Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση;

Θεολογικοί, φιλοσοφικοί και διάφοροι άλλοι προβληματισμοί, πάντοτε όμως με Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:36 pm

Σήμερα απέτυχε ακόμη μια απόπειρά μου να επισκεφθώ το Άγιο Όρος. Από τις δέκα φορές που προσπάθησα, μόνο δύο τα κατάφερα τελικά. Δεν αρκεί να θέλεις, αλλά πρέπει να 'ναι κι "ευλογημένο". Έτσι λοιπόν λίγο απογοητευμένος κάθισα στον υπολογιστή κι είπα να μπω στο forum να συζητήσω μερικά θέματα μαζί σας. Έβαλα λίγο πρι το θέμα " οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι" και τώρα βάζω το επόμενο θέμα που θάθελα να συζητήσουμε, δηλαδή για το πως πιστεύουμε ότι είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση.
Δεν είδα κανένα παρόμοιο θέμα στο forum και πιστεύω ότι έχει "πολύ ψωμί".
Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε επανειλημμένα ο Κύριος με διάφορους τρόπους, ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές και πάρα πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας μας αλλά και σύγχρονοι πατέρες.
Πιστεύω ότι το θέμα αυτό προβληματίζει πάρα πολλούς Χριστιανούς και όχι μόνο. Άλλωστε όπως λέει ο π. Αθανάσιος ο Μητροπολίτης Λεμεσού ένας άνθρωπος που βρίσκεται στο πρώτο στάδιο της πνευματικής ζωής του, ακολουθεί τις εντολές του Θεού επειδή φοβάται την Κόλαση και επιθυμεί τον Παράδεισο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν κι ο Θεός βοηθός.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό stratis » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:36 pm

Νίκο πολύ καλό θέμα αλλά και πολύ δύσκολο για πνευματικά νήπια σαν εμάς. Από που να το αρχίσεις και από που να το πιάσεις; Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι κάτι που έχουν υποστηρίξει αρκετοί Πατέρες της Εκκλησίας ότι η διαφορά έγκειται στην ψυχική κατάσταση, οι μεν σωσμένοι μπορούν και αντικρίζουν λόγω της καθαρότητάς τους το άκτιστο φως του Θεού ενώ οι απολυμένοι το ίδιο φως το βλέπουν ως φωτιά που τους καίει. Η ψυχική τους δηλαδή κατάσταση είναι αυτή που επιφέρει τον παράδεισο για τους μεν και την κόλαση για τους δε. Δε γνωρίζω αν αυτή η θέση είναι κυριολεκτικά σωστή ή αν οι Πατέρες μας το έδωσαν έτσι για να μπορέσουμε να καταλάβουμε περισσότερα, ότι δηλαδή μόνοι μας επιλέγουμε τον ένα τόπο ή τον άλλο...



Νέστορας
Δημοσιεύσεις: 68
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:39 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Νέστορας » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:37 pm

Νίκο καλήσπέρα και χαίρομαι που σε έχουμε κοντά μας. Πάνε 3 μέρες τώρα που ετοιμάζω ένα post. Πριν από λίγο το ολοκλήρωσα και "μπαίνοντας" να το Postάρω, είδα αυτό το θέμα. Είχα λοιπόν σκοπό να ανολιξω ένα νέο topic με τίτλο "Θάνατος". Όμως αποφάσισα ότι το παρόν με καλύπτει. Ίσως να μην είμαι 100% To the point, όμως η έννοια του παραδείσου και της κόλασης, θεωρώ ότι είναι άμεσα συνυφασμένη με την άννοια του θανάτου. Παραθέτω λοιπόν τη σκέψη μου στη γωνίτσα που εσύ δημιούργησες.



Νέστορας
Δημοσιεύσεις: 68
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:39 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Νέστορας » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:37 pm

Η έννοια του θανάτου όπως οι περισσότεροι από εμάς την εννοούν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια του σωματικού θανάτου. Ο θάνατος ισοδυναμεί με τη στιγμή εκείνη την οποία η καρδιά παύει να χτυπά, η αναπνοή σταματά και οι αισθήσεις χάνονται. Το πνεύμα μας, παύει να κάνει εμφανή την παρουσία του στον υλικό κόσμο. Όμως, είναι έτσι τα πράγματα για κάποιον που θεωρεί εαυτόν πιστεύοντα σε όσα ο Ιησούς δίδαξε? Για όποιον εντρυφήσει στην Καινή Διαθήκη, θα ανακαλύψει δεκάδες χωρίων, τα οποία φαίνεται να προσδίδουν μια κάπως διαφορετική έννοια για τον θάνατο. Στο 6ο κεφάλαιο της επιστολής του Παύλου προς Ρωμαίους διαβάζουμε πολλά σχετικά με την έννοια του θανάτου και πως θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Η αποκωδικοποίηση της έννοιας αυτής ανάγεται σε θέμα υψίστης σημασίας ως προς την κατανόηση του Λόγου. Όμως για μια ακόμη φορά ας υπενθυμίσουμε ότι το θέμα της κατανόησης μακράν απέχει από δικές μας αποφάσεις.
Γνωρίζω λοιπόν και πιστεύω, όπως όλοι εδώ οι συμμετέχοντες, πως ο Μεσσίας μας, κατήργησε τον θάνατο. Όμως τι σημαίνει αυτό? Τι προσδίδει αυτό στην κατανόησή μας? Αν παραμείνει ένας γλυκός λόγος ο οποίος απλά απαλύνει τη μάλλον δυσάρεστη στιγμή του επερχόμενου θανάτου μας, έχει καλώς. Είναι όμως αρκετό? Πολύ φοβούμαι πως όχι.

Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη συναντούμε το εξής χωρίο:

Joh 5:24 αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
Joh 5:25 αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσονται της φωνης του υιου του θεου και οι ακουσαντες ζησονται

Εδώ υπάρχει ένας βασικός διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτόν ο οποίος δεν «ακούει» το Λόγο και δεν πιστεύει και βρίσκεται σε κατάσταση θανάτου και σε αυτόν ο οποίος ακούει και πιστεύει το Λόγο και μεταβαίνει από την κατάσταση του θανάτου στη ζωή. Και μάλιστα ζωή αιώνια. Ο θάνατος λοιπόν έχει εξουσία στον άνθρωπο εκείνο ο οποίος δεν «ακούει» και δεν «τηρεί» τον Λόγο του Θεού. Λίγο παρακάτω διαβάζουμε ότι οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Υιού, και οι ακούσαντες (ήτοι οι πιστεύσαντες) θα ζήσουν. Και θα ζήσουν αιώνια. Οι νεκροί αυτόι, δε θα μπορούσε να είναι άλλοι από τους πνευματικά νεκρούς. Και πνευματικά νεκρός είναι ο μη ακούων και μη πιστεύων εις τον Λόγον. (Εν αρχήν ην ο Λόγος…..) Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσφωνούμε τον Ιησού Χριστό, Σωτήρα ή αλλιώς Μεσσία. Διότι αποτελεί το μέσο για να σωθούμε από τη νέκρα την οποία έχουμε όλοι μας ενδυθεί. Ο θάνατος λοιπόν είναι πνευματικός. Νεκρός είναι ο πνευματικά νεκρός. Αυτός που δεν «ακούει» και δεν «πιστεύει». Και αύτη είναι η κατηγορία νεκρών για τους οποίους απεστάλη ο Υιός του Θεού. Με την ενανθρώπισή Του, σαν κι εμάς έγινε, για να μας διδάξει το Λόγο του Θεού και να μας χαρίσει τη ζωή την αιώνια. Για να μη γευθούμε θανάτου. Δεν είναι τυχαίο ότι διαβάζουμε στην επιστολή προς Κολοσσαείς:

Col 1:17 και αυτος εστιν προ παντων και τα παντα εν αυτω συνεστηκεν
Col 1:18 και αυτος εστιν η κεφαλη του σωματος της εκκλησιας ος εστιν αρχη πρωτοτοκος εκ των νεκρων ινα γενηται εν πασιν αυτος πρωτευων

Αφού κατανοήσαμε στο μέτρο που μπορούμε την έννοια του θανάτου, ας πάμε να δούμε το γνωστό μυστήριο χωρίο:

Mat 16:28 αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου

Χωρίο, που αν το μεταφράσουμε στην κυριολεκτική του έννοια, έχω την αίσθηση ότι ουδείς δύναται να υποστηρίξει ότι είναι σε θέση να ερμηνεύσει τι εννοεί. Προσωπικά, δεν καταλύω την κυριολεκτική υφή αυτού του ρηθέντος. Όμως μη όντας σε θέση να αποκωδικοποιήσω την έννοιά του, επιλέγω, έχοντας πλέον αποσυμβολίσει μαζί σας την έννοια του θανάτου, να δώσω μια άλλη διάσταση.

Υπάρχουν μερικοί ανάμεσά σας οι οποίοι δε θα γευτούν τον θάνατο εως ότου έλθη ο Κύριος εν τη Βασιλεία Αυτού. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, δε θα γευτούν τον θάνατο μέχρι τη μέρα του Κυρίου. Μέχρι τη Δευτέρα Του παρουσία. Ο θάνατος, σύμφωνα με την ανάλυση που έχει προηγηθεί, έχει αποκτήσει πλέον μια άλλη έννοια, διαφορετική από αυτή του σωματικού. Είναι ο πνευματικός θάνατος ο οποίος πηγάζει από την κώφωση, την άρνηση αποδοχής και την μη τήρηση του Λόγου του Θεού. Υπάρχουν δύο σημαντικά σημεία στο εν λόγω χωρίο.

1)εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου

Το οποίο θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε ότι υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα στο πλήθος που απευθύνεται ο Χριστός οι οποίοι δε θα γευθούν τον πνευματικό θάνατο. Διότι πίστεψαν και αναγεννήθηκαν εν τω πνεύματι.

2) εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου

Αυτό το «Έως» δημιουργεί ερωτηματικά στον αναγνώστη, καθώς προκύπτει το εύλογο ερώτημα «τι μέλλει γενέσθαι μετά το έως»? Με άλλα λόγια, όσοι άκουσαν (ακούσουν) και πίστεψαν (πιστέψουν) και αναγεννήθηκαν (αναγεννηθούν) πνευματικά, και δεν πέθαναν πνευματικά, γιατί τους καταλύεται (?) αυτή η εγγύηση με τη Δευτέρα Παρουσία? Μετά τι μέλλει γενέσθαι? Εν τέλει σε ποιόν θάνατο αναφέρεται ο Κύριος?

Στο Κατά Ιωάννην διαβάζουμε:

Joh 8:51 αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρηση εις τον αιωνα

Και γνωρίζουμε ότι η μέρα του Κυρίου, η Δευτέρα Του παρουσία, η συντέλεια του αιώνος εστί. Κατά συνέπεια και το παρόν χωρίο, παρέχει «εγγυήσεις» μόνον για τον αιώνα. Η Δευτέρα παρουσία όμως, είναι η συντέλεια του αιώνος. Και πάλι λοιπόν. Τι μέλλει γενέσθαι τότε? Ποιο μυστήριο κρύβεται σε αυτά τα λόγια? Ποιος θάνατος θα επέλθει τότε και πως αυτό συνδυάζεται με το εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου

Εάν η θεώρησή μας περί θανάτου (= πνευματικός θάνατος) είναι σωστή, τότε αυτομάτως προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο σωματικός θάνατος δεν έχει καμία αξία και δεν ελλοχεύει κανέναν κίνδυνο. Σε αντίθεση, ο πνευματικός θάνατος (θα πρέπει να) είναι κατά πολύ καταστροφικότερος. Αλλιώς τι νόημα έχει η διασφάλιση-διαβεβαίωση: αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρηση εις τον αιωνα. Ο Γέροντας Παϊσιος έχει πεθάνει σωματικά, όμως ποιος μπορεί να πει ότι δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία των ανθρώπων που «τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρηση εις τον αιωνα». Κατά συνέπεια λοιπόν, η διαβεβαίωση αυτή μάλλον σε κάποιον άλλο θάνατο αναφέρεται και όχι σε αυτόν του σώματός μας. Είναι το σώμα και το πνεύμα λοιπόν. Το σώμα πεθαίνει στα σίγουρα, το πνεύμα όμως, εξαρτάται. Και εξαρτάται από το αν θα «ακούσουμε» και (κατά συνέπεια) αν θα επιλέξουμε να πιστέψουμε.

Το θέμα όμως πάει παραπέρα. Στην Αποκάλυψη του Θεολόγου διαβάζουμε στις επιστολές προς τις 7 εκκλησίες:

Rev 2:11 ο νικων ου μη αδικηθη εκ του θανατου του δευτερου

Στο σημείο αυτό, γίνεται μνεία για «κάποιον» δεύτερο θάνατο. Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα, ποιος είναι ο πρώτος θάνατος? Η πρώτη υποψία είναι ότι ο πρώτος θάνατος είναι ο αναπόφευκτος. Ο σωματικός. Το ότι η Βίβλος δεν αναφέρεται κάπου στον πρώτο θάνατο, αυξάνει τις πιθανότητες να είναι ο ευνόητος, φυσικός θάνατος. Ο αναπόφευκτος, αλλά συνάμα και ο λιγότερο σημαντικός. Αυτός που θα έπρεπε να μας απασχολεί λιγότερο. Αν είναι έτσι, όμως, ποιος είναι ο δεύτερος θάνατος?

Rev 20:14 και ο θανατος και ο αδης εβληθησαν εις την λιμνην του πυρος ουτος εστιν ο δευτερος θανατος

Άποψη του συγγραφέα, είναι ότι ο δεύτερος θάνατος είναι ο θάνατος του θανάτου. Ο θάνατος του φυσικού θανάτου. Άποψή μου είναι ότι η άδεια που έχει δωθεί από τον Πατέρα στο θάνατο και τον άδη (4η σφραγίδα), είναι μόνο σωματική. Η ρίψη τους στη λίμνη του πυρος και του θείου, μαζί με τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι
Rev 20:15 και ει τις ουχ ευρεθη εν τη βιβλω της ζωης γεγραμμενος εβληθη εις την λιμνην του πυρος
Δεν είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής ισοδυναμεί με 2 πράγματα:

1) Την κατάργηση του φυσικού θανάτου

2) Την αδειοδότηση στο θανατο και τον αδη να εχουν αξουσια και πανω στην ψυχη μας. Ας μην ξεχναμε οτι ο νικων ου μη αδικηθη εκ του θανατου του δευτερου. Αρα ο «μη νικων» και συνεβρισκομενος μετα του θανατου και του αδη στην κατασταση που ονομαζετα «λιμνη του πυρος και του θειου» θα αδικηθει. Θα τυραννηθεί.

Το θέμα όμως μακρυγόρησε...

Ας υπενθυμίσω ότι ξεκινήσαμε με την έννοια του θανάτου και συνεχίσαμε με την «ανάλυση» του χωρίου: «αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου» και όπου αυτό οδήγησε. Τα προσωπικά μου συμπεράσματα είναι ότι ο θάνατος που θα πρέπει να μας φοβιζει είναι ο πνευματικός θάνατος ο οποίος ισοδυναμεί με πνευματική κώφωση και κατ’ επιλογίν άρνηση να πιστέψουμε. Αυτός ο εν ζωή πνευματικός θάνατος είναι το «εισητήριο» μας για τον δεύτερο θάνατο. Τον χειρότερο. Εκεί όπου η παρέα θα είναι πολύ άσχημη. Θάνατος, άδης, οφις, αντιχριστος, ψευδοπροφητης. Ο Κύριός μας «Είπε αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου» βάζοντας το «εώς», επειδή μετα τον ερχομό Του ο θάνατος θα έχει καταλυθεί. Δε θα υφίσταται σε καμία έννοια. Ας διαβάσουμε το σχετικό:

Rev 21:3 και ηκουσα φωνης μεγαλης εκ του ουρανου λεγουσης ιδου η σκηνη του θεου μετα των ανθρωπων και σκηνωσει μετ αυτων και αυτοι λαοι αυτου εσονται και αυτος ο θεος εσται μετ αυτων θεος αυτων
Rev 21:4 και εξαλειψει ο θεος παν δακρυον απο των οφθαλμων αυτων και ο θανατος ουκ εσται ετι ουτε πενθος ουτε κραυγη ουτε πονος ουκ εσται ετι οτι τα πρωτα απηλθον

Χρέος μας λοιπόν αποτελεί η εν Χριστώ ζωή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη που την προσδιορίζουν. Η αναγνώριση και αποδοχή του προσωπικού μας φόρτου, η πίστη, η ελπίδα, η μακροθυμία, η υπομονή και η αγάπη ας γίνουν οι βασικές συνισταμένες της ζωής μας.

Προσδοκώντας τη Δευτέρα Αυτού Παρουσία,

Εν Ιησού Χριστώ ενσαρκωθέντα.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:37 pm

<<ANEΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΚΑΙ ΠΕΠΤΩΚΑΣΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.

ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΥΣΙΝ ΑΓΓΕΛΟΙ.

ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ.

ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΟΥΔΕΙΣ ΕΠΙ ΜΝΗΜΑΤΟΣ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΑΡ ΕΓΕΡΘΕΙΣ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ,

ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΕΓΕΝΕΤΟ>>

(ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ)



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:38 pm

<<ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΟΣ ΕΧΕΙ ΣΠΕΡΜΑ ΕΝ ΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΕΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ>> (ΗΣ. 31,9)
ΣΙΩΝ, ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ. ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΦΙΛΟΥΣ Η΄ ΓΝΩΣΤΟΥΣ), ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ.
<<ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΩΣΤΕ ΟΤΑΝ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ, ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΗ ΔΙΑ ΣΕ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΥΡΗΣ ΚΑΛΟΝ>> . (ΑΓΙΟΣ Ο ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, ΕΥΕΡΓΕΝΤΙΝΟΣ).
<<ΕΚΡΑΞΑΝ (ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ) ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΓΟΝΤΕΣ>> (ΑΠΟΚ.6,10)
ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΓΗΣ, ΑΛΛΑ <<ΕΚΡΑΞΑΝ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ>>, ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:38 pm

Ας βάλω κι εγώ σ' αυτό το σημείο το πρώτο κείμενο απ' τα τέσσερα Ευαγγέλια, που μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί μέσα από ένα φαινομενικά απλό παραμύθι, ο Κύριος μας φανέρωσε πως θα είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση. Είναι η παραβολή "του πλουσίου και του φτωχού Λάζαρου", που υπάρχει στο 16ο Κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου (στιχ. 10-31) και μόνο σ' αυτό. Το παραθέτω στο πρωτότυπο αρχαίο κείμενο και σε μετάφραση:

"19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται."

"19 Yπήρχε κάποτε ένας πλούσιος, που ντυνόταν με πορφύρα και λινά ρούχα, απολαμβάνοντας κάθε μέρα τη ζωή του μεγαλόπρεπα. 20 Yπήρχε κι ένας φτωχός που ονομαζόταν Λάζαρος, ο οποίος ήταν εγκαταλειμμένος κοντά στην αυλόπορτα του πλουσίου, με το σώμα του γεμάτο πληγές, 21 και λαχταρούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Παράλληλα έρχονταν και τα σκυλιά και έγλειφαν τις πληγές του. 22 Kάποτε, λοιπόν, πέθανε ο φτωχός και τον μετέφεραν οι άγγελοι στην αγκαλιά του Aβραάμ. Πέθανε επίσης κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. 23 Kαι στον άδη, καθώς βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και βλέπει τον Aβραάμ από μακριά και στην αγκαλιά του το Λάζαρο! 24 Φώναξε τότε και είπε: Πατέρα μου Aβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει την άκρη του δαχτύλου του στο νερό και να δροσίσει τη γλώσσα μου, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φλόγα! 25 Kι ο Aβραάμ απάντησε: Παιδί μου, θυμήσου ότι απόλαυσες εσύ τα αγαθά σου στη ζωή σου και παρόμοια ο Λάζαρος τα κακά. Tώρα, λοιπόν, αυτός ανακουφίζεται εδώ κι εσύ υποφέρεις. 26 Kι εκτός απ’ όλα αυτά, ανάμεσα σε μας και σε σας υπάρχει μεγάλο χάσμα, έτσι που όσοι θέλουν να περάσουν από εδώ σε σας, να μην μπορούν, κι ούτε οι από εκεί μπορούν να περάσουν σε μας. 27 Kι εκείνος είπε: Tότε, σε παρακαλώ, πατέρα, να τον στείλεις στο πατρικό μου σπίτι, 28 γιατί έχω πέντε αδέλφια, για να τους προειδοποιήσει, ώστε να μην έρθουν κι αυτοί στον τόπο αυτόν του βασανισμού. 29 Tου λέει ο Aβραάμ: Έχουν το Mωυσή και τους προφήτες. Aς ακούσουν αυτούς. 30 Kι εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Aβραάμ, αλλά αν πάει σ’ αυτούς κάποιος από τους νεκρούς, θα μετανοήσουν. 31 Tότε ο Aβραάμ του είπε: Aν το Mωυσή και τους προφήτες δεν ακούνε, ούτε κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς δεν πρόκειται να πειστούν."

Το κείμενο είναι πράγματι εκπληκτικό, γιατί εκτός από την αντιδιαστολή της εφήμερης επίγειας ζωής με την αιώνια, δηλαδή όποιος περνάει καλά στη ζωή αυτή χωρίς κόπους και θυσίες για την αγάπη του Θεού θα υποφέρει στην άλλη την αιώνια ζωή, ενώ όποιος υποφέρει αγόγγυστα τα βάσανα της ζωής αυτής για την αγάπη του Θεού θα απολαύσει "την αγκαλιά του Αβραάμ" (ο Αβραάμ στην Παλιά διαθήκη προτύπωσε τον Χριστό).
Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθω αργότερα.

Και δυο λόγια για όσα λέει για την προσωρινή μετά θάνατον κατάσταση και την τελική κρίση ο Νέστορας:

"Mat 16:28 αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου"

Πέρα απ' την κατάσταση όλων των ανθρώπων σύμφωνα με την τελική κρίση μετά τη Δευτέρα Παρουσία, υπάρχει το θέμα της προσωρινής κατάστασης όσων θα φύγουν απ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή πρίν από την χρονική στιγμή αυτή.
Οι Πατέρες λένε ότι οι ψυχές αυτές θα ζήσουν μια πρόγευση της τελικής κατάστασης χωρίς τα σώματά τους, τα οποία στο μεταξύ θ' αποσυντεθούν εδώ στη γη. Θα ενωθούν όμως με τα σώματα μετά την τελική κρίση για να συναπολαύσουν ή να τιμωρηθούν. Αυτή είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στη προσωρινή κατάσταση και την τελική. Μεταβολή της κατάστασης ενδιάμεσα, δηλαδή να τιμωρηθεί κάποιος για ένα διάστημα και στη συνέχεια να συγχωρηθεί ή κατά την τελική κρίση να πάει στον Παράδεισο, είναι μάλλον απίθανη, γιατί η μετά το θάνατο (το σαρκικό) κατάσταση των ανθρώπων έχει απόλυτη σχέση με το πως έζησαν, αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ούτε να προκαταλάβει την κρίση του Κυρίου. Μόνο Εκείνος με την άπειρη ευσπλαχνία Του γνωρίζει.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό stratis » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:39 pm

Και δυο λόγια για όσα λέει για την προσωρινή μετά θάνατον κατάσταση και την τελική κρίση ο Νέστορας:
"Mat 16:28 αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου"



Εδώ ο Χριστός μας απευθυνόταν στους Αποστόλους, κάποιοι λοιπόν από αυτούς που ήταν εκεί μαζί του δε θα πέθαιναν εάν δεν τον έβλεπαν ερχόμενο στη βασιλεία αυτού. Μα έτσι δεν έγινε; Κάποιοι -αφού έλειπε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης- είδαν ξανά τον Ιησού αλλά ανεστημένο και μετά με δόξα μεγάλη οι άγγελοι να Τον ανεβάζουν στους ουρανούς.

Οι Πατέρες λένε ότι οι ψυχές αυτές θα ζήσουν μια πρόγευση της τελικής κατάστασης χωρίς τα σώματά τους, τα οποία στο μεταξύ θ' αποσυντεθούν εδώ στη γη. Θα ενωθούν όμως με τα σώματα μετά την τελική κρίση για να συναπολαύσουν ή να τιμωρηθούν. Αυτή είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στη προσωρινή κατάσταση και την τελική



Εδώ βοηθά πολύ Νίκο και η διδασκαλία της Εκκλησίας για την κρίση των ψυχών με την έξοδό τους από το σώμα.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:39 pm

Για την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου κανένα σχόλιο Στρατή;


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Παράδεισος και Κόλαση. Πως είναι ο Παράδεισος και η Κόλα

Δημοσίευσηαπό stratis » Δευτ Σεπ 03, 2012 6:39 pm

Κοίτα να δεις Νίκο για μένα αυτή η παραβολή δείχνει ουσιαστικά ένα πράγμα. Σε αυτό τον κόσμο ο Θεός οικονόμησε και μας έδωσα όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε σωστοί απεναντί του (Αγία Γραφή & Πατέρες για να μελετάμε, την προσευχή, τη μετοχή στα Μυστήρια και άλλα), επομένως η μετάνοιά μας πρέπει να αρχίσει σε αυτή τη ζωή αφού υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις. Μετά την έξοδο της ψυχής από το σώμα δεν υπάρχει επιστροφή. Αν άσωτος ζω μια ζωή μέσα στην πορνεία, τη μοιχεία, τη μέθη, τα τυχερά παίγνια, την κομπίνα κλπ θα καταλήξω όπου και ο πλούσιος.

Όσο ζούμε έχουμε ένα Θεό ελέους που ότι κι αν κάνουμε είναι έτοιμος να το παραβλέψει, αν όμως φύγουμε αμετανόητοι τότε θα κάνουμε με ένα Θεό δικαιοσύνης.

Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση. Η Εκκλησία διδάσκει ότι με την έξοδο της ψυχής από το σώμα έχουμε την κρίση του καθενός και υπάρχουν πολλές οπτασίες και μαρτυρίες αγίων που παραχώρησε ο Θεός ακριβώς για αυτό, να μάθουμε τι επακολουθεί της εξόδου από το σώμα και να μετανοήσουμε. Είτε λέγεται τελώνια, είτε ζυγαριά που μπαίνουν από τη μια τα καλά έργα και από την άλλη τα κακά, υπάρχει κρίση. Λένε λοιπόν οι Πατέρες και νομίζω ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ότι αν η ζυγαριά έρθει 50-50 τότε ο Θεός θα δείξει έλεος.

Μόλις βρω χρόνο θα σας γράψω την ιστορία του αγίου Πέτρου του τελώνη που εορτάζει στις 20/1 νομίζω. Από μια μεταθανάτια κρίση του, γύρισε πίσω στη ζωή και άλλαξε το βίο του εντυπωσιακά.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες