Καλησπέρα παιδιά... Κάνω μια εξαίρεση και ξαναγράφω σαν να τινάζω το αίμα απο τη πληγή στη ψυχή μου...
Γιατί αργεί το ραντεβού με τον πνευματικό μου και θα σκάσω... Γράφω για να ξεσπάσω...
Συγγνώμη για το κλίμα.
Πολλά πάνε καλά στη ζωή μου αυτή την περίοδο... και νιώθω ικανοποιημένος....
Ταυτόχρονα όμως ενώ προσπαθώ να αποφεύγω πνευματικές συζητήσεις (θεωρώ οτι με βλάπτουν πνευματικά εμένα προσωπικά. με τον πνευματικό μου δεν έχω θέμα μιλάει με ταπεινότητα όταν με συμβουλεύει), που και πού αυτές με κυνηγούν και στην offline ζωή μου... Ως συνήθως η αντίδρασή μου προήλθε απο θρησκευόμενο άτομο...
Είναι πειρασμός αυτές οι απο το πουθενά συζητήσεις, ή μαθήματα που δεν δέχεται η ψυχή μου, αναρωτιέμαι...?
Ήρεμα είπα σε κάποιον που μιλούσε για άλλους, ας αλλάξουμε θέμα αλλά ταράχτηκα εσωτερικά...
Έχω βαρεθεί να ακούω τα θρησκευτικά ιδανικά του καθενός που καταλήγει στο πόσο... κακός είναι ο κόσμος που καταλήγουν στο να κρίνουν ψυχές... Ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κρίνει ψυχές?
Νιώθω οργή και θυμό προς όσους πάνε να με κρίνουνε πια, απο τα όσα έχω ακούσει, την άθελη χειραγώγηση που προσπαθούν να κάνουν πολλοί που ονομάζονται Χριστιανοί μιλώντας γενικά για άλλους, τον ταχυδακτυλουργικό ψυχολογικό πόλεμο που νιώθω οτι πολλοί υφίστανται...
Νιώθω πως θα ήθελα μερικές φορές να φωνάξω σε κάποιος που πήγαν να μου κάνουν κήρυγμα τα εξής χωρίς να τα πιστεύω... Είμαι ένας κακός αμαρτωλός εγωιστής κακός που κουράζεται να σε ακούει, αηδιάζει... Πήγαινε βρες άλλους να μιλήσεις... Με κάνουν να χαίρομαι να με θεωρούν κακό και εγωιστή...
Αυτά... Μου αρέσουν οι Χριστιανοί που δεν θα πουν πότε πήγαν Εκκλησία, που δεν θα σε ρωτήσουν αδιάκριτα πράγματα, που δεν θα σε κρίνουν ούτε απο μέσα τους, που δεν θα θέλουν να μάθουν αν είσαι θρησκευόμενος για να σε κρίνουν, παρά μόνο απο το πώς είσαι στη ζωή...
για αυτό οι πιο πολλοί φίλοι μου δεν είναι θρησκευόμενοι μάλλον... και όσοι ξέρω οτι είναι δεν θα το καταλάβαινες εύκολα...
Θέλω να είμαι μόνο εγώ και ο πνευματικός μου στο τιμόνι ψυχής μου... και θεωρώ όλους τους άλλους φίλους και γνωστούς που συναναστρέφομαι καλούς και άξιους σε σχέση με μένα και έχει ο Θεός... Να μή κρίνω κανέναν που δεν έβλαψε εμένα ή άλλους... (φυσικά δεν τα καταφέρνω καθόλου σε αυτό με τους παραπάνω Χριστιανούς που ανέφερα)
και όσοι ξέρω οτι δεν είναι καλοί ή έβλαψαν συνειδητά άμεσα ή έμμεσα σε κάτι κάποιον, απλώς δεν το επιλέγω για φίλο... Και ας γίνει και για αυτόν ότι καλύτερο για την ψυχή του...
Δεν ξέρω γιατί θυμώνω μόνο με αυτούς που ανέφερα... κάπως με επηρεάζουν, κάπως αντιδρά η ψυχή μου σε αυτούς και παίρνει επιθετική θέση απέναντί τους ξαφνικά, σα λάστιχο σφεντόνας που το αφήνεις...Το έβαλα στο αμαρτήματα, γιατί μίλησα για τον θυμό μου... Ανέφερα πριν οτι ο πνευματικός δεν μιλάει σαν αφ υψηλού και κατακριτικά.... Δεν ξέρω αν με έχουν μέχρι τώρα ωφελήσει περισσότερο οι συμβουλές του ή η ταπεινότητά του... Δεν θέλω να δίπλα μου Χριστιανούς δικαστές άλλων, και εγώ ούτε αυτούς πρέπει να κρίνω κανονικά...