Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Θεολογικοί, φιλοσοφικοί και διάφοροι άλλοι προβληματισμοί, πάντοτε όμως με Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Κυρ Νοέμ 24, 2013 8:10 pm

Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Εικόνα

Γράφει ο θεολόγος Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Η σεξουαλική δραστηριότητα στον άνθρωπο δεν ορίζεται μόνο από τη φύση (όπως στα ζώα) αλλά και από την επιθυμία. Επειδή όμως πρόκειται για ένστικτο, η διαχείρισή του μπορεί να έχει συνέπειες, είτε θετικές για τον άνθρωπο είτε αρνητικές.

Στην εποχή μας υπάρχει μια αυτόματη αντίδραση (σαν ψυχολογική αλλεργία) στην επισήμανση ότι η σεξουαλικότητα μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες. Οι έφηβοι – και των δύο φύλων – υφίστανται ένα διαρκή βομβαρδισμό από σεξουαλικά ερεθίσματα, που φτάνει στα όρια της πλύσης εγκεφάλου, με αποτέλεσμα το σεξ να τους γίνεται έμμονη ιδέα και να τους απασχολεί καθημερινά.

Τα ερεθίσματα αυτά είναι δύο ειδών:

α) σεξουαλικές εικόνες και μηνύματα, που βρίσκονται παντού: από την τηλεόραση και το διαδίκτυο μέχρι το ντύσιμο της μόδας, τις εκπομπές lifestyle, τα νεανικά τραγούδια κ.λ.π. κ.λ.π.,
β) μηνύματα, επίσης από παντού, που επιμένουν ότι η επιδίωξη σεξουαλικών απολαύσεων στην εφηβική ηλικία είναι κάτι θετικό και η αποφυγή τους σημαίνει ότι «ντρέπομαι για το σώμα μου», πράγμα αφύσικο.

Το να παραμείνει παρθένος ένας έφηβος ή μια έφηβη – ενώ μπορεί να «χαίρεται τη ζωή» με ερωτικές εμπειρίες που κυμαίνονται από το απλό ερωτικό φιλί μέχρι την πλήρη σεξουαλική επαφή, με «προστασία» βέβαια για αποφυγή εγκυμοσύνης –προβάλλεται ως κάτι αρνητικό, αφύσικο και ακατανόητο, ως άρνηση της χαράς της ζωής, πράγμα που για το σύγχρονο άνθρωπο έχει γίνει ένα ιδιόμορφο είδος (αθεϊστικής) αμαρτίας. Ιδίως αμερικάνικες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές προβάλλουν αυτό το πρότυπο απελευθερωμένου έφηβου και έφηβης και εμείς, ως γνωστόν, αντιγράφουμε αυτά τα πρότυπα πλήρως και χωρίς αντίσταση, γιατί δεν υπάρχουν πια άλλα πρότυπα στη σκέψη και τη φαντασία μας. Και θα ρωτήσει εύλογα ο αναγνώστης: και γιατί να υπάρχουν ή ποια μπορεί να είναι αυτά τα «άλλα» πρότυπα;

Θα έλεγα ότι δύο πράγματα κυριαρχούν στη φαντασία του σημερινού έφηβου: το σεξ, σε όλες τις μορφές του, και ο θάνατος. Ο θάνατος προβάλλεται με ιστορίες τρόμου και περιπέτειες τεράτων (βρικολάκων, λυκανθρώπων, ζωντανών-νεκρών), συχνά ανακατεμένες με γοητευτικό νεανικό ερωτικό στοιχείο, ενώ για τους προέφηβους υπάρχουν και αντίστοιχα κινούμενα σχέδια με πλήρες σετ διαφημιστικών προϊόντων για το σχολείο, παιχνιδιών κ.λ.π. Εννοείται ότι στα παιχνίδια υπολογιστών κυριαρχούν οι εφιαλτικοί κόσμοι, γεμάτοι βία, τρόμο, τέρατα και θάνατο.

Αναρωτιέμαι αν τα δύο αυτά στοιχεία –σεξ και θάνατος– έχουν γεμίσει τόσο την εφηβική φαντασία και ψυχή συμπτωματικά ή αν συνδέονται μεταξύ τους. Θα υποθέσω μια σύνδεση: ο έφηβος καλείται να εξορκίσει το θάνατο κάνοντας σεξ, όμως αυτό το σεξ (που είναι καθαρά εμπορικό και φτηνό και δεν περιέχει αγάπη, από το φόβο της προδοσίας) οδηγεί σε ένα νέο συναίσθημα κενού, άρα θανάτου. Ακολουθεί νέα καταφυγή στο σεξ κ.ο.κ. Έτσι, οι μεν πολυεθνικές του θεάματος, και όχι μόνο, θησαυρίζουν, οι δε δυστυχισμένοι άνθρωποι αλλοτριώνονται και ναρκώνονται, παράγοντας μελλοντικούς αλλοτριωμένους και ναρκωμένους ενήλικες.

Τα παραπάνω, αν τα πει ένας ιερέας ή θεολόγος (καλή ώρα), θεωρούνται σκοταδιστικά κηρύγματα. Αν τα πει ένας κοινωνιολόγος ή ψυχολόγος, γίνονται σεβαστά και αποδεκτά. Είναι λογικό αυτό, όμως ας επισημάνω ότι ένας καταρτισμένος ιερέας ή θεολόγος διαθέτει επαρκές επιστημονικό υπόβαθρο για να κατανοήσει την ανθρώπινη ψυχή και κοινωνία, ακόμη κι αν χρησιμοποιεί μόνο το Ευαγγέλιο και τους Πατέρες της Εκκλησίας (δηλαδή τους αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού, παλαιούς και σύγχρονους). Τέλος πάντων.

★ ✟ . ✿⋰⋱☆⋰⋱★⋰⋱✿ ♒ . ✟ . ♒ ☆ ❤ ★

Αυτή η πλύση εγκεφάλου που γεμίζει το νου του έφηβου και της έφηβης με δίψα για σεξουαλικές χαρές, συνυπάρχει με μια καλλιέργεια της ιδέας ότι ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να παντρευτεί πριν αποκατασταθεί επαγγελματικά, πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει κι ως τα 40 χρόνια του! Έτσι, η ψαλίδα ανάμεσα στην αφύπνιση της σεξουαλικής επιθυμίας και στην θεωρούμενη ως κατάλληλη ηλικία γάμου έχει ανοίξει εκπληκτικά, προκαλώντας μια επιδημία ελεύθερων σεξουαλικών σχέσεων, που αρχίζουν στα σχολικά χρόνια και εκδηλώνονται στα διαλείμματα των μαθημάτων, στις βόλτες, στις νυχτερινές εξόδους για διασκέδαση και γενικά παντού. Ο νέος θεωρείται ανώριμος να παντρευτεί, αλλά «ώριμος» για να ζήσει ολοκληρωμένες σεξουαλικές εμπειρίες, προσέχοντας μάλιστα, όχι μόνο να μη μείνει έγκυος η κοπέλα (κι αυτό, όχι για άλλο λόγο, παρά για να μη λοξοδρομήσει από την κατευθυνόμενη εγωκεντρική ζωή, για την οποία την αναθρέφουν), αλλά και να μην αγαπήσει πραγματικά, ολοκληρωτικά και ανιδιοτελώς και «πληγωθεί»…

Περιττεύει να πούμε πως οι οικογένειες δε λένε ποτέ τίποτα στα παιδιά τους για την αξία της ψυχικής και σωματικής αγνότητας. Οι περισσότεροι γονείς δε σκέφτονται καν ότι υπάρχει τέτοια αξία, είτε γιατί και οι ίδιοι είναι εθισμένοι στο σεξουαλικό βομβαρδισμό που υφιστάμεθα όλοι, είτε γιατί απλώς έχουν πέσει νοκ-άουτ από το σφυροκόπημα των καθημερινών υποχρεώσεων, που διαρκώς αυξάνονται έχοντας μετατρέψει στο σύγχρονο άνθρωπο σε σκλάβο (προς όφελος εκείνων που θησαυρίζουν από την εξάντλησή του, με το κατευθυνόμενο δίπολο εργασία – κατανάλωση).

Η σεξουαλική αυτή ελευθεριότητα στην εφηβεία δεν έχει θετικές συνέπειες. Ο έφηβος αναζητά τη χαρά της ζωής. Η χαρά όμως δεν προκαλείται από τη σαρκική ηδονή, αλλά από την αγάπη. Η εμμονή στο σεξ και την ηδονή που προσφέρει, όχι μόνο δεν περιέχει αγάπη, αλλά και την αποφεύγει, γιατί η συναισθηματική επένδυση πιθανότατα δεν θα είναι αμοιβαία και θα προκαλέσει πληγές. Αλλά η αποφυγή της αγάπης προκαλεί νέες συσσωρευμένες πληγές, που γίνονται απωθημένα και τελικά οι συνέπειες όλου του πακέτου είναι μια δυστυχισμένη γενιά: από σεξουαλικό εθισμό, αναπάντεχες εγκυμοσύνες και εκτρώσεις – που, εκτός από το ίδιο γεγονός της εξολόθρευσης ενός αγέννητου παιδιού, έχουν ανυπολόγιστες ψυχικές και σωματικές συνέπειες για τις κοπέλες/μάνες – μέχρι προδοσίες, συναισθηματικά τραύματα, απελπισία, φόβο ενάντια στην εμπιστοσύνη, στην αγάπη, στον έρωτα, στη μόνιμη δέσμευση, μοναξιά.

Ο σημερινός έφηβος ψάχνει τη χαρά της ζωής εκεί που δεν υπάρχει, παγιδεύεται και κατόπιν δε μπορεί καθόλου να βρει τη χαρά εκεί που υπάρχει, δηλαδή στην εμπιστοσύνη και την αγάπη. Δεν έχει αληθινούς παιδαγωγούς (το σχολείο έχει αποδυναμωθεί έντεχνα και, κατ’ εμέ, σκόπιμα), ενώ όσοι επιχειρούν να του προσφέρουν κάποια «σεξουαλική αγωγή» δε βλέπω να του λένε να αγαπά, να εμπιστεύεται, να ρισκάρει (με αυτοπεποίθηση και γενναιότητα) και να δεσμεύεται. Και φυσικά δεν τον συμβουλεύουν ποτέ να παντρεύεται!... Ή, έστω, να προσανατολίζεται προς το γάμο, να στοχεύει στο γάμο, που θα αποτελέσει τη θεραπεία όλων των παραπάνω, όταν βέβαια λειτουργεί σωστά. Αλλά πώς θα λειτουργήσει σωστά, όταν ο άνθρωπος παιδαγωγείται να έχει έναν εγωισμό φουσκωμένο σα μπαλόνι (δήθεν, για να μην τον υποτιμούν), άρα δε μπορεί να αγαπήσει, να θυσιαστεί, να υπακούσει ή έστω ν’ ακούσει τον άλλο (παρά μόνο όταν νιώθει ότι έχει εξασφαλίσει αντάλλαγμα), ενώ από κάθε μεριά όλοι βομβαρδιζόμαστε με φαντασιώσεις συζυγικής απιστίας;

Τι περίεργο! Δε βλέπουμε καμιά Παγκόσμια Ημέρα Γάμου ή Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Μοιχείας ή Κατά των Διαζυγίων Για Ψύλλου Πήδημα… Πώς κι έτσι;

★ ✟ . ✿⋰⋱☆⋰⋱★⋰⋱✿ ♒ . ✟ . ♒ ☆ ❤ ★

Άραγε οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού, που μελέτησαν ή και έζησαν όλες τις πνευματικές καταστάσεις και που η διδασκαλία τους είναι θεμέλιο του πολιτισμού μας, τι γνώμη έχουν για τα παραπάνω;

Από τους αγίους (που είναι, κατ’ ουσίαν, θεραπευτές της ανθρώπινης ψυχής), αυτή η σεξουαλική επιδημία χαρακτηρίζεται πορνεία. Πριν εξοργιστείτε, να εξηγήσουμε το θέμα: οι άγιοι διδάσκαλοι της πνευματικής μας παράδοσης δεν κατακρίνουν ποτέ τον άνθρωπο, δεν τον απορρίπτουν ποτέ, αλλά χαρακτηρίζουν τις πράξεις για να μπορούν να βοηθήσουν να γιατρευτεί από τα ψυχικά του τραύματα. Μιλάω για τραύματα ηθικής προέλευσης, όχι νευρολογικής. Ο αμαρτωλός είναι θύμα της αμαρτίας, όχι εγκληματίας.

«Πορνεία» στη γλώσσα της Εκκλησίας (δηλ. όχι του παπά της ενορίας απλώς, αλλά εκείνων των σοφών και αγίων θεραπευτών), δεν ονομάζεται το επάγγελμα της πόρνης, αλλά η σεξουαλική δράση που δεν εντάσσεται σε μια σχέση ολοκληρωτικής αγάπης και ισόβιας δέσμευσης. Η επαγγελματίας πόρνη ονομάζεται έτσι, επειδή το επάγγελμά της περιλαμβάνει τέτοιες πράξεις. Πορνεία δεν ασκεί μόνο η πόρνη, αλλά και οι πελάτες της φυσικά.

Λοιπόν, η αποσύνδεση του σεξ από την απόλυτη αγάπη και την πραγματική και ολοκληρωτική ενότητα με τον άλλο, και η μετατροπή του σε μέσο απόλαυσης προσωρινής ηδονής, αυτό χαρακτηρίζεται πορνεία από την Εκκλησία. Ακριβώς δηλαδή αυτό που συμβαίνει σήμερα στο μυαλό και την ψυχή κάθε έφηβου. Οι έφηβοι δεν είναι ανήθικοι (αντίθετα, αναζητούν την ηθική, αλλά δεν ξέρουν πώς), είναι θύματα μιας πονηρής προπαγάνδας. Οι ελάχιστοι που αντιστέκονται, συνήθως υφίστανται ψυχολογικό πόλεμο (100% ρατσιστικό) ως «καθυστερημένοι» και συντηρητικοί, δηλ. θεωρούνται περίπου πνευματικά ανάπηροι ή συκοφαντούνται ως υποκριτές, ιδίως αν προστατεύουν την – ψυχική και σωματική – αγνότητά τους επειδή είναι πιστοί χριστιανοί.

Η πορνεία (μια δίψα για σεξουαλική ηδονή) εμποδίζει τον άνθρωπο να ερωτευτεί πραγματικά και μερικές φορές αυτή είναι που τον κάνει στ’ αλήθεια συναισθηματικά ανάπηρο και φοβισμένο. Εξηγώ: όταν βλέπω μια ημίγυμνη τηλεπαρουσιάστρια ή τραγουδίστρια (pop ή rock star) ή barwoman, τι βλέπω στ’ αλήθεια; Ένα κομμάτι σάρκα για κατασπάραγμα. Ή, αντίθετα (αν είμαι ηθικιστής), ένα πλάσμα άξιο για περιφρόνηση. Όχι ένα συνάνθρωπο, μια αδελφή μου, που σίγουρα έχει χαρές, λύπες, ανάγκες (όχι σεξουαλικές), πληγές, φόβους κ.τ.λ. Όχι κάποιον που με συγκινεί να του μιλήσω, να τον αγαπήσω και τελικά να τον βοηθήσω. Όταν όμως αυτή η ματιά προς τον άλλο γίνεται εθισμός (που ήδη έχει γίνει), η αγάπη εξορίζεται από τη ζωή μας. Και ήδη έχει εξοριστεί. Δε βρίσκουμε λόγο πια ν’ αγαπήσουμε τον πλησίον. Μήπως κάνω λάθος;

Αυτή η απουσία της αγάπης είναι η κόλαση. Η ανιδιοτελής αγάπη και συγχώρηση (άλλη μια λέξη που προκαλεί φρίκη στο μπερδεμένο και πελαγωμένο άνθρωπο του σήμερα) φέρνει την αληθινή και μόνιμη χαρά και είναι ο παράδεισος. Βέβαια, ο Χριστός και οι άγιοί μας είπαν πως η κόλαση και ο παράδεισος συνεχίζονται στην αιωνιότητα, σε βαθμό ασύλληπτο από κάθε φαντασία. Είπαν επίσης πως συνδέονται άμεσα με την αγάπη μας στο Θεό, δηλ. την ανταπόκρισή μας στην αγάπη που έχει έτσι κι αλλιώς ο Θεός για μας. Αυτό το θέμα (η αγάπη στο Θεό) είναι άλλος ένας στόχος, που τον πυροβολούν κάθε στιγμή εκείνοι που ελέγχουν τη ζωή μας και κατευθύνουν τη σκέψη μας. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν χωρίς ν’ ακούσουν τίποτα για την αγάπη του Θεού ή για την αγάπη προς το Θεό – εκτός αν είναι ο απρόσωπος «θεός» του βουδισμού ή του ινδουισμού, δηλ. ένα «κομμάτι του εαυτού μας», ένα εγωιστικό είδωλο, που αυτό, μάλιστα, προωθείται με όλα τα μέσα, μαζί με τη γιόγκα και την αστρολογία… Άλλο θέμα αυτό όμως.

Κάποιος ξένος καλλιτέχνης είπε σε μια συνέντευξη: «Αγαπάω πολύ τις γυναίκες. Όλη μου τη ζωή κολυμπάω σε γυναικείους κόλπους». Έχω να του πω ταπεινά ότι στην πραγματικότητα δεν αγαπάει, παρά μόνο τον εαυτό του και μάλιστα ένα συγκεκριμένο σημείο του εαυτού του. Φυσικά, δε θέλω να τον κατακρίνω. Αλλά πρέπει να πω πως έχει πάρει λάθος δρόμο, το δρόμο που προωθείται πλέον από όλα τα μέσα.

Δε θα μπω στο θέμα, κατά πόσον η «σεξουαλική επανάσταση» της δεκαετίας του 1950 διαμόρφωσε τους σημερινούς γονείς, που γέννησαν τους σημερινούς έφηβους. Θυμηθείτε τις κωμωδίες της δεκαετίας του 1980: ταινίες για εφηβικό κοινό, όπου όλα τα «αστεία» ήταν σεξουαλικά. Δυο γενιές μετά το 1950 μεγαλώνουμε τους έφηβους που στρέφονται – όπως είπα – γύρω από δύο άξονες: το σεξ και το θάνατο.

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Δευτ Νοέμ 25, 2013 10:44 am

Πολύ καλό, εμπεριστατωμένο και άρτια δομημένο κείμενο.
Ας ελπίσουμε πως θα διαβαστεί από πολλούς.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Νοέμ 25, 2013 2:32 pm

Προβληματίστηκα, που να το βάλλω αυτό το θέμα, στα Αμαρτήματα μαζί με τις "Προγαμιαίες Σχέσεις" ή στους Προβληματισμούς για να το συζητήσουμε; Τελικά το έβαλα εδώ, επειδή θεωρώ ότι το θέμα αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση.

Πράγματι η σύγχρονη κοινωνία σπρώχνει τους νέους σε μια εντελώς υλιστική θεώρηση της ζωής κι απ' την άλλη τους δημιουργεί ένα μεταφυσικό προβληματισμό, για το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και τι είδους ζωή είναι αυτή. Οι περίεργες ερμηνείες της μετά θάνατον ζωής, που προβάλλονται, δίνουν την αίσθηση ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο περίπου όμοια με αυτή που ζούμε σήμερα, ανεξάρτητα από το τρόπο που ζούμε αυτή τη ζωή. Η απατηλή αυτή εικόνα δεν βοηθά πρώτον στο να κατανοήσουν την πολυτιμότητα κάθε στιγμής της παρούσας ζωής και δεύτερον στο να αγωνιστούν να τηρήσουν το θέλημα του Θεού στην παρούσα ζωή για να κερδίσουν μια θέση στη Βασιλεία Του στη μέλλουσα.

Όμως, είναι δικαιολογία για τον καθένα μας, επομένως και για τους νέους, το "αμάρτησα, επειδή παρασύρθηκα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα". Ο "κόσμος" ήταν πάντοτε παρόν και πάντοτε προσπαθούσε, προβάλλοντας τα "θέλγητρά" του, ν΄αποσπάσει τους νέους από τον πνευματικό τους αγώνα και να τους αφαιρέσει ότι πολυτιμότερο έχουν, δηλαδή την αγνότητα της σκέψης και την παρθενία του σώματος τους. Η Αγία Αικατερίνα, που τιμούμε σήμερα τη μνήμη της, μεγάλωσε μέσα στα πλούτη, σε ειδωλολατρικό περιβάλλον και με εξαιρετική, αλλά μη Χριστιανική μόρφωση. Επίσης οι Χριστιανοί στην εποχή της διώκονταν για την πίστη τους και απειλούνταν με θάνατο. Όμως εκείνη για τον Θείο Έρωτα αποφάσισε ν΄απαρνηθεί τα "θέλγητρα" του κόσμου και ν' αψηφήσει την απειλή του θανάτου. Τόση ήταν η αγάπη της στο Χριστό, ώστε με τη βοήθεια της Θείας Χάριτος κατάφερε να πείσει 150 ρήτορες, τον Άγιο Πορφύριο με 200 στρατιώτες και τη σύζυγο του κυβερνήτη (βασιλιά) της Αλεξάνδρειας, Αγία Βασίλισσα, οι οποίοι αμέσως θυσιάστηκαν για την πίστη τους.

Επομένως, αυτό που μας φταίει σήμερα δεν είναι το περιβάλλον που μεγαλώνουμε, άλλωστε ακόμη δεν απειλούμαστε με θάνατο για την πίστη μας, αλλά ο Θείος Έρωτας, δηλαδή η Αγάπη στο Χριστό με όλη την ψυχή και όλη τη διάνοια και πραγματικά πάνω απ' όλα.

Η Αγάπη στο Χριστό δεν μένει χωρίς ανταπόκριση και μόνο με την ελπίδα της μετά θάνατον ανταπόδοσης. Ο Χριστός γεμίζει την καρδιά, όσων Τον Αγαπούν με τον τρόπο της Αγίας Αικατερίνας, με τη Χάρη Του και τους κάνει να ζουν (κατά δύναμιν) από αυτή τη ζωή μια πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.

Παρ' ότι προσωπικά δεν έχω καταφέρει να νοιώσω ούτε μια τόση δα φλογίτσα απ' αυτόν τον Έρωτα, νοιώθω εκστατικός στις περιγραφές των Αγίων που τον έζησαν, όπως ο Βασιλιάς Σολομών (Άσμα Ασμάτων), ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος (με τα ποιήματά του), ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (περί Αγάπης Λόγος) και τόσοι άλλοι ακόμη και σύγχρονοι όπως ο Γέροντας Παΐσιος, ο Γέροντας Πορφύριος, ο Γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ, αλλά και όλοι αυτοί οι "τρελλοί" που γεμίζουν την έρημο του Αγίου Όρους.

Είναι βέβαιο ότι, ο ανθρώπινος έρωτας και ιδίως η σκέτη σαρκική πλευρά του, δεν είναι παρά ένα φτηνό υποκατάστατο του Θείου Έρωτα, και δεν μπορεί να τον φτάσει (αν η σύγκριση δεν είναι βλασφημία) ούτε στο 1/1000στο του.

Το θέμα είναι, πως εμείς οι χλιαροί σημερινοί Χριστιανοί να πείσουμε τους νέους, ότι υπάρχει ο Θείος Έρωτας, που αξίζει να θυσιάσει κάποιος τα πάντα γι αυτόν, όταν μας βλέπουν συμβιβασμένους στη μιζέρια μας; Το μόνο που μας μένει είναι, με ειλικρίνεια να ομολογήσουμε στους νέους τη μικρότητά μας και τις ελλείψεις μας και να τους παροτρύνουμε να κοιτάξουν ψηλά προς το Χριστό και τους Αγίους, τους παλιότερους και τους σύγχρονους, για να βρουν έμπνευση και ελπίδα, επειδή "τα νειάτα είναι πλασμένα για τον ηρωισμό", τα ωραία και τα μεγάλα και δεν τους αξίζει η μοίρα που τους επιφυλάσσει η σύγχρονη κοινωνία με τα χάλια της.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Δευτ Νοέμ 25, 2013 4:58 pm

Νίκο μου, πιστεύω πως έχεις δίκιο σε όσα ανέφερες.
Θα ήθελα να προσθέσω πως στη σημερινή εποχή της υπερκατανάλωσης και του λεγόμενου «άκρατου καπιταλισμού», κάθε έννοια συγκράτησης έχει ποδοπατηθεί μπροστά στο βωμό του κέρδους. Αν θέλεις να φας κρέας, πρέπει να το φας ανεξάρτητα από ποια ημέρα είναι. Αν θέλεις αυτοκίνητο πρέπει να το έχεις ανεξάρτητα από το αν μπορείς να το αγοράσεις. Ο βομβαρδισμός του σήμερα προς κάθε άνθρωπο με άξονα το σεξ, έχει να κάνει με την καταπολέμηση κάθε αισθήματος αντίστασης. Οι «αγορές» χρειάζονται πελάτες και αυτοί πρέπει να είναι έτοιμοι να καταναλώσουν σε κάθε ευκαιρία. Αν δείξουν εγκράτεια στο ένα, τότε θα δείξουν και στο άλλο και τα «αγαθά» θα μείνουν απούλητα.
Το όλο θέμα είναι πολυσχιδές και χρειάζεται αρκετή περίσκεψη για να αντιμετωπιστεί. Οι πανταχόθεν βολές κατά της Εκκλησίας με κάθε υπαρκτή (αλλά κυρίως ανύπαρκτη) ευκαιρία δηλώνουν πως για τον καπιταλισμό κάθε φωνή που διδάσκει την εγκράτεια πρέπει να καταπολεμηθεί.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Νοέμ 26, 2013 1:37 am

Το θέμα αυτό με αφορούσε προσωπικά έχοντας κόρη στην εφηβεία και γι' αυτό άλλωστε το ανέβασα. Το πώς σκέφτεται ο έφηβος, ο ψυχισμός του, ήταν ανέκαθεν ο ίδιος. Οι συνθήκες μοναχά αλλάζουν. Η γενετήσια ορμή ξυπνούσε πάντα στον έφηβο, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Όμως, δεν έχει αλλάξει και κάτι άλλο. Και αυτό είναι, η αλήθεια του Ευαγγελίου, το ότι ο Χριστός ενσαρκώθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτή την αλήθεια, πρέπει να βίωσει ο έφηβος από την παιδική ηλικία. Η συμβολή του σωστού χριστιανού γονιού, είναι καθοριστική σ' αυτό. Αν το καταφέρει αυτό, τότε να είναι σίγουρος ότι θα δει το παιδι του ως έφηβος πια και έχοντας το Χριστό μέσα του, να κάνει τις σωστές επιλογές τόσο στις φιλίες του, όσο και στις σχέσεις του με το άλλο φύλο. Οι συναναστροφές σ' αυτή την ηλικία είναι το Α και το Ω για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και την περαιτέρω πορεία προς την ενηλικίωση. Γιατί αν συναναστραφεί άτομα της ηλικίας του που επικεντρώνονται μόνο στα θέματα του σεξ και του θανάτου όπως αναφέρθηκε στο άρθρο, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει και ο ψυχικός και ο πνευματικός θάνατος. Γιατί πέραν της απομάκρυνσης του εφήβου από τη σωτηρία που είναι το πρώτιστο (άσχετα αν πολλοί δεν το λαμβάνουν υπόψη) θα έχουμε ως αποτέλεσμα και την καταστροφή της ψυχικής υγείας του.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Σεξ στην εφηβεία (Θεόδωρου Ρηγινιώτη)

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Νοέμ 27, 2013 10:15 pm

Η χαρά του έρωτα



Tην Kυριακή 26 Mαΐου 2013 μεταδόθηκε από την ET-1 η εκπομπή "APXONTAPIKI" με θέμα: «H XAPA TOY EPΩTA».
O υπεύθυνος και παρουσιαστής της εκπομπής Mητροπολίτης Δημητριάδος Iγνάτιος, ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη και συζητά με τον π. Bαρνάβα Γιάγκου για την αγάπη, τον έρωτα και το sex μέσα από τα μάτια των παιδιών και τη χριστιανική διδασκαλία. Mια εκκλησιαστική προσέγγιση της σεξουαλικότητας των εφήβων και των νέων.
Στην εκπομπή φοιτητές απαντούν στις ερωτήσεις:
«Έχει καμία σχέση ο Θεός με τον έρωτα;» και «Έχει διαφορά ο έρωτας από το sex;»

Πηγή: synodoiporia : youtube


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες