Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Νοέμ 03, 2012 1:30 pm
Οι ευθύνες των Εβραίων (κυρίως των Ιουδαίων) δεν περιορίζονται μόνο στην Σταύρωση του Χριστού, αλλά η κακουργία τους είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα:
"29 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, 30 και λέγετε· ει ήμεν εν ταίς ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τώ αίματι των προφητών. 31 ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστε των φονευσάντων τους προφήτας. 32 και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών. 33 όφεις, γεννήματα εχιδνών! πώς φύγητε από της κρίσεως της γεέννης; 34 διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε, και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταίς συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν, 35 όπως έλθη εφ' υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γής από τού αίματος Άβελ τού δικαίου έως τού αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, ον εφονεύσατε μεταξύ τού ναού και τού θυσιαστηρίου. 36 αμήν λέγω υμίν ότι ήξει ταύτα πάντα επί την γενεάν ταύτην. 37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος". (Ματθ. 23, 29-38)
Παρ' όλα αυτά η καταδίκη όσων Εβραίων δεν πίστεψαν στον Χριστό, όσο διαρκούσε η εν σώματι παρουσία Του μεταξύ του ή έστω και μετά την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, δεν ήλθε επειδή έπραξαν όσα έπραξαν ή απλά συναίνεσαν σιωπηλά σ' αυτά, αλλά επειδή δεν επείσθησαν από όσα μεγαλεία έπραξε ο Θεός ανάμεσά τους και από τα λόγια του ίδιου του Χριστοί και των Αποστόλων να μετανοήσουν και να αλλάξουν τρόπο ζωής για να συγχωρηθούν. Λέει ο Απόστολος Πέτρος μετά τη θεραπεία του εκ γενετής χωλού έξω από το ναό:
"Άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε επί τούτω, ή ημίν τι ατενίζετε ως ιδία δυνάμει ή ευσεβεία πεποιηκόσι τού περιπατείν αυτόν; 13 ο Θεός Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών, εδόξασε τον παίδα αυτού Ιησούν· ον υμείς μέν παρεδώκατε και ηρνήσασθε αυτόν κατά πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος εκείνον απολύειν· 14 υμείς δε τον άγιον και δίκαιον ηρνήσασθε, και ητήσασθε άνδρα φονέα χαρισθήναι υμίν, 15 τον δε αρχηγόν της ζωής απεκτείνατε, ον ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, ού ημείς μάρτυρές εσμεν. 16 και επί τή πίστει τού ονόματος αυτού τούτον, ον θεωρείτε και οίδατε, εστερέωσε το όνομα αυτού, και η πίστις η δι' αυτού έδωκεν αυτώ την ολοκληρίαν ταύτην απέναντι πάντων υμών. 17 και νύν, αδελφοί, οίδα ότι κατά άγνοιαν επράξατε, ώσπερ και οι άρχοντες υμών· 18 ο δε Θεός ά προκατήγγειλε διά στόματος πάντων των προφητών αυτού παθείν τον Χριστόν επλήρωσεν ούτω. 19 μετανοήσατε ούν και επιστρέψατε εις το εξαλειφθήναι υμών τας αμαρτίας, 20 όπως αν έλθωσι καιροί αναψύξεως από προσώπου τού Κυρίου και αποστείλη τον προκεχειρισμένον υμίν Χριστόν Ιησούν, 21 ον δεί ουρανόν μέν δέξασθαι άχρι χρόνων αποκαταστάσεως πάντων ών ελάλησεν ο Θεός διά στόματος πάντων αγίων αυτού προφητών απ' αιώνος". (Πραξ. 3, 12-21)
Υπήρξαν αρκετοί Εβραίοι, που πίστεψαν και ενώθηκαν με την Εκκλησία και σώθηκαν και στην Παλαιστίνη και στον υπόλοιπο κόσμο, όπου έφτασε ο λόγος των Αποστόλων, οι οποίοι πάντοτε ξεκινούσαν το κήρυγμά τους από τις τοπικές εβραϊκές συναγωγές. Πολλοί άλλοι όμως (ίσως η πλειοψηφία) δεν πίστεψαν και χάθηκαν εξ αιτίας της σκληροκαρδίας τους, η οποία συνεχίζεται ακόμη και στις μέρες μας.
Επομένως ούτε ο πάπας ούτε κανείς άλλος μπορεί να επιρρίψει ή ν' αποσείσει ευθύνες σε έναν η περισσότερους ανθρώπους ή και έθνη ολόκληρα, αλλά μόνο ο Θεός. Ο μόνος τρόπος απαλλαγής από τις συνέπειες της αμαρτίας είναι η έμπρακτη μετάνοια.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.