Σκόρπια Πνευματικά Διαμάντια από το Διαδίκτυο

Πνευματικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης μας - Spiritual subjects of our Orthodox faith.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Η αγάπη και τα όριά της

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Οκτ 19, 2018 9:50 am

Η αγάπη και τα όριά της
17 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου

Αν θες να μιλήσεις για την αγάπη, σήκωσε το βλέμμα σου στον Ουρανό. Εκεί θα δεις την απέραντη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, την μέριμνά Του γι' αυτόν, την θυσία Του γι' αυτόν.

Αν θες να μάθεις αν έχει όρια η αγάπη, σήκωσε το βλέμμα σου και κοίτα τον Σταυρό. Είναι η απόλυτη ένδειξη της αγάπης, η οποία δεν έχει όρια, είναι ανεξάντλητη, φθάνει μέχρι και την θυσία.

Πώς είναι δυνατόν με την αγάπη να αντέχω τις ιδιοτροπίες και τα εμπόδια, που τυχόν μου βάζει ο άλλος; Πώς μπορώ να φθάσω με την αγάπη ακόμη και στην θυσία του εαυτού μου;

Όταν γευθείς έστω και λίγο από αγάπη, θα γεμίσεις ολόκληρος από την γλύκα της, θα σε κυριεύσει και θα αναζητάς συνεχώς αυτήν την γεύση, δεν θα θέλεις να την χάσεις! Κάθε τι που θα έρχεται να σου στερήσει αυτήν την γεύση της αγάπης, θα το παραμερίζεις. Τίποτα δεν θα επιτρέπεις να σταθεί εμπόδιο.

Όπως το πλοίο σχίζει τα κύματα και πλέει προς τον προορισμό του, έτσι κι εσύ θα «σχίζεις τα κύματα» του πειρασμού, που θα προσπαθούν να σου στερήσουν την αγάπη και θα προχωράς. Εμπρός σ' αυτήν την γεύση όλα θα είναι μικρά και ανούσια, ακόμη και η ίδια σου η ζωή θα είναι μικρότερη της αγάπης.

Αυτήν την αγάπη γεύθηκαν στην ζωή τους όλοι οι Άγιοι, γι' αυτό και η ζωή τους ήταν ένα δόσιμο αγάπης προς όλους, γι' αυτό και δεν δείλιασαν εμπρός στην φωτιά και το σπαθί του δημίου τους. Τους είχε κυριεύσει η αγάπη και αυτή τους βοήθησε να ξεπεράσουν τα όρια, τα ανθρώπινα, και να ζουν στο απέραντο της αγάπης.

Αυτής της αγάπης εύχομαι να αξιωθούμε όλοι, να την γευθούμε, να γεμίσει η ζωή μας από την γλύκα της, να αλλοιώσει τον χαρακτήρα μας, επαναφέροντάς μας στην πρώτη κατάσταση, την παραδείσια, που είναι η αέναη επικοινωνία μας με τον Θεό!

Πηγή: Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Οκτ 22, 2018 8:28 am

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ
21 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Το άγχος είναι μια απάτη του νου,
ένα ψέμα που αρρωσταίνει.
Πριν γίνει κάτι,
τρελαίνεσαι.
Σκέφτεσαι το μέλλον και φοβάσαι.
Αναπολείς το παρελθόν και αγχώνεσαι.

Ζεις το παρόν και ηρεμείς.
Ο Θεός όμως βιώνεται μόνο στο παρόν.
Και άλλωστε,
μόνο το παρόν υπάρχει.

Σκέψου το πάλι:
Μόνο το παρόν υπάρχει.

Όσες φορές αγχώθηκα για κάτι,
αποδείχτηκε ότι
τσάμπα αγχώθηκα.
Διότι, στο τέλος,
το κακό που φοβόμουν,
τις περισσότερες φορές,
δεν έγινε!
Ή, έγινε, μα μπορούσα
να το αντιμετωπίσω μια χαρά.
Μα ο φόβος, σε παραλύει
και στα παρουσιάζει όλα μαύρα.
Κι έρχεται ο Χριστός,
και δίνει Φως και τα βλέπεις όλα αλλιώς.
Όλα στο μυαλό παίζονται,
εκεί είναι που τρελαίνεσαι.
Στην καρδιά,
λίγο παρακάτω,
είναι πιο ήσυχα τα πράγματα.

Όπως λένε
και στη Θεσσαλονίκη:
χαλαρά!

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Η "τρέλα" της αγάπης

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Οκτ 23, 2018 8:58 am

Η "τρέλα" της αγάπης
12 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου

«Να αγαπάτε και τους εχθρούς σας, όχι μόνο αυτούς που σας αγαπούν, γιατί αυτό δεν έχει καμιά ωφέλεια». Αυτά είναι λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με τα οποία μας αποκαλύπτει την τέλεια αγάπη.

Αυτό όμως δεν θεωρείται απλά δύσκολο, αλλά τελείως ανέφικτο, για τα δικά μας δεδομένα. Πώς θα αγαπήσω αυτόν που με πονά, αυτόν που με αδικεί, αυτόν που με συκοφαντεί, αυτόν που δεν μ' αγαπά! Είναι άκυρος δηλαδή, ο λόγος του Χριστού; Λέει ανακρίβειες και ψέματα; Όχι, βέβαια!

Μας προτρέπει να αγαπήσουμε, γιατί το έχουμε ξεχάσει, δεν γνωρίζουμε τι είναι η αγάπη και μέχρι πού μπορούμε να φθάσουμε με την αγάπη... Μπορείς να κάνεις και το ανέφικτο, το πιο τρελό, να αγαπήσεις ακόμη και τον εχθρό σου! Σου δείχνει μέχρι πού μπορείς να φθάσεις με την αγάπη και σου ζητά, πολύ απλά, να ξεκινήσεις να αγαπάς.

Πόση «τρέλα», άραγε, χρειάζεται για να φθάσεις μέχρι αυτό το σημείο, να αγαπήσεις και τον εχθρό σου; Αυτή η «τρέλα» είναι η απλότητα, σκέφτεσαι και κινείσαι απλά, όλα τα βλέπεις απλά, γιατί έχεις γευθεί την αγάπη και αρχίζεις να επανέρχεσαι στην πρώτη κατάσταση, όπως πλάστηκες από τον Θεό, μόνο να αγαπάς.

Έχουμε διαστρεβλώσει την φύση μας, θεωρώντας το φυσικό σαν αφύσικο, την αγάπη σαν τρέλα!
«Τρέλα», λοιπόν, χρειάζεται για να ξεφύγουμε από την κατάστασή μας. «Τρέλα» χρειάζεται για να αγαπήσουμε. Ας γίνουμε οι «τρελοί» του Θεού, για να φέρουμε την αγάπη πάλι στην ζωή μας. Αυτή η «τρέλα» της αγάπης θα κυριεύσει τον κόσμο, η ευωδία της θα τον κατακλύσει και θα τον μεταμορφώσει σε παράδεισο, εκεί που η «τρέλα» γίνεται απλή λογική και όλα γίνονται απλά, φυσικά, παραδεισένια.

Έτσι απλά!

Πηγή: Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΑ

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Οκτ 24, 2018 9:07 am

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΑ
21 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Είδα κάποιον
που όλη μέρα μιλά,
μα στο κέντρο της ψυχής του,
διαρκώς σιωπά.
Είδα κάποιον άλλον
που ‘χει κλειστό
το στόμα,
μα θάβει νοερά
όλο τον κόσμο
με της καρδιάς
το λασπωμένο χώμα.
Είδα μια κοπέλα
που λόγω εργασίας
κινείται μες στα πλήθη,
μα η καρδιά της ησυχάζει
με θεία μοναξιά
και διακριτική σιωπή.
Άλλος είναι
κλεισμένος στο κελί του,
μα κουβαλά όλη την ταραχή
του κόσμου
κι έχει βαβούρα η ψυχή του.
Είδα κάποιον
σεμνά ντυμένο,
με γύμνια ψυχής ατέλειωτη.
Και νέους
προκλητικά ντυμένους,
με καρδιά διαμαντένια.

Δεν εννοώ βέβαια ότι
όλοι οι προκλητικά ντυμένοι
έχουν καρδιά διαμαντένια.
Ούτε ότι όλα τα φαινόμενα
πάντα απατούν.

Μα αν είναι στη ζωή μου
να διαλέξω,
θα προτιμήσω
τη μέσα ευπρέπεια,
συνέπεια,
μεγαλοπρέπεια και γνησιότητα.
Παρά τη φιγούρα της βιτρίνας,
και τη δήθεν
αγιότητα
με φωτοστέφανο ¨μαϊμού¨.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

28η Οκτωβρίου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Οκτ 29, 2018 3:05 pm

28η Οκτωβρίου
27 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου

28η Οκτωβρίου 1940:

Ημέρα ορόσημο για την ιστορία της Ελλάδος.

Ημέρα μνήμης για τα παιδιά της Ελλάδος, που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά τους.

Στο μεγαλείο αυτό, των ηρώων, εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, οφείλουμε να γονατίσουμε και με δέος να φέρουμε στην μνήμη μας τον άνισο αγώνα τους, ο οποίος μετετράπη σε νίκη, γιατί δεν δείλιασαν ποτέ, αλλά όρθωσαν το ανάστημά τους εμπρός στον κατακτητή.

Θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς οι απόγονοί τους ελεύθεροι.

Θυσιάστηκαν για να μας παραδώσουν την πατρίδα μας ελεύθερη.

Το «ΟΧΙ» που ακούστηκε, βγήκε μέσα από την πίστη του Έλληνα για την ελευθερία.

Η ιαχή «ΑΕΡΑ» που φώναζαν οι στρατιώτες στο μέτωπο και απωθούσε τον εχθρό, έβγαινε μέσα από την ψυχή του Έλληνα, όπου ήταν εδραιωμένη η αγάπη για την ελευθερία.

Μας πρόσφεραν την ελευθερία.

Μας πρόσφεραν την αγάπη για την πατρίδα.

Μας πρόσφεραν την εμπιστοσύνη τους στον Θεό.

Μας πρόσφεραν την ζωή τους, για να ζούμε εμείς.

Τι έχουμε να τους προσφέρουμε εμείς σήμερα, ως δείγμα ευγνωμοσύνης γι' αυτά που μας πρόσφεραν;

Την θύμηση και την εμπιστοσύνη στα ίδια ιδανικά. Μας έδειξαν τον τρόπο. Είναι πλέον απλός ο τρόπος για να βρίσκουμε διέξοδο στα εμπόδια και τις δυσκολίες μας.

Το οφείλουμε στην μνήμη των προγόνων μας και στην αγάπη των παιδιών μας. Έχουμε εμπειρία και γνώση ως Έλληνες από την ιστορία μας, με τι «υλικά» θα χτίσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Η «λάσπη» είναι έτοιμη και περιμένει, ζυμωμένη με το αίμα των προγόνων!

Πηγή: Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΚΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Οκτ 31, 2018 9:28 am

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΚΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
30 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Όσο σκληρό ή αγενές είναι
να σου λένε
¨κάτσε στην άκρη ρε παππού που θα μας πεις κι εσύ τη γνώμη σου¨,
άλλο τόσο ανώριμο κι ανόητο είναι να λες εσύ,
ο μεσήλικας,
σ’ ένα νέο ¨μη μιλάς εσύ, είσαι ακόμα μικρό και νιάναρο¨.

Διότι η αλήθεια
δεν έχει να κάνει με τις ηλικίες,
μα με την ποιότητα του λόγου
που κάποιος κομίζει.
Και ούτε το ότι είσαι μεγάλος
- ή και ηλικιωμένος ακόμα -
ή έχεις και κάποιο αξίωμα,
σημαίνει αυτομάτως
πως ό, τι βγαίνει απ’ το στόμα σου
είναι μαργαριτάρι και σοφία.
Είναι πολλοί νέοι που μιλούν σοφά,
και είναι κι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας
που λένε ασυναρτησίες και ανοησίες.

Στους θρησκευτικούς χώρους βέβαια
ίσως βρεις κάποιο σεβασμό,
μα αν βγεις στην πραγματική κοινωνία,
¨εκεί έξω¨,
μη διανοηθείς να επικαλεστείς ηλικία,
τίτλους και αξιώματα,
διότι αυτά πλέον δεν αρκούν
για να γίνεις πιστευτός
και να ‘χεις απήχηση.

Μη ξεχνάς ότι ο Χριστός,
η ένσαρκη Αλήθεια,
ήταν μόλις 33 ετών!!
Συχνά η αλήθεια σαρκώνεται
στο άνθος της νιότης,
που είναι σα ….θεότης!

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Εγκαταλείπει ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Νοέμ 05, 2018 11:34 am

Εγκαταλείπει ο Θεός;
2 Νοεμβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου

Νιώθεις ξαφνικά μέσα σου κάτι ανεξήγητο, κάτι μυστηριώδες. Αδυνατείς να το ερμηνεύσεις, σε γεμίζει πνευματικά, νιώθεις πληρότητα. Θέλεις να το μοιραστείς με όλο τον κόσμο, δεν διανοείσαι να το κρατήσεις για τον εαυτό σου. Κάθε σου κίνηση, κάθε σου λόγος, κάθε σου αναπνοή είναι επηρεασμένα από αυτό, το ανεξήγητο μυστήριο, το οποίο σε έχει κυριεύσει.

Νιώθεις την χάρη του Θεού, βιώνεις την αγάπη Του, μεθάς από την ουράνια ευωδία, γλυκαίνεται όλη η ύπαρξή σου. Βιώνεις πραγματικά τον παράδεισο, λες στον εαυτό σου «κάπως έτσι θα είναι στον ουρανό», επικοινωνείς με τον Θεό. Εμπρός στο μεγαλείο που βιώνεις, κάθε δυσκολία και κάθε πρόβλημα είναι πολύ μικρά, δεν μπορεί να σ' αγγίξει τίποτα.

Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή που νιώθεις σαν να σου στερεί ο Θεός αυτό που σου έδωσε μέχρι τώρα, σαν να σε εγκαταλείπει τελείως! Κανείς δεν σε καταλαβαίνει, κανείς δεν σ' ακούει, κανείς δεν σε πιστεύει. Η συννεφιά διαδέχεται την λιακάδα, η λύπη την χαρά. Τα προβλήματα απανωτά, το ένα πίσω από το άλλο, χωρίς ανάσα. Χάνεται η γλύκα και γεμίζεις με πίκρα και αγωνία. Όλοι απομακρύνονται από κοντά σου, σε κυριεύει η μοναξιά, χάνεσαι!

Σε κυριεύουν οι σκέψεις: «Πού είσαι, Θεέ μου; Γιατί με εγκατέλειψες; Πού είναι η χάρις Σου, που με είχε κυριεύσει και ζούσα στον παράδεισο; Γιατί μου την στερείς;». Δεν σου απαντά, όμως, ούτε Αυτός! Πλήρης εγκατάλειψη!

Άραγε, εγκαταλείπει ο Θεός; Αν δεν εγκαταλείπει, τότε γιατί επιτρέπει να στερηθεί το πλάσμα Του αυτό που είχε τόσο έντονα γευθεί;

Είναι τόση η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, που δεν του στερεί την χάρη Του, απλά τον δοκιμάζει δεσμεύοντάς την, για να δει την διάθεσή του και να τον διασφαλίσει, μην τυχόν και υπερηφανευθεί ότι έφθασε μόνος του σε ύψη αρετής, βλέποντας έτσι ότι τίποτα δεν του ανήκει, αν δεν του δοθεί άνωθεν.
Παιδαγωγεί λοιπόν ο Θεός, δεν εγκαταλείπει. Στερούμενος ο άνθρωπος την χάρη του Θεού, την εκτιμά περισσότερο, νιώθει την ανάγκη της στην ζωή του, την αναζητά. Βλέποντας ο Θεός την υπομονή και την εμπιστοσύνη του ανθρώπου, τότε αποδεσμεύει την χάρη Του και κυριεύει πάλι την ζωή του.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή θα μας οπλίσει με την υπομονή σε κάθε δυσκολία, αυτή θα μας δροσίσει στην ξηρασία του πειρασμού, αυτή θα μας χαρίσει και την αέναη επικοινωνία με τον Θεό.

Πηγή: Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ!

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Νοέμ 06, 2018 10:40 am

ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ!
30 Οκτωβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Άσε με ήσυχο,
φωνάζει ο γιος στη μάνα του.
Με αυτό, δεν εννοεί, μη μ' αγαπάς,
ή μη μου δίνεις σημασία.
Εννοεί όμως μη με πιέζεις.
Δώσε μου χώρο να ανασάνω.

Ασχολήσου μαζί μου,
αλλά με διάκριση,
με σεβασμό.
Μη με πνίγεις.

Μη με παρατάς, διότι φοβάμαι μόνος.
Μα άσε με να ανοίξω και τα φτερά μου να πετάξω,
να νιώσω τη δύναμή μου,
τα χαρίσματά μου.

Βασικά, να ΄χεις διάκριση.
Η αγάπη σου είναι σίγουρη
και το νιώθω.
Μα σου λείπει μερικές φορές ο τρόπος.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

ΑΛΛΑΞΑΜΕ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ.

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Νοέμ 06, 2018 2:30 pm

ΑΛΛΑΞΑΜΕ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ.
5 Νοεμβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

Ἀλλάξαμε, διαφέρουμε πολὺ ἀπὸ τοὺς προγόνους μας. Πρὸ ἑκατὸ ἐτῶν δὲν ὑπῆρχε ἄπιστος, τώρα καὶ μικρὰ παιδιὰ σοῦ λένε «Δὲν ὑπάρχει Θεός». Ἄλλοτε οἱ ἄνθρωποι δὲν ἅπλωναν σὲ δικαστήριο τὸ χέρι στὸ Εὐαγγέλιο, τώρα μὲ εὐκολία παίρνουν καὶ ψεύτικο ὅρκο. Ἄλλοτε δὲ βλαστημοῦσαν, τώρα μέρα – νύχτα βλαστημοῦν ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο. Ἄλλοτε χτυποῦσε ἡ καμπάνα καὶ ―φτερὰ στὰ πόδια― ὅλοι ἔτρεχαν στὴν ἐκκλησία, καὶ κλαίγανε ὅταν περνοῦσαν τὰ ἅγια καὶ βρέχανε τὴ γῆ τὰ δάκρυά τους, καὶ γίνονταν θαύματα· τώρα χτυπᾷ ἡ καμπάνα καὶ μέσα στοὺς δέκα Χριστιανοὺς ἕνας ἔρχεται, κι αὐτὸς δὲ βλέπει τὴν ὥρα πότε νὰ σχολάσῃ ἡ ἐκκλησία νὰ βγῇ ἔξω. Ἄλλοτε τὸ διαζύγιο ἦταν ἄγνωστο, τώρα βγάζουν τὰ διαζύγια ὅπως ἡ φάμπρικα βγάζει τὰ τοῦβλα· οἱ δικηγόροι ζοῦν ἀπὸ τὰ διαζύγια, καὶ οἱ γιατροὶ ἀπὸ τὶς ἐκτρώσεις.
Ἐκεῖ φθάσαμε. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα; Ἔρχεται τιμωρία· σεισμοί, πλημῦρες, ἀνομβρίες, ἀσθένειες ἄγνωστες ἄλλοτε (ὅπως ὁ καρκίνος ποὺ θερίζει), ῥύπανσι τῆς ἀτμοσφαίρας, καὶ μάλιστα ὁ κίνδυνος ἀπὸ τὴ ῥαδιενέργεια ποὺ φαρμακώνει τὰ πάντα. Ἀχάριστε ἄνθρωπε, ποὺ βλαστημοῦσες τὸ Θεό, θὰ φοβᾶσαι νὰ φᾷς καὶ νὰ πιῇς, γιατὶ θὰ πικραθῇς καὶ θὰ πεθάνῃς κατὰ τὴν προφητεία τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. 8,10-11). Θὰ ’ρθῇ μέρα, ποὺ ἕνα ποτήρι καθαρὸ νερὸ θὰ δίνῃς μιὰ λίρα καὶ δὲ θὰ τὸ βρίσκῃς. Θὰ μᾶς τιμωρήσῃ ὁ Θεός, γιατὶ ὅλοι φύγαμε ἀπὸ κοντά του, παπᾶδες, δεσποτάδες, πατριαρχάδες, μικροί, μεγάλοι, δεξιοί, ἀριστεροί, μαῦροι, ἄσπροι, κόκκινοι, πράσινοι, ὅλοι ἀνεξαιρέτως.

Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Το Χριστό ή το Χριστιανισμό;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Νοέμ 07, 2018 10:52 am

Το Χριστό ή το Χριστιανισμό;
25 Σεπτεμβρίου 2018

Εικόνα

γράφει ο πατήρ Ανδρέας Αγαθοκλέους (Ησ. Αγ. Τριάδος Λυθροδόντας Λευκωσίας0

Για τους πρώτους Χριστιανούς, το σώμα του Χριστού βρισκόταν πάνω στην αγία τράπεζα επειδή αυτός ήταν ανάμεσα τους. Για τους σύγχρονους Χριστιανούς, ο Χριστός βρίσκεται εδώ επειδή το σώμα του βρίσκεται πάνω στην αγία τράπεζα. Φαίνεται σαν κάτι το ανάλογο, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς και σε μας. Γι’ αυτούς τα πάντα βρίσκονται στη γνώση του Χριστού, στην αγάπη γι’ αυτόν. Για μας, όλα βρίσκονται στην επιθυμία μας να φωτιστούμε. Οι πρώτοι Χριστιανοί προσήρχοντο στη θεία κοινωνία για ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό, ενώ τώρα ο Χριστός δεν είναι ο μοναδικός λόγος συμμετοχής στη θεία Κοινωνία». Η πιο πάνω διαπίστωση είναι του π. Αλέξανδρου Σμέμαν, καταγραμμένη στο Ημερολόγιό του. Φαντάζει κάπως συγχυσμένη και υπερβολική. Η προσεκτική όμως μελέτη θα δείξει πόσο ξεκάθαρη και πραγματική είναι.

Μεγαλώνουμε με την προτροπή ν’ ακολουθήσουμε κάποιες εντολές, νόμους, αξίες ή κανόνες που θα μας κάνουν να είμαστε καλοί πολίτες, ηθικοί, ή ακόμα, καλοί χριστιανοί. Οδηγούμαστε, δηλαδή, ανεπαίσθητα στην προσκόλληση σε μιας ιδεολογίας.

Κατά το «Χρηστικό λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών: «Ιδεολογία είναι σύστημα ιδεών, αρχών, θεωριών τις οποίες ασπάζεται ή/και επιθυμεί να εφαρμόσει στην πράξη μια κοινωνική ομάδα ή ειδικότερα ένα άτομο». Αντιλαμβανόμαστε πόσο εύκολο είναι να θεωρήσουμε το χριστιανισμό ιδεολογία, αγωνιζόμενοι να εφαρμόσουμε τις αρχές και τους κανόνες, χωρίς την προσωπική σχέση με το Χριστό.

Ακολουθούμε το Χριστιανισμό αλλά δε γνωρίζουμε το Χριστό όταν:

- Προσευχόμαστε για να κερδίσουμε κάτι, αντί να συναντήσουμε στην καρδιά μας το Χριστό.
- Εκκλησιαζόμαστε για να νιώσουμε γαλήνη, αντί για να συναντήσουμε τους αδελφούς μας στη σύναξη της Εκκλησίας, πραγματοποιώντας το λόγο του Κυρίου «ίνα πάντες εν ώσιν».
- Κοινωνούμε για να αισθανθούμε ωραία, αντί για να ενωθούμε με τον αγαπημένο της καρδιάς μας.
- Κι όταν, τέλος πάντων, προσπαθούμε να τηρήσουμε τους «νόμους της Εκκλησίας», αντί να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε το Χριστό ως πρόσωπο.

Βέβαια, είναι στην αρχή δύσκολο να καταλάβουμε τη διαφορά. Όμως, κάποια στιγμή στη ζωή μας δεν θα μας ικανοποιεί πια η τήρηση των «αρχών του Χριστιανισμού» και θα ζητούμε τη συνάντηση με το Χριστό, που, ως πρόσωπο, διαλέγεται, αγαπά και αγαπιέται, σιωπά και απαντά, κινείται προς εμάς και περιμένει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο προς Αυτόν. Τότε θα καταλάβουμε την «ουσιώδη διαφορά», κατά τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν, να σχετιζόμαστε αγαπητικά με το Χριστό από το να επιδιώκουμε τα δώρα Του, εφαρμόζοντας τις «αρχές του Ευαγγελίου».

Στη ζωή των αγίων, παλαιοτέρων και συγχρόνων, είναι ξεκάθαρη αυτή η διαφορά. Η τήρηση των εντολών του Χριστού, οι πολλές και ποικίλες ασκήσεις, οι προσευχές και οι κακοπάθειες, γίνονται για το Χριστό που γνωρίσαν και αγαπήσαν κι όχι για να πάρουν χαρίσματα ή για να κερδίσουν τον παράδεισο. Ο Ντοστογιέφσκι, εκφράζοντας αυτή την Ορθόδοξη αντίληψη, φτάνει στο σημείο να πει: «αν μου έλεγαν ότι ο Χριστός κι ο παράδεισος διαφέρουν, θα προτιμούσα το Χριστό κι όχι τον παράδεισο». Κι ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς θα ξεκαθαρίσει: «άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο, γιατί όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η Βασιλεία του Θεού, εκεί και ο παράδεισος».

Πηγή: isagiastriados.com


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες