H αξία της Ιεράς Παράδοσης

[Γεώργιος]

Συμφωνώ Στρατή η Ιερά Παράδοση είναι βέβαιο ότι κράτησε την Ορθόδοξη Εκκλησία σταθερά και χωρίς αποκλίσεις στην αλήθεια του Χριστού.

Με πρώτο και καλύτερο τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό που μόνος του κράτησε την Εκκλησία όρθια όταν όλοι ξεπουλούσαν πάγιες δογματικές θέσεις για να κρατήσουν την αυτοκρατορία

Ο Ιησούς κράτησε και κρατά την Εκκλησία Του. Γιατί απλά είναι δική Του. Και θα την κρατήσει ακόμα και όταν εξαφανιστούν όλοι οι 'Ευγενικοί'. Χωρίς διάθεση απαξίωσης για τους πατέρες, αλλά να προσπαθούμε να είμαστε πιο ξεκάθαροι και σαφείς στα λόγια μας, ώστε να μη δημιουργούνται διάφορες εντυπώσεις.

[stratis]

Δεν προσωποποιώ τη σωτηρία της Εκκλησίας στον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό αν το έλαβες έτσι. Είπε άλλωστε ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο ότι όταν σας πάνε ενώπιον δικαστών και αρχόντων να μη φοβάστε, το Πνεύμα θα μιλήσει για εσάς. Αυτό συνέβη και με τον άγιο στη Φεράρα-Φλωρεντία, απλά ο Μάρκος ήταν αυτός που σηκώθηκε ουσιαστικά μόνος για να δώσει τη μάχη. Γιατί αυτός ήταν πιστός στην Ιερά Παράδοση της οποίας το βασικότερο κομμάτι είναι η Αγία Γραφή και το υπόλοιπο η ανάλυσή της.

[Μηνάς]

Ας θέσω εδώ το ερώτημά μου μιας και είναι το σωστό μέρος.

Ξανά θα ζητήσω βοήθεια από εσάς μιας και είμαι άσχετος με αυτό το ζήτημα.

Ο Κανόνας για την Αγία Γραφή έχει ορίσει ξεκάθαρα, με ευθύτητα και κάθε λεπτομέρεια το ποια βιβλία περιλαμβάνονται στη Βίβλο και είναι αποδεκτά από την εκκλησία μας.

Αν θέλω λοιπόν σαν μηνάς να μελετήσω την Αγία Γραφή, έχω έναν ξεκάθαρο μπούσουλα για το τί λογίζεται σαν Βίβλος, Παλαιά και Καινή Διαθήκη με απόλυτα ορισμένη και προκαθορισμένη μορφή. Αυτό και αυτό και αυτό.

Στην περίπτωση της Ιεράς Παράδοσης θα ήθελα κάποιος να μου πει τον αντίστοιχο ορισμό. Ποιά βιβλία, επιστολές, οτιδήποτε γραμμένο, αποτελούν την Ιερά Παράδοση? Αν θέλω να τη μελετήσω υπάρχει κάποιος αντίστοιχος κανόνας που να ορίζει με σαφήνεια τί ακριβώς εμπίπτει στον όρο Ιερά Παράδοση ή όχι. Και αν ναι τί ακριβώς περιλαμβάνει?

[Νίκος]

Ιερά Παράδοση
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ιερά Παράδοση, Αποστολική Παράδοση ή και απλώς Παράδοση, στην Ορθόδοξη θεολογία αποκαλείται το σύνολο των αληθειών της πίστης[1] που αρχικά παραδόθηκαν με τον ενιαίο τύπο της προφορικής διδαχής του Χριστού και των Αποστόλων[2] και κατόπιν διδάχθηκαν αυθεντικά και ανελλιπώς από την Εκκλησία στους μετέπειτα αιώνες[3]. Η Ιερά Παράδοση, αποτελεί πηγή των αληθειών της χριστιανικής θρησκείας ισότιμη "τω θείω γραπτώ λόγω"[4].

Το κέντρο της Ιεράς Παραδόσεως είναι ο Χριστός και η μετ' αυτού κοινωνία και η περί Αυτού μαρτυρία των προφητών, αποστόλων και αγίων. Έτσι γίνεται αντιληπτό πως η Ιερά Παράδοση αποδίδεται μέσω των θεουμένων αυτών ανθρώπων της εκκλησίας εν Πνεύματι Αγίω είτε μέσα από προφορικό και γραπτό λόγο, είτε μέσω απεικονίσεων.

Για τους Ορθοδόξους, η Ιερά Παράδοση της εκκλησίας αποτελεί αλάθητη έκφραση των ενεργειών του Θεού, και δεν είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την Αγία Γραφή, η οποία αποτελεί μέρος αυτής και καμμία αντίθεση δεν θεωρείται ότι ενυπάρχει στη διδασκαλία τους. Η "διάκριση Αγίας Γραφής και Παράδοσης ως δύο πηγών...του περιεχομένου της πίστης" είναι "συμβατική" καθώς "η Εκκλησία ποτέ δεν ξεχώρισε με τέτοια έμφαση αυτές τις δύο πηγές"[5]. Ορθότερα θα λέγαμε ότι "η Εκκλησία γνωρίζει μία παράδοση, που νοείται μονάχα σε ιστορική συνέχεια, οπότε και τα βιβλία της Αγίας Γραφής αποτελούν το πιο εκλεκτό, θα έλεγε κανείς, κομμάτι αυτής της παράδοσης"[6].

Κατά συνέπεια, η Ιερά παράδοση περιέχεται στην Αγία Γραφή και στις άλλες πηγές της Ιεράς Παραδόσεως. Τέτοιες είναι πρωτίστως οι δογματικές αποφάνσεις των Οικουμενικών Συνόδων (συμπεριλαμβανομένου του Συμβόλου της πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως και των αποφάσεων της Πενθέκτης εν Τρούλλω Οικουμενικής Συνόδου (691/2) ως συμπληρωματικής των Ε' και ΣΤ'). Δευτερευόντως, σημαντικές πηγές αποτελούν τα Σύμβολα Αποστολικό και Αθανασιανό, τα συγγράμματα των αρχαίων μεγάλων Πατέρων και ιδιαιτέρως εκείνα τα σημεία όπου "διακριβούται συμφωνία των Πατέρων"[7] και η Θεία Λειτουργία "ως εκφράζουσα την πίστιν της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας"[3]. Επίσης, φορείς της Ιεράς Παραδόσεως είναι και τα μεταγενέστερα δογματικοσυμβολικά μνημεία και η υμνολογία της Εκκλησίας θα πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται βοηθητικά και "μετά μεγίστης προσοχής"[8] καθώς στα μεν πρώτα υπάρχουν ετερόδοξες επιδράσεις (αν και εξωτερικές και όχι ουσιαστικές), ενώ στην υμνογραφία υπάρχουν συχνά ποιητικές και εικονικές εκφράσεις "μη διακρινομένας επί δογματική ακριβεία"[6].

Ιστορικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί πως ο διαχωρισμός της Ιεράς Παραδόσεως σε δύο κομμάτια, Γραφή και Παράδοση, πηγάζει από την "Μεταρρύθμιση του Προτεσταντισμού, από το 16° αιώνα και εφεξής" που "εξαίροντας σχεδόν τη μοναδικότητα της Αγίας Γραφής (sola scriptura), ως πηγής του λόγου του Θεού, ανάγκασε τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη σύνοδο του Τριδέντου (1545-1563) να ανακηρύξει με έμφαση Αγία Γραφή και Παράδοση ως δύο Ισότιμες και Ισόκυρες πηγές του περιεχομένου της πίστης"[9]. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος θεωρεί τη διδασκαλία ως καρπό της παράδοσης, πράγμα που σημαίνει ότι "η παράδοση κάνει τις Επιστολές του, και όχι αυτές την παράδοση"[8].

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Ιερά_Παράδοση

[Νίκος]

Ιερά Παράδοση είναι η μεταφορά της εμπειρίας των Αγίων της Εκκλησίας μας, που εφάρμοσαν το θέλημα του Θεού, όπως εκφράστηκε από τον ίδιο και αποτυπώθηκε στην Αγία Γραφή, και πέτυχαν τον σκοπό τους, δηλαδή την κατά Χάριν θέωση, όπως αποκαλύπτεται από το Άγιο Πνεύμα "δια των επακολουθούντων σημείων" (Μαρκ. 16, 20). Η Ιερά Παράδοση καταγράφεται στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, στα κείμενα των ίδιων των Πατέρων της Εκκλησίας, στα κείμενα όσων έγραψαν για το βίο και τους λόγους των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας, στις αποφάσεις των Συνοδικών Οργάνων, στα λειτουργικά κείμενα, όπως διαμορφώθηκαν δια μέσου των αιώνων, στις Άγιες εικόνες, στα λόγια των σύγχρονων Πατέρων και Θεολόγων κλπ. Η Ιερά Παράδοση δεν κλείνει. Κάθε τι καταξιώνεται σαν Παράδοση από τους καρπούς του, όπως είπε ο Κύριος (Ματθ. 7, 16-17).

Ιερά Παράδοση δεν είναι η Αγία Γραφή, αλλά ο Κανόνας της Αγίας Γραφής, δηλαδή το ποια Βιβλία αποτελούν την Αγία Γραφή. Το Σύμβολο της Πίστεως περιλαμβάνεται στις αποφάσεις της των Οικουμενικών Συνόδων, το ίδιο και οι Βασικοί Κανόνες. Κάποιοι μεταγενέστεροι Κανόνες αποτελούν παράδοση ή αποφάσεις Συνοδικών Οργάνων.

Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε πηγές και οδηγό της πίστεώς μας την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Το ίδιο πιστεύουν και οι ρωμαιοκαθολικοί, αλλά έχουν προσθέσει δικές τους κακοδοξίες με αποφάσεις ψευδοσυνόδων. Τα υπόλοιπα δόγματα, απορρίπτουν εν μέρει ή συνολικά την Ιερά Παράδοση, αλλά τα περισσότερα αποδέχονται τον Κανόνα της Αγίας Γραφής και ορισμένα και το Σύμβολο της Πίστεως (χωρίς το fillioque).

Η χρησιμοποίηση της Ιεράς Παράδοσης για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, διέσωσε την Ορθοδοξία από δογματικά λάθη και πλάνες και την κράτησε σταθερή στην ορθή εφαρμογή του Θελήματος του Θεού. Η άρνησή της ή διαστρέβλωσή της από τα άλλα δόγματα τα οδήγησε σε πλάνη και απώλεια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που μεταδίδεται δια της Εκκλησίας στους πιστούς.

Ο Σεβ. Ναυπάκτου π. Ιεροθέος Βλάχος λέει:
(Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η Αποκάλυψη του Θεού" σελ.32.)

"Η Παράδοση δεν είναι κάτι διαφορετικό από την Ορθόδοξη πίστη, δηλαδή την Ορθοδοξία. Ορθοδοξία θα πει «ορθή δόξα», δηλαδή ορθή δοξασία ή ορθή διδασκαλία περί τού Θεού και όλων των θεμάτων που οδηγούν στην σωτηρία τον άνθρωπο.

Αυτή όμως η ορθή πίστη απεκαλύφθη από τον Θεό στους άξιους αυτής της Αποκαλύψεως, σε όσους έχουν φθάσει στην θέωση και έχουν την δυνατότητα να παραλάβουν αυτήν την Αποκάλυψη τού Θεού. Οι άγιοι όμως παραλαμβάνουν την Αποκάλυψη και την παραδίδουν στα πνευματικά τους παιδιά και με τον τρόπο αυτόν τα αναγεννούν.

Δεν πρόκειται για μια τυπική παράδοση μιας διδασκαλίας, αλλά για την μετάδοση μιας ολόκληρης ζωής που ανιστά τον νεκρό από την αμαρτία άνθρωπο και τον οδηγεί στην θέωση. Έτσι, επειδή οι άγιοι παραλαμβάνουν και παραδίδουν την ορθή διδασκαλία, γι’ αυτό, ισχυριζόμαστε, ότι η Παράδοση ταυτίζεται με την Ορθοδοξία. Παράδοση δεν είναι απλώς μερικές διδασκαλίες που παραδίδονται εξωτερικά από στόμα σε στόμα, αλλά μετάδοση της ζωής που έφερε στον κόσμο ο Χριστός εν Αγίω Πνεύματι και την μετέδωσε στους ανθρώπους. Δεν είναι εξωτερικά σχήματα, αλλά αναγέννηση και θέωση τού ανθρώπου. Ακόμη υποδεικνύει στον άνθρωπο τον δρόμο και τον τρόπο της θεώσεως."