15η Αυγούστου!

Η Ορθοδοξία απέναντι στις προκλήσεις της σημερινής εποχής.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τετ Αύγ 29, 2012 7:31 am

Ας μου εξηγήσει κάποιος ρε παιδιά, που είστε πιο μελετημένοι στα της παραδόσεως, τις εξής 2 απορίες γιατί μάλλον κάτι χάνω.

1. Έχω καταλάβει καλά ότι η 15η Αυγούστου είναι η ημέρα που μνημονεύουμε την κοίμηση της Θεοτόκου?

2. Αν ναι, γιατί το βασικότερο σκέλος της τήρησης της ημέρας έχει να κάνει με πανηγύρια, γιορτασμούς και φαγοπότια? Ξέρει κανένας κάποιον άνθρωπο που την ημέρα της επετείου του θανάτου κάποιου αγαπημένου του προσώπου κάνει γλέντι και πανηγύρι?

Μνημόσυνο δεν είναι αυτή η ημέρα? Μνημόσυνο ενός προσώπου πολυαγαπημένου? Κάτι σαν Μεγάλη Παρασκευή? Προς τι ο γέλωτας, τα κλαρίνα, τα κρασιά και τα φαγητά τη Μ. Παρασκευή?

Παρακαλώ αν κάνω κάπου λάθος διορθώστε με.



Άβαταρ μέλους
Γεώργιος
Δημοσιεύσεις: 52
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:15 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Γεώργιος » Τετ Αύγ 29, 2012 7:32 am

Θα σου απαντήσω, όχι όμως ως να έχω εντρυφήσει στα της παραδόσεως, αλλά σύμφωνα με τη δική μου γνώμη.

1. Έχω καταλάβει καλά ότι η 15η Αυγούστου είναι η ημέρα που μνημονεύουμε την κοίμηση της Θεοτόκου?


Καλά έχεις καταλάβει.

2. Αν ναι, γιατί το βασικότερο σκέλος της τήρησης της ημέρας έχει να κάνει με πανηγύρια, γιορτασμούς και φαγοπότια?


Το ότι υπάρχει αυτή η χαρμόσυνη διάθεση υποθέτω ότι οφείλεται, στο ότι η Θεοτόκος είναι δεδομένο πως βρίσκεται μαζί με τον Κύριο.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Αύγ 29, 2012 7:33 am

Εγώ δεν έχω καταλάβει το εξής, εκοιμήθη μεν η Παναγία αλλά είναι λένε η μόνη που από τώρα γεύεται τη Βασιλεία των Ουρανών. Έχω ακούσει ότι δεν πέθανε αλλά ότι μετέστη, λογικό αφού ζει από τώρα τη Βασιλεία των Ουρανών.

Θα μου πεις βέβαια ότι για αυτό στήνονται τα νταούλια κι οι χοροί; Επειδή μετέστη; Όχι. Αμφιβάλλω αν ξέρουν τι σημαίνει κι η λέξη "μετάσταση". Αυτά στήνονται γιατί υπάρχει ασέβεια και ίσως θα έπρεπε να γενικεύσουμε το θέμα όπως είχε γίνει και στο άλλο φόρουμ σχετικά με το σεβασμό στην Εκκλησία και τη συμπεριφορά μας ως μέλη της.

Επίσης το τι πουλάνε στα πανηγύρια το έχετε δει; Θα φρίξετε!

Τα νταούλια και τα αρνιά στήνονται για να γεμίσουν οι σαπιοκοιλιές και ο εορτασμός της 15ης Αυγούστου είναι απλά μια ευκαιρία για 3μερο και αν πέσει μεσοβδόμαδα για να φάμε όλη την εβδομάδα. Αν μάλιστα πέσει Σαββατοκύριακο τότε να δεις μούτρα.

Είναι όπως η Ανάσταση, μπαμ, μπουμ, φωτοβολίδες, δυναμίτες, ρουκέτες, πύραυλοι. Καλά ρε τόση χαρά που ανέστη ο Κύριος;;; Κοίτα να δεις! Και μόλις πάει 00:10 εξαφανίστηκαν όλοι ίνα πληρωθέν το ρηθέν υπό του Δαυίδ "αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού". Και μάλιστα την ώρα που ψάλλεται αυτό είναι και η ώρα που αδείαζει η εκκλησία από όλους αυτούς που πριν λίγο πετούσαν εκρηκτικά, αγκαλιάζονταν σαν τρελοί και φιλιόντουσαν ευχόμενοι και του χρόνου κτλ κτλ. Όλοι αυτοί σέβονται και τιμούν με τη συμπεριφορά αυτή τη μεγαλύτερη ίσως μέρα του χρόνου;



Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τετ Αύγ 29, 2012 7:35 am

stratis έγραψε:Εγώ δεν έχω καταλάβει το εξής, εκοιμήθη μεν η Παναγία αλλά είναι λένε η μόνη που από τώρα γεύεται τη Βασιλεία των Ουρανών. Έχω ακούσει ότι δεν πέθανε αλλά ότι μετέστη, λογικό αφού ζει από τώρα τη Βασιλεία των Ουρανών.



Κάτσε λίγο ρε συ Στρατή γιατί μπερδεύομαι ακόμα περισσότερο. "Είναι λένε" ποιοί? "Έχεις ακούσει" από ποιόν? Από πότε τα πιστεύω μας σε σχέση με το Θεό διαμορφώνονται με αυτόν τον τρόπο?


Θα μου πεις βέβαια ότι για αυτό στήνονται τα νταούλια κι οι χοροί; Επειδή μετέστη; Όχι. Αμφιβάλλω αν ξέρουν τι σημαίνει κι η λέξη "μετάσταση". Αυτά στήνονται γιατί υπάρχει ασέβεια και ίσως θα έπρεπε να γενικεύσουμε το θέμα όπως είχε γίνει και στο άλλο φόρουμ σχετικά με το σεβασμό στην Εκκλησία και τη συμπεριφορά μας ως μέλη της.


Ακόμα και αν και αυτοί, ή κάποιοι από αυτούς έχουν ακούσει κάποιους να λένε ότι μετέστη δεν μπορεί αυτό να συνέβει την ίδια μέρα που εκοιμήθη! Αν υπάρχει αντίστοιχη εορτή στο εορτολόγιο για τη μετάσταση της Θεοτόκου (δεν γνωρίζω) τότε ΕΚΕΙΝΗ τη μέρα να γιορτάσουμε όλοι μαζί και να πάω πρώτος στο πανηγύρι και το φαγοπότι. Και τη Μεγάλη Εβδομάδα που μπορούμε να πάρουμε σαν παράδειγμα, άλλη μέρα έχουμε τον επιτάφιο και άλλη μέρα τα γλέντια. Εδώ έχουμε γλέντια την ημέρα του επιταφίου. Πως μπορεί αυτό να σταθεί? Πως μπορεί να αναφερόμαστε στην 15η Αυγούστου λέγοντας "με βαθιά κατάνυξη σε όλη τη χώρα..." και παντού να γίνονται πανηγύρια?

Αυτό που δεν συμφωνώ είναι η θέση σου ότι όλα αυτά γίνονται εξ αιτίας της ασέβειας. Θα μπορούσα να το δεχτώ αν οι άνθρωποι ήταν ενημερωμένοι για το τί πρέπει να κάνουν, είχαν ορμηνευτεί πλήρως, και τα έγραφαν όλα στα παλιά τους τα παπούτσια. Εν προκειμένω γιατί δεν ακούσαμε ΕΝΑΝ ιεράρχη να κυρήτει στο ποίμνιο ότι αυτή η ημέρα είναι ημέρα θρήνου και πένθους και όχι ημέρα πανηγυριού? Μάλιστα το ιερατείο, παρατηρώντας κανείς, θα δει ότι έχει θέση πρωτοστάτη στα πανηγύρια και τα γλέντια. Άρα, πως μπορώ να κατακρίνω το ποίμνιο για ασέβεια όταν οι επίσκοποι του ποιμνίου δεν διδάσκουν το πως πρέπει να φέρονται?

Τα νταούλια και τα αρνιά στήνονται για να γεμίσουν οι σαπιοκοιλιές και ο εορτασμός της 15ης Αυγούστου είναι απλά μια ευκαιρία για 3μερο και αν πέσει μεσοβδόμαδα για να φάμε όλη την εβδομάδα. Αν μάλιστα πέσει Σαββατοκύριακο τότε να δεις μούτρα.


Δεκτό. Αλλά ξέρω και πολλούς που είναι βαθιά θρησκευόμενοι και που απλά δεν έχουν καταλάβει γρι από το τί παίζεται. Έτσι τους έμαθαν έτσι κάνουν. Τα πανηγύρια έχουν γίνει κομμάτι της παραδόσεως. Της λαικής παραδόσεως βέβαια, αλλά βρες μου εσύ πόσοι από το ποίμνιο έχουν τις γνώσεις να διακρίνουν τί είναι λαική και τί είναι ιερά παράδοση. Αφού δε δεν μιλάνε οι επιτετραμένοι, δεν θα μπορούσαμε να δούμε τίποτα άλλο από αυτό που βλέπουμε.


Είναι όπως η Ανάσταση, μπαμ, μπουμ, φωτοβολίδες, δυναμίτες, ρουκέτες, πύραυλοι. Καλά ρε τόση χαρά που ανέστη ο Κύριος;;; Κοίτα να δεις! Και μόλις πάει 00:10 εξαφανίστηκαν όλοι ίνα πληρωθέν το ρηθέν υπό του Δαυίδ "αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού". Και μάλιστα την ώρα που ψάλλεται αυτό είναι και η ώρα που αδείαζει η εκκλησία από όλους αυτούς που πριν λίγο πετούσαν εκρηκτικά, αγκαλιάζονταν σαν τρελοί και φιλιόντουσαν ευχόμενοι και του χρόνου κτλ κτλ. Όλοι αυτοί σέβονται και τιμούν με τη συμπεριφορά αυτή τη μεγαλύτερη ίσως μέρα του χρόνου;


Αυτή η παρατήρηση, όσο και αν συμφωνώ (αν και εύκολα μπορεί κάποιος να καταδείξει ότι το να κάτσει απλά κάποιος στην εκκλησία μετά την ανάσταση δεν είναι το κριτήριο με το οποίο μπορεί κάποιος να διακρίνει το κατά πόσο η καρδιά του είναι κοντά στο Χριστό-έχω ακούσει πολλούς που μένουν να ψιθυρίζουν καταλλαλιές, ακόμα και κατάρες για αυτούς που φεύγουν - αυτή είναι η χριστιανική τους συμπεριφορά), είναι εντελώς άλλο θέμα με αυτό που με προβληματίζει. Στην τελική εκεί η ανάσταση έγινε, και καθείς έχει κάθε θεωρητικό λόγο να πάει να γιορτάσει. ΥΠΑΡΧΕΙ χαρμόσυνο γεγονός. Αν ψάχναμε ορθή αντιστοιχία με το παρόν θέμα θα έπρεπε να φέρναμε για παράδειγμα την Μεγάλη Παρασκευή. Πως θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογήσει μετά τη λειτουργία της Μ. Παρασκευής να στήνονταν πανηγύρια? Δεν θα μπορούσε ακόμα και αν προσπαθούσε να πει ότι μετά ο Κύριος θα αναστηθεί. Και μπορεί όπως είπε ο Γιώργος θεωρητικά να γιορτάζεται το ότι η Θεοτόκος είναι μαζί με τον Κύριο. Αλλά τότε θα έπρεπε ΚΑΘΕ κηδεία ενός πιστού ανθρώπου να έχει την ίδια αντιμετώπιση και να μην υπάρχει καν η έννοια του μνημοσύνου. Στην κηδεία των αποστόλων θα έπρεπε να κάνουμε πανηγύρια. Των αγίων το ίδιο. Υπάρχει καιρός για πένθος και υπάρχει καιρός για γλέντι. Άλλο το ένα άλλο το άλλο.

Δεν γνωρίζω το τί πάει λάθος. Κάτι όμως πάει πολύ λάθος.

ΥΓ. Θα με ενδιέφερε πολύ να επεκταθείς όσο μπορείς στα δύο θέματα που άνοιξες με την πρώτη σου πρόταση. Σε πιο θεολογικό υπόβαθρο δηλαδή και με τι δεδομένα στηρίζεται η μετάσταση της Θεοτόκου και το ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που γεύεται από τώρα τη Βασιλεία. Αν θες άνοιξε ένα νέο θέμα, αλλιώς μπορώ να το ανοίξω κι εγώ.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Αύγ 29, 2012 7:36 am

Μηνά αυτό που με ρωτάς αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το ψάξω περισσότερο. Δε ξέρω μήπως τα άλλα παιδιά μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο. Θα έχω όμως το νου μου και μόλις έχω κάτι θα το αναφέρω εδώ.

Για τα άλλα τώρα ας μην τα ρίχνουμε όλα στους ιερείς που σίγουρα ως ποιμένες έχουν μεγάλες υποχρεώσεις. Εγώ γνωρίζω κληρικούς στην ενορία μου που αυτά που ζητάς εσύ να ακούσεις εμάς μας τα λένε κάθε Κυριακή. Τώρα στα υψηλά κλιμάκια δεν μπορώ να γνωρίζω τι συμβαίνει.

Ο καθένας μας πρέπει να πατά στα πόδια του, το ξέρεις εσύ αυτό. ’μα περιμένουμε από το ιερατείο φοβάμαι ότι την πατήσαμε. Βασίλειον ιεράτευμα αποκαλεί ο Κύριος το λαό του.

Δυστυχώς στα πανηγύρια συμβαίνει ότι συνέβαινε και τότε όταν ο Κύριος επισκέφθηκε το ναό του Σολομώντα και γκρέμισε τους πάγκους των εμπόρων. Τα ίδια έχουμε και σήμερα, μόνο που κανείς δε διώχνει τους εμπόρους. Η πραμάτεια σε πρώτο ρόλο και ο άγιος σε ανύπαρκτο ρόλο.

Πως θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογήσει μετά τη λειτουργία της Μ. Παρασκευής να στήνονταν πανηγύρια?


Δεν δικαιολογούνται φίλε μου. Όπως και κάτι γεμάτες ταβέρνες και κάτι μπριζόλες που κατεβαίνουν αμάσητες το λάρυγγα Μεγάλη Παρασκευή βράδυ. Μήπως και τότε πάει κανείς στην ακολουθία; Να νιώσει, να μπει στο κλίμα της ημέρας, να σιγοψάλλει τα τροπάρια ή πάνε 21:25 και 21:40 έχουν φύγει και όσο κάτσουν μιλούν και χαχανίζουν;

Αυτή η παρατήρηση, όσο και αν συμφωνώ (αν και εύκολα μπορεί κάποιος να καταδείξει ότι το να κάτσει απλά κάποιος στην εκκλησία μετά την ανάσταση δεν είναι το κριτήριο με το οποίο μπορεί κάποιος να διακρίνει το κατά πόσο η καρδιά του είναι κοντά στο Χριστό-έχω ακούσει πολλούς που μένουν να ψιθυρίζουν καταλλαλιές, ακόμα και κατάρες για αυτούς που φεύγουν - αυτή είναι η χριστιανική τους συμπεριφορά),


Όπως υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάθονται και δε νιώθουν τίποτε στην καρδιά τους ή που κάθονται και είναι σωστοί γενικότερα. Να είσαι σίγουρος ότι πλειψηφία των 15λεπτών επισκεπτών της Ανάστασης είναι άτομα που και στο 15ρτο αυτό μιλούν και δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Απλά πάνε γιατί έτσι το βρήκαν. Πώς πιστεύεις ότι ο Χριστός είναι Θεός, ότι ανέστη κλπ κλπ όταν δεν έχεις διαβάσει τη Βίβλο όχι γιατί είσαι φτωχός ή στο χωριό αγράμματος αλλά γιατί βαριέσαι ενώ μελετάς του κόσμου τις αηδίες; Αμφιβάλλω πολύ αν έχουν εμβαθύνει στο θέμα της Ανάστασης και κατά πόσο τη δέχονται. Υπάρχουν πάντα και κάποιες εξαιρέσεις φυσικά διότι δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Κάποιος έχει άρρωστο άνθρωπο, μωρά παιδιά, εργάζεται κτλ κτλ και ο Θεός κατανοεί αναλόγως.

Η ουσία για μένα στις εορτές, λατρευτικές συνάξεις κτλ είναι όταν πηγαίνουμε στην Εκκλησία να ξεχνάμε τα πάντα, να είμαστε εμείς και ο Θεός. Ας γελάει ο δίπλα, ας χτυπά το κινητό του άλλου, ας ,ας, ας. Η ακολουθία, το Μυστήριο συντελούνται κανονικά κι αν άλλοι τα προσβάλλουν με τη συμπεριφορά τους σίγουρα δεν καταφέρνουν να τα ακυρώσουν και για αυτό εμείς πρέπει να είμαστε σωστοί.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Αύγ 29, 2012 7:37 am

Μήνα σε πρώτη φάση βρήκα αυτά.

πηγή : Μυριόβιβλος

Νίκος Καρούζος

Fragmenta
για τη Μάνα του Χριστού
Συλλεγμένα και μεταφρασμένα ειδικά για το περιοδικό Εποπτεία, 20, 224-229 σελ.

Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου Κατά Λουκάν α' 26-38 Κατά Ματθαίον α'18-β'18
Κατά Ιωάννην β'1-11 Ο Μέγας Συναξαριστής


Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου

IV

Και ιδού τότε οπού φανερώθηκε άγγελος Κυρίου και της έλεγε Άννα, Άννα, ο Κύριος την εισάκουσε τη θερμή σου παράκληση, και θα πιάσεις παιδί και θα γεννήσεις, και το σπέρμα σου θα πάει άκουσμα στα πέρατα της οικουμένης. Και η Άννα του αποκρίθηκε σύγκορμη· δοξάζω τον Κύριο και Θεό μου τον ολοζώντανο και, θες γεννήσω σερνικό, θες κοπελούδα, θαν το προσφέρω δώρο μου ολόψυχο σε κείνονε και θάναι στο άγιο θέλημά του κρεμάμενο επιζωής το παιδί μου. Και ιδού τότε οπού φανήκαν δύο άγγελοι σ' αυτήνε και της έλεγαν· ιδού λοιπόν, ω ευσεβέστατη γυναίκα, νάτος ο άντρας σου ο Ιωακείμ, έρχεται με τα κουδουνιστά κοπάδια του. Τον είχε στ' αλήθεια ειδοποιήσει κι αυτόνε άλλος άγγελος Κυρίου λέγοντας· Ιωακείμ, Ιωακείμ, ο Κύριος την εισάκουσε τη θερμή σου παράκληση· πάρε τα κοπάδια σου και ροβόλα κατά κάτω· μάθε την ώρα τούτη το χαρμόσυνο νέο, πως η γυναλικα σου η Άννα θα φουσκώσει με ηλιόκαρπο τη γαστέρα της. Και κατέβηκε ο Ιωακείμ και κάλεσε και τους άλλους τσοπαναραίους, όλους εκείνους οπού τους είχε στη δική του δούλεψη, και τους είπε· για φέρτε μου δω πέρα μια δεκαριά απείραχτες, παρθενικές αμνάδες, για ναν τις κάνω ταπεινή μου προσφορά στον Κύριο και Θεό μου· κι ακόμη φέρτε μου, δώδεκα τους θέλω, μόσχους απαλούς, για ναν τους κάνω χάρισμα χαράς στους ιερείς και στους σοφούς μας τους γερόντους· κι ακόμη φέρτε μου και γίδια εκατό για τον κοσμάκη. Και να λοιπόν ο Ιωακείμ οπού έφτασε μαζί με τα κοπάδια του, και η Άννα εστάθη στην εξώπορτα και τον είδε που ερχότανε, και τρέχοντας κοντά του κρεμάστηκε στο λαιμό του αηδονολαλώντας· την ευλογία του Θεού τη χόρτασα σήμερα· γιατί νά 'με εγώ η χήρα που δεν είμαι πια χήρα και η άτεκνη που θα φουσκώσει με ηλιόκαρπο τη γαστέρα της. Και τότε τρισευτυχισμένος εμπήκε στο θεοφοβούμενο σπίτι του και αναπαύτηκε γιομάτος ανακούφιση εκείνη την όμορφη μέρα.

V

Και την άλλη μέρα πρόσφερε τα δώρα του λέγοντας από μέσα του· το σκέπασμα της κεφαλής του ιερέα θα μου δείξει με τη θεία λάμψη του την ευμένεια σε μένα του Κυρίου. Και πρόσφερε τα δώρα του γιομάτος ευλάβεια ο Ιωακείμ, έχοντας όλη του την προσοχή στραμένη στο σκέπασμα της κεφαλής του ιερέα, καθώς ανέβηκε στο άγιο θυσιαστήριο, και είδε και κατάλαβε πως καμιά δεν τονε βάραινε αμαρτία. Και είπε την ώρα κείνη ο Ιωακείμ· τώρα το έμαθα πως με σπλαχνίστηκε ο Κύριος, οπού μου δώρησε την άφεση απ' όλα μου τ' αμαρτήματα. Και τότε βγήκε απ' το ναό του Κυρίου νιώθοντας τον εαυτό του πεντακάθαρο και γύρισε στο θεοφοβούμενο σπιτικό του. Και οι μήνες της εγκυμοσύνης ολοκληρώθηκαν και τον ένατο μήνα η Άννα γέννησε το παιδί της. Και είπε στη μαμή η Άννα· για πες μου τι είναι το παιδί; και εκείνη της είπε· κοπελούδα. Και η Άννα καταχάρηκε λέγοντας· η ψυχή μου μεγαλύνθηκε σήμερα· και πήρε δίπλα της το νήπιο στο κρεβάτι. Και όταν ολοκληρώθηκαν οι μέρες και παστρεύτηκε η Άννα, τότε έδωκε το μαστό για να βυζάξει το κοριτσάκι, οπού του δόθηκε το όνομα Μυριάμ.

VI

Ημέρα με την ημέρα το κοριτσάκι μεγάλωνε κι όταν έγινε έξι μηνών το πήρε η μητέρα του και το έστησε όρθιο χάμω, για να ιδεί αν μπόρηγε να στέκεται μόνο του. Και το παιδάκι κάνοντας εφτά βήματα ήρθε και έπεσε στην αγκαλιά της. Και το άρπαξε φιλόστοργα στα χέρια της λέγοντας· δοξάζω τον Κύριο και Θεό μου τον ολοζώντανο, και δεν θα σ' αφήσω κόρη μου να περπατήσεις απάνω σε τούτηνε τη γη, πριχού σε πάω στο ναό του Κυρίου. Και έκανε αγίασμα στην κρεβατοκάμαρη της κοπελούδας και ο,τιδήποτε άσχημο κι ακάθαρτο δεν τ' άφηνε να το περάσουν απ' αυτό το δωμάτιο· και κάλεσε παρθένες κι ανέγγιχτες εβραιοπούλες για νάχουν τη λάτρα της μικρής και καμιά περιποίηση να μην της λείψει. Ώσπου έγινε ενού χρονού το κοριτσάκι και έκανε γιορτάσι μεγάλο ο Ιωακείμ, οπού προσκάλεσε τους ιερείς και γραμματείς μαζί με τους σοφούς γερόντους και όλο το λαό του Ισραήλ. Και ζύγωσε στους ιερείς ο Ιωακείμ την κοπελούδα και εκείνοι την ευλόγησαν λέγοντας· ο Θεός των πατέρων ημών, ευλόγησε την κοπελούδα τούτη και δώσε σ' αυτήν ένα όνομα που νάναι ονομαστό σε όλες τις γενεές. Και φώναξε όλος ο λαός την ώρα κείνη· γένοιτο, γένοιτο, αμήν. Και ύστερα τηνε ζύγωσε στους αρχιερείς και εκείνοι την ευλόγησαν λέγοντας· ο Θεός των υψωμάτων, επίβλεψε σ' αυτή την κοπελούδα και ευλόγησέ τη με την έσχατην ευλογία σου, εκείνη οπού δεν έχει παραπέρα. Και τότε την πήρε η μητέρα της και την ξανάφερε στο αγίασμα της κρεβατοκάμαρης, και της έδωκε το μαστό για να βυζάξει. Και έκανε τραγούδι στον Κύριο και Θεό της η Άννα λέγοντας· θα τραγουδήσω ιερή ωδή στον Κύριο και Θεό μου, οπού με επισκέφτηκε με την αγάπη του και σάρωσε από πάνω μου τα κακολογήματα της έχθρητας· και μου έδωκε ο Κύριος καρπό, που τον νιώθω σαν χάρισμα της μεγάλης του δικαιοσύνης, μονοούσιο και πολυπλούσιο καταντίκρυ στη δοξασμένη του παρουσία. Ποιος θα αναγγείλει το χαρμόσυνο νέο στους υιούς του Ρουβίμ, πως η Άννα θηλάζει; ακούστε με, λοιπόν, ακούστε με, οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ, ακούστε πως η Άννα θηλάζει. Και έβαλε την κορούλα της να πλαγιάσει στην κρεβατοκάμαρη του αγιάσματος, και βγήκε πάλι και φρόντιζε τους καλεσμένους σε κείνο το γιορτάσι, που μετά το δείπνο αποχώρησαν γιομάτοι ευφροσύνη και δοξάζοντας το Θεό του Ισραήλ.

VII

Η παιδίσκη ολοένα μεγάλωνε, το κύλισμα του χρόνου πρόσθετε τους μήνες απάνω στο κορμάκι της, κι όταν έγινε δύο χρονών, τότε λέει ο πατέρας της ο Ιωακείμ· ας την πάμε τώρα στο ναό του Κυρίου, σύμφωνα με την υπόσχεση που δώσαμε στον Κύριο, μη κι αν δεν πάμε μας αποστρέψει το πρόσωπο και δεν το κάνει καλοδεχούμενο το δώρο μας. Και η Άννα του αποκρίθηκε· ας περιμένουμε να γίνει τριών χρονών το κοριτσάκι μας, να μη γυρεύει τον πατέρα ή τη μάνα. Και είπε ο Ιωακείμ· ας περιμένουμε. Και έγινε τριών χρονών η παιδίσκη, και είπε ο Ιωακείμ· φωνάχτε μου τις παρθένες κι ανέγγιχτες εβραιοπούλες κι ας πάρει να κρατεί μιαν αναμμένη λαμπάδα η καθεμιά τους, για να μην κάνει πίσω το κορίτσι και να προχωρήσει προς το ναό του Κυρίου με την καρδιά του κυριεμένη απ' την ιερότητα. Και έκαναν όπως τους είπε και έφτασαν και μπήκαν στο ναό του Κυρίου. Και εκεί την υποδέχτηκε την παιδίσκη ο ιερέας, που, αφού πρώτα τη φίλησε, την ευλόγησε ύστερα και είπε· ο Κύριος έχει κάνει μεγάλο τ' όνομά σου σε όλες τις γενεές· με σένα θα φανερώσει μια μέρα ο Κύριος τη λύτρωση των υιών Ισραήλ, όταν έρθει η υπερκόσμια και μητρική σου ώρα. Και την έβαλε στο τρίτο σκαλοπάτι στο θυσιαστήριο και δέχτηκε τη χάρη του Κυρίου η παιδίσκη,και όπως ήτανε καθισμένη έκανε με τα πόδια της ωσάν να χόρευε χαρούμενες κινήσεις, και όλος ο κόσμος της έδειξε μιαν ατέλειωτη αγάπη.

VIII

Και εβγήκαν οι γονείς της παιδίσκης απ' το ναό του Κυρίου θαυμάζοντας και αινώντας τον ουράνιο δεσπότη, που η μικρή δεν έκανε πίσω, μα αντίθετα, στάθηκε τόσο δεχτική στην ιερότητα, παρά τη νηπιακή της ηλικία. Και εζούσε η Μαρία στο ναό του Κυρίου σαν άσπιλη περιστέρα, τσιμπολογώντας από χέρι αγγέλου την τροφή της. Και όταν κύλησαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια, οπού έζησε μέσα στο ναό, το ιερατείο έκανε συμβούλιο και διερωτήθηκαν· τι τώρα θα κάνουμε γι' αυτήν, οπού μπορεί σαν θηλυκό να μιάνει το αγίασμα του Κυρίου; Και είπαν του αρχιερέα οι ιερείς· εσύ οπού είσαι ο υπέρτερος απάνω στο θυσιαστήριο του Κυρίου, έμπα και κάνε προσευχή γι' αυτή την κοπελούδα, κι ό,τι σου φανερώσει ο Κύριος, αυτό και θα πράξουμε. Και εμπήκε ο αρχιερέας, φορώντας το με δώδεκα κουδούνια δεσποτικό του ιμάτιο, στα άγια των αγίων, και προσευχήθηκε για την παιδούλα. Και ιδού την ώρα κείνη οπού φανερώθηκε άγγελος Κυρίου και έλεγε στον αρχιερέα· Ζαχαρία, Ζαχαρία, έβγα και σύναξε όλους εκείνους οπού χηρεύουν απ' το λαό σου, και στείλε μήνυμα να φέρουν όλοι τους από ένα ραβδί, και σ' όποιονε φανερώσει το σημάδι του ο Κύριος, εκείνος θε να πάρει για γυναίκα του το κοράσι. Και εβγήκαν οι κήρυκες και διαλάλησαν το κάλεσμα σ' ολάκερη τριγύρω την Ιουδαία, κι ακούστηκε η σάλπιγγα του Κυρίου, και τρέξαν όλοι τους από ολόγυρα οι χηρευάμενοι.

IX

Και ρίχνοντας χάμω το σκεπάρνι του εβγήκε κι ο Ιωσήφ μαζί με όλους τους άλλους. Κι αφού καλοσυνάχτηκαν όλοι τους από ολόγυρα, εξεκίνησαν για να πάνε στον αρχιερέα, κρατώντας ο καθένας το ραβδί του. Και παίρνοντας τα ραβδιά τους ολωνών ο αρχιερέας, εμπήκε μ' αυτά στο ιερό και προσευχήθηκε. Κι αφού περάτωσε την προσευχή του την ολόψυχη, παίρνει μαζί του τα ραβδιά και βγαίνοντας τους τα δίνει πάλι. Και σημάδι στα ραβδιά δεν έδειξε κανένα ο Κύριος. Κι ο Ιωσήφ ήτανε κείνος οπού επήρε το τελευταίο ραβδί. Και ιδού τότε οπού εβγήκε απ' το δικό του το ραβδί μια περιστέρα, οπού φτερούγισε και κάθησε στο κεφάλι του Ιωσήφ. Και είπε στον Ιωσήφ ο ιερέας· εσένα σου έπεσε ο κλήρος για να πάρεις την παρθένα τούτη-δω του Κυρίου. Κι ο Ιωσήφ αντιλέγοντας είπε· μα έχω γυιους νεανίσκους και είμαι μεγάλος γι' αυτή τη μικρή κορασίδα· φοβάμαι πως θα γίνω ο περίγελως του κόσμου. Και είπε στον Ιωσήφ ο ιερέας· τον Κύριο και Θεό σου να φοβάσαι, κι αναθυμήσου τρομάζοντας με πόση σκληρότητα τιμωρήθηκαν απ' τον Κύριο οι Δαθάν και Αβειρών και Κορέ, το πώς η γη διχάστηκε στα δυο και τους κατάπιε σαν θεριό για την αντιλογία τους. Γι' αυτό την ώρα τούτη στοχάσου με φόβο Ιωσήφ τον Κύριο, μήπως μια τέτοια συμφορά χτυπήσει και το σπίτι το δικό σου. Και τον έπιασε φόβος μεγάλος τον Ιωσήφ και επήρε μαζί του την κορασίδα στο σπιτικό του. Και είπε στη Μαριάμ ο Ιωσήφ· ιδού οπού εγώ σε επήρα στο σπίτι μου απ' το ναό του Κυρίου, και τώρα θε να σ' αφήσω μοναχή στο σπίτι, γιατί πρέπει να πάω για δουλειά στις οικοδομές, κι όταν αποστερέψω τη δουλειά μου θε να γυρίσω πίσω σε σένα· στο μεταξύ θα σε έχει στη φύλαξή του ο Κύριος.

X

Και έγινε συμβούλιο των ιερέων οπού ελέγασι· να υφάνουμε σκέπασμα στο ναό του Κυρίου. Και είπε τότε ο ιερέας· φωνάχτε μου παρθένες ανέγγιχτες που νάναι απ' τη φάρα του Δαυίδ. Και εβγήκαν οι υπερέτες γυρεύοντας και εύρηκαν εφτά παρθένες. Κι αναθυμήθηκε τότε ο ιερέας εκείνο το κοράσι τη Μαριάμ οπού ήτανε απ' τη φάρα του Δαυίδ, και ήτανε κι ανέγγιχτη παρθένα αφιερωμένη στον Κύριο. Και εβγήκαν οι υπερέτες και επήγασι και την έφεραν και εκείνη. Κι όλες μαζί τις οδηγήσαν ύστερα μεσ' το ναό του Κυρίου. Και είπε τότε ο ιερέας· βάλετε κλήρο για το ποια θα γνέσει το χρυσό και ποια το αμίαντο, ποια θα γνέσει το βύσσινο και ποια το μεταξένιο, και ποια το υακίνθινο και ποια το κόκκινο και την αληθινή πορφύρα. Και έλαχε στη Μαριάμ η αληθινή πορφύρα και το κόκκινο, και παίρνοντας μαζί της τα οπού της έλαχαν για γνέσιμο γύρισε οπίσω στο σπιτικό της. Και ήτανε εκείνο τον καιρό οπού έμεινε άλαλος ο Ζαχαρίας κι ωσότου να ξαναποχτήσει τη φωνή του τον αντικατάστησε στο ναό ο Σαμουήλ. Και η Μαριάμ αρχίνησε να κλώθει δουλεύοντας το κόκκινο.

XI

Και επήρε τη στάμνα και επήγε για νερό στη βρύση· και ιδού τότε οπού ακούστηκε φωνή οπού της έλεγε· χαίρε εσύ η χαριτωμένη, μαζί σου ειν' ο Κύριος· ευλογημένη εισ' εσύ ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες. Και εθώρηγε ζερβόδεξα να καταλάβει πούθενες ερχότανε εκείνη η φωνή. Και την έπιασε μεγάλος τρόμος και γύρισε οπίσω στο σπιτικό της και απόθεσε τη στάμνα, και παίρνοντας την πορφύρα στα χέρια της αρχίνησε ναν τη γνέθει απάνω στο θρονί της. Και ιδού τότε οπού φάνηκεν εμπροστά της άγγελος Κυρίου οπού της έλεγε· μη νιώθεις μέσα σου κανένα φόβο Μαριάμ· εσύ είσαι εκείνη οπού ευρήκες τη χάρη κατάντικρυ στην ολόφωτη κι ανέσπερη δόξα του ουράνιου δεσπότη...

Κατά Λουκάν α' 26-38

κι ο Θεός απόστειλε τον άγγελο Γαβριήλ σε πόλη της Γαλιλαίας, οπού λεγότανε Ναζαρέτ, οπού εκεί ήτανε μια παρθένα αρραβωνιασμένη μ' έναν άντρα, οπού λεγότανε Ιωσήφ, απόγονο του Δαυίδ, και το όνομα της παρθένας ήταμε Μαριάμ. Και μπαίνοντας ο άγγελος απευθύνθηκε προς αυτή λέγοντας· χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου· ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες. Και εκείνη βλέποντάς τον ταράχτηκε απ' τα λόγια του και διαλογιζότανε τι να εσήμαινε άραγε αυτός ο χαιρετισμός. Και είπε προς αυτήν ο άγγελος· μη νιώθεις κανένα φόβο Μαριάμ, γιατί εσένα σου δόθηκε απ' το Θεό η χάρη· και να, οπου εσύ θα συλλάβεις και θα γεννήσεις υιό, και θαν του δώσεις το όνομα Ιησούς. Αυτός θα γίνει μεγάλος και υιό του υψίστου θα τον ονομάσουν, και θαν του δώσει ο Κύριος και Θεός το θρόνο του Δαυίδ του πατέρα του, και θα βασιλέψει στον οίκο Ιακώβ ανά τους αιώνες, και η βασιλεία του δεν πρόκειται ποτέ νάβρει τέλος. Και η Μαριάμ είπε προς τον άγγελο· πώς θα μου γίνει αυτό το πράγμα εμένανε, οπού άντρα δεν γνωρίζω; Και ο άγγελος αποκρινόμενος της είπε· Πνεύμα Άγιο θε νάρθει μέσα σου και δύναμη του υψίστου θα σε επισκιάσει· γι' αυτό και θάναι το γέννημά σου άγιο και υιός του Θεού θε νάναι το όνομά του. Κύττα και η Ελισάβετ η συγγένισσά σου, έχει πιάσει παιδί και αυτή στα γεράματά της, και είναι κιόλας στον έκτο μήνα, αυτή η λεγόμενη στείρα· γιατί δεν υπάρχει ρήμα που να είναι για τη δύναμη του Θεού αδύνατο. Και είπε η Μαριάμ· ιδού εγώ η δούλη του Κυρίου· ας γίνει σ' εμένανε ό,τι είπαν τα λόγια σου. Και ο άγγελος αποχώρησε αφήνοντάς την.

Κατά Ματθαίον α' 18-β' 18

Σχετικά τώρα με τη γέννηση του Ιησού Χριστού, τα πράγματα έγιναν ως εξής: Η μητέρα του Μαρία, μετά τον αρραβώνα της με τον Ιωσήφ και προτού να υπάρξη συνεύρεση μεταξύ τους, έμεινε έγκυος απ' το Πνεύμα το Άγιο. Κι ο άντρας της ο Ιωσήφ, όντας άνθρωπος δίκαιος και μη θέλοντας ναν την εκθέσει, εσκέφθηκε ναν τη διώξει κρυφά. Και ενώ στοχαζότανε το πράγμα αυτό του φανερώθηκε άγγελος Κυρίου στο όνειρό του και του έλεγε· Ιωσήφ, απόγονε του Δαυίδ, μη νιώθεις κανένα φόβο να παραλάβεις τη γυναίκα σου Μαριάμ· η κύησή της έχει γίνει απ' το Πνεύμα το Άγιο και το παιδί που θα γεννήσει θάναι αγόρι και θαν του δώσει το όνομα Ιησούς· αυτό το αγόρι θα σώσει το λαό του απ' τη μοίρα της αμαρτίας. Κι αυτό όλο έγινε σε εκπλήρωση εκείνου που είπε ο Κύριος με το στόμα του προφήτη· ιδού η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιόν, οπού θα πάρει το όνομα Εμμανουήλ, οπού σημαίνει· ο Θεός μαζί μας. Και όταν σηκώθηκε ο Ιωσήφ απ' τον ύπνο έκανε όπως ακριβώς τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και παράλαβε τη γυναίκα του και δεν είχε καμμία σχέση μαζί της εωσότου εκείνη εγέννησε τον υιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Κι όταν ο Ιησούς εγεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, την εποχή του βασιλέα Ηρώδη, ιδού οπού μάγοι καταφτάσαν στα Ιεροσόλυμα απ' τα μέρη της Ανατολής λέγοντας· πού βρίσκεται ο βασιλέας των Ιουδαίων οπού εγεννήθηκε; εμείς είδαμε στην ανατολή το αστέρι του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε. Τότε ο βασιλέας Ηρώδης όταν άκουσε αυτή την είδηση ταράχθηκε και μαζί του και όλη η πόλη τα Ιεροσόλυμα, και εσύναξε όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού ρωτώντας να μάθει για το πού ο Χριστός γεννάται. Και εκείνοι του αποκρίθηκαν· στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Έτσι ήτανε ειπωμένο με το στόμα του προφήτη· και συ Βηθλεέμ, γη του Ιούδα, δεν είσαι διόλου ελάχιστη ανάμεσα στους ηγεμόνες Ιούδα· γιατί από σένα θα προέλθει ο ηγέτης που θα ποιμάνει το λαό μου τον Ισραήλ. Τότε ο Ηρώδης, αφού κάλεσε κοντά του τους μάγους, εξακρίβωσε από αυτούς το χρόνο του φαινομένου με τον αστέρα και στέλνοντας αυτούς στη Βηθλεέμ τους είπε· πηγαίνετε εκεί και μάθετε με κάθε λεπτομέρεια για το παιδί, που όταν το ανακαλύψετε μου το αναγγέλετε, ώστε ερχόμενος και εγώ να το προσκυνήσω. Και οι μάγοι ακούσαντας το βασιλέα επήγασι· και ιδού το αστέρι οπού είχαν αντικρύσει κατά την ανατολή, ιδού λοιπόν οπού τους οδηγούσε στην πορεία τους, εωσότου ήρθε και εστάθηκε απάνω απ' το μέρος όπου βρισκότανε το νεογέννητο. Και όταν είδαν αποπάνω τους το αστέρι χάρηκαν χαρά μεγάλη κι αρίφνητη και μπαίνοντας μέσα στο σπίτι συναντικρύζουν το νεογέννητο με τη μητέρα του Μαρία και πέφτοντας στα γόνατα το προσκυνήσαν, κι ανοίγοντας τους θησαυρούς τους οι μάγοι προσφέραν δώρα σ' αυτό, χρυσάφι και λίβανο και σμύρνα· και παίρνοντας θεία ειδοποίηση στο όνειρό τους να μην ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη, τότενες από άλλο δρόμο για τον τόπο τους αναχώρησαν.

Κι όταν οι μάγοι αναχώρησαν, τότε ένας άγγελος του Κυρίου φανερώθηκε στον Ιωσήφ στο όνειρό του και του έλεγε· εγειρόμενος απ' τον ύπνο να παραλάβεις το παιδί και τη μητέρα του και να φύγεις για την Αίγυπτο, μένοντας εκεί πέρα μέχρι που εγώ θα σε ειδοποιήσω και τούτο γιατί ο Ηρώδης πρόκειται να αναζητήσει το νεογέννητο με σκοπό ναν το εξοντώσει. Κι ο Ιωσήφ εσηκώθηκε απ' τον ύπνο και παίρνοντας το παιδί και τη μητέρα του εξεκίνησε νύχτα για την Αίγυπτο και έμεινε εκεί μέχρι που πέθανε ο Ηρώδης, σε εκπλήρωση εκείνου που είπε ο Κύριος με το στόμα του προφήτη· τον υιό μου τον εκάλεσα απ' την Αίγυπτο.

Κατά Ιωάννην β' 1-11

Και την ημέρα την τρίτη στην Κανά της Γαλιλαίας εγίνηκε γάμος και ήτανε και η μητέρα του Ιησού εκεί· καλεσμένοι στο γάμο ήτανε κι ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές του. Και όταν το κρασί αποσώθηκε, λέει στον Ιησού η μητέρα του· το κρασί τους τελείωσε. Λέει σ' αυτήν ο Ιησούς· τι σημασία έχει αυτό το πράγμα για μένα και για σένα ω γυναίκα; δεν έχει φτάσει ακόμη η ώρα μου. Λέει στους υπηρέτες η μητέρα του· ό,τι σας πει ναν το πράξετε. Και ήτανε εκεί έξι πέτρινες υδρίες, οπού εβρίσκονταν κατά τον καθαρισμό των Ιουδαίων κι οπού εχωρούσαν δυο ή τρεις μετρητάδες η καθεμιά τους. Λέει σ' αυτούς ο Ιησούς· να γεμίσετε με νερό τις υδρίες. Και τις εγέμισαν ως απάνω. Και λέει σ' αυτούς· αντλήσετε τώρα και δώσετε στον αρχιτρίκλινο. Και έδωσαν. Και όπως δοκίμασε ο αρχιτρίκλινος το σε κρασί μεταμορφωμένο νερό -μη γνωρίζοντας από πού προερχότανε, αυτό το ήξεραν οι υπηρέτες οπού είχαν αντλημένο το νερό- φωνάζει το γαμπρό ο αρχιτρίκλινος και του λέει· κάθε άνθρωπος προσφέρει πρώτα το καλό κρασί, κι άμα μεθυστούν οι καλεσμένοι, τότε προσφέρει το λιγώτερο καλό· εσύ το κράτησες το καλό κρασί ως τα τώρα. Τούτη ήτανε η αρχή των θαυμάτων οπού έκανε στην Κανά της Γαλιλαίας ο Ιησούς, φανερώνοντας τη δόξα του, και πίστεψαν σ' αυτόν οι μαθητές του.

Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Η Παναγία ήταν πενήντα εννέα χρονών, όταν ήρθε η ώρα της να πεθάνει· το πώς τώρα έγινε αυτό, θαν το μάθουμε σ' αυτή τη διήγηση. Η Παναγία όταν επήγε στο Ιερό τριών χρονώνε ήτανε και έζησε στο Ιερό δώδεκα χρόνια, κι ωσότου να γεννήσει το Χριστό κυλίστηκε ακόμη ένας χρόνος· έκανε και με το Χριστό τριάντα δύο χρόνια και ύστερα απ' το γυιο της έζησε άλλα ένδεκα, οπού όλα μαζί είναι χρόνια πενήντα εννέα. Όταν έφτασε στα χρόνια τούτα η Παναγία, τρεις ημέρες εμπροστά απ' τη θεία της Κοίμηση, της επαρουσιάστη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, κρατώντας ένα φοινικόκλαδο στο χέρι, και της λέει· «μάθε, Κυρία Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες από σήμερα σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του· γι' αυτό θα πρέπει να ταχτοποιήσεις τον εαυτό σου, να έχεις έτοιμα και όλα τα νεκρικά σου, και να αναμένεις την ώρα που θε νάρθει ο Γυιος σου για να παραλάβει την αγιασμένη σου ψυχή». Κι όταν τ' άκουσε αυτά η Παναγία, σηκώθηκε αμέσως και επήγε κι ανέβηκε στο όρος των Ελαιών, εκεί οπού ο Γυιος της αναλήφτηκε, και -θαύμα παράδοξο- οπού όλα τα δέντρα εκείνου του βουνού εγείραν εμπροστά της και την προσκύνησαν. Και εκείνη, στον ουρανό υψώνοντας τα χέρια της, αρχίνησε να προσεύχεται μ' αυτά τα λόγια· «Γυιε μου, μοναχοπαίδι μου πολυτίμητο, εσύ οπού καταδέχτηκες τη γαιώδη σου φανέρωση, με σάρκα και κόκκαλα βγαίνοντας απ' τα δικά μου αίματα, εσύ παράλαβέ με τώρα και στη Βασιλεία σου· φτάνει σε μένα ο χωρισμός οπού κυλίστηκε ανάμεσά μας, μου φτάνει Γυιε μου η στέρησή σου· πράξε υπέρτερος όντας κατά το άγιο θέλημά σου. Όπου βρίσκομαι εγώ, εκεί και ο δικός μου διάκονος βρίσκεται· τα λόγια σου ετούτα και εγώ τα λέω Γυιε μου, και όπου βρίσκεσαι εσύ, αγαπημένε μου, εκεί και μένα αξίωσέ με να έρθω, εμένα οπού η καρδιά μου είναι γιομάτη από θλίψη για την αγάπη σου». Με τέτοια λόγια προσευχήθηκε η Παναγία και κατέβηκε απ' το όρος εκείνο και πισωγύρισε στο σπιτικό της οπού βρισκότανε στο χωριό Γεθσημανή· είχε μάλιστα όλα κι όλα δυο φορέματα, οπού το ένα το εφόρηγε και το άλλο τόκανε χάρισμα σε μια φτωχούλα γειτόνισσά της, όπου έμενε εκεί κοντά της. Και ήτανε εκεί κοντά και ο απόστολος Πέτρος μαζί με τον Ιωάννη το Θεολόγο, οπού ακόμη δεν είχαν από εκείθε ξεμακρύνει. Και τούτο γιατί ο μεν Πέτρος είχε μεγάλη πίστη στην Κυρία Θεοτόκο, ο δε Ιωάννης ήτανε ωσάν υιοθετημένος της υιός, και δεν έφευγαν από κει πέρα μακρύτερα, μόνο και μόνο για να υπηρετούν την Παναγία. Την τρίτη ημέρα, λοιπόν, εκεί οπού δίδασκαν αυτοί το λόγο της αλήθειας, τους άρπαξε ολάξαφνα και τους δυο τους ένα σύγνεφο και τους έφερε στη Γεθσημανή, στο σπίτι της Παναγίας· αυτό έγινε και με όλους τους άλλους αποστόλους. Τότε ήτανε και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και ο διδάσκαλός του ο Ιερόθεος, και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, και τους αρπάζει και αυτούς μια νεφέλη και τους συνάζει όλους μαζί στη Γεθσημανή. Και η Παναγία εκείνη τη στιγμή οπού τους αντίκρυσε καταχάρηκε παρευθύς απ' τα φυλλοκάρδια της και τους λέει· «καθήστε, παιδιά μου, να σας αποχαιρετήσω, γιατί σήμερα φεύγω και ανέρχομαι στον υιό μου τον αγαπημένο· γιατί ο άγγελος ο Γαβριήλ, οπού σε μένα ευαγγελίστηκε κάποτε τη σύλληψη του γυιου μου και την άσπιλή μου μητρότητα, ήρθε και πάλι τώρα και μούδωσε ετούτο το φοινικόκλαδο λέγοντας· "χαίρε και μάθε, ω Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του". Γι αυτό, παιδιά μου, ευχαριστώ το Γυιο μου και Θεό οπού σας έφερε, συνάζοντάς σας όλους εδώ πέρα, για να σας ιδώ πριν απ' το τέλος». Κι όπως τα άκουσαν ετούτα οι απόστολοι εκλαίγαν όλοι τους ακατάπαυστα.

.....................................

Και τους λέει η Κυρία Θεοτόκος:

Εσάς σας έστειλε στον κόσμο το αγαπημένο μου παιδί για να πάτε σ' αυτόν ωσάν έμποροι και τις ψυχές να κερδίσετε των πλανημένων ανθρώπων, οπού έφτασε στ' αυτιά τους το δοξασμένο του τ' όνομα. Όποιος από εσάς, ω φίλοι μου και τέκνα μου, του διδασκάλου του και γυιου μου δείξει φίλος, αυτόν ο γυιός μου στη Βασιλεία του θέλει τον τιμήσει, μα όποιος τις εντολές του διδασκάλου του τις αφήσει έρημες κι ανεχτέλεστες, αυτός το ξέρει από μόνος του τι θα πάθει. Γι' αυτό το λόγο, αγαπημένα μου παιδιά, πορευθείτε στον κόσμο για να κηρύξετε, να φωτίσετε, να χειραγωγήσετε τον κόσμο οπού ζει μέσα στην πλάνη, για να μπορέσετε έτσι να τον κερδίσετε και ναν του δείξετε το δρόμο οπού φέρνει στου Γυιου μου τη Βασιλεία. Να μη σας παρασύρει κανένας φόβος απ' του κόσμου τούτου τους βασιλιάδες, οπού μονάχα το κορμί σας ημπορούν αυτοί να βλάψουν, αλλ' όχι όμως και την ψυχή σας· φόβο πραγματικό μονάχα ο Θεός να σας τον φέρνει, οπού και το κορμί σας ημπορεί και την ψυχή σας ναν την βλάψει, καθώς ο Γυιος μου σας το έλεγε ενόσω ήτανε μαζί σας. Έχετε την αγάπη και την ειρήνη συναμετάξυ σας, κι ακόμη νάχετε πληρότητα χαράς και ευφροσύνης, οπού πολύς θε νάναι στη Βασιλεία των ουρανών ο μισθός σας. με όλο που φεύγω, φίλοι μου, και πάω για του Υιού μου και Θεού τη Βασιλεία, ωστόσο πάντοτε θα βρίσκομαι μαζί σας και θα σας είμαι πάντοτε η ενισχύτρια και η παρηγορήτρια σε όλες σας τις θλίψεις. Αυτά τους είπε των αποστόλων η Θεοτόκος, κι άλλα ακόμη περισσότερα, και παρευθύς τα μάτια της τα άγια τα έκλεισε φωνάζοντας με φωνή μεγάλη· «στα χέρια σου, Γυιόκα μου, αποθέτω το πνεύμα μου»· και κοιμήθηκε. Κι ο Γυιος της τηνέ δέχθηκε στα χέρια του την αγιασμένη της ψυχή. Και τότε γύρεψε η Παναγία απ' το Γυιο της να την κατεβάσει κάτω στον Άδη, για να ιδεί τους τόπους οπού επήγε εκείνος για να απολυτρώσει τους Προπάτορες, και εκείνος την εισάκουσε. Και επήραν την ψυχή της την αγιασμένη στα χέρια τους ηλιόλουστοι άγγελοι και την οδήγησαν όπου ήθελε εκείνη, καθώς ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός μαρτυρεί τούτο στο Τροπάριο της τέταρτης ωδής σήμερα κι οπού λέει· «θαύμα και έκπληξη που ήτανε να βλέπεις της Παναγίας την ψυχή πώς περπατούσε στου Άδη μέσα τα κατώγια τα θεοσκότεινα». Και η μεν ψυχή της επήγε στον Άδη, όπως η ίδια το βουλήθηκε, το δε κορμί της το άγιο και θεοδόχο το επήραν οι Μαθητές και σηκώνοντάς το απάνω στους ώμους τους το επήγαν ως τον τάφο· κι απ' τη μια μεριά το κρατούσε ο θεολόγος Ιωάννης, ενώ απ' την άλλη το κρατούσε ο Πέτρος, απ' την τρίτη μεριά το κρατούσε ο Ιάκωβος ο αδελφός του Ιωάννη, κι απ' την τέταρτη μεριά ο Παύλος, καθώς οι υπόλοιποι απόστολοι και αρχιερείς πορεύονταν ψάλλοντας και άδοντας ύμνους.

...................................................

Κι όταν έφτασαν στον τάφο, το ακούμπησαν κάτω το άγιο λείψανο, για ναν το αποχαιρετήσουν όλοι εκείνοι που παρευρίσκονταν εκεί πέρα κι ο καθένας αρχίνησε ν' αποχαιρετά την Παναγία λέγοντας προς αυτήν εγκώμια κι όλοι τους έπλεξαν διάφορα εγκώμια.

.......................................................

Το σώμα εκείνο, ευλογημένοι χριστιανοί, γίνηκεν άφθαρτο κι αθάνατο, όπως κ' η αγιασμένη σάρκα του Κυρίου, κι όπως όλοι οι άνθρωποι μέλλουμε να απογίνουμε άφθαρτοι κατά τη Δεύτερη Παρουσία· πέθανε βέβαια και θαύμα δεν είναι, γιατί ωσάν άνθρωπος πέθανε και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· ωστόσο γίνηκεν άφθαρτο, όπως και ο Γυιος της, το σώμα εκείνο, κι ό,τι μέλλεται να λάβουν οι δίκαιοι όταν θάρθει η μέρα για την καθολική ανάσταση, αυτό είναι που έλαβε η Παναγία νωρίτερα απ' αυτή τη μέρα.

...................................................

Τις ημέρες λοιπόν εκείνες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθήσαν οι απόστολοι να φάνε όπως γίνεται για παρηγοριά κατά τη συνήθεια και τη στιγμή που κόβοντας τον άρτο επήγασι να προφέρουν το «Κύριε Ιησού Χριστέ, να είσαι πάντοτε βοηθός μας» ολάξαφνα τους φανερώθηκε αποπάνω τους η Παναγία λαμπροφορώντας ωσάν ήλιος και τους είπε· «Χαίρετε σεις, οπού μαζί σας είμαι όλες τις ημέρες»· κι όπως την είδαν έτσι ολοζώντανη βοώντας ακούστηκαν οι απόστολοι· «Παναγία Θεοτόκε, να είσαι πάντοτε βοηθός μας»· και την ώρα εκείνη αντιλήφτηκαν πως η Παναγία βρίσκεται στους ουρανούς μαζί με το Γυιο της ζωντανή και ολόσωμη.

Αυτή τη γιορτή γιορτάζουμε, ευλογημένη χριστιανοί, αυτή τη γιορτή πανηγυρίζουμε. Γι' αυτό ας είμαστε, όπως αρμόζει στους πανηγυριστές, χαρούμενοι και καθαροκάρδιοι.


Πηγή: Ιερά μητρόπολη Δημητριάδος

"Άκουσον Θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του Κάλλους σου" (Ψαλμ. 44)
Την Υπερένδοξη Μητέρα του Θεού, την Πάναγνο Θεοτόκο, την γυναίκα που έγινε το μέσο της Ενανθρωπήσεως του Θεού, την Μητέρα της Ζωής τιμά σήμερα και εορτάζει ο πιστός λαός μας. Και γίνεται η ημέρα της εκδημίας της ημέρα χαράς και πανηγύρεως, γιατί η Παναγία δεν πέθανε, αλλά μετέστη, μαζί με το σώμα της, και μετέβη προς τον Υιό της, προς την όντως Ζωή!

Ο ψαλμωδός αναφέρεται στην Υπεραγία Θεοτόκο με πολύ κολακευτικά λόγια, διότι αυτή είναι η θυγάτηρ του Θεού και αυτή της οποίας το κάλλος επιθυμεί ο Βασιλεύς. Αυτό το κάλλος της Παναγίας μας, αυτή την μυστική ομορφιά καλούμαστε κι εμείς να ανακαλύψουμε και να ενστερνιστούμε. Η Παναγία είναι η υπέρτατη ανθρώπινη ομορφιά. Όχι αυτή που ο κόσμος μας ταυτίζει με την σωματική εμφάνιση, την υγεία, την ευρωστία. Αυτή η ομορφιά είναι και ψεύτικη και, δυστυχώς, εφήμερη. Το κάλλος της Παναγίας είναι εσωτερικό και πνευματικό και γι' αυτό γίνεται επιθυμητό από όλο τον κόσμο, υλικό και πνευματικό.

Η Παναγία μας δίδει ένα άλλο πρότυπο ομορφιάς και μας διδάσκει με τον βίο της πάμπολλα. Αυτό διότι: ακούει (Άκουσον θύγατερ): ακούει τον λόγο του Θεού και παραμένει πιστή σ' αυτόν. Από τη στιγμή του Ευαγγελισμού της μέχρι το Σταυρό, από τη στιγμή που αντηχεί το 'Δόξα εν Υψίστοις…' των αγγέλων, τότε που ο Συμεών της λέει στην Υπαπαντή τα όσα αναφέρονται στον Υιό της, αλλά και καθόλη την επίγεια πορεία του Ιησού βρίσκεται πάντα διακριτικά κοντά Του, ακούει τον Λόγο Του και τα βάζει όλα μέσα στην καρδία της, ακόμα και μέχρι το φρικτό Σταυρό, που ο Υιός της τής απευθύνει τις τελευταίες λέξεις "γύναι, ιδού ο υιός σου". Αλλά είναι και η πρώτη που μαζί με τις Μυροφόρες πληροφορείται την Ανάσταση. Μας διδάσκει λοιπόν ότι ομορφιά είναι να έχει κανείς τα ώτα της ψυχής του αφιερωμένα στο Θεό, μακριά από τις Σειρήνες του κόσμου και κάθε τι που προκαλεί σύγχυση.

Βλέπει (και ίδε): Βλέπει τον εσωτερικό κόσμο της αρετής, έχει τους οφθαλμούς της να ατενίζουν και να φροντίζουν το εσωτερικό κάλλος που προέρχεται από την άσκηση, την παρθενία, την εγκράτεια, αρετές που οδηγούν τελικά στην όραση του Θεού. Η Παναγία ορά τον Ιησού Χριστό, όχι μόνο όταν ήταν αισθητώς εν τω κόσμω, αλλά και κατόπιν, δια της καρδιακής προσευχής, καθώς ο πνευματικός οφθαλμός της ήταν κεκαθαρμένος και ο λογισμός της παραδομένος αγαπητικώς στον Ιησού Χριστό. Γι' αυτό και η Κοίμησή της είναι γι' αυτήν η στιγμή της επιστροφής στον ηγαπημένο της Υιό, που την εμπειρία Του διαρκώς είχε μέσα στην καρδία της.

Υπακούει (και κλίνον το ους σου): Η Παναγία αποτελεί το πρότυπο της υπακοής στο Θεό. Ο Κύριος είπε ότι όποιος με αγαπά, υπακούει και τηρεί τις εντολές μου και η Παναγία ετήρησε τις εντολές του Θεού, όντας παρθένος, όντας χαριτωμένη, όντας η γυναίκα που στο πρόσωπό της αίρεται η ανυπακοή της πρώτης Εύας. Η πρώτη Εύα δια της ανυπακοής οδηγεί τον άνθρωπο στο θάνατο, η Παναγία δια της υπακοής μας επανασυνδέει με τη Ζωή. Μας διδάσκει με το παράδειγμά της ότι "πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις" και ότι ο πιστός δεν μπορεί να υπακούει σε τίποτε άλλο από τις εντολές του Θεού, που είναι καταγεγραμμένες στο Ευαγγέλιο και εκφράζονται δια των ποιμένων του και δια της Εκκλησίας.

Αποτάσσεται την ματαιότητα και ζει ασκητικά (και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου): Η Παναγία αποτελεί το υπόδειγμα του μονήρους βίου, το καύχημα των μοναχών και των ασκητών. Γι' αυτό πλείστα όσα μοναστήρια την έχουν προστάτιδα, και οι περισσότερες των Θαυματουργών Εικόνων της κοσμούν τις Ιερές Μονές μας: διότι απετάχθη την ματαιότητα του κόσμου, ζώσα εν τω κόσμω. Εδημιούργησε οικογένεια, ζώντας εν παρθενία. Απέταξε τους δεσμούς τους φυλετικούς, τους εθνικούς, τους προσωπικούς και ταυτόχρονα προσεύχεται και δέεται για όλον τον κόσμο. Έζησε μέσα στον κόσμο, παρέμεινε όμως αλώβητη της αμαρτίας και της ηδονής. Με απλά λόγια, η Παναγία βίωσε το εσωτερικό κάλλος, παραδομένη στην χάρη του Θεού και αποτινάσσοντας κάθε ζυγό του κοσμικού πνεύματος. Με τον ίδιο τρόπο και οι μοναχοί, αποτελούν πνευματική οικογένεια ζώντας ασκητικά, είναι ξένοι τω κόσμω, αλλά ταυτόχρονα αγαπούν και δέονται υπέρ της σωτηρίας του κόσμου, αγωνίζονται να διέλθουν εκ της ζωής του κόσμου, δαμάζοντας χάριτι Θεού τους λογισμούς και τις επιθυμίες της δόξας, της ηδονής, της φιλαυτίας.

Το κάλλος της Παναγίας γίνεται επιθυμητό υπό του Βασιλέως (και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου). Έχει ανάγκη ο Θεός από το ανθρώπινο κάλλος; Όχι, αλλά το κάλλος της Παναγίας είναι καρπός της χάριτος του Θεού, της ενεργείας Του. Η Παναγία με την καλλιέργεια των αρετών που περιγράψαμε αποκτά το πνευματικό κάλλος, γίνεται το πρότυπο της πνευματικής ομορφιάς και ελκύει το Θεό, κατοικεί μέσα της το Άγιον Πνεύμα, γίνεται η ευλογημένη, η κεχαριτωμένη, και καθίσταται η Υψηλοτέρα των Ουρανών, η καθαρωτέρα των ηλιακών λαμπηδόνων που φωτίζεται από τον κυοφορηθέντα Υιό Της, ώστε να μας λυτρώνει εκ της κατάρας και να καθίσταται μεσίτρια για όλο τον κόσμο.

Αυτό το μεγάλο μήνυμα της πνευματικής ομορφιάς κρύβει μέσα της η εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας. Αυτό το πνευματικό περιεχόμενο είναι που καθιστά την εκδημία της Θεοτόκου γεγονός άκρως χαρμόσυνο και αίτιο πανηγυρισμού. Αυτό το κάλλος καλούμαστε σήμερα να προσεγγίσουμε, να ψηλαφίσουμε, να γευτούμε, να ενστερνιστούμε. Είναι καιρός να προσανατολίσουμε τη ζωή μας στην αναζήτηση της πνευματικής ομορφιάς.

Μέσα σ' έναν κόσμο που θορυβεί, που δεν βλέπει ή βλέπει ότι θέλει και ότι τον συμφέρει, που δεν κλίνει την κεφαλή για να ακούσει τον άλλο και να κάμει την υπακοή, οι χριστιανοί καλούμαστε να ζήσουμε διαφορετικά. Να σιωπήσουμε, να απομονώσουμε τους θορύβους του κόσμου και να ακούσουμε τον έσω άνθρωπο. Να ακούσουμε πάνω απ' όλα τον λόγο του Θεού, να τον βάλουμε καλά μέσα στην καρδιά μας και να τον κάνουμε πράξη. Να δούμε καθαρά με τα μάτια της ψυχής μας και να κάνουμε πρώτο μέλημά μας την καλλιέργεια των αρετών. Να υπακούσουμε στις εντολές του Θεού, στο Ευαγγέλιο, στην Εκκλησία, στους πνευματικούς μας πατέρες, γιατί τελικά μόνο η υπακοή θα μας οδηγήσει πίσω στον Παράδεισο.

Σ' αυτή την όντως δύσκολη πορεία μας ας αντλήσουμε δύναμη και κουράγιο από το πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας μας, ώστε μιμούμενοι τον τρόπο του βίου, της αγάπης για τον Θεό, της υπέρβασης της αμαρτίας, της ασκητικής παρθενίας, να γίνουμε κάλλει ωραίοι ελκύοντας επάνω μας την αγάπη του Ιησού και την σωτήριο χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πουθενά αλλού μακριά από την Εκκλησία δεν θα βρούμε αυτή την υπέρτατη πνευματική ομορφιά, γιατί ακριβώς εδώ βρίσκεται η Παναγία, η Μήτηρ της Ζωής, η Μεσίτρια, το ακατανόητον θαύμα, το κεκρυμμένον Μυστήριον, η Μήτηρ όλων μας, η ηγαπημένη!

Του Αρχιμ. Νεκταρίου Ντόβα
Ηγουμένου της Ι. Μονής Ανω Ξενιάς



Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τετ Αύγ 29, 2012 7:38 am

Ευχαριστώ Στρατή.



Άβαταρ μέλους
Γεώργιος
Δημοσιεύσεις: 52
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:15 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Γεώργιος » Τετ Αύγ 29, 2012 7:38 am

Βρήκα και 'γω ένα σχετικό κειμενάκι.

Στις 31 Αυγούστου θα εορτάσουμε και φέτος την Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Αποτελεί το μοναδικό ιερό κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου και διασώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, στο Περιβόλι της Παναγίας. Η ίδια η Θεοτόκος την ύφανε από τρίχες καμήλας.

Οι πληροφορίες για τον επίγειο βίο της Θεοτόκου είναι λιγοστές και προέρχονται από την Καινή Διαθήκη και από την παράδοση που διασώθηκε από τούς αποστολικούς ακόμη χρόνους. Η Θεοτόκος μέχρι την Κοίμησή της παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα και ήταν μέλος της πρώτης Εκκλησίας. Τη φροντίδα της είχε αναλάβει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Οι τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της είναι θαυμαστές και συγκινητικές. Κοντά της βρέθηκαν οι Απόστολοι οι οποίοι έφτασαν από τα πέρατα της οικουμένης στα Ιεροσόλυμα με τρόπο θαυμαστό, «επί νεφελών» . Και τότε, ο ίδιος ο Κύριος εμφανίστηκε θριαμβευτικά «επί νεφελών», με τη συνοδεία πλήθους αγγέλων. Η Θεοτόκος προσευχήθηκε στον Υιό της, παρηγόρησε τούς Αποστόλους και υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα κοντά στην Εκκλησία για να μεσιτεύει στον Υιό της και παρέδωσε την πανάμωμη ψυχή της στον Κύριο.

Οι Απόστολοι εναπόθεσαν την Αγία Σορό της Θεοτόκου σε «καινόν μνημείον» στη Γεθσημανή. Εκεί η Αγία Ελένη αργότερα έκτισε το ναό της Κοιμήσεως. Τρεις μέρες μετά την κοίμηση κατέβηκε ο Κύριος με τη συνοδεία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πλήθους αγγέλων. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Κυρίου παρέλαβε την Αγία Σορό της Θεοτόκου και όλοι μαζί ανήλθαν στούς ουρανούς. Η θαυμαστή Μετάσταση της Θεομήτορος είχε συντελεστεί. Το ιερό Σώμα της ενώθηκε πάλι με την αγνή ψυχή της.

Ο Απόστολος Θωμάς ήταν ο μόνος από τούς Αποστόλους που είδε τη θαυμαστή Μετάσταση της Θεοτόκου. Δεν είχε μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία της ευρισκόμενος στις Ινδίες. Εκεί, μετά από τρεις ημέρες, και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στη Γεθσημανή με θαυμαστό τρόπο και είδε όλα όσα συνέβησαν. Τότε παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει για ευλογία τη Ζώνη της. Και εκείνη, καθώς ανέβαινε στούς ουρανούς, του έριξε το Ιερό κειμήλιο «προς δόξαν ακήρατον, ανερχομένη Αγνή, χειρί σου δεδώρησαι τω αποστόλω Θωμά την πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης.

Ο Απόστολος Θωμάς στη συνέχεια πληροφόρησε και τούς υπόλοιπους Αποστόλους για τα θαυμαστά αυτά γεγονότα και τούς έδειξε την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Εκείνοι δοξολόγησαν τον Θεό και του ζήτησαν να τούς ευλογήσει, καθώς ήταν ο μόνος που αξιώθηκε να δει την ένδοξη Μετάσταση της Θεοτόκου.

Τη διαφύλαξη της Αγίας Ζώνης ανέλαβαν δύο φτωχές και ευσεβείς γυναίκες στα Ιεροσόλυμα, οι οποίες φρόντιζαν τη Θεοτόκο. Παρέλαβαν με ευλάβεια το ιερό κειμήλιο και από τότε το έργο της διαφύλαξής του συνέχιζε από γενιά σε γενιά μία ευλαβής παρθένος καταγόμενη από την οικογένεια αυτή.

Η ανακομιδή της Τιμίας Ζώνης και η μεταφορά της στην Κωνσταντινούπολη έγινε από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408). Η υποδοχή του ιερού λειψάνου στη Βασιλεύουσα ήταν λαμπρότατη. Ο αυτοκράτορας κατέθεσε την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου σε λειψανοθήκη που ονόμασε «αγίαν σορόν» . Η κατάθεση έγινε στις 31 Αυγούστου, τελευταία μέρα του εκκλησιαστικού έτους. Στην πόλη του Αγίου Κωνσταντίνου, της οποίας Υπέρμαχος Στρατηγός και Προστάτις ήταν η Θεοτόκος, θα φυλασσόταν πλέον η Αγία Ζώνη της Θεομήτορος.

Η κόρη του Αρκάδιου, η αυτοκράτειρα Πουλχερία, ανήγειρε λαμπρό ναό προς τιμή της Παναγίας, τον περίφημο ναό της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων. (Χαλκοπράτεια ονομαζόταν η συνοικία όπου κτίστηκε ο ναός· το όνομά της η συνοικία το έλαβε από το γεγονός ότι εκεί πριν κατασκευάζονταν και πωλούνταν χάλκινα αντικείμενα). Στο ναό αυτό η αυτοκράτειρα κατέθεσε την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Η ίδια μάλιστα η Πουλχερία κέντησε με χρυσή κλωστή την Τιμία Ζώνη διακοσμώντας την. Η χρυσή αυτή κλωστή είναι ευδιάκριτη και σήμερα στο τμήμα που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Ο αυτοκράτορας Ιουστίνος Β και η σύζυγός του Σοφία ανακαίνισαν τον ιερό ναό των Χαλκοπρατείων και ανήγειραν εκεί και το παρεκκλήσιο της Αγίας Σορού· εκεί, μέσα σε λειψανοθήκη και πάνω στην Αγία Τράπεζα, φυλασσόταν η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου.

Πλήθος πιστών συνέρρεαν για να την προσκυνήσουν με ευλάβεια ζητώντας από την Παναγία να μεσιτεύσει με τις πρεσβείες της στον Κύριο. Πλήθος θαυμάτων επιτέλεσε η Τιμία Ζώνη. Άνθρωποι δυστυχισμένοι και πονεμένοι βρήκαν λύτρωση με τη θαυματουργή δύναμη του αγίου λειψάνου. Για το λόγο αυτό υμνήθηκε από φημισμένους ανθρώπους της εποχής· με τη χάρη της Παναγίας καθαγιάζει τούς πιστούς που προσέρχονται ευλαβικά για να το προσκυνήσουν· τούς ανυψώνει από τη φθορά, τούς απαλλάσσει από ασθένειες και θλίψεις.

Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204, κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από τούς βάρβαρους και απολίτιστους κατακτητές και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα μέρος όμως διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών. Η τελευταία αναφορά για το άγιο λείψανο είναι ενός ανώνυμου Ρώσου προσκυνητή στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 και 1453.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τούς Τούρκους το 1453, είναι άγνωστο τι απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Αγίας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου· με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει έναν χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Στη μέση του σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου· ο σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης. Όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες έπαιρναν αυτόν τον σταυρό στις εκστρατείες. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σε μία εκστρατεία εναντίον του ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασάν. Νικήθηκε όμως και μέσα στον πανικό ένας ιερέας τον πέταξε στο ποτάμι για να μην τον βεβηλώσουν οι εχθροί. Μετά από μερικές μέρες όμως οι Βούλγαροι τον βρήκαν· έτσι πέρασε στα χέρια του Ασάν.

Οι Βούλγαροι ηγεμόνες μιμούμενοι τούς Βυζαντινούς αυτοκράτορες έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες το σταυρό. Σε μία μάχη όμως εναντίον των Σέρβων ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ο Λάζαρος αργότερα δώρισε το σταυρό του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης.

Οι Άγιοι Πατέρες της Ιεράς Μονής διασώζουν και μία παράδοση σύμφωνα με την οποία η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό (1341-1354), ο οποίος στη συνέχεια παραιτήθηκε από το αξίωμα, εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωάσαφ και μόνασε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε και πραγματοποιεί η Τιμία Ζώνη είναι πολλά. Βοηθά ειδικά τις στείρες γυναίκες να αποκτήσουν παιδί. Αν ζητήσουν με ευλάβεια τη βοήθειά της Παναγίας, τούς δίδεται τεμάχιο κορδέλας που έχει ευλογηθεί στην λειψανοθήκη της Αγίας Ζώνης· αν έχουν πίστη, καθίστανται έγκυες.

Κων/νος Ε. Σύγγελης
Φιλόλογος - Μεταπτυχιακές σπουδές
Στη Βυζαντινή Ελληνική Φιλολογία



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Αύγ 29, 2012 7:39 am

Μηνά ρώτησα την Κυριακή μετά τη Λειτουργία και τον ιερέα σχετικά με το θέμα, μολονότι δυστυχώς υπήρχε μια βάπτιση και δεν μπορέσαμε να συζητήσουμε όπως θα θέλαμε το θέμα, μου είπε επιγραμματικά τα εξής:

α) ότι κατά την κοίμηση της Θεοτόκου -σύμφωνα με τις μαρτυρίες- είχε παραβρεθεί πάρα πολύς κόσμος και ότι ο ίδιος ο Ιησούς ήρθε να παραλάβει την ψυχή της και ως εκ τούτου μετέστη και δεν απέθανε.

β) με παρέπεμψε στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, το οποίο θα το βρεις στο http://www.myriobiblos.gr

θα ερευνήσω πάντως περισσότερο.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: 15η Αυγούστου!

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Αύγ 29, 2012 7:40 am

O φιλος Γεωργιος ηταν ολοσωστος.
Οσον αφορα τα περι της μνημης οι Αγιοι γιορταζονται κατα την ημερα που εκοιμηθηκαν. Προσωπικη μου αποψη ειναι οτι γιορταζονται τοτε, επειδη εκεινη την ημερα συναντιουνται με την αιωνια δοξα και στεφανωνονται απο τον Κυριο Ιησου Χριστο. Σαφεστατα λοιπον δεν ειναι ημερα πενθους αλλα χαρας και δοξας. Για τη βεβαιοτητα αυτη της δοξας και της αγιοτητας μεχρι να αγιοποιηθουν, τους δοξολογουμε τους Αγιους και τους γιορταζουμε και δεν παρακαλουμε για την αναπαυση των ψυχων τους οπως γινεται με ολους εμας.
Σιγουρα λοιπον δεν θα λυπηθουμε επειδη η Παναγια εκεινη την ημερα γνωρισε την Υψιστη Δοξα και συναντηθηκε με τον Υιον της κατευθειαν μαλιστα χωρις κριση και εγινε η βασιλισσα των ουρανων.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 7 και 0 επισκέπτες