίδα, έρχονταν μέηλ από Χριστιανικά φόρουμ, ή από μέλη διαφόρων άλλων φόρουμ, που ζητούσαν βοήθεια για να αποκρούσουν τέτοιου είδους οργανωμένες επιθέσεις Νεοπαγανιστών. Η κατάσταση είχε ήδη ξεφύγει από κάθε λογική, και έπρεπε κάτι να γίνει. Ναι, μπορεί οι πιστοί του Δία να ήταν «γραφικοί τύποι», παράλογοι και παλαβοί στα μάτια μας, όμως η ζημιά στις ψυχές ανυποψίαστων ανθρώπων ήταν αληθινή.
Αυτοί που ξεκίνησαν την απολογητική ιστοσελίδα μας, την ΟΟΔΕ, αρχικά σκόπευαν σε μια ιεραποστολική ιστοσελίδα, που απευθυνόταν στους Προτεστάντες, και κάθε ενασχόληση με τον Νεοπαγανισμό, ήταν «έξω από τα χωράφια τους». Όμως η διαρκής πίεση από την πλευρά των Νεοπαγανιστών στα φόρουμ, και οι διαρκείς αιτήσεις από αναγνώστες στα μέηλ, μας ανάγκασαν να αρχίσουμε να ψάχνουμε και προς αυτή την κατεύθυνση. Και ακόμα στο Ίντερνετ ΔΕΝ υπήρχαν Ελληνόγλωσσα κείμενα όπως σήμερα, που με μια αναζήτηση βρίσκεις αυτό που θέλεις. Η έρευνα έπρεπε να γίνει από μηδενική βάση, σε βιβλία και περιοδικά, και κατόπιν να εκτεθούν όλα αυτά στο Ίντερνετ. Επρόκειτο για μια εργασία τόσο εκτενή και επίπονη, (ειδικά για ανθρώπους που δεν είχαμε ποτέ ασχοληθεί με το αντικείμενο), που δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε να ψάχνουμε. Και οι ίδιοι οι Νεοπαγανιστές, δεν έδιναν την παραμικρή βιβλιογραφία για τις αρχαίες πηγές των ισχυρισμών τους, (εφ' όσον δεν... υπήρχε!!!) Οι Νεοπαγανιστές υποτίθεται ότι αντλούσαν επιχειρήματα κυρίως από την Ιστορία και τη Γλωσσολογία. Αλλά χρησιμοποιούσαν και τη Φιλοσοφία, τη Θεολογία, την Παλαιοντολογία, τη Φυσική και την... Ουφολογία. Είχαμε συνεργάτες με πολύ καλή γνώση της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, της Μεσοποτάμιας Ιστορίας, της Φυσικής, της Παλαιοντολογίας, και ενήμερους για τις θέσεις της... Ουφολογίας. Αλλά από Ελληνική Ιστορία και Γλωσσολογία εμείς τουλάχιστον στην Ιστοσελίδα μας, ήμασταν «σκράπες», και γνωρίζαμε ό,τι είχαμε διδαχθεί στο σχολείο, και κάτι λίγα που είχαμε διαβάσει από τον Ρωμανίδη.
Η αρχική επικοινωνία μας με γνωστούς Πανεπιστημιακούς, για να μας δώσουν υλικό και απαντήσεις, δεν βοήθησε πολύ, γιατί αν και αυτοί γνώριζαν το θέμα, ήταν τόσο απασχολημένοι, που δεν μπορούσαν να μας βοηθήσουν ενεργά. Μόνο μας σύστησαν «κάποια βιβλία για να ξεκινήσουμε», όπως χαρακτηριστικά μας είπαν. Και είχαν δίκιο, γιατί δεν ήταν τόσο «απλό» το θέμα. Δεν ήταν κάτι που θα μπορούσαμε να λάβουμε έτοιμες απαντήσεις από κάποιον. Έπρεπε εμείς οι ίδιοι να εμβαθύνουμε σε όλα αυτά. Να μπούμε στον τρόπο σκέψης των Νεοπαγανιστών, για να μπορέσουμε και να βρούμε τις απαντήσεις. Ουσιαστικά χρειαζόμασταν «μακροχρόνιες σπουδές»!
Ξεκινήσαμε λοιπόν, μαζεύοντας απαντήσεις στους τομείς που κατείχαμε καλά, και παράλληλα ερευνώντας από διάφορα έντυπα των πλουσιότατων βιβλιοθηκών μας, κάθε φορά το Ιστορικό ή Γλωσσολογικό θέμα που μας προέκυπτε πρώτο, ή που μας ρωτούσαν στα μέηλ. Παράλληλα μαζεύαμε από τα φόρουμ ό,τι άξιζε, από συζητήσεις Χριστιανών με Νεοπαγανιστές. Και αυτό μας έφερε σε επαφή με κάποιους Χριστιανούς, που είχαν κάποια ικανοποιητική γνώση σε ορισμένα θέματα, και επικοινωνήσαμε μαζί τους. Με αυτούς τους ανθρώπους, και με άλλους που αναζητούσαν απαντήσεις όπως εμείς στο Διαδίκτυο, με τον καιρό σφυριλατήθηκε μια στενή φιλία και μακροχρόνια συνεργασία στο Ίντερνετ, και σταδιακά σχηματίσθηκε ένα ευρύτατο δίκτυο εκατοντάδων συνεργατών, που αποφασίσαμε να το ονομάσουμε «Απολογητική Ομάδα Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα». Σε αυτή την ομάδα, σταδιακά ενσωματώθηκαν Γλωσσολόγοι, Ιστορικοί, αλλά και άνθρωποι κάθε είδους ειδικότητας, οπότε πλέον είχαμε τις προϋποθέσεις για μια εκτενέστατη αναίρεση των Νεοπαγανιστικών θέσεων.
Ενδιαφέρον είναι, ότι στην παρέα μας ενσωματώθηκαν, όχι μόνο Χριστιανοί, αλλά και πρώην παρασυρόμενοι από Παγανιστές, που μας έγραφαν καλοπροαίρετα για να ρωτήσουν, και εκπλήσσονταν όταν έβλεπαν ότι είχαν εξαπατηθεί τόσο πολύ. Αυτοί που βρίσκονταν «στον τρόπο σκέψης» των Παγανιστών, ήταν πολύτιμοι συνεργάτες, για να μας εξηγούν κάθε φορά τι και ποιος ακριβώς κρύβεται πίσω από κάθε ισχυρισμό των Νεοπαγανιστών, και ήταν «η ψυχή της ομάδας» στη συγκεκριμένη έρευνα, γιατί εξ αιτίας του Νεοπαγανισμού γνώρισαν τον Χριστό, και ήταν θέματα που τους ενδιέφεραν άμεσα!
Με τον καιρό, εκτός από τη δική μας ιστοσελίδα, εμφανίσθηκαν και άλλες Χριστιανικές ιστοσελίδες συνεργατών μας, κάποιες εκ των οποίων ασχολούνταν αμιγώς με τον Νεοπαγανισμό, όπως η ιστοσελίδα του Ανώνυμου Απολογητή, της Αρχαιοπληξίας, και μία Γλωσσολογική. Και όταν οι Νεοπαγανιστές, δεν άντεχαν πλέον τα επιχειρήματα της ιστοσελίδας του Ανώνυμου Απολογητή, και επιχείρησαν να την κλείσουν με θρασύδειλες επιθέσεις διαφόρων τρόπων, ως απάντηση, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε και στην ΟΟΔΕ θυγατρική ιστοσελίδα ειδικά γι' αυτούς, με τίτλο Νεοπαγανιστικές Απάτες. Οι ιστοσελίδες αυτές, (που συνεχίζουν να εμπλουτίζονται), έδωσαν τη χαριστική βολή στη θρασύτητα των Νεοπαγανιστών στο Διαδίκτυο. Πλέον, με μια αναζήτηση, όποιος ζητούσε απαντήσεις, μπορούσε να δει όλο το μέγεθος της απάτης τους και να σιχαθεί τις μεθόδους τους.
Πίσω στο 2003 - 2004, χρονιές που αποτέλεσαν την κορύφωση των δραστηριοτήτων των Νεοπαγανιστών στο Διαδίκτυο, τότε που κι εμείς αρχίσαμε να τους γνωρίζουμε, φαίνεται ότι η έκπληξη ήταν διπλή. Από τη μία εμείς εκπλαγήκαμε για την ύπαρξη ανθρώπων που πίστευαν σε αυτά τα όσα πρωτοφανή βλέπαμε και διαβάζαμε εξ' αιτίας τους, αλλά και αυτοί δεν έδειχναν λιγότερη έκπληξη γνωρίζοντας κάποιους από τους συνεργάτες μας. Όταν μιλάμε για «Νεοπαγανιστές» της εποχής εκείνης, ουσιαστικά επρόκειτο για ανθρώπους με ρηχότατη, έως ανύπαρκτη γνώση για τη Χριστιανική πίστη. Ήταν προφανές, ότι όταν άκουγαν «Χριστιανός», στο μυαλό τους είχαν κάτι τύπους με τσεκούρια που καταστρέφουν ναούς και βιβλιοθήκες. Μας φαντάζονταν ως κάτι φανατικούς χωρίς επιχειρήματα, χωρίς δομημένη Φιλοσοφική και Θεολογική σκέψη, και πλήρεις αγραμματοσύνης και αντιεπιστημονικότητας. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου κατά των Χριστιανών, που αν και ζούσαν σε ένα Χριστεπώνυμο έθνος, και μιλούσαν μια γλώσσα στην οποία οι Χριστιανοί εδώ και 2000 χρόνια έγραψαν αμέτρητα συγγράμματα που τα θαυμάζει όλη η ανθρωπότητα, είχαν μία εντελώς διαστρεβλωμένη άποψη για τους Χριστιανούς. Πολεμώντας μας και μισώντας μας, νόμιζαν ότι κάνουν καλό στον... πολιτισμό και στη χώρα! Γι' αυτό συμπεριφέρονταν «σαν ταύροι εν υαλοπωλείω», νομίζοντας ότι θα «ξεσκεπάσουν» έτσι «ορμητικά» τον «σκοταδισμό» του Χριστιανισμού, και ότι όλοι θα τους πουν «μπράβο!». Γι' αυτό έμπαιναν στα διάφορα φόρουμ «φορτισμένοι» προκλητικοί και υβριστικοί, και έδειχναν τόσο απόλυτοι.
Τις ίδιες εκείνες χρονιές, η σιγουριά τους εξατμίσθηκε!
Οι πρώτες τους δημόσιες συζητήσεις με Χριστιανούς στο Ίντερνετ, απέδειξαν το λάθος των εντυπώσεών τους. Το εκπληκτικό είναι ότι συνήθως, ο Χριστιανός με τον οποίο συζητούσαν ήταν επιστήμονας, ενώ αυτοί αποδεικνύονταν ημιμαθείς σε ΚΑΘΕ τομέα. Ακόμα και όταν ο Νεοπαγανιστής ήταν πτυχιούχος, ήταν αστείο να αποστομώνεται από τα επιχειρήματα κάποιου Χριστιανού χωρίς διπλώματα, (κάτι που το επιδιώκαμε για να δείξουμε την κενότητά τους απέναντι στην αλήθεια, και τη μωρία της ανθρώπινης σοφίας, απέναντι στη σοφία του Χριστού). Η φιλοσοφία τους αποδεικνυόταν δημόσια ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ και αντιφατική. Η επιστημονική τους γνώση ημιμαθής και ρηχή, και τα επιχειρήματά τους, λάβαιναν άμεση απάντηση, τόσο καταλυτική, που κατέληγαν να βρίζουν και να απειλούν. Ήταν προφανές ότι ούτε οι ίδιοι πίστευαν την ύπαρξη των «θεών» τους! Ξαφνικά ξεδιπλωνόταν μπροστά τους ένας Χριστιανισμός που δεν είχαν φαντασθεί, με απαντήσεις και λογική συνέπεια, με Θεολογικό και Φιλοσοφικό πλούτο, και με απόλυτη σύμπνοια με την Επιστήμη, σε τέτοιο βαθμό, που Χριστιανοί επιστήμονες απέκρουαν τους Νεοπαγανιστικούς ισχυρισμούς με Επιστημονικές θεωρίες! Και απέναντι σε Χριστιανούς που ΓΝΩΡΙΖΑΝ την πίστη τους, οι Νεοπαγανιστές (που δεν την γνώριζαν), φάνταζαν εντελώς ανίσχυροι και «γραφικοί». Και απέναντι σε Χριστιανούς με συγκροτημένη σκέψη και πίστη, δεν μπορούσαν να παπαγαλίζουν συκοφαντίες αναπόδεικτες. Σε κάθε τους ισχυρισμό, ζητούσαμε τις αρχαίες πηγές, ζητούσαμε ΑΠΟΔΕΙΞΗ, κάτι που φυσικά δεν είχαν να προσκομίσουν, για τις ψευδείς συκοφαντίες τους.
Αυτοί από την πλευρά τους, στο τέλος, κατέφευγαν στο ίδιο τέχνασμα κάθε φορά, αρνούμενοι ότι είμαστε Ορθόδοξοι, όχι μόνο για να αποδυναμώσουν τα επιχειρήματά μας απέναντι σε τρίτους άσχετους, αλλά και επειδή οι ίδιοι είχαν στο μυαλό τους μια «ορθοδοξία» εντελώς διαστρεβλωμένη από την πραγματική, και αυτά που τους λέγαμε, ήταν γι' αυτούς πρωτοφανή! Μάλιστα επειδή αντέγραφαν τα επιχειρήματά τους από Νεοπαγανιστές του εξωτερικού, οι οποίοι είχαν δομήσει επιχειρήματα ενάντια σε Προτεστάντες ή Παπικούς, επιχειρούσαν να μας αποκρούσουν με αυτά, τα οποία όμως ήταν εντελώς ανίσχυρα και άσχετα, απέναντι στην αληθινή Εκκλησία του Κυρίου. Και όταν τους ξεκαθαρίζαμε ότι αυτά που μας λένε, είναι καλά μόνο για Προτεστάντες και Παπικούς, όχι όμως για Ορθοδόξους, κατέφευγαν στο ίδιο παραμύθι, και σε προσωπικές επιθέσεις, κάτι όμως που γινόταν αντιληπτό από τους παρατηρητές της συζήτησης.
Αντιληπτό έγινε επίσης, το ότι σε αυτούς, συμπεριλαμβάνονταν άνθρωποι καθ' όλα αστείοι και φαντασιόπληκτοι, αλλά και άσχετοι με την πίστη, που γίνονταν Νεοπαγανιστές, μόνο από τυφλό μίσος για τον Χριστιανισμό. Μασόνοι που κρύβονταν πίσω από ένα προσωπείο Αθεϊσμού ή Παγανισμού, Ομοφυλόφιλοι που τους ενοχλούσε η καθαρότητα των κανόνων της Εκκλησίας, πρώην Προτεστάντες που έχασαν την πίστη τους, αλλά τους έμεινε το μίσος κατά του κλήρου, εκδότες που θησαύριζαν με παγανιστικά βιβλία, και ένιωθαν να απειλείται η χλιδή τους, επίδοξοι δελφίνοι που ονειρεύονταν να γίνουν στελέχη ενός νέου κινήματος, Εθνικιστές που τους ενοχλούσε η απαγόρευση του Εθνικισμού από την Εκκλησία, μάγοι που απλώς μισούσαν τον Χριστό... Όλους αυτούς τους «χαρακτήρες» τους συναντήσαμε κάποια στιγμή στις διαδικτυακές (και όχι μόνο) μάχες μας. Βεβαίως οι περισσότεροι απ' αυτούς ήταν απλώς θύματα των προηγουμένων, και των ηγετών τους, και πίστευαν σ' αυτά που έλεγαν.
Τότε λοιπόν που στάθηκε δυνατό να ελέγξουμε πλέον σε βάθος τα ιστορικά στοιχεία που επικαλούνταν, επειδή είχαμε πλέον τους κατάλληλους συνεργάτες, εκπλαγήκαμε για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά, εκπλαγήκαμε για το μέγεθος της απάτης τους, και για τη θρασύτητά τους, να σκαρώνουν από το τίποτα ιστορίες εντελώς ανύπαρκτες, επικαλούμενοι πηγές εντελώς ανύπαρκτες, με πρόσωπα... φανταστικά! Από την υποτιθέμενη «γενοκτονία του Λέοντα», ως την «καταστροφή των πλούσιων βιβλιοθηκών της Αρμενίας», μπροστά μας βλέπαμε να ξετυλίγεται μια απίστευτη κατευθυνόμενη εξαπάτηση των συμπατριωτών μας. Ο νους μας δεν μπορούσε να χωρέσει, ότι θα μπορούσαν κάποιοι άνθρωποι να ψεύδονται τόσο ασύστολα δημόσια! Ήταν τόσο παρατραβηγμένες οι απάτες τους, που δεν πιστεύαμε στα μάτια μας, όταν ξεψαχνίσαμε τις ίδιες τις αρχαίες πηγές, των εποχών που επικαλούνταν. Γιατί ΠΑΝΤΟΤΕ, αυτό που βρίσκαμε ήταν ΑΝΤΙΘΕΤΟ από αυτό που ισχυρίζονταν οι Νεοπαγανιστές! Περιμέναμε να βρούμε έστω κάτι που να δικαιολογεί αυτά που έλεγαν, αλλά ΠΟΤΕ δεν βρήκαμε οτιδήποτε που να τεκμηριώνει, (ούτε καν να υπονοεί), οποιαδήποτε συκοφαντία τους!
Οι Απολογητικές μας ιστοσελίδες λοιπόν συνέχισαν ως σήμερα να εμπλουτίζονται με απαντήσεις σε συκοφαντίες καινούργιες, αλλά και πολύ παλαιότερες, που οι Νεοπαγανιστές μας έκαναν τη χάρη να συλλέξουν για εμάς, και να μας τις δώσουν έτοιμες για απάντηση! Μπορούσε πλέον στο διαδίκτυο, στη δική μας γλώσσα, να βρει κάποιος ΕΤΟΙΜΕΣ απαντήσεις για συκοφαντίες αιώνων, που δημιούργησαν διάφορα αντίχριστα στοιχεία σε όλο τον πλανήτη, και μάλιστα στην Ελληνική γλώσσα! Παράλληλα, συνέχισε (αυτό που ξεκίνησε εξ αιτίας τους), να στελεχώνεται και η μεγάλη πλέον ομάδα των συνεργατών μας, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια σε αυτούς, αλλά και «ενάντια σε κάθε ύψωμα επαιρόμενο κατά της γνώσεως του Θεού». Μία δυνατή, εκτενής διεθνής ομάδα Χριστιανών απολογητών, με δυνατότητα έρευνας κάθε είδους!







4. Η πτώση του Νεοπαγανισμού στην Ελλάδα




Αυτό που μας παραξένευε, ήταν ότι κάθε φορά που δίναμε επιχειρήματα εναντίον τους, δεν έκαναν τον κόπο να μας απαντήσουν, αλλά συνέχιζαν να λένε τα ίδια πράγματα, και να προχωράνε σε νέα θέματα, σαν να μην είχαν καν διαβάσει καθόλου αυτά που τους απαντούσαμε. Ήταν προφανές ότι αυτό που τους ενδιέφερε, ήταν απλώς να συκοφαντήσουν, και όχι η αλήθεια! Ήθελαν δια της συκοφαντίας να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντια στην Εκκλησία, και αυτό θα το πετύχαιναν με τη Γκεμπελική μέθοδο: «ρίξε μπόλικη λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει». Γιατί όλο και κάποιος θα παρέλειπε να διαβάσει τις απαντήσεις μας, ώστε να εγκωβισθεί και εκείνος στην παγίδα του Νεοπαγανισμού. Τους ενδιέφερε λοιπόν, η άγρα θυμάτων, και όχι η αλήθεια για τα όσα ψευδώς έλεγαν. Μάλιστα, σε Νεοπαγανιστικά φόρουμ, στα οποία έγιναν μέλη κάποιοι συνεργάτες μας, για να δουν τι γίνεται εκεί, συχνά, στα μεταξύ τους μηνύματα, βρίσκαμε την εξής παρότρυνση από πολλούς Νεοπαγανιστές: «Μην απαντάτε στους Χριστιανούς, γιατί αυτοί έχουν να απολογηθούν, και όχι εμείς. Μόνο να κατηγορείτε» (!!!) Φυσικά με τον τρόπο αυτό, οι ηγέτες των Νεοπαγανιστών, αποθάρρυναν τους οπαδούς τους να μπουν στη διαδικασία δικής τους απολογητικής, ώστε να μη νιώσουν το μέγεθος της απάτης που τους είχαν κάνει. Οι άλλοι όμως έβλεπαν και τις απαντήσεις μας, αλλά και την έλλειψη απαντήσεων από μέρους τους, και γινόταν πλέον αισθητή η απάτη.
Παράλληλα με τις διαδικτυακές απαντήσεις μας, Χριστιανοί Πανεπιστημιακοί (κυρίως), ανέλαβαν να απαντήσουν στα ψεύδη του Νεοπαγανισμού, σε διάφορα μη παγανιστικά περιοδικά, που είχαν βρει την ανεύθυνη ενασχόληση να προβάλλουν αυτές τις ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ θέσεις του Παγανισμού κατά των Χριστιανών, ως δήθεν «ιστορική αποκάλυψη που οι Χριστιανοί έκρυβαν». Το ένα μετά το άλλο, όλα τους τα επιχειρήματα απαντήθηκαν σε σειρές άρθρων Χριστιανών αρθρογράφων, που ζήτησαν από τα περιοδικά «βήμα λόγου», ενάντια στα όσα ψευδή μας καταμαρτυρούσαν. Μάλιστα, κάποιοι Χριστιανοί Πανεπιστημιακοί, προχώρησαν πιο πέρα, καλώντας δημόσια σε διάλογο κάποιους ηγέτες Νεοπαγανιστικών ομάδων, αλλά ελάχιστοι απ' αυτούς τόλμησαν να δεχθούν, μόνο και μόνο για να φανεί η αμάθεια και η απάτη τους. Έτσι, στο τέλος αναγκάσθηκαν αυτοί να περιορισθούν μόνο σε Παγανιστικά περιοδικά, ώστε να μην εκτίθενται δημόσια. Ομοίως, πλήθος Χριστιανικών βιβλίων εμφανίσθηκαν στα βιβλιοπωλεία, με απολογητικά θέματα κατά των Νεοπαγανιστών, δίνοντάς τους απαντήσεις και σε αυτό το μέτωπο.
Η δράση, οδηγεί σε αντίδραση, και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στον ιδεολογικό και θρησκευτικό χώρο. Δεν ήταν δυνατόν να δρα ανεξέλεκτα και χωρίς αντίλογο, μια ομάδα ψευδολόγων συκοφαντών, και να μένει αλώβητη. Ήταν θέμα χρόνου, το πότε οι Χριστιανοί θα αντιδρούσαμε από την πρώτη έκπληξη των νεοφανών αυτών συκοφαντιών, και θα περνούσαμε στην αντεπίθεση. Και δεν μιλάμε πλέον για άμυνα, αλλά για επίθεση!
Καθώς λοιπόν σκαλίζαμε την ιστορία και τις αρχαίες πηγές, για να βρούμε απαντήσεις σε όσα μας καταμαρτυρούσαν, δεν βρήκαμε μόνο απαντήσεις στα ψεύδη τους εναντίον της Εκκλησίας. Βρήκαμε πολύ περισσότερα! Βρήκαμε ότι πολλά απ' αυτά, που το Δυτικότροπο Ελλαδικό κράτος μας δίδαξε από παιδιά, για την αρχαία Ελλάδα, ήταν ιστορικά ψεύδη, προερχόμενα από την εποχή του Διαφωτισμού, τα οποία είχαν σκοπό να χτυπήσουν τότε την Εκκλησία, παρουσιάζοντάς την ως «καταστροφέα του μεγάλου αρχαιοελληνικού πολιτισμού». Και φυσικά ο αρχαιοελληνικός αυτός πολιτισμός, έπρεπε να παρουσιασθεί ως πολύ σπουδαίος, σπουδαιότερος απ' ό,τι ήταν στην πραγματικότητα! Έπρεπε επίσης να αποκρύψουν όλα τα αρνητικά του πολιτισμού αυτού! Όμως σκαλίζοντας τις αρχαίες πηγές και τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ψάχνοντας για απαντήσεις, όλα αυτά βγήκαν στο φως! Και στα έκπληκτα μάτια μας, ξεδιπλώθηκε όλη η δυσωδία του αρχαίου Παγανιστικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδος και των ψευτο-"θεών" της! Ακόμα και οι διώξεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων από τους άλλους Παγανιστές, που υποτίθεται ότι τους τιμούσαν!
Η αλήθεια είναι, ότι στην αρχή διστάσαμε να παρουσιάσουμε αυτά που βρήκαμε για την αρχαία Ελλάδα στο διαδίκτυο, και απλώς «τα θάβαμε» κι εμείς, γιατί νιώθαμε κάπως άβολα, να παρουσιάσουμε το χάλι των Παγανιστών προγόνων μας, που στο κάτω - κάτω, δεν είχαν ακόμα γνωρίσει το μεγαλείο του Χριστιανισμού, και δικαίως ασχημονούσαν, όπως όλα τα άλλα παγανιστικά έθνη της αρχαιότητας και του παρόντος. Όμως από κάποιο σημείο και μετά, αποφασίσαμε ότι το θέμα ήταν μονόδρομος. Οι Νεοπαγανιστές δεν μας άφηναν περιθώρια δισταγμού. Δεν ήταν δυνατόν, να τα γνωρίζουμε όλα αυτά, και να τα κρύβουμε, αφήνοντας τους Νεοπαγανιστές να αλωνίζουν στο διαδίκτυο με ψεύδη και καυχήσεις, εναντίον της αληθινής πίστης του Χριστού. «Παν το φανερούμενον φως εστί», λέει η Αγία Γραφή. Κι εμείς ρίξαμε την «εθνική μας υπερηφάνεια» στο έδαφος, χάριν των συνανθρώπων μας που παρασύρονταν από εθνικά ψεύδη, που μας καλλιεργεί συστηματικά από τα παιδικά μας χρόνια η κρατική μας εκπαίδευση. Και υπεύθυνοι γι' αυτές τις αποκαλύψεις, ήταν ΜΟΝΟ οι Νεοπαγανιστές, που έκαμψαν κάθε μας δισταγμό με τα συνεχιζόμενα ψεύδη τους κατά του Χριστού και της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εκθειάζοντας ταυτόχρονα με ανύπαρκτα προσόντα, τον Παγανισμό του παρελθόντος.
Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που για πρώτη φορά αναγκασθήκαμε σε φόρουμ του διαδικτύου να παρουσιάσουμε μερικά από τα ντοκουμέντα που διαθέταμε για την ειδωλολατρική αρχαία Ελλάδα και τους ψευτοθεούς της. Επρόκειτο για μια ολομέτωπη σύγκρουση σε γνωστό φόρουμ, όπου από τη μία μεριά βρισκόμασταν εμείς, και από την άλλη μία μεγάλη ομάδα Νεοπαγανιστών, (μεταξύ των οποίων και γνωστοί ηγέτες τους με ψευδώνυμα), και επικολλούσαν κείμενα με ακατάσχετα ψεύδη κατά των «κακών Χριστιανών που κατέστρεψαν τον μεγαλειώδη αρχαιοελληνικό πολιτισμό». Στην αρχή επικολλούσαμε αμυντικά, απλώς τις απαντήσεις σε αυτά που έλεγαν, τις οποίες είχαμε ήδη έτοιμες απαντημένες από άλλα φόρουμ όπου επικολλούσαν συστηματικά τα ίδια ψεύδη. Όταν όμως είδαμε τη λύσσα που έδειχναν, και ότι αντί να επιχειρήσουν να απαντήσουν στα επιχειρήματά μας, συνέχιζαν να επικολλούν νέες συκοφαντίες με αυξανόμενο ρυθμό, οι δισταγμοί μας κάμφθηκαν, και αποφασίσαμε ότι έπρεπε πλέον να τελειώνει η άμυνα, και να απαντήσουμε με τη δική μας επίθεση, ενάντια στον Παγανισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς τη φανέρωση της αληθινής διάστασης των πραγμάτων στην αρχαία Ελλάδα. Και το κρίμα στο λαιμό τους!
Θυμάμαι ακόμα το έκπληκτο μήνυμα που κάποιος απ' αυτούς έγραψε σε κάθε μας αποκάλυψη για την αρχαία Ελλάδα και γελάω: «ντροπή σας αν αυτά είναι ψέματα, και ντροπή σας αν είναι αλήθεια»! Η αλήθεια πονούσε πολύ! Έπρεπε να παραμείνει κατ' αυτόν κρυμμένη! Ήταν προφανές, ότι όλα αυτά για την αρχαία Ελλάδα, τα έβλεπαν για πρώτη φορά, και «έπεφταν από τα σύννεφα»! Για πρώτη φορά, οι Νεοπαγανιστές την ημέρα εκείνη, κατάλαβαν ότι στο εξής, αντί να κορδώνονται και να υπερηφανεύονται, αυτοί θα έπρεπε να απολογούνται για τους αρχαίους ομοθρήσκους τους. Η δραστηριότητά τους από εδώ και πέρα θα γινόταν πολύ δύσκολη. Οι Χριστιανοί είχαμε περάσει στην αντεπίθεση!
Πράγματι, από τότε, αναγκάσθηκαν να αλλάξουν τρόπους. Άρχισαν σταδιακά να «συμμαζεύονται». Κυρίως περιορίσθηκαν σε δικά τους φόρουμ, όπου δεκάδες απ' αυτούς, έγραφαν τα δικά τους, και «έπνιγαν» κάθε διαφορετική φωνή αλήθειας, που δεν ήταν δυνατόν να απαντάει σε εκατοντάδες μηνύματα. Έτσι συνέχισαν να νιώθουν ότι κάτι είναι, αλληλοσυγχαιρόμενοι και συκοφαντώντας εκ του ασφαλούς. Όσο για τις δικές μας αποκαλύψεις, από τότε ως σήμερα, είναι πλέον γνωστές σε κάθε έναν που ψάχνει το θέμα στο διαδίκτυο, και σύντομα πολλά περιοδικά μιμήθηκαν το παράδειγμά μας, και άρχισαν να λένε την αλήθεια για όλα αυτά.
Πλέον, στα δικά τους φόρουμ, η συμβουλή που επαναλάμβαναν μεταξύ τους, ήταν: «να μην λέτε τι πιστεύετε, να παρουσιάζεστε ως «Αθεϊστές», για να μη δίνουμε στόχο στους Χριστιανούς, να θίγουν τα σεβάσματά μας». Κι έτσι, οι δήθεν «αθεϊστές», που στην πραγματικότητα ήταν Νεοπαγανιστές «μεταμφιεσμένοι», αυξήθηκαν. Όμως τα επιχειρήματά τους, (όλα παρμένα από τις ίδιες πηγές), συνέχισαν να τους εκθέτουν, όπως και η συστηματική συνεργασία των δήθεν «αθεϊστών» με... πολυθεϊστές κατά των μονοθεϊστών Χριστιανών. Και φυσικά ούτε ως «Αθεϊστές» παρέμειναν αλώβητοι, γιατί και τα άρθρα μας κατά της Αθεϊστικής θρησκείας εξακολουθούν να αυξάνουν!
Αυτό που εν τέλει αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα μπροστά μας, ήταν η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ Αθεϊσμού και Παγανισμού. Όχι μόνο λόγω του Επίκουρου, αλλά και λόγω της αντικληρικαλιστικής παράνοιας των «Διαφωτιστών», που επεχείρησαν να χτυπήσουν την Παπική «εκκλησία» εκθειάζοντας και προωθώντας τον Παγανισμό. Κάτι που από τότε επιχειρείται διαρκώς (από παρόμοιους Δυτικόπληκτους τύπους), να μεταφερθεί και στην Ανατολή, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί επιτυχώς με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Από την αρχή οι Νεοπαγανιστές, είχαν ένα παραμύθι: «Οι κακοί Χριστιανοί μας δίωξαν τότε και μας διάλυσαν, αλλά έσεται ήμαρ! Θα επιστρέψουμε, και θα επικρατήσουμε πάλι». Μάλιστα, κολακευμένοι από την αρχική εκρηκτική τους άνοδο, που στηρίχθηκε στην έκπληξη από τα καινοφανή τους ψεύδη, έλεγαν: «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ξεκινήσαμε και θα νικήσουμε!». Όμως, στην τύφλωσή τους, δεν είδαν ότι πράγματι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», και ότι δεν είναι δυνατόν να καταλυθεί η νίκη του Χριστού στον κόσμο. Δεν είδαν ότι ο Χριστός «εξήλθε νικών και δια να νικήσει» (κατά τον λόγο της Αγίας Γραφής), και πίστεψαν ότι μπορούσαν να αντιστρέψουν και να οπισθοδρομήσουν την ιστορία, επαναφέροντας την Παγανιστική πλάνη.
Αφού λοιπόν έκαναν τα θύματά τους «οπαδούς», και τα έπεισαν ότι δήθεν βρίσκονται υπό διωγμόν για 2000 χρόνια, (φυσικά στη φαντασία τους όλα αυτά), τους είπαν ότι «πρέπει να αναγνωρισθούν επίσημα από την Ελληνική πολιτεία ως γνωστή θρησκεία, με στόχο να αναγνωρισθούν στο μέλλον ως η επίσημη θρησκεία των Ελλήνων». Και αυτός ο στόχος, της αναγνώρισής τους ως «γνωστή θρησκεία», έγινε το αντικείμενο του αγώνα τους, για πολλούς απ' αυτούς. Όμως η «παπατζίδικη» νοοτροπία τους απέναντι στο Ελληνικό κράτος, και οι εξωπραγματικές διεκδικήσεις τους, δεν επέτρεπαν στο Ελληνικό κράτος να αναγνωρίσει κάποιο από τα σωματεία τους ως «γνωστή θρησκεία». Και αυτό το εκλάμβαναν ως «διωγμό» τους, και «εκκλησιαστικό δάκτυλο», δήθεν για να μην αναγνωρισθούν. Αντίθετα όμως από το τι πίστευαν αυτοί, εμείς από την πλευρά μας, «ζητωκραυγάσαμε», όταν τελικά κάποιο από τα σωματεία τους αναγνωρίσθηκε από το κράτος! Γιατί ήμασταν σίγουροι ότι αυτό θα είναι και το τέλος τους. Φθάνοντας στο τέλος του σκοπού τους, θα αντίκριζαν επιτέλους την ΚΕΝΟΤΗΤΑ της θρησκείας τους, και τη ματαιότητά της. Μετά απ' αυτό, απέμενε μόνο η πτώση τους! Και θα γνωρίζαμε πλέον καλά «με τι έχουμε να κάνουμε», γιατί δεν θα μπορούσαν πλέον να κρύβονται, αλλά θα ήταν υποχρεωμένοι να εκθέτουν τα δόγματά τους στο κράτος, χωρίς δυνατότητα να τα αλλάζουν κατά το συμφέρον τους ευκαιριακά. Αλλά περισσότερο περιμέναμε κάτι ακόμα: Εδώ Χριστιανοί, συχνά «μεθούν» από την εξουσία, και τρώγονται για θέσεις και επικράτειες, που ο Χριστός, (ο Υπηρέτης όλων), ξεκαθάρισε ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι σ' εμάς. Κι όμως δεν τον άκουσαν πολλοί, με αποτέλεσμα να λέει ο απόστολος Παύλος σε Χριστιανούς: «αν δαγκώνετε και κατατρώγετε ο ένας τον άλλον, προσέξτε μήπως αφανισθείτε μεταξύ σας!». Και αν αυτά συμβαίνουν σε Χριστιανούς, πόσο μάλλον, (περιμέναμε), θα αλληλοσπαράσσονταν οι λάτρεις των δαιμόνων, για θέσεις, εξουσίες και επικράτειες! Και πράγματι, δεν κάναμε λάθος. Η αναγνώριση μιας ομάδας απ' αυτούς, επιτάχυνε την πτώση τους!
Σύντομα μετά από την αναγνώρισή τους, άλλες «ανταγωνιστικές» Νεοπαγανιστικές ομάδες, έσκασαν από τη ζήλια τους, και άρχισαν να αλληλοτρώγονται και να αλληλοσυκοφαντούνται δημόσια, σε περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας στο χώρο της «αναζήτησης». Βαριά λόγια ακούσθηκαν, και οι οπαδοί τους συνειδητοποίησαν ότι η «ενότητα σκοπού» δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την ενότητα, σε ένα τόσο αλλοπρόσαλλο σύνολο ανθρώπων, με τόσο διαφορετικές αντιλήψεις για τους «θεούς» τους, ακόμα και για το «τι είναι εν τέλει αντιπροσωπευτικό της αρχαίας Ελλάδος». Οι «Γκουρού» της κάθε ομάδας, ήθελαν την ηγεσία για τον εαυτό τους, και κάκιαζαν στους άλλους. Και οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν, φέρνοντας μαζί τους την απογοήτευση στη βάση των ομάδων αυτών. Και οι οπαδοί άρχισαν να αραιώνουν.
Στο μεταξύ, δεισιδαίμονες καθώς είναι οι Νεοπαγανιστές, στην ετήσια γιορτή τους «Προμήθεια» που κάνουν κάθε χρόνο στον Όλυμπο, το 2007 βρέθηκαν τρομοκρατημένοι απέναντι σε μια σειρά «κακών οιωνών», που τους κατατρόμαξαν, και «προοιώνισαν» τη διάλυσή τους! Κατ' αρχήν, ο... Προμηθέας, δεν εννοούσε να τους δώσει από το... φως του, να ανάψουν τη φωτιά τους! Και όταν με τα πολλά το κατάφεραν, κατά τη διάρκεια των ειδωλολατρικών τους εκδηλώσεων, φύσηξε δυνατός αέρας, ανατρέποντάς τους τις δάδες, με αποτέλεσμα να τρέχουν πανικόβλητοι για να μην πιάσει φωτιά το δάσος, και έχουν άλλα τραβήγματα! Ευτυχώς αυτό αποφεύχθηκε. Όμως, σαν να μην έφθανε αυτό, ένας από τους καλεσμένους τους, τους «Καλλάς», (σύγχρονους ειδωλολάτρες με καταγωγή από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ζουν στην Ασία), τους οποίους είχαν προσκαλέσει να συμμετάσχουν, πέθανε, και αυτό το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Και τέλος, δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα μεταξύ τους πριν τελειώσουν τα Προμήθεια. Όλα αυτά τα γεγονότα, τους τρόμαξαν τόσο, που δεν τόλμησαν να τα φανερώσουν όλα αυτά σε σχετικές εκθέσεις που δίνουν κάθε χρόνο σε περιοδικά, παρά έκαναν ό,τι μπορούν να τα αποκρύψουν, ή να μειώσουν τις εντυπώσεις.
Αλλά και στα Προμήθεια του 2008, η μείωση του αριθμού των οπαδών των δαιμονίων, ήταν ακόμα εμφανέστερη, κάτι που προσπάθησαν σε συνεντεύξεις τους να το καλύψουν με φράσεις όπως: «ωρίμανση του κινήματος», «αναπροσδιορισμός», κλπ. Και έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να κρατήσουν κρυφή τη σοβαρή διένεξη που παρ' ολίγο να οδηγήσει σε απομάκρυνση ενός από τους σημαντικότερους ηγέτες τους.
Την ίδια αυτή χρονιά, τα περιοδικά του Ειδωλολατρικού χώρου, συνέχισαν την πτώση του αριθμού των αναγνωστών τους, κάποια αυτά πέφτοντας στο 1/5ο της κυκλοφορίας τους, και κάποια σταματώντας εντελώς. Κάποιο απ' αυτά, από 4.000 αναγνώστες που είχε προ δύο ετών, έπεσε στους... 700 και τα υπόλοιπα είχαν παρεμφερή τύχη. Τέλος στο διάλειμμα της απάτης! Τα κεφάλια μέσα!







Συνοπτικά



Το κίνημα των Νεοπαγανιστών, ξεκίνησε δυναμικά, δήθεν «αποκαλύπτοντας» ιστορικά ντοκουμέντα αδικίας των αρχαίων Ειδωλολατρών, από τους «κακούς και βίαιους Χριστιανούς», και αντιστρέφοντας το γεγονός, των εκατομμυρίων διωγμένων Χριστιανών Μαρτύρων, από τους ειδωλολάτρες, κατά τους τρεις πρώτους μετά Χριστόν αιώνες. Αυτό δημιούργησε σε πολλούς «αίσθημα αδικίας», εθνικιστική έπαρση και μίσος κατά των Χριστιανών.
Μετά την πρώτη έκπληξη, οι Χριστιανοί αναδιπλώθηκαν, οργανώθηκαν σε ισχυρά δίκτυα και απάντησαν συστηματικά και τεκμηριωμένα σε όλα αυτά τα ψεύδη, και με τη σειρά τους αντεπιτέθηκαν, παρουσιάζοντας την αλήθεια για τα αίσχη της αρχαίας Ελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας, σε πείσμα ακόμα και της εθνικιστικής κρατικής προπαγάνδας για το θέμα αυτό.
Οι Νεοπαγανιστές, αντιλήφθηκαν ότι «τα πράγματα δεν ήταν όπως τα νόμιζαν», ούτε από πλευράς ιστορίας, ούτε από πλευράς αντίστασης των Χριστιανών, στις αήθεις συκοφαντικές επιθέσεις τους, ούτε από πλευράς δυναμικής, και σύντομα συμμαζεύτηκαν εξευτελισμένοι δημόσια στο Ίντερνετ, σε περιοδικά, σε βιβλία και στα οπτικοακουστικά μέσα.
Φθάνοντας στο σκοπό τους, της επίσημης κρατικής αναγνώρισής τους, άρχισαν οι προστριβές και οι διαιρέσεις μεταξύ τους, και σύντομα συρρικνώθηκαν στο ένα πέμπτο της εποχής της αιχμής τους, και η πτώση τους καλά κρατεί... Σε αντίθεση, η «ομάδα κρούσης» που δημιουργήθηκε στο διαδίκτυο εξ αιτίας τους, συνεχίζει να αυξάνει και να δυναμώνει τη φωνή της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε διεθνές επίπεδο. Γιατί είναι γραμμένο για την Εκκλησία του Κυρίου, ότι «κανένα όπλο κατασκευασμένο εναντίον σου δεν θα ευοδωθεί, γιατί εγώ ο Θεός είμαι μαζί σου για να σε ελευθερώνω».
Η δόξα ανήκει στον Θεό και στον Κύριο Ιησού Χριστό, γιατί Εκείνος ηγείται ενεργά της Εκκλησίας Του, και φροντίζει ώστε το ψεύδος να μην μπορέσει να νικήσει, αλλά το Ευαγγέλιο να βγαίνει νικητής σε κάθε σύγκρουση με τους δαίμονες, τους κοσμοκράτορες του σκότους, ώσπου ο Ίδιος ο Κύριος, να επιστρέψει και να ανακαινίσει την κτίση Του και να την καθαρίσει οριστικά και ολοκληρωτικά από τους δαίμονες και τη λατρεία τους.
https://www.impantokratoros.gr/33A633AA.el.aspx



Άβαταρ μέλους
Γιώργος1998
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Δευτ Σεπ 25, 2017 7:51 pm

Re: Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Δημοσίευσηαπό Γιώργος1998 » Σάβ Νοέμ 11, 2017 12:25 am

Αυτό το βάζω εδώ αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι παγανισμός ή σατανισμός.





Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες