Νεοπαγανισμός/Παγανισμός

Η σχέση της Ορθοδοξίας με τις άλλες θρησκείες.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Αύγ 28, 2012 7:39 am

ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΝΑΟΥΣ;
Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών


Εικόνα

Πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού
Γραμματέως της Σ. Ε. επί των αιρέσεων

Πολλά από τα «νεοεθνικά» ρεύματα, που δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα, ισχυρίζονται συχνά, ότι oι χριστιανοί κατέστρεψαν τους ναούς, τα ιερά και τα αγάλματα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, καταστρέφοντας, έτσι, έργα τέχνης και μνημεία πολιτισμού. Για να στηρίξουν αυτό τον ισχυρισμό τους, επιστρατεύουν μεμονωμένα περιστατικά και προβάλλουν περιπτώσεις ακραίας συμπεριφοράς ως την επίσημη γραμμή της Χριστιανικής Εκκλησίας κατά της αρχαίας θρησκείας.

«Η Ορθοδοξία κατέστρεψε τους ναούς μας», λένε1. Σε ερώτηση: «Τι πρόσφερε η Ορθοδοξία στους Έλληνες;», δίδεται η απάντηση: «Την καταστροφή όλων των ναών, των έργων τέχνης και των βιβλιοθηκών»2. Οι χριστιανοί «έκαψαν όσα βιβλία δεν τους βόλευαν, βεβήλωσαν τα ελληνικά ιερά, κομμάτιασαν τα αγάλματα, γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς, καταλήστεψαν τον εθνικό πληθυσμό»3. Σε συκοφαντικό άρθρο κατά του Χριστιανισμού, υποστηρίζεται για τους χριστιανούς, ότι «Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέφουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας έτσι τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνει ίχνος από τη "βδελυρή θρησκεία των ειδώλων"»4. Υπήρχε, λένε, ένα κατευθυντήριο «σχέδιο», το οποίο κατηύθυνε τις «χριστιανικές μάζες» ώστε να καταστρέψουν ό,τι ελληνικό. «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε εμείς οι Έλληνες», γράφουν, «ότι τα ακρωτηριασμένα αγάλματα που θαυμάζουμε σήμερα στα μουσεία, οι ερειπωμένοι ναοί μπροστά στους οποίους εκστασιάζονται οι καλλιτεχνικές φύσεις και οι αρχαιόφιλοι... δεν είναι παρά τα φτωχικά λείψανα τρομερoύ μακελλειoύ που σπάραξε την ελληνική χώρα (και όχι μόνο αυτή) από τον 4ο ως τον 6ο τουλάχιστο αιώνα της χρονολογίας μας»5.

Συχνά, για να ενοχοποιήσουν το Βυζάντιο, επικαλούνται τις επιδρομές του Αλάριχου κατά της Ελλάδος το 396 μ.Χ. και τις καταστροφές που προξένησε στους αρχαίους ναούς6. Όμως, ένα τέτοιο «επιχείρημα» αποδεικνύεται έωλο, «δείγμα της πιο χονδροειδούς προπαγάνδας ή άγνοιας» εκ μέρους των «νεοεθνικών». Και τούτο διότι, αποκρύπτουν ότι ο Αλάριχος δεν ήταν Βυζαντινός αλλά Γότθος, όπως και oι μοναχοί που τον συνόδευαν στις καταστροφές ήταν αιρετικοί αρειανοί, τους οποίους ο ίδιος ο Θεοδόσιος είχε καταδιώξει ένα χρόνο πρίν7.


Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπήρξαν, κατά την πορεία της επικράτησης του Χριστιανισμού, και περιπτώσεις ανεξέλεγκτης εκδικητικής συμπεριφοράς των επί αιώνες καταδιωκομένων Χριστιανών κατά των θρησκευτικών συμβόλων των πρώην διωκτών τους. Ή, ακόμη, και αυστηρές αυτοκρατορικές αποφάσεις εναντίον εκπροσώπων της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας ή νόμοι που επέβαλλαν το κλείσιμο των ειδωλολατρικών ναών. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β' υπέγραψε και νόμο με εντολή καταστροφής ναών και ιερών της αρχαίας θρησκείας. Όμως, όλα αυτά, δεν ήταν ούτε μια γενικευμένη τακτική έναντι των αρχαίων ναών, ούτε πολύ περισσότερο η στάση της Εκκλησίας.

Ο Χριστιανισμός αρχίζει να επικρατεί στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι: από τότε και στο εξής καταστράφηκαν oι αρχαίοι ναοί ή μήπως πολλοί απ' αυτούς ήταν ήδη κατεστραμένοι ή εγκαταλελειμμένοι; Γιατί, για να μιλήσει κανείς για καταστροφές αρχαίων ναών από τους χριστιανούς προ του Μ. Κωνσταντίνου είναι εξ ολοκλήρου παράλογο.
Σ' αυτό το ερώτημα έχουν απαντήσει ειδικοί και εγκρατείς των ιστορικών πραγμάτων επιστήμονες. Εμείς εδώ θα περιοριστούμε να επιστρατεύσουμε κείμενα που προέρχονται από τους ίδιους τους οπαδούς και εκπροσώπους του σύγχρονου πολυθεϊσμού, μέσα από τα οποία αποδεικνύεται περίτρανα, ότι πολλοί ναοί και Ιερά της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είχαν υποστεί ολοκληρωτικές καταστροφές και βανδαλισμούς αιώνες πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού.

Και πρωτίστως, θα επικαλεσθούμε κείμενα επιφανούς εκπροσώπου του «Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών», ο οποίος καίτοι τάσσεται μ' εκείνους που ισχυρίζονται, ότι oι χριστιανοί κατέστρεψαν τα αρχαία μνημεία, εν τούτοις, ομολογεί, καταγράφοντας Ιστορικά γεγονότα, ποια ήταν πράγματι η κατάσταση των αρχαίων ελληνικών Ιερών μερικούς αιώνες πριν ο Χριστιανισμός εδραιωθεί, ως η επικρατούσα θρησκεία. Και βεβαίως, η γνώμη του είναι ιδιαιτέρως βαρύνουσα, γι' αυτό θα μεταφέρουμε εδώ αυτούσια τα δικά του κείμενα.

Ο συγγραφέας, λοιπόν, στο τρίτομο έργο του «Υπέρ της των Ελλήνων νόσου», τόμ. Γ', «Η συρρίκνωση της αρχαίας ψυχής», (ο τρίτος τόμος του βιβλίου φέρει τόν υπότιτλο «Ες έδαφος φέρειν»), μας πληροφορεί ότι ήδη από τον 3ο π. Χ. αιώνα αρχίζει η καταστροφή ελληνικών πόλεων και ιερών από επιδρομείς. Επικαλούμενος τον Κυρ. Σιμόπουλο, γράφει ότι πρώτοι οι Αιτωλοί, τον 3ο π.Χ. αιώνα, «απογύμνωσαν ή κατέστρεψαν τα ιερά και τους τόπους λατρείας που αποτελούσαν τον κυριότερο συνδετικό ιστό, τον θρησκευτικό δεσμό μεταξύ των κρατουπόλεων... Το 219 π. Χ. ο στρατηγός της αιτωλικής Συμπολιτείας Σκόπας, κυριεύει το Δίον την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, πυρπολεί και τους χώρους λατρείας. Τα ίδια και στο ιερό της Δωδώνης από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Καταπάτησε κάθε ιερό και όσιο γράφει ο Πολύβιος»8.

Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες του, σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Και δεν περιορίστηκαν μόνο στην Αιτωλία, αλλά προχώρησαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου «Κατέστρεψαν και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών»9.

Ακολουθούν οι επιδρομές των Ρωμαίων, που κράτησαν δύο ολόκληρους αιώνες και έφεραν πράγματι «ες έδαφος» πόλεις, ναούς, ιερά και αγάλματα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το 194 π. Χ., ο Τίτος Φλαμίνιος, μετά την νίκη του κατά του Φιλίππου, «στέλνει καραβιές ολόκληρες από κλεμμένα μαρμάρινα και χάλκινα αγάλματα για να κοσμήσουν το θρίαμβο του στη Ρώμη»10.

Το 189 π.Χ., «ο Μάρκος Φούλβιος Νοβιλίορ λεηλατεί σύμφωνα με την καταγραφή του Πολύβιου την Αμβρακία συμπεριλαμβανομένων και των Ιερών της και στέλνει σα λάφυρα στη Ρώμη, αγάλματα, επιγραφές και θησαυρούς»11. Το 181 π.Χ., «η Σύγκλητος είχε ρίξει στην πυρά τα έργα των Πυθαγορείων»12.

Το 87 π.α.χ.χ.13, «ο άξεστος Σύλλας, καταστρέφει την Αθήνα που είχε συμπαραταχθεί με τον Μιθριδάτη, και αμέτρητα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής και θησαυροί, γίνονται αντικείμενα λεηλασίας και μεταφέρονται στη Ρώμη, συμπεριλαμβανομένης της ονομαστής βιβλιοθήκης του Απελλικώνος και του περίφημου πίνακα του Ζεύξιδος... Ο ίδιος άρπαγας στρατοκράτης ήταν επίσης αυτός που άρπαξε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Αλαλκομένειου ιερού της Βοιωτίας, έβαλε χέρι στα ιερά της Επιδαύρου... της Ολυμπίας και των Δελφών»14.

Το 55 π.α.χ.χ., «ο φοβερός Βέρρης... λεηλάτησε τα καλλιτεχνήματα και τους θησαυρούς όλης της νότιας Ελλάδας, έκλεψε το χρυσό από τον Ναό της Αθηνάς στην Αθήνα... άρπαξε από την Τένεδο το λατρευτικό άγαλμα του τοπικού ημίθεου Τέννητος, καταλήστεψε τον πανάρχαιο Ναό της Ήρας στη Σάμο, το Ναό της Αρτέμιδος στην Πέργαμο, λεηλάτησε όλα τα μνημεία της Ασπένδου στην Παμφυλία»15.

«Ο Αύγουστος... κλέβει από την Τεγέα και μεταφέρει στη Ρώμη το περίφημο άγαλμα της Αλέας Αθηνάς... Ο Καλιγούλας διάλεγε ελληνικές προτομές και πρόσταζε να τις αποκεφαλίζουν και να προσθέσουν σε αυτές το δικό του κεφάλι... Ο Νέρωνας, κλέφτης επίσης πεντακοσίων χάλκινων γλυπτών από τους Δελφούς...»16.

Συμπερασματικά, ο εν λόγω συγγραφέας μας πληροφορεί ότι οι Ρωμαίοι «μέσα σε λιγώτερο από δύο αιώνες τη μετέτρεψαν (την Ελλάδα) σε ερειπωμένη επαρχία τους, σε μια χώρα όπου "οι λίθοι μόνον" θύμιζαν "τη σεμνότητα και το μέγεθος της Ελλάδος" (Δίων Χρυσόστομος)». Και καταλήγει: «ο Παυσανίας (σσ. 2ος μ. Χ. αι.) ουσιαστικά θα δει και θα περιγράψει μια χώρα ερειπωμένη και ολιγάνθρωπη, της οποίας αρκετές πόλεις είναι ήδη έρημες, τα δε ιερά είναι κατά πλειοψηφία χορταριασμένα και με γκρεμισμένες τις στέγες... Ο Ρωμαίος ποιητής Γιουβενάλλης... θα γράψει επίσης και τα εξής:... Σήμερα δεν μπορείς να αρπάξεις από αυτούς, όταν πατήσεις το φτωχό τους τόπο, τίποτε άλλο από μερικά βόδια και φοράδες, τους εφέστιους Θεούς από το σπιτικό τους και κανένα περίεργο άγαλμα, αν έχει μείνει κανένα στα ιερά τους...»17.

Αυτά εξιστορεί με εθνικό πόνο ο εκπρόσωπος του Τ.Σ.Ε.Ε. και μας βρίσκει συμπάσχοντας, γιατί έχει απόλυτο δίκιο. Όμως, πως συμβιβάζονται όλα αυτά μ' εκείνα τα «αποφθεγματικά» που ακούσαμε πιο πάνω, ότι οι χριστιανοί «έκαψαν όσα βιβλία δεν τους βόλευαν, βεβήλωσαν τα ελληνικά ιερά, κομμάτιασαν τα αγάλματα, γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς, καταλήστεψαν τον εθνικό πληθυσμό», και ότι η Ορθοδοξία προσέφερε «Την καταστροφή όλων των ναών, των έργων τέχνης και των βιβλιοθηκών»;

Παρόμοιες «ομολογίες» συναντάμε και σε άλλα περιοδικά. Επιλεκτικά μεταφέρουμε εδώ δύο ακόμη αντιπροσωπευτικά κείμενα που προέρχονται από περιοδικά του «νεοεθνικού» νεοπολυθεϊστικού «χώρου»: «Οι πληροφορίες που παραδίδουν ο Παυσανίας, ο Στράβων και ο Πολύβιος για τις εκτεταμένες επιχειρήσεις αρπαγής ελληνικών έργων τέχνης εντυπωσιάζουν, όσον αφορά στους αριθμούς και την αξία των μνημείων, που μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Πεντακόσια αγάλματα από τους Δελφούς, τρεις χιλιάδες από τη Ρόδο και εκατοντάδες γλυπτά και έργα ζωγραφικής από την Κόρινθο έγιναν λεία κατακτητών. Ό,τι είχε απομείνει μέχρι την επικράτηση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του Βυζαντίου, έγινε στόχος για καταστροφή από το νέο μισελληνικό καθεστώς, με την ανοχή και τις ευλογίες του οποίου «αλώνιζαν» ορδές βαρβάρων και λαφυραγωγούσαν, ό,τι εύρισκαν στο δρόμο τους. Εκτός απ' αυτούς όμως και οι χριστιανοί του ελλαδικού χώρου δεν ήταν άμοιροι μιαρών πράξεων. Όχι μόνον κατέστρεφαν κτήρια και ακρωτηρίαζαν αγάλματα, αλλά πωλούσαν "δι' ολίγα τάλλαρα" τα τεμάχιά τους σε ξένους επισκέπτες»18.

Τα ίδια επαναλαμβάνει και άλλο περιοδικό του «χώρου»: «Η λεηλασία του Ελληνικού πολιτισμού προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις επί Νέρωνος, ο οποίος "Πεντακόσιας θεών τέ αναμίξ αφείλετο και ανθρώπων εικόνας χαλκάς" (Παυσανίας, Φωκικά 71). Μεταξύ των κλοπιμαίων ήσαν και η πασίγνωστη Κόρη του Anzio, η Κασσάνδρα, ο έρως του Πραξιτέλους, ο θνήσκων Γαλάτης, ο ο Απόλλων του Σκόπα, η «εύκνημα» Αμαζόνα του Στρογγυλίωνος και ένα μικρό άγαλμα του Αλεξάνδρου, το οποίο είχε επιχρύσωση... Οι αυτοκράτορες και οι πλούσιοι Ρωμαίοι, αφού πρώτα έσβηναν τα επιγράμματα από τις βάσεις των αγαλμάτων, έκοβαν τα κεφάλια και στη θέση τους έβαζαν το μαρμάρινο ομοίωμα του δικού τους κεφαλιού»19.


Ας σημειωθεί, ότι η μαρτυρία του Παυσανία πρέπει να θεωρηθεί ως ιδιαιτέρως βαρύνουσα, αφού το έργο του «Περιήγησις της Ελλάδος», έχει γραφεί μεταξύ των ετών 160 και 180 μ. Χ.

Αυτά, λοιπόν, μας πληροφορούν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των ελληνικών «νεοεθνικών» ρευμάτων, οι όποιοι στη συνέχεια καταγγέλλουν τον Χριστιανισμό ως τον μοναδικό διώκτη και καταστροφέα αρχαίων ναών, αγαλμάτων και βιβλιοθηκών. Δηλαδή, οι Ρωμαίοι δεν κατέστρεψαν τους αρχαίους ναούς αφήνοντας «μόνον τους λίθους»; Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν αποκεφάλιζαν τα αγάλματα για να αντικαταστήσουν τις κεφαλές τους με τα ομοιώματα των δικών τους «άμυαλων» κεφαλών; Δεν έκαψαν βιβλία και βιβλιοθήκες20, δεν έφεραν «ες έδαφος» τα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης, αλλά και αυτόν το ίδιο τον ελληνικό πολιτισμό; Και όλα αυτά τα έκαναν μόνον οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες και οι χριστιανοί; Αν είναι δυνατόν αυτό να λέγεται ιστορία και αντικειμενικότητα!

Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι Χριστιανοί, μέχρι και τις ημέρες του Μ. Κωνσταντίνου, όχι μόνον βρίσκονταν κάτω από φρικτούς και αιματηρούς διωγμούς, που ανέδειξαν 11 εκατομμύρια μάρτυρες της Πίστεως μέσα στους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, αλλά και αποτελούσαν τον 4ο μ. Χ. αιώνα το 5% μόνον του πληθυσμού της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ποσοστό που δεν άλλαξε σημαντικά ακόμη και τους πρώτους χρόνους μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού. Διερωτάται κανείς: άραγε τον 4ο αιώνα, που άρχισε να επικρατεί ο Χριστιανισμός, όλοι αυτοί οι κατεστραμένοι ναοί, τα ιερά, και τα αγάλματα είχαν πάλι ανακατασκευαστεί;

Η ιστορική αλήθεια όμως είναι ότι, όσοι σώζονται από τους αρχαίους ναούς οι περισσότεροι το οφείλουν στο γεγονός ότι πέρασαν στη χρήση των Χριστιανών. Αν σώζεται σήμερα ο Παρθενώνας το σπουδαιότερο αρχαιοελληνικό μνημείο ο ναός του Ηφαίστου (Θησείο), το Ερεχθείο, το ωρολόγιο του Κυρρήστου και τόσοι άλλοι ναοί στον Ελλαδικό χώρο και έξω απ' αυτόν, αυτό οφείλεται στο ότι μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς. Πολλά δε από τα αριστουργήματα τέχνης που διασώθηκαν και κυρίως αγάλματα, οφείλουν τη διάσωση τους στη μεταφορά τους στην Κωνσταντινούπολη για τη διακόσμησή της.

Παρατηρεί ο κ. Ιωάν. Τσέντος: «Οι Βυζαντινοί φύλασσαν όλους αυτούς τους θησαυρούς ευλαβικά, και τους θεωρούσαν στολίδι της πρωτεύουσάς τους, πράγμα που αποδεικνύει πρώτον μεν ότι δεν έτρεφαν αυτό το υποτιθέμενο μίσος προς ό,τι το αρχαίο, αλλά θεωρούσαν αυτά τα αγάλματα μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, και δεύτερον ότι είχαν την αισθητική που τους επέτρεπε να εκτιμήσουν την ομορφιά και την αξία τους... δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως όποιο μνημείο τον αρχαίου ελληνικού πολιτισμού σώζεται σήμερα στην Ελλάδα, οφείλει τη σωτηρία του στην προστατευτική ασπίδα τον Βυζαντίου»21.

Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να καταλογισθεί η ευθύνη των σημερινών ερειπίων αρχαίων ναών στους Χριστιανούς. Μήπως δεν υπάρχουν σήμερα και αναρίθμητοι Χριστιανικοί ναοί ερειπωμένοι ή εξαφανισμένοι; Από τα μέσα του 4ου αι. έως και τον 6ο αι. μ. Χ., μόνο στην Αθήνα και τα περίχωρα, υπήρχαν είκοσι δύο χριστιανικές Βασιλικές. Πολλές απ' αυτές είναι γνωστές σήμερα μόνον από τα ερείπιά τους. Ασφαλώς οι παλαιοχριστιανικές αυτές Βασιλικές δεν οφείλουν την ερήμωσή τους σε αντιχριστιανικούς διώκτες και καταστροφείς. Ο χρόνος, η φθορά, τα φυσικά φαινόμενα συνετέλεσαν στην ερήμωσή τους, καίτοι οι χριστιανοί που τις οικοδόμησαν, όχι μόνον υπήρχαν τότε για να τους χρησιμοποιήσουν στη λατρεία τους, αλλά και αποτέλεσαν πλέον το μόνο θρησκευτικό στοιχείο της Ελλάδος. Ως παραδείγματα μερικών από τις πολλές ερειπωμένες παλαιοχριστιανικές Βασιλικές, που δεν υπάρχουν σήμερα, αναφέρομε τις Βασιλικές της Αγ. Τριάδος (δυτικά του Παρθενώνα), του Ασκληπιείου (νότια του βράχου της Ακρόπολης), του Αγ. Διονυσίου του Αρεοπαγίτη (δυτικά της Ακρόπολης), του Ιλισσού (ανατολικά των Στηλών του Ολυμπίου Διός Αρδηττού), του Ολυμπιείου (βόρεια των Στήλων του Ολυμπίου Διός), της Παναγιάς της Πέτρας (στον Ιλισσό) κ.α.22.

Θέλουν να αγνοούν, δηλαδή, οι σύγχρονοι «παγανιστές» ότι οι περισσότεροι αρχαίοι ναοί, όπως και οι παλαιοχριστιανικοί αργότερα, καταστράφηκαν από κατακτητές, από πολεμικές συγκρούσεις, από λεηλασίες και πυρκαγιές, από σεισμούς και θεομηνίες και άλλα φυσικά φαινόμενα.

Οι ισχυρισμοί όμως των σημερινών πολυθεϊστών, αποδεικνύονται μεροληπτικοί, αντιϊστορικοί, προκατειλημμένοι, και αστήρικτοι. Γενικεύουν αυθαίρετα ακραία και μεμονωμένα περιστατικά και διαστρεβλώνουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια. Επαναλαμβάνομε, ότι δεν αρνούμαστε περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς και φανατισμού από μέρους του Χριστιανικού όχλου και καταστροφές ναών και αγαλμάτων. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι καταπιεσμένοι Χριστιανοί κατέστρεψαν αρχαίους ναούς και αγάλματα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γενικοποιούμε τα πράγμα τα και να αποδίδουμε την φυσική φθορά της αρχαιοελληνικής θρησκείας και των ιερών της σε μια τακτική και σ' ένα «σχέδιο» του Χριστιανισμού για την επικράτησή του.
Όπως σημειώνει ο κ. Ιωάν. Τσέντος, «είναι εντελώς σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενον να υπήρξαν εκείνη την εποχή και κάποιες εκδηλώσεις φανατισμού. Ο ισχυρισμός όμως ότι οι χριστιανοί και το Βυζάντιο προέβησαν φερ' ειπείν σε συστηματική καταστροφή των αρχαίων αγαλμάτων, αποτελεί ασύστολο ψεύδος»23.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος παρατηρεί:«Οπωσδήποτε, οι καταστροφές των ειδωλολατρικών ναών στην Ελλάδα δεν οφείλονταν σε θρησκευτικές συγκρούσεις. Η Ελλάδα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό ρημάξει και καταστραφεί, πριν την αναγνώριση του χριστιανισμού ως θρησκείας, όταν ακόμη οι χριστιανοί ήσαν θύματα μεγάλων διωγμών ή και δεν είχαν καν εμφανισθεί στην ιστορία. Ήδη στην ελληνιστική εποχή, δεν είναι λίγες οι πόλεις που είχαν μετατραπεί σε μικρή ομάδα χαμόσπιτων, με σπασμένα αγάλματα και ερειπωμένους ναούς».

«Το μαντείο της Δωδώνης είχε σταματήσει προ πολλού να λειτουργεί και ήταν ερείπια, μας πληροφορεί ο Στράβων στα Γεωγραφικά του, τα οποία είχαν ήδη ολοκληρωθεί περίπου το 7 π.Χ. Ο Στράβων, επισημαίνει μάλιστα ότι όχι μόνο το μαντείο της Δωδώνης, αλλά και όλα τα άλλα μαντεία της Ελλάδος είχαν ουσιαστικά σβήσει στα χρόνια του»24.

Ο καθηγητής κ. Βασ. Μπακούρος σημειώνει: «Όπως αποδεικνύει η έγκυρη επιστημονική έρευνα με βάση αρχαιολογικά ευρήματα (...., βλ. Ν. Παπαχατζή, Η θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996) τα περισσότερα ειδωλολατρικά ιερά ή ναοί δεν καταστράφηκαν ούτε μετασκευάστηκαν σε χριστιανικά τεμένη, απλώς εγκαταλείφθηκαν»25.

Και ο π. Γεώργ. Μεταλληνός υπογραμμίζει: «Τις παρατηρούμενες καταστροφές αποδίδουν οι αρχαιολόγοι στους σεισμούς, τις βαρβαρικές επιδρομές (4ο - 6ο αι.) και την εγκατάλειψη. Τα αρχαία μνημεία των Αθηνών και των Δελφών έμειναν απείραχτα από τους χριστιανούς. Η μετατροπή τους σε χριστιανικές εκκλησίες δείχνει περίτρανα τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας. Όσο και αν αυτό δεν ικανοποιεί τους σημερινούς αρχαιολάτρες26».

Σε επιστολή του προς τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, ο αρχαιολόγος Άγγ. Χωρέμης γράφει: «Αυτό που πράγματι έγινε είναι καταστροφές και ακρότητες σε τοπικό επίπεδο, από φανατικούς εκκλησιαστικούς και πολιτικούς παράγοντες, κυρίως εναντίον αγαλμάτων αρχαίων θεοτήτων με συνηθέστερο το φαινόμενο της ρινοκοπής και καταστροφής των προσώπων. Οι άνθρωποι αυτοί εξαγρίωναν τον όχλο, πράγμα όχι δύσκολο, αν σκεφτούμε ότι μόλις 75-80 χρόνια χώριζαν την εποχή αυτή από τους φοβερούς διωγμούς των Διοκλητιανού και Γαλερίου (+311) και 55-60 χρόνια από τον "ηπιότερο" διωγμό τον Λικινίου (310-324), τον εξαγριωμένο αυτόν όχλο τον εξαπέλυαν να κάψει και να καταστρέψει ο,τιδήποτε "εθνικό" εύρισκε μπροστά του. Αυτό όμως ουδέποτε υπήρξε πολιτική τον Μεγάλου Θεοδοσίου και, όταν έγινε, προσπάθησε να το σταματήσει και να το θεραπεύσει»27.

Κλείνομε την σύντομη αυτή επισκόπηση με τις επισημάνσεις του κ. Θαν. Παπαθανασίου, σε εμπεριστατωμένη μελέτη του δημοσιευμένη στο περιοδικό «Σύναξη». Μεταξύ των άλλων, γράφει: «σε όλο το σώμα των ιερών κανόνων... απουσιάζουν απολύτως κανόνες που να επιβάλλουν τον "εκχριστιανισμό" των εθνικών και σχεδόν απολύτως κανόνες που να επιτάσσουν την καταστροφή των παγανιστικών ιερών». Για τις διατάξεις νη' και πδ' της Συνόδου της Καρθαγένης (419 μ.Χ.), με τις οποίες ζητείται από τους βασιλείς να εξαλείψουν «τα εγκαταλείμματα των ειδώλων τα κατά πάσαν την Αφρικήν», παρατηρεί ότι «πρόκειται για τοπικού χαρακτήρα πρωτοβουλία, που αφορούσε συγκυρίες της λατινικής Εκκλησίας στη Βόρεια Αφρική». Η ίδια σύνοδος, εξ' άλλου, ζητούσε από τους επισκόπους να καταστρέψουν και τα «χριστιανικά ναΐδρια», που είχαν ανεγερθεί αυθαίρετα από δεισιδαίμονες χριστιανούς (κανών πγ')28.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι εθελοτυφλούν, οι σύγχρονοι «εθνικοί», προσπαθώντας επίμονα να βρουν οργανωμένο «σχέδιο» των Χριστιανών για την καταστροφή των αρχαίων ναών και μεθοδεύσεις

1. Περιοδ. «Διϊπετές», τ. 31, σ. 34δ.
2. Στο ίδιο, τ. 43, σ. 36.
3. Περιοδ. «Άβατον», τ. 6, σ. 44.
4. Μάρ. Πλωρίτης, εφημ. «Το Βήμα», 11.6.2000.
5. Περιοδ. «Διϊπετές», τ. 27, σσ. 2627. Βλ. και περιοδ. «Απολλώνειο Φως», τ. 70, σ. 66.
6. Βλ. Στεφ. Μυτιληναίου, Ο Μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα..., σσ. 11 εξ.
7. Βλ. περισσότερα και αναίρεση αυτού του ισχυρισμού στο Στ. Φανού, Οδηγός βιβλίων για την αρχαία Ελλάδα, τόμ. Β', σσ. 318 εξ.
8. Βλ. Ρασσιά, Υπέρ της των Ελλήνων νόσου, τόμ Β', Η συρρίκνωση της αρχαίας ψυχής, σ. 50.
9. Αυτόθι, από το βιβλίο του Κυρ. Σιμόπουλου, Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Ύποτέλεια, Αθήνα, 1990.
10. Αυτόθι, σ. 58.
11. Αυτόθι, σ. 60.
12. Αυτόθι.
13. Πριν. απαρχήν. χριστιανικής. χρονολογίας.
14. Αυτόθι, σ. 61, (υπογραμμίσεις δικές μας).
15. Αυτόθι.
16. Αυτόθι, σ. 62.
17. Αυτόθι, σσ. 6263, (και δικές μας υπογραμμίσεις).
18. Μάρ. Μαμανέα, Η λεηλασία μιας αμύθητης καλλιτεχνικής κληρονομιάς. Η αργυρολογία και απολιτισιά των Ρωμιών, περιοδ. «Δαυλός», τ. 241, σσ. 155-534.
19. Βασ. Μισύρη, Οι βάρβαροι κτυπάνε την Ελλάδα, «Ές έδαφος φέρειν», περιοδ. «Ιχώρ», τ. 27, σ. 52.
20. Για την τύχη των Βιβλιοθηκών, βλ. άρθρο: Έκαψαν οι Χριστιανοί την περίφημη Βιβλιοθήκην της Αλεξάνδρειας από μένος, μίσος και λύσσαν κατά της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γραμματείας;, περιοδ. «Εκ του περισσού της καρδίας», διμην. περιοδικόν φυλλάδιον Ι. Ν. Αγ. Στεφάνου Ν. Ιωνίας, τ. 28.
21. Ιωάν. Τσέντου, Χριστιανισμός και αρχαία ελληνική τέχνη, περιοδ. «Ακτίνες», τ. 624, σσ. 256257.
22. Βλ. ένθετο του περιοδικού «Τόλμη», «Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές Αθηνών». Και π. Βασ. Γεωργόπουλου, Οι νεοπαγανιστικές φαντασιώσεις και τα ιστορικά δεδομένα, μέρη Η' και Θ', εφημερ. «Στύλος Ορθοδοξίας», α.φ. 89, 90.
23. Ένθ. ανωτ. σ. 255.
24. Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη Αρχιεπ. Αθηνών, Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση του Ελληνισμού από την αρχαιότητα στο χριστιανισμό, σ. 111.
25. Βασ. Μπακούρου, Απάντηση σε επιστολές, περιοδ. «Τρίτο Μάτι», τ. 93, ένθετο σ. 9.
26. π. Γεωργ. Μεταλληνού, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, σ. 132.
27. Αυτόθι, σ. 158.
28. Θαν. Παπαθανασίου, (Αυτο)Κριτική ερμηνεία της καταστροφής παγανιστικών ιερών από χριστιανούς, περιοδ. «Σύναξη», τ. 69, σ. 63.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008, ΤΕΥΧΟΣ 53

Πηγή: egolpion.com


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Αύγ 28, 2012 7:45 am

Η δήθεν ελληνική καταγωγή του Χριστού

Εικόνα

Αρκετοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς, στην σύγχρονη εποχή, έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν την μητέρα του Χριστού, την Μαριάμ – Μαρία και μετέπειτα Παναγία, με ελληνικής καταγωγής γονείς : ο σκοπός τους φυσικά δεν μας είναι γνωστός, μπορούμε να υποθέσουμε όμως ότι δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή η όλη προσπάθειά τους είναι εκ του πονηρού με απώτερο σκοπό την δια της πλαγίου οδού συσχέτιση τον Ελληνικού πολιτισμού με τον Χριστιανισμό – και το αποτέλεσμα θα ήτο η δια της υποτιθέμενης καταγωγής του Χριστού ευκολότερη αποδοχή του από τους Έλληνες, ή οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους!

Είτε έτσι, όμως, είτε αλλιώς η αλήθεια είναι άλλη από αυτή που αυτοί οι άνθρωποι αναφέρουν !

Γράφει επί αυτού ο Γεώργιος Δ. Μεταλληνός :


“Η Παναγία υπήρξε εβραία στην πίστη και ισραηλίτισσα στην καταγωγή έστω και αν έζησε στην «Γαλιλαία των Εθνών» διότι:

1. Το όνομά της ΜΑΡΙΑ-ΜΑΡΙΑΜ-ΜΥΡΙΑΜ είναι καθαρά εβραϊκό. Αν δεν καταγόταν από εβραίους γονείς και ήταν προσήλυτη στον ιουδαϊσμό θα έφερε ελληνικό όνομα . Στο Λουκ. Ι, 27 αναφέρεται ρητά, ότι ήταν «εξ οίκου Δαβίδ», δηλαδή από την φυλή του Ιούδα (πρβλ. Λουκ. Ι, 32. 69 και Ρωμ. Ι,3). Μέχρι σήμερα στους Εβραίους η μητέρα ορίζει την καταγωγή και ο πατέρας το όνομα Μπεν, δηλαδή Γιός του Τάδε. Π.χ. Μπεν Γκουριόν = Γιός του Γκουριόν. Ελληνικά θα ήταν Γκουριονίδης ή Γκουριονόπουλος).

2. Οι γονείς της Παναγίας έχουν και αυτοί καθαρά εβραϊκά ονόματα και ήσαν μάλλον ιεροσολυμίτες. Τα ονόματά τους (Ιωακείμ και Άννα) παραδόθησαν από το (μη κανονικό, αλλά με πολλά αυθεντικά ιστορικά στοιχεία) «Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου» και δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ στην αρχαιότητα.

3. Ανατράφηκε στον χώρο του εβραϊκού Ναού, όπου την είχαν «τάξει» οι γέροντες γονείς της.

4. Εξαδέλφη της ήταν η Ελισάβετ, μητέρα του Προδρόμου, καθαρά εβραία «εξ οίκου Ααρών» (Λουκ. Ι, 5).

5. Ο Ιωσήφ, ως πιστός Ιουδαίος («εξ οίκου Δαβίδ»/Ιούδα) δεν μπορούσε να μνηστευθεί εθνική γυναίκα, άρα και ελληνίδα.

6. Αν δεν ήταν εβραία, δεν θα μπορούσε ποτέ να πει το «Ιδού, η δούλη Κυρίου», δηλαδή του Γιαχβέ.

7. Ο ύμνος της Μαρίας στο Λουκ. Ι, 46επ. (τα Μεγαλυνάρια) πηγάζει από την Παλαιά Διαθήκη, που γνώριζε και διάβαζε η Μαρία.

8. Ως πιστή εβραία η Μαρία «καθαρίζεται» στον Ναό των Ιεροσολύμων (Λουκ., 2,22επ.).

9. Το ίδιο επιβεβαιώνουν και οι επισκέψεις της Μαρίας στον Ναό, στα Ιεροσόλυμα, για τον εορτασμό του (εβραϊκού) Πάσχα. Τον δωδεκαετή Ιησού αναζήτησε στον Ναό (Λουκ. 2,40 επ.).

10. Παρευρίσκεται στον γάμο της Κανά, σε περιβάλλον συγγενών της ή γνωστών, αλλά ομοπίστων της.

11. Εβραϊκό είναι και το όνομα Ναζαρέτ. Οι εβραίοι ήσαν μειοψηφία στην Γαλιλαία, αλλά συμπαγής και δυναμική. Ο «ζηλωτισμός» τους (κατά των εθνικών) από εκεί ξεκίνησε. Ο Ιωσήφ και η Μαρία ήσαν εσωτερικοί μετανάστες στην Γαλιλαία, η προέλευσή τους όμως ήταν από την Ιουδαία. Πήγαν στην Γαλιλαία, διότι εκεί υπήρχε μεγαλύτερη δυνατότητα ευρέσεως εργασίας.

12. Σημαντικό μάλιστα είναι, ότι η ραββινική φιλολογία (το Ταλμούδ), που εξέμεσε τις μεγαλύτερες ύβρεις κατά της Παναγίας και του Ιησού Χριστού, δέχεται την Μαρία ως εβραία.

13. Αλλά και το Κοράνιο δέχεται την Μαρία εβραία. Ουδείς στους αρχαίους αιώνες διανοήθηκε ποτέ, ότι η Μαρία δεν ήταν εβραία, αλλά άλλης καταγωγής, εν προκειμένω ελληνικής. Απουσιάζει τελείως κάθε (σοβαρή και αξιόπιστη) σχετική μαρτυρία“.

Πηγή: eleysis69.wordpress.com


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Αύγ 28, 2012 7:45 am

Ενημέρωση για μια σύγχρονη και επικίνδυνη πλάνη

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει ως έργο Της να οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία, να νοιάζεται διαρκώς για την πνευματική προκοπή του και να τον περιφρουρεί από τις ποικίλες πλάνες. Αυτό τον σκοπό υπηρετεί το ενημερωτικό αυτό φυλλάδιο, επισημαίνοντας μια σύγχρονη και επικίνδυνη πλάνη. Πρόκειται για την προσπάθεια επανεμφανίσεως του νεοπαγανιστικού ή νεοειδωλολατρικού φαινομένου, το οποίο εισήλθε δυστυχώς στις σημερινές κοινωνίες, ως μία «επαναστατική» αμφισβήτηση των αξιών της Ορθόδοξης χριστιανικής κοινωνίας μας και προβολή των νεκρών, εδώ και πολλούς αιώνες, πολυθεϊστικών και ειδωλολατρικών θρησκειών ως το «μέλλον και τη σωτηρία του κόσμου»!

Με το φυλλάδιο αυτό παρουσιάζουμε με αντικειμενικότητα, απλότητα και υπευθυνότητα το πρόβλημα στους Ορθοδόξους πιστούς, ώστε να γνωρίζουν για την φύση και τις επιδιώξεις του νεοπαγανισμού και να μη παρασύρονται από τις παραπλανητικές επαγγελίες του.


1. Η φύση και οι στόχοι του νεοπαγανισμού

Οι ραγδαίες κοσμογονικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία, προκάλεσαν στον σύγχρονο άνθρωπο μια πρωτοφανή αμφισβήτηση, που τον οδήγησε σε μια έντονη πνευματική σύγχυση. Συνέπεια αυτής της καταστάσεως είναι η εμφάνιση περίεργων, μυστικιστικών θρησκευτικών συστημάτων, μορφωμάτων και προϊόντων του δαιδαλώδους πλέγματος της «Νέας Εποχής», τα οποία τείνουν να καλύψουν τα πνευματικά κενά του σύγχρονου ανθρώπου.

Ένα τέτοιο θρησκευτικό μόρφωμα, είναι και ο νεοπαγανισμός ή η νεοειδωλολατρία. Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο θρησκευτικό μόρφωμα, το οποίο ανάγει την καταγωγή του σε αρχαίες πρωτόγονες πολυθεϊστικές θρησκείες και παραδόσεις του απώτερου παρελθόντος. Εκδηλώνεται ως προσπάθεια αναβιώσεως πανάρχαιων ειδωλολατρικών θρησκειών και δρώμενων. Έχει έντονο φυσιοκρατικό και πανθεϊστικό χαρακτήρα. Διακατέχεται από έναν περίεργο θρησκευτικό εθνικισμό, αγγίζοντας σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνες εθνοφυλετικές θεωρίες και πρακτικές. Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες προσπαθεί να κυριαρχήσει στην κοινωνία. Θεωρεί ότι ο μονοθεϊσμός και κυρίως ο Χριστιανισμός, ευθύνεται για «τον πνευματικό μεσαίωνα», στον οποίο δήθεν οδήγησε την ανθρωπότητα, αφότου επικράτησε και της στέρησε την «λαμπρή πολιτισμική πορεία» των εθνικών ειδωλολατρικών θρησκειών! Άμεσος στόχος των φανατικών νεοπαγανιστών είναι να «αποτινάξουν το μονοθεϊστικό ζυγό», όπως ισχυρίζονται, να αναβιώσουν τις «πατρώες εθνικές θρησκείες», επαναφέροντας τον κόσμο σε «τροχιά προόδου»!


2. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της νεοειδωλολατρίας

Το νεοειδωλολατρικό ή όπως διεθνώς λέγεται νέο-παγανιστικό κίνημα (από το pagan, που θα πει χωρικός) δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά πραγματικά παγκόσμιο. Ύστερα από μια μακρά εξελικτική πορεία από τα χρόνια του Διαφωτισμού, με πραγματική αφετηρία το μυστικιστικό κίνημα της Θεοσοφίας, έφτασε στις μέρες μας, όχι μόνον να διεκδικεί ισότιμη θέση πλάι στις άλλες θρησκείες, αλλά και να τις μάχεται σκληρά. Μια δυναμική δημιούργησε σε όλες τις χώρες του πλανήτη ταυτόχρονα, ευνοϊκές συνθήκες αναβίωσης των αρχαίων ειδωλολατρικών και παγανιστικών θρησκειών.

Τα διάφορα «εθνικά» νεοπαγανιστικά κινήματα, αν και διαφοροποιούνται σε βασικές αρχές, εν τούτοις επιδιώκουν να συγκροτήσουν ενιαίο μέτωπο στην πολεμική τους κατά του Χριστιανισμού. Τον Ιούνιο του 1998 συνήλθε στη Λιθουανία το πρώτο ιδρυτικό συνέδριο του παγκόσμιου «κοινού» τους, «Παγκόσμιο Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών» (Word Congress of Ethnic Religions), στο οποίο υπάρχει ολιγάριθμη Ελληνική εκπροσώπηση. Στο ίδιο συνέδριο ιδρύθηκε και η «Των Εθνικών Οικουμενική Εκκλησία», η ενωτική δηλαδή παγκόσμια παγανιστική θρησκεία. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί επτά παγκόσμια παγανιστικά συνέδρια, από τα οποία το τελευταίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2004! Η σύμπτωση του χρόνου και του τόπου συγκλήσεώς του με τους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών αποδεικύουν ότι η αναβίωση των αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών, γίνεται κατόπιν οργανωμένου σχεδίου.


3. Ο Ελληνικός νεοπαγανισμός

Το φαινόμενο της νεοειδωλολατρίας στη χώρα μας έχει μια ιδιάζουσα μορφή. Οι Έλληνες νεοπαγανιστές ή δωδεκαθεϊστές ή «εθνικοί» ή «αρχαιολάτρες» όπως αυτοαποκαλούνται, αγωνίζοναι να συνδυάσουν εντέχνως τα ποικίλα θρησκευτικά τους μορφώματα, με το αρχαίο - ελληνικό κλέος και πολιτισμό. Φτάνουν στο σημείο να μονοπωλούν και να οικειοποιούνται τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και να επιχειρούν να αποξενώσουν από αυτόν το σύνολο του Ελληνικού λαού, που δεν ασπάζεται τα θρησκευτικά τους «πιστεύω». Ακόμα και την ιδιότητα του Έλληνα θέλουν να αποστερήσουν από τους μη παγανιστές! Σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις τους «γνήσιοι Έλληνες είναι μόνον όσοι ασπάζονται την πατρώα θρησκεία», δηλαδή την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία!

Στην Ελλάδα υπάρχουν και δρουν αρκετές παγανιστικές ή φιλοπαγανιστικές ομάδες, με αγεφύρωτες θρησκευτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους. Με πληθώρα πολυτελών περιοδικών, βιβλίων, εκπομπών μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, αλλά και ιστοσελίδων στο διαδίκτυο, προσπαθούν να κάνουν γνωστή την ύπαρξή τους και να προωθήσουν τις θρησκευτικές τους θέσεις. Ισχυρίζονται με πρωτοφανή φανατισμό και πνεύμα μισαλλοδοξίας, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι υπόδουλη εδώ και δεκαέξι αιώνες στον Χριστιανισμό, ο οποίος γι’ αυτούς είναι «εβραϊκή αίρεση, απόλυτα ξένη προς την ελληνική κοσμοθέαση»! Εντελώς ανιστόρητα και αντιεπιστημονικά ισχυρίζονται πως ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε στον Ελληνισμό δια της βίας τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα και ότι δήθεν «κατέσφαξε εκατομμύρια εθνικούς». Διαδίδουν επίσης παραπλανητικά ότι «κατάστρεψε τους ναούς και τα ιερά τους, καθώς και όλα τα έργα τέχνης», αποσιωπώντας το γεγονός ότι πολλά από αυτά διεσώθησαν από Χριστιανούς. Διαγράφουν την ένδοξη χιλιετή Βυζαντινή περίοδο της ιστορίας του Γένους μας, αρνούμενοι έτσι την διαχρονικότητα και την ενότητα της Ελληνικής Ιστορίας. Απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως δήθεν «εβραϊκή μυθολογία» και επιτίθενται εμπαθώς κατά της Καινής Διαθήκης και των Πατέρων της Εκκλησίας. Διατυμπανίζουν με στόμφο πως ακόμη και σήμερα «το δικτατορεύον δόγμα», όπως αποκαλούν την Εκκλησία, «καταπιέζει αφόρητα τους εθνικούς»! Χωρίς κανένα ενδοιασμό απαιτούν να τους παραχωρήσουμε την Ελλάδα, η οποία τους ανήκει!

Προβάλλουν ένα μεγάλο πλέγμα παράλογων διεκδικήσεων. Ζητούν επίμονα αναγνώριση των ποικίλων θρησκευτικών μορφωμάτων τους, όχι απλά ως «γνωστή θρησκεία», αλλά «ως την μόνη νόμιμη θρησκεία στην Ελλάδα»! Ζητούν να τους αποδοθούν οι αρχαιολογικοί χώροι για να τους μετατρέψουν σε χώρους λατρείας, αφού κατεδαφίσουμε τους παρακείμενους χριστιανικούς ναούς μας σε απόσταση έως πεντακόσια μέτρα από αυτούς, διότι, όπως υποστηρίζουν, έχουμε μιάνει τα ιερά τους! Κατά ομάδες συγκεντρώνονται στον Όλυμπο και σε υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους και τελούν παγανιστικές τελετές, αναβιώνοντας αρχαιοελληνικές παγανιστικές εορτές, όπως είναι τα ηλιοστάσια. Ταυτόχρονα έχουν καθιερώσει και τελετές ονοματοδοσίας, γάμου, κηδείας, μνημοσύνου κλπ. Εν όψει της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας το 2004 επιδιώκουν οι νεοπαγανιστές να εκμεταλλευθούν το μεγάλο πολιτιστικό και αθλητικό γεγονός και να προβάλουν τα νεοπαγανιστικά μηνύματά τους.

Μερικές από τις ομάδες αυτές δεν αναγνωρίζουν τους νόμους του κράτους, τους θεωρούν άκυρους, διότι τους έφτιαξαν, όπως υποστηρίζουν, «οι δολοφόνοι κατακτητές Χριστιανοί». Σε δημοσιευμένα κείμενά τους εκφράζονται με πρωτοφανή βία και εμπάθεια κατά των Χριστιανών και υβρίζουν με χυδαιότητα τα ιερά και τα όσια της πίστεώς μας.

Στα ίδια κείμενα αναφέρονται απροκάλυπτα στη συμμαχία τους με άλλες αντιχριστιανικές ομάδες της «Νέας Εποχής» με στόχο να καταρρεύσει το χριστιανικό κράτος και να περάσει η εξουσία στους δωδεκαθεϊστές, πού είναι δήθεν «οι μόνοι γνήσιοι Έλληνες»(!), συνεχιστές της αρχαίας «πατρώας θρησκείας».


4. Ποιά ήταν πραγματικά η αρχαιοελληνική θρησκεία

Οι Έλληνες νεοπαγανιστές επιχειρούν με καταφανή παραποίηση της ιστορίας να παρουσιάσουν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία ως «την πιο λαμπρή θρησκεία της ανθρώπινης ιστορίας, η οποία υπήρξε το βάθρο του παγκόσμιου πολιτισμού».

Είναι όμως γνωστό πως η θρησκεία των προγόνων μας ουδέποτε υπήρξε σταθερή και ενιαία για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Οι Έλληνες νεοπαγανιστές δεν ξεκαθαρίζουν ποια μορφή της «πατρώας θρησκείας» επιθυμούν να αναβιώσουν: την φετιχιστική και τοτεμιστική των προελλήνων, την χυδαία ανθρωπομορφική ομηρική και ησιόδεια, την αιρετική και οργιαστική ορφική, την συγκρητιστική των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ή εκείνη του νοσηρού μυστικιστικού νεοπλατωνισμού των υστερορωμαϊκών χρόνων;

Μελετώντας τις πάμπολλες μυθολογίες και θεογονίες των αρχαίων, οι οποίες αποτελούν τις πηγές της αρχαίας θρησκείας, διαπιστώνει κανείς τερατώδεις αντικρουόμενες απόψεις πάνω σε θεμελιώδεις αρχές της. Συναντά ακόμη απαράδεκτες διηγήσεις για τους «θεούς», όπως πράξεις βίας, μίσους, αντιζηλίας, αντεκδικήσεως και αφάνταστης εχθρότητας μεταξύ τους. Οι «θεοί» φέρονται να διαπράττουν ανείπωτες ηθικές παρεκτροπές, όπως μοιχείες, πορνείες, βιασμούς, παιδεραστίες, αιμομιξίες, ομοφυλοφιλίες, απάτες, κλοπές, φόνους, αδικίες, παιδικές ασπλαγχνίες, πολέμους κ.ά., τις οποίες διαπράττουν μόνο οι χειρότεροι των ανθρώπων! Οι αρχαίοι «θεοί» αποδεικνύονται αρνητικά πρότυπα για τη διαμόρφωση ανθρωπίνων χαρακτήρων. Φτάνει να αναφερθή η λατρεία της Αφροδίτης δια της πορνείας. Κατά τον αρχαίο συγγραφέα Στράβωνα, στο ιερό της Αφροδίτης στην Κόρινθο υπηρετούσαν την «θεά» περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες δια της πορνείας (Στραβ.378)! Οι νεοπαγανιστές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν αυτές τις απαράδεκτες πίστεις επιδιώκουν να τις ερμηνεύσουν αλληγορικά. Δυστυχώς όμως οι αρχαίοι, εκτός από τους μεγάλους σοφούς, πίστευαν κατά γράμμα στις ανήθικες μυθολογικές διηγήσεις!

Αξιόπιστες αναφορές αρχαίων συγγραφέων μας βεβαιώνουν ακόμη για φρικτές ανθρωποθυσίες μέχρι τους χρόνους του Ηροδότου, του Πλουτάρχου, του Παυσανία και του Στράβωνα, (βλ. ανθρωποθυσίες στις εορτές των «Κρονίων» (Παυσ.Ελλην. Περ.Ι΄18, 7), των «Θαργηλίων» και την τριετηρική του Αγριωνίου Διονύσου στον Ορχομενό (Πλουτ. Αίτια Ελλ.38,299e), την κατακρήμνιση ανθρώπων στην Λευκάτα της Λευκάδας (Στραβ.Ι΄2,452), κ.α.).

Η αρχαία θρησκεία εξωθούσε επίσης τους άτυχους λατρευτές της σε πράξεις ανείπωτης δεισιδαιμονίας (μαντική, θεουργίες – μαγεία, μιάσματα, καθαρμοί, δράση Πυθαϊστών, κλπ).

Οι σοφοί πρόγονοί μας αντιλήφθηκαν νωρίς την πρωτόγονη και παράλογη μορφή της θρησκείας τους και γι’ αυτό άσκησαν σκληρή κριτική για τις απαράδεκτες πίστεις για τους θεούς, για την δεισιδαιμονία, για τις θυσίες, για την μαντική και τις μαγικές θεουργίες. Ο ίδιος ο Όμηρος, αν και θεωρείται ο θεμελιωτής της αρχαιοελληνικής θρησκείας, στάθηκε, μέσα από τα αθάνατα έπη του, καυστικά κριτικός απέναντι σ’ αυτή. Ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, ο Ηράκλειτος, ο Θεαγένης ο Ρηγίνος, ο Εμπεδοκλής, ο Παρμενίδης, ο Μητρόδωρος, ο Αναξαγόρας, ο Αναξίμανδρος, ο Πρωταγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πρόδικος, ο Θεόφραστος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής ο Ευριπίδης, ο Αντισθένης, ο Δημόκριτος, ο Διογένης ο Κυνικός, Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο Ευήμερος, ο Επίκουρος, οι σοφιστές , οι στωικοί, οι περιπατητικοί, και όλοι σχεδόν οι επιφανείς πρόγονοί μας, είτε στάθηκαν κριτικοί απέναντι στην αρχαία θρησκεία, είτε την αρνήθηκαν εντελώς και έπλασαν άλλη ιδεομορφική θρησκεία, απαλλαγμένη από τις απαράδεκτες πίστεις και παραλογίες της αρχαίας θρησκείας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, οι περισσότεροι από αυτούς τους φιλοσόφους διώχθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν ή και βρήκαν τραγικό θάνατο.

Η παρακμή της αρχαιοελληνικής θρησκείας άρχισε πολύ νωρίς, για να κορυφωθεί μετά τους κλασικούς χρόνους και ιδιαίτερα στα ελληνιστικά χρόνια, με την είσοδο των ανατολικών μυστηριακών θρησκειών στον ελληνικό χώρο (λατρεία Κυβέλης, Ίσιδος, Μίθρα, κλπ). Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού η αρχαία θρησκεία ήταν ήδη σε κατάπτωση. Το βεβαιώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος στα συγγράμματά του τον 2ο μ.Χ. αιώνα.


5. Σχέση νεοειδωλολατρίας και «Νέας Εποχής»

Ο ελληνικός νεοπαγανισμός όπως και ο διεθνής έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ρευμάτων της «Νέας Εποχής», καίτοι σε μερικά έντυπα γίνεται προσπάθεια να κρατηθούν αποστάσεις απ’ αυτή.

Ο «νεοεποχίτικος» χαρακτήρας των ρευμάτων αυτών, διαπιστώνεται από την απόλυτη ταύτισή τους με τη «νεοεποχίτικη» εκδοχή περί Θεού, κόσμου και ανθρώπου ή αλλιώς την καθαρά αποκρυφιστική δοξασία της «ολιστικής θεωρήσεως του κόσμου», την δοξασία της «μετενσαρκώσεως ή μετεμψυχώσεως και τη σύγχρονη θέση του αποκρυφισμού ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καλού και κακού.

Κατά την νεοεποχίτικη αντίληψη, ο Θεός ταυτίζεται με το υλικό σύμπαν. Αλλά και οι «θεοί» των νεοπαγανιστικών ρευμάτων είναι «ομοούσιοι» με την Φύση από την οποία και γεννιούνται. Ο κόσμος είναι αυθύπαρκτος και οι «θεοί» είναι εντός του κόσμου. Η «Νέα Εποχή» λέει ότι τα πάντα, από τα ανόργανα μέχρι τα ενόργανα και τον άνθρωπο, είναι «εκδήλωση» του Θεού, είναι κατ’ ουσίαν «θεοί». Έτσι και ορισμένα νεοπαγανιστικά κινήματα λατρεύουν την Φύση – Γαία ως «θεά» και την θεωρούν «μητέρα θεών τε ανθρώπων».

Η Πανθρησκεία την οποία επιδιώκει να εδραιώσει η Νέα Εποχή στηρίζεται σ’ αυτή την αντιχριστιανική θεώρηση του κόσμου και είναι γέννημα της Θεοσοφίας και του αποκρυφισμού.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι και η νέο-ειδωλολατρία είναι μία επιπλέον επινόηση της «Νέας Εποχής», μία ακόμη «εμπορεύσιμη δυνατότητα» πού γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον αποπροσανατολισμό του Ορθόδοξου Έλληνα και κυρίως των νέων ανθρώπων.


6. Η ποιμαντική της Εκκλησίας μας απέναντι στην νεοειδωλολατρία

Η Αγία μας Εκκλησία, ως στοργική μητέρα και πνευματική τροφός του λαού και του Έθνους μας, αντέταξε ήδη από τα πρώτα της βήματα τον λόγο της Αλήθειας απέναντι στην πλάνη των ειδώλων. Μεγάλοι Απολογητές Πατέρες της Εκκλησίας συνέταξαν περίφημα έργα προς αντίκρουση της ειδωλολατρίας, τα οποία αποδεικνύονται ιδιαιτέρως επίκαιρα σήμερα. Στηριζόμενη σ’ αυτά η Εκκλησία μας, θα περιφρουρήση και σήμερα τα τέκνα της από την εμφάνιση του νεοπαγανισμού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας σέβεται τις θεμελιώδεις αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας και κηρύσσει την ύψιστη αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Σεμνύνεται γιατί, μετά από τις πρώτες αμοιβαίες αμφισβητήσεις των πρώτων αιώνων επέτυχε την θαυμαστή συνάντηση και συνταύτιση Ελληνισμού και Χριστιανισμού σε αυτό πού ονομάζεται Ορθοδοξία και είναι Εκείνη που διεφύλαξε διά μέσου των αιώνων, την Ελληνική γλώσσα, την Ελληνική αυτοσυνειδησία και την διαχρονικότητα του Ελληνικού γένους και της ιστορίας μας. Αυτό της κόστισε ποταμούς αιμάτων και ατελείωτους αγώνες. Όμως την ταύτισε με την ιστορική πορεία του Γένους μας.

Οι Ορθόδοξοι Έλληνες δεν είναι λοιπόν λιγότερο Έλληνες από εκείνους που θέλουν να μονοπωλήσουν το ένδοξο αυτό όνομα ταυτίζοντάς το με μια συγκεχυμένη, πεπλανημένη, πολυθεϊστική και ειδωλολατρική, αλλά και πολύμορφη έκφρασή του, που απορρίφθηκε ήδη ανεπιστρεπτί από τους πιο λαμπρούς εκπροσώπους της αρχαιο-ελληνικής διανοήσεως. Δικαιολογείται η καύχηση για το ένδοξο αρχαιοελληνικό πολιτιστικό παρελθόν μας. Δεν δικαιολογείται όμως η επιστροφή σε πρωτόγονες μορφές κάποιας δήθεν «πατρώας θρησκείας», η οποία εξάλλου δεν υπήρξε πάντοτε πατρώα, ενιαία και καθαρά Ελληνική, ούτε πάντοτε και από όλους τους αρχαίους Έλληνες ήταν σεβαστή.


Η Εκκλησία καλεί τα πιστά τέκνα Της να μη ενδίδουν στη δόλια, ανιστόρητη και ψευδή παραπληροφόρηση των στρατευμένων εκφραστών της νεοειδωλολατρίας. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες διασώσαμε τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό από την πλήρη κατάρρευσή του μέσω της εκκλησιαστικής γλώσσας και ύμνολογίας, των πατερικών κειμένων και της εκκλησιαστικής μας αισθητικής. Οι αντιγραφείς μοναχοί του Βυζαντίου διέσωσαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα, γι’ αυτό και οι παλαιότεροι κώδικές τους που διασώζονται είναι της βυζαντινής εποχής. Ακόμη και αυτά τα «τολμηρά» αριστοφανικά κείμενα διασώθηκαν από τους δήθεν «καταστροφείς του αρχαιοελληνικού πολιτισμού» μοναχούς της Εκκλησίας μας (βλ. αρχαιότερους κώδικές τους στη Μονή Σινά).

Η Ορθοδοξία μας όχι μόνο δεν κατέστρεψε αρχαία μνημεία, όπως κακόβουλα διαδίδουν οι νεοπαγανιστές, αλλά διέσωσε όσα μπόρεσε, ενάντια στη φθορά του χρόνου και στους επιδρομείς. Βεβαιωμένους βανδαλισμούς έκαμαν οι βάρβαροι αιρετικοί αρειανοί Γότθοι τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Τότε θύματα βανδαλισμών έπεσαν και οι Ορθόδοξοι ναοί της Ελλάδος!

Οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας, κυρίως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, όχι μόνο δεν καταφρονήθηκαν από την Εκκλησία, αλλά η φιλοσοφική σκέψη τους, αφού επανανοηματοδοτήθηκε από τους Αγίους Πατέρες, έγινε πολύτιμο εργαλείο για τη διατύπωση των χριστιανικών αληθειών. Οι μορφές τους ιστορήθηκαν ακόμη και σε Ορθόδοξους Ναούς

Παραμένει λοιπόν μετέωρος ο ισχυρισμός των νεοπαγανιστών για δήθεν καταστροφή του Ελληνισμού από τον Χριστιανισμό.


* * *

Με όσα επιγραμματικά αναφέρθηκαν γίνεται καταφανής ο κίνδυνος που προβάλλει για την πνευματική πορεία του λαού μας και την κοινωνική και εθνική συνοχή και ενότητα του Έθνους μας, από την επέλαση της νέας αυτής μορφής της «Νέας Εποχής» στη χώρα μας.

Το Έθνος των Ελλήνων δεν είναι ικανοί να το προστατέψουν οι ανύπαρκτοι «θεοί» της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας. Το προστατεύει ο Αληθινός ζωντανός Τριαδικός Θεός, ο Οποίος αποκαλύφθηκε διά του Ενανθρωπήσαντος Λόγου Του, του Ιησού Χριστού, στο πρόσωπο του Οποίου εκπληρώθηκε η παγκόσμια προσδοκία Θεανθρώπου Λυτρωτού.

www.ecclesia.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Τρί Αύγ 28, 2012 7:46 am

Μπράβο Αχιλλέα για την παράθεση αυτού του κειμένου. Τα όσα περιέχει αποτελούν μία πολλή εμπεριστατωμένη απάντηση έναντι της πλάνης που λέγεται νεοπαγανισμός.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Αύγ 28, 2012 7:47 am

Προσπάθεια να ανοικοδομήσουν ναό του Απόλλωνα στη Γαύδο
Τετάρτη, 02 Φεβρουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr

Εικόνα

Το τελευταίο διάστημα στην νήσο Γαύδο, η οποία υπάγεται Εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Κισάμου γίνεται προσπάθεια ανοικοδόμησης «ναού», αφιερωμένου στον Απόλλωνα.

Σκοπός του ναού αυτού, όπως προκύπτει από πληροφορίες του διαδυκτίου, είναι: «η διεξαγωγή σε αυτόν μυστήρια στους Έλληνες θεούς για χάριν της Ελλάδας».

Σε μια εποχή βαθιάς ηθικής και πνευματικής ύφεσης και παρακμής, απόρροια της οποίας είναι η οικονομική κρίση ως και ό,τι άλλο βιώνομε στην ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα, έχοντας ως αποτέλεσμα να γίνεται ο βίος μας α-βίωτος, η Εκκλησία του Χριστού καλεί τα παιδιά Της και τον κόσμο όλο σε πνευματική αφύπνιση και εγρήγορση.

Η προσπάθεια επιστροφής στην ειδωλολατρία, η αναβίωση του δωδεκαθέου και των διονυσιακών τελετών, δεν δίδουν διέξοδο στα αλύτρωτα αδιέξοδα της καθημερινότητας μας, αλλά φανερώνουν και αποκαλύπτουν το βάθος και την ουσία του προβλήματος.

Στην προσπάθεια αποχριστιανισμού, αποϊεροποίησης και απογύμνωσης του τόπου και της κοινωνίας μας ας κρατήσομε «πάντα ανοικτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας», μένοντας σταθεροί στις αιώνιες και διαχρονικές αξίες και παραδόσεις του Γένους και της Ρωμιοσύνης, ακούοντας την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «…αδελφοί, στήκετε, καὶ κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ επιστολής ημών» (Β΄ Θεσ. 2,15).

Σύμφωνα με πληροφορίες το ναό θέλουν να ανοικοδομήσουν Ρώσοι επιστήμονες οι οποίοι ζούν τα τελευταία χρόνια στο νησί, και οι οποίοι είναι πολύ αγαπητοί στους λιγοστούς κατοίκους του νησιού.

Πηγή: romfea.gr

Σταμάτησαν οι εργασίες για την ανέγερση του ναού του Απόλλωνα στην ακριτική Γαύδο
Δευτέρα, 28 Μάρτιος 2011

Από την προηγούμενη εβδομάδα, σταμάτησαν υπό το βάρος των πιέσεων οι εργασίες για την κατασκευή του ναού του Απόλλωνα, από αλλοδαπούς, κατοίκους της ακριτικής Γαύδου.

Το θέμα προκάλεσε το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων της Γαύδου, ενώ καθοριστική ήταν και η παρέμβαση του Δημάρχου κου Λαμπάκη που ζήτησε κατ'αρχήν τήρηση της νομιμότητας για να προχωρήσει το παράδοξο εγχείρημα.

Οι διασταυρωμένες πληροφορίες λένε ότι το οικόπεδο που είχε επιλεγεί δεν πληρούσε κανένα κανόνα νομιμότητας ούτε οι αλλοδαποί διέθεταν οικοδομική άδεια.

Παράλληλα οι αλλοδαποί δωδεκαθεϊστές με επιστολή που απέστειλαν πρόσφατα στον Μητροπολίτη Κισάμου κ' Σελίνου κο Αμφιλόχιο, πέραν της παραδοξολογίας του εγγράφου, αρχίζουν να αισθάνονται την περιθωριοποίηση τους από τους κατοίκους του ακριτικού νησιού, λόγω της προσπάθειας ανέγερσης του ναού.

Πάντως με επίσημη αλληλογραφία μεταξύ του κ. Αμφιλόχιου και του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.Ειρηναίου, το θέμα αποφασίστηκε να συζητηθεί στην επόμενη Ιερά Σύνοδο της Κρήτης που θα πραγματοποιηθεί μέσα στην Σαρακοστή.

Πηγή: anagrafes.com


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Αύγ 28, 2012 7:48 am

Η σύγκρουση αρχαιοελληνικής θρησκείας και επιστήμης

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου - Καθηγητού

Εικόνα


Τα τελευταία χρόνια, με έκπληξη και πολλά ερωτηματικά, διαπιστώνουμε μια αφύσικη στροφή πολλών συνανθρώπων μας προς την αναβίωση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Βεβαίως στα πλαίσια της ανεξιθρησκίας, η οποία χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό μας, κανένας δε θα είχε αντίρρηση, όποιοι το επιθυμούν, να ακολουθούν τα αρχαία παγανιστικά θρησκεύματα. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο νεοπαγανισμός, όπως χαρακτηρίζεται το σύγχρονο παγανιστικό ρεύμα, είσβαλε στις κοινωνίες με δυναμική ακραίου φονταμενταλισμού, με εκδηλωμένες μορφές αντιπαλότητας και μίσους κατά του Χριστιανισμού, που σπάνια γνώρισε η ανθρωπότητα ως τώρα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αρχαιοθρήσκων σε όλο τον κόσμο είναι να ακολουθούν τακτική πλήρους διαστρέβλωσης της ιστορίας, προκειμένου να εξωραΐσουν τις αρχαίες παγανιστικές θρησκείες, αλλά και να κατασυκοφαντήσουν τον Χριστιανισμό. Η όλη προσπάθειά τους είναι ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο για την αποχριστιανοποίηση του κόσμου!

Μια από τις χυδαιότερες κακοποιήσεις της ιστορικής πραγματικότητας είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί στη χώρα μας η αρχαιοελληνική θρησκεία ως η βάση της επιστήμης και η γενέτειρα του ορθού λόγου, τη στιγμή που είναι απόλυτα αποδεδειγμένο ότι υπήρξε εχθρός της επιστήμης και της προόδου, διότι δίδασκε ακριβώς τα αντίθετα απ’ ότι πρέσβευε και αποδείκνυε η επιστήμη. Και το χειρότερο, δεν έμενε στη θεωρητική αντιπαράθεση, αλλά έπαιρνε ενεργή εχθρική στάση απέναντι στις επιστημονικές γνώσεις, στην επιστημονική έρευνα και στους ίδιους τους επιστήμονες, με συγκεκριμένες πρακτικές και διώξεις.

Η αρχαία θρησκεία, όπως είναι γνωστό, είχε απόλυτο πανθεϊστικό χαρακτήρα. Ο υλικός κόσμος θεωρούνταν έμψυχος και ένθεος. Οι παιδαριώδεις μύθοι, οι οποίοι μας διασκεδάζουν με την αφέλειά τους, μας παραξενεύουν με τις παραδοξότητές τους και μας αηδιάζουν με τις ανηθικότητές τους ήταν για την αρχαία θρησκεία δόγματα πίστης, η «θεολογία» της! Δίδασκε ότι ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια ήταν «θεοί»! Ο ηλιακός δίσκος λατρευόταν ως πραγματικός «θεός» (Υπερίων, Φοίβος, Απόλλων), το ίδιο και η σελήνη (Εκάτη, Άρτεμις) καθώς και οι άλλοι πλανήτες λατρεύονταν ως «θεοί» (Δίας, Αφροδίτη, Άρης κλπ)! Στα βυζαντινά χρόνια ο Ιουλιανός (361-363) κάθε πρωί προσευχόταν και θυσίαζε στον ήλιο. Έγραψε μάλιστα και έργο με τίτλο: «Εις Βασιλέα Ήλιον», παρ’ όλο ότι η επιστήμη της εποχής του είχε αποφανθεί σαφέστατα ότι ο ήλιος είναι άψυχη ύλη! Τα μετεωρολογικά και τα άλλα φυσικά φαινόμενα πιστευόταν ως θεϊκές ενέργειες. Οι άνεμοι πιστευόταν ότι προερχόταν από το ασκί του Αιόλου. Τα ηφαίστεια προκαλούσαν οι θαμμένοι Τιτάνες και τα υπόγεια εργαστήρια του Ηφαίστου, τα κύματα της θάλασσας και τους σεισμούς προκαλούσε η τρίαινα του Ποσειδώνα (Ομ.Ιλιάς,Υ΄57), τους κεραυνούς τους εκτόξευε ο Δίας, κλπ. Τα μετεωρολογικά φαινόμενα ονόμαζαν «διοσημίες», δηλαδή σημάδια του Δία. Είναι γνωστές οι απίστευτες δεισιδαίμονες φοβίες των αρχαίων μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, καθ’ ότι σε αυτά «έβλεπαν» τη μήνη των «θεών»!

Η αρχαιοελληνική γραμματεία μας διέσωσε πληθώρα μαρτυριών του ανείπωτου φόβου που ένοιωθαν οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» και τις απίστευτες μαγικού χαρακτήρα τελετουργίες για τον υποτιθέμενο εξευμενισμό τους, με αποκορύφωμα τις αμέτρητες και φρικτές ανθρωποθυσίες από τη μυθική περίοδο (η οποία για τους «αρχαιολάτρες» είναι ιστορία) μέχρι και το τέλος των ιστορικών χρόνων της αρχαιότητας (ως και τον 4ο μ. Χ. αιώνα)! Αρχαίοι συγγραφείς, οι οποίοι έζησαν μετά Χριστόν, όπως ο περιηγητής Παυσανίας, ο φιλόσοφος Πλούταρχος, ο γεωγράφος Στράβων, ο νεοπλατωνικός Πορφύριος, ο ρητοροδιδάσκαλος Λιβάνιος κ.α. αναφέρουν λεπτομέρειες ανθρωποθυσιών της εποχής τους! Αναφέρουμε επίσης ένα ακόμη παράδειγμα θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, πρωτογονισμού και παραλογισμού της αρχαίας θρησκείας: Οι ποταμοί της Ελλάδος θεωρούνταν «θεοί» και λατρεύονταν από τις παρακείμενες πόλεις. Για να τύχουν της ευμένειάς τους προέβαιναν σε εκατόμβες θυσιών! Έσχατη κατάντια, θυσίαζαν στα άψυχα ποτάμια! Ας διαβάσει επίσης κάποιος το «Περί Δεισιδαιμονίας» σύγγραμμα του πλατωνικού φιλοσόφου Θεόφραστου (4ος π. Χ. αιών) ή το «Περί Δεισιδαιμονίας» κεφάλαιο στα «Ηθικά» του Πλουτάρχου (2ος μ. Χ. αιών) και θα βεβαιωθεί αβίαστα για τον αφάνταστο σκοταδισμό της αρχαίας θρησκείας! Θα διαπιστώσει σαφέστατα την αγεφύρωτη διάσταση μεταξύ της αρχαίας θρησκείας και της επιστήμης! Θα δικαιολογήσει την εμμονή μας να την χαρακτηρίζουμε ως ένα από τα πιο πρωτόγονα και σκοταδιστικά θρησκεύματα της ιστορίας!

Η ελληνική ψυχοσύνθεση όμως, παρ’ όλο ότι συνθλίβονταν για αιώνες από τις φοβερές συμπληγάδες της θρησκείας, δεν έπαψε ποτέ να είναι αναζητητής της αλήθειας. Πλάι στα σκοταδιστικά «ιερά», τα μαντεία, τα θυσιαστήρια ζώων και ανθρώπων, δίπλα στους μαύρους σκοταδιστές ιερείς, τους μάντεις, τους μάγους, τους οιωνοσκόπους, τους ορφεοτελεστές, τους μητραγύρτες, τους θεραπευτές, τους πυθαϊστές κλπ, συντελούνταν η επιστημονική κοσμογονία, ξέχωρα από την πρωτόγονη θρησκεία και τα σκοτεινά επιτελεία της. Αντίθετα, δεν υπάρχει μαρτυρία στη μακραίωνη αρχαιοελληνική ιστορία να είναι κάποιος ιερέας της αρχαίας θρησκείας και ταυτόχρονα επιστήμων και σοφός, εκτός του Σοφοκλή και του Πλουτάρχου, οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν πλήρως από τα θρησκευτικά δόγματα και δρώμενα όταν ανακάλυψαν την επιστήμη!

Το αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη του πνεύματος και της θετικής και επιστημονικής σκέψεως να κλονίζει σταδιακά και να περιορίζει την επιρροή της σκοταδιστικής θρησκείας, με τα αντιεπιστημονικά και παράλογα δόγματά της και τις άκρως δεισιδαίμονες τελετουργίες της. Μια μερίδα σοφών ανθρώπων με οδηγό τον ορθό λόγο και την παρατήρηση, διαπίστωσαν πως στη φύση κυριαρχεί ο νόμος του αιτιατού. Τα πάντα μέσα σε αυτή λειτουργούν βάσει αιώνιων φυσικών νόμων και ό, τι αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι αποτελέσματα φυσικών αιτιών. Η μεταφυσική ερμηνεία της φύσεως, που έκανε η αρχαία θρησκεία, καταδείχτηκε αναμφίβολα παράλογη και το πνευματικό και ηθικό ξεγύμνωμα των σκοτεινών παραγόντων της υπήρξε σημαντικός σταθμός για την ανάπτυξη της επιστήμης και την επικράτηση του ορθού λόγου.

Η πνευματική επανάσταση άρχισε στην Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού κλίματος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα και εντεύθεν. Μακριά από τα θρησκευτικά σκοταδιστικά κέντρα της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των όχλων, μπόρεσαν οι Ίωνες σοφοί να απαγκιστρωθούν από τους ασφυκτικούς βρόγχους του θρησκευτικού κατεστημένου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό τον ορθό λόγο και την έρευνα. Οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, σύμφωνα με το Σουηδό καθηγητή M. Nilsson, «έχτιζαν σε έδαφος λιγότερο παιδιάστικο από εκείνο που μπορούσε να προσφέρει η ανθρωπομορφική θεωρία του Ομήρου. Είχαν υψωθεί πάνω από την λαϊκή δεισιδαιμονία και είχαν δώσει βάρος στον τρόπο που εξελισσόταν ο κόσμος και στη διάφορη μοίρα των ανθρώπων» (M.Nilsson, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, σελ.238).

Αυτή η λαμπρή ανατολή της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίδραση της θρησκείας. Όταν οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι τα ουράνια σώματα είναι υλικές μάζες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα φυσικές διεργασίες, οι φανατικοί λάτρεις της θρησκείας αντέδρασαν δυναμικά και τους κατήγγειλαν ως ασεβείς και άθεους! Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο και τον δεισιδαίμονα ειδωλολατρικό όχλο, όταν προσπάθησαν να απομυθοποιήσουν την φύση και να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους. Έτσι δενήταν μόνο σκοταδιστική και αντιεπιστημονική η αρχαιοελληνική θρησκεία, αλλά και απόλυτα αντιδραστική! Ο καθηγητής M.Nilsson επισημαίνει πως «οι εξηγήσεις των φυσικών φιλοσόφων παρουσιάσθηκαν σαν αντίπαλες των θρησκευτικών ιδεών και η διαμάχη έγινε πραγματική» (M.Nilsson, μνημ. έργο, σελ.279). Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μελετητής της αρχαιότητας, έλληνας ή ξένος, που να μην αναφέρεται σε αυτή την φοβερή σύγκρουση. Μόνο οι ανιστόρητοι και εμπαθείς αρχαιόπληκτοι «βλέπουν» την αρχαία θρησκεία ως «μήτρα» της επιστήμης, μόνο αυτοί τα «βλέπουν» όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα στην αρχαία Ελλάδα!

Οι πολιτικές, πολιτιστικές και οικονομικές συνθήκες, που ακολούθησαν, μετέφεραν το μεγάλο πνευματικό κίνημα των Ιώνων φιλοσόφων στην Αθήνα του 5ου αιώνα. Οι σωκρατικοί και οι σοφιστές θα συνεχίσουν τη μεγάλη παράδοση του ιωνικού διαφωτισμού. Θα αμφισβητήσουν σοβαρά την αυθεντία της σκοταδιστικής θρησκείας και η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη. Τα μεγάλα δημιουργικά πνεύματα της εποχής απελευθερωμένα από τον σκοταδισμό, την δεισιδαιμονία και την στατική και άκριτη πίστη της θρησκείας των μαζών, άνοιξαν το δρόμο της προόδου και της ορθής σκέψεως. Αυτό όμως δεν έγινε χωρίς αντίδραση. Το ιερατείο, οι μάντεις, οι μάγοι και οι άλλοι παράγοντες της θρησκείας, η οποία έπαιζε σπουδαίο ρόλο στη ζωή των πόλεων, έγειραν πραγματικό διωγμό εναντίον όσον δεν έσκυβαν το κεφάλι δουλικά στις παράλογες και σκοταδιστικές τους πίστεις και δεισιδαίμονες πράξεις τους.

Θεωρούμε απαραίτητο να κάνουμε μια σοβαρή επισήμανση. Οι διάφοροι αρχαιόπληκτοι «ειδικοί ιστορικοί» επιχειρούν να μας πείσουν ότι τις διώξεις περί αθεΐας στην αρχαία Αθήνα τις έκανε η Πολιτεία και ότι η θρησκεία ήταν αμέτοχη! Τίποτε δεν είναι πιο ψευδές από αυτό! Φρικτή διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας! Βεβαίως τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Πολιτεία, αλλά κατ’ απαίτηση της θρησκείας. Το παντοδύναμο ιερατείο είχε τρομερή και απόλυτη επιρροή στις δεισιδαίμονες μάζες και κατά συνέπεια μπορούσε όχι απλά να επηρεάζει πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. Για το λόγο αυτό οι φαύλοι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι του. Τρανταχτή απόδειξη αυτών είναι το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντα κατ’ απαίτηση του διαβόητου αθηναίου ιερέα και μάντη Διοπείθη. Αυτός παρακολουθούσε με το πολυπληθές αργόσχολο «ιερό» συνεργείο του τα λόγια, τα γραπτά και τις πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους!

Το αποτέλεσμα της σφοδρότατης σύγκρουσης μεταξύ της αρχαιοελληνικής θρησκείας και της επιστήμης υπήρξε τραγικό. Περισσότεροι από πεντακόσιοι (γνωστοί) σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα συγγράμματά τους και θα βρουν φρικτό θάνατο. Ενδεικτικά αναφέρουμε, το Σωκράτη, τον Αναξαγόρα, τον Αλκιβιάδη, τον Περικλή και την Ασπασία, το Φειδία, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, το Θεόφραστο, τον Αριστοτέλη, τον Αρίστιππο, τον Αντισθένη, τον Κριτία, τον Θεόδωρο το μαθηματικό, τον Διαγόρα το Μήλιο, τον Στείλπωνα το Μεγαρέα, τον Πρωταγόρα και εκατοντάδες άλλους. Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος και σε άλλες πόλεις, μόνο που δεν έχουν καταγραφεί τα περιστατικά των διωγμών αυτών.

Δεν έχουμε καμία πρόθεση να μειώσουμε τους αρχαίους προγόνους μας για τις όποιες επιλογές τους. Όμως η ιστορική αλήθεια μας υποχρεώνει να είμαστε ακριβείς και να μην παραποιούμε τα γεγονότα. Οφείλουμε να διδασκόμαστε από τα σφάλματα του παρελθόντος και να φροντίζουμε να μην επαναλαμβάνονται στο μέλλον. Αυτή είναι και η πρακτική χρησιμότητα της ιστορίας. Εν προκειμένω, επιχειρώντας να εξωραΐσουμε την αρχαιοελληνική θρησκευτική κατάσταση, όχι μόνο δεν κατορθώνουμε να εξυψώσουμε την αρχαία Ελλάδα, αλλά την εκθέτουμε ανεπανόρθωτα, διότι την αρχαία θρησκεία απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας και ασπάστηκαν ελεύθερα, αυτό που εναγωνίως επιζητούσαν, την πνευματική και λογική λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, ο Οποίος αποκαλύφτηκε στο Θείο Πρόσωπο του Σαρκωμένου Λόγου Του, του Λυτρωτή μας Χριστού. Η προσπάθεια κάποιων να νεκραναστήσουν την αρχαιοελληνική θρησκεία αποτελεί, πέρα από απέλπιδα επιχείρηση, φρικτή ύβρη κατά των αρχαίων σοφών προγόνων μας, οι οποίοι δεινοπάθησαν από αυτή και την έθεσαν οριστικά στο περιθώριο εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Ως κατακλείδα θα θέλαμε να επισημάνουμε το γεγονός πως μέσα στη σύγχρονη πρωτοφανή πνευματική σύγχυση, τέτοιου είδους ιστορικές παραποιήσεις, προξενούν μεγάλη ζημιά στους πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους. Φουντώνουν πάθη και παράλογους φανατισμούς. Γεννούν επικίνδυνες εθνικιστικές εξάρσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν εξυψώνουν την Πατρίδα μας στους ξένους (εχθρούς και φίλους), αλλά την καταρρακώνουν στα μάτια τους, διότι ο εθνικισμός αποτελεί θλιβερό κατάλοιπο παρωχημένων εποχών. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο πως ο εθνικισμός με τα παρεπόμενά του είναι ο πραγματικός νεκροθάφτης των εθνών! Ο πολιτισμός δε χρειάζεται «κράχτες» για να γίνει γνωστός, αλλά από μόνος του φανερώνει το μεγαλείο του παρελθόντος. Οι αρχαίοι σοφοί πρόγονοί μας δε χρειάζονται συνηγόρους ούτε διαφημιστές και μάλιστα από εκείνους που ακολουθούν τη θρησκευτική παράδοση των αρχαίων δημίων τους! Εγείρουν οι παραχαράκτες της εθνικής μας ιστορίας εσωτερικές έριδες και αντιπαλότητες επικίνδυνες, σε μια εποχή που πρέπει να έχουμε ομόνοια, αλληλοκατανόηση και ανοχή, ώστε να αντιμετωπίζουμε από κοινού τα οξυμένα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά μας προβλήματα. Όποιοι ακολουθούν αυτή την άκρως λαθεμένη τακτική προσφέρουν κακές και ολέθριες υπηρεσίες στην πατρίδα μας. Η ιστορική παραποίηση είναι τροφή - σκύβαλο προς τον αποπροσανατολισμένο νεοέλληνα πολίτη, η οποία του ικανοποιεί πρόσκαιρα το αίσθημα ενός ανόητου «εθνικού μεγαλείου», μακροπρόθεσμα όμως του συσσωρεύει ανεπανόρθωτες παρενέργειες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το καταγέλαστο σύνδρομο της σκοπιανής ιστορικής παραχάραξης και τα φαιδρά (και επικίνδυνα) αποτελέσματά του, είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα των παρενεργειών που φέρνει αναπόφευκτα η κακοποίηση της ιστορίας!

http://aktines.blogspot.com/2011/10/blog-post_9712.html


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Απάντηση στους ισχυρισμούς των νεοπαγανιστών

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Σάβ Δεκ 14, 2013 1:30 pm

Ο ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Εικόνα

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Μελετώντας κάποιος τα διάφορα αρχαιολατρικά έντυπα τόσο αυτά που ανήκουν στα πλαίσια της ιδεολογικής απόρριψης του χριστιανισμού, όσο και αυτά που εντάσσονται στα πλαίσια της προσπάθειας αναβίωσης της αρχαίας ελληνικής παγανιστικής θρησκείας, εκ προοιμίου διαπιστώνει μια καθολική απόρριψη του Χριστιανισμού.

Η μορφή και ο τρόπος απόρριψής του εκφράζεται με ένα ιδιαίτερο φανατισμό και πολλές φορές με επιχειρήματα, που ανήκουν στη σφαίρα μιας ανιστόρητης συνθηματολογίας και δε βασίζονται σε ιστορικά δεδομένα. Ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται π.χ. ως “εβραιογενής θρησκεία”, ως “θρησκεία της ερήμου”, ως “μοχθηρή και ευτελιστική θρησκεία”, ως θρησκεία “που διέπραξε αναρίθμητα εγκλήματα εις βάρος της ΙΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ”.

Επιπλέον διατυπώνονται απόψεις όπως: “Ο χριστιανισμός από την γέννησή του έως και σήμερα απετέλεσε την πιο σκληρή και απάνθρωπη δικτατορία, που επεβλήθη ποτέ σε λαούς και έθνη”, ή ότι “Ο χριστιανισμός φτιάχτηκε να πολεμήσει την απόλυτη κατάφαση στη ζωή, που είναι το ελληνικό Πνεύμα και αυτό έκανε” ή “Επιβαλλόμενος λοιπόν ο Χριστιανισμός κατάργησε με άγριους τρόπους τις γέφυρες με την αντικειμενική πραγματικότητα, στρεφόμενος μετωπικά εναντίον της επιστήμης, της κοινωνίας και του πολιτισμού”.

Η εκ των προτέρων ιδεολογική προκατάληψη απέναντι σε κάθε τι το χριστιανικό, οδηγεί σε αντίστοιχες τοποθετήσεις και έναντι των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Πρόκειται για τοποθετήσεις που αισθητοποιούν αφ’ ενός μεν το μέγεθος του φανατισμού, αφ’ ετέρου δε το ρήγμα μεταξύ των ιστορικών δεδομένων και των ιδεολογικών τους πεποιθήσεων.

Στην ίδια συνάφεια χρησιμοποιούνται πλήθος ανιστόρητων, απαξιωτικών και υβριστικών αναφορών κατά των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας καθώς, πολλοί εξ αυτών, χαρακτηρίζονται ως «ναοπυρπολητές», «βιβλιοδιώκτες», «δήμιοι και αγαλματοθραύστες».

Επιπλέον για ορισμένους αρχαιολάτρες: «Οι ανόητοι (οι μη έχοντες νόηση) “πατέρες” της χριστιανικής εκκλησίας απέκρυψαν τις πραγματικές απόψεις των Ελλήνων γύρω από το θείο και στιγμάτισαν τους προγόνους μας, ως “ειδωλολάτρες” και “παγανιστές”».

Ο ανιστόρητος φανατισμός του χώρου αγγίζει τα όρια των ιδεοληπτικών εμμονών με τη διατύπωση θέσεων, όπως: «Οι δραστηριότητες αυτές ήταν συνέπεια των πιο επίσημων ανθελληνικών θέσεων του Χριστιανισμού, όπως αυτές διατυπώθηκαν από τους σημαντικότερους και αυθεντικώτερους χριστιανούς Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι με τις ομιλίες τους και τα κείμενά τους είχαν προετοιμάσει τους χριστιανούς για την καταστροφή και εξάλειψη όλων των μορφών και θεσμών του Ελληνικού Πολιτισμού (φιλοσοφία, επιστήμη, θέατρο, θρησκεία, αρχιτεκτονική, γλυπτική και λοιπές τέχνες, αθλητισμός κ.τ.λ.), τον οποίο συστηματικά υπέσκαψαν και συκοφάντησαν ως “ελληνικήν μανίαν”, “μωρίαν”, “ειδωλολατρίαν”, “έργον του Διαβόλου” κ.τ.λ.».

Στα ίδια πλαίσια και για λόγους ιδεολογικών σκοπιμοτήτων, όλη η ιστορική περίοδος της βυζαντινής χριστιανικής αυτοκρατορίας προσεγγίζεται με αναχρονιστικές αναφορές. Παρουσιάζεται, δηλαδή, μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα και τις προκαταλήψεις δυτικών ιστορικών του 18ου και 19ου αιώνα.

Ολοκληρώνοντας τη σύντομη αναφορά στο θέμα μας, θα θέλαμε να κάνουμε μια τελική επισήμανση. Το χάσμα μεταξύ φαντασιώσεως και ιστορίας είναι αγεφύρωτο. Και αυτό επιβεβαιώνεται μία ακόμη φορά με τα όσα υποστηρίζουν οι σύγχρονοι αρχαιολάτρες για τον Χριστιανισμό.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2002, 13 Δεκεμβρίου 2013

Πηγή: http://impantokratoros.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Ο κίνδυνος της ειδωλολατρίας σήμερα

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Κυρ Ιαν 19, 2014 1:17 pm

Ο κίνδυνος της ειδωλολατρίας σήμερα

Εικόνα


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.


Αίτημα βασικό του Χριστιανισμού είναι η ανακαίνιση του ανθρώπου, η ανακαίνιση όχι σαν ένα στατικό γεγονός που συντελείται αυτόματα και αστραπιαία αλλά σαν μία συνεχής δυναμική πορεία με πτώσεις και επανορθώσεις. Το χριστιανικό ευαγγέλιο δεν παρουσιάστηκε μέσα στον κόσμο σαν μια καινούργια διδασκαλία μόνο, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχή ήλθε σαν καινούργια ζωή, σαν δείκτης πορείας από τον φθαρμένο από την αμαρτία άνθρωπο στον σωστό και ολοκληρωμένο άνθρωπο. Γι’αυτό γράφει ο Απ. Παύλος στους Κολοσσαείς (3,4-11): «'Οταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι στην παρουσία του. Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: Την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία. Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σ' εκείνους που δεν θέλουν να πιστέψουν. Σ' αυτούς ανήκατε άλλοτε κι εσείς, όταν αυτά τα πάθη δυνάστευαν τη ζωή σας. Τώρα όμως πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας: Την οργή, το θυμό, την πονηρία, την κακολογία και την αισχρολογία. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειές του. Τώρα πια έχετε ντυθεί τον καινούργιο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του, ώστε με τη νέα ζωή του να φτάσει στην τέλεια γνώση του Θεού. Σ' αυτή τη νέα κατάσταση δεν υπάρχουν πια εθνικοί και Ιουδαίοι, περιτμημένοι κι απερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δούλοι, ελεύθεροι· του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός τα διέπει όλα».

Στο κείμενο αυτό απαριθμούνται διάφορες εκδηλώσεις που ανήκουν στον άνθρωπο μιας περασμένης εποχής που δεν γνώρισε την ευεργεσία του Θεού. Ανήκουν, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Απ. Παύλου στο πρωτότυπο κείμενο, στον «παλαιό άνθρωπο». Ανάμεσα σ’ αυτές τις εκδηλώσεις είναι οι σεξουαλικές εκτροπές, τα πάθη, οι κακίες, ο θυμός, το ψέμα και η πλεονεξία. Με πολύ σκεπτικισμό και απορία αναρωτιέται κανείς, αν αυτές οι εκδηλώσεις ανήκουν ανεπιστρεπτί σε μια προχριστιανική εποχή ή μήπως συχνά αποτελούν στοιχεία και της σημερινής πραγματικότητας που είναι γνωστή σε όλους μας. Ελέχθη προηγουμένως ότι η ανακαίνιση είναι πορεία, στην οποία είναι ενδεχόμενο να πέσει κανείς και να ξανασηκωθεί για να συνεχίσει. «Οσάκις αν πέσης, έγειραι και σωθήση» λέγει ένα άγραφο λόγιο του Χριστού που διασώζεται μέσα στα πατερικά και λειτουργικά μας κείμενα. Η ανακαίνιση είναι συνεχής πορεία και αγώνας, στον οποίο μπορεί κανείς να κουραστεί, να καταβληθεί, αλλά και να ξανασυνεχίσει την άνοδο στις κορυφές της τελειότητας. «Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, αλλά δεν απελπιζόμαστε. Μας καταδιώκουν, ο Θεός όμως δεν μας εγκαταλείπει. Μας ρίχνουν κάτω, μα δε χάνουμε τον αγώνα», γράφει ο Απ. Παύλος στη Β΄Κορινθίους 4,8-9.

Οι παραπάνω εκδηλώσεις που απαριθμεί το ανάγνωσμα αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ειδωλολατρίας. Το ότι ο Παύλος τις επισημαίνει απευθυνόμενος σε χριστιανούς, στους χριστιανούς των Κολοσσών αλλά σε μας σήμερα, έχει την έννοια ότι αποτελούν συνεχή κίνδυνο. Η προτροπή του μας οδηγεί στο να συνειδητοποιήσουμε ότι η ειδωλολατρία δεν είναι ξεχασμένο παρελθόν αλλά ένα συνεχώς απειλητικό παρόν. Ο Χριστιανισμός βέβαια ιστορικά θριάμβευσε επάνω στα είδωλα, αυτά όμως σε ανθρωπολογικό επίπεδο δεν παύουν να εκδικούνται τους χριστιανούς, προσπαθώντας να τους επαναφέρουν στην παλιά εποχή.

Αν αμφιβάλλει κανείς, δεν έχει παρά να προσέξει τις εκδηλώσεις του συγχρόνου ανθρώπου. Η πλεονεξία - για την οποία χαρακτηριστικά σημειώνει το ανάγνωσμα ότι είναι ειδωλολατρία – παρουσιάζεται σαν έλλειψη πίστεως και εμπιστοσύνης στον Θεό, σαν φόβος μπροστά στο αβέβαιο μέλλον, σαν άμυνα στη σκέψη του θανάτου, σαν υπερτροφική ενίσχυση του εαυτού μας, σαν κατάσταση εωσφορικής αυτοπεποιθήσεως.

Ακόμη πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι Χριστιανοί δεν είναι ανάγκη να αναζητήσουν μορφές ειδωλολατρίας στον εκτός της Εκκλησίας κόσμο. Αυτή μπορεί ύπουλα να εμφωλεύει και μέσα στην Εκκλησία, ακριβέστερα μέσα στους χριστιανούς. Το να χρησιμοποιεί κανείς τον Θεό σαν μέσο για την ικανοποίηση των υλικών στόχων του, το να τον θέτει στην υπηρεσία των κοινωνικών του επιδιώξεων δεν είναι ειδωλολατρία, και μάλιστα της πιο συγκαλυμμένης και ύπουλης μορφής; Το να ομιλεί κανείς για ιερά πράγματα, ενώ η ζωή του και η σκέψη του είναι κολλημένες στην απόκτηση αξιωμάτων για την καταδυνάστευση των άλλων, στην εξασφάλιση του εγώ με κάθε τρόπο, δεν είναι ειδωλολατρία συνταιριασμένη με πολλή υποκρισία;

Ο κίνδυνος λοιπόν της ειδωλολατρίας απειλεί τους χριστιανούς και σήμερα. Και είναι κίνδυνος όχι ευκαταφρόνητος. Το «ου ποιήσης σεαυτώ είδωλον» της πρώτης εντολής του Μωσαϊκού δεκαλόγου, της πιο δύσκολής ομολογουμένως εντολής, ας ηχεί συνεχώς στα αφτιά μας. ΄Οσο κι αν ο παλαιός άνθρωπος ελκυστικά προβάλλει σαν προσαρμοστική δύναμη στη ζωή, ο νέος άνθρωπος, ο ολοκληρωμένος ηθικά και πνευματικά, είναι το τέρμα μιας αγωνιστικής πορείας που καταξιώνει και ομορφαίνει τη ζωή.
Πηγή: http://www.amen.gr/article16657#sthash.v5DsRsEC.dpuf


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:47 pm

Εικόνα


Εικόνα



Εικόνα



Εικόνα



Άβαταρ μέλους
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 21, 2014 2:31 pm

Re: Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δημοσίευσηαπό ΧΡΗΣΤΟΣ » Σάβ Σεπ 06, 2014 3:49 pm

Εικόνα


Εικόνα



Εικόνα



Εικόνα




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες