Abel Gkiouzelis έγραψε:Ο Χριστός, η Παναγία, ο Φύλακας Άγγελός μας & οι Άγιοί κάνουν καθημερινά στη ζωή μας πολλά θαύματα.
Μας σώζουν από τόσα πολλά ασχημα πράγματα που δεν το φανταζόμαστε.
Πολλές φορές μας σώζουν και με μια μόνο σκέψη. π.χ. θέλουμε να πάμε από έναν δρόμο και μας βάζουν την σκέψη μην πας από δω. Κι έτσι μας γλιτώνουν από κάτι κακό.
Άλλες φορές μας κλείνουν ή μας ανοίγουν πόρτες στη ζωή.
Και το μεγαλύτερα άγνωστα θαύματα που συμβαίνουν καθημερινά είναι τα περιστατικά μετανοίας, που άνθρωποι που δεν εξομολογούνταν αποφασίζουν και αρχίζουν την Θεία Εξομολόγηση.
Πάτερ
Μπορει να είναι του πειρασμού θα το πω και στον Πνευματικό μου. Τελευταια συνεχόμενα 2 ημερες που διαβαζα το αποδειπνο χωρίς να σταματησω πχ καποιος ερχετε με διακόπτει πχ κουραζομαι νοιωθω οτι το λεω τυπικα λεω οσο μπορω και συνεχιζω αργότερα η οχι το υπόλοιπο
Αυτες τις 2 ημερες στο σημείο των Χαιρετισμων ενω το καντήλι ηταν ησυχο και δε ξερω πως σηκωσα για λιγο τα μάτια προς την εικονα τρεμοπαιξε ζωντανα. Χωρις να φυσαει απο παραθυρα κτλ.
Την επομενη δεν ηθελα να το περιμενω λεω δε χρειαζετε να γινει για να πιστεψω ακουγετε. Κι ομως οσο και να το απεφυγα να κοιταζω το καντηλι τρεμοπαιξε. Η αισθηση ηταν γλυκια. Σα να με χαιρετουσε κι Εκεινη.Μα ποια ειμαι εγω που θα με χαιρετησει. Ισως επρεπε για να το παραθεσω εδω
Δεν ξερω
Δε ξαναγινε αλλα ο πειρασμος παει...και στο καντηλι;;;;
Παντος δεν επαθα ξανα κατι αντιστοιχο σε προσευχη