Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Η σχέση της Ορθοδοξίας με τις άλλες θρησκείες.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Πέμ Δεκ 20, 2018 3:39 pm

Ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητέ κύριε Αναστάσιε για την προτροπή! Θα το ψάξω έτσι ώστε να το αγοράσω.


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Πέμ Δεκ 20, 2018 4:19 pm

Παρακαλώ Αναστάση μου, ευχαρίστηση μου.
Πρόσεξε όμως, αυτό να αγοράσεις και όχι το άλλο από μία Ελληνίδα συγγραφέα! ;)


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Πέμ Δεκ 20, 2018 4:21 pm

Μάλιστα! Θα "κατέβω" κατά τη διάρκεια των διακοπών στην Αθήνα και θα το αγοράσω, γιατί εδώ τα βιβλιοπωλεία δεν είναι τόσο ειδικευμένα.


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Δεκ 21, 2018 10:45 am

Υποθέτω, ότι θα μπορούσες να το αγοράσεις και από διαδικτυακό βιβλιοπωλείο.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Παρ Δεκ 21, 2018 12:40 pm

Κι αυτό γίνεται. Θα συγκρίνω πρώτα τις τιμές, εάν συμφέρει περισσότερο από το διαδίκτυο ή η αγορά από το κατάστημα.


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Ποία η σχέση Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και Αγίας Γραφής;

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Παρ Δεκ 21, 2018 1:41 pm

Ποία η σχέση Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και Αγίας Γραφής;

Εικόνα

Ποία η σχέση Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και Αγίας Γραφής;

Απάντηση σε φίλους και φίλες της ιστοσελίδας μας, οι οποίοι ρωτάνε αν υπάρχει σχέση μεταξύ των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και της Βίβλου και αν η διαφωνία που έχουν ορισμένοι φιλόσοφοι ή στοχαστές είναι απ’ τα χρόνια εκείνα ή «γεννήθηκε» στη δική μας εποχή!..

ΟΠΟΙΟΣ διαβάσει το έργο μας «Ελληνικός Χριστιανισμός» θα δει πόσοι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είπαν πράγματα για το οποία γράφει και η Αγία Γραφή ή κάποιοι άλλοι που διαφωνούσαν με τη Βίβλο!..Τι περιλαμβάνει, λοιπόν, αυτό το έργο; Θα σας απαντήσω:
Πεντακόσιοι περίπου Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι της κλασικής και μεταχριστιανικής εποχής περνούν από το «μικροσκόπιο» της φιλοσοφικής ερεύνης και επισημαίνουμε τα όσα είπαν και έπραξαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας σε σχέση με αυτά που λέει η Αγία Γραφή!.. Είναι τόσο συγκλονιστικά τα στοιχεία που υπόσχομαι στους αναγνώστες μια ανεπανάληπτη απογείωση στον κόσμο της αλήθειας, που θέλει να λέει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι περισσότερο συμφωνούσαν με την Αγία Γραφή, παρά διαφωνούσαν με την Βίβλο!..
Βεβαίως, για να είμαι ειλικρινής, είχα την εντύπωση ότι η σκέψη μου γι’ αυτό το επιχείρημα (τόλμημα – αν θέλετε) θα ήταν περίπου … γραφική, αν δεν εδιάβαζα κατάπληκτος ότι και στο παρελθόν πολλοί άλλοι θέλησαν να προβούν σε αυτό το τόλμημα, αλλά οι «σκοτεινές δυνάμεις» τους σταματούσαν εν τη γενέσει τους. Θέλετε μερικά παραδείγματα από Έλληνες και ξένους;
1. Ο Αριστόβουλος ο Αλεξανδρεύς, ένας Ιουδαίος συγγραφέας ενός ελληνικού συγγράμματος αγνώστου τίτλου (2ος αι. π.Χ.). Το έργο αποτελεί ερμηνεία των νόμων του Μωϋσή. Με όλα τα μέσα της αλληγορικής ερμηνείας ο Αριστόβουλος επιχειρούσε να αποδείξει την εξάρτηση της ελληνικής φιλοσοφίας από την Παλαιά Διαθήκη. Βεβαίως, η γνησιότητα του έργου αμφισβητήθηκε επανειλημμένα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Αριστόβουλος είχε άδικο ως προς το τι έλεγαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και τι υποστήριζε η Βίβλος.
2. Ο Ευαγόρας, ένας Έλληνας φιλόσοφος και ρήτορας του 3ου αι. π.Χ. συνδεόταν με τον Ακύλα, τον Έλληνα μεταφραστή της Παλαιάς Διαθήκης., πράγμα που σημαίνει ότι εγνώριζε πολλά για την Βίβλο και τους Εβδομήκοντα. Από τα έργα του σώθηκε μόνο μέρος της πραγματείας του «Περί των στάσεων», που δεν είναι της ώρας να αναπτύξουμε.
3. Ο Κλεόδημος, ο επονομαζόμενος και Μάλχος, παρά το γεγονός ότι ήτο Ιουδαίος ιστορικός άγνωστης εποχής (τον μνημονεύει ο Ιώσηπος ως πηγή του για την Ιουδαϊκή ιστορία του) εν τούτοις γίνεται φανερό ότι ανέμειξε στην εργασία του βιβλική παράδοση με ελληνικά μυθικά στοιχεία!
4. Ο Φίλων ο Αλεξανδρινός, σημαντικός Ιουδαίος φιλόσοφος, που η γέννησή του τοποθετείται ανάμεσα στο 20 και 30 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια, ενώ ο θάνατος του όχι πολύ μετά το 40 μ.Χ. Ο άνθρωπος αυτός, παρά το γεγονός ότι ήτο γεμάτος ευλάβεια για τα ιερά βιβλία και για το Μωϋσή, εν τούτοις, μελέτησε πολύ και θαύμαζε τους Έλληνες φιλοσόφους, όπως τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα, τον Παρμενίδη, τον Εμπεδοκλή, τον Ζήνωνα και τον Κλεάνθη. Το σύστημά του ξέρετε ποιο ήταν; Η συναρμογή ελληνικής φιλοσοφίας και ιουδαϊκής θεολογίας!
5. Ο Αθηναγόρας, ένας Αθηναίος πλατωνικός φιλόσοφος, που έγινε χριστιανός και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια, ξέρετε τι έκανε; Επηρέασε την Περιπατητική Σχολή της εποχής του και ήθελε να πετύχει το συνδυασμό της χριστιανικής διδασκαλίας με την ελληνική φιλοσοφία!..
6. Ο Ιεροκλής, ένας νεοπλατωνικός φιλόσοφος, που δίδαξε στην Αλεξάνδρεια από το 420 μ.Χ. έως το 450 μ.Χ., μαθητής του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πλουτάρχου, θέλησε να συνδυάσει την αρχαία φιλοσοφία με το χριστιανισμό! Τώρα, γιατί προκάλεσε την εξέγερση κάποιων θρησκολήπτων χριστιανών, όταν επισκέφθηκε το Βυζάντιο, και καταδικάστηκε σε μαστίγωση επειδή δεν θέλησε να απαρνηθεί τις ιδέες του, αυτό είναι … "άλλου παπά βαγγέλιο"!
7. Ο Νικηφόρος Βλεμμύδης, ένας βυζαντινός θεολόγος, φιλόσοφος και ρήτορας, που γεννήθηκε αρκετούς αιώνες αργότερα, έγραψε δύο εγχειρίδια γεωγραφίας, δυο αυτοβιογραφίες, μια επιτομή Λογικής και Φυσικής, στην οποία – ούτε λίγο ούτε πολύ- προσπαθεί να συγχρονίσει την χριστιανική διδασκαλία με την αριστοτελική φιλοσοφία!

ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ…

Το ξέρω το ερώτημα: «Εάν κάποιοι ήθελαν να βρουν κοινά φιλοσοφικά και θεολογικά στοιχεία μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού, μήπως υπήρχαν και άλλοι που διαφωνούσαν;».
Ασφαλώς και υπήρξαν αντιρρησίες. Και ιδού μερικά παραδείγματα:
1. Ο Ευνάπιος, ένας φιλόσοφος και ρητοροδιδάσκαλος (περίπου 345-420 μ.Χ., από τις Σάρδεις), ο οποίος εσπούδασε στην Αθήνα, επηρεάστηκε έντονα από τον Νεοπλατωνικό Χρυσάνθιο και ήταν αδιάλλακτος αντίπαλος του χριστιανισμού.
2. Ο Ηραϊσκος, ένας Νεοπλατωνικός φιλόσοφος του τέλους του 5ου αι. μ.Χ., προσπάθησε να συνδυάσει την αιγυπτιακή θρησκευτική παράδοση με νεοπλατωνικές ιδέες. Ως εχθρός, βεβαίως, του χριστιανισμού αντιμετώπιζε δυσκολίες στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε στην εξορία.
3. Ο Κέλσος, έπνεε τα μένεα εναντίον του χριστιανισμού, έστω και αν το αντιχριστιανικό του έργο το ανασκευάζει ο Ωριγένης στο απολογητικό του έργο Κατά Κέλσου, που αποτελείται από οκτώ βιβλία.
4. Ο Λιβάνιος, κάθε άλλο, παρά μπορεί να χαρακτηριτεί φίλος του χριστιανισμού, έστω και αν από τα χέρια του πέρασαν ο αξιολογώτερος χριστιανός όλων των εποχών, ο Μέγας Βασίλειος, καθώς και το μετέπειτα «βαρύ πυροβολικό» του Χριστιανισμού, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο τελευταίος δεν εδίστασε αργότερα να επιτεθεί στον Λιβάνιο, με λέξεις σκληρές : «ω μιαρέ... ω ληρόσοφε... άθλιε και ταλαίπωρε.»
5. Ο Πορφύριος, του οποίου το 15τομο έργο Κατά Χριστιανών ρίχτηκε στην πυρά κατόπιν ενός αυτοκρατορικού διατάγματος του 448 μ.Χ. με το αιτιολογικό, ότι: «Όλα όσα έγραψε, παρασυρμένος από την τρέλα του, ο Πορφύριος κατά της ευσεβούς θρησκείας των Χριστιανών, σε οποιουδήποτε τα χέρια και αν ευρίσκονται, να δοθούν στην πυρά. Δεν επιθυμούμε να φθάνουν στ’ αυτιά των ανθρώπων συγγράμματα που προκαλούν την οργή του Θεού και εγκληματούν εις βάρος των ψυχών».

ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ…

Προλαμβάνω, βεβαίως, κι ένα άλλο ερώτημα: «Πώς γίνεται και υπάρχουν τόσα πολλά κοινά σημεία της φιλοσοφικής ή θεολογικής σκέψεως των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων με την Αγία Γραφή, αφού άλλα πίστευε ο ένας και άλλα ο άλλος;».
Πράγματι. Το γεγονός αυτό είναι αναντίρρητο, αλλά παράλληλα και κατανοητό. Όταν ορισμένοι άνθρωποι κατασκευάζουν ένα δρόμο, για να οδηγηθούν κάπου ψηλά, πολλές φορές έχουν μεταξύ τους διαφωνίες και έριδες, αλλά όταν φθάνουν στον προορισμό τους όλοι είναι ευτυχείς!
Δεν θα θυμίσω τις διαφωνίες Σωκράτους και Πρωταγόρα, του οποίου τα βιβλία κάηκαν δημοσίως, ούτε τις διαφωνίες του Αριστοτέλους με τον ίδιο τον Πλάτωνα, την ώρα που ο Σταγειρίτης φιλόσοφος καταδίκαζε την Ελεατική σχολή του Ζήνωνος, όπως τουλάχιστον γνωρίζουμε από το ειδικό βιβλίο που έγραψε γι’ αυτό το θέμα: Περί γενέσεως και φθοράς.
Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω; Ποιον να πρωτοθυμηθώ και ποιον να λησμονήσω;
 Ο φιλόσοφος Φίλων ο Λαρισαίος σημάδεψε την αρχή (μετά τον Καρνεάδη) μιας νέας περιόδου στην ιστορία και εξέλιξη της Ακαδημίας, καθώς την επανέφερε από την πολεμική εναντίον της Στοάς πίσω πάλι στην πλατωνική έννοια της αλήθειας.
 Ο φιλόσοφος Χαρμάδης (ή Χαρμίδης), Ακαδημικός, μαθητής του Καρνεάδη και επιφανής στην εποχή του δάσκαλος, ήτο άγριος αντίπαλος της ρητορικής. Τον μνημονεύει επανειλημμένα ο Κικέρωνας.
 Ο Αττικός, ένας Πλατωνικός. φιλόσοφος, ήτο αντίθετος στις προσπάθειες για εναρμόνιση Πλάτωνα-Αριστοτέλη, ανοιχτός όμως σε ορισμένες στωικές επιδράσεις.
 Ο Ευφράτης ο Σύριος, ένας Στωικός. φιλόσοφος του Ιου αι. μ.Χ., από την Τύρο, ήτο μαθητής του C. Mousonius Rufus, ο ίδιος δάσκαλος του Τιμοκράτη από την Ηράκλεια και - όταν αργότερα εργαζόταν στη Ρώμη - του Πλίνιου του νεότερου. Για τον άνθρωπο αυτό μνημονεύεται ένα εριστικό έργο του εναντίον του Απολλωνίου Τυανέως, ενώ στον Επίκτητο παρατίθεται ένα κομμάτι από κάποιον λόγο του.
 Ο Καλβίσιος (ή Καλβίνος), ένας Πλατωνικός φιλόσοφος και δάσκαλος του Α Gellius και του Ηρώδη του Αττικού. Ήταν φίλος του Πλουτάρχου. Εκτός από τα υπομνήματα σε έργα του Πλάτωνος (Γοργίας, Τίμαιος) έγραψε –κατά την Σούδα- και μία πραγματεία για την διαφορά μεταξύ των διδασκαλιών του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους.
 Ο Μαρίνος ο Νεαπολίτης, ένας Νεοπλατωνικός φιλόσοφος, υπήρξε μαθητής του Πρόκλου και το 485 διάδοχός του στη διεύθυνση της Ακαδημίας στην Αθήνα. Το ότι είχε δυσκολίες με την διδακτική παράδοση της σχολής φαίνεται από το γεγονός ότι, ύστερα από την κριτική του Ισίδωρου, έκαψε το υπόμνημα του στον Φίληβο του Πλάτωνα. Ανάλογες αντιρρήσεις προκάλεσε ένα υπόμνημα του στον πλατωνικό Παρμενίδη κλπ. κλπ. κλπ.

Βεβαίως, φοβερές και αβυσσαλέες διαφορές, δεν θα βρούμε μόνον μεταξύ των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, αλλά και μέσα στην ίδια την Αγία Γραφή: Ο Μωϋσής, για παράδειγμα, αναγκάσθηκε να θρυμματίση τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές μόλις είδες τους συμπατριώτες του να προσκυνούν τα είδωλα, ενώ οι ίδιοι οι Ιουδαίοι εσταύρωσαν τον Ιησού Χριστό! («Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν»).
Ιδού, λοιπόν, γιατί η διαφωνία, η αντίθεση και η διαφορά απόψεων μεταξύ των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων ή των εξελληνισθέντων κατοίκων της Παλαιστίνης (και όχι μόνον), κάθε άλλο παρά δημιούργησαν εμπόδιο στην οικοδόμηση της αλήθειας, αφού οι ίδιοι – μέσω των φοβερών αντιθέσεών τους- προετοίμασαν το έδαφος για την Έλευση του Θεανθρώπου πάνω στην γη!

Πηγή: Σακκέτος Άγγελος


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Ιαν 08, 2019 3:06 pm

Η Εκκλησία της Ελλάδος προβάλλει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό!..

Εικόνα

Η Εκκλησία της Ελλάδος προβάλλει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό!..

Παρά τα όσα κατηγορούν την Εκκλησία μας, για …μεσαιωνισμό, σκοταδισμό, αναχρονισμό και τα … τοιαύτα, εντούτοις η ελλαδική Εκκλησία προβάλλει συνεχώς τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είτε με κηρύγματα, είτε με Εκθέσεις, είτε με αφιερώματα στο λεγόμενο «Διαδικτυακό Πολιτιστικό Κέντρο»!.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ζωγραφικά έργα του Νίκου Εγγονόπουλου, όπου παρουσιάζονται μεταξύ άλλων και αρχαίες ελληνικές φυσιογνωμίες ή πολεμιστές!...

Εικόνα
Αριστερά: «Ο Πυθαγόρας», 1954, Αυγοτέμπερα σε ξύλο 10x14 εκ. Δεξιά: Σύνθεση με αρχαίο πολεμιστή 23,5 x 19,5 εκ. Μερικά από τα έργα του Νίκου Εγγονόπουλου, που προβάλλει η Εκκλησία της Ελλάδος στο Διαδικτυακό Πολιτιστικό Κέντρο!..


ΕΠΕΙΔΗ τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία μας δέχεται μια ανελέητη επίθεση από διάφορα κέντρα αποφάσεων στον ελλαδικό ή εξωτερικό χώρο, κατηγορούμενη για δήθεν μεσαιωνισμό και σκοταδισμό, όποιος ανοίξει το Διαδικτυακό Πολιτιστικό Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος θα διαπιστώσει το εντελώς αντίθετο.
Η ελλαδική Εκκλησία όχι μόνον δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μεσαιωνισμό, σκοταδισμό και αναχρονισμό, αλλά μπορεί να συνηγορήσει πλέον υπέρ της σύγχρονης και προοδευτικής αντίληψης, που έχουν οι Ιερωμένοι μας με όλα όσα δημοσιεύουν, κηρύττουν ή εκθέτουν στον ιστότοπο αυτό.
Το έχουμε πει πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε: Η διαχρονική σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που ξεκίνησε με την εμφάνιση του Χριστιανισμού στις ελληνικές ή εξελληνισμένες περιοχές της Παλαιστίνης (Γαλιλαία, Δεκάπολις κλπ), όπου κήρυξε ο Χριστός, παραμένει ακόμη και σήμερα –και θα παραμένει ες αεί- πάντα διαχρονική και επίκαιρη!
Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά…
Εάν ο Χριστιανισμός δεν παρουσίαζε καταπληκτικές ομοιότητες με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την φιλοσοφία του, οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας δεν υπήρχε καμία –μα καμία- περίπτωση να αποδεχθούν τον χριστιανισμό ως νέα δική τους πίστη!
Είναι σε όλους γνωστό, ότι γι’ αυτά τα θέματα έχουμε αναλώσει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας για να αποδείξουμε τα αυτονόητα πρ΄;αγματα. Και ποια είναι αυτά;
Ελληνισμός και Χριστιανισμός είναι δύο ράγες, οι οποίες κινούνται παράλληλα μέσα στο χρόνο και το χώρο και σε πάρα πολλά σημεία τέμνονται μεταξύ τους, παρουσιάζοντας καταπληκτικές ομοιότητες, αλλά όχι ταυτοσημίες!..
Θεωρώ απαραίτητη την διευκρίνιση των δύο όρων «ομοιότητας» και «ταυτοσημίας» διότι άλλο πράγμα είναι να μοιάζω με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και άλλο πράγμα να είμαι αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος!
Πάντα ταύτα διότι ορισμένοι, διαβάζοντας τα βιβλία μου, ιδίως αυτά που έχουν σχέση με τον Ελληνισμό-Χριστιανισμό, νομίζουν ότι ταυτίζω τα δύο αυτά μεγέθη της παγκοσμίου ιστορίας, όπως είναι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, ενώ ο γράφων συχνά κάνει αυτή τη διάκριση και ομιλεί για διαφορές και ομοιότητες, που καθιστούν τον Ελληνοχριστιανικό Πολιτισμό ένα αδιάσπαστο στοιχείο του Ελληνισμού εδώ και 2.000 χρόνια!..

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι σε όλους γνωστό, ότι ο Νίκος Εγγονόπουλος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1907 στην Αθήνα και πραγματοποίησε τις βασικές του σπουδές, εσωτερικός σε Λύκειο του Παρισιού. Το 1927 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και μετά την απόλυσή του εργάστηκε ως μεταφραστής σε τράπεζα και γραφέας στο Πανεπιστήμιο, ενώ το 1930 διορίστηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων ως σχεδιαστής στη Διεύθυνση Σχεδίων Πόλεων.
Το 1932 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου μαθήτευσε κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινής τέχνης και στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου και Α. Ξυγγόπουλου, μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη. Έκανε ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι, Βιέννη, Μόναχο και Ιταλία. Δίδαξε στη Σχολή αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., ζωγραφική, ιστορία της τέχνης και σκηνογραφία από το 1938, διαδοχικά ως επιμελητής, έκτακτος, μόνιμος και τακτικός καθηγητής. Την ίδια περίοδο γνωρίστηκε με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης και ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Σε όλο το διάστημα των σπουδών ζωγραφικής, ο Εγγονόπουλος παρέμεινε στην θέση του στο Υπουργείο και το 1934 τοποθετήθηκε στην Τοπογραφική Υπηρεσία όπου μετά έξι χρόνια μονιμοποιήθηκε με τον βαθμό του Σχεδιαστή Α' Τάξεως.
Τα πρώτα δείγματα της ζωγραφικής του παρουσιάστηκαν το 1938 στην Έκθεση Τέχνη της Νεοελληνικής Παραδόσεως και αποτελούσαν έργα που απεικόνιζαν παλαιά σπίτια της Δυτικής Μακεδονίας. Την ίδια χρονιά σημειώθηκε και η είσοδος του στα ελληνικά γράμματα, αρχικά με την δημοσίευση μεταφράσεων σε ποιήματα του Τριστάν Τζαρά και λίγο αργότερα, τον Ιούνιο του 1938, την κυκλοφορία της πρώτης του ποιητικής συλλογής με τον τίτλο Μην ομιλείτε εις τον οδηγό.
Το Σεπτέμβριο του 1939 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική συλλογή του Τα Κλειδοκύμβαλα της Σιωπής ενώ το Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του, στο σπίτι του Νίκου Καλαμάρη. Την ίδια περίοδο εργάστηκε για την παράσταση της Ηλέκτρας του Σοφοκλή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σχεδιάζοντας τα κοστούμια των ηθοποιών και συμμετείχε σε ομαδική έκθεση Ελλήνων καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη.
Το 1945 αποσπάστηκε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως βοηθός στην έδρα Διακοσμητικής και Ελευθέρου Σχεδίου, θέση που διατήρησε μέχρι το 1956. Στα 1949 συμμετείχε στην ίδρυση του καλλιτεχνικού ομίλου Αρμός με σκοπό την προώθηση μιας σύγχρονης αισθητικής πρότασης στον ελληνικό χώρο, μαζί με άλλα μέλη στα οποία περιλαμβάνονταν οι ζωγράφοι Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Μόραλης και Τσαρούχης. Παράλληλα εργάστηκε στο Υπουργείο Οικισμού και Ανοικοδομήσεως και σε συνεργασία με την αρχιτεκτονική ομάδα του Πικιώνη σχεδιάζει νέα κτίρια.
Τα επόμενα χρόνια, συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις ενώ το 1954 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 27η Μπιενάλε της Βενετίας με συνολικά 72 έργα του. Την ίδια περίοδο, εκλέχθηκε μόνιμος επιμελητής του Πολυτεχνείου και παραιτήθηκε οριστικά από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Το 1958 του απονεμήθηκε το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας για την ποιητική συλλογή Εν Ανθηρώ Έλληνι Λόγω ενώ το 1966 τιμήθηκε για το ζωγραφικό του έργο από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Β΄ με το παράσημο Χρυσούς Σταυρός του Γεωργίου Α'. Το κρατικό βραβείο ποίησης θα του απονεμηθεί αργότερα για δεύτερη φορά το 1979 καθώς και το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος. Υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου, της Ελληνικής Εταιρίας Αισθητικής, της Societe Europeennee de Culture κ.ά. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδού Αναγνωστοπούλου).
Πίνακές του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Αθηνών, Ρόδου, Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Θεάτρου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σε ιδιωτικές συλλογές.
Πέθανε το 1985 από ανακοπή καρδιάς και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.
Ποιήματά του Εγγονόπουλου έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, δανικά, πολωνικά, ουγγρικά και τη βενετική διάλεκτο. Επιπλέον έχουν μελοποιηθεί από το Νίκο Μαμαγκάκη και τον Αργύρη Κουνάδη, ο οποίος έγραψε τη μουσική υπόκρουση στο ποίημα Μπολιβάρ για το δίσκο της εταιρίας Διόνυσος, σε απαγγελία του ίδιου του Εγγονόπουλου.
Το έτος 2007 είχε ανακηρυχθεί από τον καλλιτεχνικό κόσμο της Χώρας ως "Ετος Ν. Εγγονόπουλου". (Βλέπε και Βικιπαίδεια, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια διαδικτύου).
Μερικά από τα αρχαιοελληνικά έργα του Νίκου Εγγονόπουλου, που προβάλλει η Εκκλησία της Ελλάδος είναι τα εξής:
 Ο Δαίδαλος, 1949, αυγοτέμπερα σε χαρτί 23x37 εκ.
 Ο Πυθαγόρας, 1954, αυγοτέμπερα σε ξύλο 10x14 εκ.
 Σώστρατος ο Κνίδιος, ο μέγας αρχιτέκτων, αχρονολόγητο αυγοτέμπερα σε ξύλο 63x97 εκ.
 Σύνθεση με αρχαίο πολεμιστή 23,5 x 19,5 εκ.
 Ο Ποιητής και η μούσα του, Υδατογραφία και μελάνι σε χαρτί 26 x 21 εκ.
 και άλλα..

Αυτόν, λοιπόν, τον Νίκο Εγγονόπουλο προβάλλει η Εκκλησία της Ελλάδος στο Διαδικτυακό Πολιτιστικό της Κέντρο – και εύγε Της!..


Πηγή : Σακκέτος Άγγελος


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Χριστιανισμός και Αρχαία Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Φεβ 05, 2019 3:25 pm



«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες