Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Θεολογικοί, φιλοσοφικοί και διάφοροι άλλοι προβληματισμοί, πάντοτε όμως με Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Αύγ 26, 2012 4:14 pm

aposal έγραψε:Τελικά είναι τόσο δύσκολο οι πλούσιοι να μπουν στον Παράδεισο, όσο αναφέρεται στην σημερινή Ευαγελική περικοπή; Και να φανταστεί κανείς ότι ο πλούσιος νέος είχε φυλάξει τους νόμους της Καινής Διαθήκης, αλλά παρ' όλα αυτά δεν αισθανόταν πλήρης. Έψαχνε το κάτι παραπάνω. Όταν όμως έμαθε πώς μπορεί να το αποκτήσει, μάλλον έχασε κι αυτά που είχε καταφέρει μέχρι τότε...


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Αύγ 26, 2012 4:14 pm

Ελένη έγραψε:Αδελφέ μου Απόστολε, προφανώς έτσι είναι γιατί αφού το είπε ο Χριστός αμφιβολία δεν χωρεί.....
Ο πλούσιος νέος δεν αισθανόταν πλήρης γιατί νομίζω δεν είχε καταλάβει τη σημασία των εντολών του Θεού...... Αν τηρούσε πραγματικά την εντολή αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν δε θα του είχε μείνει δεκάρα από τις ελεημοσύνες......... και θα είχε όντως φυλάξει τους "νόμους"...... και θα ένιωθε πλήρης..... και θα συναντούσε σε κάθε ταλαίπωρο το Θεό και θα έφτανε κάποια στιγμή να αγαπήσει και τον ίδιο το Θεό (αν και από εκεί πρέπει να ξεκινάμε, καμιά φορά πάμε αντίστροφα).....


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Αύγ 26, 2012 4:29 pm

Ο Χριστιανός- είπε ο εφημέριός μας στο σημερινό του κήρυγμα - για ν΄αντιμετωπίσει την πλεονεξία, εφαρμόζει την εντολή της αγάπης. Κρατά για τον εαυτό του (και την οικογένειά του) μόνο τα αναγκαία και τα υπόλοιπα τα μοιράζεται με τους συνανθρώπους του, που τα έχουν ανάγκη. Το κριτήριο για να μπορέσει να καταλάβει ποια είναι αναγκαία και ποια όχι είναι η αγάπη.

"Αυτός που έχει δύο χυτώνες να δίνει τον ένα" - λει ο Χριστός μας. Μα, αν εφαρμόζαμε πάντοτε την εντολή αυτή, κανείς μας δεν θα είχε δύο χιτώνες για να δώσει τον ένα. Πως μπορούμε επομένως να βρεθούμε με δύο χιτώνες;

Η διαχείριση των υλικών αγαθών, κατά τη γνώμη μου, είναι σχετική. Όταν όλοι στο περιβάλλον μας απολαμβάνουν μια σχετική οικονομική άνεση, έχουν δηλαδή "χιτώνες" δικαιολογείται να βρεθούμε κι εμείς με παραπάνω από ένα. Όταν όμως περιβαλλόμαστε από "γυμνούς", τότε δεν μπορούμε να διεκδικούμε για τον εαυτό μας τέτοια πολυτέλεια.

Η σημερινή οικονομική κρίση αποκάλυψε σε όλους μας δυό τουλάχιστον αλήθειες, σχετικά με το πως διαχειριζόμασταν τα υλικά αγαθά:

1. Ότι μπορούσαμε να ζήσουμε και με λιγότερα, χωρίς να πεινάσουμε ή να μείνουμε άστεγοι ή γυμνοί.
2. Ότι ακόμη και σήμερα, που έχουμε λιγότερα απ' όσα πριν, μπορούμε να εξοικομήσουμε κι άλλα για να βοηθήσουμε όσους στερούνται και τα αναγκαία.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Ελένη
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 4:20 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Ελένη » Κυρ Αύγ 26, 2012 5:37 pm

Καλησπέρα αδελφέ μου Νίκο και σε ευχαριστώ θερμά για τη δυνατότητα να προβληματιστούμε στο εν λόγω θέμα :) ....

Δεν διαφωνούμε ως προς τη λογική / συνετή διαχείριση των υλικών αγαθών για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών εαυτού και οικογένειας...... Επιπροσθέτως, πολύ όμορφα εξέφρασες ότι το κριτήριο διάκρισης του αναγκαίου από το μη αναγκαίο είναι η αγάπη......

Όσον αφορά στο πως θα βρίσκαμε 2 χιτώνες αν εφαρμόζαμε συνεχώς την εντολή αυτή, θα σου απαντούσα ότι δεν νομίζω να είναι τίποτα δύσκολο για το Θεό...... Αν δίναμε συνέχεια από αγάπη και φιλότιμο, ο Θεός θα τα οικονομούσε έτσι ώστε να έχουμε έστω και για μια ώρα 2 χιτώνες.......
Έστω και για 1 λεπτό.... Βέβαια, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι για να λειτουργήσει ο Θεός με τέτοιο τρόπο θα πρέπει να τον έχουμε συγκινήσει με τις αγαθές και καθαρές ψυχές μας (κάτι που, προσωπικά μιλώντας, είναι πολύ δύσκολο να συμβεί μιας και το να κατέχεις τα πνευματικά και να έχεις πιάσει το νόημα της ζωής είναι ανηφόρα που δεν δύνασαι να την ανέβεις εύκολα και μονομιάς)......

Εξήγησέ μου λίγο αν θες αδελφέ μου Νίκο τι εννοείς με το όλοι στο περιβάλλον μας...... Αν το λες με μία γενικότερη έννοια του στυλ όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη τότε ναι, συμφωνούμε απόλυτα..... Αν όμως εννοούσες στενότερο περιβάλλον, τότε σηκώνω το χέρι (όπως όταν ήμαστε μαθητές) και λέω ενίσταμαι :lol: (για να ελαφρύνω και το κλίμα)....... Το πρόβλημα στις αναπτυσσόμενες και υποανάπτυκτες χώρες θα μπορούσε να είχε λυθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια αν απλά υπήρχε το κριτήριο που ανέφερες προηγουμένως....... Προσπαθώ να πω ότι και ένας μόνο ένας άνθρωπος να πεινά, να είναι γυμνός, να υποφέρει να είναι πάνω σε αυτή τη γη...... οφείλουμε όλοι οι υπόλοιποι να συντρέξουμε........ Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων...... Επιπλέον, η φτώχια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της υγείας (μπορεί να φαντάζει λίγο άσχετο αλλά εμένα με αφορά και είναι ένας από τους λόγους που προσπαθώ να κατανοώ τον συνάνθρωπό μου, ως σώμα, ως πνεύμα, ως ψυχή)..........

Όσα γράφεις για τη σημερινή οικονομική κρίση συμφωνώ 100% μαζί σου...... Για φαντάσου, λοιπόν, καλέ μου Νίκο και λοιπά αδέλφια μου να ζούσαμε με περισσότερη σύνεση τις τελευταίες δεκαετίες, έτσι όπως αρμόζει σε παιδιά του Θεού..... Τι θα κατορθώναμε....... τι θα πετυχαίναμε...... Πως θα γευόμασταν Παράδεισο από τώρα...... Αλλά ...... :|

Ελπίζω να εξέφρασα επακριβώς αυτό που ήθελα γιατί μέσω γραπτού λόγου γίνονται και παρεξηγήσεις........

Θα μου επιτρέψετε πάντως σας παρακαλώ να ρωτήσω κάτι που το έχω απορία...... Γιατί ο Θεός μίλησε για 2 χιτώνες και όχι για 3?


Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθατε πρός με.

Κατά Ματθαίον κε’ 35-37

Άβαταρ μέλους
aposal
Δημοσιεύσεις: 7219
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:12 pm
Τοποθεσία: Απόστολος, Άγιος Δημήτριος Αττικής

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό aposal » Κυρ Αύγ 26, 2012 6:17 pm

Τα νούμερα είναι συμβολικά Ουσιαστικά ο Κύριος αναφέρει αυτό που έγραψε παραπάνω ο Νίκος: Κρατάμε τα αναγκαία για την επιβίωσή μας και δίνουμε τα υπόλοιπα σε όσους τα στερούνται.


Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Άβαταρ μέλους
aposal
Δημοσιεύσεις: 7219
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:12 pm
Τοποθεσία: Απόστολος, Άγιος Δημήτριος Αττικής

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό aposal » Κυρ Αύγ 26, 2012 6:26 pm

Σχετικά με τον τίτλο του θέματος η άοψή μου είναι πως τα πλούτη, όταν προέρχοντασι από νόμιμες ενέργειες δεν αποτελούν αμαρτία. Η διαχείριση όμως των χρημάτων ενδεχομένως ναι. Και δεν είναι απαραίτητο να ποθλήσεις κάποιος υα υπάρχοντά του για να μπει στον Παράδεισο. Ο Κύριός μας το είπε αυτό στον νέο υπό την έννοια του: "αν θέλεις να γίνεις τέλειος..."


Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Άβαταρ μέλους
Ελένη
Δημοσιεύσεις: 50
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 4:20 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Ελένη » Κυρ Αύγ 26, 2012 7:25 pm

Αυτό το συμβολικό με μπερδεύει αδελφέ μου Απόστολε :lol: Και επειδή τυγχάνει ο Χριστός να τα έχει πει πολύ καλά και σωστά όσα είπε...... γι' αυτό απορώ..... Αν έλεγε ο έχων 3 χιτώνες ας δώσει τους 2 θα ήταν το ίδιο με το να πει ας δώσει τον έναν? Νομίζω όχι γι' αυτό και απορώ..... Ωστόσο, ίσως θα πρεπε να αναλώνομαι σε άλλες απορίες και θέματα πιο απλά...... Εδώ αν με ρωτήσεις ποιες είναι οι 10 εντολές μπορεί να μη θυμηθώ να στις πω όλες :shock:

Αδελφέ μου Απόστολε, τα πλούτη που προέρχονται από κόπο και νόμιμες ενέργειες σαφώς και δεν είναι αμαρτία. Αντιλαμβάνεσαι όμως ότι κόπος, νόμιμες ενέργειες και πλούτη δεν συνάδουν....... Εγώ τα πλούτη τα αντιλαμβάνομαι ως φαγοπότι με χρυσά κουτάλια, αλλιώς μιλάμε για μία άλφα οικονομική άνεση.....

Ασφαλώς δεν είναι απαραίτητο να πουλήσει κάποιος τα υπάρχοντά του για να μπει στον Παράδεισο..... Ειδικά και αν έχει οικογένεια οπότε μεριμνά και γι' αυτήν..... Οι επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας βοηθούν στο να σκεφτόμαστε έτσι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα αν και άγαμη)..... Ωστόσο, πρέπει να μάθω ποιος πλούσιος πήγε στον Παράδεισο έστω και δύσκολα ;)


Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθατε πρός με.

Κατά Ματθαίον κε’ 35-37

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Αύγ 27, 2012 7:58 am

Ελένη έγραψε:Εξήγησέ μου λίγο αν θες αδελφέ μου Νίκο τι εννοείς με το όλοι στο περιβάλλον μας...... Αν το λες με μία γενικότερη έννοια του στυλ όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη τότε ναι, συμφωνούμε απόλυτα..... Αν όμως εννοούσες στενότερο περιβάλλον, τότε σηκώνω το χέρι (όπως όταν ήμαστε μαθητές) και λέω ενίσταμαι :lol:


Ελένη, εννοούσα το περιβάλλον, το οποίο γνωρίζουμε και μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με αυτό.

Αν σε κάποια μακρινή χώρα πεινούν, για να τους βοηθήσουμε θα πρέπει:

1. Να έχουμε βοηθήσει πρώτα, όσους πάσχουν γύρω μας.
2. Να το γνωρίζουμε.
3. Να αναληφθεί μια γενικότερη πρωτοβουλία πχ από την Εκκλησία, για να συμβάλουμε κι εμείς όπως μπορούμε.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Zenon
Δημοσιεύσεις: 113
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:07 pm

Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Zenon » Παρ Σεπ 06, 2013 8:44 am

Οι θέσεις της Ορθοδοξίας για τον πλούτο.
Παρασκευή, 06 Σεπτέμβριος 2013 - από periodikoendon.blogspot.gr

Εικόνα

του Ν. Θ. Μπουγάτσου

Οι «θέσεις» του Χριστιανισμού για τον πλούτο (πρόχειρα και συντομότατα) είναι οι εξής:
1. Τρόποι αποκτήσεως του πλούτου. Η πλεονεξία, η κληρονομιά ή κάποια βία (π.χ. πόλεμος), λέει ο Χρυσόστομος είναι αιτία πλουτισμού. Αλλά «αυτός που επίμονα επιθυμεί τον πλουτισμό, λέει ο Θεοδώρητος ο Κύρου, και τα πάντα χρησιμοποιεί για να τον αποκτήσει, δεν θα κορέσει την επιθυμία του ποτέ».
2. Ο πλούτος είναι του Θεού. «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής», γράφει ο Δαυίδ κι επαναλαμβάνει ο Παύλος. Αφού «η ψυχή σου δεν είναι δική σου, λέει ο Χρυσόστομος, πως τα χρήματα είναι δικά σου;... Τα πλούτη δεν είναι δικά μας, αλλά, του Δεσπότη (Χριστού)».

3. Ο Θεός επιτρέπει τον πλούτο. Ο άνθρωπος, λέει ο Χρυσόστομος, γίνεται πλούσιος γιατί ο Θεός του δίνει ή στους περισσότερους γιατί ο Θεός το επιτρέπει. Οι Καλβινιστές, υποστηρίζουν κατά τον Βέμπερ πως ο πλούτος πάντοτε είναι ευλογία Θεού. Ενώ η Ορθόδοξη άποψη (ο Χρυσόστομος) δέχεται πως ορισμένες φορές ο Θεός απλώς ανέχεται τον ανήθικο πλουτισμό.

4. Χρειάζεται μέτρο στην απόλαυση του πλούτου. Παραστατικότατο είναι το παράδειγμα του Κλήμη του Αλεξανδρινού: Είναι απαραίτητο το «μέτρο στο παπούτσι… Το περιττό είναι το βάρος» και στο πόδι και στο σώμα και στην ψυχή. Αλλά «πλεονεξία είναι, λέει ο Νείλος, όχι μόνο να φροντίζει πως θα αφαιρέσει την ξένη (περιουσία) αλλά και το να θέλει να έχει κάτι παραπάνω απ’ την αυτάρκεια». «Καθορίστε μέτρα για τη χρήση του (υλικού) βίου. Δεν είναι όλα δικά μας, αλλά (ένα) μέρος ας είναι και των πτωχών, των αγαπητών του Θεού», γράφει ο Γρηγόριος ο Νύσσης.

5. Ο πλουτισμός προκαλεί πολλούς ηθικούς κινδύνους. Κατ’ αρχήν «είναι σχεδόν αδύνατον, εκτός σπανίας περιπτώσεως, το να συσσωρεύσεις υλικό πλούτο χωρίς αμαρτία», λέει ο επίσκοπος Αστέριος. Όλα αυτά τα υπονοεί η έκφραση του Κυρίου: «Για κείνους που έχουν τα χρήματα πόσο δύσκολο είναι να μπουν στη βασιλεία του Θεού».

6. Ο Καπιταλισμός (το φιλόπλουτο πνεύμα) βρίσκεται σε τέλεια αντίθεση με τον Χριστιανισμό. Ο Καπιταλιστής (κεφαλαιοκράτης) είναι ένα συγχρονισμένο είδος του πλεονέκτη και του φιλόπλουτου, που καταλήγει να γίνει ο «άφρων πλούσιος». Ο Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει πλεονέκτη «αυτόν που δεν παραμένει επίμονα στην αυτάρκεια» κι ο Γρηγόριος ο Παλαμάς «αυτόν που κάνει δικά του ότι ο Θεός εδημιούργησε για όλους». Ο Χρυσόστομος προβάλλει καθαρά την αντίθεση: «Ο Χριστός, λέει, δίνεται σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη, συγχώρησε αυτούς που σε αδικούν και σχεδιάζουν κακά εναντίον σου, να αγαπάς τους ανθρώπους και να είσαι ήμερος. Η φιλαργυρία (ο Καπιταλισμός) λέει, άρπαξε (κι απ’) αυτούς που έχουν ανάγκη, φτιάνε παγίδες (και) γι’ αυτούς που καθόλου δε σε αδίκησαν, να είσαι ωμός και σκληρός και να μην υπολογίζεις τα δάκρυα των φτωχών». Κι αλλού λέει ο ίδιος ο Χρυσόστομος: «Αυτός που με μανία αγαπά τα χρήματα όχι μόνο τους εχθρούς (του) δεν θα αγαπήσει, αλλά και τους φίλους του θα χρησιμοποιήσει σαν εχθρούς». ¨Κανείς , λέει ο Κύριος Ιησούς, δεν μπορεί να δουλεύει σε δύο κυρίους… Δεν μπορείτε να υπηρετείτε (και) το Θεό και το Μαμωνά». Κι ο ίδιος ο Κύριος στην παραβολή του «άφρονα πλουσίου» συμπεραίνει: «Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν φροντίζει να γίνει πλούσιος ως προς το Θεό». Κι ο Παύλος λέει για τη διαστροφή των χριστιανών απ’ τη φιλαργυρία: «Η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Εξ’ αιτίας αυτού του πάθους, μερικοί (χριστιανοί) πλανήθηκαν απ’ την πίστη και εκάρφωσαν τον εαυτό τους με πολλά βάσανα.

7. Ο χριστιανός είναι διαχειριστής (οικονόμος) της περιουσίας του Θεού. Τα τάλαντα που μας δίνει ο Θεός πρέπει να τα καλλιεργούμε και να τα χρησιμοποιούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. «Η εντολή του Κυρίου, λέει ο Μέγας Βασίλειος, (μας συνιστά) όχι να πετάξεις (την περιουσία σου) σαν νάναι κάτι κακό και να φύγεις, αλλά (σε) εκπαίδευσε να την διαχειρισθείς (καλά), (γιατί ο πλούτος) δίνεται από τον Θεό για να τον διαχειριστείς (καλά)». Και ο προφήτης Αγγαίος χαρακτηριστικά λέει για τον χωρίς αφοσίωση στο Θεό πλούσιο, ότι «μαζεύει τα χρήματά του απ’ τους κόπους του και τα ρίχνει σ’ ένα τρύπιο πουγκί». Και ο τρόπος και το είδος της αποδόσεως στην καλλιέργεια των ταλάντων, που αναφέρει ο Κύριος στη σχετική παραβολή βρίσκεται στο συμπέρασμα της παραβολής του άφρονα πλουσίου. Δηλαδή «να γίνεις πλούσιος ως προς τον Θεόν», στις αρετές, στην αγιότητα, κι άσχετα από το χρηματικό κεφάλαιο, το χρήμα. (Κι όμως αντίθετα υποστηρίζει ο κεφαλαιοκράτης-αστός).

8. Κριτήριο για το χριστιανό είναι η πραγματική αρετή κι όχι ο πλούτος. Την πραγματική αρετή, λέει ο Χρυσόστομος δεν μπορεί να την διαστρέψει ο πλούτος, αφού «αυτός που έγινε δούλος του Χριστού, δεν είναι δούλος, αλλά απόλυτος κύριος του Μαμωνά». Και συμπεραίνει: Τα πλούτη «θέλω να τα έχετε αποκτήσει με (πνευματική) ασφάλεια, (και) με τον τρόπο που πρέπει (σε χριστιανούς). (Δηλαδή σεις να βρίσκεστε) στη θέση του απολύτου κύριου κι όχι στη θέση του δούλου (των χρημάτων), και να τα κυβερνάς και να μην σε κυβερνούν, να τα μεταχειρίζεσαι (καλά) και όχι κακά. «Χρήματα» λέγονται για να τα χρησιμοποιούμε στις απαραίτητες υπηρεσίες (κι) όχι να τα φυλάμε, γιατί τα φυλάνε οι υπηρέτες, ενώ το αφεντικό τα χρησιμοποιεί». «Τον φίλο (όμως) και τον εχθρό του Θεού να μη τους εξετάζεις απ’ την (υλική) ευημερία ή την δυστυχία, αλλά απ’ την συμπεριφορά και την ευσέβεια». Ακριβώς δηλαδή αντίθετα απ’ τον Καλβινισμό κατά τον Βέμπερ.

9. Ο χριστιανός με την εργατικότητά του, την πειθαρχημένη και οικονομική ζωή του δεν αποκτά πλούτη, γιατί πιστεύει πως «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος...» και τα προσφέρει σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη. «Αυτός, λέει ο Μέγας Βασίλειος, που βιάζεται να γίνει τέλειος (χριστιανός) εργάζεται ημέρα και νύχτα, για να έχει να προσφέρει σ’ αυτόν που έχει ανάγκη». Στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου ένας ασκητής, ο Δωρόθεος, έκτιζε κάθε χρόνο ένα σπιτάκι και το χάριζε σε πτωχό που δεν είχε σπίτι.

10. Τα χρήματα είναι όργανο (εργαλείο) που η χρήση του βαθμολογεί την αρετή του ανθρώπου. Ο πλούτος δεν έχει καμιά πραγματική (πνευματική) αξία, μόνον ο άνθρωπος με τη χρήση του μπορεί να τον αξιοποιήσει. Στην Αίγυπτο μια πλούσια πόρνη μετάνιωσε και θέλησε να μπεί στην εκκλησία, να εξομολογηθεί και να επικοινωνήσει με τη χριστιανική κοινότητα. Ο επίσκοπος της ζήτησε τότε να κάψει δημόσια τα χρήματα της, που είχε αποκτήσει απ’ την πορνεία κι έπειτα να μπεί στον ναό, γιατί τα πλούτη της ήταν ηθικά μολυσμένα (όχι να τα δωρίσει στους πτωχούς ή στο ναό). Εδώ φαίνεται καθαρά η χριστιανική αντίληψη για τον πλούτο. Ο οικονομολόγος ή ο Καπιταλιστής εκτιμά τον πλούτο απ’ την ποσότητα (λογιστικά - υλικά), ενώ ο χριστιανός τον εκτιμά απ’ την ποιότητα. Θυμηθείτε το δίλεπτο της χήρας, που γι’ αυτό ο Κύριος είπε «η χήρα αυτή η πτωχή, πλείον πάντων έβαλε».

11. Το μέγεθος της φιλαλληλίας είναι αντιστρόφως ανάλογο με το μέγεθος του πλούτου. Ο Μέγας Βασίλειος είπε: «Όσον πλεονάζεις τω πλούτω τοσούτον ελλείπεις τη αγάπη». Δηλαδή ο πραγματικός χριστιανός δεν μπορεί να είναι πλούσιος όσον υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί.

12. Ο χριστιανός καπιταλιστής είναι χειρότερος από τον μη χριστιανό. «Για να μη σκοτιστεί και να λάμψει το Θείο (πνεύμα, μέσα στη) γαληνεμένη ψυχή μας και να μη ταράζεται από κανένα πάθος, πρέπει… να παύσεις να φροντίζεις για τα πλούτη», λέει ο Μέγας Βασίλειος. «Αυτοί (όμως) που εγκατέλειψαν τις κοσμικές φροντίδες (για να γίνουν τέλειοι-ασκηταί) και παράλληλα θέλουν να έχουν χρήματα κατασπαράσσεται (η ψυχή τους, γιατί) πολεμούνται απ’ τα δαιμονικά (πάθη της φιλοχρηματίας)», λέει ο Μέγας Αντώνιος. Ο λεγόμενος δηλαδή χριστιανός κεφαλαιοκράτης είναι πολύ χειρότερος στο πάθος του (έστω και αν νομίζει πως είναι εξαγιασμένο) απ’ τον άπιστο κεφαλαιοκράτη, κατά τον Μέγα Αντώνιο. Ο Χρυσόστομος προσέχει πως οι γαιοκτήμονες χρησιμοποιούν τους πτωχούς χωρικούς «σαν νάναι γαϊδούρια και μουλάρια, μάλλον δε σαν νάναι από πέτρα». Κι ο Απόστολος Ιάκωβος λέει: «Οι πλούσιοι δεν σας καταδυναστεύουν, κι αυτοί δεν είναι που σας σέρνουν στα δικαστήρια; (Οι πλούσιοι) δεν είναι αυτοί (που με τη ζωή τους) βλαστημούν το καλό σας όνομα (την καλή σας φήμη σαν χριστιανών) που έχετε αποκτήσει;… Να! Ο μισθός αυτών που θέρισαν τα χωράφια σας φωνάζει, (γιατί) εσείς τους τον στερήσατε [ή τους τον λιγοστέψατε], και οι φωνές των εργατών φθάσανε στ’ αυτιά του κυρίου (μας)… Καταδικάσατε (σεις οι πλούσιοι και) σκοτώσατε τον αθώο (που) δεν σας φέρνει αντίσταση».

*από το βιβλίο «Καπιταλισμός και Ορθόδοξος Χριστιανισμός»

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/perizois/2 ... eeis-tou-c



Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Είναι ο πλούτος αμαρτία;

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Παρ Σεπ 06, 2013 11:05 am

Πολύ καλό άρθρο και εξαιρετικά επίκαιρο!


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες