Βίοι Αγίων

[Athanasios]

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 2006


ΙΟΥΝΙΟΣ


1 ΠΕΜ +ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ,ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ,ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ
2 ΠΑΡ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ,ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤ.
3 ΣΑΒ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ,ΠΑΥΛΗΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ
4 ΚΥΡ +ΠΑΤ.Α' ΟΙΚ.ΣΥΝ.ΜΑΡΘΑΣ, ΜΑΡΙΑΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΛΑΖΑΡΟΥ
5 ΔΕΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΙΕΡΟΜ,ΤΥΡΟΥ ΙΕΡΟΜ,ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ
6 ΤΡΙ ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ΗΓΟΥΜ,ΔΑΛΜΑΤΩΝ,ΑΤΤΑΛΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
7 ΤΕΤ ΘΕΟΔΟΤΟΥ ΙΕΡΟΜ.,ΖΗΝΑΙΔΟΣ ΜΑΡΤ.,ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗΣ ΟΣΙΑΣ
8 ΠΕΜ ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ,ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨ.ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡ.
9 ΠΑΡ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
10 ΣΑΒ +ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ,ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΝΗΣ Μ.
11 ΚΥΡ +ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ ΑΠΟΣΤ.
12 ΔΕΥ +ΑΓ.ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΟΣ.,ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΘΩ
13 ΤΡΙ ΑΚΥΛΙΝΗΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ,ΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΥ ΑΥΤΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ.
14 ΤΕΤ ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ ΠΡΟΦ.,ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΚΝ/ΛΕΩΣ
15 ΠΕΜ ΑΜΩΣ ΠΡΟΦ.,ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΟΣ.,ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ
16 ΠΑΡ ΤΥΧΩΝΟΣ ΕΠΙΣΚ. ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ, ΤΩΝ ΕΝ ΛΕΣΒΩ ΑΓΙΩΝ
17 ΣΑΒ ΙΣΑΥΡΟΥ, ΜΑΝΟΥΗΛ,ΣΑΒΕΛ,ΙΣΜΑΗΛ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
18 ΚΥΡ +Α' ΜΑΤΘΑΙΟΥ.(ΑΓ ΠΑΝΤΩΝ),ΛΕΟΝΤΙΟΥ,ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ
19 ΔΕΥ +ΙΟΥΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ,ΖΗΝΩΝΟΣ ΜΑΡΤ.,ΖΩΣΙΜΟΥ ΟΣ.
20 ΤΡΙ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ
21 ΤΕΤ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΜΑΡΤ.,ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ ΕΠ. ΙΚΟΝΙΟΥ,ΝΙΚΗΤΑ ΝΕΟΜ.
22 ΠΕΜ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΣΑΜΟΣΑΤΩΝ,ΖΗΝΩΝΟΣ,ΖΗΝΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
23 ΠΑΡ ΑΓΡΙΠΠΙΝΗΣ,ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ
24 ΣΑΒ +ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ,ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
25 ΚΥΡ +Β'.ΜΑΤΘΑΙΟΥ,(ΚΛΗΣΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ),ΦΕΒΡΙΩΝΑΣ, ΟΡΕΝΤΙΟΥ
26 ΔΕΥ ΔΑΥΙΔ ΤΟΥ ΕΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ,ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΠΙΣΚ.ΓΟΤΘΙΑΣ
27 ΤΡΙ ΣΑΜΣΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥ,ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
28 ΤΕΤ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨ.ΚΥΡΟΥΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ
29 ΠΕΜ +ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ
30 ΠΑΡ +ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ



Ο άγιος Ιουστίνος γεννήθηκε στη Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης στις αρχές του 2ου αι. Οι γονείς του, Έλληνες ειδωλολάτρες, φρόντισαν ώστε ο Ιουστίνος να λάβει εξαιρετική θεολογική αλλά και φιλοσοφική μόρφωση, η οποία ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να δώσει απάντηση στα ερωτήματα που έθετε η ανήσυχη ψυχή του. Ο Θεός βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των αναζητήσεών του, ανταποκρίθηκε θαυμαστά. Κάποια ημέρα πού ο Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, ο οποίος ήταν βαθύτατα καταρτισμένος στις αλήθειες των Θείων Γραφών κι έτσι μετά το διάλογο δίδαξε στον άγιο τη χριστιανική διδασκαλία. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος Πίος, ο Ιουστίνος μετέβη στη Ρώμη, όπου παρέδωσε στον αυτοκράτορα απολογία, στην οποία εξέθετε τις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού και αναιρούσε όλες τις εναντίον των χριστιανών κατηγορίες και αποδείκνυε την πλάνη των ειδώλων, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα από την Αγία Γραφή. Δια την ενέργειά του αυτή, εκλήθη και Απολογητής. Η χριστομίμητη όμως δράση του Ιουστίνου, ο οποίος δεν έπαυε να κηρύττει το λόγο του Θεού και να συγγράφει έργα απολογητικού και ποιμαντικού χαρακτήρα, προκάλεσε τη μήνιν των ειδωλολατρών. Για το λόγο αυτό ο μέγας φιλόσοφος και ευσεβής χριστιανός συνελήφθη και αφού υπέστη διάφορα βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε το 165 , αναδεικνυόμενος όχι μόνο απολογητής της ορθόδοξης πίστης αλλά και αθλοφόρος μάρτυρας.

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ



Ο άγιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 8ο αι. Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη και ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι οι οποίοι γαλούχησαν τον γιο τους στον Χριστιανισμό. Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη, έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον εικονομάχο και δυσεβή αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε`, τον Κοπρώνυμο. Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν παιδεία. Γρήγορα όμως αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στον Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην άσκηση και τη μελέτη των Θείων Γραφών. Όμως ο αυτοκράτορας τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α`, υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον Νικηφόρο. Όντως την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο. Θρόνος όμως που εκείνη την εποχή ισοδυναμούσε με Γολγοθά. Έδωσε σκληρούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας, ο ασεβής Λέων Ε`, ο Αρμένιος, ξέσπασε μεγάλος και απηνής διωγμός κατά των εικονολατρών. Η αγέρωχη στάση και εμμονή του Νικηφόρου στην προστασία της Ορθοδοξίας, προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος τον απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και τελικά, ταλαιπωρημένος παρέδωσε στο δίκαιο μισθαποδότη Θεό το πνεύμα του στις 2 Ιουνίου 822.

[Athanasios]

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΡΘΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ



Οι αγίες Μάρθα και Μαρία μαζί με την αδελφό τους Λάζαρο αποτελούσαν μία από τις πλέον αγαπημένες οικογένειες του Κυρίου. Το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει τη Μαρία να απορροφάται από τη διδασκαλία του Ιησού, ενώ η Μάρθα ησχολείτο περισσότερο με τις κοσμικές λεπτομέρειες. Η Μαρία επίσης άλειψε με βαρύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού και εν συνεχεία το σπόγγισε με την παρθενική της κόμη. Μετά την σταύρωση και την ανάσταση του Κυρίου αφιερώθηκαν στη διδασκαλία και διάδοση των λόγων Του και υπήρξαν διακεκριμένα μέλη της πρώτης χριστιανικής κοινωνίας. Εκοιμήθησαν ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία.

[Athanasios]

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ


Ο όσιος Ιλαρίων καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε τον 9ο αι. Οι γονείς του, Πέτρος και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με την ορθόδοξη πίστη. Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών. Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τούς αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής. Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του οσίου. Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του. Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, υπέστη αγόγγυστα και με θαυμαστή καρτερία περιορισμούς σε απομακρυσμένες Μονές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες. ’ντεξε όμως, όλες τις ταλαιπωρίες «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού», ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Κύριο, που τον αξίωσε να μείνει αλύγιστος στις επάλξεις του αγώνα. Μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, επέστρεψε στη Μονή του, έζησε τρία ακόμη χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 70 ετών.

[Athanasios]

Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ



Η αγία Καλλιόπη, έζησε στα μέσα του 3ου αι. στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά, αλλά και τα πλούσια ψυχικά και πνευματικά χαρίσματά της. Απέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε πρόταση γάμου γιατί είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Χριστό, τη διδασκαλία του Θείου Λόγου Του και τη διακονία και παραμυθία των ασθενών και πασχόντων αδελφών της. Στο φοβερό διωγμό πού εξαπέλυσε ο διώκτης των χριστιανών Δέκιος, η Καλλιόπη συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στον τοπικό άρχοντα, ο οποίος θαύμασε την ομορφιά της, προσπάθησε με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να την δελεάσει και να την σύρει στην ανόσια ζωή των ψυχοφθόρων ηδονών και της μισητής ειδωλολατρίας. Όμως η αγία με ηρωική σταθερότητα, εμμονή και αγωνιστικό φρόνημα, ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Εξοργισμένος ο τύραννος διέταξε να την υποβάλλουν σε φοβερά βασανιστήρια και τελικά να την αποκεφαλίσουν χαριζόντάς της την ουράνια και άφθαρτη δόξα.

[Athanasios]

Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ



Η αγία μάρτυς Αντωνίνα, ήταν μία χριστιανή παρθένος, η οποία αποτελούσε ένα τηλαυγή αστέρα της κωμόπολης Καρδάμου, όπου και γεννήθηκε. Προικισμένη με εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, ζούσε με εγκράτεια, σεμνότητα και έθεσε όλες τις δυνάμεις και τις οικονομίες της στη διακονία, την περίθαλψη και ανακούφιση των πτωχών και δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η χριστιανική της διαγωγή και συμπεριφορά, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φύστο, ο οποίος τη συνέλαβε και την ανέκρινε. Η Αντωνίνα με ακατάβλητο φρόνημα ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κάλεσε τον Έπαρχο να μετανοήσει και να βαπτισθεί χριστιανός. Απογοητευμένος ο έπαρχος, επειδή όλες του οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό και γνωρίζοντας ότι η αγία έδιδε μεγάλη βαρύτητα στην παρθενική της τιμή, διέταξε να την ρίξουν σε κάποιο πορνείο. Η θερμή προσευχή της παρθένου, προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό με αποτέλεσμα οι ίδιες οι γυναίκες να την διώξουν απ` αυτό. Ο Φύστος την επανασυνέλαβε και την έριξε σε κάποιο άλλο πορνείο. Κάποιος όμως χριστιανός ονόματι Αλέξανδρος, επισκέφθηκε το πορνείο και τη φυγάδευσε δανείζοντάς τής τα δικά του ρούχα. Έξαλλος ο Φύστος όταν πληροφορήθηκε το γεγονός διέταξε την άμεση σύλληψή τους. Μετά την απολογία τους διέταξε το σκληρό βασανισμό τους. Αφού τούς ακρωτηρίασαν, τους άλειψαν με πίσσα και έριξαν τα σώματά τους στη φωτιά, χαρίζοντάς τους και στεφάνους του μαρτυρίου.

[Athanasios]

Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΗ


Η αγία Ακυλίνη, η οποία καταγόταν από οικογένεια αρχοντική και εύπορη της Παλαιστίνης, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σε ηλικία μόλις πέντε ετών, βαπτίσθηκε από τον Επίσκοπο Ευθάλιο. Σ` αυτό βοήθησε και ο πατέρας της Ευθάλιος, ο οποίος δημιούργησε και κατάλληλες συνθήκες, ώστε η κόρη του να παραμείνει σταθερή στη χριστιανική πίστη, ενισχύοντας ποικιλοτρόπως το φρόνημά της. Έτσι σε νεαρή ακόμη ηλικία η Ακυλίνη άρχισε να κηρύττει και να διδάσκει με ζέση, το λόγο του Θεού και συναναστρεφόμενη με θυγατέρες ειδωλολατρών κατόρθωσε να προσελκύσει πολλές εξ αυτών στην ορθόδοξη πίστη. Παράλληλα παροιμιώδης στάθηκε η επίδοσή της σε έργα φιλαλληλίας, φιλανθρωπίας και παραμυθίας. Η λαμπρή της αυτή δράση, καταγγέλθηκε στον ανθύπατο Ουλοσιανό, ο οποίος αφού τη συνέλαβε, προσπάθησε με κάθε τρόπο να την αναγκάσει να απαρνηθεί την πίστη της. Η αγία όμως παρέμεινε ακλόνητη και με παρρησία, αν και νεαρό κορίτσι, ομολόγησε την πίστη της στον Θεό. Εξοργισμένος ο ανθύπατος τη χτύπησε βίαια στο πρόσωπο ώστε η αγία πλημμύρισε από αίματα. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος καταντροπιασμένος ο Ουλοσιανός που δεν κατόρθωσε να κάμψει την πίστη ενός αδύναμου κοριτσιού, διέταξε να την αποκεφαλίσουν κατατάσσοντάς την στο «περικείμενον νέφος μαρτύρων και αγίων».

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ



Ο άγιος Μεθόδιος, καταγόταν από αρχοντική και ενάρετη οικογένεια, η οποία τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις εντολές και τα προστάγματα της Ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας. Γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας και έφθασε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκρατορίας Λέοντος του Ε`, για να αναλάβει κάποια υψηλή πολιτική υπηρεσία, λόγω της μεγάλης του μορφώσεως, της ευφυΐας του και των λοιπών διοικητικών ικανοτήτων του. Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, όταν τον γνώρισε τον εκτίμησε και προσπάθησε με διάφορες περιποιήσεις και υποσχέσεις να τον πάρει με το μέρος του για να τον χρησιμοποιήσει σε διάφορες εμπιστευτικές αποστολές. Όμως ο Μεθόδιος τον εγκατέλειψε αμέσως, όταν κατάλαβε τη σκληρή και ανίερη πολιτική του έναντι των αγίων Εικόνων. Εξοργισμένος ο αυτοκράτορας, τον φυλάκισε μέσα σε κάποιο τάφο μαζί με δύο ληστές. Αργότερα όμως επειδή ο άγιος του εξήγησε κάποιο δύσκολο χωρίο σχετικά με τις απόκρυφες επιστήμες, τον αποφυλάκισε και τον έθεσε υπό επιτήρηση. Μετά το θάνατο του Θεοφίλου και επί των ημερών της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, ο Μεθόδιος εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Επί της Πατριαρχίας του καθιερώθηκε η εορτή της Ορθοδοξίας με πανηγυρικό τρόπο την πρώτη Κυριακή των Νηστειών, ενώ έγινε με αυτοκρατορικές τιμές η ανακομιδή των σεπτών λειψάνων των προμάχών και υπερασπιστών της Ορθοδοξίας Πατριάρχου Νικηφόρου και Θεοδώρου του Στουδίτου. Εκοιμήθη ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία και ετοιμάτο πολύ στην Βασιλεύουσα, ως ο Πατριάρχης του Θριάμβου της Ορθοδοξίας.

[Athanasios]

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

Ο άγιος Νικήτας, γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1716, από πλούσιους γονείς. Ο πατέρας του ήταν δημογέροντας του νησιού, έπεσε όμως στη δυσμένεια των Τούρκων και για να αποφύγει τις τιμωρίες, εξισλαμίσθηκε με όλη του την οικογένεια και μετακόμισε στη Ρόδο. Εκεί ο μικρότερος γιος, ο Μεχμέτ, πληροφορήθηκε ότι κάποτε ήταν χριστιανός και τον έλεγαν Νικήτα. Αμέσως μετά, σε ηλικία 14 ετών ο Νικήτας πήγε στη Νέα Μονή της Χίου όπου στον ηγούμενο εξομολογήθηκε την περίπτωσή του. Ο ηγούμενος τον παρέπεμψε στον εφησυχάζοντα πρώην Θηβών Μακάριο, ο οποίος τον μύρωσε και του έδωσε χρήσιμες συμβουλές. Ο Νικήτας παρέμεινε στη Μονή κατηχούμενος και εκεί τον κατέλαβε ο πόθος τού μαρτυρίου και με τις συμβουλές του περίφημου ασκητή Ανθίμου Αγιοπατερίτη και την ευχή και την ευλογία των άλλων πατέρων, αναχώρησε για τη Χίο. Όταν έφθασε του ζητήθηκε από τούς Τούρκους ο κεφαλικός φόρος τον οποίο ο Νικήτας δεν μπορούσε να καταβάλλει. Τότε τον παρέλαβε ο Τούρκος υπάλληλος για να τον οδηγήσει στη φυλακή στη θέση Βουνάκι. Στο δρόμο τούς συνάντησε κάποιος ιερέας και χαιρέτησε τον Νικήτα με το όνομα Μεχμέτ. Όταν ο Τούρκος άκουσε και έμαθε περί τίνος πρόκειται τον οδήγησε στον Αγά. Εκεί ο Νικήτας ομολόγησε με παρρησία την πίστη του παρά τις πιέσεις και τις απειλές των Τούρκων για να τον συγκρατήσουν στη θρησκεία τους. Επειδή όμως δεν το κατόρθωσαν τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια τα οποία διήρκησαν δέκα ημέρες. Στο τέλος τον αποκεφάλισαν στις 21 Ιουνίου 1732 σε ηλικία 17 ετών, χαρίζοντάς του τον στέφανο του μαρτυρίου και την ουράνια δόξα.