ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Ιστορίες για να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά οπωσδήποτε για να προβληματιστούμε.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Απρ 01, 2013 9:51 am

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ



Είχες είκοσι τα χρόνια, όταν έμεινες ορφανή
κι όμως τα πλούτη σου αγία, δεν σε γέμιζαν την ψυχή.

Η ψυχή σου εποθούσε, να ενωθεί με τον Χριστόν
γι αυτό και αψήφησες τα πάντα, κι εμαρτύρησες γι αυτόν.

Τα επίγεια σου πλούτη, τα μοίρασες εις τους φτωχούς
τα αντάλλαξες αγία, με ουράνιους θησαυρούς.

Τι κι αν μέσα στο καζάνι, που έκαιγε η πίσσα δυνατά
σ’ έβαλαν γλυκιά μου αγία, δεν τα φοβήθηκες αυτά.

Παρασκευή μου αγαπημένη, αξιώθηκες εσύ να δεις
εις το κελί της φυλακής σου, τον Ποιητή όλης της γης.

Ευχαριστώ για την προστασία, για την αγάπη την πολύ
που έδειξες σε μένα αγία, τον αμαρτωλό πολύ.

Τα σφάλματά μου εσύ γνωρίζεις, βοήθα με ν’ απαλλαγώ
και καθαρή να ’ναι η ψυχή μου, όταν θ’ ανεβεί στον Ουρανό.

Εχεις μεγάλη παρρησία, εις τον Ιησού μας τον Χριστό
ζήτησε να μ’ ενισχύσει, γλυκιά αγία εις τον Θεό.

Χαίρε Παρασκευή αγία, ευωδιαστό μου γιασεμί
του παραδείσου κρίνε χαίρε, που ‘χεις την χάρη περισσή.

Βοήθησε με αγαπημένη, ν’ αγωνιστώ για τον Χριστό
δώσε μου δύναμη απ’ την δική σου, για ν’ ανεβώ στον Ουρανό.

Πάρε με εις την μονή σου, σε μια μικρή εκεί γωνιά
βάλε με για να σε βλέπω, να σε υπηρετώ παντοτινά.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Απρ 02, 2013 9:21 am

Η ΠΙΣΤΗ


Ω Πίστη, αλώβητη κι αθάνατη
πηγή εσύ θαυματουργή,
των ουρανίων μονών πυλώνα,
τής μέλλουσας ζωής αυγή!


Πυρσέ τής Πίστης πού καις μέσα μου
λαμπρότερα άναψε και μη σβηστής
στην γνώση οδήγα με και φώτιζέ με
στ' άγια τα μονοπάτια τής ζωής.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Απρ 03, 2013 10:35 am

ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΘΕΝΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Χαίρε, Παρθένα, χαίρε, των ουρανών κυρία,
καύχημα των αγγέλων, του κόσμου σωτηρία,
σταθμός των κουρασμένων, των ναυαγών λιμάνι,
τη λατρευτή σου δόξα ανθρώπου νούς δεν φθάνει.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Των ορφανών μητέρα, χαρά των λυπημένων
συ φως των νυκτοπλάνων, πατρίδα σύ των ξένων,
απλώνετ' η στοργή σου στον κόσμο απ' άκρη ως άκρη,
παρηγορεί τον πόνο σφογγίζωντας το δάκρυ.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Σύ που' φερες στον κόσμο τον κτίστη όλου του κόσμου,
συ δος μου την ελπίδα, σύ καί το θάρρος δός μου,
δυνάμωσε το νου μου, σύ φώτισέ τον μόνη,
στο πέλαγος του βίου σύ κράτα το τιμόνι.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Σύ που' φερες στον κόσμο το φώς και τήν αλήθεια,
των δούλων αδελφών μας αλάφρωσε τα στήθια,
δόσε τους τήν ελπίδα, και παρηγόρησέ τους,
στου πόθου των το τέρμα σύ μόνη οδήγησέ τους.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Χαίρε, Παρθένα, χαίρε ! Σύ γίνου μόνη ασπίδα
στην ταλαιπωρημένη κι αγαπητή πατρίδα,
εσύ προφύλαξέ την απ' των εχθρών τα τόξα
και δείξε της το δρόμο που φέρνει προς την δόξα.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Ιωάννης Πολέμης


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 04, 2013 11:22 am

Στοχασμοί από το κεκραγάριο σε στίχους
1 . Άραγε πότε, ώ Κύριε, Θα 'ρθής ώστε ή αδυναμία μου
να βρή την θεραπεία ζητώντας την δικαιοσύνη Σου!

2. Εσύ αγαπάς την ειρήνη γιατί είσαι της ειρήνης Δοτήρ,
ενώ εγώ περιβάλλομαι
με τον θόρυβο και την σύγχυση.
3 . Ή καθαρότης για σένα είναι έργο προσφιλέστατο, ενώ εγώ την ακαθαρσία εζήλωσα πάντοτε.
4 . Εσύ 'σαι Δέσποτα, ή Πηγή του ελέους και της άγαθότητος, ενώ εγώ ό ανελεήμων ό βυθός της κακίας.
5 . Εσύ 'σαι Δίκαιος και Άγιος σε όλα στον ουρανό και στην γη, ενώ εγώ ό παλιάνθρωπος ό δούλος της αδικίας.
6 . Εσύ 'σαι το Φως και ή Ζωή σ' όλα όσα υπάρχουν, ενώ εγώ ό τυφλός ζω στον θάνατο πριν ακόμη πεθάνω.
7 .Εσύ 'σαι, Κύριε, ή Χαρά και το πλήθος των θαυμάτων ενώ, εγώ ως δούλος των παθών παρέλυσα από τις αρρώστιες.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Απρ 05, 2013 10:03 am

Προς Σε τας χείράς μου, προς Σε τους οφθαλμούς μου αίρω,
τα φλέγοντά μου δάκρυα θυσίαν σοι προσφέρω•
ετάκη η καρδία μου, ωσεί κηρός, εντός μου•
ελέησόν με, ο Θεός, σπλαγχνίσου, ο Θεός μου.

Είναι πολύ το πέλαγος, πολύ, των οικτιρμών σου•
η προσευχή μου εις ναόν φοιτά τον άγιόν σου•
εις κρίσιν με τον δούλόν σου μη θέλης να εισέλθης,
πριν η με τα ελέη σου επί της γης κατέλθης.

Η δόξα σου ως ουρανός ατέρμονος απλούται•
ενώπιόν σου, ο Θεός, θνητός δεν δικαιούται•
το όνομά σου άπειρον πληροί την οικουμένην•
συ την ψυχήν μου οίκτειρον την καταβεβλημένην.

Η ύπαρξίς μου εις φθοράν και σκοτασμόν κατέβη•
κατέστην των μισούντων με και των εχθρών μου χλεύη•
οι συγγενείς μου μ’ ύβριζον, μ’ ενέπαιζον οι φίλοι,
τας κεφαλάς των σείοντες, λαλούντες με τα χείλη.

Και πάντες οι θεώμενοι σκληρώς με κατηρώντο,
και τόσα βέλη κατ’ εμού και ξίφη ημιλλώντο•
ω, πότε, πότε, Κύριε, θα παύσης την οργήν σου;
πάσαν αυγήν το στόμα μου λαλεί την αίνεσίν σου.

Ανωφελής ο βίος μου ενώπιόν σου ρέει•
πάσα πνοή και ύπαρξις το πρόσκαιρόν της κλαίει•
είς λίθος εις οικοδομήν ας ήμην του ναού σου
και ας ήμην καίουσα λαμπάς προ του σεπτού βωμού σου.

Οι ουρανοί την δόξαν σου σιγώντες διηγούνται•
προς αίνόν σου τα χείλη μου τα τρέμοντα κινούνται•
πώς ραγισμένη βάρβιτος θα βάλη αρμονίαν;
και πώς ψυχή βαρυαλγής θα είπη μελωδίαν;

Το πνεύμά μου ιλιγγιά, ω Κτίστα των αιώνων,
δεν έχω αλλ’ η δάκρυα να σοι προσφέρω μόνον•
ως του ηλίου η ακτίς την δρόσον καταπίνει,
το έλεός σου εκπεμφθέν τα δάκρυά μου σβήνει.

Προς Σε τον Πλάστην έκραξα εν συνοχή καρδίας,
σκώληξ της γης οικτρός εγώ και τέκνον ασθενείας•
μη αποβάλης προσευχήν εκ βάθους πεμπομένην
και μη απώση, ο Θεός, ψυχήν συντετριμμένην.

Ω, Κύριε, τίς εν Θεοίς υπάρχει όμοιός σοι;
και τίς το πλάσμα δύναται των σων χειρών να σώση;
αν παρά σοι ευπρόσδεκτος δεν είν’ η προσευχή μου,
ας αναλύση εις πηγάς δακρύων η ψυχή μου.

Προς Σε τας χείράς μου, προς Σε τους οφθαλμούς μου αίρω,
τα φλέγοντά μου δάκρυα θυσίαν Σοι προσφέρω•
ετάκη η καρδία μου, ωσεί κηρός, εντός μου•
ελέησόν με, ο Θεός, σπλαγχνίσου, ο Θεός μου.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Απρ 06, 2013 9:05 am

Ω Κύριέ μου πόσο Σε θαυμάζω
κι εκστατικός τα έργα Σου κοιτώ.
Βλέπω το φως, τον ήλιο και τ'αστέρια
που Συ εσκόρπισες στον ουρανό.

Τότε η ψυχή μου ψάλλει και υμνεί
τη δόξα Σου τη θαυμαστή
και μέσ 'απ 'την καρδιά μου ταπεινά
Σ' ευχαριστώ για όλ' αυτά.

Όταν κοιτώ τα πλάτη του πελάγου,
τα όρη τα ψηλά, τους κεραυνούς,
μεγαλοπρέπεια είσαι ντυμένος
και κυβερνάς Εσύ τους ουρανούς.

Κι όταν σκεφτώ ότι Εσύ, Θεέ μου,
για με τον άθλιο κι αμαρτωλό,
τον μόνο Σου Υιό δεν ελυπήθεις,
αλλά τον είδες πάνω στον σταυρό.

Σαν θυμηθώ πως ο Σωτήρ μου θα' ρθει
να με αρπάξει για τον ουρανό,
κι εκεί μπροστά στο θρόνο Σου Πατέρα
δίκαιος κι άγιος να παρασταθώ.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Απρ 07, 2013 11:31 am

Σαν τη Μαρία έρχομαι κι εγώ
μπροστά Σου, Κύριε, να γονατίσω.
Δεν έχω μούτρα να Σε δω
τα πόδια Σου άφησε με να φιλήσω.


Τι λόγια θα μπορούσα να σου πω;
Όλα τα ξέρεις, Κύριε Εσύ
κι αυτά που δεν μπορώ να ομολογήσω.
Και μ' αγαπάς; Και μ' αγαπάς;
Τι θαύμα είν' αυτό!
Και μ' αγαπάς προτού να Σε γνωρίσω!



Σαν τη Μαρία έρχομαι κι εγώ
μπροστά Σου, Κύριε, να γονατίσω.
Λόγια δεν βρίσκω να Σου πω
τα πόδια Σου άφησε με να φιλήσω.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Απρ 08, 2013 8:30 pm

Στις Πατρικές αγκάλες


1. Μένοντας από μικρός ορφανός στον κόσμο,
σαν ένα «παιδί του μηδενός»
έθεσα την ελπίδα μου στον Κύριο
ζητώντας πάντοτε το έλεός Του.

2. Ή γιαγιά μου, Θεός συγχωρέστην,
μου έσπειρε στην ψυχή ενωρίς
τα μυστήρια της πίστεως
κι ό καρπός των με κρατάει στην ζωή.

3. Η σεβαστή μου αγία γερόντισσα,
όλα όσα έχω τα χρωστάω σε σένα,
διότι με οδήγησες στην γνώσι
του Ουράνιου Πατέρα.

4. Όταν ό πατέρας μου (κατά τον ψαλμό)
και ή μητέρα μου μ' εγκατέλειψαν,
τότε ό Κύριος τ' ουρανού
με δέχθηκε στην αγκαλιά του ελέους Του.

5. Οπότε, ψυχή μου ταπεινή
φτερούγιζε πάντοτε,
με θερμή προσευχή
και αγάπη προς τον Θεό.

6. Βλέποντας με τον νου στην καρδιά
να ζητάς την μυστική πηγή
από την οποία ή ζωή ποτίζεται
με το σωτήριο δώρο.

7. Ακολούθησε τον δρόμο της σωτηρίας
ζώντας στην ειρήνη μόνος
και κάθε ανθρώπινη φροντίδα σου
από σήμερα εναπόθεσε την σ' ΑΥΤΟΝ.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Απρ 09, 2013 8:52 pm

Στιχουργικά..


Αν είπε ο καλαδελφός
«Εγώ δεν είμαι ποητής»
Τι πρέπει τότενες να πω
Της ποίησης ο ληστευτής…
Να, παίρνω πένα και χαρτί
Κι αποσκαρώνω στίχους
Κάνω δυο λόγια προσευχή
Και πες ακούω ήχους
Πες την πανώρια μουσική
Κι αποκρεμώ στους τοίχους
Της μουντζουριάς… τη λογική.
Ψάχνω για λέξεις λούλουδα
Φράσεις ευωδιασμένες
Στεφάνια, ουρανόπουλα
Να ’δω τις κρεμασμένες
Εις το Σταυρό της Λύτρωσης
Στου πόνου βουνοκόρφι
Όδεμα στης συγχώρεσης
Κι Αδερφικό συντρόφι.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Απρ 10, 2013 8:35 pm

Τα βουνά ανεβαίνω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω ,και ψάχνω να τον βρώ
Δάκρυα πολλά και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ τον αγαπημένο μου αναζητώ

Κάποιος είπε πως η αγάπη
κατοικεί στον ουρανό
και ψάχνω να τον βρώ
πότε θα έρθει η ευλογημένη ώρα εκείνη
στο πλάι του θέλω να βρεθώ
Θεέ μου πόσο σ'αγαπώ


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες