Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας

[Κωνσταντίνα]

Αυτό που πιστεύω είναι ότι οι περισσότεροι από μας δε μάθαμε να κοινωνούμε κάθε εβδομάδα (έτσι μάθαμε τον εαυτό μας, συνδέεται με την καλοπέραση κι αυτό, καλομάθαμε ή ...κακομάθαμε; ) :mellow: Οπότε στο γάμο, ένας λόγος παραπάνω.. Έτσι, δε νομίζω ότι είναι τόσο θέμα γάμου, όσο νοοτροπίας. Υπάρχει πραγματική λαχτάρα για το ποτήρι της ζωής; Νομίζω λίγοι την έχουν

[Νίκος]

Η Θεία Κοινωνία μας δίνει δύναμη και κουράγιο στον καθημερινό μας αγώνα. Εγώ βλέπω το μια φορά το μήνα εφικτό ακόμη και για τα νέα ζευγάρια, αρκεί να συμφωνεί κι ο Πνευματικός σας.

Όσο για τη λαχτάρα, αυτή προέρχεται από την ένταση του Πνευματικού αγώνα. Δεν πρέπει ν' αφήνουμε τον εαυτό μας να κυριευτεί από την ακηδία και την απογοήτευση. Θυμηθείται την πρώτη φορά που κοινωνήσατε μετά από μια έντονη μετά δακρύων εξομολόγηση. Αυτή την αίσθηση της Χάριτος και του Φωτός που τυλίγει τα πάντα, έστω και για λίγο, αυτή την αίσθηση ότι πετάς, ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για τον Κύριο, κι όλους τους ανθρώπους. Δεν λαχταράτε να νοιώσετε ξανά έτσι; Εγώ κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Αλλά δυστυχώς κρατάει τόσο λίγο. Γιατί είμαστε αμαρτωλοί και δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πολύ το Χριστό μέσα μας.

Τ´αποτελέσματα όμως της τακτικής Θείας Κοινωνίας είναι ορατά στη ζωή μας, κι αν εμείς δεν τα βλέπουμε γιατί γίνονται σταδιακά κι όχι ξαφνικά, τα βλέπουν οι άλλοι.

[stratis]

Η Θεία Κοινωνία μας δίνει δύναμη και κουράγιο στον καθημερινό μας αγώνα. Εγώ βλέπω το μια φορά το μήνα εφικτό ακόμη και για τα νέα ζευγάρια, αρκεί να συμφωνεί κι ο Πνευματικός σας.

Γιατί ρε Νίκο τέτοιοι περιορισμοί; 1 φορά το μήνα! Αν θέλει να κοινωνήσει κανείς, κοινωνά. Δεν κατανοώ τους περιορισμούς στους παντρεμένους. Ο πνευματικός έχει δώσει τη σχετική οδηγία περί αποχής πριν και μετά τη Θεία Κοινωνία. Γνωρίζω ζευγάρια με συγκατάθεση του πνευματικού να κοινωνούν όσο συχνά το θέλουν τηρώντας βέβαια κάποια πράγματα. Συνήθως είναι 3 ημέρες -αυτό έχει και βιβλική υποστήριξη στην Π.Δ. όταν ο Θεός καλούσε τους Ιουδαίους 3 μέρες να απέχουν και την 3η μέρα έκαναν τον εξιλασμό κτλ- και μάλιστα η συνεύρεση ημέρα Παρασκευή όπως και την Τετάρτη, που είναι αυστηρή νηστεία γιατί πέθανε ο Χριστός θεωρείται αμαρτία, όπως και το Σάββατο όπου ο Θεός αναπαύτηκε μετά τη Δημιουργία αλλά και την Κυριακή, που είναι η ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου. ’ρα λοιπόν κάποιος που σέβεται τους θείους νόμους δεν κωλύεται από τη συνεύρεση να πάει την Κυριακή και να μεταλάβει. Και ως προς τα συζυγικά καθήκοντα έχει 3 ημέρες ελεύθερες.

Αλλού είναι το θέμα. Πού; Εδώ >

Υπάρχει πραγματική λαχτάρα για το ποτήρι της ζωής; Νομίζω λίγοι την έχουν

ΥΓ: Ευτυχώς που ο Νίκος δεν είναι κληρικός και δη πνευματικός

[dionisis]

Θυμηθείται την πρώτη φορά που κοινωνήσατε μετά από μια έντονη μετά δακρύων εξομολόγηση.

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιόν λόγο γράφεις το παραπάνω.. Δεν γνωρίζεις ότι διαβάζει πολύς κόσμος ο οποίος δεν έχει ζήσει τέτοιες καταστάσεις και αν θες του φαίνεται και παράξενο και ίσως προδιαθέτεται αρνητικά;

Αλλά δυστυχώς κρατάει τόσο λίγο. Γιατί είμαστε αμαρτωλοί και δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πολύ το Χριστό μέσα μας.

Δηλαδή πόσο λίγο; Εδώ μιλάς για τον εαυτό σου και δεν είναι η τοποθέτηση σου αυτή, κανόνας για όλους..

Τ´αποτελέσματα όμως της τακτικής Θείας Κοινωνίας είναι ορατά στη ζωή μας, κι αν εμείς δεν τα βλέπουμε γιατί γίνονται σταδιακά κι όχι ξαφνικά, τα βλέπουν οι άλλοι.

Δηλαδή... "Μα τι έγινε, κοινωνάω κάνω πνευματική ζωή αλλά δεν αισθάνομαι και τίποτα.. Μα γιατί άραγε; Έλα μωρέ, μπορεί να μην τα βλέπω εγώ τα αποτελέσματα αλλά τα βλέπουν οι άλλοι.."

[Νίκος]

Αυτά τραβάει όποιος μοιράζεται τις εμπειρίες του με τους άλλους.

Γι αυτό κι εγώ άλλη φορά δε σας λέω τίποτε προσωπικό. 8) 8)

Μόνο θεωρίες κι όποιος αντέξει.

Στρατή μου, όπιος μπορεί, είναι ευχής έργον να κοινωνά όσο πιο συχνά του επιτρέπει ο Πνευματικός του, (ούτε στα Μοναστήρια δεν κοινωνούν πιο συχνά από μια φορά τη βδομάδα). Κι αν μπορείς εσύ Στρατή κάθε βδομάδα να προγραμματίζεις αποχή τέσσερις μέρες, τότε κάντο, ιδιαίτερα αν το έτερον ήμισυ δεν μοιράζεται τις πνευματικές σου ανησυχίες. Εγώ εσάς σκέφτομαι γιατί επό κει που είστε έχω περάσει.

Διονύση, όποιος δεν έχει ζήσει τέτοιες εμπειρίες, φοβάμαι ότι δεν έχει καταλάβει τι είναι μετάνοια και Θεία Κοινωνία. Όσο για το λίγο, πες μου πόση ώρα μπορείς μετά τη Θεία Κοινωνία να κρατήσεις το νου σου προσηλωμένο στο γεγονός της Κοινωνίας με τον Κύριο, πριν αρχίσει να τρέχει από δω κι από 'κει στα γήινα και στις μέριμνες.

Και για το αν βλέπουμε εμείς την πνευματική μας πρόοδο, αν τι βλέπαμε τότε θα ´πρεπε να φοβόμαστε ότι θα πέσουμε σε υπερηφάνεια. Όσο πιο πολύ προχωρά κάποιος στην πνευματική ζωή τόσο πιο αμαρτωλός αισθάνεται.

[dionisis]

Έλα ρε Νικουλάκη...

[stratis]

Ναι ρε, έλα ρε Νικουλάκη!!!

Γι αυτό κι εγώ άλλη φορά δε σας λέω τίποτε προσωπικό.

ιδιαίτερα αν το έτερον ήμισυ δεν μοιράζεται τις πνευματικές σου ανησυχίες.

Ωπ! Στα προσωπικά σου Νίκο δεν μπορώ να επέμβω και ενδεχομένως να αντιμετωπίζεις κάποιες δυσκολίες που άλλοι αντιμετωπίζουν και άλλοι όχι. Εύχομαι όμως με υπομονή να τα καταφέρεις ώστε να προσέρχεσαι περισσότερο στο Μυστήριο μιας και τόσο το επιθυμείς. Είναι πράγματι δύσκολο στο γάμο ο ένας να μη συμμερίζεται τις πνευματικές ανησυχίες του άλλου. Έρχονται στιγμές πραγματικής σύγκρουσης όπου ο χριστιανός αντιμετωπίζεται ως φανατικός θρησκόληπτος.

[Κωνσταντίνα]

Τον βρήκατε μικρό και τον πειράζετε, κακά παιδιά

[stratis]

Ήθελα να ρωτήσω κάτι που άκουσα πριν λίγες ημέρες και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Όντως κάποιος που δεν εξομολογείται μπορεί να κοινωνήσει το βράδυ της Αναστάσεως;

Δεν είμαι κατά ή υπέρ. Απλά μου κάνει εντύπωση γιατί στην περίπτωση που ισχύει τότε κατα κάποιον τρόπο δεν καταργούνται στην πράξη ορισμένα πράγματα;

[Νίκος]

Κανείς δεν μπορεί να κοινωνήσει το βράδυ της Αναστάσεως ή οποτεδήποτε άλλοτε, αν δεν είναι προετοιμασμένος να δεχτεί το Χριστό μέσα στην καρδιά του, και να γίνει ένα μαζί Του.

Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο Χριστιανός πρέπει να κρίνει από μόνος του τον εαυτό του για το αν είναι έτοιμος να κοινωνήσει "εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αίωνιον" ή εις "κρίμα ή κατάκριμα", αλλά δεν ξέρω πόσοι από μας είναι ικανοί να μπορούν να πάρουν αυτή την απόφαση χωρίς να μεσολαβήσει η άδεια του Πνευματικού τους. Όπως καταλαβαίνεται για μας τους αμαρτωλούς και αδιάκριτους η μόνη ασφαλής οδός προς τη Θεία Κοινωνία είναι, να έχουμε την ευλογία του Πνευματικού μας, αλλιώς βάζουμε τον εαυτό μας σε μεγάλη πνευματική περιπέτεια.

Άλλωστε το βράδυ της Αναστάσεως ο Ιερέας καλεί νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, όχι προετοιμασμένους και απροετοίμαστους.