Είναι όλοι οι άνθρωποι εν Χριστώ αδελφοί μας;

[Νίκος]

Με αφορμή κάποιες υπερβολές μισαλλοδοξίας, που εκδηλώνονται από κάποιους συνομιλητές μου στα Χριστιανικά forums, εξ αιτίας της συνάντησης Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στην Κύπρο, βάζω αυτό τον προβληματισμό, ώστε να προσδιορίσουμε, αν η εντολή του Χριστού ν' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας σαν αδελφούς μας, περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους ή μόνο τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Για μένα υπήρξε πάντοτε παράδειγμα η άποψη γι αυτό το θέμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου. Η στάση του βασίζεται στη βαθιά πίστη στον εξωστρεφή και ιεραποστολικό ρόλο της Ορθοδοξίας, που προέρχεται από την προσωπική εμπειρία του από την καθημερινή επαφή με αλλόδοξους και ετερόδοξους στο χώρο της Αρχιεπισκοπής Αλβανίας. Την πίστη του αυτή την έκανε πράξη πραγματοποιώντας ένα τεράστιο έργο προς Δόξαν Θεού, το οποίο είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους υπόλοιπους.

Η βασική αρχή του π. Αναστασίου είναι ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανός μένει εδραίος στη πίστη του και από αυτή αντλεί δύναμη, ώστε δια της αγάπης και της διακονίας να δώσει το Φως του Χριστού και σ' όσους δεν Τον έχουν ακόμη γνωρίσει. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μας και "πλησίον" κατά την έννοια της εντολής του Χριστού κι αυτό σαν Χριστιανοί έχουμε την υποχρέωση να το υλοποιούμε συνεχώς με τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας. Η μισαλλοδοξία δεν είναι έννοια επιτρεπτή για το Χριστιανό. Ο Χριστός το έκανε αυτό σαφές με την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, φέρνοντας σαν παράδειγμα "πλησίον" έναν άνθρωπο, οποίος δεν είχε την ίδια πίστη με τους Ιουδαίους, ήταν δηλαδή γι αυτούς αιρετικός.

Επομένως εν Χριστώ αδελφοί είμαστε με όλους τους ανθρώπους απ' αιώνος και έως του αιώνος, επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε και ανέστη για όλη την ανθρωπότητα κι αυτή είναι η πράξη της υιοθεσίας κάθε ανθρώπου από το Θεό, που μας καθιστά αδελφούς. Όσοι άνθρωποι αναγνωρίζουν την υιοθεσία αυτή καθίστανται και στην πράξη αδελφοί, όσοι όχι παραμένουν αδελφοί, αλλά η σχέση τους είναι ανενεργή. Το ότι πολλοί αδελφοί μας δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει την υιοθεσία τους από το Θεό, δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωση, εμάς που την αναγνωρίζουμε, να τους αγαπούμε και να ευχόμαστε τη σωτηρία τους.

Όμως, κινούμενοι από την ίδια αγάπη, είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε σταθεροί στην πίστη μας, ώστε να συνεχίσει αυτή ν' αποτελεί την μόνη ελπίδα σωτηρίας όλης της ανθρωπότητας.

[Νίκος]

Μόνο όσοι βρίσκονται εντός Εκκλησίας θα σωθούν;

Υπάρχουν άνθρωποι, που πάνε σπάνια στην εκκλησία, αλλά κι άλλοι που δεν είναι καν Χριστιανοί, έχουν όμως χωρίς να τον ξέρουν το Χριστό στην καρδιά τους κι εφαρμόζουν το νόμο της συνείδησής τους και γι αυτό θα σωθούν. Επίσης υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί, που εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου, αλλά δεν έχουν το Χριστό στην καρδιά τους και γι αυτό δε θα σωθούν.

Ο Απόστολος Παύλος λέει:

"13 ου γάρ οι ακροαταί τού νόμου δίκαιοι παρά τώ Θεώ, αλλ' οι ποιηταί τού νόμου δικαιωθήσονται. 14 όταν γάρ έθνη τα μη νόμον έχοντα φύσει τα τού νόμου ποιή, ούτοι νόμον μη έχοντες εαυτοίς εισι νόμος, 15 οίτινες ενδείκνυνται το έργον τού νόμου γραπτόν εν ταίς καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων ή και απολογουμένων,16 εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου διά Ιησού Χριστού." (Ρωμ. 2, 13-16)

Και η μετάφραση είναι: "Γιατί δεν θα είναι δίκαιοι μπροστά στο Θεό όσοι άκουσαν για το νόμο, αλλά όσοι τηρήσουν το νόμο θα δικαιωθούν. 14 Όταν οι εθνικοί που δεν έχουν το νόμο, κάνουν από φυσική παρόρμηση αυτά που λέει ο νόμος, τότε, χωρίς να έχουν το νόμο γίνονται για τον εαυτό τους νόμος, 15 αυτοί που δείχνουν την ενέργεια του νόμου γραμμένη μέσα στις καρδιές τους, - με τη βοήθεια της μαρτυρίας της συνείδησής τους και των αλληλοσυγκρουόμενων λογισμών τους, που είτε τους κατηγορούν είτε τους επιβραβεύουν – 16 την ημέρα που θα κρίνει ο Θεός, μέσω του Iησού Xριστού, τα μυστικά των ανθρώπων, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο που σας κηρύττω."

Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα πολλοί που δεν έχουν γνωρίσει το Χριστό, ακόμη και σε μια χώρα Χριστιανική όπως είναι η Ελλάδα. Πολλοί περισσότεροι υπάρχουν σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, όπου ελάχιστοι είχαν την ευκαιρία ν' ακούσουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο.

Αν με ρωτήσετε τώρα, πως είναι δυνατόν στην Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι, που δεν έχουν γνωρίσει το Χριστό, θα σας πω, ότι μόνο όσοι τυχεροί γεννήθηκαν μέσα σε Χριστιανικές οικογένειες ή έτυχε στη ζωή τους να βρεθούν σε Χριστιανικό περιβάλλον, αυτοί γνώρισαν το Χριστό χωρίς να το επιδιώξουν οι ίδιοι. Σ' αυτούς πρέπει να προσθέσετε πολύ λιγότερους, που βρήκαν το Χριστό αναζητώντας την Αλήθεια. Οι υπόλοιποι Έλληνες όχι μόνο δεν έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Χριστό, αλλά ακούν συνεχώς από στην οικογένεια, στην παρέα, στο σχολείο, στα ΜΜΕ κλπ να βλασφημείται το Όνομά Του και να βάλλεται η Εκκλησία.

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι, που, αν και δεν γνώρισαν το Χριστό, η καρδιά τους επιθυμεί το καλό, και ο αρνητικός περίγυρος δεν κατάφερε να ξεριζώσει αυτή τους την παρόρμηση. Σ' αυτούς, που από συνείδηση πράττουν το θέλημα του Θεού, είναι βέβαιο ότι ο Θεός θα τους το αναγνωρίσει και θα τους δώσει τη δυνατότητα να Τον γνωρίσουν καλύτερα, είτε σ' αυτή τη ζωή είτε στην αιώνια.

Βεβαίως όσοι βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία και συμμετέχουν ενεργά στη Μυστηριακή ζωή της, έχουν το σημαντικό πλεονέκτημα, να ενδυναμώνονται και να παρηγορούνται στον αγώνα τους από τη Χάρι του Θεού, που λαμβάνουν από τα Μυστήρια. Έτσι αυτοί έχουν συγκριτικά πολύ περισσότερες δυνατότητες να σωθούν απ' όσους βρίσκονται, έστω και άθελά τους, εκτός Εκκλησίας.