Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Ειδήσεις, Συνεντεύξεις, Βιογραφίες, Σχόλια

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Δευτ Φεβ 04, 2019 9:55 pm

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Εικόνα

Κόλπους Πατρὸς τυποῦσι τοῦ σοῦ, Χριστέ μου,
Τοῦ Συμεὼν αἱ χεῖρες, αἱ φέρουσί σε.
Δέξατο δευτερίῃ Χριστὸν Συμεὼν παρὰ Νηῷ.


Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐξιστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ κεφάλαιο Β', στ. 22-35. Συνέβη σαράντα μέρες μετὰ τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ Ἰησοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸ Μωσαϊκὸ νόμο, ἡ Παρθένος Μαρία, ἀφοῦ συμπλήρωσε τὸ χρόνο καθαρισμοῦ ἀπὸ τὸν τοκετό, πῆγε στὸ Ναὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσήφ, γιὰ νὰ ἐκτελεσθεῖ ἡ τυπικὴ ἀφιέρωση τοῦ βρέφους στὸ Θεὸ κατὰ τὸ «πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν (δηλαδὴ πρωτότοκο) ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται» καὶ γιὰ νὰ προσφέρουν θυσία, ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μικρὰ περιστέρια. Κατὰ τὴ μετάβαση αὐτή, δέχθηκε τὸν Ἰησοῦ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ ὁ ὑπερήλικας Συμεὼν. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀποτελεῖ ἄλλη μιὰ ἀπόδειξη ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ᾖλθε νὰ καταργήσει τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, ὅπως ἰσχυρίζονταν οἱ ὑποκριτὲς Φαρισαῖοι καὶ Γραμματεῖς, ἀλλὰ νὰ τὸν συμπληρώσει, νὰ τὸν τελειοποιήσει.

Κατὰ τὴν ὁλονυκτία τῆς Ὑπαπαντῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, οἱ βασιλεῖς συνήθιζαν νὰ παρευρίσκονται στὸ Ναὸ τῶν Βλαχερνῶν. Ἡ συνήθεια αὐτὴ ἐξακολούθησε μέχρι τέλους τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, χαριζόμενον ἠμὶν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

Κοντάκιον
Ἦχος α’.
Ὁ μήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου, καὶ χεῖρας τοῦ Συμεὼν εὐλογήσας ὡς ἔπρεπε, προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἠμᾶς Χριστὲ ὁ Θεός. Ἀλλ' εἰρήνευσον ἐν πολέμοις τὸ πολίτευμα, καὶ κραταίωσον Βασιλεῖς οὖς ἠγάπησας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Ὁ Οἶκος
Τῇ Θεοτόκῳ προσδράμωμεν, οἱ βουλόμενοι κατιδεῖν τὸν Υἱὸν αὐτῆς, πρὸς Συμεὼν ἀπαγόμενον, ὃν περ οὐρανόθεν οἱ Ἀσώματοι βλέποντες, ἐξεπλήττοντο λέγοντες· θαυμαστὰ θεωροῦμεν νυνὶ καὶ παράδοξα, ἀκατάληπτα, ἄφραστα, ὁ τὸν Ἀδὰμ δημιουργήσας βαστάζεται ὡς βρέφος, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται ἐν ἀγκάλαις τοῦ Πρεσβύτου, ὁ ἐπὶ τῶν κόλπων ἀπεριγράπτως ὑπάρχων τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ, ἑκὼν περιγράφεται σαρκί, οὐ Θεότητι, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Μεγαλυνάριον
Σήμερον ἡ Πάναγνος Μαριάμ, τῷ Ναῷ προσάγει, ὥσπερ βρέφος τὸν Ποιητήν, ὃν ἐν ταῖς ἀγκάλαις, ὁ Πρέσβυς δεδεγμένος, Θεὸν αὐτὸν κηρύττει, κἂν σάρκα εἴληφε.


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Σάβ Φεβ 09, 2019 3:27 pm

1ο ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ

Εικόνα

«1ο Μαθητικό Πρωτάθλημα Ἐπιτραπέζιας Ἀντισφαίρισης (πίνγκ πόνγκ) Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ»

Στό πλαίσιο τῶν δραστηριοτήτων τοῦ Γραφείου Νεότητος τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως καί σέ συνεργασία μέ τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νεκταρίου Κάτω Κηφισιᾶς, διοργανώνεται Μαθητικό Πρωτάθλημα ἐπιτραπέζιας ἀντισφαίρισης (πίνγκ πόνγκ). Ὡς ἐκ τούτου σᾶς ἐνημερώνουμε γιὰ τὰ ἑξῆς:

1. Χῶρος καί ἡμερομηνία ἀγώνων.

Το πρωτάθλημα θὰ λάβει χώρα στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Κάτω Κηφισιᾶς (1ης Μαΐου καὶ Ἀραβοσιτᾶ, τηλ. 210 8016585) τήν Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019 καί ὥρα 5.30 μ.μ.

2. Δικαίωμα συμμετοχῆς

Στούς ἀγῶνες μποροῦν νά συμμετάσχουν ὅλοι οἱ μαθητές καί οἱ μαθήτριες Γυμνασίου καί Λυκείου τῶν ἐνοριῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ, χωρίς καμμία οἰκονομική ἐπιβάρυνση.

3. Δηλώσεις συμμετοχῆς

Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά δηλώσουν τήν συμμετοχή τους στήν ἠλεκτρονική διεύθυνση neotita@imkifissias.gr(ὀνοματεπώνυμο, πατρώνυμο καί τάξη) ἕως καί τήν Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου.

4. Ὥρα προσέλευσης, ἔναρξη καί λήξη ἀγώνων

Ὁ πρῶτος γῦρος τῶν ἀγώνων θά ξεκινήσει στίς 5.30 μ.μ. Οἱ συμμετέχοντες θά πρέπει νά προσέλθουν 20 λεπτά νωρίτερα, δηλαδή στις 4.40, ἐπιβεβαιώνοντας τήν συμμετοχή τους. Κάθε συμμετέχων θά διαθέτει δική του ρακέτα. Πέρας ἀγώνων καί ἀπονομή ἐπάθλων περίπου στίς 8.30 μ.μ.

5. Κατηγορίες συμμετεχόντων

Οἱ ἀγῶνες θά διεξαχθοῦν στίς ἀκόλουθες δύο (2) κατηγορίες:

Μαθητές – Μαθήτριες Γυμνασίου
Μαθητές – Μαθήτριες Λυκείου

6. Ἔπαθλα-βραβεύσεις

Θά ἀπονεμηθοῦν μετάλλια καί δῶρα στούς τρεῖς πρώτους νικητές - νικήτριες κάθε κατηγορίας. Ὅλοι οἱ συμμετέχοντες θά λάβουν ἀναμνηστικά διπλώματα.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Νεότητος


Εικόνα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΩΠΟΥ


«ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΝΕΟΤΗΤΟΣ»

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ



ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:................................................................................................

ONOMA ΠΑΤΡΟΣ/ΚΗΔΕΜΟΝΟΣ:.......................................................................

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ...............................................................................................................

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: ...............................................................................................................

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ: .........................................................................................

ΕΝΟΡΙΑ: ........................................................................................................................

ΤΑΞΗ ΦΟΙΤΗΣΗΣ: ....................................................................................................


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3502:1o-mathitiko-protathlima-pitrapezias-ntisfairisis-pingk-pongk-er-s-mitropoleos-kifisias-marousiou-kai-ropo&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Φεβ 12, 2019 3:19 pm

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΙΛΙΣΙΩΝ

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων, στον οποίο διετέλσε επί σειρά ετών εφημέριος καί προϊστάμενος καί στον οποίο χειροτονήθηκε και Επίσκοπος, χοροστάτησε κατόπιν σεπτής αδείας καί ευλογίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου του Β΄, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου καί Ωρωπού κ. Κύριλλος, κατά την Ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, παίρνοντας αφορμή από τα λόγια του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, από την προς Εβραίους επιστολή του " Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων" καί "οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν", αναφέρθηκε στην πίστη στον Θεό, ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της ενώσεως των πιστών με τους απ΄ αιώνος Αγίους. Έκανε αναφορά στα δύο είδη της πίστεως, την "εξ ακοής" καί την "εκ θεωρίας", ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στην ζώντανη καί δυνατή πίστη του Αγίου Ιερομάρτρος Χαραλάμπους του Θαυματουργού, η οποία τον ενίσχυσε να αντισταθεί στις βασιλικές διαταγές, καί ομολογήσει τον Χριστό ως Θεό καί Σωτήρα του, λαμβάνοντας εν τέλει καί τον στέφανο του μαρτυρίου.

Φωτογραφίες: Σπύρος Παπαγεωργίου.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3503:panigyris-agiou-xaralampous-ilision&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Φεβ 12, 2019 3:26 pm

Ἡ συμπεριφορά τῶν γονέων πρός τά παιδιά.

Εικόνα

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Α. «Ἐσύ ἀπό τή μητέρα σου τά ἔχεις κληρονομήσει αὐτά...»
Τά φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων. Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπ’ τήν κακή μεταξύ των γονέων τούς συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά προχωρήσουν στήν πρόοδο. Κακοχτίζονται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τούς κινδυνεύει ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμισθεῖ. Νά σᾶς πῶ καί δύο παραδείγματα.
Εἶχαν ἔλθει δύο κοπελίτσες σ’ ἐμένανε κι ἡ μία εἶχε κάτι πολύ ἄσχημα βιώματα καί μέ ρωτοῦσαν πού ὀφείλονται. Καί τούς εἶπα:
- Εἶναι ἀπ’ τό σπίτι, ἀπ’ τούς γονεῖς σας. Κι ὅπως τήν «ἔβλεπα» τήν μία, λέω:
- Ἐσύ ἀπ’ τήν μητέρα σου τά ἔχεις κληρονομήσει αὐτά.
Κι ὅμως, λέει, οἱ γονεῖς μας εἶναι τόσο τέλειοι ἄνθρωποι. Εἶναι χριστιανοί, ἐξομολογοῦνται, μεταλαμβάνουν, πού μπορεῖ νά πεῖ κανείς, ζήσαμε μέσα στή θρησκεία. Ἐκτός … ἄν φταίει ἡ θρησκεία, ἀπαντάει ἐκείνη. Τούς λέω:

- Τίποτα δέν πιστεύω ἀπ’ αὐτά πού μου λέτε. Ἐγώ ἕνα μόνο βλέπω, οἱ γονεῖς σας δέν τηνε ζοῦν τή χαρά τοῦ Χριστοῦ. Πάνω σ’ αὐτό ἡ ἄλλη εἶπε:

- Ἄκουσε, Μαρία, καλά λέει ὁ παππούλης, ἔχει δίκιο. Οἱ γονεῖς μᾶς πᾶνε στόν πνευματικό, στήν Ἐξομολόγηση, στήν Θεία Μετάληψη, ναί … Ἀλλά εἴχαμε ποτέ εἰρήνη στό σπίτι; Ὁ πατέρας συνεχῶς γκρίνιαζε μέ τήν μητέρα μας. Διαρκῶς πότε ὁ ἕνας δέν ἔτρωγε, πότε ὁ ἄλλος δέν ἤθελε νά πᾶνε κάπου μαζί. Ἔχει δίκιο, λοιπόν, ὁ παππούλης.

Β. «Νά τά λές στόν Θεό καί ὁ Θεός θά τά λέει μέσα τους»
Τό παιδί θέλει κοντά του ἀνθρώπους θερμῆς προσευχῆς. Ὄχι ν’ ἀρκεῖται ἡ μητέρα στό αἰσθητό χάδι γιά τό παιδί της, ἀλλά νά προσφέρει συγχρόνως καί τό χάδι τῆς προσευχῆς. Τό παιδί αἰσθάνεται στό βάθος τῆς ψυχῆς τοῦ τό πνευματικό χάδι, πού μυστικά στέλνει ἡ μητέρα του, καί ἕλκεται πρός αὐτήν. Νιώθει ἀσφάλεια, σιγουριά, ὅταν ἡ μητέρα μέ τή συνεχῆ τήν ἐπίμονη καί θερμή προσευχή τῆς ἀγκαλιάζει τό παιδί τῆς μυστικά καί τό ἐλευθερώνει ἀπ’ ὅ,τι τό σφίγγει. Οἱ μητέρες ξέρουν νά ἀγχώνονται, νά συμβουλεύουν, νά λένε πολλά, ἀλλά δέν ἔμαθαν νά προσεύχονται. Οἱ πολλές συμβουλές καί ὑποδείξεις κάνουν πολύ κακό. Ὄχι πολλά λόγια στά παιδιά. Τά λόγια χτυπᾶνε στ’ αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχή πηγαίνει στήν καρδιά. Προσευχή χρειάζεται, μέ πίστη δίχως ἄγχος, ἀλλά καί καλό παράδειγμα.

Ὅλα ἀπ’ τήν προσευχή, τή σιωπή καί τήν ἀγάπη γίνονται. Καταλάβατε τά ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς; Ἀγάπη ἐν προσευχή, ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Αὐτή ὠφελεῖ πραγματικά. Ὅσο θ’ ἀγαπᾶτε τά παιδιά μέ τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη –πού εἶναι συχνά παθολογική- τόσο θά μπερδεύονται, τόσο ἡ συμπεριφορά τους θά εἶναι ἀρνητική. Ὅταν ὅμως ἡ ἀγάπη σας θά εἶναι μεταξύ σας καί πρός τά παιδιά χριστιανική καί ἁγία, τότε δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων σώζει τά παιδιά. Γιά νά γίνει αὐτό πρέπει νά ἐπιδράσει ἡ θεία χάρις στίς ψυχές τῶν γονέων. Κανείς δέν ἁγιάζεται μόνος του. Ἡ ἴδια ἡ θεία χάρις μετά θά φωτίσει, θά θερμάνει καί θά ζωογονήσει τίς ψυχές τῶν παιδιῶν.

Νά προσεύχεσαι καί, ὅταν πρέπει, νά μιλάεις στά παιδιά μέ ἀγάπη. Πιό πολύ νά κάνεις προσευχή καί λίγα λόγια νά τούς λέεις. Πολλή προσευχή καί λίγα λόγια σέ ὅλους. Νά μή γινόμαστε ἐνοχλητικοί, ἀλλά νά προσευχόμαστε μυστικά καί μετά νά μιλᾶμε κι ὁ Θεός θά μᾶς βεβαιώνει μέσα μας ἄν ἡ ὁμιλία μας εἶναι δεκτή στούς ἄλλους. Ἄν δέν εἶναι πάλι, δέν θά μιλᾶμε. Θά προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι καί μέ τό νά μιλᾶμε, γινόμαστε ἐνοχλητικοί καί κάνομε τούς ἄλλους ν’ ἀντιδροῦν καί καμιά φορᾶ ν’ ἀγανακτοῦν. Γι’ αὐτό πιό καλά εἶναι νά τά λέει κανείς μυστικά στήν καρδιά τῶν ἄλλων παρά στ’ αὐτί τους, μέσω τῆς μυστικῆς προσευχῆς.

Ἄκου νά σοῦ πῶ: νά προσεύχεσαι καί μετά νά μιλάεις. Ἔτσι νά κάνεις στά παιδιά σου. Ἄμα διαρκῶς τούς δίδεις συμβουλές, θά γίνεις βαρετή κι ὅταν θά μεγαλώσουν, θά αἰσθάνονται ἕνα εἶδος καταπιέσεως. Νά προτιμᾶς, λοιπόν, τήν προσευχή. Νά τούς μιλάεις μέ τήν προσευχή. Νά τά λέεις στόν Θεό κι ὁ Θεός θά τά λέει μέσα τους. Δηλαδή, δέν πρέπει νά συμβουλεύεις τά παιδιά σου ἔτσι, μέ φωνή πού νά τήν ἀκοῦνε τ’ αὐτιά τους. Μπορεῖς νά τό κάνεις κι αὐτό, ἀλλά προπάντων πρέπει νά μιλάεις γιά τά παιδιά σου στόν Θεό. Νά λέεις: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισε τά παιδάκια μου. Ἐγώ σ’ Ἐσένανε τά ἀναθέτω. Ἐσύ μοῦ τά ἔδωσες, μά κι ἐγώ εἶμαι ἀδύναμη, δέν μπορῶ νά τά κατατοπίσω· γι’ αὐτό, Σέ παρακαλῶ, φώτισέ τα». Κι ὁ Θεός θά τούς μιλάει …


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Πέμ Φεβ 21, 2019 4:30 pm

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΦΙΛΟΘΕΗΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Πανηγυρικά εορτάστηκε η μνήμη της Αγίας ενδόξου Οσιομάρτυρος Φιλοθέης της Αθηναίας, στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου καί Αγίας Φιλοθέης Αμαρουσίου. Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Γρηγόριο Λιέπουρη καί τους πατέρες της Μονής. Πλήθος κόσμου ήρθε για να τιμήσει την Αγία, καί να προσκυνήσει το μοναστήρι που η ίδια έκτισε. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην ζωή, τα χαρίσματα και την ανδρεία της Αγίας, καί στην ιστορία του Μοναστηριού της καθώς καί στην ανασύσταση του.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3507:iera-panigyris-ieras-monis-agias-filotheis-amarousiou-2&catid=588:epikairotita&Itemid=1219)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Φεβ 26, 2019 11:12 am

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ.

Εικόνα

Ὁμιλία εἰς τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ἰδού εὐαγγέλιο πού ἀφορᾶ στό νοῦ καί τό σῶμα τοῦ καθενός μας. Εἶναι τό εὐαγγέλιο τῆς εὐσπλαχνίας. Εἶναι ἡ θαυμαστή παραβολή τοῦ Σωτῆρος, στήν ὁποία ἀπεικονίζεται ὁλόκληρη ἡ ζωή μας. Ἡ δική μου, ἡ δική σου, τοῦ καθενός ἀνθρωπίνου ὄντος ἐπάνω στήν γῆ. Ὅλους τούς ἀφορᾶ τό σημερινό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ὅλους.

Ὁ ἄνθρωπος! Αὐτός ὁ θεϊκός πλοῦτος ἐπάνω στήν γῆ! Κύτταξε τό σῶμα του, τό μάτι, τό αὐτί, τήν γλώσσα. Τί θαυμαστός πλοῦτος. Τό μάτι! Ὑπάρχει τίποτε πιό τέλειο πού νά ἠμπορῇ ὁ ἄνθρωπος νά ἐπινοήσῃ σ’ αὐτόν τόν κόσμο; Κι ὅμως, τό μάτι αὐτό τό ἐδημιούργησε ὁ Κύριος, ὅπως καί τήν ψυχή καί τό σῶμα. Ἡ ψυχή μάλιστα εἶναι ὁλόκληρη ἐξ οὐρανοῦ. Ὁποῖος πλοῦτος! Τό σῶμα! Θαυμαστός θεῖος πλοῦτος πού σοῦ δόθηκε γιά τήν αἰωνιότητα καί ὄχι μόνο γιά τήν πρόσκαιρη αὐτή γήινη ζωή. Καί ψυχή δοσμένη γιά τήν αἰωνιότητα.

Ἀκούσατε τί εὐαγγελίζεται ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος σήμερα. «Τό δέ σῶμα τῷ Κυρίῳ» (Α΄ Κορ. 6, 13). Ὁ Κύριος ἔπλασε τό ἀνθρώπινο σῶμα γιά τήν αἰώνια ζωή, γιά τήν ἀθανασία, γιά τήν καθαρότητα. Τό ἔπλασε γιά τήν αἰώνια ἀλήθεια, γιά τήν αἰώνια δικαιοσύνη καί γιά τήν αἰώνια ἀγάπη: ὅπως τό σῶμα, ἔτσι καί τήν ψυχή. Ὅλα αὐτά εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀνεκδιήγητα καί μεγάλα καί πλούσια, καί –τό πιό σπουδαῖο– ἀθάνατα καί αἰώνια δῶρα τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς ὅμως οἱ ἄνθρωποι τί κάνομε μ’ ὅλα αὐτά τά δῶρα; Τί οἰκοδομοῦμε μέ αὐτά; Παραδίδουμε τό σῶμα στίς ἡδονές καί στά πάθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καί τήν ψυχή στούς ἀκαθάρτους λογισμούς, τίς ἀκάθαρτες ἐπιθυμίες, τίς ἀκάθαρτες ἡδονές. Διά τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, φεύγουν ἀπό τό Θεό, φεύγουν «εἰς χώραν μακράν». Τίνος εἶναι αὐτή ἡ «μακρυνή χώρα;»

Ἀκούσατε ποῦ ὁ ἄσωτος υἱός βόσκει χοίρους. Στήν χώρα τοῦ διαβόλου. Στήν χώρα, ὅπου ὁ διάβολος ἔχει ἐξουσία πάνω στόν ἄνθρωπο διά τῶν παθῶν, διά τῶν ἁμαρτιῶν, καί τόν κρατάει σέ φρικτή τρέλλα, στόν παραλογισμό καί τήν παραφροσύνη.

Λοιπόν, ἡ ἁμαρτία; Κάθε ἁμαρτία εἶναι τρέλλα. Καί ὁ ἄνθρωπος θά εἶναι πάντα μέσα σ’ αὐτή τήν τρέλλα, μέχρις ὅτου συναντηθῆ μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Καί θά συναντηθῇ μέ τήν μετάνοια.

Ἀκούσατε πῶς ὁ ἄσωτος υἱός, αἰσθανόμενος τί σημαίνει ζωή μέσα στήν ἁμαρτία, ζωή μέσα στίς ἡδονές καί τά πάθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου, λέγει: «Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι» σέ ξένη καί μακρυνή χώρα. «Ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου». Σηκώθηκε καί πῆγε πρός τόν πατέρα. Καί ὁ οὐράνιος Πατήρ, ὁ Θεός καί Ἐλεήμων Κύριος, «ἔτι αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν», ἐνῶ συγχρόνως ὁ υἱός μέ λυγμούς ἔλεγε: «πάτερ ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου». Ἁμάρτησα στόν οὐρανό καί σ’ ὅλα τά ἀστέρια. Ὅλα τά ἐμόλυνα μέ τό πύον τῶν παθῶν μου, καί μέ τό σκοτάδι τῶν παθῶν μου τά ἠμαύρωσα ὅλα. «Ἥμαρτον ἐνώπιόν σου»! Φεύγοντας ἀπό σένα, σέ ποιόν προσκολλήθηκα; Δίπλα σέ ποιόν ἤμουν; Τίνος χοίρους ἐγώ ἔβοσκα; Τοῦ διαβόλου! Ἐγώ διαβολοποίησα τήν ψυχή μου, τήν ὁποία ἐσύ μοῦ ἔδωσες νά γίνῃ ἁγία καί ἀθάνατη. Ἐγώ ἐβρώμισα τό σῶμα, ἐθανάτωσα τό σῶμα, ἐξαθλίωσα τό σῶμα!

Ὅταν ὁ ἄσωτος υἱός «ἦλθεν εἰς ἑαυτόν» –ἀφοῦ ἦταν ἐκτός ἐαυτοῦ, στήν τρέλλα, στίς ἡδονές καί στά πάθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου– διά τῆς μετανοίας ἔτρεξε πρός τόν πατέρα. Καί ὁ πατέρας τόν ἀγκαλιάζει καί τόν φιλεῖ. Δέν εἶχε τελειώσει ἀκόμη ὁ υἱός τήν ἐξομολόγησί του, δέν εἶχε ἐκφράσει ἀκόμη τήν ἐπιθυμία του νά τόν δεχθῇ ὁ πατέρας του σάν δοῦλο, καί ὁ πατέρας λέγει στούς ὑπηρέτες του: «Φέρετε τήν στολή τήν πρώτη καί ἐνδύσατέ τον καί δῶστε δακτυλίδι στό χέρι του καί ὑποδήματα στά πόδια του καί ἀφοῦ φέρετε τόν μόσχο τόν σιτευτό, σφάξτε τον γιά νά φάγωμεν καί εὐφρανθῶμεν».

Γιά πιό λόγο εὐφραίνεται ὁ οὐρανός; Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός εὐφραίνεται στόν οὐρανό; Γιά ποιό λόγο εὐφραίνονται οἱ ἄγγελοι; Σέ ποιόν ὁ Κύριος λέγει νά εὐφρανθῶμεν; Στούς ἀγγέλους!

Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος χάθηκε μέσα στίς ἁμαρτίες, θυμήθηκε ὅτι ἦταν ἀδελφός τῶν ἀγγέλων καί ἔσπευσε πρός τόν οὐρανό. «Ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου». Ἁμάρτησα στούς ἀγγέλους, στούς ἀρχαγγέλους. Ἐγώ ἐδιαβολοποίησα τόν ἑαυτό μου. Ἔρριξα τόν ἑαυτό μου στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, στήν ἀγέλη τῶν παθῶν. Καί νά, τώρα εἶμαι ὅλος ξεσχισμένος, ὅλος κουρελιασμένος. Καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα κουρελιασμένα. Ὅλα ἐξαθλιωμένα.

Λοιπόν, τί εἶναι μετάνοια; Ὁ Κύριος τρέχει νά συναντήσῃ τόν μετανοήσαντα υἱό. Τόν ἀγκαλιάζει καί τόν ἀσπάζεται καί ὅλος ὁ οὐρανός συγκινεῖται. Ὅλοι οἱ ἄγγελοι εὐφραίνονται. «Καί ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι» ἀναφέρεται στήν θαυμαστή περικοπή τοῦ Σωτῆρος. Γιά ποιό λόγο χαίρεσθε ἐσεῖς ἅγιοι ἄγγελοι, ἅγιοι ἀρχάγγελοι; Ἐσεῖς, οἱ ὁποῖοι παντοτινά πενθῆτε γιά τόν γήινο αὐτό κόσμο βλέποντας τά δικά σας πεσμένα ἀδέλφια, τούς ἀνθρώπους, πῶς πνίγονται μέσα στίς ἁμαρτίες καί τίς ἡδονές καί τά πάθη καί τούς διαφόρους θανάτους αὐτοῦ τοῦ κόσμου, γιατί εὐφραίνεσθε; «Εὐφραινόμαστε γιά τήν ἀνάστασι, τήν ζωοποίησι τοῦ νεκροῦ ἀδελφοῦ μας ἀνθρώπου, ὅτι νεκρός ἦν καί ἀνέζησε». Νεκρός ἦταν ὁ ἄσωτος υἱός, ὅταν ἦταν μακράν τοῦ Θεοῦ, τῆς πηγῆς τῆς Ζωῆς, μακρυά ἀπό τόν οὐρανό. Ἰδού, ἀνάστασις ἐκ νεκρῶν φαίνεται [ἡ ἐπιστροφή τοῦ ἀσώτου] στά μάτια ὅλων τῶν οὐρανίων δυνάμεων. Ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις γι’ αὐτό χαίρονται, «ὅτι ἀπολωλώς ἦν καί εὑρέθη». Πράγματι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι μέσα στίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, χάνει τόν ἑαυτό του, δηλαδή δέν ἔχει αὐτογνωσία, εἶναι ἐκτός ἑαυτοῦ.

«Εἰς ἑαυτόν δέ ἐλθών», λέγει ὁ Σωτήρ. Ὁ ἄνθρωπος συνέρχεται, ὅταν σκεφθῇ τίνος εἶναι, δηλ. τοῦ Θεοῦ. Τό σῶμα σου τίνος εἶναι; Τοῦ Θεοῦ. Ἡ ψυχή καί αὐτή τοῦ Θεοῦ. Ὅλα δῶρα, δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ, ποιός εἶμαι σάν ἄνθρωπος; Τοῦ Θεοῦ, ὅλος τοῦ Θεοῦ! Τό σῶμα μου εἶναι δοξασμένο ἀπό τόν Θεό. Γι’ αὐτό τό ἐδημιούργησε ὁ Θεός, λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί τό σῶμα γιά τόν Κύριο, καί ἡ ψυχή γιά τόν Κύριο. Δοξάζομε τόν Κύριο καί μέ τό σῶμα καί μέ τήν ψυχή. Τοῦ Θεοῦ εἶναι καί τό ἕνα καί τό ἄλλο. Μή νομίζεις ὅτι εἶναι τίποτε δικό σου, ὄχι. Ὅλα εἶναι αἰωνίως τοῦ Θεοῦ. Καί σύ εἶσαι αἰωνίως τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά τότε μόνο, ὅταν ἐσύ τό συνειδητοποιῇς.

Λοιπόν ἡ ἁμαρτία; Δέν ἐπιτρέπει ὁ διάβολος στόν ἄνθρωπο νά συναισθανθῇ ὅτι εἶναι υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁ διάβολος ἐξουσιάζει μέ τήν καρδιά καί δέν ἀφήνει στόν ἄνθρωπο νά σκεφθῆ τόν Θεό, νά θυμηθῆ, ὅτι εἶναι υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶναι πλούσιος, ἀνεκδιήγητα πλούσιος. Ὅτι αὐτός εἶναι ἀδελφός τῶν ἁγίων ἀγγέλων. Ὁ διάβολος ὅλα τά σκοτίζει, ὅλα τά ἀπομακρύνει ἀπό τόν ἄνθρωπο, τά διαστρεβλώνει, καί τοῦ δίνει ψεύτικες ἡδονές μέσω τῶν ἁμαρτιῶν. Πράγματι ἔχει δίκαιο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέει στόν Ἅγιο Ἐπίσκοπο καί μαθητή του, Ἀπόστολο Τίτο: «ἦμεν γάρ ποτέ καί ἠμεῖς ἀνόητοι» (Τίτ γ΄, 3) Κοιτάξτε τί λέει ὁ Ἀπόστολος. Πότε Ἅγιε Ἀπόστολε; Ὑποδουλωμένοι στίς διάφορες ἐπιθυμίες καί στά διάφορα πάθη, τότε εἴμασταν τρελλοί καί ἀνόητοι.

Δέν θέλει ὁ Κύριος διά τῆς βίας νά σέ ἀναστήση ἐκ τῶν θανάτων σου, νά σέ ἁρπάξη ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἐσύ πρέπει πρῶτος νά τό πῆς στόν ἴδιο: «Κύριε, αὐτή ἡ ἁμαρτία μέ βασανίζει. Δέν τήν θέλω, ἔχει ὅμως ἐξουσία ἐπάνω μου. Ἐλευθέρωσε μέ!» Τότε γίνεται θαῦμα. Πάντα. Ποτέ ὁ Κύριος δέν ἀφήνει χωρίς ἀπάντησι τήν προσευχή, ἔστω καί τοῦ μεγαλυτέρου ἁμαρτωλοῦ. Δέν ὑπάρχει φρικτή ἁμαρτία γιά τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀγρυπνεῖ ἐπάνω στή δική του συνείδηση, ἐπάνω στή ζωή του. Ξέρει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι μετά τήν προσέλευση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, ὅτι δέν ὑπάρχη ἁμαρτία, ἀπό τήν ὁποία ὁ Κύριος δέν μπορεῖ νά μᾶς ἐλευθερώση. Δέν ὑπάρχει ἁμαρτία, τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά νικήση, δέν ὑπάρχει ἁμαρτία, τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά διώξη. Ὁ Κύριος δίνει τήν δύναμη. Μόνο κάνε τήν ἀρχή. Μόνο ἀναβόησε, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός: «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου». Ὅταν ἁμαρτάνης, ἁμαρτάνης ὄχι μόνο στόν Θεό, ἀλλά σ’ ὅλα τά οὐράνια κτίσματα, σ’ ὅλα τά ἐπίγεια κτίσματα. Ἁμαρτάνεις στά πουλιά, ἁμαρτάνης στά λουλούδια, τά δένδρα. Ἁμαρτάνεις σ’ ὅλα τά ζωντανά ὄντα. Ἡ ἁμαρτία εἶναι πραγματικά φοβερή, ἄνευ τῆς μετανοίας. Τόσο φοβερή, ὥστε νά σκοτώνη καί νά ρίχνη σ’ ἑκατό θανάτους. Νά ρίχνη στήν ἀγκαλιά τοῦ διαβόλου καί στήν αἰώνια φρικωδεστάτη κόλαση. Χωρίς ἀμφιβολία. Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἦλθε σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Νά ἐξολοθρεύση τόν φοβερό δράκοντα, ὁ ὁποῖος λέγεται ἁμαρτία. Ἦλθε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί μᾶς ἔδωσε ὅλα τά μέσα νά ἐξολοθρεύσομε τήν ἁμαρτία, τήν κάθε ἁμαρτία. Ἐδημιούργησε τήν Ἐκκλησία Του ἐπάνω στή γῆ καί τῆς ἔδωσε ὅλες τίς οὐράνιες δυνάμεις, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ὅλες τίς ἁμαρτίες, ὅλους τους θανάτους μέσα μας καί γύρω μας.

Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τά θαυμαστά Ἅγια Μυστήρια. Τό ἅγιο Βάπτισμα, τή Θεία Κοινωνία, τά ὁποία ἐξολοθρεύουν τήν ἁμαρτία. Μᾶς ἔδωσε καί τίς θαυμάσιες ἀρετές, πίστη, ἐλπίδα, ἀγάπη, προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία, πραότητα καί ὅλες τίς ὑπόλοιπες εὐαγγελικές ἀρετές. Γι’ αὐτό δέν ὑπάρχει ἀπόγνωση στόν Χριστιανό ἄνθρωπο σ’ αὐτόν τόν κόσμο.

Ἄς ξυπνήση ὁ Ἀγαθός Θεός ὅλους τούς ἀθέους, ὅλους τούς ἀπίστους. Ἄς κτυπήση τόν καθένα μέ τόν κεραυνό τοῦ Οὐρανίου Ἐλέους. Μέ τόν κεραυνό τοῦ Οὐρανίου Ἐλέους μέσα στή συνείδηση, μέσα στή ψυχή. Ἅς ξυπνήση ὁ καθένας καί πορευθῆ στήν οὐράνια πατρίδα του, στήν οὐράνια τράπεζα ἀνάμεσα στούς ἁγίους ἀδελφούς του, τούς ἀγγέλους. Ἄς ζήση ἐκεῖ μαζί τους διά τῆς αἰωνίας Θείας Ἀληθείας, αἰωνίας Θείας Διακαιοσύνης καί ὅλων τῶν αἰωνίων οὐρανίων χαρῶν.

Κύριε, Σ’ εὐχαριστοῦμε γιά τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο αὐτό. Σ’ εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἀγαθή εἴδηση αὐτή. Γιατί δημιούργησες τόν ἄνθρωπο, νά μπορῆ νά νικήση κάθε ἁμαρτία καί κάθε διάβολο. Σέ Σένα δόξα καί εὐχαριστία, πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php/epikairotita/3508-milia-e-s-tin-kyriaki-to-sotou)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τρί Φεβ 26, 2019 11:27 am

1ο ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ

«1ο Μαθητικό Πρωτάθλημα Ἐπιτραπέζιας Ἀντισφαίρισης (πίνγκ πόνγκ) Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ»

Στό πλαίσιο τῶν δραστηριοτήτων τοῦ Γραφείου Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί σέ συνεργασία μέ τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νεκταρίου Κάτω Κηφισιᾶς, διοργανώθηκε σήμερα Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019 τό ἀπόγευμα, τό 1ο Μαθητικό Πρωτάθλημα ἐπιτραπέζιας ἀντισφαίρισης (πίνγκ πόνγκ), στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Κάτω Κηφισιᾶς.

Συνολικά ἔλαβαν μέρος τριάντα ἑπτά (37) ἀγόρια καί κορίτσια μαθητές Γυμνασίου καί Λυκείου, ἀπό τά Πνευματικά Κέντρα τῶν Ἱερῶν Ναῶν, Ἁγίου Νεκταρίου Κ. Κηφισιᾶς, Ζωοδόχου Πηγῆς Μελισσίων, Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀμαρουσίου, Ἁγίου Κοσμᾶ Ἀμαρουσίου, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, Ἁγίων Ἀποστόλων Πεύκης καί Ἁγίου Παντελεήμονος Πεύκης.

Τά παιδιά ὑπεδέχθη ὁ Διευθυντής τοῦ Γραφείου Νεότητοςτῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρωτ/ρος π. Χαραλάμπης Θεοδώσης, ὁ ὁποῖος μετέφερε τίς εὐχές καί τήν ἀγάπη τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμουρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου.

Τόν ἐξοπλισμό γιά τήν διεξαγωγή τῶν ἀγώνων προσέφερε ὁ Α.Ο Πεύκης.

Μετά ἀπό ἀγῶνες νόκ-ἄουτ νικητές ἀνεδείχθησαν οἱ κάτωθι:

Κορίτσια Γυμνασίου -Λυκείου:

1. Δεληγιάννη Ἀγάπη

2. Μουραφέτη Μαρία

3. Δεληγιάννη Μαρία, Ράλλη Οὐρανία

Ἀγόρια Γυμνασίου:

1. Γκεζερλής Γιῶργος

2. Γκεζερλής Κωνσταντῖνος

3. Κουνδουράκης Στέλιος, Δερμιτζάκης Δημήτριος

Ἀγόρια Λυκείου:

1. Σακελλαρίου Βασίλειος

2. Μπούντρας Σάββας

3. Σταχούλης Κωνσταντῖνος, Γκεζερλής Κωνσταντῖνος


Στή συνέχεια ἀπονεμήθησαν μετάλλια καί δῶρα στούς τρεῖς πρώτους νικητές - νικήτριες κάθε κατηγορίας. Ὅλοι οἱ συμμετέχοντες θά λάβουν ἀναμνηστικά διπλώματα.

Πλούσιο κέρασμα παρετέθη σέ ὅλα τά παιδιά καί τούς συνοδούς.

Τέλος στήν κατά τό δυνατόν ἄριστη προετοιμασία καί διοργάνωση τῶν ἀγώνων συνέβαλαν οἱ κ. Δημήτριος Μπιστόλας καί Σπυρίδων Κοτζαμπασάκης.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php/epikairotita/3509-1o-mathitiko-protathlima-pitrapezias-ntisfairisis-pingk-pongk-er-s-mitropoleos-kifisias-marousiou-kai-ropo-2)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Παρ Μαρ 01, 2019 2:18 pm

Τὰ Ψυχοσάββατα.

Εικόνα

Τὰ Ψυχοσάββατα

Μέσα στήν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι’ αὐτούς.
Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἕνα ἑβδομαδιαῖο Πάσχα, ἔτσι τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε κοινωνία μαζί τους. Σε κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στίς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς του ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι’ αὐτούς.
Στὸ δίπτυχο, ποὺ φέρνουμε μαζὶ μὲ τὸ πρόσφορο γιὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποία μνημονεύονται.
Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δυὸ Σάββατα, τὰ ὁποία ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ μεγάλα Ψυχοσάββατα∙ τό ἕνα πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω καὶ τὸ ἄλλο πρίν ἀπὸ τὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς.
Τὸ Ψυχοσάββατο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω ἔχει τὸ ἑξῆς νόημα: Ἡ ἑπόμενη ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἐκείνη τὴ φοβερὴ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ μεγάλου Κριτῆ. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ μὲ τὸ Μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ γίνει ἴλεως καὶ νὰ δείξει τὴ συμπάθεια καὶ τὴ μακροθυμία Του, ὄχι μόνο σὲ μᾶς ἀλλὰ καὶ στοὺς προαπελθόντας ἀδελφούς, καὶ ὅλους μαζὶ νὰ μᾶς κατατάξει μεταξὺ τῶν υἱῶν τῆς Ἐπουράνιας Βασιλείας Του.
Σχετικὰ ἀναφέρει τὸ ἐκκλησιαστικὸν βιβλίον τοῦ Τριωδίου: «Ἐξ αὐτῶν τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν ἐν βιβλίῳ, ἔλαβεν ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν συνήθειαν τοῦ ἐπιτελεῖν τὰ λεγόμενα τρίτα καὶ ἔνατα καὶ τεσσαρακοστὰ καὶ λοιπὰ μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων. Ἐπειδὴ δὲ πολλοὶ κατὰ καιροὺς ἀπέθανον ἄωρα ἢ εἰς ξενιτείαν, ἢ εἰς θάλασσαν, ἢ εἰς ὄρη καὶ κρημνούς, ἴσως δὲ καὶ πένητες ὄντες οὐκ ἠξιώθησαν τῶν διατεταγμένων μνημοσυνῶν∙ διὰ τοῦτο φιλανθρώπως οἱ θεῖοι Πατέρες κινούμενοι, ἐθέσπισαν σήμερον μνημόσυνον κοινὸν πάντων τῶν ἀπ' αἰῶνος εὐσεβῶς τελευτησάντων χριστιανῶν, ἶνα καὶ ὅσοι τῶν μερικῶν μνημοσύνων οὐκ ἔτυχον συμπεριλαμβάνωνται εἰς τὸ κοινὸν τοῦτο κακεῖνοι. Πρὸς τούτοις, ἐπειδὴ αὔριον ποιοῦμεν τὴν ἀνάμνησιν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐπειδὴ οἱ κεκοιμημένοι οὐδὲ ἐκρίθησαν, οὐδὲ ἔλαβον ἔτι τὴν τελείαν ἀντάμειψιν εὐκαίρως ἀκαίρως μνημονεύει σήμερον τῶν ψυχῶν ἡ Ἐκκλησία καί, εἰς τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ θαρροῦσα, δέεται ἶνα ἐλεήση τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὅτι δὲ ἁπάντων κοινῶς τῶν τεθνεώτων ἡ μνήμη ἐνθυμίζει τὸν κοινὸν θάνατον καὶ εἰς ἡμᾶς ἐν καιρῷ ἀρμοδίῳ καὶ διεγείρει πρὸς μετάνοιαν, τοῦτο ἔστι τρίτον αἴτιον τοῦ παρόντος μνημόσυνου».
ἅγιος Νεκτάριος σημειώνει σχετικῶς: «Ἡ Ἐκκλησία δεομένη ὑπὲρ ὅλων αὐτῶν ποὺ κοιμήθηκαν εὐσεβῶς, ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι σήμερα, εὔχεται ὄχι μόνο βέβαια ὑπὲρ τῶν χριστιανῶν διότι κανεὶς χριστιανὸς δὲν ὑπῆρχε ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δέεται γιὰ κάθε ψυχὴ ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ποὺ ἔζησε ἐνάρετα, εἴτε σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, εἴτε ἐν ἀκροβυστίᾳ εὔχεται (ἐνν. ἡ Ἐκκλησία) στὰ τροπάρια, ὥστε κάθε ἄνθρωπος ποὺ διέπραξε σωστὰ τὰ τοῦ βίου καὶ πρὸς τὸν Θεὸν μετέστη, νὰ τὸν ἀξιώσει ὁ Θεὸς τῆς οὐρανίου Βασιλείας Του». «Διὰ τῆς παρούσης διατεταγμένης Ἀκολουθίας ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶς κοιμηθέντων, ἡ Ἐκκλησία διακηρύττει ὅτι οἱ τελειωθέντες ἐνάρετοι ἄνδρες ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Χριστοῦ, εἶναι ἄξιοι τοῦ θείου ἐλέους καὶ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ γι' αὐτούς, ὥστε νὰ τοὺς δώσει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως «εὐπρόσδεκτον ἀπολογίαν». Τὸ φρόνημα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο γνωρίζουμε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους, εἶναι πολὺ ὀρθὸ καὶ δίκαιο διότι, ἀφοῦ ὁ Κύριος ᾖλθε γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο, συνεπάγεται ὅτι ἐπρόκειτο νὰ σώσει κι ὅλους, ὅσους πέρασαν τὸ βίο τους ἐνάρετα πρὸ τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ (ἐνν. τοῦ Χριστοῦ)∙ διότι ἡ ἔλλειψις ἀρετῆς στὸν κόσμο δὲν προκάλεσε τὴν ἀνάγκη τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἡ ἔλλειψις τῆς ἀγαθῆς σχέσεως πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸ μεσότοιχο τῆς ἔχθρας ποὺ ἀποτελοῦσε διαχωριστικὸ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου καὶ τὸ ὁποῖο ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ᾖλθε νὰ γκρεμίσει. Αἰτία λοιπὸν τῆς ἐλεύσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ ἦταν ἡ συμφιλίωσις τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο κι ὄχι ἡ ἔλλειψις ἀρετῆς...».
Μὲ τὸ δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται ἡ πίστη μας γιὰ τὴν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὴν ἵδρυση καὶ τὰ γενέθλια ( ἐπὶ γῆς) γιορτάζουμε κατὰ τὴν Πεντηκοστή. Μέσα στὴ μία Ἐκκλησία περιλαμβάνεται ἡ στρατευομένη ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἡ θριαμβεύουσα στοὺς οὐρανούς.
Κατὰ τὰ δυὸ μεγάλα Ψυχοσάββατα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ μία ἀνάμνηση «πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου».
Ὁ Θεὸς δὲν περιορίζεται ἀπὸ τόπο καὶ χρόνο. Γι’ Αὐτὸν εἶναι γνωστὰ καὶ συνεχῶς παρόντα ὄχι μόνο ὅσα ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμαστε στὸ παρόν, ἀλλὰ καὶ τὰ παρελθόντα καὶ τὰ μέλλοντα. Τὸ διατυπώνει λυρικότατα μία προσευχὴ τῆς Ἀκολουθίας τῆς θείας Μεταλήψεως, ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ ἤ στὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν νέο θεολόγο: « Ἐπὶ τὸ βιβλίον δέ σου καὶ τὰ μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα σοὶ τυγχάνει».
Ὁ Θεὸς ἔχει γραμμένες στὸ βιβλίο τῆς ἀγάπης Του καὶ τὶς πράξεις ποὺ θὰ γίνουν στὸ μέλλον, ἄρα καὶ τὶς προσευχὲς ποὺ ἀναπέμπουμε τώρα γιὰ πρόσωπα ποὺ ἔζησαν στὸ παρελθόν. Ὡς αἰώνιος καὶ πανταχοῦ παρὼν ὁ πανάγαθος Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ἀγκαλιαζει μὲ τὴ θεία Του πρόνοια τὸ ἄπειρο σύμπαν καὶ τοὺς ἀτέρμονες αἰῶνες. Ὅλους τούς ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν, ζοῦν καὶ θὰ ζήσουν τοὺς νοιάζεται ἡ ἀγάπη Του∙ «ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. 5,14).


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php/epikairotita/3511-t-psyxosavvata)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Μαρ 06, 2019 2:32 pm

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Εικόνα

Ὁμιλία εἰς τὴν Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Τήν περασμένη Κυριακὴ ἡ Ἐκκλησία ἐμνημόνευε τὴν ἀπερίγραπτη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς ποὺ παρουσιάζεται μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ σεσωσμένου ἀσώτου. Τὴν σημερινὴ Κυριακὴ διδάσκει περὶ τῆς μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιώντας μία καλή τάξι καὶ ἀκολουθώντας τὶς προφητικὲς φωνές· διότι, λέγει, «θὰ σοῦ ψάλω, Κύριε, ἔλεος καὶ κρίσι», καὶ «μιὰ φορᾶ ἐλάλησε ὁ Θεὸς καὶ ἄκουσα τὰ δυὸ αὐτά, ὅτι τὸ κράτος εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ἰδικό σου, Κύριε, τὸ ἔλεος, διότι ἐσὺ θ' ἀποδώσης στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του».
Τό ἔλεος λοιπὸν καὶ ἡ μακροθυμία προηγεῖται τῆς θείας κρίσεως. Πραγματικὰ ὁ Θεός, ἔχοντας καὶ περιέχοντας κατ' ἐξοχὴν ὅλες τὶς ἀρετές, καὶ ὄντας συγχρόνως δίκαιος καὶ ἐλεήμων, ἐπειδὴ τὸ ἔλεος δὲν συμβαδίζει μὲ τὴν κρίσι, σύμφωνα μὲ τὸ γραμμένο, «νὰ μὴ εὐσπλαγχνισθῆς πτωχὸ κατὰ τὴν κρίσι», εὐλόγως ὁ Θεὸς κατένειμε τὸ καθένα στὸν καιρὸ του∙ τὸν παρόντα καιρὸ τὸν ὤρισε γιὰ τὴν μακροθυμία, τὸν μέλλοντα γιὰ τὴν ἀνταπόδοσι. Γι' αὐτὸ τὰ τελούμενα στὴν Ἐκκλησία ἡ θεία χάρις διέθεσε κατὰ τέτοιον τρόπο, ὥστε ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμενοι τοῦτο, ὅτι τὴν συγγνώμη γιὰ τὰ ἁμαρτήματα λαμβάνομε ἀπὸ τὰ ἐδῶ συμβαίνοντα, νὰ σπεύσωμε, ὅσο ζοῦμε ἀκόμη στὸν παρόντα βίο, νὰ ἐπιτύχαμε τὸ αἰώνιο ἔλεος καὶ νὰ καταστήσωμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀξίους της θείας φιλανθρωπίας. Διότι ἐκείνη ἡ κρίσις, ἡ τελευταία, εἶναι ἀνηλέητος γι' αὐτὸν ποὺ δὲν ἔδειξε ἔλεος.
Περί τῆς ἀπερίγραπτης λοιπὸν γιὰ μας εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ ὁμιλήσαμε μόλις πρὸ ὀλίγου. Σήμερα δὲ θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ περὶ τῆς φρικωδεστάτης κρίσεως καὶ περὶ ὅσων θὰ συμβοῦν κατ' αὐτὴν ἀπορρήτως- πράγματα ποὺ ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ οὖς δὲν ἤκουσε καὶ ποὺ δὲν ἀνέβηκαν στὴ σκέψι ἀνθρώπου, ἂν εἶναι ἀμέτοχη θείου Πνεύματος, ποὺ ὑπερβαίνουν ὄχι μόνο τὴν ἀνθρώπινη αἴσθησι, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ λόγο. Διότι, ἂν καὶ αὐτὸς πού μας διδάσκει γιὰ ὅλα τοῦτα εἶναι αὐτὸς ποὺ γνωρίζει τὰ πάντα καὶ πρόκειται νὰ κρίνη ὅλη τὴ γῆ, ἀλλὰ συγκαταβαίνει πρὸς τὴν δυναμικότητα τῶν διδασκομένων, προσφέροντας τοὺς λόγους συμμέτρους πρὸς αὐτήν. Γι' αὐτὸ εἰσάγονται ἀστραπὴ καὶ νεφέλες, σάλπιγξ καὶ θρόνος καὶ τὰ ὅμοια μὲ αὐτά,ἂν καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπαγγελία τοῦ περιμένομε καινοὺς οὐρανοὺς καὶ καινὴ γῆ, ἀφοῦ τὰ παρόντα ἀλλοιωθοῦν.
Ἄν δὲ αὐτὰ καὶ μόνο λεγόμενα, μάλιστα δὲ λεγόμενα συγκαταβατικῶς, γεμίζουν τὴν ψυχὴ τῶν συνετῶν ἀκροατῶν μὲ φρίκη καὶ δέος, ποιὸς θὰ βαστάση τότε ποῦ θὰ τελοῦνται τὰ ἴδια τὰ πράγματα; Πόσο ἄξιοι πρέπει νὰ εἴμαστε στὰ ἅγια σπουδάσματα καὶ στὴν εὐσέβεια, ὅταν προσδοκοῦμε τὴν παρουσία τῆς ἡμέρας τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία, ὅπως λέγει ὁ θεῖος Πέτρος, «οἱ μὲν οὐρανοὶ πυρακτωμένοι θὰ διαλυθοῦν, τὰ δὲ στοιχεῖα καιόμενα θὰ λειώσουν, ἐνῷ ἡ γῆ καὶ τὰ κτίσματα ποῦ ὑπάρχουν σ' αὐτὴν θὰ κατακαοῦν;». Πρὶν δὲ ἀπὸ αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθῆ ἡ σκληρὴ παρουσία καὶ ἐπήρεια τοῦ Ἀντιχρίστου κατὰ τῆς πίστεως, ἡ ὁποία, ἂν δὲν ἐκολοβωνόταν ἐπιτραπεῖσα γιὰ λίγον χρόνο, δὲν θὰ ἐσωζόταν κανένας ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ Κύριος στὰ εὐαγγέλια. Γι' αὐτὸ παραγέλλει στοὺς μαθητᾶς Του «ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν παρακαλώντας ὄλον τὸν καιρό, γιὰ νὰ καταξιωθῆτε ν' ἀποφύγετε ὅλα ὅσα πρόκειται νὰ συμβοῦν καὶ νὰ σταθῆτε ἐμπρὸς στὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου».
Βέβαια ὅλα ἐκεῖνα εἶναι γεμάτα ὑπερβολικὴ φρίκη, ἀλλὰ γι' αὐτοὺς ποὺ δαπανοῦν τὸν βίο τους σὲ ἀπιστία καὶ ἀδικία καὶ ρᾳθυμία ἀπειλοῦνται ἀκόμη δεινότερα ἀπὸ αὐτά, καθὼς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος∙ «τότε θὰ κλαύσουν ὅλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς». Φυλὲς δὲ τῆς γῆς εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν ἐπειθάρχησαν στὸν ἐλθόντα ἀπὸ τὸν οὐρανό, ποὺ δὲν ἀναγνωρίζουν καὶ δὲν ἐπικαλοῦνται τὸν οὐράνιο Πατέρα οὔτε ἀνεβάζουν πρὸς αὐτὸν τὸ γένος διὰ τῆς ὁμοιότητος τῶν ἔργων. Λέγει πάλι ὅτι «ἡ ἡμέρα ἐκείνη θὰ ἐπέλθει σὰν παγίδα σὲ ὅλους ὅσοι κάθονταν ἐπάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς, δηλαδὴ σ' ἐκείνους ποὺ μὲ τὴν κραιπάλη καὶ μέθη, μὲ τὶς τρυφὲς καὶ τὶς βιωτικὲς μέριμνες εἶναι προσηλωμένοι στὴ γῆ καὶ στὰ γήινα καὶ ἔχουν προσκολληθῆ ὁλοσχερῶς στὰ φαινόμενα κατὰ τὴν αἴσθησι λαμπρά, στὸν πλοῦτο, στὴ δόξα καὶ στὴν ἡδονή. Πραγματικὰ μὲ τὴν λέξι «πρόσωπο» τῆς γῆς αἰνίχθηκε τὸν φαινομενικῶς χαρωπὸ χαρακτῆρα της, ἐνῷ μὲ τὴν λέξι «κάθονται» ὑπονοεῖ τὴν ἐπίμονη καὶ ἐνδόμυχη προσήλωση. Μὲ τοὺς λόγους δὲ αὐτοὺς συνάπτει πρὸς τοὺς ἀσεβεῖς αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν ἀμετανόητος ἕως τὸ τέλος, ὅπως προεῖπε καὶ ὁ Ἠσαΐας, ὅτι «θὰ πάρουν φωτιὰ οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ συγχρόνως, καὶ δὲν θὰ ὑπάρξει κανεὶς νὰ τὴν σβήση». «Ἡ ἰδική μας ὅμως πολιτεία εὑρίσκεται στοὺς οὐρανούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἀναμένομε τὸν Σωτῆρα», λέγει ὁ ἀπόστολος· καὶ «ἐσεῖς δὲν εἶσθε ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο», ἔλεγε πρὸς τοὺς μαθητᾶς τοῦ ὁ Κύριος, πρὸς τοὺς ὁποίους πάλι λέγει ὅτι, «ὅταν θὰ τελοῦνται ὅλα αὐτά, ν' ἀνασηκωθῆτε καὶ νὰ ὑψώσετε τὰ κεφάλια σας, διότι προσεγγίζει ἡ ἀπολύτρωσίς σας».
Βλέπετε ὅτι οἱ ζῶντες κατὰ τὸν Χριστὸ γεμίζουν ἀνέκφραστη χαρὰ καὶ παρρησία γιὰ τὰ συμβαίνοντα εὐθὺς ἔπειτα ἀπὸ ἐκεῖνα, ἐνῷ οἱ ζῶντες κατὰ τὴν σάρκα εἶναι γεμάτοι αἰσχύνη καὶ ὀδύνη καὶ κατήφεια; Καθὼς φωνάζει καὶ ὁ Παῦλος λέγοντας, «ὁ Θεὸς θ' ἀποδώσει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του, σ' ἐκείνους δηλαδὴ ποὺ ἐπιζητοῦν μὲ ἔργο ἀγαθὸ κατὰ ὑπομονὴ δόξα καὶ τιμὴ καὶ ἀφθαρσία θὰ ἀποδώσει ζωὴ αἰώνια, ἐνῷ γιὰ τοὺς ἀπειθοῦντας στὴν ἀλήθεια, πειθομένους δὲ στὴν ἀδικία θὰ ὑπάρξει θυμὸς καὶ ὀργή, θὰ ὑπάρξει θλῖψις καὶ στενοχώρια σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ κατεργάζεται τὸ κακό». Πραγματικὰ παλαιὰ ἐπὶ τοῦ Νῶε, ὅταν αὐξήθηκε ἡ ἁμαρτία καὶ ἐπικράτησε σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἀνθρώπινο γένος, ᾖλθε ἀπὸ τὸν θεὸ κατακλυσμός, ποὺ κατέστρεψε κάθε πνοή, ἐνῷ μόνο ὁ δίκαιος αὐτὸς μὲ τὴν οἰκογένειά του διαφυλάχθηκε γιὰ χάρη τῆς γενέσεως ἐνὸς δευτέρου κόσμου. Πάλι δὲ ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸν ὁ Θεὸς τὴν αὐξηθεῖσα κακία περιέκοπτε μερικῶς, ὅπως ἐπὶ παραδείγματι ὅταν ἀποτέφρωσε μὲ πῦρ τοὺς Σοδομῖτες, κατεπόντισε στὴ θάλασσα τοὺς Φαραωνίτες, τὸ δὲ πάντολμο γένος τῶν Ἰουδαίων ἀπεδεκάτισε μὲ πεῖνα καὶ στάση, μὲ νόσους καὶ πικρὲς ποινές.
Ὁ κοινὸς ὅμως ἰατρός, ποὺ ἐχρησιμοποίησε χάριν τοῦ γένους μας τὰ αὐστηρὰ φάρμακα καὶ ἰατρεύματα, δὲν παρέλειψε ἐκεῖνα ποὺ εἶναι εὐάρεστα καὶ ὠφελοῦν μ' εὐχαρίστηση, ἀλλὰ ἀνύψωσε πατέρες, ἀνέδειξε προφῆτες, ἐτέλεσε σημεῖα, ἔδωσε τὸν μωσαϊκὸ νόμο, ἔστειλε ἀγγέλους. Ἐπειδὴ δὲ καὶ αὐτὰ ἤσαν ἀνίσχυρα γιὰ τὴν ἀσυγκράτητη ὁρμὴ τῆς κακίας μας, κατῆλθε στὴ γῆ κλίνοντας πρὸς τὰ κάτω τοὺς οὐρανοὺς ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ μεγάλο ἰατρικὸ ποὺ καταπαύει τὶς βαρεῖες ἁμαρτίες∙ καὶ ἀφοῦ ἔγινε γιὰ μᾶς τὰ πάντα, πλὴν τῆς ἁμαρτίας, κατήργησε τὴν ἁμαρτία στὸν ἑαυτὸ Του∙ ἔπειτα ἐνίσχυσε κι' ἐμᾶς, ὥστε νὰ ἀμβλύνη τὸ κεντρὶ ἐκείνης, καὶ ἐπαραδειγμάτισε στὸν σταυρὸ τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ συνεργοὺς αὐτῆς καταργώντας διὰ τοῦ θανάτου τὸν ἔχοντα τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου.
Καί, ἀφοῦ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε κατέκλυσε μὲ ὕδωρ τοὺς ἁμαρτωλούς, ἔτσι ὕστερα κατέκλυσε τὴν ἁμαρτία διὰ τῆς δικαιοσύνης καὶ χάριτός του, ἀνέστησε τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀθάνατο, σὰν σπέρμα καὶ ἀπαρχὴ τοῦ αἰωνίου κόσμου, σὰν παράδειγμα καὶ παράστασή της μὲ βεβαιότητα ἐλπιζομένης ἀπὸ ἐμᾶς ἀναστάσεως. Ἀφοῦ δὲ ἀνέστη καὶ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς, ἐξαπέστειλε σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη ἀποστόλους, προέβαλε μέγα στῖφος μαρτύρων, προέστησε πλῆθος διδασκάλων, ἀνέδειξε συνάξεις ὁσίων. Ἐπειδὴ δέ, ἐνῷ ἔκαμε τὰ πάντα, χωρὶς νὰ παραλείψει τίποτε ἀπὸ τὰ ἀπαραίτητα, εἶδε πάλι τὴν κακία λόγω τοῦ αὐτεξουσίου της προαιρέσεώς μας νὰ κορυφώνεται τόσο πολύ, ἢ μᾶλλον τότε θὰ τὴν ἰδεῖ νὰ ἀνυψώνεται, ὥστε τότε πλέον οἱ ἄνθρωποι νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ ὑπακούσουν στὸν Ἀντίχριστο, ἐγκαταλείποντας τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν ἀληθινὸ Χριστὸ Του∙ γι' αὐτὸ θὰ κατέλθη πάλι ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς μὲ πολλὴ δύναμι καὶ δόξα, ὄχι γιὰ νὰ μακροθυμήσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τιμωρήσει ἐκείνους ποὺ διὰ τῶν πονηρῶν ἔργων ἐθησαύρισαν στοὺς ἑαυτοὺς τῶν τὴν ὀργὴ κατὰ τὸν καιρὸ τῆς μακροθυμίας Του∙ καὶ τοὺς μὲν ἀθεράπευτους θ' ἀποκόψει ἀπὸ τοὺς ὑγιεῖς ὡς σάπια μέλη καὶ θὰ τοὺς παραδώση στὸ πῦρ, τοὺς δὲ ἰδικοὺς Του θ' ἀπαλλάξη ἀπὸ τὴν ἐπήρεια καὶ τὴν συναναστροφὴ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ τοὺς καταστήσει κληρονόμους τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Εὐθύς λοιπὸν μετὰ τὴν βδελυρὰ παρρησία τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ κλονήσει τὰ πάντα αὐτὸς ποὺ συγκρότησε τὰ πάντα, κατὰ τὸ λεχθὲν ἀπὸ τὸν προφήτη, ὅτι ἀκόμη μιὰ φορᾶ «ἐγὼ θὰ σείσω ὄχι μόνο τὴν γῆ, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανό». Εὐθὺς λοιπὸν κλονίζει τὸν κόσμο καὶ λύει τὸ ἀνώτατο ὅριο τοῦ σύμπαντος, συμπτύσσει τὸ οὐράνιο κύτος καὶ ἀναμιγνύει τὴν γῆ μὲ πῦρ καὶ συγχέει τὸ πᾶν, ἀπὸ κάτω μὲν ἀναμοχλεύοντας τὰ παγκόσμια θὰ ἐλέγαμε θεμέλια, ἀπὸ ἄνω δὲ στέλλοντας τὸ πλῆθος τῶν ἄστρων σὰν ἀπερίγραπτους κεραυνοὺς ἐπάνω στὰ κεφάλια τῶν θεοποιησάντων τὸν πονηρό, ἔτσι ὥστε δι' αὐτῶν πρῶτα νὰ τιμωρηθοῦν ὅσοι ἐπίστευσαν στὸν Ἀντίχριστο, διότι προσηλώθηκαν μὲ τὸν νοῦ καὶ ἐπείσθηκαν στὸν ἀντίθεο ὡς θεό. Ἔπειτα δέ, ἀφοῦ ἐπιφανεῖ ὁ ἴδιος μὲ ἄφατη δόξα, διὰ δυνατῆς σάλπιγγος, ὅπως παλαιὰ δι' ἐμφυσήματος τὸν προπάτορα, θὰ ζωώσει ὅλους καὶ θὰ παρουσιάσει ἐνώπιόν του ζωντανοὺς ὅλους τους ἀπὸ τοὺς αἰῶνας νεκρούς. Καὶ τοὺς μὲν ἀσεβεῖς δὲν θὰ φέρει σὲ κρίση οὔτε θὰ τοὺς ἀξιώσει κανένα λόγο? διότι οἱ ἀσεβεῖς, κατὰ τὸ γεγραμμένο, δὲν θ' ἀναστηθοῦν γιὰ κρίσι, ἀλλὰ γιὰ κατάκρισι.
Θά προβάλει δὲ γιὰ τὴν κρίσι ὅλα τὰ δικά μας, κατὰ τὴν ἀναγινωσκομένη σήμερα φωνὴ τοῦ εὐαγγελίου∙ διότι, λέγει, «ὅταν ἔλθη ὁ Υἷός τοῦ ἀνθρώπου στὴ δόξα του καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί Του». Κατὰ τὴν πρώτη του παρουσία ἡ δόξα τῆς θεότητός Του ἐκρυπτόταν κάτω ἀπὸ τὴν σάρκα τὴν ὁποία ἀνέλαβε ἀπὸ ἐμᾶς ὑπὲρ ἠμῶν, τώρα κρύπτεται πρὸς τὸν Πατέρα στὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ τὴν ὁμόθεη σάρκα, τότε δὲ θὰ ἀποκαλύψει ὅλη τὴ δόξα∙ διότι θὰ φανεῖ ὁλόλαμπρος ἀπὸ ἀνατολὴ ἕως τὴ δύση, περιαυγάζοντας τὰ πέρατα μὲ ἀκτῖνες θεότητος, ἐνῷ παγκόσμιος καὶ ζωοποιὸς σάλπιγγα θὰ ἠχεῖ παντοῦ καὶ συγχρόνως θὰ συγκαλεῖ πρὸς αὐτὸν τὰ πάντα. Προηγουμένως ἔφερε μὲν καὶ τοὺς ἀγγέλους μαζί του, ἀλλὰ ἀφανῶς, συγκρατώντας τὸν ζῆλο τοὺς κατὰ τῶν θεομάχων ὕστερα ὅμως θὰ φθάσει φανερὰ καὶ δὲν θὰ ἀποσιωπήσει, ἀλλὰ θὰ ἐλέγξει καὶ θὰ παραδώσει τοὺς ἀπειθεῖς στὶς ποινές.
«Ὅταν λοιπὸν ἔλθει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου στὴ δόξα του καὶ ἔλθουν ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί του, τότε», λέγει, «θὰ καθίσει ἐπάνω στὸν θρόνο δόξας του». Διότι ἔτσι προεῖδε καὶ προεῖπε ὁ Δανιήλ∙ «ἰδού», λέγει, «ἐτοποθετήθηκαν θρόνοι καὶ ἐκάθισε ὁ Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν καὶ εἶδα ὡσὰν τὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔρχεται ἐπάνω στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔφθασε ἕως τὸν Παλαιὸ τῶν Ἡμερῶν καὶ τοῦ ἐδόθη ὅλη ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἐξουσία- χίλιες χιλιάδες ἐλειτουργοῦσαν σ' αὐτὸν καὶ μύριες μυριάδες παραστέκονταν σ' αὐτόν». Σὲ συμφωνία μὲ αὐτὸν λέγει καὶ τὸ Ἱερὸ εὐαγγέλιο, τότε «θὰ συναχθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη ἐμπρός του καὶ θὰ τοὺς ξεχωρίσει ἀνάμεσά τους, ὅπως ὁ ποιμὴν ξεχωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ γίδια». Πρόβατα καλεῖ τοὺς δικαίους ὡς πράους καὶ ἐπιεικεῖς, ποὺ ἐβάδισαν τὴν ὁμαλὴ ὁδὸ τῶν ἀρετῶν, τὴν πατημένη ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἴδιο, καὶ ὡς ἀφομοιωμένους μὲ αὐτὸν ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς ὀνομάσθηκε ἀμνὸς ἀπὸ τὸν Πρόδρομο καὶ Βαπτιστῆ ποὺ εἶπε, «ἰδοὺ ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀπαλείφει τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου». Γίδια δὲ καλεῖ τοὺς ἁμαρτωλούς, ὡς θρασεῖς καὶ ἀτάκτους, καὶ φερομένους πρὸς τοὺς κρημνοὺς τῆς ἁμαρτίας. Καὶ λέγει, τοὺς πρώτους θὰ τοποθετήσει δεξιά του ὡς ἐργάτες δεξιῶν ἔργων, τοὺς ἄλλους ποὺ δὲν εἶναι ἐργάτες τέτοιων ἔργων θὰ τοποθετήσει στ' ἀριστερά. «Τότε θὰ εἴπη ὁ Βασιλεύς», λέγει, χωρὶς νὰ προσθέσει ποιὸς ἢ ποιῶν βασιλεύς, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν διότι μὲ ὅλο ποὺ καὶ ἐκεῖ εἶναι πολλοὶ κύριοι καὶ βασιλεῖς, ἀλλὰ ἕνας εἶναι πραγματικὰ Κύριος, ἕνας βασιλεύς, ὁ φυσικῶς δεσπότης τοῦ σύμπαντος. Θὰ εἰπεῖ λοιπὸν τότε στοὺς ἀπὸ τὰ δεξιά του ὁ μόνος βασιλεύς∙ «ἐμπρὸς οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἑτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὴν θεμελίωση τοῦ κόσμου βασιλεία».
Πραγματικά πρὸς αὐτὸ ἀπέβλεπε ἡ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σύστασις τοῦ κόσμου καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἀπέβλεπε ἡ ἐπουράνια ἐκείνη καὶ ἀρχαιότατη βουλὴ τοῦ Πατρός, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἄγγελος τῆς μεγάλης βουλῆς τοῦ Πατρὸς ἐπεξεργάσθηκε τὸν ἄνθρωπο ὡς ζῷο ὄχι μόνο κατ' εἰκόνα, ἀλλὰ καὶ καθ' ὁμοίωσή του, γιὰ νὰ δυνηθεῖ κάποτε νὰ χωρέσει τὴν μεγαλειότητα τῆς θείας βασιλείας, τὴν μακαριότητα τῆς θείας κληρονομιᾶς, τὴν τελειότητα τῆς εὐλογίας τοῦ ἀνωτάτου Πατρός, γιὰ τὴν ὁποία ἔγιναν ὅλα τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα. Διότι δὲν εἶπε «τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου», ἀλλὰ ἀπροσδιορίστως «τοῦ κόσμου», τόσο τοῦ οὐρανίου, ὅσο καὶ τοῦ ἐπιγείου. Ὄχι δὲ μόνο αὐτός, ἀλλὰ καὶ ἡ θεία καὶ ἀπόρρητη κένωσις, ἡ θεανδρικὴ πολιτεία, τὰ σωτήρια πάθη, ὅλα τὰ μυστήρια, γι' αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἐρρυθμίσθηκαν προνοητικῶς καὶ πανσόφως, ὥστε αὐτὸς ποὺ θὰ φανεῖ πιστὸς στὰ παρόντα ν' ἀκούσει ἀπὸ τὸν Σωτῆρα∙ «εὖγε, δοῦλε ἀγαθέ, ἀφοῦ ἐφάνηκες πιστὸς στὰ ὀλίγα, θὰ σὲ ὁρίσω οἰκονόμο σὲ πολλά∙ εἴσελθε στὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου σου». Ἔλθετε λοιπόν, λέγει, ὅσοι Ἐχρησιμοποιήσατε κατὰ τὴν γνώμη μου τὸν ἐπίγειο καὶ φθαρτὸ καὶ πρόσκαιρο κόσμο καλῶς, κληρονομήσατε καὶ τὸν ἐπικείμενο καὶ μόνιμο καὶ ἐπουράνιο κόσμο. Διότι «ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώσατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ' ἐποτίσατε, ξένος ἤμουν καὶ μὲ περιμαζεύσατε, γυμνὸς καὶ μὲ ἐνδύσατε, ἀσθένησα καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε, ἤμουν στὶς φυλακὲς καὶ ᾔλθατε πρὸς ἐμένα».
Ἐδῶ πρέπει νὰ συζητηθεῖ γιὰ ποιὸ λόγο ἐμνημόνευσε μόνο τὴν ἐλεημοσύνη καὶ γι' αὐτὴν μόνο ἔδωσε ἐκείνη τὴν εὐλογία καὶ τὴν κληρονομία? καὶ τὴν βασιλεία. Ἀλλὰ δὲν ἐμνημόνευσε μόνο αὐτὴν γιὰ ὅσους ἀντιλαμβάνονται τὰ ἀκουόμενα. Ἐπειδὴ δηλαδὴ προηγουμένως ἐκάλεσε πρόβατα τοὺς ἐργάτες της, μὲ αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ ἐπιβεβαίωσε τόσο τὴν πρὸς αὐτὸν ὁμοίωση καὶ κάθε ἀρετή τους, ὅσο καὶ ὅτι ἤσαν ἕτοιμοι συνεχῶς γιὰ τὸ θάνατο ὑπὲρ τοῦ καλοῦ, ὅπως βέβαια καὶ αὐτὸς ὁδηγήθηκε ὡς πρόβατο γιὰ σφαγὴ καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐμπρὸς σ' αὐτὸν ποὺ τὸν κουρεύει, κατὰ τὸ γεγραμμένον.
Ἀφοῦ λοιπὸν τέτοιοι εἶναι καὶ αὐτοί, ἐγκωμιάζει ἰδιαιτέρως τὴν φιλανθρωπία∙ διότι πρέπει καὶ αὐτήν, ὡς δεῖγμα καὶ καρπὸ τῆς ἀγάπης, νὰ τὴν ἔχει σὰν κεφαλὴ ποὺ ὑπέρκειται ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν αὐτὸς ποὺ πρόκειται νὰ κληρονομήσει τὴν ἀΐδια ἐκείνη βασιλεία. Αὐτὸ τὸ ἔδειξε ὁ Κύριος καὶ μὲ τὴν παραβολὴ τῶν δέκα παρθένων∙ διότι δὲν εἰσάγονται στὸν θεῖο νυμφῶνα ὅσες τύχουν, ἀλλὰ οἱ στολισμένες μὲ παρθενία, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ χωρὶς ἄσκησι καὶ ἐγκράτεια, καθὼς καὶ χωρὶς πολλοὺς καὶ ποικίλους γιὰ τὴν ἀρετὴ ἀγῶνες, προσέτι δὲ αὐτὲς ποὺ κρατοῦν λαμπάδες στὰ χέρια, δηλαδὴ τὸν νοῦ τους καὶ τὴν μέσα σ' αὐτὸν ἄγρυπνη γνώση, ποὺ ἐπιβαίνει καὶ στηρίζεται στὸ πρακτικό της ψυχῆς, τὸ δηλούμενο μὲ τὰ χέρια, καὶ ἀφιερώνεται διὰ βίου στὸν Θεὸ καὶ συνάπτεται μὲ τὶς ἀπὸ αὐτὸν λάμψεις. Χρειάζεται ὅμως καὶ ἄφθονο ἔλαιο, ὥστε νὰ διαρκεῖ τὸ ἄναμμά τους. Ἔλαιο δὲ εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ εἶναι κορυφὴ τῶν ἀρετῶν. «Ὅπως λοιπόν, ἂν θέσεις θεμέλια καὶ οἰκοδομήσεις ἐπάνω σ' αὐτὰ τοὺς τοίχους, δὲν πρόσθεσεις δὲ τὴν ὀροφή, τὰ ἀφήνεις ὅλα ἐκεῖνα ἄχρηστα, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ἂν ἀποκτήσεις ὅλες τὶς ἀρετές, δὲν προσαποκτήσεις δὲ τὴν ἀγάπη, ὅλες ἐκεῖνες εἶναι ἄχρηστες καὶ ἀνωφελεῖς? καὶ ἡ ὀροφὴ τῆς οἰκίας ὅμως χωρὶς τὰ στοιχεῖα ποὺ τὴν συγκρατοῦν δὲν μπορεῖ νὰ οἰκοδομηθεῖ».
Καί ὁ Κύριος λοιπὸν προσφέρει τὴν κληρονομία Του σὲ ὅσους ἔχουν σφραγίσει τὶς ἄλλες ἀρετὲς διὰ τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης καὶ ἀνέβηκαν σ' αὐτὴν διὰ τοῦ ἀνεπιλήπτου βίου ἢ κατέφυγαν πρὸς αὐτὴν διὰ μετανοίας. Ἀπὸ αὐτοὺς ἐγὼ τοὺς μὲν πρώτους καλῶ υἱούς, διότι εἶναι φύλακες μυστικῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀναγεννήσεως, τοὺς δὲ δεύτερους μισθωτούς, διότι ξαναποκτοῦν τὴν χάρη διὰ τῶν πολυειδῶν ἱδρώτων τῆς μετανοίας καὶ διὰ τῆς ταπεινώσεως ὡς μισθόν.
Γι' αὐτό, ἀφοῦ προηγουμένους στὰ θεία εὐαγγέλια ἐξήγησε πολυειδῶς τὰ σχετικὰ μὲ τὴν κρίση, ἔπειτα ἐξέθεσε τὰ περὶ τῆς ἀγάπης μὲ τὴν ἄποψη ὅτι τελειοποιεῖ ἢ ἐπαναφέρει τὶς ἐκεῖ ἀπαριθμούμενες ἀρετές. Ἀλλὰ οἱ δίκαιοι θ' ἀποκριθοῦν μὲ τὰ λόγια· «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πείνας καὶ σ' ἐθρέψαμε, ἢ νὰ διψᾶς καὶ σ' ἐποτίσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ συμμαζεύσαμε, ἢ γυμνὸν καὶ σὲ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἀσθενῆ ἢ στὴν φυλακὴ καὶ σ' ἐπισκεφθήκαμε;». Βλέπετε ὅτι οἱ ἀπὸ τὰ δεξιὰ καλοῦνται καὶ δίκαιοι; Ἑπομένως γι' αὐτοὺς ὁ ἔλεος προέρχεται ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη καὶ εἶναι μὲ δικαιοσύνη. Βλέπετε δὲ ἄλλην ἀρετή, τὴν ταπείνωσι, νὰ προσμαρτυρεῖται στοὺς δικαίους ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης; Διότι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἀνάξιοί της ἀνακηρύξεως καὶ τῶν ἐπαίνων, σὰν νὰ μὴ ἔπραξαν κανένα ἀγαθόν, αὐτοὶ ποὺ μαρτυροῦνται ὅτι δὲν ἄφησαν κανένα ἀγαθὸ ἄπρακτο.
Γι' αὐτό, νομίζω, ὁ Κύριος ἀποκρίνεται σ' αὐτοὺς παρρησία, γιὰ ν' ἀναφανοῦν ὅτι εἶναι τέτοιας μορφῆς καὶ ἀνυψωθοῦν μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ δικαίως εὕρουν ἀπὸ αὐτὸν χάρη, τὴν ὁποία ὁ Κύριος παρέχει ἀφθόνως στοὺς ταπεινούς, «διότι ὁ Κύριος ἀντιτάσσεται στοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ στοὺς ταπεινοὺς δίδει χάρι», ὁ ὁποῖος καὶ τώρα λέγει πρὸς αὐτούς? «πραγματικά σας λέγω, ἐφ' ὅσον τὰ ἐπράξατε σ' ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς ἐλαχίστους, τὰ ἐκάματε σ' ἐμένα». Καλεῖ τὸν ἄλλο ἐλάχιστον γιὰ τὴν πτωχεία καὶ τὴν εὐτέλεια, ἀδελφὸν δέ, διότι καὶ αὐτὸς ἔτσι ἔζησε κατὰ σάρκα ἐπὶ τῆς γῆς.
Ἀκούσετε καὶ εὐφρανθεῖτε, ὅσοι εἶσθε πτωχοὶ καὶ ἐνδεεῖς∙ διότι κατὰ τοῦτο εἶσθε ἀδελφοί του Θεοῦ∙ κι ἂν εἶσθε πτωχοὶ καὶ εὐτελεῖς ἀκουσίως, καταστήσατε ἑκούσιο γιὰ τὸν ἑαυτό σας τὸ ἀγαθὸ διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς εὐχαριστίας. Ἀκούσετε οἱ πλούσιοι καὶ ποθήσετε τὴν εὐλογημένη πτωχεία, γιὰ νὰ γίνετε κληρονόμοι καὶ ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ, γνησιώτεροι μάλιστα ἐκείνων ποὺ ἐπτώχευσαν ἀκουσίως∙ διότι ἐκεῖνος ἐπτώχευσε γιὰ μᾶς ἑκουσίως. Ἀκούσετε καὶ στενάξετε ἐσεῖς ποὺ περιφρονεῖτε τοὺς ἀδελφούς σας, ὅταν ὑποφέρουν, μᾶλλον δὲ τοὺς ἀδελφούς του Θεοῦ, καὶ δὲν μεταδίδετε στοὺς ἐνδεεῖς ἀπὸ ὅσα διαθέτετε ἄφθονα, τροφή, σκέπη, ἐνδυμασία, ἐπιμέλεια κατάλληλη, καὶ δὲν προσφέρετε τὸ περίσσευμά σας στὸ ὑστέρημα ἐκείνων. Μᾶλλον δὲ ἂς ἀκούσωμε καὶ ἂς στενάξωμε, ἀφοῦ κι ἐγὼ ὁ ἴδιος πού σᾶς λέγω αὐτά, ἐλέγχομαι ἀπὸ τὴν συνείδησί μου ὅτι δὲν εἶμαι τελείως ἔξω ἀπὸ τὸ πάθος∙ διότι, ἐνῷ πολλοὶ ριγοῦν καὶ στεροῦνται, ἐγὼ εἶμαι γεμᾶτος καὶ ἐνδεδυμένος. Πολὺ δὲ περισσότερο ἄξιοι πένθους εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν καὶ κατέχουν θησαυροὺς περισσοτέρους ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ἀνάγκη ἢ καὶ φροντίζουν νὰ τοὺς αὐξήσουν∙ ἐνῷ εἶναι προσταγμένοι ν' ἀγαποῦν τὸν πλησίον σὰν τοὺς ἑαυτοὺς τῶν, δὲν τοὺς θεωροῦν οὔτε σὰν τὸ χῶμα. Διότι τί ἄλλο εἶναι ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος, ποῦ ἀγαπήσαμε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς;
Ἀλλά ἂς ἐπιστραφοῦμε, ἃς μετανοήσωμε καὶ ἂς κοινωνήσωμε ἐξυπηρετώντας τὶς ἀνάγκες τῶν ἀνάμεσά μας πτωχῶν ἀδελφῶν μὲ ὅσα ἔχομε. Καὶ ἂν δὲν εἴμαστε διατεθειμένοι ν' ἀδειάσωμε θεοφιλῶς ὅλα τὰ ὑπάρχοντα, τουλάχιστον νὰ μὴ τὰ κατακρατήσωμε ὅλα γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας ἄσπλαγχνως∙ ἀλλὰ τὸ μὲν ἕνα ἂς τὸ πράξωμε, γι' αὐτὸ δὲ ποὺ θὰ παραλείψωμε, ἃς ταπεινωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ ἐπιτύχωμε ἀπὸ Αὐτὸν συγγνώμη, διότι ἡ φιλανθρωπία Του ἀναπληρώνει τὴν ἔλλειψί μας, γιὰ νὰ μή, ὃ μὴ γένοιτο, ἀκούσωμε τὴν ἀπαίσια φωνή∙ διότι, λέγει, «τότε θὰ εἰπεῖ καὶ στοὺς ἀπὸ τὰ ἀριστερά∙ φεύγετε ἀπὸ ἔμενα οἱ καταραμένοι». Πόσο φοβερὸ εἶναι τοῦτο! Ἀπομακρυνθεῖτε ἀπὸ τὴ ζωή, ἐκβληθεῖτε ἀπὸ τὴν τρυφή, στερηθεῖτε τὸ φῶς!
Καί δὲν λέγει μόνο τοῦτο, ἀλλὰ προχωρεῖ∙ «φεύγετε ἀπὸ ἐμένα οἱ καταραμένοι, στὸ αἰώνιο πῦρ, τὸ ἑτοιμασμένο γιὰ τὸν Διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του». Ὅπως δηλαδὴ οἱ ἀπὸ τὰ δεξιὰ θὰ ἔχουν ζωή, καὶ μάλιστα μὲ τὸ παραπάνω, ζωὴ μὲν ἀφοῦ θὰ συνευρίσκωνται μὲ τὸν Θεό, μὲ τὸ παραπάνω δὲ ἀφοῦ θὰ εἶναι υἱοὶ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας του, ἔτσι καὶ οἱ ἀπὸ τὰ ἀριστερά, ἀποτυγχάνοντας ν' ἀποκτήσουν τὴν ἀληθινὴ ζωὴ λόγω τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ εὕρουν καὶ παραπάνω κακό, ἀφοῦ θὰ ἔχουν συνταχθεῖ μὲ τοὺς δαίμονες καὶ θὰ παραδοθοῦν στὸ κολαστικὸ πῦρ.
Ποιοῦ δὲ εἴδους εἶναι τὸ πῦρ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἅπτεται καὶ τῶν σωμάτων καὶ τῶν λογικῶν σὲ σώματα ὄντων, καὶ τῶν ἀσωμάτων πνευμάτων, θλίβοντας καὶ στενοχωρώντας τὰ παντοτινά, καὶ διὰ τοῦ ὁποίου θὰ λειώσει καὶ τὸ δικό μας πῦρ, κατὰ τὸ γεγραμμένο, «τὰ καιόμενα στοιχεῖα θὰ λειώσουν»; Πόση προσθήκη φέρει στὴν ὀδύνη τὸ ἀνέλπιδο τῆς ἀπολυτρώσεως; Διότι, λέγει, ὑπάρχει ποταμός, ποὺ παρασύρει τὸ πῦρ ἐκεῖνο, ὅπως φαίνεται, καὶ τὸ φέρει μακρύτερα ἀπὸ τὸν Θεό. Γι' αὐτὸ δὲν εἶπε «πορευθεῖτε», ἀλλὰ «πορεύεσθε ἀπὸ ἐμένα οἱ καταραμένοι»· διότι ἔχετε ἀφθόνως δεχθεῖ τὶς κατάρες ἀπὸ τοὺς πτωχούς, καὶ μὲ ὅλο ποὺ ὑπέφεραν ἐκεῖνοι, ἐσεῖς πάντως εἶσθε ἄξιοι κατάρας. Λέγει δὲ πρὸς αὐτοὺς «πηγαίνετε στὸ πῦρ τὸ ἑτοιμασμένο» ὄχι γιὰ σᾶς, ἀλλὰ γιὰ τὸν Διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του· διότι τοῦτο δὲν εἶναι προηγούμενο δικό μου θέλημα, δὲν σᾶς ἔπλασα γι' αὐτό, δὲν ἑτοίμασα γιὰ σᾶς τὴν φωτιά. Τὸ ἄσβεστο πῦρ ἔχει ἀναφθεῖ γιὰ τοὺς δαίμονες ποὺ ἔχουν ἀμετάβλητη τὴν ἕξι τῆς κακίας, μὲ τοὺς ὁποίους σας συνέδεσε ἡ σύμφωνη μ' ἐκείνους ἀμετανόητη γνώμη. Εἶναι λοιπὸν ἐθελοντικὴ ἡ συμβίωσις μὲ τοὺς πονηροὺς ἀγγέλους. «Διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώσατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μὲ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουν καὶ δὲν μὲ συμμαζεύσατε, γυμνὸς καὶ δὲν μὲ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς καὶ στὴ φυλακὴ ἤμουν καὶ δὲν μ' ἐπισκεφθήκατε». Ὅπως ἀδελφοί, ἡ ἀγάπη καὶ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης εἶναι πλήρωμα τῶν ἀρετῶν, ἔτσι τὸ μῖσος καὶ τὰ ἔργα τοῦ μίσους, ὁ ἀσυμπαθὴς τρόπος, ἡ ἀκοινώνητη γνώμη, εἶναι πλήρωμα τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὅπως τὴ φιλανθρωπία ἀκολουθοῦν καὶ συνυπάρχουν μὲ αὐτὴν οἱ ἀρετές, ἔτσι τὴ μισανθρωπία ἀκολουθοῦν οἱ κακίες· γι' αὐτὸ καὶ ἀπὸ αὐτὴν μόνο καταδικάζονται.
Θά ἤθελα λοιπὸν νὰ εἰπῶ ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα δεῖγμα μίσους μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ νὰ προτιμοῦμε ἀπὸ τὸν ἀδελφὸ τὸ ἄφθονο ἀργύριο∙ ἀλλὰ βλέπω τὴν κακία νὰ ἔχει ἐϋρει καὶ μεγαλύτερο δεῖγμα τῆς μισανθρωπίας. Ὑπάρχουν δηλαδὴ ἄνθρωποι ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἐλεοῦν ἀπὸ ὅσα διαθέτουν πλουσίως, ἀλλὰ καὶ σφετερίζονται τὰ ξένα. Ἃς συλλογισθοῦν λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀπόφαση πρὸς τοὺς μὴ ἐλεήμονες, τί θὰ εὕρουν αὐτοὶ καὶ τί θὰ πάθουν, καὶ ποιᾶς ἀκατανόητης καὶ ἀφόρητης καταδίκης εἶναι ἄξιοι, ἃς ἀποστοῦν ἀπὸ τὴν ἀδικία καὶ ἂς ἐξιλεώσουν τὸ θεῖο διὰ τῶν ἔργων τῆς μετανοίας. Ἐκεῖνοι δὲ θ' ἀποκριθοῦν τότε ὡς ἑξῆς∙ «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς ἢ νὰ διψᾶς ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ φυλακισμένον, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;».
Βλέπετε καὶ αὐτὸ τὸ τελευταῖο κακό, τὴν ὑπερηφάνεια, συνεζευγμένη μὲ τὸν ἀσυμπαθῆ τρόπο, ὅπως τὴν ταπείνωσι μὲ τὴν συμπάθεια; Οἱ δίκαιοι ἐγκωμιαζόμενοι γιὰ τὴν φιλανθρωπία τους. ταπεινώνονται περισσότερο, δὲν δικαιώνουν τοὺς ἑαυτοὺς τῶν. Οἱ ὑπερήφανοι, ὅταν κατηγοροῦνται γιὰ τὴν ἀσπλαγχνία τους ἀπὸ τὸν ἀψευδῆ, δὲν προσπίπτουν ταπεινωμένοι, ἀλλὰ ἀντιλέγουν καὶ δικαιώνουν τοὺς ἑαυτοὺς τῶν. Γι' αὐτὸ καὶ θ' ἀκούσουν τὰ λόγια∙ «ἀληθινά σας λέγω, ἐφ' ὅσον δὲν τὸ ἐπράξατε σ' ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἐλαχίστους, δὲν τὸ ἐκάματε οὔτε σ' ἐμένα». Κι ἔτσι θὰ μεταβοῦν, λέγει, «αὐτοὶ μὲν σὲ αἰώνια κόλασι. οἱ δὲ δίκαιοι σὲ αἰώνια ζωή».
Ἄς ἐλεήσωμε λοιπὸν τοὺς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ἐλέους πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἄς ἀποκτήσωμε διὰ τῆς συμπαθείας τὴν συμπάθεια, ἃς εὐεργετήσωμε γιὰ νὰ εὐεργετηθοῦμε. Ἡ μὲν ἀνταπόκρισις εἶναι ὁμοία, διότι πρόκειται γιὰ εὐποιία καὶ φιλανθρωπία, γιὰ ἀγάπη καὶ ἔλεος καὶ συμπάθεια· ἀλλὰ δὲν εἶναι ἴση κατὰ τὴν ἀξία καὶ τὸ μέτρο τῆς ὑπεροχῆς. Διότι ἐσὺ μὲν παρέχεις ἀπὸ ὅσα ἔχει ὁ ἄνθρωπος, καὶ ὅσο μπορεῖ νὰ εὐεργετήσει ὁ ἄνθρωπος, παίρνεις δὲ σὲ ἀνταπόδοση ἀπὸ τοὺς θείους καὶ ἀκενώτους θησαυροὺς ἑκατονταπλάσια καὶ τὴν αἰώνια ζωή, καὶ εὐεργετεῖσαι ἀπὸ ὅσα καὶ ὅσο μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ εὐεργετήσει, «πράγματα ποὺ ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ οὖς δὲν ἄκουσε καὶ ποὺ δὲν ἀνέβηκαν στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου».
Ἄς σπεύσωμε λοιπὸν γιὰ νὰ ἐπιτύχωμε τὸν πλοῦτο τῆς ἀγαθότητος, ἃς ἄγορασωμε μὲ ὀλίγα ἀργύρια αἰώνια κληρονομία, ἃς φοβηθοῦμε τέλος τὴν ἀπόφαση ἐναντίον τῶν ἀνοικτιρμόνων, γιὰ νὰ μὴ κατακριθοῦμε ἀπὸ αὐτὴν ἐκεῖ∙ ἃς μὴ φοβηθοῦμε μὴ τυχὸν γίνωμε πτωχοί, δίδοντας ἐλεημοσύνη, διότι θ' ἀκούσωμε ἀπὸ τὸν Χριστό, «ἔλθετε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν γῆ». Ἃς φοβηθοῦμε καὶ ἂς κάμωμε τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ἔξω ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ διὰ τῆς ἀσπλαγχνίας? «διότι αὐτὸς ποῦ δὲν ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του, ποῦ τὸν εἶδε», λέγει ὁ εὐαγγελιστής, «πῶς θ' ἀγαπήσει τὸν Θεὸ ποῦ δὲν τὸν εἶδε», αὐτὸς δὲ ποῦ δὲν ἀγαπᾶ τὸ Θεὸ πῶς θὰ συνυπάρξει μὲ αὐτόν; Καὶ αὐτὸς ποὺ δὲν συνυπάρχει μὲ αὐτὸν θ' ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτόν∙ ὁ δὲἀπομακρυνόμενος ἀπὸ αὐτὸν ὁπωσδήποτε θὰ πέσει στὴ γέεννα τοῦ πυρός.

Ἀλλά ἐμεῖς ἂς ἐπιδείξωμε ἔργα ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας ἐν Χριστῷ, ἐλεώντας τοὺς πτωχούς, ἐπιστρέφοντας τοὺς πλανημένους, σὲ ὅποιαν πλάνη καὶ πτώχεια καὶ ἂν εἶναι, δικαιώνοντας τοὺς ἀδικούμενους, δυναμώνοντας τοὺς κατάκοιτους ἀπὸ ἀσθένεια, εἴτε πάσχουν τοῦτο διὰ τῶν αἰσθητῶν ἐχθρῶν καὶ νοσημάτων εἴτε διὰ τῶν ἀοράτων πονηρῶν πνευμάτων καὶ τῶν παθῶν τῆς ἀτιμίας, ἐπισκεπτόμενοι τοὺς ἐγκαθείρκτους στὴ φυλακή, ἀλλὰ καὶ ἀνεχόμενοι αὐτοὺς πού μας κτυποῦν, καὶ χαρίζοντας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο ὅποια μομφὴ ἔχει ἐναντίον του, ὅπως καὶ ὁ Χριστός μας τὴν ἐχάρισε. Καὶ γενικῶς ἃς ἐπιδείξωμε τὴν μεταξύ μας ἀγάπη μὲ κάθε τρόπο καὶ μὲ κάθε ἔργο καὶ λόγο, γιὰ νὰ ἐπιτύχωμε τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀγάπη καὶ εὐλογηθοῦμε ἀπὸ αὐτὸν καὶ κληρονομήσωμε τὴν ἐπηγγελμένη σ' ἐμᾶς καὶ γιὰ μᾶς οὐράνια καὶ αἰώνια βασιλεία ἀπὸ τὴν θεμελίωση τοῦ κόσμου.
Αὐτήν εἴθε ν' ἀποκτήσωμε ὅλοι ἐμεῖς, μὲ τὴν χάρη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει στὸν Πατέρα, καθὼς καὶ στὸ ἅγιο Πνεῦμα, τιμὴ καὶ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Γένοιτο


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού http://imkifissias.gr/index.php/epikairotita/3513-milia-e-s-t-n-kyriaki-t-s-pokreo)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Μαρ 06, 2019 3:42 pm

Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς 2019

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Βρισκόμαστε γιά μία ἀκόμη χρονιά στά πρόθυρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ περίοδος αὐτή τῶν σαράντα ἡμερῶν σκοπό ἔχει νά μᾶς προετοιμάσει διά τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, ὥστε νά ὑποδεχθοῦμε τόν πρός «τό Πάθος εὐτρεπιζόμενον» Σωτήρα μας καί νά γίνουμε κοινωνοί τόσον τῶν Παθημάτων Του, ὅσον καί τῆς Ἀναστάσεως Του. Καί ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔρχεται νά μᾶς διδάξῃ καί νά μᾶς προτρέψῃ λέγοντας: «Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται. Οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα…».

Ἡ νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι θεσμός ἀρχαιότατος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς λέγει ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οικουμενικῆς Συνόδου «συνελθόντες ἐθέσπισαν τεσσαράκοντα ἡμέρας νηστείας, προσευχῆς, ἀκροάσεων ἱερῶν κηρυγμάτων, λατρευτικῶν συνάξεων, ὥστε, ἀφοῦ κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας καθαρισθῶμεν ὅλοι ἐπιμελῶς καί διά προσευχῶν καί δι’ ἐλεημοσύνης καί διά νηστείας καί δι’ ἀγρυπνιῶν καί διά δακρύων καί δι’ ἐξομολογήσεως καί δι’ ὅλων τῶν ἄλλων μέσων, με καθαράν συνείδησιν, ὅσον τό δυνατόν εἰς ἡμᾶς» νά ἑορτάσουμε τίς Ἅγιες ἡμέρες τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, προσερχόμενοι στά Ἅγια Μυστήρια, τά ὁποῖα αὐτές ἀκριβῶς τίς ἡμέρες μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος. Καί συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ ξεκαθαρίζοντας ὅτι νηστεύουμε «ὄχι διά τό Πάσχα, οὔτε διά τόν Σταυρόν, ἀλλά διά τά ἰδικά μας ἁμαρτήματα».

Βεβαίως, ἡ νηστεία δέν περιορίζεται μόνο σέ ἀποχή ἀπό συγκεκριμένες τροφές. Πραγματική νηστεία εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπό κάθε κακία. Αὐτό μᾶς διδάσκει ἕνας ἀπό τούς ὑπέροχους ὕμνους τῶν ἡμερῶν αὐτῶν: «ἀληθής νηστεία ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτροίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, καὶ ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια, νηστεία ἐστίν, ἀληθὴς καὶ εὐπρόσδεκτος» (Δευτέρα Α’ Ἑβδομ. Ἀπόστιχα).

Μαζί, ὅμως, μέ τήν νηστεία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ ἐντονώτερη προσευχή. Τι εἶναι, ὅμως, προσευχή; Οἱ νηπτικοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ αἴσθηση τῆς προσευχῆς εἶναι ἕνα προσωπικό βίωμα, πού δονεῖ τόν ἄνθρωπο «μετ’ εὐλαβείας καί κατανύξεως καί ὀδύνης ψυχῆς» καί ὁδηγεῖ στήν ἐξαγόρευση τῶν πταισμάτων «μετά στεναγμῶν ἀφανῶν[1]». Μέ τίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, μάλιστα μέ τό Μέγα Ἀπόδειπνο καί τήν κατανυκτικώτατη Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, καλούμαστε νά βιώσουμε τήν συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καί νά βαθύνουμε τόν αὑτοέλεγχό μας. Αὐτό θά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἐντονώτερη προσευχή, βαθύτερη μετάνοια καί, τελικά, σέ καθαρώτερη ἐξομολόγηση ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα.

Νηστεία τροφῶν ἀλλά κυρίως παθῶν, προσευχή μετά δακρύων, αὐτοέλεγχος, μετάνοια καί καθαρή ἐξομολόγηση εἶναι τά βήματα πού θά μᾶς φέρουν πιο κοντά στό πνευματικό νόημα τῶν Ἁγίων αὐτῶν ἡμερῶν, πού δεν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά βιώσουμε τό μέγα μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά ἀναλάβουμε τόν καλόν ἀγῶνα τῆς νηστείας με προσευχή, μέ «πένθος χαροποιόν», με κατάνυξη καί εὐφροσύνη πνευματική. Γιά τόν λόγο αὐτό, σᾶς προτρέπουμε πατρικά, ἀφοῦ συγχωρήσουμε ὁ καθένας ὅσα τυχόν λάθη ἔκαναν ἀπέναντί μας οἱ ἀδελφοί μας, νά διαπλεύσουμε τό μέγα πέλαγος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μέ πίστη στό ἐλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ θερμή καί ἀδιάλειπτη προσευχή, μέ πένθος καί μετάνοια γιά τίς πολλές μας ἁμαρτίες ἀλλά καί μέ χαρά πνευματική, πού μᾶς χαρίζει ἡ διαβεβαίωση τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει: «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόλλυται, ἀλλ' ἔχει ζωήν αἰώνιον». Δηλαδή, «Τόσο ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε τόν μονογενῆ Του Υἱό στό θάνατο, ὥστε καθένας πού πιστεύει σ' Αὐτόν νά μήν χάνεται ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια».

Ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ εὐχή μας καί ἡ προσευχή μας εἶναι ὅλοι μας με νηστεία, προσευχή, μετάνοια καί ἐξομολόγηση νά διέλθουμε τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ «λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι (=μεταμορφωμένοι)», ἀληθινοὶ Χριστιανοί, «τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας».

Καλὴ καὶ εὐλογημένη Τεσσαρακοστή

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος




[1]ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΕΙΛΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ


(Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού https://imkifissias.gr)


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες