Οργή-Θυμός

[Sparrow]

Καλησπέρα παιδιά... Κάνω μια εξαίρεση και ξαναγράφω σαν να τινάζω το αίμα απο τη πληγή στη ψυχή μου...
Γιατί αργεί το ραντεβού με τον πνευματικό μου και θα σκάσω... Γράφω για να ξεσπάσω...
Συγγνώμη για το κλίμα.

Πολλά πάνε καλά στη ζωή μου αυτή την περίοδο... και νιώθω ικανοποιημένος....
Ταυτόχρονα όμως ενώ προσπαθώ να αποφεύγω πνευματικές συζητήσεις (θεωρώ οτι με βλάπτουν πνευματικά εμένα προσωπικά. με τον πνευματικό μου δεν έχω θέμα μιλάει με ταπεινότητα όταν με συμβουλεύει), που και πού αυτές με κυνηγούν και στην offline ζωή μου... Ως συνήθως η αντίδρασή μου προήλθε απο θρησκευόμενο άτομο...
Είναι πειρασμός αυτές οι απο το πουθενά συζητήσεις, ή μαθήματα που δεν δέχεται η ψυχή μου, αναρωτιέμαι...?
Ήρεμα είπα σε κάποιον που μιλούσε για άλλους, ας αλλάξουμε θέμα αλλά ταράχτηκα εσωτερικά...
Έχω βαρεθεί να ακούω τα θρησκευτικά ιδανικά του καθενός που καταλήγει στο πόσο... κακός είναι ο κόσμος που καταλήγουν στο να κρίνουν ψυχές... Ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κρίνει ψυχές?
Νιώθω οργή και θυμό προς όσους πάνε να με κρίνουνε πια, απο τα όσα έχω ακούσει, την άθελη χειραγώγηση που προσπαθούν να κάνουν πολλοί που ονομάζονται Χριστιανοί μιλώντας γενικά για άλλους, τον ταχυδακτυλουργικό ψυχολογικό πόλεμο που νιώθω οτι πολλοί υφίστανται...
Νιώθω πως θα ήθελα μερικές φορές να φωνάξω σε κάποιος που πήγαν να μου κάνουν κήρυγμα τα εξής χωρίς να τα πιστεύω... Είμαι ένας κακός αμαρτωλός εγωιστής κακός που κουράζεται να σε ακούει, αηδιάζει... Πήγαινε βρες άλλους να μιλήσεις... Με κάνουν να χαίρομαι να με θεωρούν κακό και εγωιστή...


Αυτά... Μου αρέσουν οι Χριστιανοί που δεν θα πουν πότε πήγαν Εκκλησία, που δεν θα σε ρωτήσουν αδιάκριτα πράγματα, που δεν θα σε κρίνουν ούτε απο μέσα τους, που δεν θα θέλουν να μάθουν αν είσαι θρησκευόμενος για να σε κρίνουν, παρά μόνο απο το πώς είσαι στη ζωή...
για αυτό οι πιο πολλοί φίλοι μου δεν είναι θρησκευόμενοι μάλλον... και όσοι ξέρω οτι είναι δεν θα το καταλάβαινες εύκολα...
Θέλω να είμαι μόνο εγώ και ο πνευματικός μου στο τιμόνι ψυχής μου... και θεωρώ όλους τους άλλους φίλους και γνωστούς που συναναστρέφομαι καλούς και άξιους σε σχέση με μένα και έχει ο Θεός... Να μή κρίνω κανέναν που δεν έβλαψε εμένα ή άλλους... (φυσικά δεν τα καταφέρνω καθόλου σε αυτό με τους παραπάνω Χριστιανούς που ανέφερα)
και όσοι ξέρω οτι δεν είναι καλοί ή έβλαψαν συνειδητά άμεσα ή έμμεσα σε κάτι κάποιον, απλώς δεν το επιλέγω για φίλο... Και ας γίνει και για αυτόν ότι καλύτερο για την ψυχή του...
Δεν ξέρω γιατί θυμώνω μόνο με αυτούς που ανέφερα... κάπως με επηρεάζουν, κάπως αντιδρά η ψυχή μου σε αυτούς και παίρνει επιθετική θέση απέναντί τους ξαφνικά, σα λάστιχο σφεντόνας που το αφήνεις...Το έβαλα στο αμαρτήματα, γιατί μίλησα για τον θυμό μου... Ανέφερα πριν οτι ο πνευματικός δεν μιλάει σαν αφ υψηλού και κατακριτικά.... Δεν ξέρω αν με έχουν μέχρι τώρα ωφελήσει περισσότερο οι συμβουλές του ή η ταπεινότητά του... Δεν θέλω να δίπλα μου Χριστιανούς δικαστές άλλων, και εγώ ούτε αυτούς πρέπει να κρίνω κανονικά...

[Νίκος]

Άλλο κακός, άλλο αμαρτωλός. Κακός είναι μόνο ο διάβολος κι όποιος άνθρωπος ή άγγελος έχει αφήσει τον εαυτό του να βουλιάξει στην αμαρτία και να γίνει όργανό του. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί και μπορούμε να σωθούμε, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την κατάστασή μας και να μετανοήσουμε.

Ο εγωιστής, πράγματι καταδυναστεύεται από ένα ύπουλο πάθος, που δεν τον αφήνει να δει την αμαρτωλότητα του και να μετανοήσει, επειδή έχει την τάση να δικαιώνει τον εαυτό του.

Είναι όντως σύμπτωμα εγωισμού το να αντιδρούμε με οργή στην κριτική των άλλων, αντί να εξετάζουμε με ψυχραιμία, πόσα απ' αυτά που μας καταλογίζουν έχουν βάση για να τα διορθώσουμε.

Ο θυμός και η οργή δεν είναι πάθη, αλλά συναισθήματα που μας τα έδωσε ο Θεός. Όταν τα χρησιμοποιούμε με το σωστό τρόπο βοηθούν στη σωτηρία μας. Όταν τα χρησιμοποιούμε λάθος, μας απομακρύνουν από το στόχο μας. Η σωστή χρήση του θυμού και της οργής είναι απέναντι στην αμαρτία, κυρίως τη δική μας. Αντίθετα δεν είναι σωστό να οργιζόμαστε με τους άλλους, επειδή είναι αμαρτωλοί, αφού κι εμείς αμαρτωλοί είμαστε. Ποιος κάνει τις μεγαλύτερες αμαρτίες δεν έχει σημασία, επειδή μόνο ο Θεός ξέρει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αμαρτάνει ο καθένας και τον αγώνα που δίνει ενάντια σ΄αυτές, έστω κι αν ακόμη αυτό δεν είναι ορατό από μας.

Sparrow, δεν κάνω το λάθος να προσωποποιήσω όλα τα παραπάνω, με βάση όσα γράφεις, επειδή αυτό θ΄αποτελούσε κατάκριση. Είναι δική σου δουλειά να κρίνεις, αν σε αφορούν ή όχι κι αν σε βοηθούν να προχωρήσεις ένα βήμα πιο μπροστά στον πνευματικό σου αγώνα.

[nickzark]

Θα τολμησω να πω μόνο ότι πολλά είναι παραχώρηση από τον Θεό για να μας διδάξουν κάτι.

[Anastasios68]

Εγώ με τη σειρά μου θα τολμήσω να πω ότι σε θέλουμε στην παρέα μας.
Ίσως αυτό από μόνο του να λέει πολλά.

[Sparrow]

Η δική μου ενδοσκόπηση είναι η εξής... Θυμώνω σε 3 περιπτώσεις...

α)εγωισμός που αναδύεται μερικές φορές εντός της καθημερινότητας για ασήμαντα πράγματα που δεν με φοβίζει διότι καταλαβαίνω το λάθος μου. Αν πάψω να νιώθω οτι έσφαλα όταν θυμώνω σε τέτοιες καταστάσεις θα ανησυχήσω...

β) Σε σημαντικές σπάνιες περιστάσεις που μπορεί να νιώσω οτι μια αδικία που έχω υποστεί θίγει την αξιοπρέπεια ή την καλώς εννοούμενη υπερηφάνεια. Τότε πρέπει να περάσει στον περίγυρο οτι δίχως να παραδεχτεί ο άλλος το λάθος και δεν ζητήσει ειλικρινή συγνώμη,δεν θα το ξεχάσω έτσι...
Δηλαδή έχω την ανάγκη να ξέρουν οι γύρω μου οτι είμαι ένας άνθρωπος που υπερασπίζεται και την προσωπική του αξιοπρέπεια... Αυτόν τον εγωισμό αν λέγεται έτσι τον θεωρώ απαραίτητο αν δεν είναι κάποιος μοναχός ή ερημίτης ή έχει ανάγκη να θεωρούν οι άλλοι για αυτόν οτι σέβεται τον εαυτό του... Προσωπικά, και δεν είμαι Άγιος έτσι νιώθω...


γ) Η περίπτωση του θέματος, θυμός απο άμυνα και φόβο. Αισθάνομαι τον κίνδυνο να επηρεαστώ εξ αιτίας άλλων που νιώθω οτι μπορεί να με επηρεάσουν μεταδίδοντας μου πεποιθήσεις που μπορεί αν τις ασπαστώ να με βλάψουν σαν άνθρωπο. Όταν νιώθω οτι απειλούν τις ανθρώπινες αξίες μου σε σημεία που δεν είναι εξασφαλισμένα... Είναι θυμός απο αδυναμία και φόβο, και δεν απευθύνετε τόσο στο άτομο, αλλά σε εσωτερικούς μου φόβους και προσωποποιείτε σαν άμυνα στο άτομο που τους προκαλεί...
Αυτός ο θυμός η υπερβολική άμυνα ενέχει τον κίνδυνο να υπεραμυνθώ ιδεολογικά καταφθάνοντας σε αντίθετα απέναντι ακραία ιδεολογικά αποτελέσματα... Εκεί ανησυχώ και στις 2 περιστάσεις και επιθυμώ την απομάκρυνση απο το άτομο και στη συνέχεια απο τις σκέψεις που μου προκαλεί μέχρις ότου να έχω κάποτε στέρεες βάσεις επί του θέματος.

Nickzack μακάρι να είναι θέμα παραχώρησης, γιατί τότε απο όσο ξέρω δεν θα με βλάψει... Αλλιώς δεν θα γινόταν η παραχώρηση... Αλλά η παραχωρήσεις αυτές συνήθως γίνονται στους συνεπείς και αγωνιζόμενους...
Αναστάση με κάνεις και κοκκινίζω...
Νίκο ευχαριστώ για τον κόπο σου να γράψεις όλα αυτά... απλώς είπα οτι τα άτομα που κρίνουν με ένα ύφος του τύπου "θα παρεξηγηθώ αν ο τάδε μπεί στον παράδεισο" θα μου άρεσε να με θεωρούν αχρείο και κακό χωρίς να το πιστεύω για τον εαυτό μου, προκειμένου να νιώσω την απόσταση που μας χωρίζει, και να νιώσω επιβεβαίωση για αυτήν την απόσταση, αφού νιώθω οτι τα λεγόμενά τους απειλούν το νού μου η την ψυχή μου άμεσα ή έμμεσα... Είναι η γ) περίπτωση που διάβασες και δεν δικαιολογώ αυτό το συναίσθημα ως καλό, αλλά συναίσθημα άμυνας σε αδυναμία.

[Anastasios68]

Πόσο εύκολο είναι να διατηρήσουμε τη γαλήνη μέσα μας;
Καθόλου εύκολο, χρειάζεται διαρκής αγώνας.
Και φυσικά, κανείς μας δεν είναι άγιος ούτε τέλειος. Όλοι μας έχουμε μπροστά μας ένα διαρκή αγώνα και αυτό δε σημαίνει πως δεν θα κάνουμε και κάποια «φάουλ» στη διάρκειά του.

[Sparrow]

Θέλω να πείσω τον πνευματικό μου να κάνουμε κάτι που είχε πει ο Άγιος Πορφύριος...
Είχε πεί πολλοί έχουμε συμπτώματα ψυχικά δυσάρεστα αποτελέσματα βιωμάτων δυσάρεστων κατά τη ζωή μας...
Υπάρχει είπε ένα μυστικό...!!! Αν κάτσεις κάποτε με τον πνευματικό σου και του πεις όσα θυμάσαι απο τη ζωή σου καλά και κακά και πώς ένιωσες, (σαν ψυχοθεραπεία άνω της ώρας, με Θεία βοήθεια, μου φαίνεται)
και προσεύχεται εσωτερικά και εκείνος για αυτά που του λές, τότε όλες αυτές οι αδυναμίες θα εξαφανιστούν...
Αυτό το πιστεύω σαν θαύμα και σχεδόν θα το απαιτήσω ευγενικά ... Το έχω αναφέρει 1-2 φορές και το μεταθέτουμε λόγο υποχρεώσεων...

[nickzark]

Ποσες φορες θυμωνω και εγω.Ασε.Παρα πολλες φορες.Για ολους τους λογους.Εγωισμος ειναι..Τωρα για να μην το κουραζω πιστευω οτι ο Θεος τα αφηνει ολα αυτα .Για λογουςπου ξερει....

κ σε θελουμε στο φορουμ

[Sparrow]

You may say i'm a dreamer,
but i'm not the only one,
i dream from today with you,
and the word to be as one...

Σου απαντώ με ατάκα του Lennon....χαχα

[nickzark]

όλοι dreamers ήμαστε