Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Η Ορθοδοξία απέναντι στις προκλήσεις της σημερινής εποχής.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Τετ Σεπ 05, 2012 5:36 pm

Δημητριάδος Ιγνάτιος: « Οι περισσότεροι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή»
Δευτέρα, 27 Σεπτέμβριος 2010 - Συντάχθηκε απο τον/την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος

Εικόνα

Παρακάτω ακολουθεί ο χαιρετισμός του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, στο 12ο Λειτουργικό Συμπόσιο των στελεχών ιερών Μητροπόλεων.

Ο χαιρετισμός έχει ως εξής:

Με πολλή χαρά φιλοξενούμε και φέτος το πανελλήνιο λειτουργικό συμπόσιο στελεχών ιερών μητροπόλεων. Το συνέδριο αυτό μάς δίνει την ευκαιρία να ενημερωθούμε για διάφορα θέματα σχετικά με τη λατρεία, η οποία αποτελεί την καρδιά της ιερωσύνης μας αλλά και γενικότερα της εκκλησιαστικής ζωής.

Μας δίνει, επίσης, την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε, να συμπνευματιστούμε και να δούμε όλοι μαζί πώς θα μπορέσουμε να συμβάλουμε στη βελτίωση της λειτουργικής ζωής των κατά τόπους Εκκλησιών μας.

Το φετινό λειτουργικό συμπόσιο θα αναφερθεί σε πρόσωπα και σταθμούς – ορόσημα στη διαμόρφωση της θείας λατρείας. Θα υπάρχει η δυνατότητα στο τέλος κάθε εισήγησης αλλά και στην καταληκτική συνεδρία να συζητήσουμε για τα διάφορα θέματα που θα τεθούν κατά τη διάρκεια του συμποσίου.

Κατά τη σύντομη προσφώνησή μου θα ήθελα να αναφερθώ επιγραμματικά σε ορισμένα γενικότερα ερωτήματα τα οποία προέρχονται από τη λειτουργική και ποιμαντική μου εμπειρία και τα οποία θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να έχουμε κατά νουν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ώστε, μαζί με άλλα, βέβαια, ερεθίσματα, να τροφοδοτούν και αυτά τον προβληματισμό και τις συζητήσεις μας.

Μια πρόχειρη ματιά στο πρόγραμμα του συμποσίου είναι αρκετή για να μας θυμίσει ότι η λατρεία δεν μας δόθηκε έτοιμη σε όλα εξαρχής, αλλά διαμορφώθηκε μέσα από μια μακροχρόνια διαδικασία εξέλιξης, δηλαδή αλλαγής.

Όπως γράφει και ο κορυφαίος περί τη βυζαντινή λατρεία λειτουργιολόγος Robert Taft, σε αντίθεση προς τη συντηρητική ρωμαϊκή λατρεία που διατήρησε μια μάλλον αρχαϊκή μορφή, χαρακτηριστικά της βυζαντινής λατρείας υπήρξαν ο δυναμισμός και η δημιουργική εξέλιξη.

Όλα αυτά συνέβαιναν, γράφει ο Taft, «προτού οι πολιτικές και στρατιωτικές καταστροφές φιμώσουν τη βυζαντινή δημιουργικότητα»

Στο φετινό συμπόσιο θα μελετήσουμε την ιστορία της θείας λατρείας. Γιατί όμως μελετάμε την ιστορία; Ορισμένοι τη μελετούν από ιστορικό ενδιαφέρον. Άλλοι το κάνουν για να κατανοήσουν βαθύτερα το περιεχόμενο και το νόημα της λατρείας μας. Και οι δύο προαναφερθέντες λόγοι είναι καλοί και αξιέπαινοι.

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος λόγος που τους συμπληρώνει και τους υπερβαίνει, και ο λόγος αυτός έχει να κάνει με την ευθύνη όλων μας για την κατάσταση της λατρείας σήμερα. Η διαδικασία δημιουργικής εξέλιξης της λατρείας δεν μπορεί να σταματήσει σ’ εμάς, διότι, ό,τι δεν εξελίσσεται, είναι στην πραγματικότητα νεκρό.

Ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με τη λατρεία σήμερα στον τόπο μας; Όπως γνωρίζουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών δεν εκκλησιάζεται σχεδόν ποτέ. Οι περισσότεροι από τους πιστούς μας είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.

Η λατρεία μας παρουσιάζει μια αρρυθμία ως προς τη σύγχρονη πραγματικότητα, αρρυθμία που συμβάλλει στην αποξένωση των ανθρώπων από αυτήν.

Ένα βαρύ βυζαντινό τυπικό με ψαλμούς, κανόνες, καθίσματα, στιχηρά, απόστιχα, αλληλουιάρια, αργόσυρτα βυζαντινά μέλη σε δυσνόητη γλώσσα κλπ. ακολουθείται παντού, από τον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών μέχρι και το μικρότερο χωριό. Σ’ αυτό το τυπικό καλούνται να προσαρμοστούν ακόμη και κοινότητες που αποτελούνται από λιγοστά ηλικιωμένα άτομα – αυτοί δεν είναι άλλωστε. Συνήθως. όσοι παρευρίσκονται στις ακολουθίες του εσπερινού και του όρθρου;

Η συμμετοχή του λαού στα τελούμενα είναι μηδαμινή – και θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσουμε εάν και κατά πόσον αυτό συνδέεται, μεταξύ άλλων, με την επικράτηση του μοναχικού έναντι του ασματικού τυπικού.

Έτσι λοιπόν, ενώ τα λειτουργικά μας βιβλία αναφέρουν σαφέστατα τί πρέπει να εκφωνεί ο ιερέας και τί πρέπει να ψάλλει «ο λαός», στην πραγματικότητα ο λαός δεν ψάλλει απολύτως τίποτε. Ο ψάλτης, από χοράρχης του λαού, έχει καταστεί ο υποκαταστάτης.

Η ώρα τέλεσης των ακολουθιών απηχεί τα δεδομένα της αγροτικής κοινωνίας και αποκλείει το λαό από τη δυνατότητα μετοχής στη λατρεία.

Όταν, για παράδειγμα, τελούμε καθημερινές θείες λειτουργίες που τελειώνουν στις 9.30 το πρωί, στην πραγματικότητα απευθυνόμαστε αποκλειστικά και μόνο στους ηλικιωμένους, αποκλείοντας, εκ των προτέρων, όλη την υπόλοιπη κοινωνία, διότι, πολύ απλά, τις ώρες αυτές τα παιδιά είναι στο σχολείο τους και οι νέοι άνθρωποι στις δουλειές τους.

Ας μην παραπονιόμαστε. Λοιπόν. για το γεγονός ότι οι ναοί μας παρουσιάζουν την εικόνα γηροκομείου και αποπνέουν, ανθρωπίνως, αποθάρρυνση και παρακμή. Θέτω, λοιπόν, το ερώτημα: δεν θα μπορούσαμε άραγε να τελέσουμε απογευματινές λειτουργίες, όπως ήδη γίνεται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και στη Διασπορά, αλλά και στην πατρίδα μας με τις απογευματινές ή τις βραδινές προηγιασμένες;

Η λατρεία έχει καταστεί σε μεγάλο βαθμό ατομική υπόθεση. Η εικόνα που δίνουμε είναι εκείνη της λίγο πολύ παράλληλης συνύπαρξης ατόμων που λατρεύουν ιδιωτικά το Θεό.

Πολλοί πιστοί έρχονται στο ναό όποτε θέλουν, μένουν όσο θέλουν, και φεύγουν όταν θέλουν. Δεν θα έπρεπε άραγε, τουλάχιστον στη θεία λειτουργία, να λειτουργούμε ως σώμα Χριστού και όχι ως άθροισμα ατομικοτήτων, λατρεύοντας το Θεό όλοι μαζί; Για να γίνει αυτό θα πρέπει, μεταξύ άλλων, η θεία λειτουργία να αρχίζει όταν θα έχουμε μαζευτεί λίγο πολύ όλοι, ώστε όλοι μαζί να λατρεύσουμε το Θεό.

Θα πρέπει να καλλιεργηθεί ένα τέτοιο ήθος στους πιστούς από εμάς τους ποιμένες τους. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι η λειτουργία θα πρέπει να διαρκεί γύρω στη μία ώρα.

Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία της λατρείας και όπως βλέπουμε να γίνεται και σήμερα κατά την αρχιερατική θεία λειτουργία, η λειτουργία στην πραγματικότητα αρχίζει με τη μικρή είσοδο. Αν η θεία λειτουργία τελεστεί σωστά από εκεί και μετά, θα διαρκέσει γύρω στη μία ώρα. Μια κοινή, εν σώματι, λατρεία του Θεού, κοντά στα άλλα θετικά που θα επιφέρει, θα επιτρέψει και την επαναφορά του κηρύγματος στην κανονική του θέση, δηλαδή μετά το Ευαγγέλιο.

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στην ιδιωτικοποίηση των μυστηρίων, π.χ. του μυστηρίου του βαπτίσματος. Το μυστήριο αυτό τελούνταν παλαιότερα κατά τη θεία λειτουργία. Το νόημα αυτής της πρακτικής ήταν, μεταξύ άλλων, το εξής: συνασσόταν όλη η ευχαριστιακή κοινότητα για να λατρεύσει το Θεό και συγχρόνως για να υποδεχθεί τα νέα μέλη της.

Οι βαπτίσεις ήταν ομαδικές και φυσικά αποτελούσαν σταθμό στη ζωή της Εκκλησίας. Σήμερα, όταν γίνεται μια βάπτιση, δεν είναι παρόν κανένα μέλος της ευχαριστιακής, εκκλησιαστικής κοινότητας στην οποία πρόκειται ο νεοφώτιστος να ενταχθεί. Παρόντες είναι μόνο οι συγγενείς και οι φίλοι, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τη συγκεκριμένη εκκλησιαστική κοινότητα και συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με καμία εκκλησιαστική κοινότητα.

Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που η βάπτιση πολλές φορές εκλαμβάνεται από τους ανθρώπους λιγότερο ως μυστήριο και περισσότερο ως το πρώτο παιδικό πάρτυ.

Εξ αιτίας των ανωτέρω, ας σημειωθεί ότι στην τοπική μας Εκκλησία λάβαμε συλλογικά την απόφαση να καταργήσουμε την μεταβίβαση του Μυστηρίου του Βαπτίσματος σε άλλη ενορία ή παρεκκλήσιο από αυτήν της οικογένειας του νηπίου. Αυτό έχει ανακοινωθεί εδώ και έξι μήνες και θα τεθεί σε ισχύ από 1 Οκτωβρίου.

Νομίζω πως θα πρέπει να αρκεστώ στις παραπάνω επισημάνσεις. Με τις επισημάνσεις μου αυτές προσπάθησα να σας μεταφέρω την επισκοπική μου αγωνία για την σημερινή πραγματικότητα της λατρευτικής μας ζωής.

Είμαι βέβαιος ότι όλοι μας μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία και αγωνιζόμαστε καθημερινά για την κατά το δυνατόν θεάρεστη τέλεση των ακολουθιών και των μυστηρίων στους ναούς μας.

Στην προσπάθειά μας αυτή μάς είναι απαραίτητη η βοήθεια των ειδικών και η γνώση της ιστορίας που θα μας εμπνεύσει, ώστε να προβούμε και εμείς, με αίσθημα ευθύνης απέναντι τόσο στην παράδοση όσο και στις σύγχρονες ανάγκες του λαού, στις ενέργειες εκείνες που θα καταστήσουν τους ναούς μας, ακόμη περισσότερο από ό,τι σήμερα, τόπους όπου θα λατρεύεται ο Θεός εν πνεύματι και αληθεία.

Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του συμποσίου.

Πηγή: www.romfea.gr

(Οι υπογραμμίσεις προέρχονται από το αρχικό κείμενο)



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Σεπ 05, 2012 5:36 pm

Σημαντικές οι επισημάνσεις του Σεβασμιότατου Δημητριάδος σχετικά με τη μειωμένη συμμετοχή των πιστών στα Μυστήρια και τις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας και ενδιαφέρουσες οι προτάσεις του για την διόρθωση αυτού του φαινομένου.

Περιληπτικά αναφέρει:

1. Η σημερινή μορφή του λειτουργικού μέρους των Μυστηρίων και των Ακολουθιών είναι αποτέλεσμα εξέλιξης από την αρχαία Εκκλησία μέχρι σήμερα και δεν πρέπει να σταματήσει η εξέλιξη και σήμερα.

2. Η μη συμμετοχή του λαού οφείλεται στον τρόπο και το χρόνο που τελούνται σήμερα τα Μυστήρια και οι ακολουθίες κι αυτός πρέπει ν' αλλάξει, αν θέλουμε ν' αυξηθεί η συμμετοχή.

3. Ο λαός που προσέρχεται στις Ακολουθίες, απλά παρακολουθεί και δεν συμμετέχει ψάλλοντας, όπως γινόταν στην αρχαία Εκκλησία. Προτείνει το ασματικό μέρος να ψάλλεται από τους πιστούς, χοροστατούντος του ψάλτη.

4. Οι ώρες τέλεσης της Θείας Λειτουργίας κατά τις καθημερινές δεν δίνουν τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουν παρά μόνο σ' όσους δεν εργάζονται. Προτείνει απογευματινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας της καθημερινές, όπως γίνεται με την Προηγιασμένη.

5. Οι πιστοί δεν αισθάνονται σαν ένα σύνολο, το πλήρωμα της Εκκλησίας. Η λατρεία έχει καταστεί ατομική υπόθεση κάθε πιστού. Προτείνει να ξεκινά η Θεία Λειτουργία την ώρα που θα έχουν μαζευτεί όλοι οι πιστοί (;;; ).

6. Πολλά μυστήρια έχουν αποκοπεί από τη ζωή της ενορίας κι έχουν γίνει ιδιωτικές συνάξεις, όπως το Μυστήριο του Βαπτίσματος και το Μυστήριο του Γάμου. Προτείνει τα Μυστήρια να τελούνται υποχρεωτικά στον ενοριακό ναό του τόπου κατοικίας των πιστών ώστε να συμμετέχει σ΄αυτόν και ο λαός της ενορίας.

Εσείς τι λέτε για όλα αυτά;

Προσωπικά σ' όλες τις διαπιστώσεις συμφωνώ, αλλά μερικές από τις προτάσεις δεν τις θεωρώ αντίστοιχες με το πρόβλημα ή μονόδρομο. Ας το συζητήσουμε.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τετ Σεπ 05, 2012 5:37 pm

Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις που κάνει ο Σεβασμιότατος. Τώρα, όσον αφορά τις προτάσεις του, τις αντιμετωπίζω και εγώ θετικά, όσον αφορά στην προσαρμογή του προγράμματος των ακολουθιών στις σημερινές συνθήκες ζωής του Έλληνα. Το δίλημμα πάντως που τίθεται είναι: Να προσαρμοστεί η εκκλησία στα νέα δεδομένα και να κερδίσει τους "μη τακτικούς" πιστούς της αλλά να απομακρυνθεί από μία παράδοση αιώνων, ή να παραμείνει ίδια με ένα εκκλησίασμα που ο μέσος όρος ηλικίας του ολοένα θα αυξάνεται? Προσωπικά, προτιμώ το πρώτο.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Τετ Σεπ 05, 2012 5:37 pm

Με την ευκαιρία του ανοίγματος αυτού του θέματος, που έχει σχέση με τον "εκσυγχρονισμό" της Εκκλησίας, μεταφέρω απ' το παλιό forum τις δημοσιεύσεις που είχαν γραφτεί στη συζήτηση με τίτλο: "Πρέπει να προσαρμοστεί η Εκκλησία στην εποχή μας;"



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 05, 2012 5:37 pm

Προχθες μιλουσα με μια φιλη και παλια συναδελφο, η οποια στην κυριολεξια ειναι ενα αρνι.
Στη ζωη της ειναι αυτο που λεμε ολοι μας θυμα.
Πραγματικα αν την χτυπησεις γυριζει και το αλλο μαγουλο.
Εχει πιστη μεσα της, και γι’ αυτο της συστησα το φορουμ μας και την σελιδα μας.
Η αποψη της ηταν θετικη αλλα ειχε την πεποιθηση οτι αυτοι που μας διαβαζουν, και τα κριτηρια που θετει η Εκκλησια την σημερινη εποχη, κανει τον πολυ κοσμο να αντιλαμβανεται ψηλα τον πηχη, με αποτελεσμα ο κοσμος να απομακρυνεται απο αυτην.
Την ιδια αποψη ειχα ακουσει και απο θεολογο, (την οποια βεβαια δεν συμμεριζομαι.)
Εδω μιλαμε για το προφασεις εν αμαρτιαις που αναφερει συχνα ο στρατης.
Ειχα απαντησει στον θεολογο οτι ειναι εγωιστικο απο μερους μας να περιμενουμε απο τον Θεο να ακολουθησει τους δικους μας κανονες και τις ανομιες μας και να μας κρινει οπως εμεις επιθυμουμε.
Στην φιλη αυτη υποσχεθηκα οτι θα το εκανα θεμα συζητησης στο φορουμ για να λυθουν οι οποιες αποριες της.
Πιστευω οτι αυτοι που πραγματικα το αξιζουν και το ζητουν αξιζουν μια απαντηση και ειμαστε υποχρεωμενοι να τους την δωσουμε.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Σεπ 05, 2012 5:38 pm

Πρέπει να προσαρμοστεί η Εκκλησία στην εποχή μας; Άραγε...

Μελετώντας την Αγία Γραφή και εν συνεχεία διάφορα ιστορικά κείμενα δε διαπιστώνει κανείς πουθενά την προσαρμογή της Εκκλησίας στις επιταγές της εποχής. Από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης όπου οι ανομίες σε όλα τα επίπεδα ήταν περίπου αντίστοιχες με τις σημερινές ο Θεός έστελνε τους προφήτες να ελέγχουν τους πάντες όταν διαπιστωνόταν "κενό" στην ιεραρχία.

Η Εκκλησία παρέμενε ανόθευτη έστω και με τους λίγους πιστούς.

Αργότερα μετά την Ανάσταση του Ιησού και την ίδρυση της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας πάλι δεν υπήρξε καμία προσαρμογή. Οι χριστιανοί δε δέχονταν να θυσιάζουν παράλληλα και στους θεούς ή να φάνε ειδωλόθυτα ή να νοθεύσουν την πίστη τους.

Οι αιρέσεις, οι διωγμοί, οι εξορίες και οι 7 Οικουμενικοί Σύνοδοι δείχνουν ότι η Εκκλησία ουδέποτε διαπραγματεύτηκε την αλήθεια του Θεού.

Αλλά και επί Οθωμανών η Εκκλησία άντεξε.

Ουδέποτε η Εκκλησία προσαρμόστηκε στην εκάστοτε εποχή και για αυτό πλήρωσε πολλάκις με αίμα.

και τα κριτηρια που θετει η Εκκλησια την σημερινη εποχη, κανει τον πολυ κοσμο να αντιλαμβανεται ψηλα τον πηχη, με αποτελεσμα ο κοσμος να απομακρυνεται απο αυτην.


Εγώ βλέπω ότι οι άνθρωποι αγνοούν στοιχειώδη ζητήματα. Δε θέτει η Εκκλησία τα κριτήρια, ο Χριστός τα έχει θέσει και η Εκκλησία την οποία μας έδωσε, φροντίζει για τη διατήρησή τους. Το να είναι κανείς μέλος της δεν είναι υποχρεωτικό. Όστις θέλει είπε ο Χριστός, όχι όστις θέλει και όστις δε θέλει. Δεν ήρθε με το ζόρι να μας υποχρεώσει. Για αυτό και είπε "Όστις θέλει αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι". Δεν είναι εκδρομή η χριστιανική πίστη, δεν είναι παιχνιδάκι ή ένα ακόμη απλό κλαμπ με μέλη. Είναι ανήφορος, είναι δύσβατος δρόμος. Τον περπατάς και γεμίζεις πληγές, τον περπατάς και βλέπεις πόσο ακόμη έχεις να διανύσεις.

Δεν κατάλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να κατεβούν τα standards; Αν σε κάποιον δεν αρέσουν και θέλει ντε και καλά να τα αλλάξει, ας μην μπει στην Εκκλησία. Αν κάποιος τα βρίσκει δύσκολα, ας προσπαθήσει και ο Θεός δε θα τον αφήσει. Αλλά το να φέρνουμε το Θεό στα μέτρα μας πάει πολύ. Τι πάει να πει υψηλός πήχυς και δύσκολα κτλ κτλ; Όταν πρόκειται κανείς να τα οικονομήσει ή να πάρει προαγωγές κάθεται και παρακάθεται με τις ώρες στη δουλειά του δίχως παράπονα, όταν θέλει να πηγαίνει εκδρομές φεύγει μετά τη δουλειά αμέσως και δε θέλει ξεκούραση. Άμα θέλει να κάνει δίαιτα δεν τρώει τίποτε. Η φιλοδοξία, η καλοπέραση, ο ναρκισσισμός αν και έχουν πολύ υψηλό πήχυ κατακτώνται. Όταν είναι όμως να προσευχηθεί ή να πάει Εκκλησία ή να εγκρατευθεί τότε εφευρίσκονται δικαιολογίες.

Θέλω να πω πολύ απλά ότι οι άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν και δυστυχώς δεν το ξέρουν. Γεννήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν εδώ κι έγιναν Χριστιανοί. Πόσοι έψαξαν το θέμα της πίστης; Πόσοι διάβασαν και πόσοι παρέμειναν χριστιανοί λόγω εθιμοτυπίας; Ρώτηστε έναν από αυτούς που πιστεύουν μεν αλλά ζορίζονται δε, αν ο Χριστός αναστήθηκε και αφού με βεβαιότητα απαντήσει "ναι" ζητήστε να σας το αποδείξει, να επιχειρηματολογήσει, να πείσει κι εσάς. Απλά θα σας κοιτάει, δε θα βρει τίποτε να πει.

Δεν έχει ούτε ο Χριστός ούτε η Εκκλησία ανάγκη εμάς για να προσαρμοστούν στα μέτρα μας. Εμείς χρειαζόμαστε την Εκκλησία κι επομένως εμείς πρέπει να προσπαθήσουμε να προσαρμοστούμε. Όποιος θέλει προσπαθεί και ο Θεός θα κρίνει και όποιος θέλει δεν προσπαθεί πράττοντας όπως νομίζει. Τα άλλα είναι ...προφάσεις εν αμαρτίαις ;) .

Απλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι δε θέλουμε να χάσουμε τη βολή μας. Θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Δυστυχώς όμως δε γίνεται.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Σεπ 05, 2012 5:38 pm

Στρατής έγραψε:Δεν κατάλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να κατεβούν τα standards; Αν σε κάποιον δεν αρέσουν και θέλει ντε και καλά να τα αλλάξει, ας μην μπει στην Εκκλησία. Αν κάποιος τα βρίσκει δύσκολα, ας προσπαθήσει και ο Θεός δε θα τον αφήσει. Αλλά το να φέρνουμε το Θεό στα μέτρα μας πάει πολύ. Τι πάει να πει υψηλός πήχυς και δύσκολα κτλ κτλ;


Συμφωνώ απόλυτα. Δεν είναι ο πήχυς ψηλός εμείς είμαστε απροπόνητοι. Ο Κύριος είπε:

"24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοις μαθηταίς αυτού· Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. 25 ός γάρ άν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' άν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. 26 τί γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δέ ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;" (Ματθ. Κεφ. 16, 24-26) (Από το ευαγγελικό ανάγνωσμα της 3ης Κυριακής των Νηστειών).

"29 Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών· 30 ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν." (Ματθ. Κεφ.11, 29-30)

Ο Κύριος, λοιπόν, λέει "όποιος θέλει να με ακολουθήσει". Όποιος δε θέλει δεν έχει και νόημα να παραπονιέται για τους κανόνες τις Εκκλησίας.

Όποιος, λοιπόν, θέλει να Τον ακολουθήσει θα πρέπει πρώτα ν΄απαρνηθεί τον εαυτό του, δηλαδή το θέλημά του. Γιατί όπως εξηγεί παρακάτω όποιος θελήσει να σώσει την ψυχή του (από μόνος του), δηλαδή θελήσει να σωθεί όπως νομίζει ο ίδιος, αυτός θα χάσει την ψυχή του. Ενώ όποιος εμπιστευθεί τη σωτηρία της ψυχής του στον Κύριο, αυτός θα τη σώσει.

Τί πρέπει να κάνει λοιπόν όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του; Μα να σηκώσει το σταυρό του, το σταυρό που του ανέθεσε ο Κύριος για τη σωτηρία της ψυχής του. Κι ο σταυρός αυτός όπως, λέει στο άλλο εδάφιο, είναι στα μέτρα του καθένος (χρηστός), και το φορτίο των εντολών του Κυρίου ελαφρύ, συγκρινόμενο με τα δεσμά και το φπρτίο που δημιουργεί στην ψυχή του ανθρώπου η αμαρτία και τα πάθη.

Για ν΄απαλλαγεί όμως ο άνθρωπος από την αμαρτία και τα πάθη, πρέπει ν' ακολουθήσει τις οδηγίες των Πατέρων, που τράβηξαν τον δρόμο αυτό πριν από μας μ΄επιτυχία και μας μετέδωσαν την εμπειρία τους, για να μπορέσουμε κι εμείς ν΄ακολουθήσουμε τα βήματά τους.

Τον τρόπο της εφαρμογής των κανόνων της Εκκλησίας για τον κάθε άνθρωπο, τον καθορίζει ο Πνευματικός του, ανάλογα με το στάδιο πνευματικής εμπειρίας που βρίσκεται. Ας πούμε, σ΄αυτόν που πρωτοξεκινά την πνευματική άσκηση δε θα πει να κάνει όλη τη νηστεία άλαδη, γιατί θα τον εξουθενώσει, αλλά θα του πει να νηστέψει, για παράδειγμα, την πρώτη και την τελευταία εβδομάδα. Όπως επίσης δεν θα του πει να πηγαίνει σ΄όλες τις ακολουθίες, αν δεν πηγαίνει ούτε την Κυριακή στην Εκκλησία, αλλά θα του πει να προσπαθήσει να μην χάνει τις Κυριακές τη Θεία Λειτουργία. Αυτό δε σημαίνει ότι κατεβαίνει ο πήχυς, ούτε ότι οι κανόνες της Εκκλησίας προσαρμόζονται στον κάθε άνθρωπο, αλλά ότι για να περάσει κάποιος τα 2 μέτρα στο άλμα εις ύψος, θα πρέπει πρώτα να μάθει να περνά το 1 μέτρα, μετά το 1,20 κ.λ.π., μέχρι να φτάσει στα 2 μέτρα.

Θανάση, ο Θεός είναι ο ίδιος και πριν και τώρα και στους αιώνες, το ίδιο και οι εντολές του, όμως ο τρόπος εφαρμογής τους σε κάθε άνθρωπο είναι ανάλογα με τις δυνάμεις του. Ο σταυρός του καθενός είναι προσαρμοσμένος στα μέτρα του. Γι αυτό κι ο καθένας από μας πρέπει να κοιτά τον εαυτό του και να τον συγκρίνει μόνο με τον Κύριο κι όχι με τους άλλους. Και όπως λεέι κι η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου "να μας βοηθήσει ο Κύριος να κοιτάμε τα δικά μας λάθη και να μην κατακρίνουμε τον αδελφό μας", γιατί τάχα ο σταυρός του είναι μικρότερος απ΄το δικό μας, γιατί το μέτρο της άσκησης και της αρετής που βρίσκεται ο καθένας μας μόνο ο Θεός μπορεί να το κρίνει.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Σεπ 05, 2012 5:38 pm

Την ιδια αποψη ειχα ακουσει και απο θεολογο, (την οποια βεβαια δεν συμμεριζομαι.)



Αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Αυτός ο οπαδός του κατ'οικονομίαν θεολόγος αύριο μεθαύριο θα διδάξει θρησκευτικά στα παιδιά και πιθανότατα θα τα μεταδώσει όπως αυτός τα νομίζει και για να πούμε έναν όρο της εποχής θα τα μεταρρυθμίσει. Και αυτά που θα έπρεπε αυτός να λέει τα άκουσε από το Θανάση.

Οι θεολόγοι θα πρέπει να σταθούν και να στηρίξουν την πίστη και τη διδασκαλία του Ιησού και όχι να την αναθεωρούν. Από έναν οινοπαραγωγό περιμένεις να σου δώσει καλό κρασί και όχι να τον βλέπεις να το νερώνει γιατί παύει να είναι κρασί. Έτσι κι η πίστη μας, αν αλλαχθεί, απλά δε θα είναι πια η ίδια.

Αυτό πάλι αποδεικνύει ότι ένα χαρτί που λέει θεολόγος δε λέει τίποτε. Το μεγαλύτερο πτυχίο του χριστιανού, η σφραγίδα της μελέτης του και της όλης προσπάθειάς του πρέπει να είναι η καρδιά και η ψυχή και πολλοί καθηγητάρες δεν τα έχουν αυτά τα δύο. Δε φτάνει να δηλώνεις χριστιανός, πρέπει και να το νιώθεις.



Άβαταρ μέλους
dionisis
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:23 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό dionisis » Τετ Σεπ 05, 2012 5:39 pm

Θα συμφωνήσω μαζί σας και θα επαναλάβω και εγώ με την σειρά μου ότι η εκκλησία είναι διαχρονική. Όπως πορεύτηκε τα προηγούμενα χρόνια θα πορευτεί και στα επόμενα! Τι πάει να πει να προσαρμοστεί η εκκλησία στην εποχή μας; Να προσαρμοστεί αυτός που θέλει στην εκκλησία του Χριστού μας.... αν θέλει φυσικά! Αν θέλει, ο Κύριος δεν θα τον αφήσει. Λίγο να θέλει ....
Μου θυμίζει αυτόν που δεν θέλει και βρίσκει δικαιολογίες... Αν λέει, άκουσον-άκουσον... οι ιερείς μας λέει ήταν λίγο πιο περιποιημένοι, αν δεν φόραγαν αυτά τα μαύρα ράσα, αν δεν είχαν αυτές τις γεννειάδες, αν λέει ήταν λίγο πιο μορφωμένοι.. αν το ένα, αν το άλλο..! ΦΤΑΝΕΙ πιά! Δεν μπορώ άλλο! Μα με ποιόν μιλάω και ακούω τέτοια λόγια; Με τον ίδιον τον σατανά; Θα γιορτάσει την ονομαστική εορτή του και θα θέλει να του ευχηθώ κιόλας! Να του ευχηθώ και να τον βλέπω να καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι.. Δεν γιορτάζεις εσύ ευλογημένε! Ο άγιος σου γιορτάζει..! Δεν μπορώ άλλο αδέλφια, τα έχω πάρει όπως λέμε κοινώς...

(Θανάση αδελφέ μου, ελπίζω να μην παρεξήγησες το ύφος μου. Δεν έχει να κάνει με σένα αλλά ούτε και με την κοπέλλα. Πολύ σωστά έθεσες ένα ερώτημα και πολύ σωστά με διάκριση θα καθήσεις να της εξηγήσεις. Ήταν μία προσωπική εσωτερική έκρηξη από αυτά που ακούω αρκετά συχνά..)

συγχωρέστε με



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 05, 2012 5:39 pm

Το θεμα το εθεσα οπως ειπες γιατι το εχω ακουσει πολλες φορες απο πολυ κοσμο, που πλανεται και ηθελα μεσα απο εσας να δοθει μια απαντηση, σε οσους ηθελημενα ή αθελα τους δεν γνωριζουν.
Αυτοι που αθελα τους δεν γνωριζουν πρεπει εμεις να τους εξηγησουμε χωρις να αγανακτουμε. Μπορει παλαιοτερα να ειμασταν και εμεις στην θεση τους.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες