aposal έγραψε:Όλων μας η ζωή έχει δυσκολίες. Δεν υπάρχει κάποιος που όλα του έρχονται όπως τα θέλει. Δεν θα ήταν βέβαια και σωστό να συμβαίνει έτσι. Φανταστείτε έναν αθλητή που θέλει να μπει στην Εθνική ομάδα, αλλά αρνείται να κάνει προπονήσεις. Απλά δεν γίνεται.
Όλοι είμαστε στραβοί και πρέπει να ισιώσουμε. Αν δεν ισιώσουμε δεν πρόκειται να προσεγγίσουμε ΠΟΤΕ τον Κύριο και η ζωή μας θα είναι ένα δράμα. Αυτό δεν οφείλεται στον Θεό, γιατί Αυτός είναι πάντοτε δίπλα μας. Εμείς είμαστε αυτοί που απομακρυνόμαστε από κοντά Του, κάθε μέρα και πιο πολύ.
Κατακρίνουμε, γκρινιάζουμε, διαστρεβλώνουμε λόγια και έργα άλλων, ζητάμε μόνο την εφήμερη και επίπλαστη ηδονή (όλα αυτά σε καθημερινή βάση), ζητάμε όλα να μας έρχονται όπως θέλουμε και όταν συναντήσουμε την πρώτη πραγματική δυσκολία λέμε ότι φταίει ο Θεός που δεν μας πρόσεξε.
Λες και ο Θεός είναι Αυτός που προκαλεί τις αρρώστιες.
Λες και ο Θεός είναι Αυτός που προκαλεί τον πόνο.
Λες και όταν εμείς έπρεπε να μιλήσουμε αλλιώς ή να κάνουμε διαφορετική επιλογή, για να μην βλάψουμε κάποιο συνάνθρωπό μας, το κάναμε. Το πιο πιθανό είναι ότι κάναμε αυτό που γουστάραμε πεπεισμένοι πως αυτό που γουστάρουμε είναι το σωστό.
Ποτέ δεν θα προσεγγίσουμε τον Κύριο αν δεν ξυπνήσουμε από την εικονική ζωή που ζούμε και δεν συμβουλευτούμε τον πνευματικό μας, αλλά μείνουμε στα σκουπίδια που μας σερβίρει η τηλεόραση.
Θα νομίζουμε πάντα ότι είμαστε οι σωστοί που μας αδίκησε η κοινωνία.
Όμως το ότι δεν έχουμε κοινωνία με τον Θεό δεν μας απασχόλησε ποτέ.
πρωτον υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που τους ερχονται οπως θελουν ακομα κ η προπονηση για τους αθλητες ειναινκατι που το θελουν παραδειγμα ο σβατζενειγκερ π ειναι 70κ λιωνει στο γυμναστηριο. γιναυτο δν τιθεται λογος δευτερον κανενας σν μπορει να ειναιντελειοςνοσες προσευχες κ αν κανει καποιος εσυ θα εφτανες στο σημειο να φιλοξενεις μαυρους μεταναστες; οχι βεβαια ουτε κ να μην θυμωνεις. τα προσπαθησα μικρη εγωω αυτα να μην θυμωνω να μην αντιδρω σε οτι ακουω να κανω αυτα π λεει ο θρος κ κατεληξε πολυ χειροτερα ημουν ενα τιποτα. ακομα κ μια φιλη μ που με προδωσε τη συγχωρεσα κ δν της μιλησα ασχημα π μακαρι να το ειχα κανει. γτ οι ανθρωποι πρεπει να ααντιδρουν καποιες φορες οταν τους φερονται ασχημα αλλιωε θα γεμιζαμε με κακκους π μας ριχνουν χαστουκια κ θα γυρναγε εμεις τα θυματα κ απο την αλλη μερια λσθος. επισηε ο θεος ειπε αγαπατε αλληλους αγαπας εσυ τους παντες γυρω σ; οση προσευχη κ αν κανεις θα μπορεσεις να αγαπησεις καποιον π δν συμπαθεις να τον κανεις φιλο. σου; ουτοπια.