Θαύμα των Αγίων Αποστόλων στην εντατική του Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης. (Συνέχεια)20 Φεβ 2018
Εκείνο το απόγευμα είχαμε αγρυπνία στο ναό των Αγίων Αναργύρων Κοζάνης, γιατί την επόμενη ξημέρωνε του Αγίου Αντωνίου. Ο π. Γεώργιος είναι συγγενής εξ αίματος κι έτσι εκείνο τον καιρό πήγαινα και βοηθούσα στο ψαλτήρι παρ' ότι δεν είναι η ενορία μου. Την ώρα που ξεκινούσα για την αγρυπνία, μας πήρε τηλέφωνο η νονά του γιου μου και μας είπε, ότι η κόρη της Κωνσταντίνα είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητο και είναι ετοιμοθάνατη στο νοσοκομείο της Κοζάνης.
Η σύζυγός μου ξεκίνησε να πάει στο νοσοκομείο κι εγώ της είπα, ότι θα πάω στον π. Γεώργιο, να τον παρακαλέσω να μνημονεύσει στην αγρυπνία το όνομα της Κωνσταντίνας και να παρακαλέσει και τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Ύστερα θα πήγαινα κι εγώ στο νοσοκομείο. Μέχρι να φτάσω στο ναό μου τηλεφώνησε η σύζυγός μου και μου είπε, ότι την Κωνσταντίνα τη μεταφέρουν στο Ιπποκράτειο στη Θεσσαλονίκη, αλλά είναι αμφίβολο, αν φτάσει ζωντανή. Μετά απ' αυτό αποφάσισα να μείνω στην αγρυπνία, αφού μόνο μ΄αυτό τον τρόπο μπορούσα να προσφέρω ουσιαστική βοήθεια. Πράγματι ο π. Γεώργιος πριν ξεκινήσει η αγρυπνία βγήκε στην Ωραία Πύλη και ενημέρωσε τους πιστούς για την κατάσταση της αδελφής μας και παρακάλεσε για την προσευχή τους. Ο ίδιος μνημόνευσε την Κωνσταντίνα στην Ιερά Πρόθεση.
Έτσι η Κωνσταντίνα έφτασε ζωντανή παρά τις προβλέψεις στη Θεσσαλονίκη. Εκεί οι γιατροί στα έκτακτα περιστατικά της νευροχειρουργικής δεν ήθελαν να αναλάβουν να τη χειρουργήσουν, επειδή θεωρούσαν βέβαιο το θάνατό της και δεν ήθελαν να επωμιστούν την ευθύνη. Μάλιστα ειδοποίησαν τους συγγενείς να φροντίσουν για τα ρούχα της ταφής της. Τότε ο υποδιευθυντής της κλινικής, πιστός Χριστιανός, είπε: "αφού εσείς λέτε, ότι θα πεθάνει, αφήστε με εμένα να τη χειρουργήσω και, ότι θέλει ο Θεός, ας γίνει". Το χειρουργείο κράτησε πολλές ώρες. Ο χειρούργος καθάρισε προσεκτικά όλα τα θραύσματα των οστών του κρανίου και τα αιματώματα. Η Κωνσταντίνα επέζησε από το χειρουργείο και πήγε στην εντατική ζωντανή, αλλά με τεράστιο εγκεφαλικό οίδημα.
Αυτό είναι το πρώτο μέρος του θαύματος, από την προσευχή των πιστών στην αγρυπνία του Αγίου Αντωνίου.
(Συνεχίζεται)